[ #ciekawostki #nauka #gruparatowaniapoziomu #psychologia #antropologia ]

Odmienne stany świadomości (z ang. altered states of consciousness) to szerokie pojęcie określające alternatywne dla standardowego stanu czuwania sposoby postrzegania rzeczywistości, postrzeganie odmiennej rzeczywistości i/lub zmieniony sposób jej doświadczania. Taki stan mogą wywołać choroby psychiczne i somatyczne, bodźce środowiskowe lub celowo stosowane środki fizyczne i psychologiczne. Od niedawna postuluje się wspólne podłoże neurologiczne i poznawcze dla tego typu zjawisk jednakże środowisko naukowe nie było jak do tej pory w stanie wypracować jednoznacznej definicji dla tego typu fenomenów.
Według Charles T. Tart typowy stan świadomości jest przedstawiony jako system, który może być rozpatrywany tylko z uwzględnieniem swoich funkcji (przetwarzanie danych, podświadomość, pamięć, emocje itd.). To tryb działania, który jest przystosowany do pewnych warunków i czynności, a do innych nie. Z uwagi na bardzo luźne stosowanie terminów związanych ze stanami świadomości, Tart postuluje wprowadzenie pojęcia "dyskretnego stanu świadomości" dyskretny zmieniony stan świadomości, jest terminem czysto opisowym, wskazującym, że w stosunku do nawykowych wzorców (typowa świadomość) zmieniła się konfiguracja lub sposób funkcjonowania jednego z wyróżnionych podsystemów np. sposobu przetwarzania danych lub pamięci czy emocji. Przejście pomiędzy stanem podstawowym, codzienną świadomością a odmiennym stanem świadomości polega na wprowadzeniu dwóch elementów: zakłócającego, który wytrąci wzorzec z równowagi, a następnie organizującego, który uporządkuje systemy w nowy sposób.
Jednym z odmiennych stanów świadomości jest eksterioryzacja czyli wyjście z własnego ciała. Takie doświadczenie jest bardzo często łączone ze stanem śmierci klinicznej. Doświadczenie śmierci odczuwane przez osobę, która niemal umarła lub znajdowała się w stanie śmierci klinicznej też zalicza się do odmiennych stanów świadomości. Ekstaza, trans czy opętanie to kolejne doświadczenia, które można uznać za odmienne stany świadomości. Sen i śnienie, ale również i doświadczenia przysenne również zaliczane są do odmiennych stanów świadomości. pokaż całość

źródło: proxy.duckduckgo.com

#chiny #fotografia #antropologia #bieda
foto nie moje

źródło: Chiny2.jpg

Zaczynamy książkę marzeń ☺️ #czytajzwykopem #ksiazki #kryminal #fakty #antropologia

źródło: embed.jpg

#heheszki #antropologia #paleontologia #humorobrazkowy #rasizmzawszespoko

źródło: i.imgflip.com

Z gustami się nie dyskutuje ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#ciekawostki #obrazki #antropologia #nauka

źródło: Zrzut ekranu z 2018-03-24 004910.png

Trupia Farma

Najsłynniejsza "trupia farma" znajduje się w Knoxville i jako University of Tennessee Anthropological Research Facility jest częścią Uniwersytetu Tennessee. Powstanie jej wiąże się z nazwiskiem antropologa dr Williama M. Bassa, który będąc pracownikiem tego uniwersytetu, wielokrotnie udzielał konsultacji policji w sprawach dotyczących rozkładu zwłok. Zwrócił uwagę na to, że do tej pory nie prowadzono szczegółowych badań gnicia ciał w naturalnym środowisku, dlatego w 1981 r. założył jako pierwszy placówkę prowadzącą takie badania.

Placówka University of Tennessee Anthropological Research Facility jest zalesioną działką o powierzchni 1 ha, otoczoną ogrodzeniem z drutu kolczastego. Na jej terenie znajdują się ciała poddane różnym naturalnym czynnikom, w zależności od których proces rozkładu przebiega w różnoraki sposób i w różnym tempie. Od momentu powstania ponad 300 osób dobrowolnie przekazało zwłoki na użytek Trupiej Farmy w Knoxville, a około 120 ciał jest oddawanych dobrowolnie każdego roku. Istnieje także specjalna lista osób oczekujących na złożenie swoich szczątków na terenie placówki - są to przeważnie osoby zainteresowane medycyną sądową, czy też takie, które chcą się przysłużyć po swojej śmierci nauce.

#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #antropologia #kryminalistyka #mikroreklama pokaż całość

Ostatnie odkrycia archeologii, paleoantropologii i genetyki wskazują, że teoria "wyjścia z Afryki", rozumiana jako jedna wielka migracja Homo sapiens do Eurazji 60 000 lat temu powinna zostać poddana rewizji. Międzykontynentalne wędrówki (o nieco mniejszej skali) miałyby się rozpocząć już 120 000-100 000 lat p.n.e.

On the origin of modern humans: Asian perspectives

#antropologia #paleoantropologia #archeologia #prehistoria #historia pokaż całość

źródło: d2ufo47lrtsv5s.cloudfront.net

Wielorasowa dziewczynka z Wysp Zielonego Przylądka, Afryka. Ludność tego afrykańskiego kraju jest bardzo wymieszana z ludnością europejską, ludnością południowoamerykańską, a nawet azjatycką.

#afryka #ciekawostki #genetyka #swiat #dzieci #antropologia #ludzie #swiat pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Potrzeba Państwa

Chęć samoorganizacji

Naturalność to podwójne słowo a dla ludzi wyjątkowe. Gdy ktoś mówi lub pisze, że coś jest naturalne wyraża prawdziwą skłonność danej rzeczy. Ludzie od wieków żyli w samoorganizacjach lecz jak to się odbywało w stanie naturalnym? W stanie gdzie nie było map i narodów a przeżycie często zależało od matki i ojca ludzie nie żyli w systemie zorganizowanym - nie było kalendarzy, liczb naturalnych (sic!), instytucji i przede wszystkim - Państwa. Żyli oni walcząc z naturą, wydzierając jej swoje życie, często ocierając się o Śmierć, przeżywając.

W jakimś momencie dwie rodziny, być może przy wejściu w związek córki, połączyły się i ulepszyły swoje życie rozdzielając zadania. Pamiętajmy, że najwcześniejszym człowiekiem i mędrcem - był człowiek wszechwiedzący, ten który samotnie musiał przeżyć. W tym małym plemieniu jednak każdy zająwszy się czym innym ulepszał swoje umiejętności tym samym wchodząc na wyższy poziom rozwoju. Nie wiemy kiedy człowiek uznał, że inni ludzie mogą mu pomóc, być może tak było zawsze. Musimy jednak pamiętać, że nie było wtedy jakiejś rozwiniętej moralności w naszym dzisiejszym rozumieniu tego słowa. Być może rodzicielstwo było podobne do Starej Republiki Rzymskiej gdzie dzieci były nazywane od swojego porządku - Primus (Pierwszy), Secundus, Kwintus (Piąty) a ojciec rodu mógł zabić własne dzieci.

Na pewno znamy motyw dlaczego ludzie łączyli się w takie większe rodziny - dla polepszenia swojego bytu i swoich umiejętności. Dla spokojnego rozwoju i śmierci z powodu starości. Żeby zrozumieć ten niesamowity ewenement - rozpoczęcia panowania człowieka nad Ziemią musimy wejść głęboko w ich umysły. Pomoże nam w tym najstarszy epos - Enuma Elisz, opowiadający o walce bogini Tiamat i boga Marduka i Biblijne Genesis.

Dla człowieka pierwotnego wyjście poza własną jaskinie było nie lada osiągnięciem, przede wszystkim w nocy. Jeszcze starszym symbolem Domu - było Drzewo, coś co znamy. Wszystko poza danym terytorium było Nieznane - było Chaosem. Ten Chaos był przytłaczający, proszę sobie wyobrazić świat bez: kalendarza, tygodnia, świadomości, że jutro jest sobota lub wtorek. Dlatego też początek uporządkowania świata należy szukać w naszych umysłach - tym co chciało zrozumieć Naturę i ulepszyć ją do własnych potrzeb. Egoizm? Tak, ale bezgrzeszny, bez zazdrości.

Chaos w Enuma Elisz jest nazywany Tiamat - jest to potwór kobieta z pazurami, kłami i rogami. Jest ona połączeniem tego wszystkiego co może zabić człowieka lub ukraść mu niemowlę - węża, sokoła i lwa. Jest więc symbolem Chaosu, Wrogiem w naturalnym stanie, światem bez człowieka - bezmyślną istotą rzeczywistości. Porządek w Enuma Elisz jest nazywany Mardukiem - bogiem Słońca i światła, jest on oczywiście reprezentacją tego co znane i dobre - Dniem, nie Nocą, zbożem które rośnie dzięki Słońcu. Jest on reprezentacją nas samych - ludzi tworzących porządek w Naturze.

Wszyscy bogowie - czyli wszystkie reprezentacje abstrakcji jak sprawiedliwość czy miłość ginęły po kolei w walce z Tiamat. W końcu Marduk wyszedł i powiedział "Ja zabiję Ją, jeśli oddacie mi hołd i nazwiecie mnie Najwyższym Bogiem" Wszyscy bogowie oddali hołd Mardukowi. Ale co to w ogóle znaczy? Dla człowieka babilońskiego bowiem bogowie nie byli metafizyczni jak dzisiejszy Bóg - JHWH. Dla Babilonu bogowie byli realni i intelektualni, byli abstrakcjami działającymi w świecie ludzi jak Mądrość czy Sprawiedliwość. Marduk w końcu zmierzył się z Tiamat, nakrył ją siecią i poćwiartował. Z niej, w końcu, stworzył świat ludzi i bogów.

Użycie sieci jest tutaj genialnym przykładem jak dosłownie myśleli starożytni. Sieć łapie coś, nadaje kształt a Chaos bez kształtu jest niepokonany. Być może Marduk jest reprezentacją samego Babilonu - to oni wprowadzili porządek, zniszczyli wszechogarniający Niebyt i zapanowali nad wodą za pomocą irygacji (Tiamiat często jest określana jako woda) tym samym doprowadzając do panowania Porządku.

Enuma Elisz jest nam potrzebne jako wskazanie jeszcze jednej walki Porządku z Chaosem. Rdzeń Thiem (pochodzący od Tiamat) oznacza to co w Biblii Tysiąclecia tłumaczy się jako "bezład i pustkowie". Bóg bowiem w Genesis niszczy bezład i pustkowie - niszczy Chaos doprowadzając do Porządku. Jego ustanowienie praw i zasad jest tym samym co robi Marduk ale w totalnym znaczeniu, nie tylko tworzy prawo świata, ale także prawo ludzi z dokładnymi zasadami. Ludzie pierwotni bowiem nie bali się, że coś może być złe lub nieprawidłowe, bali się niepewności i braku prawa. Z tego powodu więc żydzi czekając na Mojżesza stworzyli sobie bożka - nie mogli żyć bez tego co uporządkowuje świat. Ale Mojżesz wiedział, że bożek źle porządkuje świat, jest stworzony nadgorliwie szybko i bez namysłu. Zasady Mojżesza trwają już 3000 lat a ludzie którzy się nimi posługują to więcej niż miliard.

Pójdźmy dalej w historii - mamy rok 500 p.n.e i rodziny zmieniły się w poważne i poważane plemiona. One samo są rozwiniętą rodziną w której grupy rozwinęły swoje umiejętności tak dobrze, że kupiec już nie może być kowalem. Tak jak wczesne rodziny są interdyscyplinarne tj. często każdy członek rodziny robi różne rzeczy tak plemiona mają już rozwinięte grupy społeczne - wyspecjalizowanych obrońców Porządku. Niewątpliwie dlatego na Akropolu stał posąg Ateny - uosobienie Rozwagi która często, dzięki herosom (hieros to święty po starogrecku) wprowadzała swoje rządy na świecie. Tutaj widać, że zaszła zmiana w umysłach starożytnych - Grecy już uważali, że idee emanują przez ludzi. Należy zrozumieć, że tak samo jak Atena, Marduk realnie istnieją i nie są oni czymś co przekracza rzeczywistość. Są najprawdziwszymi myślami ludzkimi lub inaczej - są myślami które charakteryzują się mądrością. Grecy mądrze wierzyli, że człowiek często nie jest Panem swoich idei, myśli. Jest rządzony nimi i kierowany. Lepiej żeby był kierowany przez Atenę niż przez samego Hadesa.

