Takie pytanko, wie ktoś może jak nazywają się tapety ścienne korek-like tylko, że nie z korka a po prostu podobny wzór. Bo potrzebuję czegoś takiego, a nie mogę wyszukać nic konkretnego.
#kiciochpyta #tapety

No to zaczynamy plecy i bica
#mikrokoksy #silownia #mirkokoksy

źródło: P_20220807_101102.jpg

2013 + 1 = 2014

Tytuł: My, dzieci z dworca ZOO
Autor: Christiane Felscherinow
Gatunek: biografia, autobiografia, pamiętnik
Ocena: ★★★★★★★★★★
ISBN: 83-207-0801-X
Wydawnictwo: Wydawnictwo Iskry
Liczba stron: 222

Lubie czasami wrócić do książek, które czytałam nastolatką będąc. I wczoraj zaliczyłam taki powrót.

„My, dzieci z dworca ZOO” to pozycja, której raczej przedstawiać nie trzeba. Czy powrót do tej lektury był udany? Tak, książka zrobiła na mnie podobne wrażenie jak te kilkanaście lat temu. Być może oddziaływuje na mnie mocniej bo w mojej rodzinnej historii wątek narkotyków, w tym heroiny, jest mocno zaznaczony i odcisnął duże piętno na mnie i moich najbliższych.
Dodatkowo historia opisana w książce jest prawdziwa, i to jest najbardziej straszne, ze to nie jest fikcja literacka. Książka jest surowa, realna, brutalna. Kiedy czytam i wyobrażam sobie Berlin z opowieści, zawsze mam przed oczami Katowice z lat 90. Mój dworzec ZOO to mieszanka katowickiego dworca, z jego estakada oraz brutala z ulicy Granicznej. W Katowicach, w latach 90 i początkiem 00, nietrudno było o widok ludzi w charakterystycznym przykucu. Zawieszonych, na lekko ugiętych nogach, ze zwisająca głowa. Wiem tez gdzie był katowicki bajzel. To wszystko sprawia, ze namacalnie niemal odczuwam brud tej książki. Tak brud, bo to jest uczucie towarzyszące mi podczas czytania. Człowiek ma wrażenie, ze sam zaczyna się kleić od tego syfu, w którym przebywa bohaterka.

Jednym słowem, polecam!

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

#bookmeter #czytajzwykopem#bookmeter#narkotykizawszespoko #biografiabookmeter #autobiografiabookmeter #pamietnikbookmeter pokaż całość

źródło: s.lubimyczytac.pl