Ach, napiszę i coś od siebie. W poniedziałek, po nocnej zmianie (zaczynałem dnia poprzedniego o 18:00, skończyłem o 8 nad ranem), ok. godz. 8:30 zawitałem na SOR w szpitalu wojskowym przy ul. Weigla we Wrocławiu. Radość moja była wielka dwukrotnie. Za pierwszym razem kiedy zobaczyłem, że w kolejce do rejestracji na SOR jest tylko jedna osoba przede mną. Po ok. 20 minutach oczekiwałem już przed drzwiami gabinetu, gdzie przyjmować powinien lekarz chirurg/ortopeda. W tym miejscu moja radość po raz drugi była wielka, ponieważ początkowo myślałem, że przede mną są 2-3 osoby w kolejce, ale po chwili udały się do innego gabinetu, więc okazało się, że byłem pierwszy. Szok, wydawałoby się, że nie spędzę w szpitalu dłużej niż godziny. Po kilkunastu, kilkudziesięciu minutach słyszę rozmowę zza drzwi gabinetu. Ogólnie rzecz biorąc (po długich ustaleniach prowadzonych przez personel SOR) okazało się, że tego dnia wypadł akurat chirurg mający pełnić dyżur. W tym czasie musiał chyba zostać powiadomiony pracownik w rejestracji, bo do chwili opuszczenia SOR nikt już się nie zjawił z pacjentów. W międzyczasie w gabinecie pojawił się prawdopodobnie chirurg z oddziału, ale w rozmowie z kimś zostało mu polecone, aby nie siedział na SOR, bo ma za kogo odpowiadać (zasłyszane zza drzwi, mogłem coś źle zrozumieć). Ponieważ nie umierałem, nie cierpiałem z powodu ogromnego bólu (obawiałem się urazu układu kostnego w dłoni z uwagi na zdarzenie, w którym brałem udział), byłem bardzo cierpliwy i nikomu je zawracałem gitary - w końcu otrzymałem informację, że zostanę wezwany. Jednak po kilku godzinach, chyba ok. 11:00 zacząłem się robić naprawdę zmęczony, śpiący i głodny. "Odważyłem" się w końcu zapukać do drzwi i spytać jak sprawa z lekarzem i czasem oczekiwania... Szczęśliwie lekarz, który był na miejscu, co prawda nie z zakresu, którego kwestia dotyczyła, przyjął mnie i zlecił wykonanie badania. Później już szybko, RTG, ponowna konsultacja. W domu byłem lekko po 12, zasnąłem ok. 13:00, uff... Nudna ta historia zapewne, ale żeby był to w zasadzie problem nie do przeskoczenia z brakiem odpowiedniego lekarza? Brak zastępstw? Tak naprawdę wystarczyłaby mi informacja na samym początku, że nie ma lekrza i lepiej będzie jak udam się do innego szpitala, w końcu to duże miasto. Z drugiej strony widać, że być może wystarczyło szybciej zadziałać we własnym zakresie i dokonać odpowiedniego rozpytania obecnego personelu. Jednak człowiek po nocce, marzący o pójściu spać nie myśli zbyt racjonalnie i "szybko". pokaż całość

@usprawniacz: jeśli '90 to już Policja, ale przecież tam sami starzy milicjanci. ;)

Facebook blokuje wysyłanie linku do kopii manifestu (link z powiązanych).