Patrzcie jaka biografia z empiku wspaniała.
#empik #ksiazki #biografia #pilecki #ksiazka #historia #iiwojnaswiatowa

źródło: 1542391811609.jpg

BĄDŹ MNĄ,
BĄDŹ CHUDY, MIEJ CIENIE POD OCZAMI
MIEJ BIAŁĄ SKÓRĘ, W DUSZY GRA CI WYŁĄCZNIE CZARNA MUZA
WIERZ, ŻE JESTEŚ CZARNY JAK SMOŁA
WIERZ, ŻE KIEDYŚ BĘDZIESZ ZAJEBISTYM RAPEREM
MIESZKAĆ WSRÓD PATOLOGII JAKIEJ ŚWIAT NIE WIDZIAŁ
NA NIEWIELKIM OSIEDLU
ALE NIE W DETRIOT JAK PODAJĄ OFICJALNE BIOGRAFIE
MIEJ KILKU CZARNYCH KUMPLI I ICH WSPARCIE
RESZTA UWAŻA, ŻE CIĘ ZDROWO POJEBAŁO BO JESTEŚ BIAŁY
W KOŃCU WIADOMO ŻE BIAŁY NIE MOŻE BYĆ RAPEREM
WYCHOWUJE CIĘ SAMOTNA MATKA, PIJACZKA
JEST ONA POWODEM WIELU TWOICH NIEPOWODZEŃ
ODBIJA SIĘ TO NA TWOJEJ TWÓRCZOŚCI
PRZEZ NIĄ MIĘDZY INNYMI WYPŁYWA TWOJA SEKS TAŚMA
OSTATECZNIE JEDNAK WYCHODZI CI TO NA DOBRE
ALE TO DUŻO PÓŹNIEJ
TY I TWOI KUMPLE MACIE SWÓJ GANG
RAPUJ JAK POJEBANY GDY TYLKO MOŻESZ
CZĘSTO UŻYWAJ ZWROTÓW YO, MOTAFUCKA, NOŁAJMSEjIN,
MOŻE SIĘ KTOŚ NABIERZE, ŻE JESTEŚ CZARNY
KRADNIJCIE SPRZĘT, ŻEBY MÓC ĆWICZYĆ RAPSY,
KRADNIJCIE JEDZENIE, ŻEBY JE SPRZEDAĆ I KUPIĆ SPRZĘT DO ĆWICZENIA RAPSÓW,
POZA TYM CZŁOWIEK MUSI JEŚĆ #pdk
PAL DUŻO ZIOŁA I HASZU, ŻEBY BYĆ JESZCZE LEPSZY W RAPSACH,
CHCIEJ NAWET TRAFIĆ DO WIĘZIENIA, ŻEBY TWOJA PŁYTA LEPIEJ SIĘ SPRZEDAŁA,
A GDY CI SIĘ NIE UDAŁO UKRYWAJ SIĘ, ŻEBY WSZYSCY MYŚLELI, ŻE JESTEŚ W WIĘZIENIU,
RÓB WSZYSTKO ŻEBY TWOJA PŁYTA SIĘ LEPIEJ SPRZEDAŁA
ORGANIZUJ WIELE SPONTANICZNYCH WYSTĘPÓW DLA SPOŁECZNOŚCI
TUŻ PRZED JEDNYM Z NICH WYPŁYWA TWOJA SEKS TAŚMA
WSZYSTKO PRZEZ TWOJĄ MATKĘ
PODNOSISZ SIĘ Z KOLAN
POMAGA CI GOŚĆ KTÓREMU PODPIERDALASZ BITY
TEN SAM GOŚĆ ZOSTAJE TWOIM MANAGEREM
PODCZAS JEDNEGO Z INTERESÓW TWOJEGO GANGU WSPÓŁPRACUJ ZE SNOOP DOGIEM
CHCIEJ MU ZAIMPONOWAĆ ALE ON CIĘ OLEWA
TO CIE DOPROWADZA DO OPĘTAŃCZEJ MANII BYCIA JAK SNOOP
W KOŃCU ODNOSISZ SUKCES
JESTEŚ JAK SNOOP, A NAWET LEPSZY
W KOŃCU FILMUJĄ TWOJĄ BIOGRAFIĘ A NIE SNOOPA
SPODZIEWASZ SIĘ NAGRODY GRAMMY ZA TWÓRCZOŚĆ MUZYCZNĄ, A ZA FILM OSKARA

pokaż spoiler w komentarzu seks taśma, o której wspominam, daję jednak nsfw, żeby dałny się nie przyjebały
w kolejnym komentarzu daję jeden z moich ulubionych utworów, których jestem autorem (BIT ZAJEBAŁEM DIVIESOWI ALE MU NIE MÓWCIE).


pokaż spoiler #biografia #rap #hiphop #kimjestem #trailerparkboys #eminem #chlopakizbarakow #pasta #tworczoscwlasna #pastaprezydenta
pokaż całość

IKKI KITA, właśc. Kita Terujiro (1883-1937), japoński myśliciel i pisarz polityczny. Uczestnik rewolucji chińskiej z 1911, później został wydalony przez Yuan Shikaia. Po powrocie do kraju napisał krytyczną „Historia rewolucji chińskiej”. W 1919 wraz z Shumei Okawą założył nacjonalistyczną organizację Yuzonsha. Ideolog japońskiego faszyzmu, rzecznik „azjatyckiego nacjonalizmu”. Jego poglądy wywarły znaczny wpływ na ruch młodych oficerów. Skazany na śmierć za współudział w próbie puczu wojskowego z 26 lutego 1937, stracony. Autor: „Kokutairon oyobi Junsei Shakaishug” [‘Teoria narodowego ustroju Japonii i czystego socjalizmu’] (1906) i „Nihon Kaizo Hoan Taiko” [‘Ogólny zarys metod rekonstrukcji Japonii’] (1919).
#historia #faszyzm #biografia #japonia #dzieciswoichczasow pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Nie wiem czy aktorzy informują o tym jakie dostają #pieniadze za #film, jednak #arnoldschwarzenegger napisał o tym otwarcie w swojej książce pt. Pamięć absolutna.
Wymienia on kultowe filmy i podaje wynagrodzenie jakie otrzymał (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)
Conan niszczyciel to jego pierwszy film, gdzie dostał 1 mln $.
P.S. Zostało mi jeszcze 200 stron z ponad 600.
#czytajzwykopem #ksiazki #biografia #ciekawostki pokaż całość

źródło: 21733802_10209500743054507_476882456_o.jpg

#zlatan #ibrahimovic #biografia #pilkanozna #coolstory #truestory #callofduty

Kiedyś już wrzucałem, ale warto przypomnieć.

