Kto powinien być odpowiedzialny za PKS-y?
– Samorząd województwa. Dzięki temu mógłby planować spójną strategię kolejowo-autobusową. Wprowadzić jedną platformę do zakupu biletów, jedną taryfę. Zgrać autobusy i pociągi. Przecież co stoi na przeszkodzie, żeby ludzie z Warszawy jeździli pociągiem w kierunku Radomia, wysiadali w Dobieszynie i tam czekał na nich autobus do Kozienic, gdzie nie ma kolei?
W Czechach to województwo odpowiada za transport. I tam ci sami inwestorzy branżowi, którzy wynoszą się od nas, wożą ludzi i zarabiają pieniądze.

Tymczasem nam jazda autobusem kojarzy się z literą S na rozkładzie.
– „Kursuje tylko w dni nauki szkolnej”. Czyli nie w soboty, niedziele, święta, majówkę, wakacje. Czyli przewoźnik działa tylko dla uczniów, pracownicy nie mają tyle wolnego.
Ale PKS-om przez lata się to kalkulowało, bo za uczniów z publicznej kasy dostaje się rekompensatę – różnicę między ceną biletu normalnego i ulgowego. Problem w tym, że w Polsce uczniów drastycznie ubywa, a cała reszta, nie mogąc pojechać autobusem w sobotę, niedzielę czy w wakacje, już dawno kupiła sobie samochody.
Ale żeby nie było tak różowo, że przynajmniej dzieciaki mają zapewnioną dobrą komunikację: wcale nie mają.

Jak to?
– Bo zgodnie z przepisami o dojazd ucznia dojeżdżającego do liceum czy technikum dbać już nie trzeba. Więc bywa, że nawet w regulaminach szkół jest napisane: nieobecność uznaje się za usprawiedliwioną, gdy jest związana z rozkładem jazdy.
Po pierwsze: uczeń ma do wyboru – zostać na lekcji do godz. 15-16 i nie mieć jak wrócić do domu albo zwalniać się z lekcji i biec z językiem na brodzie na ostatni autobus o 14. A przecież to wiek, kiedy tworzą się przyjaźnie, kapitał społeczny, zainteresowania, poglądy. Jak ten człowiek z małej miejscowości ma w tym uczestniczyć, kiedy musi lecieć na autobus? A w sobotę, niedzielę i święto nie dojedzie do kolegów, na pizzę ani do kina, chyba że rodzice się zrzucą na chiński skuter.
Po drugie: jak zapobiec wykluczeniu, kiedy ludzie składają papiery do szkół, a po wakacjach okazuje się, że autobus po wakacyjnej przerwie już nie wraca i nie ma czym dojechać? Co taki młody człowiek ma zrobić? Roczne wakacje?
I po trzecie: jak małe miasta mają się nie wyludniać, kiedy się okazuje, że nawet gdy szkoła jest oddalona o byle 30 km, to trzeba mieszkać w bursie? To oznacza, że emigracja ze wsi i miasteczek zaczyna się nie na studiach, ale już w wieku 15-16 lat. I wszystkie więzy z małą ojczyzną się zrywają, zanim na dobre okrzepną. pokaż całość

@bellowt: Łatwo pójść na łatwiznę i skasować połączenie, odtworzyć dużo trudniej.

***

„W Polsce zadurzony” - Janke o Morawieckim z zachwytem i podziwem (z bloga):
„Kiedy otwierałem Szkołę Przywództwa Instytutu Wolności (BZ WBK był pierwszym, który wsparł tę inicjatywę), jednym z pierwszych wykładowców był właśnie obecny premier. Opowiadał o tym, jak zarządzać organizacją biznesową tak, by było to przedsięwzięcie efektywne, biznesowo poukładane, ale i uczciwe wobec klientów. Był jeszcze wtedy prezesem banku i nic nie zapowiadało jego wejścia w politykę. Jeden ze słuchaczy zapytał, co go motywuje w codziennej pracy menedżera. Morawiecki zafrasował się, był nieprzygotowany na takie pytanie. »Wie pan... tak myślę... trudno to przyznawać... takie osobiste pytanie. Ale tym, co codziennie mnie motywuje, jest... Polska, los Polski« – powiedział. Zapadła cisza.

(...)

