@Kubilaj_Chan: odblokujesz PW?

@Kubilaj_Chan:
Mam podobną sytuację w rodzinie, ale u mnie w roli kata stoi matka. Mój tato choruje na schizofrenię, ale czy ona do tego doprowadziła to ja nie wiem. Miał 2-3 epizody wywołane upiciem się piwem, a wiadomo nie mógł tego robić, bo brał leki. W każdym razie otworzyłeś mi horyzonty w tym aspekcie, czy aby to nie jej wina. Mogę dodać, że psychopatia jest spowodowana albo kwestią genetyczną albo skrzywdzeniem takiej osoby we wczesnym dzieciństwie. Dawno bym uciekł i zerwał kontakt, ale ona nie ma prawa do żadnej emerytury (jest z innego kraju). Nawet gdyby mi nie było jej szkoda, to i tak bym musiał płacić alimenty. W każdym razie zamieniła życie moje i ojca w piekło. Kiedy byłem nastolatkiem i nie byłem posłuszny, przez co wpadała w znany pewnie Tobie gniew, powiedziała mi, że tak właśnie zrobi (będę miał piekło) i tak też uczyniła.
Poznałem w pracy dziewczynę, która też jest narcyzem, z czym nawet się ze mną zgodziła. Wymieniłem jej techniki: (manipulacje, kłamstwa, przerzucanie winy, dawanie znać że jest kimś lepsza ode mnie, egoizm, lubiąca pochwały ale też i gniew przy krytyce). Myślałem nawet że się w niej zakochałem, ale na szczęście jak to u narcyzów bywa - byłem dla niej nieatrakcyjny. Narcyzi są podobno albo wyłącznie z atrakcyjnymi osobami lub z kimś o wyższej pozycji społecznej. Nikt inny ich nie interesuje. Potem się przed nią płaszczyłem, powielałem chore wzorce na linii moja matka- ojciec - co ją zresztą podniecało, dowartościowywało ją i zakrywało kompleksy. Kiedyś nawet chciała być ze mną, mówiąc: chcesz mój telefon? będziesz dojeżdżał? (dość jednoznaczne słowa, prawda?), ale odpuściłem, bo wcześniej mówiła że kogoś ma (a nie miała). Po dwóch latach jak jej to wypomniałem, bo mi się dalej podobała i zaproponowałem bycie razem, oznajmiła wpierw że jestem nienormalny, że kłamię, by potem zmienić wersję że ona żartowała sobie wtedy ze mnie. No i w końcu jak już nabrałem szacunku do siebie i zacząłem bardziej ją cisnąć obnażając mechanizmy, dosłownie zwiała przede mną i mnie unika. I ciekawe jest, że jak byłem dla niej przyjazny i spełniałem jej oczekiwania (masz nie mówić do mnie tak, srak albo będę niemiła) - no to faktycznie w pracy łaziła uśmiechnięta, zadowolona, a teraz jak zerwany mamy kontakt to furczy, zamknęła się w sobie wobec wszystkich. A dlaczego o tym Ci pisze? Przestrzegam: patrz kogo wybierasz, bo mężczyźni wybierają "matki". Sam u siebie stwierdziłem też neurotyzm, czyli pokrewny typ charakteru do narcyzmu, ale już ponoć nie choroba - gdyby przeszkadzało to powinno się iść do psychologa z tym. pokaż całość