Byłem jak zatrury. Nie mogłem przerwać, a często grałem online z ludźmi z całego świata: Anglikami, Włochami, Szwedami, wszystkimi niemal nacjami, przez sześć, siedem, osiem godzin dziennie. Oczywiście miałem swój gamertag, w sieci nie mogłem nazwać się po prostu Zlatan, dlatego też nikt nie wiedział, kto krył się za moim nickiem.

Był jeszcze jeden typ, też dobry i zawsze online przez całą noc, dokładnie jak ja. Jego gamertag to D i coś tam dalej. Czasem słyszałem przez słuchawki: wszyscy gadali podczas gry albo między jedną a drugą. Starałem się trzymać buzię na kłódkę, w przeciwnym razie - wyobrażacie sobie? Przepełniony byłem adrenaliną i pewnego razu zacząłem rozmawiać o samochodach. D miał porsche turbo. Tak powiedział. Wtedy już nie mogłem wytrzymać. To był ten sam model, który przekazałem Mino po naszym pierwszym obiedzie w Amsterdamie. Tak więc zacząłem mówić, ale natychmiast zorientowałem się, że ludzie zaczynają coś podejrzewać.
- Z głosu przypominasz Zlatana - powiedział ktoś.
- Nie, nie, to nie ja.
- No dalej - odparli i zadawali mi pytania. Udało mi się z tego wybrnąć, ale później przeszliśmy na temat ferrari i nie było wcale lepiej...
- Ja mam jedno - powiedziałem w pewnym momencie. - Nie jest to byle co, tak naprawdę...
- Jaki model?
- Jeśli Ci powiem, nie uwierzysz - odpowiedziałem, a wtedy D zaciekawił się jeszcze bardziej.
- No dalej! Jaki?
- Enzo.
Zamilkł...
- Nie wierzę.
- Mówiłem Ci!
- Enzo?
- Enzo!
- A zatem możesz być tylko jedną osobą.
- Kim?
- Tym o którym się mówiło.
- Może - powiedziałem. - A może nie.
A potem kontynuowaliśmy grę. Kiedy nie graliśmy, rozmawialiśmy. Starałem się dowiedzieć czegoś więcej na jego temat i okazało się, że pracuje w Boras. Łatwo było z nim rozmawiać, lubił futbol i kochał szybkie samochody. Nie był jednak nieustraszony, raczej spokojny, refleksyjny. Pewnego dnia temat zszedł na zegarki. To kolejna rzecz, która bardzo mnei interesuje. D chciałby mieć AP Audemars Piguet, który był bardzo drogi. Powiedział, że zastanawia się nad jego kupnem, a jakiś inny gracz, który był online, powiedział wtedy: "Czas oczekiwania jest bardzo długi". Być może była to nawet prawda, ale nie dla mnie. Piłkarz we Włoszech ma wiele przewag nad innymi, jedną z nich jest to, że może przeskoczyć każdą kolejkę, tak więc wtrąciłem się na nowo.
- Mogę ci go załatwić w ciągu tygodnia z xxx euro.
- Żartujesz?
- Absolutnie nie!
- A jak to zrobisz?
- Wystarczy jeden telefon.
Pomyślałem: ''Co mam do stracenia?" Jeśli D nie będzie ostatecznie chciał tego zegarka albo tylko się wygłupiał, mógłbym go zatrzymać. Może jednak tak nie było, chłopak wydawał się godny zaufania. Mówił o ferrari i innych luksusowych zabawkach, a jednak nie wyglądał na fanatyka. Wydawało się jedynie, że podobają mu się ładne rzeczy, dlatego powiedziałem mu:
- Słuchaj, wkrótce będę musiał pojechać do Sztokholmu, będę w Scandic Park.
- Okej - powiedział.
- Jeśli tego dnia będziesz w holu o czwartej, dostaniesz swój zegarek.
- Mówisz poważnie?
- Jestem poważnym kolesiem! - odpowiedziałem.
Wtedy zatelefonowałem do pewnej osoby i po kilku dniach miałem zegarek, małą zabaweczkę. Później przez konto #xbox dałem D moje dane bankowe. Niedługo potem, jak powiedziałem, pojechałem do Sztokholmu. Musieliśmy grać w mecz w eliminacjach mistrzostw Europy.

O czwartej zszedłem z zegarkiem do recepcji, tak jak uzgodniliśmy. Byłem absolutnie spokojny, ale zabrałem ze sobą Janne Hammarbacka, pracownika ochrony. Nie miałem pojęcia jak wygląda D, jakim był typem człowieka. Rozejrzałem się dookoła i jedyną osobą, jaką zobaczyłem, był siedzący w fotelu chudy brunet. Sprawiał wrażenie bardzo nieśmiałego. "To ty przyszedłeś po zegarek?", spytałem podchodząc do niego. "Tak, to ja..."
Wstał i natychmiast zdałem sobie sprawę, że jest totalnie skrępowany

Ludzie nie czują się przy mnie swobodnie, tracą pewność siebie, a wtedy staram się być bardziej otwarty i uprzejmy. I tak zaczęliśmy rozmawiać, zacząłem zadawać mu mnóstwo pytań na temat jego pracy, miejsc w jakich najczęściej bywa - tego typu rzeczy. Po chwili był już zrelaksowany. Wtedy zaczęliśmy rozmawiać o xboxsie i jakby to powiedzieć? Było przyjemnie. To było coś nowego.

( ͡º ͜ʖ͡º) pokaż całość

Dopiero wczoraj usłyszałem o Witoldzie Zglenickiem i szkoda że tak późno.
Tacy ludzie jak on to sól społeczeństwa.

Inżynier, wynalazca, geolog, milioner, człowiek który swą fortunę przeznaczył na rozwój nauki (ruski zagarnęli to potem :(), była to największa w 1000 letnich dziejach Polski darowizna na rzecz rozwoju rodzimej nauk
więcej o tym wybitnym człowieku koniecznie poczytajcie proszę.

Chciałbym by tacy ludzie jak Zglenicki, Łukasiewicz, Hoffmann czy Śniadeccy byli obecni w świadomości młodzieży by ich idolem był ktoś kto potrafił używać swego rozumu, zarabia pieniądze i potem zarówno ten rozum jak i pieniądze używa na pożytek całego społeczeństwa.
Doceniajmy prawdziwych pozytywistycznych bohaterów którzy dają społeczeństwu swą wieloletnią pracę, a nie tylko bohaterów którzy dają swą krew .

#nauka #biografia #historia #polska #patos #mikroreklama #ciekawostkiantrosa pokaż całość

źródło: d-nm.ppstatic.pl

taką sobie kozacką zakładkę sprawiłam ʕ•ᴥ•ʔ [pocztówka chyba gdzieś przełom lat 60/70, bo Saturn V] #biografia #elonmusk #spacex

źródło: WP_20160217_23_19_02_Pro.jpg

Czytam właśnie biografie Elona Muska - jeśli jesteście zainteresowani ciekawostkami, informacjami z książki mogę dodawać wpisy co jakiś czas - dajcie tylko znać.

