#godelpoleca #muzyka #mirkoelektronika #cloudrap

#dekadawmuzyce - podsumowanie ostatnich 10 lat w muzyce.

Piosenki.

#10
Kitty - Marijuana (prod. by Chrome Sparks)

Gatunki: cloudrap, dream trance, chillwave
RIYL: wczesny Washed Out, Clams Casino, Playgirl Carti, spanie z pluszakami, słuchanie muzyki pod prysznicem

no i mamy top 10. robi się poważnie, bo od teraz nastał czas pisania o sprawach, o których będę pamiętał nawet za 50 lat, budząc się ze spoconym karkiem w środku nocy.

miałem nie małą zagadkę - jak się pogodzić z Kitty na potrzeby rankingu? gdzie znaleźć potrzebny nam kompromis? obserwuje poczynania tej rudowłosej istoty od samego początku (teraz chyba się przefarbowała na RAL 9005 z tego co zanotowałem). doznawałem jej pierwsze amatorskie nagrania, którym było bliżej do rozbudzających apetyt "rap-pranków", /mu/zycznego zgrywu, niż do pełnoprawnie piosenkowej formy. ale to co od razu wydało się być oczywistym faktem, nawet na poziomie tych pierwszych wygłupów - dziewczyna ma wyróżniający się sposób artykulacji i ucho do wciągających bitów. głowę pełną oryginalnych pomysłów w dobieraniu eterycznie wyginających się szablonów, na których kreśli poetyckie wzorki swoim flamastrowo-anemicznym flow. śledząc chronologicznie jej dyskografie można jasno stwierdzić, że z każdym kolejnym wydawnictwem, stawiała coraz to odważniejszy krok w kierunku bardziej tanecznych/electro-popowych form, uciekając od szczeniackiej "rapowanki", w bardziej rozśpiewane tony, uderzających w świat szeroko pojętego edmu/idmu.

chyba nikt w tak osobliwy sposób jak Kitty nie potraktował terminów "cloud-rap"/"trap", w mijającej dekadzie (oprócz Playboia Carti i Clamsa Casino rzecz jasna). wrzucając do tego ulotnego kłębowiska, skrajnie marzycielskie wcielenia muzyki trance, house i r&b i dnb, dając (nie)namacalne świadectwo potwierdzające tezę Simona Reynlodsa - trap w dekadzie 2010s rezygnując z bombastycznej formy, powędrował w stronę ciągnących się, szlamowo-impresjonistycznych zniekształceń, przypominając bardziej nowe wcielenie ambientu, niżeli tło do bragga przepychanek z własnym ego. Kitty dodatkowo pogłębia implozję i ulotność podkładów, przekształcając swój zawieszony w powietrzu, delikatnie płynący głos w kolejną warstwę instrumentalnej halucynacji wiszącą nad bitowym tworzywem.

Z jej wszystkich epek i albumów, zaczynając od pociesznego D.A.I.S.Y Rage, przez bardziej dojrzale kroczące Impatiens, kończąc na długo wyczekiwanych długorająch (będącymi "leciutkimi" zawodami), najbliższym sercu i jednocześnie najlepszym wydaje się być wydane w 2014 roku Frostbite. uroczo ckliwa wypowiedź niepoprawnej marzycielki, w dream-trance'owym klimacie, o śnieżynkowej delikatności, która przewrotnie zmusza do myślenia o mroźnej zimie, jak o najlepszej porze roku do rozkwitu miłości. dlatego biłem się z myślami, czy wrzucić coś z tamtej EPki, czy może nawet wrzucić ją w całości? padł(em) jednak na ten wydany parę miesięcy przed wspomnianym Frostbite, wymykający się ontologicznemu pojmowaniu, balansujący na pograniczu jawy i snu, „na-w-pół-świadomy” cloud-rapowy sen o kannaboidowych-diamentach, jednośladowo toczących się jednocześnie w przyszłość i przeszłość. mnogość szczegółów kryjących się w teksturowym bezmiarze bitu Chrome Sparksa, ociera się o dostępny dla każdego, bez względu na zażyte środki, transcendentalnie płynący strumień pozazmysłowego uniesienia. a gdy Kitty do niego się dostraja, zapewniając już w jego objęciach, że- [Anything you want, anything, you say when[...], I can wait forever...], to dokładnie wiem, co ma na myśli, szepcząc ospałym głosem słowo - "forever". pokaż całość

źródło: youtube.com