4391

#ogarnijkadr

Dodanie kadru to część zabawy; nie możesz/nie chcesz dodać, nie zgaduj.
Jeśli jesteś tutaj nowa/y, zajrzyj na: https://www.wykop.pl/wpis/10376278/1-kadr-wrzuca-osoba-ktora-odgadla-kadr-poprzedni-2/

źródło: Pulp.fiction.xvid.screenshot.jpg

Mirki, Mirabelki z #prawo #rodo #kredyt #pozyczka #chwilowki mam głupia sprawę, ale może i #afera.
Gość, którego nie znam, ale nazywa się tak samo jak ja, wszędzie podaje (bo jest nieogarnięty) mój adres e-mail w internecie. Używa go do wszystkiego - zamawiania kwiatów do baby z Żabki (pic rel), do ogłoszeń o chęci pracy w Norwegii a ostatnio zaspamował wszystkie chujowe firmy pożyczkowe mejlami, że on chce kredyt u nich wziąć.
I go dostał w jednej z nich. Skąd wiem? Bo dostałem na swój adres e-mail potwierdzenie aktywowania karty z kredytem 2.300zł XD. Dołączone w mejlu są umowy ze wszystkimi danymi tego dzbana. Umowa tez zajebista - pożycza 2.300 a ma oddać ponad 4k. XDDD

Co ja mam z tym zrobić? Mam z tym coś robić? Nie znam się, więc się pytam. #pytanie #pytaniedoeksperta pokaż całość

źródło: XD.PNG

Od rana w drodze. Lecę z kobitą i szwagierką na koncert. XD
Mała przerwa na hotdogi i szybkie #pokazmorde

#pokazauto #bmw #samochody #e38

źródło: 1550593299213.jpg

Absolutnie dysgustywne
#codziennadawkamadek #madka #madki #p0lka

źródło: embed.jpg

#nsfw

źródło: received_1998572983775257.png

Na zakupach z #rozowypasek

Polecam, ręce się nie męczą.

#protip #bekazrozowychpaskow #bekazniebieskichpaskow #pokazmorde

źródło: IMG_20190216_180835.jpg

#anonimowemirkowyznania
Po 4 miesiącach rozstałem się z różową. ( obopólnie, ale trochę bardziej z jej inicjatywy). Razem chodziliśmy do liceum, trochę się kolegowaliśmy, ale później były studia i straciliśmy się z widoku. Każdy miał swoje życie. Po studiach okazało się że oboje przenieslismy sie do tego samego miasta i zaczeliśmy się spotykać. Dawna sympatia przerodziła się w coś więcej. Niestety chyba mieliśmy za duże oczekiwania i szybko zaczeło się psuć, mimo że mieliśmy bardzo dużo dobrych chęci. w tamtym tygodniu postanowiliśmy że to już koniec, odczuwając ( chyba ) oboje wielki żal bo mieliśmy nadzieje i chęci że nam się uda.

Piewsze dni były ciężkie, ale emocje opadły, jest spoko. Ze swojej strony przeanalizowałem zarzuty różowej co do mojej osoby i postanowiłem nad sobą popracować ( już wczesniej próbowałem to zrobić, ale niektórych zmian nie da się wprowadzić tak od zaraz, szczególnie jeśli chodzi o przyzwyczajenia, czy nawyki).

Mimo że chyba pogodziłem się z sytuacją, i samotność jakoś mnie nie przeraża tak jak było to w pierwszych chwilach (na kolacji u znajomych delikatnie poflirtowałem z jednym fajnym różowym co dodało dużo pewności siebie i poczucie tego że świat się nie skończył). To gdzieś tam rozważam że gdyby była szansa na jeszcze jedną próbę to bym się poważnie zastanowił.

No i po kilku dniach ciszy , wczoraj wieczorem dostaję od byłej wiadomość że jest jej przykro, że tak bardzo jej na tym zależało, a nic z tego nie wyszło. Obwinia mnie za to że przestała chciec ze mna się dzielić, nawet najprostszymi rzeczami.

Co moge jej odpowiedziec?
Nie chcę się spierać, nie wiem jak wyrazic wsparcie, czuję do niej bardzo dużo serdeczności, a gdyby poczuła chęć ponownej próby to nie był bym przeciwny ( choć na siłę nie chcę nic robic).

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: marcel_pijak
Dodatek wspierany przez: Wyjazdy studenckie pokaż całość

Pozdro #wykopjointclub

źródło: 0000000021.jpg

czym najlepiej wysłać paczkę do #niemcy
dhl podliczył 500zł za 5kg i wielkość 2pudełek po butach xDDD
#pytanie

Rodzina ma mi za złe, że nie chcę powiadomić dalszej rodziny o ślubie i zaprosić ich na niego. Nie mówimy o imprezie po ślubie. Chodzi o sam ślub.