1. Dziadkowie od strony mamy Elona żyli w Ameryce i postanowili przenieść się do RPA. Spakowali manatki - w tym też poskładali swój samolot do skrzyni i wyruszyli statkiem.

Po dotarciu do RPA - złożyli samolot i latali po RPA szukając bajecznego miejsca do osiedlenia - wybrali miasto Pretoria.

Kilka lat po tym stwierdzili że sobie polatają po świecie jako para i mimo, że Wyn Haldeman- babcia Elona nie miała licencji to czasami zastępowała męża :) Polecieli sobie do Norwegii przez całą Afrykę, a ogromny rozgłos uzyskali lecąc w 1954 r. 30 000 mil do Australi i spowrotem do RPA.

Oto zdjęcie samolotu którym latali (taki sam model) ( ͡º ͜ʖ͡º)

#elonmusk #ciekawostki #lotnictwo #biografia
Tag pod ciekawostki:
#ciekawostkimuska
Jak będzie się podobało to będę dodawał pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

#zlatan #ibrahimovic #biografia #pilkanozna #coolstory #truestory #callofduty

Byłem jak zatrury. Nie mogłem przerwać, a często grałem online z ludźmi z całego świata: Anglikami, Włochami, Szwedami, wszystkimi niemal nacjami, przez sześć, siedem, osiem godzin dziennie. Oczywiście miałem swój gamertag, w sieci nie mogłem nazwać się po prostu Zlatan, dlatego też nikt nie wiedział, kto krył się za moim nickiem.

Był jeszcze jeden typ, też dobry i zawsze online przez całą noc, dokładnie jak ja. Jego gamertag to D i coś tam dalej. Czasem słyszałem przez słuchawki: wszyscy gadali podczas gry albo między jedną a drugą. Starałem się trzymać buzię na kłódkę, w przeciwnym razie - wyobrażacie sobie? Przepełniony byłem adrenaliną i pewnego razu zacząłem rozmawiać o samochodach. D miał porsche turbo. Tak powiedział. Wtedy już nie mogłem wytrzymać. To był ten sam model, który przekazałem Mino po naszym pierwszym obiedzie w Amsterdamie. Tak więc zacząłem mówić, ale natychmiast zorientowałem się, że ludzie zaczynają coś podejrzewać.
- Z głosu przypominasz Zlatana - powiedział ktoś.
- Nie, nie, to nie ja.
- No dalej - odparli i zadawali mi pytania. Udało mi się z tego wybrnąć, ale później przeszliśmy na temat ferrari i nie było wcale lepiej...
- Ja mam jedno - powiedziałem w pewnym momencie. - Nie jest to byle co, tak naprawdę...
- Jaki model?
- Jeśli Ci powiem, nie uwierzysz - odpowiedziałem, a wtedy D zaciekawił się jeszcze bardziej.
- No dalej! Jaki?
- Enzo.
Zamilkł...
- Nie wierzę.
- Mówiłem Ci!
- Enzo?
- Enzo!
- A zatem możesz być tylko jedną osobą.
- Kim?
- Tym o którym się mówiło.
- Może - powiedziałem. - A może nie.
A potem kontynuowaliśmy grę. Kiedy nie graliśmy, rozmawialiśmy. Starałem się dowiedzieć czegoś więcej na jego temat i okazało się, że pracuje w Boras. Łatwo było z nim rozmawiać, lubił futbol i kochał szybkie samochody. Nie był jednak nieustraszony, raczej spokojny, refleksyjny. Pewnego dnia temat zszedł na zegarki. To kolejna rzecz, która bardzo mnei interesuje. D chciałby mieć AP Audemars Piguet, który był bardzo drogi. Powiedział, że zastanawia się nad jego kupnem, a jakiś inny gracz, który był online, powiedział wtedy: "Czas oczekiwania jest bardzo długi". Być może była to nawet prawda, ale nie dla mnie. Piłkarz we Włoszech ma wiele przewag nad innymi, jedną z nich jest to, że może przeskoczyć każdą kolejkę, tak więc wtrąciłem się na nowo.
- Mogę ci go załatwić w ciągu tygodnia z xxx euro.
- Żartujesz?
- Absolutnie nie!
- A jak to zrobisz?
- Wystarczy jeden telefon.
Pomyślałem: ''Co mam do stracenia?" Jeśli D nie będzie ostatecznie chciał tego zegarka albo tylko się wygłupiał, mógłbym go zatrzymać. Może jednak tak nie było, chłopak wydawał się godny zaufania. Mówił o ferrari i innych luksusowych zabawkach, a jednak nie wyglądał na fanatyka. Wydawało się jedynie, że podobają mu się ładne rzeczy, dlatego powiedziałem mu:
- Słuchaj, wkrótce będę musiał pojechać do Sztokholmu, będę w Scandic Park.
- Okej - powiedział.
- Jeśli tego dnia będziesz w holu o czwartej, dostaniesz swój zegarek.
- Mówisz poważnie?
- Jestem poważnym kolesiem! - odpowiedziałem.
Wtedy zatelefonowałem do pewnej osoby i po kilku dniach miałem zegarek, małą zabaweczkę. Później przez konto #xbox dałem D moje dane bankowe. Niedługo potem, jak powiedziałem, pojechałem do Sztokholmu. Musieliśmy grać w mecz w eliminacjach mistrzostw Europy.

O czwartej zszedłem z zegarkiem do recepcji, tak jak uzgodniliśmy. Byłem absolutnie spokojny, ale zabrałem ze sobą Janne Hammarbacka, pracownika ochrony. Nie miałem pojęcia jak wygląda D, jakim był typem człowieka. Rozejrzałem się dookoła i jedyną osobą, jaką zobaczyłem, był siedzący w fotelu chudy brunet. Sprawiał wrażenie bardzo nieśmiałego. "To ty przyszedłeś po zegarek?", spytałem podchodząc do niego. "Tak, to ja..."
Wstał i natychmiast zdałem sobie sprawę, że jest totalnie skrępowany

Ludzie nie czują się przy mnie swobodnie, tracą pewność siebie, a wtedy staram się być bardziej otwarty i uprzejmy. I tak zaczęliśmy rozmawiać, zacząłem zadawać mu mnóstwo pytań na temat jego pracy, miejsc w jakich najczęściej bywa - tego typu rzeczy. Po chwili był już zrelaksowany. Wtedy zaczęliśmy rozmawiać o xboxsie i jakby to powiedzieć? Było przyjemnie. To było coś nowego.