Ludzie więc dołączali do takich organizacji ponieważ były światłem cywilizacji - miały wynalazki umożliwiające złapanie byka-Tiamat za rogi. Umożliwiały rozwój i dobre, odpowiedzialne życie. Odrzucały śmierć, ale wiedziano za co można umrzeć. Już wtedy rozpoczęły się wojny. Rozpoczęły się wtedy gdy zrozumiano, że istnieją różne porządki - babiloński, grecki, perski i rzymski i wszystkie te porządki mają inną hierarchię bogów. Ta hierarchia określała jakie rzeczy intelektualne były wyżej od innych. I tak dla Ateńczyków Rozwaga była wyżej ceniona od Heroiczności. Persowie (a w zasadzie Partowie) cenili wysoko Seks a Rzymianie samego Jowisza - uosobienie Władzy.

Wojny więc między Europą a Azją nie były wojnami czysto handlowymi. Były wojnami dwóch panteonów boskich, dwóch hierarchii wartości. Leonidas nie mógł oddać hołdu dla Kserksesa ponieważ idea tyrańskiego rządzenia i utrzymywania porządku za wszelką cenę jest cechą Azji. Mahomet też stworzył koncepcje które utrzymują porządek, brutalny, ale jednak. Leonidas wraz z braćmi chronili swoich wartości - skromności, rozwoju, patriotyzmu oraz nie chodzenia na kompromis. Od Ateńczyków różnili się tym, że wyżej cenili honor niż rozwagę. I tak to Ateńczycy w końcu wygrali pod Salaminą de facto dokonując odwrotu wojsk.

Naród więc - najwyższa możliwa koncepcja rodziny jest czymś jak najbardziej realnym. Jest najwyższym możliwym projektem organizacji Chaosu. To, że działa i Tiamat została poćwiartowana także na terytorium naszej ojczyzny możemy świętować w dzień niepodległości - dzisiaj. W ten sposób pokazujemy światu, że my także, jako zorganizowana struktura, jako mądrzy obywatele możemy wzbić się w panteon tych grup które na swoim terytorium są Panami siebie.

Potrzeba nam Państwa - zorganizowanego systemu porządku. Potrzeba nam Porządku - żeby nie upaść w Chaos tak samo mentalny i narodowy, polityczny. Potrzeba nam, w końcu, Narodu który jak najwyższy Władca kreuje realną rzeczywistość. Jeśli nie działają koncepcje ponad-narodowe np. Europejczyka znaczy to, że nie istnieje Panteon wartości które mógłby on przyjąć, że nie istnieje realnie coś takiego jako Naród Europejski.

Polska definiuje nas przed tym jak my zdefiniujemy Polskę - jest nasza przed tym gdy sobie uświadamiamy, że rzeczywiście możemy dokonywać tu realnych zmian. Do wychowania patriotycznego potrzebni nam są rodzice którzy wychowując kolejne pokolenie sprawią, że będzie lepsze niż wcześniejsze. Odpowiedzialność za kraj spoczywa na barkach nas wszystkich. W jakiś sposób wszyscy jesteśmy Atlasami.

Niech żyje Polska!

Obserwuj #ockham

Moje inne wpisy:

Mocne Państwo - https://www.wykop.pl/wpis/22617545/o-tym-czy-panstwo-powinno-byc-mocne-oboz-rzadzacy-/

O Wojnie Sprawiedliwej - https://www.wykop.pl/wpis/22583775/o-wojnie-sprawiedliwej-i-nadstawianiu-policzka-nie/

Polityka i jej Cel - https://www.wykop.pl/wpis/22253611/o-celu-polityki-nasza-polityka-zmaga-sie-z-pytania/

#gruparatowaniapoziomu #4konserwy #neuropa #publicystyka #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #polska #filozofia #socjologia #antropologia #historia #religia #literatura pokaż całość

źródło: flaga_polski.jpg

Kim rasowo jest Polak?
Otóż Polacy są rasowo typowym wybitnie zmieszanym narodem, podobnie jak np. Finowie są takim.
W Europie, przyjmując pewną klasyfikację, mamy obecnie cztery główne typy rasowe: nordyczny, laponoidalny, śródziemnomorski i armenoidalny. Właściwie przedstawicieli czystych ras można policzyć na palcach, wszyscy są jakąś tam mieszaniną. Typowy Polak jest mieszańcem nordyczno-laponoidalnym z przewagą typu nordycznego.
O typie rasowym decyduje ok. 60 cech wyglądu, głównie twarzy i czaszki, ale powiedzmy tylko o niektórych.

Charakterystyka typu nordycznego (główna koncentracja w południowej części Skandynawii): Nordyk jest wysokiego wzrostu, smukłej budowy ciała; włosy faliste, jasnoblond; skóra dość silnie owłosiona; oczy jasne; głowa wydłużona, twarz pociągła, nos wąski, wysklepiony.

Charakterystyka typu laponoidalnego (główna koncentracja w północnej części Skandynawii oraz w Rosji): wzrost bardzo niski do niskiego, budowa słaba; krótkie nogi, długi tułów i ręce; włosy czarne do ciemnobrązowych, proste, bardzo słabe owłosienie ciała, oczy brązowe, skóra żółtawa, twarz bardzo krótka, dość szeroka, nos słabo wydatny, wklęsły, koniuszek zadarty.

Mieszanką tych dwóch typów jest większość Polaków.

Więcej informacji w artykułach Prof. Krzysztofa Borysławskiego.

Poniżej Laponki w strojach Ludowych z północy Norwegii.

#ciekawostki #antropologia #nauka #polska #swiat #europa #biologia #europa pokaż całość

źródło: wykop.pl

Paleomezaliansy ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Przejrzałem archiwum Archeowieści i wybrałem moim zdaniem najciekawsze streszczenia dotyczace krzyżowania się przodków ludzi współczesnych z ludźmi typu archaicznego (Homo erectus/ ergaster, neandertalczycy). Ostatnie streszczenie pochodzi ze 'Świata Nauki'.

https://archeowiesci.pl/2011/09/19/zaskakujaco-prymitywna-czaszka-jak-na-swoj-wiek/

Nowoczesne analizy czaszki odkrytej w 1965 r. w Nigerii dostarczyły kolejnych dowodów na to, że ewolucja ludzi była bardziej złożonym procesem, niż to sobie wyobrażaliśmy.

Już kilkadziesiąt lat temu antropolodzy badający czaszkę odkrytą w schronisku skalnym Iwo Eleru zauważyli, że ma ona dość prymitywne cechy, z których najbardziej rzucały się w oczy wydatne wały nadoczodołowe. Nie jest to co prawda jakaś niezwykła cecha. Takie wały mieli neandertalczycy i Homo erectus. Jednak datowanie radiowęglowe leżącego obok czaszki węgla drzewnego wskazywało, że znalezisko ma zaledwie około 13 tys. lat, a więc pochodzi z czasów, gdy na Ziemi powinni być już tylko w pełni wykształceni Homo sapiens.
Niedawno zagadkową czaszką zainteresował się międzynarodowy zespół naukowców. Używając nowoczesnych technik (m.in. obrazowania trójwymiarowego) ponownie przebadali czaszkę.
Okazało się, że jej cechy morfologiczne rzeczywiście lokują ją między współczesnymi ludźmi a wymarłymi już neandertalczykami i Homo erectus. Analizy wykazały też, że czaszka ta nie mieści się w zakresie różnorodności współczesnych przedstawicieli naszego gatunku. Najbardziej przypomina czaszki mieszkańców Afryki sprzed 117-126 tys. lat oraz bardzo wczesnych Homo sapiens z izraelskich stanowisk Skhul i Qafzeh (około 120-80 tys lat).
Tymczasem czaszka z Nigerii na pewno nie jest tak stara. By mieć pewność co do jej wieku, badacze przeprowadzili datowanie metodą szeregu uranowego próbek samej czaszki. Dały one wyniki w zakresie 16,3-11,7 tys. lat temu, a więc w pełni potwierdziły wcześniejsze datowania.
Zdaniem badaczy czaszka ta jasno pokazuje, że pojawienie się współczesnego Homo sapiens nie spowodowało nagłego zniknięcia bardziej prymitywnych populacji ludzi. W rzeczywistości był to proces dużo bardziej złożony. Bardzo możliwe, że przez długi czas grupy różnie zaawansowanych ludzi żyły obok siebie i mogły krzyżować się między sobą, co sugerują niedawne badania genetyczne.
Jak podkreślają badacze, czaszka ta symbolizuje nasz brak wiedzy o ewolucji ludzi w zachodniej Afryce, gdzie znaleziono bardzo mało skamieniałości.

https://archeowiesci.pl/2006/10/31/potomek-neandertalczyka-i-homo-sapiens/

Przebadanie szczątków prehistorycznego człowieka, które znaleziono w Rumunii w 1952 roku, przyniosło sensację. Czaszka, żuchwa i łopatka sprzed 30 tysięcy lat mają zarówno cechy homo sapiens (człowieka współczesnego) jak i neandertalczyka.

https://archeowiesci.pl/2007/01/17/kolejny-mieszaniec/

Czaszkę mającą cechy charakterystyczne dla neandertalczyków i Homo sapiens znaleźli naukowcy w rumuńskiej jaskini Pestera cu Oase (Jaskini z Kośćmi). Ich zdaniem to kolejny dowód na to, że oba gatunki ludzi współżyły ze sobą. Swoje odkrycie opublikowali w PNAS.

https://archeowiesci.pl/2016/02/18/bardzo-wczesne-harce-z-neandertalczykami/

Neandertalska kobieta, która żyła w górach Ałtaj na Syberii 50 tys. lat temu, miała w swoim DNA geny pochodzące od Homo sapiens. Odkrycie to wzmacnia przekonanie, że obie grupy ludzi mieszały się ze sobą wielokrotnie.

https://archeowiesci.pl/2011/05/09/naukowcy-skasowali-jeden-gatunek-czlowieka/

Czaszka znaleziona w 1994 r. w pobliżu miejscowości Ceprano niedaleko Rzymu stanowiła dla badaczy sporą zagwozdkę, gdyż nie za bardzo pasowała do znanych gatunków ludzi. Uznano ją więc za pozostałość po kolejnym gatunku – Homo cepranensis. Najnowsze badania wykazały jednak, że należy ją przypisać Homo heidelbergensis. Tym samym Homo cepranensis przejdzie do historii nauki, chyba że ktoś stanie w jego obronie.

https://archeowiesci.pl/2014/07/13/naukowcy-chca-skasowac-jeden-z-kluczowych-gatunkow-czlowieka-subskrypcja/

Homo heidelbergensis miał być wspólnym przodkiem Homo sapiens i neandertalczyków. Niektórzy badacze uważają jednak, że w ogóle nie istniał.

https://archeowiesci.pl/2013/10/18/czaszki-z-gruzji-moga-skasowac-kilka-gatunkow-czlowieka/

Przeciwnicy dzielenia wczesnych Homo na liczne, niewiele różniące się, gatunki otrzymali niezwykle silny argument. W słynnym gruzińskim Dmanisi znaleziono w jednym miejscu pięć czaszek z tego samego okresu, które bardzo się od siebie różnią.

http://www.swiatnauki.pl/8,1108.html
Badania DNA sugerują, że wczesny Homo sapiens krzyżował się z innymi gatunkami ludzkimi, a proces ten mógł odegrać kluczową rolę w naszych sukcesach ewolucyjnych.

