4 dzień brania #fluoksetyna #ssri i zaczynam doświadczać już dużo mocniej efektów ubocznych. Otępienie w głowie, ból głowy (to akurat już kolejny dzień), ogólnie złe samopoczucie, dreszcze, problemy z żołądkiem, zmęczenie. Myślałam że będzie gorzej, chociaż fajnie by było nie mieć tego dziwnego uczucia w głowie. xD

Dobra, bardzo długo mnie tutaj nie było, bo jakoś nie mogłam się w sobie zebrać.

Największy "news" i największa zmiana. Zdecydowałam się na farmakoterapię. Od wczoraj biorę fluoksetynę (SSRI). Po prostu doszłam do wniosku, że emocje za bardzo biorą nade mną górę - szczególnie te negatywne. Potrafią uniemożliwić mi normlanie funkcjonowanie i nawet jak zdam sobie sprawę z tego, że władzę nade mną przejmuje moje negatywne myślenie, to i tak nie umiem wyjść z tego błędnego koła. Leki mają pomóc mi się trochę ustabilizować. Wspólnie obgadałyśmy z psychiatrą różne opcje i stwierdziłyśmy, że może faktycznie lepiej zacząć od czegoś miękkiego; że może nie warto zaczynać w grubej rury. Za wcześnie jeszcze na jakieś szczególne odczuwanie skutków ubocznych, więc tutaj za wiele nie powiem. Boli mnie głowa i czuję się jakbym miała umysł za zasłoną. I tyle.

Co do samej terapii... Po tygodniach, kiedy było dobrze, przyszły te, kiedy jest źle. Dużo grzebania w przeszłości. Dużo wracania do tego, co było i to mnie w dużej mierze złamało. To i fakt, że nagromadziło mi się na raz wiele mniejszych rzeczy, które zebrane razem w całość... no przyniosły efekt taki jaki przyniosły. Ogólnie i tak jest lepiej. Widzę poprawę, chociaż czeka mnie jeszcze bardzo długa droga. Psychiatra powiedziała mi z jakim schorzeniem jej zdaniem mogę się zmagać i cóż... Ciężka sprawa. Oczywiście, wszystko potwierdzić musi jeszcze psycholog, więc do czasu aż tego nie zrobi nie będę się tym dzielić.

#kinjanaterapii pokaż całość

Mirki, wygrałam te edycje WykoPAKI. ʕ•ᴥ•ʔ

Ogłaszam wszem i wobec że @Pan_Qcek to najbardziej prawilny z Mireczków. (⌒(oo)⌒)

Zdecydowany numer 1 - pluszowy kotek w stroju jednorożca. Dostał już piękne imię - Maurycy. Jestem pewna, że moje pozostałe pluszaki przyjmą go z radością w swoim gronie.

Kolorowe skarpetki - mój niebieski powiedział, że jestem jedną z niewielu osób na świecie, które ucieszą się szczerze ze skarpetek na Święta. Ma racje. Już je uwielbiam! Oczywiście, zostały połączone w jedyne prawilne pary, czyli każda z każdą.

Płytka Linkin Park. ❤️ Mojego ukochanego zespołu. Co prawda już ją mam, ale dzięki temu jedną mogę trzymać we Wrocławiu a jedną w domu i zawsze będę miała co puszczać w samochodzie.

Owisianka i cynamon - nie wierze że odniosłeś się do tej rzeczy w moim opisie. Jesteś najlepszy! Buzia mi się mega uśmiała, jak to odpakowałam.

Kawa i gorzka czekolada zdecydowanie umilą moje spokojne wieczory w mieszkaniu albo poprawią humor po kolejnych spotkaniach u psychologa. Muszę tylko pilnować, żeby mi niebieski całej kawy nie wypił. Czekolada na szczęście jest bezpieczna. (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

Żeliki z pewnością znajdą biegowy użytek. W końcu czas ruszyć tyłek przed kolejnym sezonem.

