Jeszcze gdy chodziłem do podstawówki, to był tam taki Paweł diller, i ja jechałem na rowerze, i go spotkałem, i potem jeszcze pojechałem do miętusa po mateusza, i po drodze do domu wtedy jeszcze, już do domu pojechałem.

Gdybyśmy zostaliśmy sami, książę, moglibyśmy porozmawiać jak mężczyzna z mężczyzną, ale wysiadasz właśnie z samolotu na mediolańskim lotnisku i wiem, że widzisz tyle co martwa mrówka. Gdybyśmy zostali sami, powiedziałbym ci z pewnością, że nigdy nie mogłem myśleć o twoich asystach bez uśmiechu, i że teraz, kiedy zapisują ci w kontrakcie z Interem premię za każdą z nich, czuję się tak samo bezbronny jak wtedy, kiedy przychodziłeś, a nadzieje na sukcesy mojego