( ͡º ͜ʖ͡º) pokaż całość

Danuta Siedzikówna ps. „Inka” - sanitariuszka 4. szwadronu odtworzonej na Białostocczyźnie 5 Wileńskiej Brygady AK, w 1946 w 1 szwadronie Brygady działającym na Pomorzu.

Urodziła się 3 września 1928 r. we wsi Guszczewina w powiecie bielskim na Podlasiu. Jej ojciec był leśniczym. Podczas studiów na politechnice w Petersburgu prowadził działalność antycarską, za co trafił na zesłanie. Do wolnej już Polski wrócił dopiero w 1926 r. Wkrótce po powrocie wziął ślub z Eugenią Tymińską. Po roku przyszła na świat ich pierwsza córka Wiesława, rok później Danuta, a w 1931 r. Irena.

Uczyła się w szkole powszechnej w Narewce, a podczas wojny w szkole sióstr salezjanek w Różanymstoku k. Dąbrowy Białostockiej.
Po zamordowaniu przez Gestapo jej matki, razem z siostrą Wiesławą wstąpiła do AK (przysięgę złożyła w grudniu 1943 lub na początku 1944), gdzie odbyła szkolenie medyczne. Po przejściu frontu podjęła pracę kancelistki w nadleśnictwie Hajnówka. Wraz z innymi pracownikami nadleśnictwa została w czerwcu 1945 aresztowana za współpracę z antykomunistycznym podziemiem przez grupę NKWD-UB (działającą z polecenia zastępcy szefa WUBP w Białymstoku, Eliasza Kotona).
Została uwolniona z konwoju przez operujący na tym terenie patrol wileńskiej AK Stanisława Wołoncieja „Konusa” (podkomendnych „Łupaszki”), następnie jako sanitariuszka podjęła służbę w oddziale „Konusa”, a potem w szwadronach por. Jana Mazura „Piasta” i por. Mariana Plucińskiego „Mścisława”. Przez krótki czas jej przełożonym był także por. Leon Beynar „Nowina”, zastępca „Łupaszki”, znany później jako Paweł Jasienica. Danuta Siedzikówna przybrała wówczas pseudonim „Inka”.

Na przełomie 1945/1946, zaopatrzona w dokumenty na nazwisko Danuta Obuchowicz, podjęła pracę w nadleśnictwie Miłomłyn w powiecie ostródzkim. Wczesną wiosną 1946 nawiązała kontakt z ppor. Zdzisławem Badochą „Żelaznym”, dowódcą jednego ze szwadronów „Łupaszki”. Po śmierci „Żelaznego”, zabitego podczas obławy UB 28 czerwca 1946, została wysłana przez jego następcę, ppor. Olgierda Christę „Leszka” po zaopatrzenie medyczne do Gdańska.Tam, rankiem 20 lipca 1946, w mieszkaniu przy ul. Wróblewskiego 7 we Wrzeszczu, w jednym z lokali kontaktowych V Brygady Wileńskiej, których adres zdradziła ujęta wcześniej przez bezpiekę Regina Żylińska-Mordas, łączniczka Szendzielarza, która poszła na współpracę z UB, „Inka” została aresztowana.
Została umieszczona w pawilonie V więzienia w Gdańsku jako więzień specjalny. W śledztwie (kierowanym przez naczelnika Wydziału III WUBP w Gdańsku Jana Wołkowa i kierownika Wydziału Śledczego WUBP Józefa Bika) była bita i poniżana; mimo to odmówiła składania zeznań obciążających członków brygad wileńskich AK. Została skazana na śmierć 3 sierpnia przez sąd kierowany przez mjr. Adama Gajewskiego i zastrzelona przez dowódcę plutonu egzekucyjnego ppor. Franciszka Sawickiego 28 sierpnia 1946 wraz z Feliksem Selmanowiczem ps. „Zagończyk”, w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku w obecności prokuratora wojskowego Wiktora Suchockiego i zastępcy naczelnika więzienia w Gdańsku Alojzego Nowickiego.
Według relacji przymusowego świadka egzekucji, ks. Mariana Prusaka, ostatnimi słowami „Inki” były:
Niech żyje Polska! Niech żyje „Łupaszko”!

Do 1989 r. PRL-owska propaganda nazywała „Inkę” bandytą.
W wydanej w 1969 roku książce Front bez okopów autorstwa m.in. Jana Bobczenki, byłego szefa UBP w Kościerzynie, twierdzono, że krwiożercza „Inka” uczestniczyła w egzekucji funkcjonariuszy UB w Starej Kiszewie.
W dokumentach zachowanych w archiwum IPN znajduje się „Prośba o łaskę” do „Obywatela Prezydenta”, czyli Bolesława Bieruta, napisana 3 sierpnia 1946 r. Została zredagowana przez obrońcę „Inki” z urzędu, Jana Chmielowskiego. Pisana jest w pierwszej osobie („Ja, Danuta Siedzikówna”). Nie została jednak podpisana przez „Inkę”, tylko przez Chmielowskiego. „Inka” odmówiła, ponieważ w tekście Chmielowski pisał o jej kolegach z oddziału jako o „bandzie”. W grypsie do sióstr Mikołajewskich z Gdańska, krótko przed śmiercią, „Inka” napisała: Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się, jak trzeba. Po śmierci rodziców babcia była jej szczególnie bliska, opiekowała się jej siostrami: Wiesią i Irenką.

Prokuratorzy IPN postawili przed sądem byłego prokuratora wojskowego Wacława Krzyżanowskiego (który oskarżał „Inkę” i żądał dla niej kary śmierci), oskarżając go o udział w komunistycznej zbrodni sądowej. Został on jednak uniewinniony w sądzie II instancji. Mimo kasacji wyroku na Siedzikównie, nigdy nie został skazany.
8 stycznia 2015 roku IPN podał informację o prawdopodobnym zlokalizowaniu szczątków Danuty Siedzikówny. Informację tę potwierdził prezes IPN Łukasz Kamiński w czasie uroczystości z okazji dnia Żołnierzy Wyklętych 1 marca 2015 roku w Pałacu Prezydenckim.