Całość otoczona toną michałków białków. 3 zjadłam od razu po adaptowaniu paczki. XD Jedyny słodycz którym podzielę się z rodzeństwem. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

List krótki, ale doceniam że napisany ręcznie. Super z Ciebie Mirek! Życzę Ci bardzo Wesołych Świąt! Moje dzięki Tobie z pewnością będą, bo właśnie łapałam mega doła, a tutaj dostałam paczkę idealną. (｡◕‿‿◕｡)

Wołam @Shyvana i @Przedmaranczowy_nick (ʘ‿ʘ)

I wielkie dzięki Panowie @chybaDapi i @dobry_programista za Waszą prace. Dobra robota!

#wykopaka pokaż całość

źródło: IMG_0593.MOV

Jest! (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

#wykopaka

źródło: IMG_0585.MOV

Jeżu! (ʘ‿ʘ)

#wykopaka

źródło: Adjustments.plist

Ojeżuniu, a jednak cuda się zdarzają (｡◕‿‿◕｡)

#wykopaka

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: IMG_0579.PNG

Kot zadecydował że nie ma czytania, jest mizianie za uszkiem. (｡◕‿‿◕｡)

#kitku #pokazkota

źródło: Adjustments.plist

Mirki, wielkie #chwalesie - właśnie otworzyłam prezent od mojego Mikołaja z mojej pierwszej edycji robienia sobie prezentów na Wykopie, a była to ostatnia edycja #wykopoczta. W tym roku również postanowił wywoływać uśmiech na mojej twarzy z okazji Świąt (mój prezent dotarł do niego w zeszłym tygodniu). Jestem mega szczęśliwa. (｡◕‿‿◕｡) Na tym portalu można poznać super ludzi!

Oczekiwanie na prezent z #wykopaka jakoś tak zdaje się teraz łatwiejsze. pokaż całość

źródło: Adjustments.plist

Ociepanie (｡◕‿‿◕｡) Jest nadzieja!

#wykopaka

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: IMG_0469.PNG

Ehh, smutno mi, bo paczka do mnie dalej nie wysłana, a to znaczy, że zobaczę ją pewnie po nowym roku dopiero, bo w domu jestem tylko do drugiego dnia Świąt, a tam podałam adres do wysyłki. ( ͡° ʖ̯ ͡°)

#wykopaka

Dobła, paczka wysłana. ʕ•ᴥ•ʔ Oby szybko trafiła do Mireczka.

Ale ogólnie smuteczek, bo taki zapierdol w życiu, że nie mam nawet jak ogarniać wszystkiego co się dzieje na tagu. ( ͡° ʖ̯ ͡°)

#wykopaka

Terapiowy update.

Niespodziewanie całą wizytę zajęło mi kontynuowanie poprzedniego tematu, chociaż miałam w zanadrzu inny z weekendu, który mnie dość mocno dobił, ale co się odwlecze to nie uciecze.

Nowy wniosek jest taki, że... jestem człowiekiem. Nie mniej, nie więcej. I mam prawo czuć się tak jak się czuję i mam prawo chcieć robić rzeczy z myślą o sobie i to nie znaczy, że jestem złą osobą. Niemniej wciąż boję się pokazać tę stronę siebie i zawsze staram się wszystko obrócić tak, żeby mówić o wszystkich innych i o ich uczuciach, zamiast o swoich, bo wtedy nie wychodzę na taką egoistkę. Tak prosta rzecz, a jednak okazała się tak trudna do ogarnięcia. Za to plus jest chyba taki, że naprawdę zaczynam wierzyć w to, że postawienie siebie i swoich uczuć i swojego dobra i nawet swoich zachcianek/chęci/marzeń wcale nie czyni ze mnie potwora. Mam prawo się zdenerwować, być zła czy smutna i to wcale nie jest oznaką tego, że jestem taka jak moja matka. Problem w tym, że mimo wszystko za każdym razem kiedy targają mną negatywne uczucia spodziewam się, że zaraz usłyszę że ani trochę się nie zmieniłam i jestem taka jak matka (co się zresztą w miniony weekend stało).