Ja chcę żeby na ślubie były te same osoby, które są zaproszone na obiad po. Nie widzę powodu, dla którego mam zapraszać innych. Po ceremonii, bierzemy wszystkich i razem idziemy do knajpy.

Ciotka z matką mi suszą głowę od rana, że jestem dziwna i że tak się nie robi, bo nie wypada. Że się zmieniłam i zdziczałam. Ja nie zdziczałam, tylko żyję po swojemu i chcę, żeby ten wyjątkowy dzień był na naszych zasadach: mojego przyszłego męża i moich, a nie czyichś, bo tak wypada. Sama sobie płacę za wszystko, nie widzę powodu dostosowywania się, o czym poinformowałam obydwie. A to, że komuś to nie pasuje, to już nie mój problem.

Dodatkowo usłyszałam, że co one powiedzą, jak ktoś się zapyta o nas na jakiejś imprezie rodzinnej. Powiedziałam, że skoro jesteśmy dzikusami, to nikt sobie nami nie będzie zaprzątał głowy, że mieć nas na tapecie jako temat dnia. To one swoje: że jestem dziwna, i że tak się nie robi.

Mam powoli dosyć. Szczerze mówiąc, odechciało mi się ślubu i całej imprezy. Tzn. może inaczej. Mam ochotę iść do USC z niebieskim, wziąć ludzi z ulicy, podpisać papiery i mieć z głowy ich wszystkich. Przynajmniej obrażą się wszyscy po równo. Niestety, na ślub zagranico nas na razie nie stać, a niebieski powiedział, że nie chce mieszkać z przyjaciółką, tylko żoną. Chociaż, jeżeli jest dobrze, to po co cokolwiek zmieniać???

Od tygodnia nawarstwiają się problemy z tym związane. Coraz bardziej mi się odechciewa. Wolę, żeby było tak, jak jest. Przynajmniej będą się przypierdalać, że jesteśmy wiecznymi narzeczonymi, ale to oni będą odpowiedzialni, że ostatecznie ślub się nie odbył przez nich, co zamknie im te głupie ryje na wieki. Mam dosyć kurwa (╯°□°）╯︵ ┻━┻

#oswiadczenie #logikarozowychpaskow #slub #problemypierwszegoswiata #zalesie #gorzkiezale pokaż całość

Wczoraj uslyszalem hipoteze(przedstawiona jako fakt),ze wolniej przytyjemy jedzac sam tluszcz niz tluszcz z weglami obok. Zalozmy,ze jemy codziennie 500kcal z tluszczu a ktos inny 250kcal z tluszczu i 250kcal z wegli. Wyfaje mi sie,ze wlasnie sam tluszcz szybciej sie odlozy bo weglowodany mysza jeszcze zostac przerobione na tluszcz gdy nie sa wykorzystywane. Mam racje,czy ktos chcialby wyprostoeac ta hipoteze?Albo potwierdzic( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ps. Oczywiscie mowie o nadwyzce kalorycznej itd

#odzywianie #chemia #mikrokoksy pokaż całość

#cycki #nsfw

źródło: imgsrc.ru_54265779xWs.jpg 18+

#randomanimeshit #animeart #anime

pokaż spoiler Jest ktoś w stanie stwierdzić co to za manga/anime?