Choć trudno to sobie dziś wyobrazić, przez większą część naszej historii rodowej dzieliliśmy Ziemię z wieloma innymi gatunkami ludzkimi. Jeszcze przed 40 tys. lat obok Homo sapiens żyły takie gatunki jak neandertalczycy czy karłowate H. floresiensis. Przez dziesięciolecia naukowcy zastanawiali się, co doprowadziło do powstania gatunku H. sapiens i dlaczego tylko on pozostał dziś na Ziemi. W dużej mierze dzięki badaniom genetycznym z lat 80. ubiegłego wieku jedna z hipotez zdobyła sobie uprzywilejowaną pozycję. Głosi ona, że człowiek anatomicznie nowoczesny narodził się w Afryce, a następnie skolonizował resztę Starego Świata, całkowicie zastępując inne, archaiczne gatunki Homo. Ale pytanie, dlaczego ta nowa forma człowieka nie ma dziś na świecie żadnej konkurencji, pozostawało bez odpowiedzi. Być może najeźdźcy wybili napotykanych „tubylców”, może okazali się od nich sprytniejsi lub bardziej konkurencyjni albo po prostu zostawiali po sobie więcej potomstwa. Jakkolwiek było, jedno wydawało się pewne: eliminacja okazała się całkowita i po tych archaicznych Homo nie pozostał żaden genetyczny ślad.

Ten model niedawnego pożegnania z Afryką (dosł. „niedawnego afrykańskiego zastąpienia” – Recent African Replacement), jak się go określa, pozostawał w zasadzie niewzruszonym paradygmatem ewolucji człowieka współczesnego w ciągu ostatnich 25 lat. Ale dziś staje się coraz bardziej oczywiste, że będziemy musieli się z nim rozstać. Ostatnie sukcesy technik sekwencjonowania DNA pozwoliły naukowcom zgromadzić ogromną kolekcję danych genetycznych, zarówno w odniesieniu do ludzi żyjących, jak i gatunków wymarłych. Analiza tych danych, z wykorzystaniem coraz doskonalszych narzędzi obliczeniowych, jasno pokazuje, że nasze dzieje rodowe były daleko bardziej złożone, niż się dotąd wydawało. Okazało się, że dzisiejsi mieszkańcy Ziemi są nosicielami genów neandertalskich i innych archaicznych gatunków Homo, co świadczy, że wcześni przedstawiciele Homo sapiens krzyżowali się ze swymi kuzynami, a owoce tych krzyżówek zachowały płodność i były w stanie przekazać swoje genetyczne dziedzictwo przez tysiące pokoleń. Odkrycia te nie tylko zburzyły dotychczasowe poglądy na nasze pochodzenie, ale pozwalają też stawiać pytania o zakres tego krzyżowania, o miejsce, gdzie się ono dokonywało, i o ewentualne korzyści z tych związków dla naszego gatunku.
Więcej w miesięczniku „Świat Nauki” nr 06/2013 »

#nauka #biologia #ciekawostki #antropologia pokaż całość

źródło: @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@2.jpg

Czaszki z TALGAI i z KOW SWAMP - Polityczna poprawność przeciwko obiektywnej prawdzie naukowej.

Bez wnikania w zasadność, lub nie tych datowań uczeni twierdzą, że ludzie żyli w Australii już około 40-50 000 lat temu (inni, że nawet wcześniej!). Ustalili, że Australia w swojej historii była zasiedlana w kilku falach mirgacji przez przybyszów z innych rejonów świata - inni twierdzą, że nie była tak izolowana do przybycia tam Europejczyków jak zakładano. Wielu wybitnych antropologów, jak (nieżyjący) Alan Thorne i Milford Wolpoff w anatomii Aborygenów widzi cechy, jakie charakteryzowały dawnych ludzi określanych mianem Homo erectus. Była to bardzo zrożnicowana morfologicznie gałąź rodzaju ludzkiego, której przedstawiciele zamieszkiwali Azję, Europę i Afrykę. Wielu paleoantropologów jest przekonanych, że przodkowie Aborygenów w czasie wędrówki przez wyspy indonezyjskie kojarzyli się z zamieszkującymi tam ludźmi zwanymi Homo erectus z Jawy:https://pl.wikipedia.org/wiki/Sangiran bo to właśnie cechy ich anatomii są widoczne u Aborygenów. Jak wspomniałem uczeni twierdzą, że Aborygeni z anatomią nieodróżnialną od współczesnych rodzimych Australijczyków - co wiadomo z zapisu kopalnego - żyli na kontynencie Australijskim już dziesiątki tysięcy lat temu, dlatego dziwi, że znalezione czaszki w Talgai i Kow Swamp, które mają bardzo wyraźne cechy Homo erectus, datowane są jedynie na 13 i 10 000 lat! Fakt ten dowodzi, że ludzie o tak wyraźnych cechach Homo erectus żyli jeszcze niedawno oraz tego, że erektusy z Jawy (być może nie tylko z Jawy) mieli znaczny wkład w kształtowaniu puli genetycznej Aborygenów. Wiele ostatnich odkryć dowiodło, że wszyscy ludzie poza rdzennymi Afrykanami posiadają neandertalskie geny, co dowodzi, że neandertalczycy należeli do tego samego gatunku, co człowiek współczesny: [1] Inne badania genetyków dowodzą, że przodkowie ludzi współczesnych krzyżowali się z innymi przedstawicielami ludzi tzw. archaicznych w tym z Homo erectus/ ergaster: http://www.swiatnauki.pl/8,1108.html , a więc czaszki z Talgai i Kow Swamp dostarczają dodatkowych dowodów na jedność ludzkiego gatunku. Innymi słowy na to, że wszyscy żywi i kopalni ludzie zawsze stanowili ten sam, wysoce zróżnicowany morfologicznie gatunek. Obraz taki nie podoba się wielu antropologom i dlatego zignorowali istnienie czaszek z Talgai i Kow Swamp, lub usiłują im nadać inny status niż mają. Np. twierdzą, że ich podobieństwo do Homo erectus z Jawy jest czysto przypadkowe, albo że ich specyficzna anatomia nie stanowi dziedzictwa po Homo erectus, tylko jest wynikiem deformacji. Pod tym adresem można znaleźć rzetelną krytykę tych poglądów oraz tego, że ich autorzy uparcie próbują zamieść pod dywan fakty wynikające z istnienia tych czaszek: http://www.canovan.com/HumanOrigin/kow/kowswamp.htm
„CZASZKA z TALGAI. Czaszka ta znaleziona została w Queensland w 1886 roku. Przechowywana była w prywatnym domu aż do roku 1914, kiedy to na kongresie nauki w Sydney głośno obwieszczono jej istnienie. Potem jednak zapadła się w mrok niepamięci, aż do 1948 roku, kiedy N.W.G. MacIntosh, profesor anatomii na uniwersytecie w Sydney, rozpoczął lata pracowitych badań nad nią.
„Science News" (z 20 kwietnia 1968, str. 381) w redakcyjnym komentarzu pisały: „Ze swoim cofniętym czołem, ze swoją wysuniętą do przodu twarzą, wydatnymi łukami brwiowymi oraz wielkimi kłami (czaszka Talgai) ma w sobie wiele cech charakterystycznych dla tak zwanego Człowieka jawajskiego. Homo erectus ... A tymczasem są to szczątki czternastoletniego aborygeńskiego chłopca, który żył i umarł w Queensland 13.000 lat temu i który należał do gatunku Homo sapiens”. W informacji tej czytamy ponadto: „Doniosłość tego odkrycia polega na tym. że wskazuje ono, iż Homo erectus i Homo sapiens mogły być tym samym gatunkiem”.
KOW SWAMP. W kilka lat po opublikowaniu owego sprawozdania na temat czaszki Talgai, A.G. Thorne oraz P.G. Macumber odkryli szczątki ponad trzydziestu osobników na obszarze Kow Swamp, Australia, Victoria. Wiek ich określono na dziesięć tysięcy lat.
W roku 1972 „Nature" (nr nr 238-316) zamieścił szczegółowe sprawozdanie na temat tych szczątków, które będąc szczątkami ludzkimi, ujawniają jednak archaiczne rysy czaszek, co sugeruje przetrwanie w Australii gatunku Homo erectus aż do tak niedawnych czasów jak okres sprzed 10.000 lat.”

Na koniec jeszcze o definiowaniu gatunku. Wśród wielu antropologów istnieje pod tym względem istna wolna Amerykanka. Jedni twierdzą, że kiedy dwie populacje krzyżują się ze sobą i owocem tego kojarzenia jest płodne potomstwo, to mamy do czynienia z tym samym gatunkiem. Tak jest w przypadku ludzi współczesnych, neandertalczyków i Homo erectus, bo jakby było inaczej, to geny tych dawnych ludzi nie przetrwałyby w naszych genomach. Nawet specjacja nie jest mechanizmem powstawania nowych gatunków, ponieważ nawet jak dwie populacje koni czy ryjówek przestają się ze sobą krzyżowań, to w dalszym ciągu mamy do czynienia z końmi czy ryjówkami, a nie NIEkońmi i NIEryjówkami. Pomiędzy przodkami ludzi wpółczesnych i ludźmi archaicznymi nie powstała bariera rozrodcza, a ich potomstwo okazało się płodne, więc na jakiej podstawie nazywa się je hybrydami? Uczeni zwolennicy mnożenia bytów ponad miarę poprzez tworzenie różnych gatunków ludzi, zignorowali widoczną zmienność w obrębie ludzkiego gatunku i stworzyli sobie swoje własne, arbitralne kryteria tworzenia odrępnych taksonów ludzkich. Więcej można o tym przeczytać TUTAJ: https://www.wykop.pl/wpis/27313743/neandertalczycy-i-o-mnozeniu-bytow-ponad-miare-pal/ TUTAJ:
http://kosmos.icm.edu.pl/PDF/2000/375.pdf TUTAJ: https://www.wykop.pl/wpis/27206019/wielki-spor-o-malego-czlowieka-hobbita-z-flores-ci/ TUTAJ:https://www.wykop.pl/wpis/27248631/pochodzenie-i-ewolucja-czlowieka-o-h-habilis-http-/

i TUTAJ:

Dokładniej zbadano allometrię i ontogenezę neandertalczyka. Mieści się w zakresie znanej nam wiedzy o ludziach współczesnych. Innymi słowy: wiedza genetyczna koreluje z anatomiczną. Należymy do tego samego gatunku ( ͡° ͜ʖ ͡°)

http://science.sciencemag.org/content/357/6357/1282

[1]

Effects of Neanderthal DNA on Modern Humans

http://www.the-scientist.com/?articles.view/articleNo/50571/title/Effects-of-Neanderthal-DNA-on-Modern-Humans/&utm_campaign=NEWSLETTER_TS_The-Scientist-Daily_2016&utm_source=hs_email&utm_medium=email&utm_content=57092996&_hsenc=p2ANqtz--MQvIX82Gp0C8_kzT9dxFIsbFpbtwCfUg6QUbSo37rwfuxaaDtbtQ1VVqJRxZlfZIvYq4EjgU73jv1Cjl5ZEkrkLgAfw&_hsmi=57092996//#.WdfKRKINUSg.facebook

#nauka #antropologia #paleoantropologia #gatunek #australia #ciekawostki @Sierkovitz pokaż całość

źródło: Zrzut ekranu z 2017-10-11 041505.png

H.sapiens/ erectus - Człowiek Jawajski

#nauka #antropologia #ciekawostki

źródło: Zrzut ekranu z 2017-10-09 135804.png

Piersi. Boski odprysk ewolucji - Po co kobietom piersi?