Druga sprawa psycholog powiedziała, że czasmi rzeczy o których mówię stoją ze sobą w sprzeczności. I moje przemyślenie jest takie, że odkąd tylko pamiętam musiałam się przypodobać innym i dlatego robiłam i mówiłam rzeczy, które wypada, które zapewnią mi przychylność innych ludzi i postawią mnie w jak najlepszym świetle. I siłą nawyku wciąż to robię, chociaż czasami do głosu dochodzi ta część mnie, która chce być sobą - nieidealną sobą. Tylko boję się, że jak okaże się, że wcale nie jestem taka idealna na jaką siebie kreuje, to ludzie to ocenią i tego nie zaakceptują. :( Mam za swoje za częste udawanie kogoś, kim nie jestem. :( Z drugiej strony... Czuję, że zaczynam mieć to gdzieś. W sensie, czuję że mam obok siebie ludzi, którzy mnie nie zostawią i oni się liczą. A to co pomyśli sobie reszta traci powoli na znaczeniu. Bo przecież nie będę szczęśliwa, jeśli cały czas będę skupiać się na wszystkich innych. Nie mogę zadowolić każdego. No i najważnijeszą osobą, która powinna być ze mnie zadowolona jestem ja sama. ʕ•ᴥ•ʔ

Miłego weekendu! <3 Ja swój planuję spędzić bardzo miło. W gronie przyjaciół.

#kinjanaterapii #psychologia #psychiatria pokaż całość

Panowie mam zdrowom paczke, dejcie mnie tom weryfikacyje. :3

#wykopaka

źródło: dejcie.png

Yay. Odebrałam ostatnią rzecz do paczki. List się tworzy. Jutro lecę dokupić słodyczki i wysyłam zdjęcie do weryfikacji. Jeszcze przed weekendem! <3

#wykopaka

Dobła, papeteria wydrukowana, jedziemy z tematem. (｡◕‿‿◕｡)

#wykopaka

źródło: Adjustments.plist

Mój drogi nadawco. Możliwe że zweryfikuję się dopiero po weekendzie, bo jedna rzecz wciąż do mnie jedzie (ma być w ciągu 3 dni roboczych), a ja na weekend wyjeżdżam i będę odcięta od świata. A miałam nadzieję, że da radę jeszcze w tym tygodniu paczusie wysłać. ( ͡° ʖ̯ ͡°)

#wykopaka

Kolejny odcinek mojej terapii. Zapraszam. Jak zwykle chaos.

Temat mojej pracy jednak musi poczekać. Wczoraj miałam ważniejszą rzecz do omówienia. Niespecjalnie chciałabym się zagłębiać w szczególy. W zasadzie to chciałam podzelić się jednym przemyśleniem - zauważyłam taką "śmieszną" rzecz, że terapia sprawia że jednocześnie czuję się dużo gorzej i dużo lepiej. Gorzej, bo poruszane są ciężkie dla mnie tematy i lepiej, bo omawianie tych tematów rodzi przemyślenia i naprawdę pozwala spojrzeć na sprawę z nowego punktu widzenia. Sprawia że patrzę na swoje problemy pod innym kątem i czasami nawet okazuje się, że problemem głównie było moje myślenie o sprawie a nie sprawa sama w sobie. Anyway, wczoraj po raz pierwszy zebrałam do kupy pewną kwestię mojego życia i powiedziałam na głos coś, do czego do tej pory nawet sama przed sobą nie chciałam się przyznać. I to jest ten moment, kiedy czuję się przez to dużo gorzej. Bo uświadomiłam sobie, że problem jest bardziej złożony niż myślałam. Naprawdę jestem dzisiaj wrakiem psychicznym. Plus jest taki, że być może zmotywuje mnie to do rozwiązania tego do końca. Bo to co mnie dobija najbardziej, to niepewność co dalej. I w ogóle wczoraj po raz pierwszy poczułam, że ta jedna godzina, to było za mało.