#biografia #historia #armiakrajowa #iiwojnaswiatowa pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Dziś lubię mówić, że kobiety szybko się przystosowują. Wchodzą w związek jako osoby skromne i biedne, ale bardzo szybko adaptują się do nowych warunków. Lądujesz w sądzie i słyszysz “muszę żyć na odpowiednim poziomie, muszę mieć to, muszę mieć tamto”. Co to znaczy, że musisz mieć to czy tamto? Przecież gówno miałaś zanim się poznaliśmy. (Rodman)
#nba #biografia

Takie sobie #truestory o rosyjskim programiście - Siergieju Alejnikowie - w punktach. Ku nadziei, a może ku przestrodze, aby zważać na to, dla kogo się pracuje i co tak naprawdę robi.
01. Bądź rosjaninem żydowskiego pochodzenia
02. Miej pierwszy kontakt z komputerem w wieku 16 lat
03. Miej wielką pasję programowania [cyt.: "Pisanie programu można porównać do urodzenia dziecka. To akt tworzenia." (Siergiej)]
04. W 1990 wyjedź do USA nie znając języka, bo matuszka Rosyja nie pozwala Żydom studiować
05. Chwal się mamie USA mnogością produktów w sklepach [cyt.: "Nigdy nie widziałem tylu różnych kiełbas" (Siergiej)]
06. Stań się wegetarianinem
07. Zacznij pracę za $8,75/h w centrum medycznym w New Jersey
08. Podejmij i ukończ studia magisterskie
09. W 1998 zauważa cię IDT (telekom) i pracuj dla nich 10 lat
0A. W tym czasie stań się czołowym pracownikiem spośród 500 innych i bądź wzorem dla 5000 zatrudnionych pod koniec 2006
0B. Z powodu kłopotów finansowych IDT oraz żony, która wydawała wszystkie pieniądze i trzeciego dziecka w drodze daj się namówić na próbę podjęcia pracy w banku (Goldman Sachs)
0C. W ostatecznej rozmowie odpowiedz na pytania:
* czy 3599 to liczba pierwsza?

pokaż spoiler rozwiązał to tak w 2 minuty: 3599 = 3600 - 1 = (60 - 1)(60 + 1) = 59 * 61 -> Nie pierwsza


* W pokoju na podłodze siedzi pająk, a na suficie mucha. Jaka jest najkrótsza droga, jeśli pająk może chodzić tylko po powierzchniach (oba punkty miały swoje trójwymiarowe koordynaty)

pokaż spoiler Siergiej rozłożył 3-wymairowy obiekt na 2-wymiarową płaszczyznę i policzył z Pitagorasa


0D. Zarabiaj na starcie $270.000 rocznie + premia
0E. Twój dział przynosi 300 mln zysku
0F. Konkurencja zarobiła 1,2 miliarda, a niektórzy spece od komputerów po 20 milionów.
10. Spróbuj zwiększyć zarobek poprawiając kod składający się z 60 mln linii pisanego od 15 lat
11. Nie miej pojęcia, po co to wszystko właściwie robisz i w jaki sposób przynosi to zyski szefom
12. Wykorzystuj masę open source-owego kodu, ale nie udostępniaj nic sam (zabronione przez szefów)
13. Dostań ofertę nowej pracy za 1 mln rocznie, w której można zrobić wszystko od nowa oraz zrealizować w pełni swoją pasję tworzenia
14. W ciągu ostatniego miesiąca wyślij do siebie 32 MB kodu - przeróbek open source-owych rzeczy, nad którymi się pracowało, tak jak często wysyłało się go wcześniej, korzystając z SVN
15. Usuń historię konsoli, aby nikt nie poznał hasła na nowym koncie SVN
16. Wyleć do Chicago do nowej pracy
17. Zostań aresztowanym przez FBI działającym na podstawie doniesienia poprzedniego pracodawcy
18. Agent FBI kompletnie nie rozumie informatyki i pokreślone zeznanie przedstawiane jest jako argument na cwaniactwo i przebiegłość w doborze słów. Agent cieszy się z "przyznania do winy"
19. Nikt nie przeglądał nawet, co było w kodach ani czy były wykorzystywane poza firmą.
1A. Zostań skazanym na 8 lat więzienia unikając bronienia się, bo i tak nikt nie rozumie o czym mówisz.
1B. Zostań uwolniony w 2012 roku przez sąd apelacyjny.

#historia #biografia pokaż całość

Dokładnie 83 lata temu, 1 marca 1932 roku, znaleziono w wynajmowanym pokoju w Łęgu pod Piasutnem na Mazurach martwego polskiego nauczyciela Jerzego Lanca. Prowadził on jedyną wówczas polską szkołę w mazurskiej części Prus Wschodnich. Lanc przebywał na Mazurach przez około rok. Przez ten czas poddawany był szykanom niemieckich władz chcących zniechęcić do prowadzenia polskiej szkoły. Do samej szkoły początkowo zapisano 16 dzieci z polskich rodzin. Ostatecznie jednak uczęszczała do niej tylko jedna uczennica, do tego niepełnosprawna umysłowo. Pozostali rodzice wycofali swoje dzieci po tym jak wzmogły się wobec nich kontrole niemieckich urzędów, a niemieckie banki spółdzielcze zaczęły wymawiać kredyty. Lanc uparcie prowadził jednak lekcje dla tej jednej upośledzonej uczennicy.

Początkowo niemieccy lekarze za przyczynę zgonu Lanca uznali zapalenie płuc, potem gruźlicę. Co ciekawe nauczyciel nie skarżył się wcześniej na żadne dolegliwości. Polska strona od razu podejrzewała otrucie. Sekcja zwłok przeprowadzona już w Poznaniu przez polskich lekarzy wykazała zatrucie czadem. Nie jest jednak jasne czy rzeczywiście było to przypadkowe zatrucie, bo w noc śmierci Lanca piec w jego pokoju nie był używany.

Sprawa Lanca była dość głośna w Polsce w latach trzydziestych, szczególnie po tym jak Melchior Wańkowicz przedstawił jego sylwetkę a zwłaszcza okoliczności śmierci w książce „Na tropach Smętka”.

Jerzy Lanc pochodził ze Śląska Cieszyńskiego. Był ewangelikiem. Przeżył zaledwie 30 lat i kilka miesięcy. Zanim skierowano go do pracy na Mazurach, przez osiem lat pracował w ewangelickiej szkole powszechnej w Szklarce Śląskiej na pograniczu śląsko - wielkopolskim. Wieś ta zamieszkana była przez ludność etnicznie mieszaną, ewangelików mówiących między sobą wymarłą już dziś gwarą dolnośląską, ale w 1920 roku po przekazaniu wsi Polsce, już silnie zgermanizowaną. Tam też Lanc prowadzący polską szkołę był początkowo niemile przyjmowany, ale dzięki swojemu uporowi został zaakceptowany. Ten sukces stał się przyczyną powierzenia mu misji utworzenia szkoły polskiej na Mazurach. Tym razem nie skończyło się już dobrze.
Pogrzeb Jerzego Lanca odbył się 8 marca 1932 r. Pochowany został na ewangelickim cmentarzu w Szklarce Śląskiej.