Kobiecie do skutecznego wykarmienia potomstwa wcale nie potrzebne są dużych rozmiarów piersi. Inwestowanie przez organizm w tak dużych rozmiarów narządy jest z punktu widzenia hipotezy Darwina zwykłym marnotrawstwem. Niektórzy tą anomalię z punktu widzenia ewolucji usiłują tlumaczyć hipotezą doboru płciowego, ale przecież mężczyźni gustują w różnych rozmiarach biustu.

http://wyborcza.pl/piatekekstra/1,129155,13805140,Boski_odprysk_ewolucji.html

Naukowcy w celach badawczych odwiedzili klub nocny. Porównywali liczbę mężczyzn nagabujących kobiety przed włożeniem przez nie lateksowych wkładek powiększających biust i po

Rozmowa z: Agnieszką Żelaźniewicz z Katedry Biologii Człowieka Uniwersytetu Wrocławskiego

Wojciech Moskal: No i po co wam te piersi?

Agnieszka Żelaźniewicz: Do końca nie wiadomo. Z jednej strony to proste - żeby karmić dzieci. Ale w takim razie dlaczego wszystkie mamy piersi, nawet jeśli akurat nie karmimy?

Bo my, mężczyźni, je uwielbiamy?

- To za mało, by rozwiązać naszą ewolucyjną zagadkę.

Wśród ssaków naczelnych jesteśmy jedynym gatunkiem, który cechuje się tak wyraźnie zaznaczonym dymorfizmem płciowym w obrębie gruczołów sutkowych. Tylko u kobiet piersi powiększają się w czasie rozwoju płciowego i pozostają widoczne do końca życia. Z biologicznego i ewolucyjnego punktu widzenia nie ma to żadnego sensu - ot, zbędny wydatek energetyczny.

U samic pozostałych naczelnych gruczoły sutkowe powiększają się pod wpływem hormonów dopiero w ciąży i zanikają, kiedy matka odstawi młode od piersi.

U nas też tak było?

- Ponieważ dzielimy korzenie ewolucyjne ze współczesnymi małpami, można przypuszczać, że u przodków Homo sapiens było podobnie. A potem jakiś bodziec spowodował, że piersi pozostają widoczne przez większą część życia kobiety.

Istnieje hipoteza, że winny jest seks. W odróżnieniu od innych zwierząt samiec Homo sapiens patrzył podczas stosunku na piersi samicy. Jak w słynnej scenie w "Walce o ogień" Jeana-Jacques'a Annauda, gdy bohater po raz pierwszy kocha się z kobietą twarzą w twarz, a nie od tyłu. To miał być kamień milowy w naszej ewolucji.

- To błędna hipoteza - człowiek wcale nie jest takim wyjątkiem. Szympansy bonobo też uprawiają seks we wszystkich możliwych konfiguracja i pozycjach.

Czyli po co wam piersi?

- Potencjalnych odpowiedzi jest wiele.

Dorothy Einon z University College w Londynie uważa, że są one przystosowaniem do klimatu. Nasi przodkowie zamieszkujący Afrykę byli narażeni na stres temperaturowy, a duże piersi mogły działać jak chłodząca płetwa zwiększająca powierzchnię ciała i chroniąca rozwijający się płód przed gorącem.

To jednak mogłoby sugerować, że kobiety żyjące w cieplejszym klimacie mają większe piersi, a tak nie jest.

Inni badacze skupiają się na laktacji i opiece nad dzieckiem. Większe piersi mogą ułatwiać proces karmienia mlekiem i pozwalają matce na trzymanie dziecka w dogodniejszy sposób. Większa ilość tkanki tłuszczowej w obrębie gruczołów piersiowych może również ogrzewać mleko, zastępując futro naszych przodków.

Jeżeli jednak to byłoby kluczowe dla przetrwania potomstwa, duże piersi byłyby znacznie bardziej powszechne.

Część naukowców sugeruje, że stale powiększone piersi są produktem ubocznym innych procesów ewolucyjnych. Prof. Bogusław Pawłowski kierujący Katedrą Biologii Człowieka Uniwersytetu Wrocławskiego uważa, że piersi u kobiet pojawiły się już u Homo erectus. Impulsem miało być ochłodzenie klimatu.
Piersi: Historia naturalna i nie

Słynny amerykański humorysta i zdobywca Nagrody Pulitzera Dave Barry powiedział kiedyś, że ''kobiece piersi istnieją po to, by robić z mężczyzn głupców''. Zdaniem Florence Williams dziś równie dobrze można by powiedzieć, że piersi są po to, by głupców robić z dzieci.

Kiedy sama karmiła, jej mleko zawierało duże ilości nadchloranów - jednego z podstawowych składników paliwa rakietowego. Williams nie jest jednak żeńskim odpowiednikiem Supermana, lecz jedynie amerykańską dziennikarką naukową i pisarką. Jej mleko nie różniło się wcale od mleka innych Amerykanek. Oprócz tłuszczów, białek i witamin zawiera ono pestycydy, detergenty, kosmetyki i wiele innych elementów kojarzących się raczej z podręcznikiem chemii organicznej, a nie z poradnikiem dla przyszłych matek. Tkanka tłuszczowa piersi chłonie toksyny jak gąbka.

''A wszystkie one obniżają przecież IQ dzieci'' - pisze Williams w swojej książce ''Breasts: A Natural and Unnatural History''.

Zdrowie, zanieczyszczenie środowiska i ich wpływ na kobiece piersi (choć nie tylko kobiece - Williams opisuje przypadki raka sutka rozpoznanego u amerykańskich żołnierzy stacjonujących w jednej bazie w Karolinie Północnej) należą do najważniejszych tematów poruszanych w książce.
br<>Williams zaczyna od postawionego również w powyższym wywiadzie kluczowego pytania: po co kobietom piersi? Jej książka to kompendium tego, co wiemy o kobiecych piersiach. Momentami może nieco subiektywne, ale czy to naprawdę przeszkadza?

Bez względu na pochodzenie piersi niewątpliwie są dziś symbolem kobiecości i piękna. Najważniejszym?

- Nie. Z badań wiadomo, że mężczyzna w pierwszej kolejności ocenia stosunek wagi ciała do wzrostu - popularne BMI - oraz WHR, czyli stosunek obwodu talii do obwodu bioder.

Jaki jest ideał WHR?

- 0,7, czyli mniej więcej 60 cm w talii i 90 cm w biodrach. Oczywiście chodzi tutaj o proporcję, a nie o idealne wymiary. Jeżeli kobieta ma więcej tkanki tłuszczowej, ale jej dystrybucja jest zgodna ze wskaźnikiem WHR bliskim 0,7, to jest równie atrakcyjna jak jej szczuplejsza koleżanka.

Jeżeli dołożymy obwód piersi, mamy słynne 90-60-90?

- Tak i z ewolucyjnego punktu widzenia ma to sens - wszystkie te wskaźniki są silnie determinowane przez hormony płciowe i przez to mogą informować mężczyznę o płodności.

I kobiety świetnie o tym wiedzą?

- No jasne. Podkreślają piersi, nosząc odpowiednio dobrane, modelujące biustonosze i wydekoltowane bluzki czy zakładając buty na wysokim obcasie wymuszające postawę ciała eksponującą biust. Chirurgia plastyczna piersi to miliardowy biznes. W internecie są tysiące ofert i sposobów bezoperacyjnego powiększania biustu.

Ale pamiętajmy, że zainteresowanie piersiami jest obserwowane nie tylko w kulturze zachodniej, w której kobiety okrywają piersi ubiorem, przez co mogą one stanowić dla mężczyzn silniejszy bodziec. Są one seksualnym wabikiem również w kulturach, w których kobiety ich nie zasłaniają. Mężczyźni z plemienia Janomamów zamieszkującego tereny Brazylii i Wenezueli, mimo że kobiety cały czas chodzą tam nago, uważają ich piersi za ponętne. Podobnie jest u Buszmenów Gwi zamieszkujących centralny region Kalahari w Botswanie.

Piękne, ponętne, pociągające. Czyli duże?

- Nie do końca. Oprócz wielkości dla mężczyzn bardzo ważnym czynnikiem jest symetria. To sygnał czysto biologiczny. Piersi zaczynają się gwałtownie powiększać podczas dojrzewania pod wpływem hormonalnej burzy i innych czynników mających związek ze środowiskiem. Jeżeli powiększają się równomiernie, to dla mężczyzny sygnał, że kobieta ma dobre geny zdolne oprzeć się potencjalnie szkodliwemu środowisku.

Co ciekawe, badania wydają się potwierdzać tę hipotezę, pokazując, że kobiety zamężne oraz posiadające przynajmniej jedno dziecko mają średnio bardziej symetryczny biust niż te niezamężne i bezdzietne.

Z innych badań wiadomo, że kobiety cechujące się dużą asymetrią piersi są bardziej narażone na rozwój nowotworu tego narządu.

Inne ważne sygnały dla mężczyzn to kształt i kolor sutków świadczące o dojrzałości płciowej.

Czy rozmiar rzeczywiście ma znaczenie?
B, C, D, E
To rozmiary piersi pokazane na powyższej ilustracji. Ale przecież można nazwać je dużo ładniej: piegi, naleśniki z wisienką, okruszki, petitki, cycuszki, piersiątka, pączusie, cytrynki, jabłuszka, cycki, pieszczoszki, pomidory, płuca, uszy, jaśki, poduszki, bufet, bufory, bimbały, melony, arbuzy, balony, cyce, zderzaki, duże niebieskie oczy, donice, cycory, dzwony, smoki

To jakie piersi podobają się mężczyznom?

- Naukowcy prześcigają się w oryginalności studiów nad męskimi preferencjami. Prowadzono badania w klubie nocnym, porównując liczbę mężczyzn, którzy nagabywali kobietę przed włożeniem lateksowych wkładek powiększających piersi i po. Okazało się, że liczba zainteresowanych mężczyzn była większa, kiedy kobieta miała większy biust. Inne badania pokazały, że mężczyźni chętniej zatrzymywali auto i byli gotowi zaoferować pomoc, jeżeli autostopowiczka miała większe piersi.

Pani też to badała. W "Archives of Sexual Behavior" wspólnie z prof. Pawłowskim opublikowaliście pracę poświęconą temu, jak mężczyźni oceniają atrakcyjność kobiecych piersi w zależności od swojej strategii seksualnej.

- W naszym eksperymencie udział wzięło 128 mężczyzn, studentów z wrocławskich uczelni, w wieku 19-29 lat. Podzieliliśmy ich na dwie grupy - stosujących strategię krótkoterminową i długoterminową. Krótkoterminowi to ci, którzy są otwarci na szybkie związki, bez zobowiązań, z wieloma partnerkami, z którymi nie chcą się wiązać. Długoterminowi - wszystko na odwrót.

Czyli dranie kontra niedranie?

- Dranie kontra tatusiowie (śmiech).

Kazaliśmy im porównywać i oceniać pięć rozmiarów biustów - od A do E, oglądanych z przodu, z boku i z półprofilu.

Obie grupy jako najbardziej atrakcyjne oceniły średnie i duże rozmiary - C i D. Różnice pojawiły się za to przy ocenie piersi w rozmiarze E. Otóż mężczyźni krótkoterminowi ocenili je znacznie wyżej niż panowie stosujący strategię długoterminową.

Potwierdza to nasze wcześniejsze obserwacje, że strategia seksualna osobnika znacząco wpływa na jego preferencje wobec potencjalnego partnera. Mężczyźni krótkoterminowi cenią przede wszystkim atrakcyjność fizyczną, podczas gdy długoterminowi przywiązują również dużą wagę do cech lojalności, wierności i zaangażowania.

Dlaczego większe piersi mają być atrakcyjniejsze?

- Mogą być sygnałem płodności i prawdopodobieństwa zajścia w ciążę. Badania pokazują, że kobiety o większych piersiach i wąskiej talii cechują się wysokim poziomem hormonów płciowych - 17-ß-estradiolu i progesteronu - co oznacza większą szansę na zapłodnienie. Estrogeny zmieniają pH szyjki macicy i powodują, że otoczka komórki jajowej jest łatwiejsza do przejścia dla plemnika. To nie wyjaśnia, dlaczego u kobiet pojawiły się duże piersi, ale tłumaczy, dlaczego mężczyźni uważają duże piersi za atrakcyjniejsze.