Przy okazji tego tygodnia rozkminiałam ostatnio jeszcze jedną rzecz. Ciekawa jestem ile dobrych rzeczy w życiu mnie ominęło tylko dlatego, że bałam się zaryzykować, bałam się opuścić swoją strefę komfortu, bałam się postawić na swoim albo powiedzieć jak naprawdę się czuję (tak jak teraz nie umiem powiedzieć tego w pracy) albo co czuję. ( ͡° ʖ̯ ͡°) I doceniłam jeszcze bardziej to, że od jakiegoś czasu staram się być bardziej "odważną" w stosunku do życia.

Ostatnie przemyślenie na dzisiaj: wydaje mi się, że za bardzo uzależniam swoje psychiczne samopocucie od ludzi którymi się otaczam. I to jest o tyle złe, że nie nauczyłam się jeszcze wyłączać negatywnych myśli i założeń. Po prostu w takie gorsze dni jak dzisiaj jedyne o czym potrafię myśleć to to, że ludzie rozmawiają ze mną tylko z litości i że tak naprawdę mnie nie lubią i że nie jestem warta/godna tego, żeby móc mieć ich w swoim życiu. (・へ・) Ale zakończę pozytywną myślą związaną z tym tematem - kiedy włącza mi się takie negatywne myślenie, zmuszam się żeby przypomnieć sobie, że jakiś czas temu poznałam ludzi, z którymi się bardzo zżyłam, z którymi szybko się zgraliśmy, o których wiem że mnie lubią i co najważniejsze - lubią mnie dla mnie, po prostu za to jaka jestem. W sensie że nie musiałam zrobić absolutnie niczego żeby im się przypodobać, poza wyjściem do nich, żeby mnie zaakceptowali. Życzę każdemu, żeby spotkał takich ludzi.

#kinjanaterapii #psychologia #psychiatria pokaż całość

3429360 - 2000 = 3427360

#plywajzwykopem #ruszwroclaw

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

pokaż spoiler Najlepszy, bo darmowy
Jest do wszystkiego więc... Jest dobry!
Samo liczy, to chyba magia
Skrypt się nie myli, to inni się mylą
Będą z tego ładne wykresiki
Powiedzcie mamie, powiedzcie babci, niech odejmują!
pokaż całość

Ktoś właśnie odebrał pierwszy prezent. (ʘ‿ʘ) I jeżu, sama bym mogła sobie coś takiego kupić. XD

#wykopaka

źródło: IMG_0211.MOV

A list będę pisać prezentem sprzed dwóch lat (｡◕‿‿◕｡)

pokaż spoiler Najpierw na brudno, a później ładnie przepiszę.


#wykopaka

źródło: Adjustments.plist

Dobła, wieczorna (nocna?) panika mi minęła. 3 rzeczy już zamówione, po czwartą przejdę się dzisiaj osobiście. Do tego słodyczki, napisać list i jak dobrze pójdzie, to z początkiem przyszłego tygodnia będę zweryfikowana. ʕ•ᴥ•ʔ

#wykopaka

Panowie, nie wszyscy na raz. (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

#wykopaka

źródło: oho.png

Dobra wiadomość jest taka, że mam niebieskiego. Zła, że ma strasznie krótki opis. Halko! XD

#wykopaka

Jest!

#wykopaka

Halko @chybaDapi @dobry_programista proszę o losowanie, bo współlokatorzy zaczynają się denerwować, że im spać nie pozwalam. XD

#wykopaka

Halko, gdzie moja para? :(

#wykopaka

To ładny -1 dzień xD

#wykopaka

źródło: odliczanie wsteczne.png

Hejka naklejka. Dawno nie pisałam nic o mojej terapii. Jakoś nie mogłam zebrać myśli. Chociaż dobra wiadomość jest taka, że naprawdę czuję się lepiej. Powoli wychodzę z tego wielkiego doła, w który wpadłam we wrześniu. Uwaga, ściana tekstu. Znowu.