Zdjęcie Jerzego Lanca publikowane przez Wańkowicza w „Na tropach Smętka”:

#historia #mazury #biografia pokaż całość

źródło: archiwum.kalisz.pl

522 - 1 = 521

Al Pacino O sobie samym
Lawrence Grobel

#czytajzwykopem | #bookmeter #kino #biografia

Książka jest zbiorem wywiadów z Al Pacino. Przeprowadzone przez Lowrenca rozmowy na przestrzeni ostatnich 40 lat są obrazem z życia aktora. Sceny z dzieciństwa na Bronxie, pierwsze sztuki teatralne, rozwój kariery aktorskiej aż po kasowe role Michaela Corleone, swoje refleksje na temat życiowego sukcesu snuje Al. Dlaczego Pacino czuje się lepiej na deskach teatru niż przed obiektywem kamery, czym jest wcielenie się w postać oraz czy Shakespeare to człowiek którego obecnie się obawiamy? Odpowiadając Al daje się poznać jako racjonalny do bólu "mądrala".

Fragment rozmowy w kawiarni:
A- Al
L - Lawrence Grobel

A: [ Patrząc na samotnego mężczyznę, siedzącego z nosem w książce] Ten facet, co czyta przy jedzeniu, doprowadza mnie do szału. Nawet nie czuje smaku potrawy od razu to widać.

L: Gdy jestem sam, też tak robię.
A: Jesz i czytasz równocześnie? jak tak w ogóle można? Nie masz w ogóle przyjemności z jedzenia. To jak czytanie przy muzyce. Słuchasz muzyki gdy czytasz?

L: Owszem.
A:Potrafisz słuchać jednocześnie Beethovena i czytać książkę?

L: Tak, a czasami nawet piszę, pogdyzam kanapkę i słucham Beethovena.
A: Co z Ciebie za gość?

L: Nie może mnie coś jeszcze stymulować, gdy myślę?
A: A za kogo Ty się uważasz, pytam? Mówię serio. Albo słuchasz Beethovena, bo on właśnie gra, albo czytasz pieprzoną książkę. Nie można robić tego jednocześnie! [gapi się na człowieka z książką] Myślisz, że powinienem mu coś powiedzieć? Czy to by coś dało?

L: Czasami jedzenie to tylko przyjmowanie pokarmu.
A: To przyjmuj go dożylnie. pokaż całość

źródło: ecsmedia.pl

Omg jaka beka ze strony na wikipedii poświęconej Edycie Herbuś :D

Jest prawdziwą światowczynią, prowadzi zupełnie światowe życie, odpowiadające obyczajom show biznesu.

Często ukazuje się na okładkach polskich czasopism jako wzór kobiecej urody i stylizacji („Uroda Beauty Expert”[10][11] i in.[12]).

Modnie ubrana, uczęszcza pilnie na gale[13][14][15][16]

W 2011 roku, gdy otrzymała statuetkę Plejada Top Ten 2011[19], była prawdziwą gwiazdą wieczoru i, według doniesień prasy, praktycznie wszyscy zebrani nie mogli oderwać oczu od nej[20]. Nic dziwnego, że wielkie firmy zatrudniają Edytę jako Ambasadorkę.

Nie mogła kandydować w wyborach Miss Polonia jedynie z uwagi na wzrost[5] (156 cm[24]), który służył jej zaletą w karierze tanecznej

Ma opinię jednej z najpiękniejszych Polek[23] i jest w pierwszej trójce najbardziej pożądanych kobiecych twarzy w Polsce

W odróżnieniu od innych gwiazd polskiego świata rozrywki (Dody i in.), biorących udział w konkursach urody, Edyta Herbuś nie korzysta z medycyny estetycznej i nie poddaje się operacjom plastycznym[27][28].

Po występach w tych programach zrobiło się głośno o Edycie Herbuś[29], która po upływie kilku miesięcy stała się celebrytką w Polsce, a wszyscy zaczęli ją prosiś o autograf i zgodę zrobić z nią zdjęcie[3]

Polecam xD http://pl.wikipedia.org/wiki/Edyta_Herbu%C5%9B

#humor #bekazpodludzi #wikipedia #wikiwiki #ladnapani #celebgate #patologiazewsi #kielce #warszawa #biografia #ciekawostki #lolcontent #wtf #wtfcontent #rozowepaski #bekazrozowychpaskow pokaż całość

źródło: i.imgur.com

Dziś wieczorem w końcu skończyłem Walt Disney Potęga Marzeń.
Piszę w końcu bo książkę dostałem na urodziny pod koniec....stycznia.
I nie szło mi tak długo bo nudna czy zła - wręcz przeciwnie, świetna biografia o genialnym człowieku. Zawsze uważałem Disneya za kogoś wybitnego jednak teraz traktuję go jeszcze z większym szacunkiem. Ciary przechodzą gdy czyta sie, że osobiście pracował przy Królewnie Śnieżce, Dumbo, Pinokio, Księga Dżungli, Zakochany Kundel i wielu innych a później ty to oglądałeś kilkadziesiąt lat po jego śmierci. Do produkcji Bambi sprowadził prawdziwego jelonka do swojego studia i kazał go rysować.
Nawet nie wyobrażacie sobie ile ten człowiek stworzył bo Disneyland, czy w/w filmy to tylko wierzchołek góry lodowej jego twórczości. nie wiem jak ten człowiek znajdował na to wszystko czas w ciągu dnia. Smaczku dodaje czytanie razem z youtube bo nawet jego pierwszy film w historii jest na youtube, praktycznie każdy film z początku jego kariery można tam znaleźć.

Żałuję trochę, że tak długo mi zeszło z tą książką ale jakoś tak mam z biografiami, ze brak akcji nie powoduje u mnie momentu "ciekawe co będzie dalej".

Krótko: #waltdisney był geniuszem, osobą wyprzedzającą swoje czasy, wizjonerem a ponad wszystko facetem z ogromnymi jajami, który niczego się nie bał (spoiler: bał się tylko śmierci gdy poważnie zachorował) i potrafił zawsze postawić na swoim.