Obecnie prowadzimy również badania mające na celu sprawdzenie, czy wielkość i symetria piersi oraz ich zmiany w czasie ciąży mają związek z kondycją biologiczną dziecka i laktacją.

Ale może uważając duży biust za atrakcyjny, to my doprowadziliśmy do jego pojawienia się u kobiet?

- Biologów ewolucyjnych interesuje, dlaczego mężczyźni zaczęli uważać powiększone piersi za atrakcyjne. Przecież jeżeli powiększone gruczoły sutkowe u naczelnych sygnalizują, że samica jest w końcowym okresie ciąży lub w trakcie laktacji, to jest ona niepłodna i z punktu widzenia reprodukcji nieatrakcyjna.

Bardziej prawdopodobne jest, że stale powiększone piersi pojawiły się jako efekt uboczny podwyższonego poziomu estrogenów determinujących dystrybucję tkanki tłuszczowej u kobiet. Wielkość piersi może również być wskaźnikiem ilości tkanki zapasowej. Większe piersi są zbudowane przede wszystkim z tkanki tłuszczowej, a więc mogą być wskaźnikiem odżywienia kobiety, jej zdolności do zdobycia pokarmu oraz poczęcia, utrzymania ciąży i wykarmienia dziecka.

A dlaczego mężczyźni lubią piersi duże, ale nie nazbyt duże?

- Czasami bardzo duże piersi mogą świadczyć o jakichś kłopotach ze zdrowiem. Poza tym piersi nadal muszą spełniać swoją podstawową funkcję - karmienia dzieci. A kobiety o nazbyt dużym biuście miewają problemy z laktacją. Pierś produkuje największą ilość mleka w ósmym miesiącu po porodzie. Wydaje się wręcz, że tłuszcz przeszkadza w jego swobodnej produkcji i gruczoł nie może w pełni funkcjonować, póki nie pozbędzie się nadmiaru tkanki tłuszczowej.

Kolejna rzecz - wiek. Piersi powiększają się z wiekiem, a z biologicznego punktu widzenia najcenniejsze są kobiety młodsze, bo mają przed sobą więcej lat życia reprodukcyjnego.

Bardzo duże piersi mogą też sugerować mężczyźnie, że ma do czynienia z kobietą w ciąży.

Z badań wiadomo też, że kobiety z bardzo dużymi biustami są często oceniane jako bardziej rozwiązłe, bardziej aktywne seksualnie i mające więcej partnerów. Panie z mniejszymi piersiami mają opinię skromniejszych i wierniejszych. Co ciekawe, takie przekonanie jest powszechne zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn. Dla tych ostatnich może jednak stanowić ono sygnał ostrzegawczy, choćby przed tym, że mogą nieświadomie wychowywać nie swoje dziecko.

I kobiety powiększające piersi chirurgicznie nie wybierają megarozmiarów?

- W USA wykonuje się co roku ok. pół miliona operacji biustu. Z tego ponad 355 tys. to zabiegi powiększania, a 150 tys. zmniejszania. To jasno wskazuje, że w tym wszystkim nie chodzi o jak największe piersi, ale raczej o dążenie do ideału.

Zmniejszanie piersi to zresztą osobna sprawa. Bardzo duży biust wiąże się często z problemami zdrowotnymi, np. z kręgosłupem. Wiele zabiegów zmniejszania piersi wykonuje się ze wskazań medycznych i w większości krajów - w tym w Polsce - są one refundowane.

Mimo wszystko 355 tys. zabiegów rocznie tylko w USA robi wrażenie. Amerykanie najwidoczniej lubią wielkie biusty. Z niektórych badań wiadomo, że gdy Europejczycy zwracają uwagę na twarz kobiety, jej biodra czy pośladki, dla Amerykanów biust jest najważniejszy. Wyjaśnieniem tego zjawiska ma być słynna hipoteza "matczynego cycka w ustach"...

- (śmiech) Rzeczywiście, jest taka hipoteza postawiona przez wybitnego etologa Irenäusa Eibla-Eibesfeldta, choć nie udało jej się na razie udowodnić. Brak karmienia piersią w dzieciństwie i brak kontaktu z piersią matki miałyby powodować chęć rekompensaty w dorosłym życiu. W latach 60. i 70. w USA zaczęto usilnie propagować karmienie niemowlaków mlekiem w proszku. To był wręcz społeczny nakaz i wiele kobiet mu ulegało. Skutek był taki, że wyrosło pokolenie, które nie miało nigdy w ustach maminego cycka.

A nas to ominęło.

- To przykład na to, że czasami dobrze jest być trochę bardziej konserwatywnym i nie spieszyć się z wprowadzeniem w życie nowinek, szczególnie tych medycznych. Zanim Europa zdążyła przekonać się do teorii o rzekomej wyższości karmienia mlekiem w proszku, została ona obalona. Europejskim mężczyznom nikt więc matczynego cycka nie zabierał i według tej hipotezy to dlatego europejskie kobiety nie muszą dziś biegać do chirurga plastycznego jak ich koleżanki zza oceanu.

#nauka #biologia #fizjologia #antropologia #ewolucja #piersi #darwin pokaż całość

źródło: Zrzut ekranu z 2017-10-04 215817.png

Jedność ludzkiego gatunku!

http://www.swiatnauki.pl/8,1108.html

"Badania DNA sugerują, że wczesny Homo sapiens krzyżował się z innymi gatunkami ludzkimi, a proces ten mógł odegrać kluczową rolę w naszych sukcesach ewolucyjnych.

Choć trudno to sobie dziś wyobrazić, przez większą część naszej historii rodowej dzieliliśmy Ziemię z wieloma innymi gatunkami ludzkimi. Jeszcze przed 40 tys. lat obok Homo sapiens żyły takie gatunki jak neandertalczycy czy karłowate H. floresiensis. Przez dziesięciolecia naukowcy zastanawiali się, co doprowadziło do powstania gatunku H. sapiens i dlaczego tylko on pozostał dziś na Ziemi. W dużej mierze dzięki badaniom genetycznym z lat 80. ubiegłego wieku jedna z hipotez zdobyła sobie uprzywilejowaną pozycję. Głosi ona, że człowiek anatomicznie nowoczesny narodził się w Afryce, a następnie skolonizował resztę Starego Świata, całkowicie zastępując inne, archaiczne gatunki Homo. Ale pytanie, dlaczego ta nowa forma człowieka nie ma dziś na świecie żadnej konkurencji, pozostawało bez odpowiedzi. Być może najeźdźcy wybili napotykanych „tubylców”, może okazali się od nich sprytniejsi lub bardziej konkurencyjni albo po prostu zostawiali po sobie więcej potomstwa. Jakkolwiek było, jedno wydawało się pewne: eliminacja okazała się całkowita i po tych archaicznych Homo nie pozostał żaden genetyczny ślad.

Ten model niedawnego pożegnania z Afryką (dosł. „niedawnego afrykańskiego zastąpienia” – Recent African Replacement), jak się go określa, pozostawał w zasadzie niewzruszonym paradygmatem ewolucji człowieka współczesnego w ciągu ostatnich 25 lat. Ale dziś staje się coraz bardziej oczywiste, że będziemy musieli się z nim rozstać. Ostatnie sukcesy technik sekwencjonowania DNA pozwoliły naukowcom zgromadzić ogromną kolekcję danych genetycznych, zarówno w odniesieniu do ludzi żyjących, jak i gatunków wymarłych. Analiza tych danych, z wykorzystaniem coraz doskonalszych narzędzi obliczeniowych, jasno pokazuje, że nasze dzieje rodowe były daleko bardziej złożone, niż się dotąd wydawało. Okazało się, że dzisiejsi mieszkańcy Ziemi są nosicielami genów neandertalskich i innych archaicznych gatunków Homo, co świadczy, że wcześni przedstawiciele Homo sapiens krzyżowali się ze swymi kuzynami, a owoce tych krzyżówek zachowały płodność i były w stanie przekazać swoje genetyczne dziedzictwo przez tysiące pokoleń. Odkrycia te nie tylko zburzyły dotychczasowe poglądy na nasze pochodzenie, ale pozwalają też stawiać pytania o zakres tego krzyżowania, o miejsce, gdzie się ono dokonywało, i o ewentualne korzyści z tych związków dla naszego gatunku."

#antropologia #genealogia #nauka #biologia #ciekawostki pokaż całość

źródło: threeTypes6.png

W erze wypadków i zamachów uświadamiających kruchość życia to dość niesamowite jak się pomyśli, że człowiek należy do najwytrzymalszych zwierząt w stosunku do masy ciała.

Pomijając w ogóle fakt, że jesteśmy najgroźniejszymi drapieżnikami tej planety, którzy wytworzyli unikatowe dla siebie sposoby polowania - pułapki, broń i moje ulubione - polowanie przez podążanie (ang. pursuit predation ; polega na podążaniu za ofiarą wytrwale do jej zamęczenia.) Poza nami na lądzie potrafią to do pewnego stopnia likaony i na dużo mniejsze dystanse lwy. Zwierzęta, szczególnie drapieżne, potrzebują więcej, niż my kalorii i dłuższego odpoczynku, więc horda homo po prostu za nimi podążała. Zwierzę widząc nas w pobliżu odskakiwało na pewna odległość wykorzystując swoją prędkość, ale kiedy zatrzymało się odpocząć, lub zapolować zza horyzontu wyłaniała się banda naszych dalekich kuzynów o czołach pochyłych jak u lodowca i mogła się tak wyłaniać dotąd, aż zestresowany, głodny i zamęczony drapieżnik padał, albo nie miał siły na ucieczkę i obronę. Wysoka skuteczność, żadnej walki, tryumf nieustępliwości i zorganizowana nad pierwotną siłą - przerażająca perspektywa.

Ludzie są też cholernie wytrzymali. Dla większości zwierząt, nawet naczelnych, złamania po osiągnięciu dojrzałości są wyrokiem śmierci. Nie dla człowieka - nasze odporne ciała potrafią zacerować się na tyle sprawnie, że możemy wrócić, czasem nawet do pełnej, sprawności.

Dużo różnorodność genetyczna i dość skomplikowane układy odpornościowe sprawiają, że szanse epidemii na wybicie całej populacji ludzkiej są dość niewielkie, podczas gdy dla innych zwierząt to duże zagrożenie. Gdybyśmy tylko, jak nietoperze, byli niepodatni na burzę cytokin ( w dużym uproszczeniu: wykrycie infekcji prowadzi do produkcji pewnych białek, które z kolei pobudzają produkcję białych krwinek, których duże stężenie w patologiczny sposób zwiększa produkcje tych białek - cytokin i mamy sprzężenie zwrotne dodatnie), która zabijała nas poprzez wyłączenie płuc zalanych płynami i pozostałościami komórek żernych np. podczas grypy hiszpanki to tu też bylibyśmy w ścisłej czołówce.

Rodzaj ludzki to cholernie skuteczne, trudne do zabicia drapieżniki. Pomyśl o tym następnym razem, jak poczujesz się zdołowany.
#biologia #antropologia #prehistoria pokaż całość

Europa a nie Afryka kolebką ludzkości? Co wynika z sensacyjnego znaleziska na Krecie

Naukowcy, wśród nich Polacy, donoszą bowiem o odkryciu wyjątkowo „ludzkich” odcisków stóp, których wiek i lokalizacja – ok. 5,6 mln lat, na Krecie – podważają tradycyjną wizję rozwoju naszej linii rodowej.