„Postawiłam na swoim” i ustaliłyśmy jedną wizytę w tygodniu. Jednak z zastrzeżeniem, że jeśli nie będzie pozytywnych rezultatów, to wrócimy do tematu. Był to kompromis, na który przystałam. Nie obyło się jednak bez wyrzutów sumienia, ale zgodnie z jej poleceniem powiedziałam o wszystkim co mi leżało na duszy w tej kwestii i jakoś to idzie.

Póki co dalej nie zdecydowałam się na psychotropy. I póki co nie zamierzam zmienić zdania. Co prawda dalej miewam gorsze nastrojowo dni (np. dzisiaj), ale nie są one na tyle ciężkie, żebym czuła, że należy to ratować lekami. Po przemyśleniu jest to na tyle duża ingerencja w organizm, że wolałabym się obejść bez niej. Psychoterapia bardzo dużo mi w tej kwestii pomaga. No i najmilsze – chwilowo (boję się użyć stwierdzenia, że permanentnie) nie miewam już myśli samobójczych, a to bardzo dużo. Chociaż gdzieś tam z tyłu głowy czai mi się myśl, że to kwestia tego, że ogólnie ostatnie tygodnie są naprawdę dobre i boję się, że jeśli zdarzą mi się gorsze dni (takie kilka dni pod rząd) to wszystko wróci. Liczę jednak, że to tylko taki strach. I nic więcej.

Co do samej terapii… Rozgrzebywanie przeszłości boli. Mówienie na głos o rzeczach, które do tej pory miałam tylko w głowie boli. Przyznawanie się do moich lęków, mówienie o tym za jak niesprawiedliwe uważam swoje życie boli. A jednocześnie przynosi ulgę. I składania do refleksji. Chyba najbardziej smutną rzeczą było to, kiedy zdałam sobie sprawę z tego, że wiele rzeczy w życiu „przegrałam w przedbiegach” zupełnie nie ze swojej winy, przez złe decyzje moich rodziców. Przez to jakich partnerów życiowych sobie wybrali i jak zrobili ze mnie pośrednika w wojnie między sobą. To ostatnie chyba boli najbardziej. Że wrzucili mnie w sam środek swoich sporów. I nie tylko oni. I teraz kiedy jestem dorosła i odmawiam bycia pośrednikiem w tych wszystkich sporach, to spotykam się z pretensjami.

Kolejną przykrą rzeczą było przyznanie się do tego, że brakuje mi mamy. Ze swoją nie rozmawiam już od kilku lat, bardzo się pokłóciłyśmy. Kobieta zniszczyła mi życie. Przez całe moje życie powtarzała, jak mnie kocha i zawsze będzie mnie wspierać, a jak przyszło co do czego wbiła mi nóż w plecy, przekręciła i jeszcze z uśmiechem powiedziała, że to moja wina. No nie polecam przygotowywania się do rozpraw w sądzie wtedy, kiedy powinnam była przygotowywać się do matury. I niby mówię „mamo” do żony mojego Taty. I niby mam dom. I niby jestem tam chciana. Ale czasami brakuje mi mamy. Mamy jako figury w moim życiu. A czasami tej konkretnej mamy. Tej, która jakby nie patrzeć była kiedyś całym moim światem. Która mnie wychowała i kochała – w taki czy inny sposób. I to naprawdę okropne uczucie. Mieć w głowie te wszystkie wspomnienia, wiedzieć jak toksyczną osobą jest, a jednocześnie za nią tęsknić. Za nią i życiem, które mogłam mieć a którego nie miałam (między innymi przez nie moje decyzje). Rzecz, z którą najprawdopodobniej nigdy się nie pogodzę. Rzecz, która zawsze będzie zatruwać mi życie. Dlatego tak dużo uwagi staram się przykładać do walczenia z moim „gdybaniem”. Bo przynosi strasznie dużo bólu.