#biografia #ksiazki #disney pokaż całość

źródło: ecsmedia.pl

Będąc dwa miesiące temu w Empiku zrobiłem oto takie zdjęcie. Gdyby ktoś miał problemy z ortografią mógłby to różnie zinterpretować... ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#heheszki #rzyc #podrodlakumatych #ortografia #ksiazki #biografia

źródło: 201404191244.jpg

Polecam jeśli ktoś nie ma czego czytać aktualnie a nie chce fikcji czy fantastyki
biografie/ wspomnienia

Niezłomny - Laura Hillenbrand- historia amerykańskiego sportowca i żołnierza który dryfował na tratwie po oceanie i był więziony w japońskich obozach koncentracyjnych moje osobiste 10/10

Złap mnie jeśli potrafisz - Frank Abagnale - wspomnienia amerykańskiego oszusta który potrafił wmówić wszystko wszystkim czasami aż się nie dowierza, fajne lekkie zabawne

Prawdziwy gangster - Jon Roberts - od zera do milionera w półświatku przestępczym absolutny must have przemoc bogactwo władza kobiety

Cizia Zyke - Złoto, Sahara, Parodia. Po trochu wszystko co było w powyższych książkach historia przestępcy awanturnika i oszusta

Papillon - Henri Charriere - wspomnienia drobnego przestępcy zesłanego do więzienia w gujanie francuskiej i wszystkie jego ucieczki, nigdy się nie poddaje walczy do końca

Anus mundi - Wiesław Kielar - czyli historia więźnia obozu w Oświęcimiu przeżył 5 lat w obozach, dokładnie wszystko opisuje, 7/10 bo czasami przynudza ale zakończenie świetne

I ksiażki w temacie które zamierzam przeczytać :

Sergiusz Piasecki - Kochanek wielkiej niedźwiedzicy, przemytnicy w latach 20.
Znaczy kapitan - statki morze

Jeśli ktoś jest zainteresowany mogę również opisać zbiór książek o komunizmie wspomnienia zwykłych ludzi, barwne biografie przywódców,cała działalność tego systemu historyczne ale napisane jak dobre powieści

#ksiazki #ksiazka #wspomnienia #biografia #hobby #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

Z biografii M. Kaczyńskiej:

- Miałam wtedy dwanaście lat, chodziłam w glanach kupionych pod Pałacem Kultury i przez pewien czas nosiłam dość oryginalną fryzurę - zdradza Kaczyńska. - Mama właściwie nie miała nic przeciwko temu, żebym chodziła w wojskowych butach. Kazała mi jedynie wyjąć agrafkę z ucha . - Mama jednak miała do mnie zaufanie, które niestety kilka razy zawiodłam. Z jednych warsztatów teatralnych wróciłam dzień czy dwa później, niż się skończyły. Zaczęłam palić papierosy w wieku dwunastu lat

. - Gdy już wróciliśmy z Warszawy do Trójmiasta, miałam kilku ekscentrycznych znajomych. Po przeżyciach z tamtego okresu mogę stwierdzić, że mam prawo wypowiadać się przeciwko różnym używkom, bo wiem, jakie mogą być ich skutki.

#kaczynska #biografia #alkohol #narkotyki pokaż całość

#coolstory #truestory #alkohol #tldr #biografia #wodka #dziecinstwo #mikroreklama

Uwaga. To będzie tekst o mojej relacji z wódką.

Dzieci ze wschodnich krańców tego kraju szybko uczą się, co ona znaczy. "Wódka" oznacza cierpki smak polizanego kieliszka i słony, zbożowy zapach ciał świeżo obudzonych ojców. To iskra domowych kłótni i melodia, do której śpiewają nawet najbardziej wstydliwi. To feromon, pod wpływem którego męscy wujkowie zaczynają się przytulać i ustawione na reprezentacyjnych powierzchniach salonu szeregi kryształowych kieliszków. O wódce rozmawia się jeszcze przed otworzeniem butelki i długo, długo później, gdy alkohol paruje porami przemęczonych ciał. Wódka konstytuuje rzeczywistość, a ta staje się wyjątkowo wyraźna w rytmie pulsującego bólu głowy.

To pewnie dlatego miałam tylko trzynaście lat, gdy wujek mojej koleżanki zrobił mi mojego pierwszego drinka. Nie smakował mi (i nie miał smakować już nigdy potem), ale rytuał dolewania ogłuszającego płynu i estyma, z jaką wymawiano wyraz na "w" sprawiała, że chciałam w nim uczestniczyć. Jeśli gówniarz pijący piwo próbuje coś komuś udowodnić, to pijąc wódkę chce pokazać światu, że ten nie obchodzi go wcale.

Jednak wódka jest luksusem, który choć potrafił zamienić się w chleb powszedni, nie był dla wszystkich dostępny. Połówka była lekiem na nudę, ale dostępnym na receptę dowodu osobistego. A młodsi też musieli pić. Na to rozwiązaniem były porozsypywane po mieście mety. Wystarczyło wiedzieć, do których drzwi zapukać, a do dostania była "czanga". Nie do końca wiedzieliśmy, czym właściwie była i co tkwiło w tych butelkach. Podobno była to mikstura ze spirytusu na palonym cukrze, ale licho wie. Gdyby był to ekstrakt z paliwa do rakiet kosmicznych, pewnie i tak byśmy to pili. Ślepota wydawała się straszna jedynie tuż przed pierwszym łykiem. Gorąco, które rozlewało się po ciele chwilę potem, rozprowadzało we krwi jedynie czystą wdzięczność i zaufanie. Bo przecież nikt nie miałby tyle odwagi, żeby truć przyszłość narodu, prawda?

Do tej pory pamiętam ten ohydny smak i dotyk rozgrzanego, miękkiego plastiku, do którego się przelewało czangę. Podobno jak postała tak długo w tym plastiku, to wylewała się przez przeżarte dziury. Podobno, bo albo to legenda miejska, albo nikomu nie udało się przetrzymać tak długo bez picia.

Więc choć dopiero w tym roku w moim mieście otworzył się pierwszy McDonalds, my już kilkanaście lat temu mieliśmy swój promocyjny "happy meal": papierosy o smaku słomy "Saint George" (dwa pięćdziesiąt), ohydną oranżadę z dyskontu i napój bogów w plastiku za piątaka, który nazywaliśmy czule "szpryksem". Piło się to na klatkach schodowych, wymiennikowniach, albo na basenie, w którym od lat nie było wody. Spotykali się tam wszyscy: dresiarze i panienki z dobrych domów, pankowcy i skejci z deskami ze sklejki, metalowcy i skinheadzi, bo prowincjonalna nuda jest egalitarna. Co piątek trwała regularna impreza; nawiązywały się mezaliansowe romanse, wybuchały bójki, z reguły zakończone pokojowym piciem z jednej butelki. Zawsze ktoś wymiotował - powiedzmy, że spirytus to jednak nie ptasie mleczko i był raczej zabójczy nawet dla młodziutkich żołądków - i zawsze znajdowała się przynajmniej jedna panna o przedwcześnie silnym instynkcie macierzyńskim, która wycierała buzie z rzygowin, trzymała za włosy i mówiła, że wszystko będzie dobrze. Oczywiście, najgorzej było wrócić w tym stanie do domu. Na szczęście logistyka chronienia najsłabszych działała jak w zegarku. W mroku rozbłyskiwały tylko wyświetlacze trumienkowych nokii. Mamo, Karolina będzie u nas spać. Mamusiu, zostanę u Karoliny, bo nie chcę wracać po zmroku. Wszyscy w mieście wiedzieli, że młodzież się upija. Ale co innego mogą robić w tym mieście bez boisk, wielkich kin, koncertów gwiazd i perspektyw. Więc matki wstrzymywały oddech mijając swoje pijane dzieci, żeby tylko nie wyczuć odoru taniego alkoholu i pisały zwolnienia skacowanym nastolatkom. "Jacka od rana boli brzuch". Każdego by bolał po litrze spirytusu niepewnego pochodzenia na czterech.