Potem, kiedy poznałem go lepiej, zrozumiałem, że było to bardzo prawdziwe wyznanie. Poznałem w swoim życiu tysiące mniej i bardziej ważnych ludzi. Nie przypominam sobie nikogo, kto na każdym spotkaniu, przy każdej rozmowie, także prywatnej, mówi o Polsce, o tym, co trzeba zrobić, by w kraju było lepiej, kogo wesprzeć itp. Nie znam drugiego człowieka, który tak bardzo byłby w Polsce zadurzony i jej oddany. Na jego domu od wielu lat biało-czerwona flaga wisi non stop, nie tylko w święta narodowe.

(...)

Pamiętam pewną kolację, na którą przyjechał z daleka. Gospodyni chciała mu zrobić przyjemność i specjalnie przygotowała ukraińskie pierogi z wieprzowiną – pielmieni. Zapomniała, że to piątek, i nie wiedziała, że gość jako człowiek głęboko religijny przestrzega cotygodniowego postu. Choć wszedł do domu gospodarzy późno wieczorem, głodny, prosto z podróży, podczas kolacji obgryzał tylko ciasto z pierogów. Uczestnicy kolacji przekonywali go, że w związku z podróżą może mieć dyspensę, ale pozostał przy skrawkach ciasta. pokaż całość

@Knightlord: Raczej za treść artykułu albo jego źródło.

@djmod: Podziękowania należą się Panu Profesorowi, później autorce opowieści, czyli Pani Ewie Wilczyńskiej, a mnie tu nie ma, także znaj proporcjum mocium panie @djmod :) ale masz rację, to jest niesamowita historia...

@djmod: pozdrówka kardiologiczne :D

Tekst notki:

Mężczyzna z Lwówka Śląskiego najpierw metalowym prętem przebił płuco psu, a następnie powiesił go za pomocą sznura na drzwiach stodoły.
W czwartek, 17 maja Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim skazał Tomasza T. na karę jednego roku i czterech miesięcy bezwzględnego więzienia. Dodatkowo sąd orzekł zakaz posiadania zwierząt przez Tomasza T. w ciągu ośmiu następnych lat i nawiązkę w wysokości tysiąca złotych na rzecz Schroniska Przylasek.

Oskarżony przyznał się do winy i wyraził skruchę.

- Sędzia Justyna Krzysztofik-Skrzydłowska w ustnym uzasadnieniu wyroku wskazała, że nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia dla tego typu zachowań. Zdaniem sądu świadomość społeczeństwa w zakresie ochrony zwierząt nie jest rozwinięta i interpretowana w należyty sposób, dlatego wyrok w tej sprawie musi być surowy - informuje Konrad Kuźmiński z Dolnośląskiego Inspektoratu Ochrony Zwierząt.
Inspektorat przyznaje, że zadowala go taki wymiar kary i nie będzie apelował od wyroku.

Przypomnijmy, że do zdarzenia doszło w marcu 2017 roku. Policjanci z Lwówka Śląskiego otrzymali zgłoszenie, że na terenie powiatu został zamordowany pies. Na miejscu zdarzenia zastali pijanego mężczyznę, który kopał dół w ziemi. Miał 3,6 promila alkoholu we krwi. Jak ustalili wówczas funkcjonariusze, 29-latek wbił w płuco zwierzęcia ostre narzędzie, pręt, który spowodował wylew krwi pod opłucną, a następnie na sznurze powiesił go na drzwiach stodoły. Zwierzę wówczas jeszcze żyło.
Prokuratura Rejonowa w Lwówku Śląskim Tomaszowi T. zarzuciła także długotrwałe głodzenie zwierzęcia - w chwili znalezienia owczarek był kompletnie wychudzony.

Tomasz T. wcześniej był już karany, m.in. za groźby wobec osób najbliższych. pokaż całość

@troloking: Nie znam, ale nie sądzę. To nie wina miejsca, tylko raczej osobniczej psychopatii i sadyzmu.

Tekst notki:

Prokuratura w Krakowie prowadzi postępowanie w sprawie delegalizacji Obozu Narodowo-Radykalnego - taką odpowiedź dostała Hanna Gronkiewicz-Waltz, która wystąpiła o to przed rokiem
„Trzeba było kilka miesięcy poczekać, ale udało się. W odpowiedzi na mój wniosek Prokuratura Okręgowa w Krakowie prowadzi postępowanie ws. delegalizacji ONR!” – napisała na Twitterze prezydent Warszawy Hanna Gronkiewicz-Waltz.