Są też dobre rzeczy. Miałam jakiś czas temu dość niemiłą sytuację, pominę szczegóły, bo to dość skomplikowane. I tak jak kiedyś załamałabym się całkowicie po takim niemiłym zdarzeniu i wylałabym może łez, tak wtedy po prostu wyszłam sobie na spacer, żeby trochę pomyśleć. Ruch przyniósł ulgę, a w głowie pojawiła się myśl, że nie mogę pozwalać, aby ludzie ranili mnie za to, że nie jestem tym kim oni chcą żebym była. Że to nie może być tak, że robię coś wbrew sobie, żeby zadowolić innych. Że jeśli innym nie podoba się to, że nie chcę tańczyć, jak mi zagrają, to jest ich problem. Nie mój. Niby taka prosta rzecz, oczywista wręcz. A jednak poczułam się… oświecona. A później byłam z siebie dumna. Że zamiast się załamać, to wykazałam się odrobiną siły. Taka pierdoła, a jak ucieszyła.
I teraz też mi jakoś lżej, że trochę tego z siebie wyrzuciłam. Postaram się w czwartek po wizycie napisać co się działo, bo tydzień temu zaczęłam mówić o swojej pracy i temat zamierzam kontynuować, bo to naprawdę kopalna frustracji i niezadowolenia. A już tydzień temu przyniosła jedną ciekawą refleksję. Tymczasem dobrej nocy tym, którym chciało się to czytać. ;))

#kinjanaterapii #psychologia #psychiatria pokaż całość

Dejcie mnie już to losowanie, bo nie mogę. ( ͡° ʖ̯ ͡°)

Jutro pewnie będzie o takiej godzinie że będę w pracy i moje czekanie zostanie wydłużone. (╯︵╰,)

#wykopaka

3451760 - 1450 - 1300 - 1350 = 3447660

W końcu jakieś pływanko.

#plywajzwykopem #ruszwroclaw

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

pokaż spoiler Najlepszy, bo darmowy
Jest do wszystkiego więc... Jest dobry!
Samo liczy, to chyba magia
Skrypt się nie myli, to inni się mylą
Będą z tego ładne wykresiki
Powiedzcie mamie, powiedzcie babci, niech odejmują!
pokaż całość

Z takich śmiesznych rzeczy to z kościoła który mam w okolicy to codziennie o 21:37 grajo barkę i elegancko słyszę ją z okna. ʕ•ᴥ•ʔ Tak się chciałam pochwalić.

#gownowpis #2137

Kurczę, strasznie się cieszę na myśl o zrobieniu komuś prezentu. Ostatnio ciężko u mnie było z chęciami na cokolwiek i teraz nagle dostałam takiego pozytywnego powera. (｡◕‿‿◕｡) A opis już zweryfikowany i teraz tylko czekanie na losowanie. :3

#wykopaka

Opis na ponad stronę zrobiony. Mój Święty Mikołaj nie powinien mieć problemu. ʕ•ᴥ•ʔ

#wykopaka

Potrzebuję przyjaciół do zrobienia zadanka nowego. ( ͡° ʖ̯ ͡°) Dodaj mnie ktoś. :(

7860 7553 0137

#wizardsunite

Dzisiejsza wizyta u psychologa wyjebała mnie z butów.

Uwaga, duża ilość tekstu - być może - bez ładu i składu. Ale muszę to z siebie wyrzucić.