Nic dziwnego więc, że gdy z wiekiem cywilizowałam się i obrastałam w piórka, musiałam zrezygnować z plebejskich używek. Do matury nie piłam wódki praktycznie wcale; piło się wtedy nalewki zmieszane z tanią colą, chociaż ja próbowałam niekiedy zadawać szyku pijąc czeskie piwa i paląc niedostępne lucky strikes.

Gdy tylko wyjechałam na studia Warszawy, ostry smak wódki wrócił do mnie ze zdwojoną siłą wraz ze smrodem "zakąsek", do których często chodziliśmy w przerwie między zajęciami. Szocik ciepłej czystej i czarna kawa na popitkę. Chciałam być jak te wszystkie niegrzeczne chłopaczki polskiej literatury i szczerze wierzyłam, że wódka i brzydkie życie sprawią, że wreszcie nauczę się pisać. To się nie działo; chudłam tylko w oczach żywiąc się kebabami i pijąc wiśniówkę, tak jak inni pijają piwo: "do filmu". Wódka i moja obsesyjna miłość wyciskały ze mnie wszystkie soki, a objawem tego były wiecznie zeszklone oczy i coraz cieńsza skóra. Piliśmy za darmo w lokalu, który służył jako przykrywka brudnych interesów, albo w domach, z ukradzionych kieliszków, niekiedy robiąc słodkie drinki z soku bananowego i wiśniówki. Czasem piło się na hejnał, na chwilę przed wejściem do klubu. Stawialiśmy w rytualnym kole i obcieraliśmy rękawami piekące usta. Bramy, parki, zaułki i krzaki, wszędzie gdzie się dało tylko ukryć fakt, że wciąż brakuje nam kultury. W lokalach inwestowaliśmy w ciężkie tace pełne szotów i w szczenięcym odruchu zlizywaliśmy z palców rozlany alkohol. Nic nie może się zmarnować.

Ale za to ja marniałam w oczach i marniała rzeczywistość, którą dało się znieść tylko śpiąc. Z tego wszystkiego został mi rozstrojony żołądek i kace, po których dochodzę do siebie przez długie godziny. Brzydzi mnie zapach czystej i syntetyczny smak kolorowych wódek; brzydzi mnie mój rozwrzeszczany, piszczący głos. Ale ten rytuał - podnoszenie w górę zmrożonego szkła, toasty za młodość, wykrzywione w grymasie twarze i ulga, że kieliszki są już puste - to dla mnie wciąż bolesna emanacja życia. Piliśmy, bo wydawało nam się, że jesteśmy inni; okazało się, że jesteśmy powtarzalni jak refren kiepskich piosenek. I tylko czasem, gdy wypijam wieczorem koktajl z owoców, mam ochotę zostawić spokojne życie które tak afirmuję i pójść w noc z uczuciem, że wszystko może się wydarzyć. pokaż całość

#bookmeter
3619 - 1 = 3618

Wilk z Wall Street
Jordan Belfort
Autobiografia

Podchodziłem do książki z nadzieją, a jednocześnie sceptycznie. Z nadzieją, że dostanę to, czego nie dostałem w filmie, podejrzewając jednocześnie, że dostanę mniej lub bardziej szczegółowy opis jego barwnego życia erotyczno-narkotykowo-nowobogackiego. Czy książka spełniła moje oczekiwania? Tak. Jest dokładnie tym, co miałem nadzieję w niej znaleźć. Jedynym minusem - jeśli w ogóle można to tak nazwać - jest fakt, że czytam, a nie słucham prawdziwego Belforta, albo chociaż genialnej kreacji DiCaprio. Ale do rzeczy - znalazłem w książce to czego nie dał mi film, idealne uzupełnienie - jedno uzupełnia się z drugim więc ci, którzy przeczytają książkę powinni zobaczyć również film, kolejność dowolna - filmowej adaptacji, czyli "co myślał Belfort". Mimo narracji prowadzonej już po latach autorowi udało się w dużej mierze oddać siebie w różnych etapach życia. Niestety, bardzo niewiele w książce poświęcone jest młodemu Belfortowi, sprzed sukcesu z własną firmą, jest jedynie początek - trochę niestety, trochę na szczęście z narracją "ale już wkrótce miałem być lepszy od nich" - i bardzo dobre wstawki dotyczące dzieciństwa i pochodzenia Wilka.

Trochę spojler, więc kto zamierza czytać książkę niech tutaj przerwie.
Niesamowite jest jak płynnie Belfort pokazuje nam cały świat biznesu - i swoje miejsce w nim - aż w końcu dochodzi do "przełomowego" momentu, kiedy jego życie całkowicie opanowują narkotyki, kiedy na czytelnika - trochę wcześniej niż na bohatera, ale nadal dużo za późno - spada zimny kubeł wody, w którym czytelnik od co najmniej "rozumiem go i nie osądzam" do "gość był niesamowity", przechodzimy do "jesteś żałosnym ścierwem, żal mi cię albo cię nienawidzę", by później znów zacząć darzyć bohatera pewną sympatią - tu pewnie zasługa jego genialnych zdolności przekonywania, które biją nawet z książki.
KONIEC SPOJLERA

Książkę polecam. Jest dobra, lekka, czytałem ją dwa dni, humorystyczna, dużo bardziej wyważona niż film pod względem erotyzmu, przekleństw, narkotyków, pieniędzy i wariactw - oczywiście, nie jest ich pozbawiona, bo tak naprawdę właśnie to tworzyło Wilka z Wall Street. Posunąłbym się do stwierdzenia, że dla tych, którzy wiedzą, czego od niej oczekują może być tym samym czym dla niektórych biografia Steve'a Jobsa.

#ksiazki #literatura #biografia pokaż całość

Przenieśliśmy informacje z bardziej popularnych grup do tagów, czyli na przykład znaleziska z grupy Science znajdziecie w tagu #science, a z Hall of fame w #biografia. Pozostałe grupy możecie wyeksportować (do końca roku) jako swoje listy ulubionych: http://www.wykop.pl/grupy

Dzisiaj pojawią się również kanały prywatne na mikroblogu. Niebawem zdradzimy więcej szczegółów :-) pokaż całość