Załączyła również pismo z Prokuratury Okręgowej w Krakowie. Prokurator Rafał Babiński poinformował w nim prezydent, że prokuratura prowadzi „w ramach działalności pozakarnej postępowanie dotyczące zainicjowania procedury delegalizacji stowarzyszenia Obóz Narodowo-Radykalny w przedmiocie ustalenia podstaw [do delegalizacji]”.
Prokurator poinformował również o konieczności uzupełnienia i weryfikacji materiałów dowodowych. Napisał, że zajęcie stanowiska w sprawie delegalizacji stowarzyszenia jest na tym etapie przedwczesne. O zakończeniu sprawy ma być poinformowana prezydent Warszawy, „jako organ inicjujący przedmiotowe postępowanie”.

Gronkiewicz-Waltz: "Ksenofobiczne hasła na marszach ONR nie są incydentalne"

W maju zeszłego roku po pochodzie ONR przez Warszawę prezydent napisała list do ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobry: „Wznoszone podczas zgromadzenia w dniu 29 kwietnia ksenofobiczne hasła: »My nie chcemy tu islamu, terrorystów, muzułmanów« nie były zdarzeniem incydentalnym. Przypomnieć wypada, że 4 grudnia 2008 roku Sąd w Strzelcach Opolskich skazał trzech członków ONR-u za publiczne propagowanie ustroju faszystowskiego. Z kolei w dniu 24 października 2016 roku Sąd Rejonowy w Lublinie skazał 4 osoby, które podczas demonstracji ONR-u nawoływały do nienawiści, znieważania i zachęcały do pobicia osób innych wyznań” – czytamy w liście do Zbigniewa Ziobry. Apelowała o delegalizację ONR. pokaż całość

Inne przeprowadzone niedawno badania pilotażowe w Johns Hopkins sprawdzały potencjał psylocybiny przy rzucaniu palenia – jednego z najtrudniejszych nałogów do zwalczenia. Badania były bardzo niewielkie i nierandomizowane – każdy z 15 ochotników otrzymał dwie lub trzy dawki psylocybiny i był tego świadomy. W ślad za tym, co stało się już regułą w terapii psychodelicznej, ochotnicy wyciągali się na leżance w pokoju urządzonym na przytulny kącik, z ezoterycznymi bibelotami poustawianymi na półkach. By ułatwić podróż w głąb siebie, zasłonięto im oczy, na uszy założono słuchawki, przez które popłynęła muzyka instrumentalna. Przez całą sesję obecni byli terapeuci, którzy jako „przewodnicy” zazwyczaj mówią bardzo niewiele, pozwalając podróży objąć swój kierunek. Jeśli jednak pacjent zaczyna czuć niepokój, oferują pomocną dłoń i poradę. „Zaufaj i odpuść” – to stały refren.
Wyniki tych badań były imponujące. Sześć miesięcy po sesji potwierdzono, że 80 proc. ochotników rzuciło palenie. Po roku liczba ta spadła do 67 proc., co i tak daje wyższy wynik niż najlepsze obecnie dostępne leczenie. Dużo większa próba właśnie odbywa się w Hopkinsie.

