Za radą części komentarzy spod poprzedniego wpisu zdecydowałem, że założę tag dla wpisów z podróży po Afryce #podrozepicia

O ile ostatnia historia ze skakaniem z pociągu towarowego wydawała mi się całkiem popieprzona, to dzisiejsza jest chyba bardziej hardkorowa. Dnia wczorajszego, późnym wieczorem dojechaliśmy autostopem do mauretańskiej wioski Kamour. Po niedługiej wymianie zdań na translatorze i zapytaniu, czy jest tu gdzieś jakieś dobre miejsce do rozłożenia namiotu lokalsi podpowiedzieli, że niedaleko jest coś w rodzaju prymitywnego szałasu (pare kijów wbitych w ziemie i dywan służący jako sufit, coby chronił przed słońcem/deszczem). Napisałem deszczem? Hmmm no właśnie chyba przed takim żaden dywan na świecie nie byłby w stanie nas uchronić XD Po paru godzinach naszego stacjonowania zerwała się ulewa, ale to taka ulewa jakiej w życiu żaden z nas nie doświadczył. Nasze legowisko po dosłownie max 10 minutach wyglądało tak (1 zdjecie w komentarzu). W miare się ogarnęliśmy i poszliśmy wgłąb wioski szukać jakiegokolwiek schronienia. Wiedzieliśmy, że zadanie nie będzie należeć do najłatwiejszych bo dochodziła już 3 w nocy. Dostrzegliśmy jednak jedną lepiankę, w której paliło się jakieś światełko. Tym światełkiem okazała się latarka ciemnoskórego mościa, który prasował prześcieradła i inne pierdoły. Po raz pierwszy widzieliśmy też taki typ żelazka. Ciepło i parę generowały rozżarzone węgielki :D Na migi dogadaliśmy się z nim, że możemy u niego przekimać. Dawno nie poczuliśmy takiej ulgi. Wstaliśmy o 7 rano i w tym samym domku było już około 10 osób. Część z nich prasowała, a część gotowała coś w wielkim garze. W ramach podziękowania zważając na to, że mieliśmy ostatnie 500 ugija (mauretanska waluta, jakies 60zł) na dwie osoby i 500km do granicy z Mali, co biorąc pod uwagę stan afrykańskich dróg, ruch na drodze i to że jedziemy stopem stanowi nie lada wyzwanie, postanowiliśmy, że kupimy im worek jedzenia za 150 ugija. Pożegnaliśmy się i zaczęliśmy stopować. Założyliśmy, że jeśli do pory obiadowej zrobimy 300 km to będzie git. Po niedługim czasie zatrzymała się terenówka obiecująca podrzucić 40km. Pomyśleliśmy, że to niezły start. Wciąż zresztą nieprzerwanie padał deszcz więc każdy kilometr był dla nas na wagę złota, byle tylko nie moknąć. Efekty ulewy dostrzegliśmy już 5 kilometrów dalej. Most (2 zdjecie w klmentarzu) stawał się coraz gorzej przejezdny. Nasza terenówka jednak sprawiła się z tym zadaniem bezproblemowo. To co było jednak już nie tyle problemem, ale prawdziwą katastrofą czekało na nas 10 kilometrów dalej. Drogę całkowicie zmyło. Nie było już możliwości przejechać autem żadnego typu XD Chwile zajęło nam rozkminianie z kierowcą co teraz należałoby zrobić, aż w międzyczasie dostaliśmy cynk, że most, o którym pisałem wcześniej, czyli w drugą stronę też nie jest już przejezdny. Czyli krótko mowiąc jesteśmy na wyspie między dwoma wioskami, nie mamy zbyt dużo siana, ani perspektyw na dojechanie gdziekolwiek. Zaczęliśmy rozpatrywać możliwość przejścia przez rzekę z prawej albo lewej strony. Oba warianty okazały się niemożliwe do zrealizowania - nurt rzeki był zbyt porywisty. Niestety, ale nie pozostało nic innego jak spróbować przejść po asfalcie. Przejście było naprawdę nerwowe, droga sypała się dosłownie na naszych oczach. Było też kilka głębszych miejsc, w których woda sięgała nam ponad pas, ale ostatecznie się udało. Po upływie około pół godziny drogi już w ogóle nie było :) Mieliśmy naprawdę sporo szczęścia. Około 14:00 złapaliśmy stopa do Kify, pierwszego dużego miasta na naszej drodze. Poza tym, że po drodze mieliśmy jeszcze jedną małą rzeczkę, gdzie musieliśmy pchnąć naszego wysłużonego merca, (jakich w Mauretanii od groma, może napiszę o tym jeszcze post) to reszta drogi do teraz obyła się już bez większych ekscesów. W chwili, w której to piszę jest godzina 18:10, a do malijskiej granicy zostało nam 270 km. W kieszeni mamy jeszcze 20zł ;)