Ogólnie postanowiłam płacić za psychologa sama (poprzednią terapię opłacał mi Tata, a później w związku z tym powiedział mi coś bardzo nieodpowiedniego, co mnie bardzo załamało). Tydzień temu Pani Psycholog wspomniała coś o dwóch wizytach w tygodniu (czyli 8 na miesiąc, a jedna wizyta to 120zł) i jak to sobie policzyłam, to wyszło mi, że mnie nie za bardzo stać na aż tyle. I dzisiaj kiedy o tym rozmawiałyśmy, to padło stwierdzenie, że ona kieruje się tutaj nie moimi finansami tylko tym co uważa za słuszne (jako terapia). No i zgrzyt. Bo raz że poczułam się zupełnie niezrozumiana; a dwa że ujawniło się moje chu...steczkowe myślenie, że skoro coś nie idzie tak jak to sobie w głowie ułożyłam, to już dupa i wszystko jebnie. Bo ogólnie mogłabym więcej pracować i wtedy nie byłoby problemu z płaceniem, ale nic bym nie odłożyła (a jak wrócę na studia za rok, to jakoś za terapię płacić będę musiała), nie mówiąc o tym, że chodziłabym zmęczona i wściekła. Z drugiej strony mogłabym schować dumę do kieszeni i poprosić Tatę o pomoc. Ale tego robić nie chcę. Nie i już. Nie po tym co zrobił ostatnio. Nie w momencie, w którym bardzo kwestionuję moje zaufanie do niego (dzisiaj po raz pierwszy powiedziałam pewną rzecz z nim związaną na głos i na samą myśl znowu chce mi się płakać). Więc stanęło na tej jednej wizycie w tygodniu, ALE... Teraz czuję się jak jedno wielkie rozczarowanie dla Pani Psycholog i pojawia się w mojej głowie myśl, że teraz na pewno nie będzie do mnie podchodziła poważnie i terapię szlag trafił. Do tego stopnia, że w mojej głowie wbrew mojej woli pojawiła się myśl, że jestem spisana na straty i koniec może być tylko jeden... I wstydzę się tego strasznie. (╯︵╰,) I najgorzej że ja wiem, że to na 99,9% tylko moje chore myślenie i za tydzień oczywiście przedstawię jej moje obawy. Niestety, ostatnio zupełnie nie wierzę w to co mi ludzie mówią, nawet jeśli ich słowa mają poparcie w logice i czynach. Po prostu nie umiem im wierzyć i już. Więc nawet jak mi powie, że to nie jest prawda to ja i tak "będę wiedziała lepiej". I strasznie się tego boję. I strasznie się tym martwię. I mam strasznie zły dzień. Bo jakbym miała mało problemów, to inne nieszczęścia też się mnie trzymają. Naprawdę chciałabym już dotknąć tego dna, żeby się od niego odbić. Bo póki co jest tylko gorzej. Skłaniam się ku myśli, że może jednak powinnam poprosić psychiatrę o receptę...

#kinjanaterapii #psychologia #psychiatria pokaż całość

Druga wizyta u psychiatry za mną. Znowu czuję się jakby zeszło ze mnie powietrze.

Dzisiaj stanęłam przed wyborem: czy chcę stosować farmakoterapię czy dać póki co szansę samej psychoterapii (powiedziała że z tego co mówię jest duża szansa, że mogę to wszystko wypracować bez leków; poza psychiatrą jest też psychologiem). Najgorzej, że cokolwiek bym nie wybrała, byłoby źle. Bo jeśli bym się zdecydowała na leki, to mogłoby to być wynikiem tego, że po prostu tydzień temu się już na to mocno nastawiłam; a jeśli bym się nie zdecydowała, to mogło być wynikiem tego, że postanowiłam się temu nastawieniu postawić. ¯\_(ツ)_/¯ I siedziałam jak debil na tym fotelu, ryczałam i nie wiedziałam co mam zrobić. Bałam się decyzji. Ostatecznie postanowiłam poczekać, ale teraz się martwię, że i tak będę w końcu musiała po leki sięgnąć i będę kilka tygodni w plecy, bo przecież mogłam wziąć tę receptę już dzisiaj... Do tego czuję się beznadziejnie, bo w mojej głowie pojawia się myśl, że skoro farmakoterapia nie jest aż tak konieczna, to może faktycznie mi się w dupie po prostu przewraca i przesadzam i tak naprawdę nic mi nie jest. (╯︵╰,) Uprzedzając pytania - tak, powiedziałam jej to wszystko.

