Jak byłem dzieckiem miałem z tej serii kilka książek i był okres w którym oglądałem je codziennie. Magiczne były
#nostalgia #dziecinstwo #ksiazki

„- Halo, czy to Biuro Rzeczy Znalezionych? – zapytał dziecięcy głos.
- Tak, skarbie. Zgubiłeś coś?
- Zgubiłem mamę. Jest może u was?
- A możesz ją opisać?
- Jest piękna i dobra. I bardzo kocha koty.
- No właśnie wczoraj znaleźliśmy jedną mamę, może to twoja. Skąd dzwonisz?
- Z domu dziecka nr 3.
- Dobrze, wysyłamy mamę. Czekaj.
Weszła do jego pokoju, najpiękniejsza i najlepsza, tuląc do piersi prawdziwego, żywego kota.
- Mama! – krzyknął maluch i rzucił się do niej. Objął ją z taka siłą, że aż zbielały mu paluszki. – Mamusiu! Moja mamusiu!!!
…Chłopca obudził jego własny krzyk. Takie sny miał praktycznie co noc. Wsadził rękę pod poduszkę i wyciągnął zdjęcie dziewczyny, które znalazł rok temu na podwórku domu dziecka. Od tamtej pory trzymał zdjęcie pod poduszką i wierzył, że to jego mama. Wpatrywał się teraz w ładną twarz dziewczyny, aż wreszcie zasnął.
Rano dyrektorka domu dziecka, o wielce obiecującym imieniu Aniela, jak zwykle zaglądała do każdego pokoju, żeby przywitać się z wychowankami i pogłaskać każdego malucha po głowie. Na podłodze, przy łóżku chłopca, zauważyła zdjęcie, które mały w nocy upuścił.
- Skąd masz to zdjęcie? – zapytała.
- Znalazłem na podwórku. To jest moja mama, – uśmiechnął się chłopiec. – Jest bardzo piękna i dobra i kocha koty.
Dyrektorka poznała tę dziewczynę. Po raz pierwszy przyszła do domu dziecka w zeszłym roku wraz z innymi wolontariuszami. Pewnie wtedy zgubiła zdjęcie. Od tamtej pory dziewczyna chodzi od jednego urzędnika do drugiego, próbując zdobyć pozwolenie na adopcję dziecka. Ale, zdaniem lokalnych biurokratów, nie ma na to szans, ponieważ nie posiada męża.- Cóż, – powiedziała dyrektorka. – Skoro to twoja mama, to wszystko zmienia.
Po powrocie do swojego gabinetu, pani dyrektor usiadła i czekała. Po jakimś czasie rozległo się pukanie do drzwi i do gabinetu weszła dziewczyna ze zdjęcia.
- Proszę, – powiedziała dziewczyna, kładąc na biurku grubą teczkę. – Wszystkie dokumenty, opinie, zaświadczenia.
- Dziękuję. Muszę jeszcze zadać ci kilka pytań. Kiedy chcesz zobaczyć dzieci?
- Nie mam zamiaru ich oglądać. Wezmę każde dziecko, jakie mi pani zaproponuje. Przecież prawdziwi rodzice nie wybierają sobie dziecka… nie wiedzą, jakie się urodzi – ładne czy nieładne, zdrowe czy chore… Kochają je takie, jakie jest. Ja też chcę być taką prawdziwą mamą.
- Po raz pierwszy mam taki przypadek, – uśmiechnęła się dyrektorka. – Zaraz przyprowadzę pani syna. Ma 5 lat, jego matka zrzekła się go zaraz po urodzeniu. Jest pani gotowa?
- Tak, jestem.
Mały chłopiec rzucił się do niej z całych sił.
- Mama! Mamusiu!
Dziewczyna głaskała go po malutkich pleckach, przytulała, szeptała słowa, których nikt poza nimi nie mógł usłyszeć.
- Kiedy mogę zabrać syna? – zapytała.
- Z reguły rodzice i dzieci stopniowo przyzwyczajają się do siebie, najpierw są odwiedziny w domu dziecka, potem rodzice zabierają dziecko na weekendy, a potem na zawsze, jeśli wszystko jest w porządku.
- Zabieram syna od razu, – stanowczo oznajmiła dziewczyna.
- Dobrze, – machnęła ręką dyrektorka. – Jutro i tak zaczyna się weekend, a w poniedziałek przyjdzie pani i dokończymy formalności.
Chłopiec był szczęśliwy. Trzymał mamę za rękę, bojąc się, że znowu ją zgubi. Wychowawczyni pakowała jego rzeczy, wokół stał personel, niektórzy dorośli ukradkiem wycierali łzy. Kiedy chłopiec wraz z dziewczyną wyszli już z domu dziecka na słoneczną ulicę, chłopiec zdecydował się zadać najważniejsze pytanie:
- Mamo… a lubisz koty…?
- Uwielbiam! W domu czekają na nas dwa! – roześmiała się dziewczyna, czule ściskając rączkę malucha.
Chłopiec uśmiechnął się i pewnym krokiem ruszył z mamą w stronę swojego domu.
Pani dyrektor Aniela spoglądała przez okno na oddalające się sylwetki dziewczyny i chłopczyka. Potem usiadła i wykonała jeden telefon.
Halo, Kancelaria Aniołów? Proszę przyjąć zamówienie. Imię klientki wysłałam mailem, żebyście nie pomylili. Najwyższa kategoria: podarowała dziecku szczęście… proszę o standardową wysyłkę – moc sukcesów, miłości, radości itp. I dodatkowo: mężczyznę wyślijcie, niezamężna jest. Tak, wiem, że macie deficyt, ale to wyjątkowy przypadek. Owszem, finanse też się przydadzą, chłopiec musi się dobrze odżywiać… Już wszystko poszło? Dziękuję.
Podwórze domu dziecka wypełniało ciepłe słoneczne światło i bawiące się dzieciaki. Odłożyła słuchawkę i podeszła do okna. Lubiła patrzeć na te maluchy, prostując za plecami ogromne, białe jak śnieg skrzydła…
Być może nie wierzycie w anioły, ale anioły wierzą w was”.