źródło: 46277006_279053062802682_4979262496335214512_n.jpg

#anonimowemirkowyznania
Z niebieskim poznaliśmy się w liceum, 8 lat temu. On kuc z matfiza, indywidualny tok nauki plus szeroki krąg zainteresowań, blanty, filozofia, mefedron, matma i hehe blanty. Starzy po uniwerku, biznesik, piesek, ogródek, wakacje. Ja biolchem, ułożone zahukane dziecko z dobrego biednego domu, mama z tatą wpadli w najlepszym dwudziestym roku życia, oboje pogubieni, zamotani między dorywkami, czuć było zawsze coś gęstego w powietrzu mimo dobrych min do złej gry. Z czasem matce poczęły puszczać hamulce, 4+ z fizyki przelewało czarę goryczy od pierwszego do pierwszego i ot, pobolał mnie czasem policzek. Zakompleksiona od podbazy, kiedy tylko skumałam, że jestem największa w klasie i nie umiem kręcić hulahopem.
Oboje z niebieskim byliśmy zieleni jak bory tucholskie, gdyż próby stykania się końcówkami wszelkie wcześniejsze, a było ich wcale prawie, na próbach się kończyły.
Fajnie było, nie pierdolił o pogodzie, pokazał film Grześka Lipca, nauczył zbijać szkło i znał trudne słowa, jak imponderabilia. Ja pożyczyłam mu płyty Neurosis, opowiadałam o śmiesznych rasach gołębi, piekłam babeczki na gastro i robiłam loda po szkole.
Chryste, jacy my byliśmy zadurzeni. Całe tygodnie szwędania po ugorach, nieużytkach, lasach i zaroślach, całe szpule pierdolenia o niemieckich filozofach i amerykańskich kreskówkach, całe piątki przepalane w ciepłe wieczory, całe metry jego palców w każdym zakamarku mojego nowego ciała. Bo nie byłam już największa, byłam najpiękniejsza, z najmleczniejszą cerą, z najwęższą talią, najbardziej sterczącymi piersiami i najjaśniejszym błyskiem w oku. Nie potrzebowałam już przyjaciół, wszyscy byli przy nim bezbarwni.
A potem wyprowadziliśmy się z polski powiatowej do Jego Nowego Mieszkania w Dużym Mieście. Po wyjściu o godzinie 5 i powrocie po 21 zastawałam go najczęściej w towarzystwie sąsiada, który to powitał nas ongiś staropolskim "macie jakieś jaranie? Bo u mnie tylko kwasy i mdma w lodówce".
"Kochanie weź posprzątaj skieparę/zrób kolacyjkę/idź do pokoju bo chcemy zagrać".
No przecież nie będę tą karyną z kijem w dupie, co to robi gnój o kolegów. Nie jestem jak inne dziewczyny ¯_(ツ)_/¯

Fast forward 7 miesięcy, w międzyczasie dostałam stypendium i chwilę później upadłam po raz pierwszy - bo sparaliżował mnie strach. Czułam, że sypie mi się grunt pod nogami, że, kurwa, przecież ja nie dam tak dalej rady, jestem wykończona fizycznie i psychicznie, schudłam 8 kilo, od pół roku niedosypiam, w mieszkaniu nie jest sterylnie czysto, nie nadążam z robieniem czterech zdrowych posiłków na kolejny dzień, a niebieski nie ma poprasowanych koszul, gaci, skarpet, chusteczek i bibułek. Czułam, jak z minuty na minutę osuwam się w bezsens i niemoc. I nie mam komu o tym powiedzieć, bo starzy mają dość na głowie, a ostatni most spaliłam tydzień temu, wystawiając koleżankę z którą po roku ustawiłam się na piwo. Kolejnych kilka tygodni spędziłam głównie w łóżku, udając przed niebieskim, że chodzę na zajęcia. Znałam dokładnie jego plan i wiedziałam, kiedy założyć kurtkę na piżamę i wyjść z chaty, żeby pokrążyć bez celu po osiedlu. Prawie nie jadłam i nie piłam. Wkładałam najlepsze kiecki, kiedy jego koledzy mieli wpaść na PSa i lolki, bo trzeba przecież stwarzać pozory, donosząc kolejne tace z żarciem. Muszą widzieć jak na dłoni, kto tu wygrywa. Czasem któryś zapytał półszeptem, ukradkiem, "dziewczyno, co ty tu kurwa robisz..."
Zorientował się, że coś jest nie halo gdy cały ten cyrk przerósł mnie pewnego niedzielnego poranka i straciłam przytomność, płacząc w kiblu. Przeraził się. Chyba pierwszy raz w życiu zabrakło mu słów, gdy przyznałam, co się dzieje. Przytulił, ale inaczej. Dziwnie, z dystansem. Wrodzony pragmatyzm przemówił przez niego chwilę później, gdy zapytał, gdzie planuję się w tej sytuacji zatrudnić do następnego roku akademickiego. Okazało się, że nigdzie, bo narastający w duszy nieokreślony lęk stopniowo, ale skutecznie odcinał mi możliwość normalnej komunikacji międzyludzkiej, telefony od rodziców odbierane raz w miesiącu tak mamo, wszystko ok, dzięki za przelew, 3/4 doby marnowane na potliwy nieregenerujący sen, ludzi widziałam kiedy ktoś wpadał po sztukę, niebieski zdawał się zbyt zajęty zdobywaniem kolejnych wyróżnień u egzaminatorów żeby przejmować się czymkolwiek poza brakiem czynszu, który siłą rzeczy przestałam płacić, gdy sprawa się rypła przy letniej sesji. Starym wciskałam, że poziom niezadowalający (coś w tym było) i że idę do pracy i że od października nowy start na lepszym kierunku. Chciałam w to wierzyć, ale organizm nie słuchał, już zapomniał jak to jest być aktywnym dłużej niż kilka minut.
Przez te kilka miesięcy niezrozumienie i spina na linii ja - niebieski urosło do rangi czystego spierdolizmu, kiedy to pewnego popołudnia wyciągnął mnie za długie do talii włosy spod prysznica i zamknął w pokoju nagą, ociekającą wodą, argumentując, że za tę wodę przecież nie płacę. Miał rację. Mimo tego zrobiło mi się trochę przykro. Lubiłam, kiedy mnie ciągnął za włosy, ale nie w takim kontekście. Lubiłam mu gotować, lubiłam, gdy było czysto, lubiłam, gdy czasem mi podziękował za to, gdy byliśmy sami. Nie lubiłam, gdy wykorzystywał przy kolegach swoją wyższość intelektualną, w końcu nie potrafiłam jeszcze różniczkować, kiedy klepał mnie przy nich po tyłku. Bardzo nie lubiłam, że nie reagował, gdy zwracałam mu na to uwagę. A już bardzo źle było mi, gdy zaczął tytułować mnie mianem śmiecia i kretynki, gdy depresja wgniatała mnie w materac, nie pozwalając się nawet umyć.
I wtedy, w tym najlepszym dla siebie momencie, na scenę wkroczył gracz numer trzy, mianowicie Najlepszy Przyjaciel Niebieskiego. Tak, stało się dokładnie to, o czym myślisz. Kobiecy mózg to pojebany, z natury autodestruktywny wynalazek. Lubimy mieć problem, im bardziej popierdolony tym lepiej. Przyznałam się trzy miesiące później, w międzyczasie dusząc w sobie tak potężne poczucie winy, że kompletnie rozpierdoliłam sobie zdrowie. Prawie mnie pobił. Płakał jak dziecko. Na fristajlu urządził rozbudowaną gierkę, żeby najpierw przekonać mnie, że wszystko dobrze, potem kazał wypierdalać. Ale zmiękł. Jakiś czas później przyznał, że byłby głupi, gdyby pozwolił mi odejść - bo tak czy inaczej jestem najlepszym, co go w życiu spotkało. Bo kumple patrzą na mnie z pożądaniem a ich dupy z zazdrością, bo zajebiście się rucham, bo robię za pomoc domową, toleruję jego nałogi, prostactwo i generalne bycie chujem dla wszystkich wokół.