Dobrej nocy Mirki. Oby moja po wyrzuceniu tego z siebie taka była.

#psychiatria #psychologia #kinjanaterapii (będę tu sobie co jakiś czas wrzucać jakieś eseje) pokaż całość

Ależ dzisiaj przyjemny dzień. Miło tak oprzeć się w oknie (mam okno na skośnej ścianie) i wygrzewać w słoneczku. Szczególnie że w gorsze dni zdarzało mi się w tym samym oknie myśleć o niefajnych rzeczach. Rozkoszuję się tym dniem ile mogę, bo ostatnio było u mnie strasznie słabo, a do tego w tygodniu znowu przyjdzie mi się zmierzyć z psychiatrą i psychologiem.

#niewiemjaktootagowac #gownowpis pokaż całość

Czy to jeszcze zalicza się do bycia człowiekiem? :o

#bieganie

Pierwsza wizyta u psychiatry za mną. Z jednej strony szanuję podejście, które mówi żeby nie ładować od razu w człowieka chemii; z drugiej liczyłam jednak na to, że dostanę coś, po czym się w końcu zacznę czuć lepiej. Bo rada „w razie powrotu myśli samobójczych proszę zadzwonić po pogotowie” nie jest tym, czego potrzebowałam. Albo chciałam. Albo oba.

Jestem rozczarowana, bo się głupio nastawiłam. I przez to teraz czuję się jeszcze gorzej. Sama nakręcam swoją karuzelę złego samopoczucia. Zastanawiam się tylko ile jeszcze tak wytrzymam. Myślałam, że zeszły tydzień był zły. Jak widać do dna jeszcze mi trochę brakuje.

#zalesie #psychiatria i chyba naprawdę #depresja pokaż całość

Brawo Bartek! ᕙ(⇀‸↼‶)ᕗ

#zuzel

Brat zamówił sobie podkładki. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#pepe #gownowpis

źródło: IMG_6571.MOV

Mirki jakieś protipy przed pierwszą wizytą u psychiatry? Co prawda dopiero we wtorek, ale już się zaczynam stresować. (╯︵╰,)

I jak bardzo taka wizyta różni się od wizyty u psychologa?

#psychiatria

341903,38 - 4,67 - 5,00 - 6,00 - 5,20 - 5,00 = 341877,51

Niewiele z tych ostatnich tygodni. Ale liczę, że będzie lepiej. Chociaż ostatnio po prostu ciężko mi wszystko ogarnąć, stąd taka biegowa nędza. ¯\(ツ)/¯

Miłej niedzieli Mirki!

#biegajzwykopem #bieganie #kinjabiega

#sztafeta #ruszwroclaw

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

pokaż spoiler Najlepszy, bo darmowy
Jest do wszystkiego więc... Jest dobry!
Samo liczy, to chyba magia
Skrypt się nie myli, to inni się mylą
Będą z tego ładne wykresiki
Powiedzcie mamie, powiedzcie babci, niech odejmują!
pokaż całość

Najgorszy dzień ever. Odrzucli mi podanie o urlop dziekański, rozwaliłam telefon, wyprałam słuchawki i nasi siatkarze przegrali. Nie pozdrawiam. :(

#zalesie

A dla mnie i tak są najlepsi na świecie! <3

#siatkowka

To wciąż nie jest koniec. Ja wierzę!

#siatkowka

kc Bieniek <3

#siatkowka

Nasze rozegranie: minimum na podwójny blok.

Rozegranie Słowenii: pusta siatka.

(╯°□°）╯︵ ┻━┻

#siatkowka

Ja jebie. Podwójny blok. Znowu. (╥﹏╥)

#siatkowka

Mamy to!!!! kc Polska drużyno

#siatkowka