Perseusz z głową Meduzy (Perseusz Celliniego) – brązowa rzeźba autorstwa Benvenuto Celliniego, uważana za jedno z największych arcydzieł włoskiej sztuki manierystycznej i jednocześnie jedna z najbardziej znanych rzeźb eksponowanych w obrębie Piazza della Signoria.
Rzeźbę zamówił Kosma I dla upamiętnienia przyjęcia tytułu Księcia i została ona zrealizowana między 1545 i 1554 r.; posąg stojący obecnie w Loggia dei Lanzi jest oryginałem i został zdjęty z cokołu tylko na czas gruntownej konserwacji zakończonej w 1998 r.
Odlewanie Perseusza było bardzo skomplikowanym zadaniem i wystawiło na ciężką próbę Celliniego i jego asystentów. Zgodnie z relacją samego rzeźbiarza zawartą w jego autobiografii odlewanie Perseusza było operacją niemal epicką, w trakcie której artysta padał ofiarą gorączki i chorobliwego pocenia się (jest to być może objaw tzw. gorączki odlewnika (wł. La febbre del fonditore) spowodowanej zatruciem oparami metali i udokumentowanej także w innych przypadkach); artysta musiał zmagać się także z obniżeniem się temperatury w piecu na skutek zalania go wodą w trakcie gwałtownej burzy, pojawił się także problem z niewystarczająca ilością cyny, któremu Cellini zdołał zaradzić poprzez wrzucenie do płynnego stopu wszystkich naczyń stołowych i sztućców jakie posiadał w domu, wreszcie musiał zmagać się ze skutkami wybuchu pożaru w warsztacie. Po zastygnięciu metalu odlew okazał się dobrze wykonany i wymagał w zasadzie jedynie pracochłonnego oczyszczania i wykańczania szczegółów (uważano, że statua z powodu znacznych rozmiarów i silnie wyciągniętych rąk jest niemożliwa do odlania w takiej formie); według relacji Celliniego częściowego przemodelowania wymagały jedynie trzy palce prawej nogi, na której opiera się postać. W rzeczywistości cała prawa stopa i znaczna część goleni wymagały usunięcia i zastąpienia[4], w związku z czym operacje nazywane przez rzeźbiarza czyszczeniem, choć ich zakres był znacznie szerszy, przedłużyły się i trwały od grudnia 1549 r. do kwietnia 1554 r., czyli do miesiąca, w którym posąg został zaprezentowany na placu. Badanie zawartości cyny w stopie, z którego wykonano Perseusza nie pozwoliło na potwierdzenie relacji Celliniego; udało się natomiast stwierdzić, że zawartość cyny w stopie jest najwyższa w głowie Meduzy, zaś najniższa w korpusie Perseusza.
Perseusz z głową Meduzy (Perseusz Celliniego) – brązowa rzeźba autorstwa Benvenuto Celliniego, uważana za jedno z największych arcydzieł włoskiej sztuki manierystycznej i jednocześnie jedna z najbardziej znanych rzeźb eksponowanych w obrębie Piazza della Signoria.
Rzeźbę zamówił Kosma I dla upamiętnienia przyjęcia tytułu Księcia i została ona zrealizowana między 1545 i 1554 r.; posąg stojący obecnie w Loggia dei Lanzi jest oryginałem i został zdjęty z cokołu tylko na czas gruntownej konserwacji zakończonej w 1998 r.
Odlewanie Perseusza było bardzo skomplikowanym zadaniem i wystawiło na ciężką próbę Celliniego i jego asystentów. Zgodnie z relacją samego rzeźbiarza zawartą w jego autobiografii odlewanie Perseusza było operacją niemal epicką, w trakcie której artysta padał ofiarą gorączki i chorobliwego pocenia się (jest to być może objaw tzw. gorączki odlewnika (wł. La febbre del fonditore) spowodowanej zatruciem oparami metali i udokumentowanej także w innych przypadkach); artysta musiał zmagać się także z obniżeniem się temperatury w piecu na skutek zalania go wodą w trakcie gwałtownej burzy, pojawił się także problem z niewystarczająca ilością cyny, któremu Cellini zdołał zaradzić poprzez wrzucenie do płynnego stopu wszystkich naczyń stołowych i sztućców jakie posiadał w domu, wreszcie musiał zmagać się ze skutkami wybuchu pożaru w warsztacie. Po zastygnięciu metalu odlew okazał się dobrze wykonany i wymagał w zasadzie jedynie pracochłonnego oczyszczania i wykańczania szczegółów (uważano, że statua z powodu znacznych rozmiarów i silnie wyciągniętych rąk jest niemożliwa do odlania w takiej formie); według relacji Celliniego częściowego przemodelowania wymagały jedynie trzy palce prawej nogi, na której opiera się postać. W rzeczywistości cała prawa stopa i znaczna część goleni wymagały usunięcia i zastąpienia[4], w związku z czym operacje nazywane przez rzeźbiarza czyszczeniem, choć ich zakres był znacznie szerszy, przedłużyły się i trwały od grudnia 1549 r. do kwietnia 1554 r., czyli do miesiąca, w którym posąg został zaprezentowany na placu. Badanie zawartości cyny w stopie, z którego wykonano Perseusza nie pozwoliło na potwierdzenie relacji Celliniego; udało się natomiast stwierdzić, że zawartość cyny w stopie jest najwyższa w głowie Meduzy, zaś najniższa w korpusie Perseusza.