Czy to są ludzkie ślady? Pewne jest jedno, uczeni probują naginać fakty do własnego światopoglądu i szukają rozgłosu ( ͡° ͜ʖ ͡°)

http://wyborcza.pl/7,75400,22311315,pierwszy-czlowiek-polskie-tropy-na-krecie.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=SM&utm_campaign=FB_Gazeta_Wyborcza

Artykuł, który ukazał się właśnie w czasopiśmie "Proceedings of the Geologists' Association", może być punktem zwrotnym w paleoantropologii, czyli nauce o pochodzeniu człowieka

Naukowcy, wśród nich Polacy, donoszą bowiem o odkryciu wyjątkowo „ludzkich” odcisków stóp, których wiek i lokalizacja – ok. 5,6 mln lat, na Krecie – podważają tradycyjną wizję rozwoju naszej linii rodowej.

Mogą one sugerować, że nasza historia nie zaczęła się w Afryce, jak dotąd zawsze uważano, i że (pra)ludzie porzucili drzewa i zaczęli chodzić na dwóch nogach już ponad 5 mln lat temu.


Dlaczego to takie ważne?
Co dwie ręce, to nie cztery

Cofnijmy się w czasie o ponad 200 lat. Pod koniec XVIII w. niemiecki anatom Johann Friedrich Blumenbach dokonał pierwszego naukowego rozróżnienia wśród naczelnych i wydzielił dwie grupy, które nazwał Quadrumana i Bimana, czyli czworo- i dwuręczne. Do tej pierwszej należały wszystkie gatunki małp zwierzo- i człekokształtnych, do tej drugiej tylko jeden gatunek – my. Ten podział utrzymał się przez kilkadziesiąt lat, o Bimana mówił też w swym „Pochodzeniu człowieka” Karol Darwin.

Zauważmy – mówiąc o małpach i ludziach Blumenbach nie używa pojęć czworo- i dwunożne, ale mówi o rękach (dłoniach). Dlaczego?

>Homo sapiens. Ojciec i matka nieznani

Otóż tym, co odróżnia nas najbardziej od małp, jest budowa stóp – małpy mają stopy zbudowane podobnie jak dłonie, my – nie. Budowa małpich stóp jest de facto powtórzeniem anatomii ich dłoni – w obu przypadkach mamy do czynienia z chwytnymi palcami i odwiedzionym dużym palcem (kciukiem, paluchem) służącym do obejmowania gałęzi.

Tylko ludzie, ze wszystkich naczelnych, mają stopy przystosowane wyłącznie do chodzenia – nasz wielki palec (paluch) utracił swą chwytność (zachowaną jeszcze u noworodków) i skierował się do przodu, co dobrze widać właśnie na odciskach stóp.

Naszych tropów nie sposób pomylić z tropami innych naczelnych.


Ten prosty, opisowy sposób rozróżniania ludzi od małp od dawna nie jest już stosowany, lecz nie stracił aktualności – dziś, gdy znamy już wiele kopalnych form przedludzkich, tym lepiej wiemy, że to nie wielki mózg, wytwarzanie narzędzi, język czy kultura charakteryzują naszą linię rodową (bo wszystkie te cechy pojawiły się późno w ewolucji homininów), ale właśnie sposób poruszania się i odmienna budowa stóp i dłoni – my zaczynaliśmy od dwunożności, małpy pozostały na drzewach i żadna nie przyjęła naszego stylu lokomocji.
Brakuje tropów

Inaczej niż w przypadku tropów dinozaurów, odciski stóp małp i wczesnych ludzi (homininów) skrajnie rzadko zachowują się w materiale kopalnym. Powód jest prawdopodobnie taki, że małpy żyją na drzewach i rzadko schodzą na ziemię, a wczesne homininy nigdy zapewne nie były zbyt liczne i też przez kilka milionów lat trzymały się blisko leśnych środowisk. Chętnie wchodziły na drzewa, np. w razie niebezpieczeństwa lub na noc.

>Homo na drzewie. Rodowym

Dlatego ich stopy przez długi czas zachowały jeszcze chwytność i przeciwstawność palucha – choć kości stóp znamy niewiele, to taką właśnie budowę stóp miała np. znaleziona niedawno w Etiopii Ardi (Ardipithecus ramidus), sprzed ok. 4,4 mln lat, a pewnie i o milion lat młodsza Lucy (budowa jej stóp nie jest znana, ale równoczasowy okaz Little Foot z RPA też charakteryzował się odwiedzionym paluchem).

Tym dziwniejsze są najstarsze znane dotąd odciski praludzkich stóp, pochodzące ze stanowiska Laetoli w Tanzanii i liczące sobie ok. 3,7 mln lat. Wyglądają niemal dokładnie jak nasze, choć są dużo mniejsze.


Kto je pozostawił? Ich lokalizacja i datowanie wskazywałyby na współplemieńców Lucy (Australopithecus afarensis), ale ich ludzki charakter sugeruje raczej jakiegoś bezwzględnego dwunoga. Nasze drzewo rodowe jest jeszcze bardzo słabo poznane i każdy rok przynosi nowe sensacyjne znaleziska. Nie jest więc wcale wykluczone, że obok wciąż przywiązanych do drzew australopiteków przed ponad 3 mln lat żyły już homininy, które z lasami zerwały na dobre.

I dlatego też tak sensacyjne jest ostatnie znalezisko z Krety.
Oko wyjątkowego turysty

Jego autorem jest znany polski tropiciel tropów dinozaurów (głównie) Gerard Gierliński, który trafił na nie po raz pierwszy w 2002 r. podczas turystycznego pobytu na Krecie, w północno-zachodniej, rzadziej odwiedzanej części wyspy, nad samym brzegiem morza, w pobliżu miejscowości Trachilos. Odsłaniają się tam płytkomorskie osady z późnego miocenu i na jednej z płyt Gierliński dostrzegł intrygujące zagłębienia, które zwróciły jego uwagę (przed nim musiały je widzieć tysiące osób, ale nie każdy ma oko tropiciela).

Choć zrazu nie powiązał ich z naczelnymi (szczegóły, zwłaszcza w pełnym słońcu, nie były widoczne), zaintrygowany powrócił w to miejsce kilka lat później.

Tropów było dużo i należały do wielu osobników. Były niezbyt czytelne, ale na tych najlepiej zachowanych rzucała się w oczy najważniejsza i najbardziej niespodziewana w tym miejscu i czasie cecha – to były odciski pięciopalczastych stóp, z paluchem skierowanym do przodu.


I były tylko stopy – istoty które je pozostawiły najwyraźniej nie podpierały się rękami. Musiały więc być dwunożne i najpewniej wyprostowane (bo chodzenie na dwóch nogach w pozycji pochylonej jest mechanicznie bez sensu).

Tropy z Trachilos
4 ZDJĘCIA
Tropy z Trachilos Fot. Gerard Gierliński

Kto chodzi w ten sposób i pozostawia takie odciski stóp? Odpowiedź jest oczywista – homininy, a i to pewnie tylko te bardziej zaawansowane.

Tylko co taki przedstawiciel Bimana robił na Krecie ponad 5 mln lat temu?
Ewolucja metodą prób i błędów

Do zbadania tropów z Trachilos powołany został międzynarodowy (choć głównie polski) zespół, w skład którego poza Gierlińskim weszli jeszcze Grzegorz Niedźwiedzki (obecnie z Uppsali w Szwecji), amerykański ichnolog (badacz kopalnych śladów) Martin Lockley, Athanassios Athanassiou i Charalampos Fassoulas (badacze z Grecji), Zofia Dubicka (Uniwersytet Warszawski), Andrzej Boczarowski (m.in. Uniwersytet Śląski i JuraPark w Krasiejowie), a także Matthew Bennett (badacz kopalnych śladów człowieka) i szwedzki paleontolog Per Ahlberg (też z Uppsali).

Efektem ich pracy jest pełna inwentaryzacja (w postaci cyfrowej i fotograficznej) kreteńskich tropów, analiza kontekstu geologicznego stanowiska w Trachilos, dokładne datowanie troponośnych warstw i – to najważniejsze, ale i najbardziej ryzykowne – próba interpretacji tych śladów w odniesieniu do ewolucyjnej historii człowieka.

>Wszyscy jesteśmy Azjatami?

Ale właśnie – czy tropy z Trachilos na pewno mają związek z tą historią? To prawda, dziś żadne zwierzę nie porusza się w ten sposób i dotąd milcząco zakładano, że pierwsza małpa, która zeszła z drzew i stanęła na dwóch nogach, była - niemal z definicji - założycielem naszej linii rodowej, czyli kladu (gałęzi) zwanego Hominini.

Ale tak nie musiało być, a nawet – w zgodzie z niektórymi koncepcjami ewolucyjnymi – niemal na pewno tak nie było. W ewolucji istnieje zasada, którą streścić można lapidarnym powiedzeniem: „wczesne eksperymentowanie i późniejsza standaryzacja”. Dobrze opisuje ono sposób powstawania największych wynalazków ewolucyjnych.

Ewolucja nie jest kierunkowa i nie jest kierowana, a więc wszelkie jej innowacje powstają stopniowo i metodą prób i błędów – zanim pierwsze dinozaury wzbiły się w powietrze (czyli powstały pierwsze ptaki), w niektórych ich liniach pojawiły się pióra (niesłużące zrazu do fruwania), w innych puste (pneumatyczne) kości, powstały formy szybujące lotem ślizgowym (zarówno z jedną, jak i z dwiema parami skrzydeł).

I wielokrotnie też te wczesne eksperymenty były przerywane – znamy wiele wtórnie nielotnych dinozaurów, które zrezygnowały z tej tak pozornie obiecującej innowacji. Wiele więc dinozaurów próbowało, ale ostatecznie wszystkie dzisiejsze ptaki pochodzą od jednej standardowej ich linii.


Z hominizacją musiało być podobnie.
Powrót na drzewa

W epoce mioceńskiej, pod koniec której powstały pierwsze prawdziwe homininy, żyło wiele małp człekokształtnych, znacznie więcej niż dziś, i zajmowały dużo większe obszary, w tym całą południową Europę, południową Azję i Afrykę (polecam w tym miejscu książkę „Prawdziwa planeta małp” Davida Beguna, która niebawem ma się ukazać na naszym rynku). Wiele z nich wykazywało mniej lub bardziej homininowe cechy (z samej Grecji opisano w marcu 2017 r. szczątki tak bardzo ludzkiej małpy Graecopithecus freybergi sprzed około 7 mln lat, że autorzy sugerują, iż mógł to być najstarszy przedstawiciel naszej linii rodowej).

>Wspólny przodek człowieka i szympansa mieszkał w Europie, nie w Afryce?

Większość z tych małp żyła na drzewach, ale tam, gdzie lasów było mniej, a otwartych terenów więcej (jak właśnie w Europie czy na niektórych obszarach Azji) część z tych małp mogła eksperymentować z dwunożnością, nie stając się przez to koniecznie homininami.

I część z tych dwunożnych małp mogła później znów wrócić na drzewa – być może tak właśnie należy odczytywać historię kladu orangutanów, a może nawet i szympansów (o ile ich wspólny przodek z nami był już dwunożny, co wydaje się prawdopodobne).


Autorzy bardzo starannie analizują wszystkie homininowe cechy odcisków stóp z Trachilos (na przykład budowę ich palców), a także takie, które niekoniecznie do homininowego wzorca pasują (na przykład budowę pięty, znacznie węższej od naszej, czy sporo krótszej i raczej płaskiej podeszwy). Porównują je z odciskami innych możliwych kandydatów (małp zwierzo- i człekokształtnych, różnych gatunków Homo i australopiteków, a także niedźwiedzi) i konkludują, że wzorzec homininowy pasuje tu najbardziej.

Analizują też dwa możliwe scenariusze ewolucyjne tego znaleziska – że są to ślady pierwszego prawdziwego hominina, w dodatku spoza Afryki, lub że jest to przykład równoległej (konwergentnej) ewolucji jakiejś europejskiej małpy człekokształtnej, która w obliczu kurczących się lasów spróbowała swoich sił na sawannie.