Od tamtych wydarzeń minęło sześć lat. Mam 25lvl, właśnie piszę inżynierkę w trybie zaocznym, w sumie przepracowałam może z 15 miesięcy w gównorobotach, zasadniczo utrzymuje mnie niebieski, czeho nie mogę ścierpieć. Nie mam koleżanek, koledzy zawsze chcą więcej. Ergo nie mam znajomych wcale. Wiecznie coś mnie boli, co nakręca spiralę strachu i frustracji. Nie potrafię już wyrażać żadnych emocji. Boję się ludzi, w wymuszonych kontaktach na studiach jestem sztuczna i nienaturalna. Wykopałam się niedawno z kilkuletniego uzależnienia od trawy i benzo. Z bystrej, wesołej i aktywnej dziewczyny przepoczwarzyłam się w grażynę łykającą jebany bilobil, bo zapominam o własnych urodzinach. Strawiłam sobie mięśnie, bo nie mam siły ćwiczyć. Niebieski robi doktorat. Jest zapuszczony, kończy w trzy minuty, wolny czas spędza wyłącznie z blantem w ryju przy yt. Dobiera się do mnie brudny i śmierdzący dymem, seks wygląda jak w ambitnych filmach o alkusach. Nie mam już siły przekonywać go do spacerów, wypadów na ściankę, minigolfa czy innych zjebanych kurwa rozrywek. Kupiłam olejki do masażu, mam pięćset kompletów bielizny, znam ciekawe techniki. Nic. Czuję, że się marnuję, fizycznie i psychicznie. Najgorsze jest to, że po ośmiu latach nie wyobrażam sobie nawet przerwania tego układu. Z zasiedzenia, ze strachu, z lenistwa? Czuję, że jestem na prostej drodze do szaleństwa, że tkwię po uszy w syndromie sztokholmskim. Nie mam pojęcia, czy kocham niebieskiego, czy zwierzęco boję się samotności.

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Eugeniusz_Zua
Dodatek wspierany przez: Wyjazdy studenckie pokaż całość

no elooooooo n

( ͡° ͜ʖ ͡°)

#spacex #elonmusk

źródło: consequenceofsound.files.wordpress.com

Zasmakuj wojny kurwo

źródło: 1549747374741.jpg

#filmy
#tendziwnykontent

źródło: 49246565_2103962949664435_2601462606015234048_n.jpg