Na krawędzi wszechświata

Kiedy zapytałem ochotników o to, jak odlot na psylocybinie pomógł im rzucić palenie, kilkoro z nich wyjaśniło, że film z ich życia cofnął się dalej niż kiedykolwiek przedtem, dając im nową, szerszą perspektywę w postrzeganiu swojego zachowania.
– Wszechświat był tak ogromny i było w nim tyle rzeczy, które mogłam zrobić i zobaczyć, że zabijanie samej siebie wydało mi się idiotycznym pomysłem – powiedziała 60-letnia kobieta. Podczas tej podróży wyrosły jej pióra i poleciała w przeszłość, by obserwować rozmaite wydarzenia z historii Europy, trzy razy umarła, widząc swoją duszę wstającą z ciała leżącego na stosie pogrzebowym na rzece Ganges, a także ujrzała siebie stojącą na krawędzi wszechświata i obserwującą początek stworzenia.
– To umieściło palenie w zupełnie nowym kontekście. Wydało mi się całkiem nieistotne i mówiąc szczerze, głupie – stwierdziła kobieta.
Mathew Johnson, psycholog, który prowadził badania w Hopkinsie, powiedział, że ochotnicy często przeżywają takie chwile. Palacze doskonale zdają sobie sprawę z tego, że ich nawyk jest niezdrowy, obrzydliwy, drogi i niepotrzebny, jednak pod wpływem psylocybiny ta wiedza przeradza się w niewzruszone przekonanie. Coś, co czują i w trzewiach, i w sercu. Jak opisuje to dr Johnson, „te sesje pozbawiają ludzi luksusu bezmyślności, naszego »stanu fabrycznego«, dzięki któremu rozkwita nałóg”.
Być może najbardziej istotnego dowodu na terapeutyczną wartość psychodelików dostarczyła para prób z drugiej fazy (przeprowadzonych na uniwersytetach Johnsa Hopkinsa i Nowego Jorku, jej wyniki opublikowano w „Journal of Psychopharmacology” w 2016 r.), w których to jednorazowa, wysoka dawka psylocybiny podawana była pacjentom chorym na nowotwory, borykającym się z depresją, lękami i ze strachem przed nawrotem choroby oraz śmiercią. W tych badaniach kontrolnych 80 ochotników wyruszyło w mentalną podróż, która w wielu przypadkach postawiła ich twarzą w twarz z chorobą, strachem i ze śmiercią.
– Zobaczyłam swój strach, tkwił w mojej klatce piersiowej. To nie był mój guz, to była czarna masa – powiedziała mi kobieta z rakiem jajników, która w trakcie badania krzyczała: „Wypieprzaj stąd!”. – I wiesz, co? Zniknął! Lata po tym doświadczeniu strach nie powrócił. Rak jest zupełnie poza moją kontrolą, ale zrozumiałam, że strach nie.

U 80 proc. pacjentów Hopkinsa z nowotworem, którzy otrzymali psylocybinę, widoczne było klinicznie istotne zmniejszenie lęków i depresji, efekt ten utrzymywał się przez co najmniej sześć miesięcy po sesji. Efekty badań na Uniwersytecie Nowego Jorku były podobne.
Co ciekawe, w obu próbach poziom, do którego obniżyły się objawy, skorelowany był z intensywnością „doświadczenia mistycznego”, o którym informowali ochotnicy podczas sesji psychodelicznych z użyciem wysokiej dawki narkotyków. Doświadczenie to, zazwyczaj opisywane jako rozpad ego, po którym następuje połączenie z naturą wszechświata, może trwale zmienić priorytety. Decydująca rola doświadczenia mistycznego wskazuje na coś nowatorskiego w terapii psychodelicznej. Jej sukces nie polega na działaniu substancji chemicznych, ale na wszechmocnym doświadczeniu psychicznym, które te substancje wywołują.
Psychiatryczne interwencje w stanach lękowych i depresji rzadko, jeśli w ogóle, osiągały takie spektakularne i długotrwałe rezultaty. Próby były jednak małe i będą musiały zostać powtórzone w większej skali, zanim rząd zacznie rozważać takie leczenie. Kiedy jednak naukowcy przedstawili w zeszłym roku wyniki Agencji Żywności i Leków, ta była podobno pod tak dużym wrażeniem, że poprosiła o przeprowadzenie obszernej, trzeciej fazy prób dotyczącej wpływu psylocybiny na leczenie depresji – teraz już nie tylko u pacjentów z nowotworami, ale w ogóle w całej populacji. pokaż całość