Nie kryją jednak swej większej sympatii dla tej pierwszej opcji, zgodnie z dość powszechną praktyką przy odkryciach wczesnych homininopodobnych szczątków – dziś o palmę pierwszego hominina w Afryce walczą co najmniej trzy znaleziska – ardipitek, sahelantrop i orrorin. Każdy z ich odkrywców chciałby w swym okazie widzieć naszego protoplastę.
Wyjście na ląd i zejście z drzew

Nie ma na razie szans na rozstrzygnięcie tego sporu, choć opcja nr 2 wydaje mi się bardziej prawdopodobna – jeśli rzeczywiście było wiele prób hominizacji, to łatwiej trafić na jedną z tych nieudanych niż tę jedyną, która się powiodła.

Tak się składa, że wśród autorów pracy o tropach z Krety jest Grzegorz Niedźwiedzki, który już wcześniej musiał się zetknąć z bardzo podobnym problemem. Jest on bowiem odkrywcą i współautorem pracy o najstarszych tropach kręgowców lądowych (tetrapodów) z kamieniołomu Zachełmie pod Kielcami.


Czy te najstarsze tropy z okresu dewońskiego (sprzed 395 mln lat) są rzeczywiście śladami pierwszego tetrapoda, który zapoczątkował linię prowadzącą do wszystkich kręgowców lądowych, w tym także Homo sapiens?

>Z morza wyszliśmy pod Kielcami

Mamy tu ten sam dylemat co w przypadku pierwszego hominina – w okresie dewońskim żyło bardzo dużo ryb trzonopłetwych i wiele z nich eksperymentowało z wychodzeniem na ląd. Większość tych prób musiała być nieudana (a część tych pionierów szybko wróciła do morza) w tym sensie, że dziś wszystkie czworonogi pochodzą od tej jednej, która patrząc ex post, odniosła sukces. Ale wszystkie były ważne i tylko razem pokazują, jak w historii życia dochodziło do powstawania największych i najbardziej brzemiennych w skutki innowacji.

Niezależnie więc, czy istota z Trachilos była pierwszym homininem, czy też nie, a autor tropów z Zachełmia pierwszym tetrapodem, to odkrycie śladów ich stóp dokumentuje dwa kluczowe wydarzenia naszej ewolucji: wyjście na ląd i zejście z drzew. Każde z nich bez wątpienia wymagało bardzo wielu prób. I każde okazało się przełomem w historii życia na Ziemi.
Konferencje prasowe we wtorek i środę

Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy (PIG-PIB) zaprasza na konferencję prasową poświęconą "odkryciu najstarszych ze znanych na świecie śladów praludzi". Odbędzie się we wtorek 5 września o godz. 11 w siedzibie PIG-PIB w Warszawie przy ul. Rakowieckiej 4 – w gmachu Muzeum Geologicznego w Sali nr 15 (wejście od ul. Wiśniowej).
W środę 6 września konferencję prasową na ten temat organizuje także stowarzyszenie Delta - odbędzie się ona o godz. 11 w Zapiecku Bałtowskim w Bałtowie, woj. świętokrzyskie (stowarzyszenie Delta było jednym ze sponsorów opisywanych badań).


*Dr Marcin Ryszkiewicz jest geologiem, ewolucjonistą i popularyzatorem nauki, pracuje w Muzeum Ziemi PAN w Warszawie

#nauka #paleontologia #ciekawostki #antropologia pokaż całość

źródło: xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx.jpg

Wstęp dla antropologów-amatorów i nazioli ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Tutaj więcej typów rasowych

#antropologia #nauka #biologia #czlowiek #rasizm #infografika

źródło: i.imgur.com

Hans Egede, nazywany apostołem Grenlandii dotarł tamże w 1721r. i rozpoczął swoją działalność misyjną. Jednak nie nauczał zamieszkałych tam Norsów, którzy rzekomo mieli tam mieszkać, jako potomkowie przybyłych tam pod koniec Xw. Wikingów. Egede napotkał Inuitów i to na nich skupił swoje zainteresowanie. Przełożył na tubylczy język(inuicki) teksty chrześcijańskie. Jednak musiał dokonać pewnych koniecznych zabiegów w swoich tłumaczeniach. Mianowicie, Inuici nie znają chleba, nie mają o nim żadnego wyobrażenia.
Z tego powodu w tekście modlitwy Ojcze nasz, fragment chleba naszego powszedniego... przełożył na daj nam naszą codzienną fokę...
#grenlandia #religia #chrzescijanstwo #antropologia #inuici pokaż całość

Uczniowie nudzą się na lekcjach o ewolucji( ͡° ͜ʖ ͡°)

https://bioslawek.wordpress.com/2014/01/26/uczniowie-nudza-sie-na-lekcjach-o-ewolucji/

#nauka #antropologia #mistyfikacje #ciekawostki

źródło: 1743541_591327934295233_915160457_n.jpg

LUCY spadała z drzewa – nie tylko ‚rodowego’ człowieka :) Oraz: ‚Jedność ludzkiego gatunku’ -Nieuzasadniona krytyka ‚Serwisu ewolucyjnego’ mojego wpisu sprzed 11 lat.

Tutaj jest cały artykuł: https://bioslawek.wordpress.com/2017/05/29/lucy-spadala-z-drzewa-nie-tylko-rodowego-czlowieka/

"[.....]
KILKA SŁÓW O HIPOTEZIE MAŁPY WODNEJ

Według zwolenników hipotezy małpy wodnej pionowa postawa u ludzi wyewoluowała w wodzie. Jak wiadomo wyobrażenie sobie możliwości istnienia przejściowej, a zarazem funkcjonalnej postawy ciała u czworonożnej małpy ewoluującej w hominida (formy przejściowej) przekracza teoretyczne możliwości anatomów. Wodne środowisko miałoby między innymi pomagać w takiej transformacji, a właściwości wody, która miała rzekomio wypierać ciało małpiego przodka człowieka, jak się zapewnia niwelowały bolesne skutki takiej ewolucji. Hipotetyczny przodek człowieka w ćwierć, czy połowie drogi od czworonożności do dwunożności (do pionowej lokomocji) posiadałby postawę, która uniemożliwiałaby takiej istocie ani sprawne chodzenie na czeterech kończynach, ani na dwóch. W wodzie rzeczywiście taki kaleki organizm móglby czuć się nieco swobodniej, ale przecież kiedyś musiał z niej wychodzić, by się ogrzać [zwłaszcza, że rzekomo stracił sierść], wyspać czy rozmnożyć (choć porody naczelnych, ludzi, możliwe są pod wodą). I co wtedy? Padłby łatwym łupem każdego drapieżnika, ponieważ jego zdeformowana anatomia uniemożliwiałaby mu skuteczną ucieczkę czy obronę. Poza tym nawet w wodzie tego typu kalectwo uniemożliwiałoby życie takiej istocie.

Choć inwalidom w stanie nieważkości jest łatwiej się poruszać, to jednak w tym przypadku małpia postawa zatrzymana w ćwierć, lub połowie drogi do pionowej, jaką charakteryzują się ludzie mogłaby nawet sprawić, że „małpa wodna”, by się po prostu utopiła, a co tutaj dopiero mówić o skutecznej opiece nad potomstwem i doprowadzeniu go do wieku rozrodczego poza tym w wodzie też nie brakuje drapieżników, a po tak latwy łup, to i wiele drapieżników lądowych, w tym kotów by się na to zdobyło. Możnaby przytoczyć więcej problemów związanych z hipotezą małpy wodnej, ale tyle tego jest, żeby dnia zabrakło. Na przykład wniknijmy w jeden szczegół odnośnie poprzedniej argumentacji. Łatwo się pisze o ewolucji ludzkiego kręgosłupa, ale bez wnikania w szczegóły. Nigdy się nie mówi o trudnościach, to znaczy że jego wady naprzykład polegające na wadliwych wygięciach czyniących z niego „resor” mogą spowodować kalectwo. Chodzi oczywiście o kifozę i lordozę umożliwiające nam chodzenie w pionowej postawie! Jakże więc ludzki kręgosłup, tak czuły na wszelkie zmiany anatomiczne narząd mógł ewoluować STOPNIOWO?

W tego typu pomysły może uwierzyć całkowity laik, który nie rozumie funkcji i różnic pomiędzy małpim i ludzkim kręgosłupem, a można je poznać czytając książkę ‚Blizny po ewolucji’ Elaine Morgan, to na początek. Albo z innej beczki; wiele cech ludzkich musiałoby ewoluować z małpich jednocześnie, ponieważ inaczej nie dałyby przewagi selekcyjnej. Jaka była szansa na powstanie za jednym zamachem tylu korzystnych mutacji? Jaka korzyść w usprawnianiu kręgosłupa, jeżeli nie ewoluowałaby miednica, czy kończyny dolnie?

To tak w zarysie, bardziej szczegółowo analizował te problemy profesor Piotr Lenartowicz w książce, na którą daję namiary „Ludy czy malpoludy”.

Warto się lepiej zastanowić dlaczego stworzono hipotezę małpy wodnej. Kiedy w popularnych programach opowiada się ludziom o ewolucji człowieka od małpy, to z reguły zaczyna się od rzekomo dwunożnych australopiteków, całkowicie pomijając wyjaśnienie, jak ta dwunożność mogłaby STOPNIOWO wyewoluować od czworonożnej lokomocji. Inaczej jest w hermetycznym środowisku fachowców zajmujących się tymi kwestiami. Tam takie problemy są szeroko dyskutowane! Zdając sobie sprawę z nieprzebytych trudności i niemożliwości stworzenia szczegółowego modelu teoretycznego stopniowej ewolucji ludzkiej postawy z małpiej, wymyślono hipotezę małpy wodnej. Jednak, jak widać jest to zwykła bajeczka do łatania dziur, ponieważ i w tym przypadku nie można stworzyć modelu naukowego. Małpy człekokształtne potrafią się okazjonalnie poruszać na dolnych kończynach, ale nie przychodzi im to łatwo. Woda rzeczywiści ułatwia orangutanowi taki rodzaj lokomocji, ale przecież orangutan, to nie forma przejściowa, u której ewolucja byłaby zatrzymana w ćwierć lub połowie drogi w stronę ludzkiej lokomocji. Dlatego też autor komentarza popełnił błąd logiczny ze złej analogii, a skoro wywód jest oparty na błędzie logicznym, to tym samym nie można powiedzieć, że jest on naukowy."

#antropologia #paleoantropologia #paleontologia #paleobiologia #biologia #nauka pokaż całość

źródło: Zrzut ekranu z 2017-05-30 005158.png

Kolejna małpa (południowa) wylatuje z linii rodowej "prowadzącej" do H. sapiens? ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Tym razem Australopitek Sediba. "Nie był przodkiem człowieka, tylko gatunkiem siostrzanym. Był podobny do australopiteka africanusa".

Ten sam scenariusz, co zwykle: 1) Entuzjastyczne przyjęcie znaleziska i okrzyknięcie bezpośrednim przodkiem 2) Publikacje, filmy, wywiady, a co za tym idzie zarabianie ciężkiej forsy. 3) Dokładniejsze badania, czy raczej bardziej obiektywne, i koniec kariery na rynku idei naukowych (7 lat trwała ta kariera). Podręczniki do korekty i przejście nad wszystkim do porządku dziennego. Tak rzekomo działa nauka w przekonaniu niektórych naukowców, którzy tym twierdzeniem jedynie usprawiedliwiają brak odpowiedzialności za własne słowa i rażącą nierzetelność.

http://www.sciencemag.org/news/2017/04/famous-ancestor-may-be-ousted-human-family

"A famous 'ancestor' may be ousted from the human family

NEW ORLEANS, LOUISIANA—A remarkably complete skeleton introduced in 2010 as “the best candidate” for the immediate ancestor of our genus Homo may just be a pretender. Instead of belonging to the human lineage, the new species of Australopithecus sediba is more closely related to other hominins from South Africa that are on a side branch of the human family tree, according to a new analysis of the fossil presented here last week at the annual meeting of the American Association of Physical Anthropologists.[.....]"