#opowiescwigilijna #ciekawostki #opowiadanie #dzieci #dziecinstwo #polska pokaż całość

źródło: angel.jpg

Wczoraj byłem w sklepie i na półce zauważyłem pewien batonik... niby taki jakich wiele, jednak dla mnie o niezwykle sentymentalnym znaczeniu bo ich od lat nie widziałem i myślałem, że już ich nie produkują - mowa tu WW i stąd mnie wzięło na #przemyslenia i #refleksje.

Właśnie piję sobie kawę, delektuję się tym kawałkiem czekolady, przypominając sobie de facto beztroskie dzieciństwo w przedszkolu i podstawówce. Przed oczami mam przebłyski dawnych czasów, kiedy prosiło się rodziców o parę złotych na batonika, lemoniadę (tę w proszku także), Biesiadne, gwiazdki Milky Waya (o jak dobrze że wróciły!), Zozole, Dumle czy lody-pałeczki i zajadanie się samemu w ukryciu przed innymi, albo też czasem razem w kilkuosobowej paczce.

Do tego wspominki robienia zamków i grodów w piaskownicy, zabawa w chowanego, nauka jazdy na rowerze, albo też granie w piłkę z kolegami z podwórka. Co prawda zazwyczaj stałem na bramce, które de facto były śmietnikami z dwoma murkami po bokach, jednak mam do tego sentyment - pomysłowość dzieci te naście lat temu była na zupełnie innym poziomie. Z jednej strony to miłe wspomnienia, z drugiej dobija mnie świadomość, że w pewnym wieku wyszedłem z piaskownicy i już do niej nie wrócę. Tylko do piachu jak już. Wtedy czułem, że nic mnie nie ogranicza, mam trochę obowiązków, ale całkowitą swobodę myśli - mogę robić co chcę, co lubię. Zwykły drewniany kijek był pistoletem, innym razem włócznią, kijkiem, ołówkiem, punktem docelowym, celem... Białe kulki z krzewu śnieguliczki w połączeniu z szyjką butelki na którą nakłada się balon tworzyły śmiercionośną broń, aby zaraz być dobrą alternatywą dla folii bąbelkowej, czy istotnym elementem jakiejś piaskowej budowli.