Sieć stanu spoczynkowego

Jak więc działa terapia psychodelikami? I dlaczego to samo leczenie miałoby działać na zaburzenia pozornie różniące się od siebie, jak depresja, uzależnienia i lęki?
Naukowcy z Imperial College obrazujący mózgi osób będących pod wpływem psylocybiny byli zaskoczeni odkryciem, że substancja chemiczna, która – jak zakładali – miała podnieść aktywność mózgu, w rzeczywistości ją zmniejszyła, ale w określonym obszarze: sieci stanu spoczynkowego. To sieć mózgu zaangażowana w wiele metapoznawczych procesów, w tym autorefleksję, pamięciowe podróże w czasie, teorię umysłu (umiejętność wyobrażania sobie stanu umysłu drugiego człowieka) i wytwarzanie narracji na własny temat, która pomaga nam stworzyć poczucie trwałego ja.
Sieć stanu spoczynkowego jest najbardziej aktywna, kiedy nasze mózgi są najmniej zaangażowane w zadania, kiedy na przykład błądzimy myślami czy coś rozpamiętujemy. Naukowcy z Imperial College odkryli, że kiedy ochotnicy zgłaszali doświadczenie rozpadu ego, skany fMRI (funkcjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego) ich mózgów pokazały szybki spadek aktywności sieci stanu spoczynkowego, co zasugerowało im, że może ona być ośrodkiem ego.
Jednym ze sposobów myślenia o ego jest uznawanie go za umysłowy twór, który pełni pewne funkcje w naszym imieniu. Najważniejszą z nich jest utrzymywanie granicy pomiędzy świadomą a nieświadomą sferą umysłu, jak i granicą między ja a innymi.
Co więc się dzieje, kiedy te granice bledną lub znikają pod wpływem psychodelików? Nasze ego się rozluźnia, pozwalając nieuświadomionym treściom i emocjom wkroczyć w strefę uwagi. Pozwala nam to odczuć głębszą więź z innymi ludźmi, przyrodą i wszechświatem. I rzeczywiście, powrót poczucia zjednoczenia jest dokładnie tym, co w tych wszystkich próbach opisywali ochotnicy.

Nadaktywne ego

Najbardziej ekscytującym powodem, dla którego warto kontynuować tę nową naukę o substancjach psychodelicznych, może być nadzieja na wielką, ujednoliconą teorię chorób psychicznych albo przynajmniej tych częstych zaburzeń, które psychodeliki mogą złagodzić: depresji, uzależnień, lęków czy obsesji. Te wszystkie zaburzenia wiążą się z występowaniem niekontrolowanego, niekończącego się i zapętlonego rozmyślania, które stopniowo przysłania nam rzeczywistość i nadszarpuje połączenie z innymi ludźmi i światem. Ego staje się nadaktywne, a nawet tyranizujące, narzucające sztywną rutynę w myśleniu i zachowaniu. To właśnie poluzowanie uścisku ego pomaga przerwać doświadczenie psychodeliczne.
Zakłócenie rutyny i naoliwienie procesów poznawczych jest tym, co Robin Carhart-Harris, neurobiolog w Imperial College, który skanował mózgi ochotników będących pod wpływem substancji psychodelicznych, uważa za kluczową terapeutyczną wartość narkotyków. Mózg to system hierarchiczny, z siecią stanu spoczynku na samej górze. Carhart-Harris nazywa ją „dyrygentem orkiestry”. Jednak bez względu na to, jak istotne jest zachowanie porządku w tak złożonym systemie, mózg może cierpieć także z jego nadmiaru. Depresja, lęki, obsesje, głód w uzależnieniach mogą być oznaką tego, że mózg stał się nadmiernie przywiązany do swoich ścieżek, czyli że jest bardziej uporządkowany, niż jest to dla niego dobre.
Robin Carhart-Harris. Neurobiolog z Imperial College skanował mózgi ochotników będących pod wpływem substancji psychodelicznych. Za kluczową wartość narkotyków uważa ich wykorzystanie w terapiach medycznych
Robin Carhart-Harris. Neurobiolog z Imperial College skanował mózgi ochotników będących pod wpływem substancji psychodelicznych. Za kluczową wartość narkotyków uważa ich wykorzystanie w terapiach medycznych Fot. Neurizons Organizing Team
Carhart-Harris sugeruje, że wyłączając sieć stanu spoczynku na jakiś czas, psychodeliki mogą wywołać efekt „resetu” mózgu, wypychając go z oswojonych kolein i otwierając przestrzeń dla wydeptania nowych ścieżek. Jego laboratorium stworzyło mapy komunikacyjnych schematów mózgu będącego pod wpływem psychodelików. Widać na nich, że kiedy sieć stanu spoczynku jest wyciszona, pojawia się niezliczona liczba nowych połączeń, które wiążą odległe od siebie obszary, które normalnie nie komunikują się ze sobą bezpośrednio.
Wartość takiego doświadczenia nie jest oczywiście zarezerwowana dla osób z zaburzeniami. Zdrowi również mogą osiągnąć korzyści w takim procesie, jeden z naukowców nazywa to „poprawą dobrostanu”.
Jedną z lekcji płynącą z badań jest to, że nie tylko choroba psychiczna, ale także zwyczajny smutek może być skutkiem życia pod surowymi rządami ego, które odgradza nas od naszych emocji, innych ludzi i natury. Jak pisał Aldous Huxley, opisując swoją psychodeliczną podróż w 1954 r.: „Na tę jedną chwilę, ten wtrącający się neurotyk, który w porze czuwania próbuje dyrygować przedstawieniem, usunął się na szczęście na pobocze”.