Bardzo mi miło jeśli udało ci się doczytać do końca

Na instagramie @umbertobekon publikuję relację z wyjazdów w większej ilości :D

#podrozujzwykopem #podroze #afryka #autostop pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: streamable.com

Hej wszystkim podróżującym Mirkom! Nie zwykłem opisywać na wykopie swoich historii z podróży, niemniej tym razem po zamieszczonej relacji na instagramie dostałem mnóstwo odpowiedzi, w tym dużo wiadomości zachęcających bym gdzieś szerzej się tym podzielił. No więc napiszę i na wypoku.

Od 3 tygodni podróżuję ze swoim kumplem z Moskwy po zachodniej Afryce. Aktualnie od około tygodnia jesteśmy w Mauretanii. Kto interesował się tą częścią świata to być może kojarzy, że jeździ tędy najdłuższy pociąg na świecie, mierzy on prawie 3km długości. Pociąg kursuje na trasie z Zuwirat (gdzie wydobywają żelazo) do nadmorskiej stacji w Nawazibu, gdzie dokonują rozładunku, po którym pociąg wraca pusty do Zuwiratu. Postanowiliśmy więc, że trzeba się na nim przejechać, koniecznie w wagonie towarowym. Według powszechnej informacji pociąg zwykle odjeżdża w okolicach 14:00. My stawiliśmy się około 13:00. Finalnie z 8-godzinnym opóźnieniem (afrykański standardzik) odjechaliśmy o 21:00 kiedy było już całkowicie ciemno. Po 15 minutach napotkaliśmy burzę piaskową, więc piasek wymieszany z żelazem mieliśmy juz dosłownie wszędzie :) Zasnąć nie było łatwo, bo skład jest bardzo głośny, a do tego często zmienia prędkość więc w wyniku hamowania często nami zarzucało. Słońce obudziło nas po 9:00 około 30 kilometrów przed miejscowością Choum, w której zamierzaliśmy wysiąść i następnie kierować się do Atar autostopem. Co się okazało? Ano okazało się, że pociąg się nie zatrzymał. Byliśmy lekko w szoku, ponieważ według wszelkiej informacji - zarówno w necie, jak i na samym dworcu pociąg powiniem mieć tam swój przedostatni przystanek. Przejechaliśmy tak jeszcze 20km za miasto w nadziei, że stanie może gdzieś ciutkę dalej - ale nie, następny przystanek to końcowy Zuwirat oddalony o około 6 godzin (czyli 12h w dwie strony) Zważając na to, że nie mieliśmy już wody i jedzenia, a temperatura sięgała 45 stopni postanowiliśmy, że wyskoczymy z pociągu w biegu i do wspomnianego Choumu dojedziemy autostopem. Po chwili namysłu i rozważenia wszystkich za i przeciw wyrzuciliśmy plecaki za wagony i chwilę później sami wyskoczyliśmy ze składu. Mojemu kompanowi nic się nie stało, ja natomiast delikatnie rozbiłem sobie głowę o kamień (stąd poprzedni post na wykopie, w którym radziłem się, czy jechać z tym do szpitala). Po około 15 minutach marszu przez pustynie zauważyliśmy malutki techniczny pociąg, który łatał jakieś niedoskonałości na trasie. Sympatyczni panowie w środku udzielili mi pierwszej pomocy, ugościli herbatą i wezwali wojskowych, którzy następnie odwieźli nas do Ataru. Ze względu na sytuację i kosmiczną temperaturę 47 stopni dalej już tego dnia nie stopowaliśmy, tylko wzięliśmy autobus do Nouakchott. Do stolicy dotarliśmy około 23:00 i razem z naszym hostem z couchsurfingu poszliśmy do szpitala. Lekarze zrobili rentgen, zawiązali ranę bandażem i powiedzieli, że nie widzą potrzeby szycia ;)

Jeśli kogoś to zainteresowało i ma jakieś pytania to śmiało, chętnie na wszystko odpowiem!

Relacje w formie wideo i zdjęć staram się często publikować na instagramie: umbertobekon. Opisana historia powinna wisieć jeszcze na stories. Jeśli nie to jest w zapisanych :)

Naszym następnym przystankiem będzie Mali, do którego wszyscy po drodze odradzają jednak jechać ze względu na bezpieczeństwo.

#podrozujzwykopem #podroze #afryka #autostop #pociagi #kolej pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: streamable.com

Tetrycy? top

pokaż spoiler @Jakub_Olkiewicz

#weszlo #kanalsportowy #pilkanozna #reprezentacja

źródło: streamable.com