#nauka #antropologia #paleoantropologia #australopiteki #australopiteksediba #biologia #przekrety pokaż całość

źródło: dn21179-2_500.jpg

Homo naledi okazał się nie być małpopodobnym przodkiem człowieka, tylko człowiekiem.

Tutaj cały artykuł: http://www.bbc.com/news/science-environment-39710315?SThisFB

Początkowo zakładano, że żył około 2 000 000 lat temu (inni twierdzili, że nawet wcześniej). Teraz twierdzą, że chodził po ziemi 200 000 lat temu. Oliwa sprawiedliwa i na wierzch wypływa, ale odkrywcy kości tego człowieka zdążyli już narobić szumu medialnego i zgarnąć niezłą kasę. Załączam dotychczasową "rekonstrukcję". Kolejny raz się okazało ile naukowości zawierają takie rysunki ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#antropologia #biologia #paleoantropologia #odkrycia #przekrety pokaż całość

źródło: 150910-homo-naledi-discovery-vin.jpg

Kobieta w jednym GIFie.
#gif #antropologia #zycie #ciekawostki #chiny #japonia

GIF

źródło: static.paraloscuriosos.com (6.5MB)

Gdyby nie ten ten facet, prawdopodobnie nie znalibyśmy wielu polskich tradycyjnych pieśni.
Polecam: https://youtu.be/LToE_BjXkfs
#mikromodlitwa #mirkomodlitwa #wielkipost #etnografia #antropologia #etnologia #muzyka pokaż całość

źródło: kolberg.jpg

Mówią, że nie należy oceniać człowieka po wyglądzie, ale sami wiecie, że patologię ludzie najczęściej mają wypisaną na twarzy albo może lepiej powiedzieć - na mordzie. Które czynniki decydują o tym, że ktoś jest patusem z ryja? Alkohol? FAS? Przecież nikt nie rodzi się patusem tylko nim zostaje - dzieci takim rodzinom są często odbierane i trafiają do normalnych rodzin normalnych i zostają normalnymi ludźmi. Jeśli nie mają FAS itp to mają normalną twarz, a taka sama osoba gdyby została w pierwotnej rodzinie i wyrosłA na patusa, to miałaby patologiczną mordę. Od czego to zależy?

#patologiazewsi #pytanie #antropologia pokaż całość

źródło: 500.jpg

#archeologia #odkrycia #historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #antropologia #nauka

Archeologowie zrekonstruowali w najdrobniejszych szczegółach twarz człowieka sprzed ponad 1400 lat.

Świetnie zachowany szkielet odnaleziono w Ross-Shire (Wzgórza Szkocji), w jaskini na półwyspie Black Isle. Znajdował się on w pozycji ze skrzyżowanymi nogami, które obciążono ogromnym kamieniem. Udało się nie tylko ustalić kim był pochowany, ale również jak doszło do jego śmierci. Rekonstrukcji twarzy zmarłego i jego historii dokonał zespół badaczy ze szkockiego Uniwersytetu Dundde w Centrum Anatomii i Identyfikacji Ludzi (CAHID), przy wykorzystaniu najnowocześniejszych urządzeń do sądowego zestawu narzędzi rekonstrukcyjnych: skanery 3D Artec Eva i Space Spider.

Szkielet należy do młodego mężczyzny z grupy plemion zamieszkujących ziemie obecnej Szkocji (na północ od rzek Forth i Clyde) - Picti, z łać. "pomalowani". Wojownicy Piktów mieli zwyczaj malować i tatuować ciała. Plemiona te żyły w późnej epoce żelaza i wczesnym okresie średniowiecza,około 270-900r. n. e. i zniknęli z historii nagle. Eksperci sugerują, że prawdopodobnie połączyli się z południowymi Szkotami, a pisemną historię obu klanów scalono.

Na podstawie datowania radiowęglowego kości ustalono, że mężczyzna zginął między 430 i 630 CE.
Analiza wykazała ogromne pęknięcia na jego twarzy i czaszce, które wskazują na co najmniej pięć ciężkich, zadanych tępym narzędziem ciosów.
Wg lidera projektu i antropologa sądowego prof. Dame Sue Black: pierwsze uderzenie złamało zęby po prawej stronie, drugie - kij użyty do walki przez przeciwnika zmiażdżył lewą szczękę. Trzecim urazem było wgięcie tyłu czaszki spowodowane upadkiem na twarde podłoże, być może kamień. Czwarty uraz powstał poprzez wprowadzenie tej samej broni z jednej strony czaszki i wyprowadzenie jej z drugiej. Piąty zaś zdaje się w ogóle nie nawiązywać do wcześniejszych czterech. Prawdopodobnie użyto innego narzędzia do zadania ogromnego ciosu, znacznie różniącego się wielkością od poprzednich, w górną część czaszki.
Co do powodów tej śmierci nadal się spekuluje. Być może człowiek ten zginął na skutek konfliktów interpersonalnych, a możliwe że był ofiarą złożoną w kulcie religijnym.

Źródło:
http://www.iflscience.com/health-and-medicine/forensics-reconstruct-the-face-of-a-man-brutally-murdered-1400-year-ago/

O tej historii można poczytać również tutaj:
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-4234440/Brutally-murdered-1-400-year-old-Pict-face-recreated.html pokaż całość

źródło: m2now.co.nz

Choć upadek dawnych wartości wywołuje przerażenie, człowiek nowożytny nie chce mu przeciwdziałać. Charakteryzuje go bowiem pewien fundamentalny brak zaufania do świata. Uważa on, że nie można polegać na niczym, czego nie przeniknął i nie osądził jego rozum. Jest racjonalistą w specyficznym, scjentystycznym sensie. Wiedzieć znaczy dlań: móc przeprowadzić dowód. Zazwyczaj jednak okazuje się, że to, co najważniejsze dla życia, same podstawy funkcjonowania w tym świecie, nie są w stanie sprostać temu wymogowi. Świat nie jest wystarczająco racjonalny. Człowiek dąży więc do zrozumienia mechanizmów jego funkcjonowania i przebudowania go zgodnie ze wskazaniami rozumu.

S. Pelc, Nowożytność i bunt przeciw Bogu, [w:] Homo Viator. Teksty i studia nad antropologią filozoficzną w średniowieczu, red. M. Karas, Kraków 2009, s. 187.

#filozofia #antropologia #przemyslenia pokaż całość

Dla ludzi spragnionych #qualitycontent - koniecznie zobaczcie komentarze tego znaleziska.

http://www.wykop.pl/link/3597497/dzikie-dzieci/

#gruparatowaniapoziomu #biologia #antropologia #nauka

Czaszka przebita gwoździem egzekucyjnym

W 1870 r. w pokładzie piasku przy cegielni Horowicza – w okolicy drogi z Piotrkowa do Byków – znaleziono w sposób przypadkowy czaszkę ok. czterdziestoletniego mężczyzny przebitą prawie 40-centymetrowym żelaznym gwoździem.
Liczni badacze – szczególnie do lat 80. XX w. – wiązali czaszkę z zabiegami antywampirycznymi, których w przeszłości niejednokrotnie dokonywano na zmarłych. Tezę tę lansował m.in. w swojej książce W kręgu upiorów i wilkołaków [Łódź 1981, s. 50-51] prof. Bohdan Baranowski. Powtarzana jest również obecnie, głównie w tekstach o charakterze sensacyjnym, publikowanych na rozlicznych serwisach internetowych.
Jak dowiódł badacz archeologii prawnej, prof. Witold Maisel – przeszywający czaszkę gwóźdź nie ma nic wspólnego z rytuałami magicznymi. Jest gwoździem egzekucyjnym. Za jego pomocą czaszkę, oddzieloną po śmierci od korpusu ukaranego, przybito w widocznym miejscu do szubienicy. Uczyniono to w celu prewencji ogólnej – widok ten miał odstraszać potencjalnych złoczyńców. Co więcej – teorię potwierdza fakt, iż w miejscu znalezienia czaszki wykonywano niegdyś wyroki Trybunału [Archeologia prawna Polski, Warszawa-Poznań 1982, s. 183-184].

Czaszka – jako depozyt Polskiej Akademii Umiejętności – znajduje się w zbiorach Muzeum Antropologicznego przy Zakładzie Antropologii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.


więcej zdjęć

#archeologia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #krakow #antropologia #artefaktnadzis pokaż całość

źródło: dawnypiotrkow.pl 18+

#antropologia #biologia #historia #ciekawostki

Anglojęzyczny termin coffin birth lub z niem. Sarggeburt oznaczający dosł. „trumienny poród” albo też „poród pośmiertny”, definiowany jest w literaturze jako „wydalenie martwego płodu w następstwie śmierci ciężarnej matki, gdy jej zwłoki noszą wyraźne ślady rozkładu”. Zjawisko to następuje zazwyczaj od 48 do 72 godzin po śmierci wskutek nagromadzenia się gazów gnilnych, które – wytwarzając ciśnienie w jamie brzusznej – powodują wynicowanie macicy i w efekcie – pośmiertny „poród”. Termin funkcjonuje oczywiście w języku polskim, choć próżno szukać bogatej literatury na ten temat.

Takie przypadki miewały miejsce w historii zarówno przed jak i po złożeniu zwłok matki do trumny, w sytuacjach ekshumacji zwłok, a także po ich wydobyciu z wody. Zjawisko porodu pośmiertnego czasem pociągało za sobą przypuszczenia o pochówku za życia lub niewłaściwych praktykach medycznych/położniczych, a także o próbie dokonania aborcji przez samą ciężarną.

Przypadki „porodów trumiennych” są szeroko znane i opisane co najmniej od XVI wieku, przy czym – należy podkreślić – są to relacje o niepotwierdzonej rzetelności. U Goulda i Pyle’a czytamy o przypadku kobiety powieszonej przez Hiszpańską Inkwizycję w roku 1551, z której łona – po czterech godzinach wiszenia na szubienicy – wypadło dwoje dzieci. W 1630 zmarła na epilepsję kobieta „urodziła pośmiertnie” po dwóch dniach od zgonu, a w 1633 roku w Brukseli inna – po czterech dniach. Kolejny przypadek autorzy cytują z 1861 roku – „trumienny poród” nastąpił po 60 godzinach od zgonu matki. Współcześnie opisy przypadków „porodu post-mortem” możemy znaleźć w periodykach naukowych z zakresu medycyny sądowej i antropologii sądowej.

Znacznie trudniejsze zadanie niż lekarze sądowi mają archeolodzy i bioarcheolodzy, biedzący się nad identyfikacją grobów matek, które mogły „urodzić” pośmiertnie i bardzo ostrożnie stawiają wnioski w takich przypadkach. Znalezienie szkieletu matki i niemowlęcia czy płodu w jednym grobie nie jest dostatecznym dowodem na wysunięcie takiej tezy – konieczne jest odpowiednie rozmieszczenie szczątków oraz ich położenie względem siebie. Dowodem jest odnalezienie kompletnych kości płodu ułożonych poniżej oraz wzdłuż wyjścia macicy, a głowa płodu powinna znajdować się w pozycji przeciwnej do matki.

Taki przykład podaje J. Appleby, który zbadał przypadek „porodu pośmiertnego” na cmentarzu z połowy XIX wieku na Mauritiusie, gdzie chowano byłych niewolników lub wyzwoleńców. Z kolei C. Wells podaje kilka przykładów z czasów starożytnych – zbadany w 1910 roku przypadek szkieletów kobiet egipskich, w których stwierdzono zdeformowane miednice oraz główki płodów obecne w jamie miednicy, średniowieczny przypadek z duńskiego Aebelholt oraz pochówek z Kingsworthy z czasów wczesnosaksońskich, gdzie odkryto szczątki płodu znajdujące się w połowie poza ciałem matki. D. Sayer i S. D. Dickinson zbadali zaś w 2011 roku ciekawy przypadek na wczesnoanglo-saksońskim cmentarzu w Cambridgeshire. pokaż całość

źródło: lisak.net.pl 18+