„The Wall Street Journal”, 3 maja 2018 r.

Tłum. Zofia Lisiewicz pokaż całość

Tekst notki:

Niedzielna pikieta narodowców miała być protestem przeciwko decyzji prezydenta Marcina Krupy, który 6 maja rozwiązał zorganizowany przez nich Marsz Powstańców Śląskich. Powód?

Prezydent Katowic nakazał swoim służbom rozwiązać w niedzielę marsz narodowców, który wcześniej próbowali zablokować uczestnicy antyfaszystowskiej manifestacji. Doszło do przepychanek z policją.
W trakcie imprezy narodowcy nieśli transparenty z napisami „White boys” i krzyżami celtyckimi. Doszło do starć z policją, trasę pochodu narodowców zablokowali ludzie związani ze środowiskami antyfaszystowkimi. Zatrzymano wtedy dziesięć osób, blisko 40 wylegitymowano.

Marsz narodowców nie jest możliwy z powodu innych imprez

Młodzież Wszechpolska postanowiła oprotestować decyzję prezydenta Katowic. Kilka dni temu ta sama osoba, która organizowała marsz narodowców złożyła w Urzędzie Miasta w Katowicach zawiadomienie o organizacji zgromadzenia publicznego. We wniosku podano, że w imprezie na rynku weźmie udział 200 osób.
Władze miasta nie mogą nie wydać zgody na takie zgromadzenie. Urzędnicy postanowili jednak zablokować imprezę narodowców. I powiadomili ich, że w niedzielę na rynku odbywa się wystawa „Ojcowie niepodległości”, mapping promujący „Bądź cześcią gry” oraz wystawa towarzysząca premierze sztuki „Himalaje”.

Policja ściągnie w niedzielę do Katowic zwiększone siły prewencji

– Poleciłem moim służbom, by poinformowały organizatorów, że nie ma możliwości bezpiecznego przeprowadzenia zgromadzenia. Tak jak mówiłem ostatnio: Katowice są przeciwne faszyzmowi i nacjonalizmowi i będę podejmować wszelkie działania, by tego rodzaju ideologie nie były promowane w naszym mieście – powiedział nam Marcin Krupa, prezydent Katowic.
Kilka dni temu władze miasta powołały też specjalny zespół „do spraw koordynacji działań mających na celu przeciwdziałanie propagowaniu faszyzmu i innych ustrojów totalitarnych oraz dyskryminacji i ksenofobii”.

Policja i władze miasta czekają teraz na ruch narodowców. Niewykluczone, że zmienią lokalizację imprezy. Z tego powodu mundurowi ściągną w niedzielę do miasta zwiększone siły prewencji. pokaż całość

@t_e_o_m_o: W tym programie chodzi też o śmigłowce bojowe, a nie tylko transportowe.

@kuba560x: Bolą mnie Twoje słowa, bo są niesamowicie niesprawiedliwie. Są oparte na głębokiej niewiedzy i dziecęcej wierze w propagandowe hasełka Szaroposła, Jego Ministra oraz Organów Partii w rodzaju TVPiS. Dlatego nie mam do Ciebie żalu, tu inni szatani są winni.
Pozdrawiam Cię serdecznie i dobrej nocy życzę.

@terrancee: Kraby, Raki, Kormoran, pociski do F-16, 5 samolotów CASA (czym by teraz latała do domu Szydło?), kilkaset rośków, Nadbrzeżny Dywizjon Rakietowy, przygotowany do realizacji program śmigłowcowy, i inne drobniejsze sprawy.

@terrancee: Pokaż lepszych.

