Czas przedstawić Wam najjaśniejszą, nie licząc oczywiście naszego Słońca, gwiazdę widoczną na niebie. Jest nią Syriusz, tak zwana "Psia Gwiazda", najjaśniejszy obiekt gwiazdozbioru Wielkiego Psa, widocznego zimą również z obszaru Polski.
To, że Syriusza obserwujemy jako gwiazdę o jasności niemal -1,5 magnitudo zawdzięczamy przede wszystkim jego bliskości. Jest on ósmą najbliższą Słońcu gwiazdą (leżąc w odległości 8,5 roku świetlnego) i jednocześnie piątym najbliższym systemem gwiezdnym (po potrójnym układzie Alfa Centauri, Gwieździe Barnarda i dwóch innych czerwonych karłach - Wolf 359 i Lalande 21185). Choć jest większy (około 1,5 raza) i znacznie cięższy (dwukrotnie) od Słońca, nadal daleko mu do prawidziwych olbrzymów, które można spotkać w naszej galaktyce. Choć tylko nieznacznie większy, wypromieniowuje w przestrzeń znacznie więcej światła niż nasza Dzienna Gwiazda.
Mimo, iż nie widać tego gołym okiem, Syriusz to tak naprawdę układ podwójny. Charakterystyczny i niezwykle jasny Syriusz A przemierza kosmos wraz z białym karłem, Syriuszem B, mniejszym nawet od naszej Ziemi. Przypuszcza się, że ten niewielki, niepozorny obiekt w przeszłości był jeszcze większy niż Syriusz A, jednak na skutek tego szybciej zużył swoje "paliwo" i przemienił się w białego karła. Składnik B układu został odryty stosunkowo niedawno, bowiem w 1862 roku przez Amerykanina, Alvana Grahama Clarka. Z tym białym karłem wiąże się z resztą dość ciekawa historia.
Dogonowie, plemię żyjące w zachodniej Afryce na terytorium dzisiejszego Mali. W latach trzydziestych dwudziestego wieku dwóch francuskich etnologów, Germaine Dieterlen i Marcel Griaule przyjrzało mu się nieco bliżej. Okazało się, że ten niepozorny szczep rzekomo posiada informacje o towarzyszącym Syriuszowi białym karle, który został oficjalnie "odkryty" przez naukowców sześćdziesiąt lat wcześniej. Co więcej, Dogoni znali okres obiegu Syriusza B wokół większego towarzysza oraz okres obrotu wokół własnej osi. Wiedzieli też o pierścieniach Saturna oraz galileuszowych księżycach Jowisza oraz znali spiralną strukturę Drogi Mlecznej. Wszystko to, nie mając rzecz jasna do dyspozycji żadnych przyrządów optycznych.
Dogonowie wierzą w bóstwo zwane Nommo, który był synem stwórcy świata. Aby oczyścić ludzi z grzechów, rozerwał się na 60 kawałków i po kilku dniach zmartwychwstał, jednakże stracił prącie, które zostało zjedzone przez rybę
A odnośnie tego, że mieli wiedzieć o układzie Syriusza to jeden cytat:
" The Sirius Mystery presents no real mystery. It uses discredited anthropological data, muddled mythological interpretation and lots of unconfirmable speculation. It has become a classic
@neib1: Nie wiem, ja sam pamiętam że natrafiłem na informację o nich w jakiejś książce i to bardzo dawno temu (kiedy byłem jeszcze dzieckiem). Od tamtej pory w zasadzie nie zgłębiałem tematu, ale udało mi się znaleźć interesującą rzecz:
http://adsabs.harvard.edu/full/1995A%26A...299..621B Tutaj mamy studium na temat istnienia Syriusza C, o którego istnieniu przekonani są Dogoni - skoro do dziś tego nie potwierdzono (więc kilkadziesiąt lat temu wiedza na ten temat była analogicznie
To, że Syriusza obserwujemy jako gwiazdę o jasności niemal -1,5 magnitudo zawdzięczamy przede wszystkim jego bliskości. Jest on ósmą najbliższą Słońcu gwiazdą (leżąc w odległości 8,5 roku świetlnego) i jednocześnie piątym najbliższym systemem gwiezdnym (po potrójnym układzie Alfa Centauri, Gwieździe Barnarda i dwóch innych czerwonych karłach - Wolf 359 i Lalande 21185). Choć jest większy (około 1,5 raza) i znacznie cięższy (dwukrotnie) od Słońca, nadal daleko mu do prawidziwych olbrzymów, które można spotkać w naszej galaktyce. Choć tylko nieznacznie większy, wypromieniowuje w przestrzeń znacznie więcej światła niż nasza Dzienna Gwiazda.
Mimo, iż nie widać tego gołym okiem, Syriusz to tak naprawdę układ podwójny. Charakterystyczny i niezwykle jasny Syriusz A przemierza kosmos wraz z białym karłem, Syriuszem B, mniejszym nawet od naszej Ziemi. Przypuszcza się, że ten niewielki, niepozorny obiekt w przeszłości był jeszcze większy niż Syriusz A, jednak na skutek tego szybciej zużył swoje "paliwo" i przemienił się w białego karła. Składnik B układu został odryty stosunkowo niedawno, bowiem w 1862 roku przez Amerykanina, Alvana Grahama Clarka. Z tym białym karłem wiąże się z resztą dość ciekawa historia.
Dogonowie, plemię żyjące w zachodniej Afryce na terytorium dzisiejszego Mali. W latach trzydziestych dwudziestego wieku dwóch francuskich etnologów, Germaine Dieterlen i Marcel Griaule przyjrzało mu się nieco bliżej. Okazało się, że ten niepozorny szczep rzekomo posiada informacje o towarzyszącym Syriuszowi białym karle, który został oficjalnie "odkryty" przez naukowców sześćdziesiąt lat wcześniej. Co więcej, Dogoni znali okres obiegu Syriusza B wokół większego towarzysza oraz okres obrotu wokół własnej osi. Wiedzieli też o pierścieniach Saturna oraz galileuszowych księżycach Jowisza oraz znali spiralną strukturę Drogi Mlecznej. Wszystko to, nie mając rzecz jasna do dyspozycji żadnych przyrządów optycznych.
#mirkokosmos #kosmos #astronomia #fizyka #ciekawostki #piszeestel
A odnośnie tego, że mieli wiedzieć o układzie Syriusza to jeden cytat:
" The Sirius Mystery presents no real mystery. It uses discredited anthropological data, muddled mythological interpretation and lots of unconfirmable speculation. It has become a classic
@Przemysl: przy okazji poszukaj też kalkulatora :P
http://adsabs.harvard.edu/full/1995A%26A...299..621B Tutaj mamy studium na temat istnienia Syriusza C, o którego istnieniu przekonani są Dogoni - skoro do dziś tego nie potwierdzono (więc kilkadziesiąt lat temu wiedza na ten temat była analogicznie