Jestem w pewnym zakłopotaniu - w moim głębokim przekonaniu Mateusz Piskorski jest poprzez swoją działalność służącą imperium rosyjskiemu, zdrajcą Polski i jej interesów narodowych, dlatego jego miejsce widzę tam, gdzie teraz jest, czyli jak jego towarzysze określają w tiurmie, a nie na polskiej scenie politycznej. Chciałbym jednak, żeby stało się tak jednocześnie z dochowaniem procedur i standardów praw człowieka, a z tym nasze państwo, i tu mówię o wszystkich rządach, mamy problemy. To strasznie szeroki temat i bardzo niejednoznaczny moralnie. pokaż całość

@rencista: Cała.

Tekst artykułu:

Informację, że prezydent Duda chce wyjść z inicjatywą ustawodawczą amnestii na 100-lecie niepodległości, otrzymaliśmy kilka tygodni temu. „Wyborcza” dowiedziała się wówczas, że jedna z warszawskich kancelarii prawnych została poproszona w imieniu Kancelarii Prezydenta o napisanie założeń projektu i określenie jego skutków prawnych oraz społecznych.

– Sprawa utrzymywana jest w absolutnej dyskrecji. Między innymi po to, by nie rozbudzać emocji – mówi nasz informator.
Według niego amnestia miałaby objąć skazanych z wyrokami od dwóch do trzech lat więzienia, skazanych na grzywny sprawców wykroczeń oraz tych, którzy zalegają ze spłacaniem kar finansowych (np. mandatów). W niektórych przypadkach amnestia oznaczałaby darowanie kary tylko w części dotyczącej pobytu w więzieniu. Chodzi tu głównie o niepłacących alimentów – po wypuszczeniu na wolność mieliby obowiązek uregulowania zaległości pod groźbą odwieszenia kary.
Ogłaszanie amnestii z okazji wydarzeń historycznych oraz świąt państwowych ma długą tradycję. W II RP ogłaszano ją 13 razy (m.in. po odzyskaniu niepodległości i po przyjęciu konstytucji z 1936 r.). W PRL amnestie ogłaszano z okazji rocznic utworzenia Polski Ludowej. Największa – obejmująca osoby skazane na kary do pięciu lat więzienia – była w 1956 r. Objęła więźniów politycznych i drobnych przestępców, na wolność wyszło ok. 30 tys. osób. Później amnestie były mniejsze. Dwie ostatnie miały miejsce w 1989 r., gdy na wolność wyszli „polityczni”, a skazanym na śmierć wyroki zmieniono na 25 lat więzienia.

Prezydent ma inicjatywę, decyduje Sejm

Według prawa o amnestii decyduje Sejm, który musi w tej sprawie przegłosować ustawę. Prezydent może mieć inicjatywę ustawodawczą, czyli złożyć projekt nowego prawa. „Wyborcza” zadała pytania Kancelarii Prezydenta oraz jego rzecznikowi Krzysztofowi Łapińskiemu. W obu przypadkach odpowiedź była wymijająca – kancelaria „nie prowadzi analiz i konsultacji w sprawie amnestii”, a o przyszłości nie informuje, bo nie musi odpowiadać na pytania dotyczące „przyszłych działań organu w sprawach indywidualnych, jego niezmaterializowanych zamierzeń, idei, koncepcji, pomysłów”. Równie tajemnicza jest odpowiedź ministra Łapińskiego. „Z tego, co wiem, nie ma takiego tematu, ale do 100-lecia jeszcze pół roku” – stwierdził.
– 100-lecie niepodległości i sytuacja panująca w więziennictwie stwarzają dobry klimat do dyskusji o amnestii – mówi „Wyborczej” dr Paweł Moczydłowski, kryminolog, w latach 1990-94 szef polskiego więziennictwa. Podkreśla, że więzienia są zapełnione (obecnie przebywa tam ok. 74 tys. osób), a chociaż liczba osadzonych nie przekracza jeszcze normy, to aż 40 tys. skazanych czeka na odbycie kary. Większość z nich dostała wezwanie do odsiadki, ale się nie stawiła. W więzieniach rośnie agresja zarówno wśród więźniów, jak i wobec funkcjonariuszy. Polska ma najwięcej więźniów na 100 tys. mieszkańców i najniższą normę przestrzeni na jednego więźnia (3 m kw. na osadzonego).

Moczydłowski podkreśla, że plany amnestyjne należy ogłaszać „bardzo ostrożnie”. W 1989 r. nadzieje więźniów na darowanie kar były jedną z przyczyn fali buntów w polskich zakładach karnych, w których rannych zostało ok. 1 tys. osób. pokaż całość