Zastanawiam się co się dzieje z kolegami z podwórka - czy też czasem wspominają lata co przeminęły, czy mnie pamiętają, czy chcieliby aby największym zmartwieniem była "gigantyczna" praca domowa z polskiego, aby napisać 5 zdań o czymś? Czy chcieliby powrotu do małego dziecka, a może wolą obecne czasy? Ja wiem jedno - nie potrafię się odnaleźć w obecnym świecie, ostatnio codziennie walczę z myślami aby z tym nie skończyć, dlatego też taki batonik, tak jak dobra lektura, film/gra fantasy pozwoli mi przeżyć wewnętrzną przygodę - co prawda do czegoś co już nie wróci, albo nie istnieje, jednak to nie jest istotne. Pozwala zatracić się w zupełnie innym świecie, kolorowym, żywym i energicznym, pełnym mniejszych, czy większych przygód (do zawołania na obiad, czy kolację :)), nie patrzenia na różne sprawy z perspektywy pieniędzy rządzących tym światem, deadlineów, fałszywych miłości, obowiązkami, powinnościami, ale tylko samą czystą przyjaźnią, chęcią pomocy, samego spędzonego wspólnie czasu bez patrzenia na drugą osobę jako potencjalnego pomagiera w razie konieczności. Wczoraj mogłem być Spidermanem, dzisiaj jestem policjantem, jutro astronautą, a pojutrze Davidem Beckhamem w meczu od którego zależą losy świata. Tylko ode mnie (i od kolegów) zależało kim tak naprawdę zostałem, nikt de facto mnie nie zmuszał, prawdziwe życie na to nie miało wpływu jak obecnie.

Ten wpis jest żadną (krypto)reklama, niemniej jednak dziękuję bardzo Panie Wedel, iż nadal produkuje pan te słodkości i mam nadzieję, że będzie po kres moich dni, a nawet dłużej - tylko niech będą bardziej dostępne. Ktoś by powiedział - zwykły durny batonik, są nawet lepsze w smaku, jednak dla mnie jest on symbolem czegoś pięknego, czegoś co nie wróci, ale jednocześnie chce się o tym pamiętać. Nie mówiąc o tym, że tak jak za dzieciaka również teraz jest dla mnie przepyszny. Stanowi on pewną potterowską myślodsiewnię, albo też potężną bramę, którą obsługując zmysłem smaku mogę przywoływać obraz starych, dawnych czasów, kiedy to wszystko było lepsze i człowiek nie miał tylu zmartwień na głowie. Naprawdę dziękuję.

#oswiadczenie #slodycze #dziecinstwo #jedzenie #90s #wspomnienia #nostalgia pokaż całość

źródło: IMG_20181118_113543.jpg

grało się ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#nostalgia #gry #dziecinstwo #staregry

źródło: gry-online.pl

Ile człowiek na tym połamał dżojstików. #nostalgia #atari #gry #dziecinstwo #pcmasterrace

źródło: 1542498687309.gif

Kto grał? (｡◕‿‿◕｡) Moja ulubiona gra! Czy można ją jeszcze gdzieś dostać? Z chęcią bym zagrała #dziecinstwo #gry #pc #historia

źródło: 1542481066197.jpg

Część 2. El Campello

Mój tag i poprzednie wpisy -> #mojahiszpania

Po paru miesiącach katorgi w Alicante nastąpiła zmiana. Przeprowadzka do El Campello. Wynajęliśmy bungalow na osiedlu obok ojca matki. Był to bungalow 3 piętrowy z ogródkiem. Coś o czym dzisiaj mogę sobie pomarzyć. W tym momencie to była moja już 5 przeprowadzka w życiu.

Wraz z zmianą miejsca zamieszkania zmieniłem też szkołę, dołączyłem w trakcie już trwającego roku szkolnego. Bardzo miło wspominam ten okres i ludzi. Zostałem wszystkim przedstawiony i ludzie byli pomocni. Na początku głównie się mną zajmowały dziewczyny, próbowały ze mną rozmawiać, oprowadzały mnie po szkole. Już nigdy nie miałem takiego brania jak wtedy ( ͡° ͜ʖ ͡°) Początkowo komunikacja była na mogi i gesty. Czasami to bywało dość komineczne ale skuteczne. Gdy ludzie zaczęli ze mną rozmawiać to zacząłem chłonąć język jak gąbka. Od zera do komunikatywnego poziomu doszedłem w 3 miesiące.

I tutaj parę ciekawostek ( ͡° ͜ʖ ͡°)

1. Moje imię i nazwisko zostało przekręcone. Imię z powodu pomyłki bo zostało wpisane Macies. A nazwisko zostało zmienione specjalnie bo przy wymowie fonetycznej oznacza pewne brzydkie słowo u Hiszpanów. Zawsze był wstyd gdziekolwiek je podawać w urzędach.

2. W Comunidad Valenciana, odpowiednik naszego województwa językiem urzędowym jest hiszpański i dialekt walencjański. W szkolę w każdym roku była klasa A i B. A oznaczało klasę z wiodącym hiszpańskim (tak naprawde kastylijskim) a B walencjańskim. Obie klasy miały za przedmiot dodatkowy przeciwny język do wiodącego. Ja byłem w klasie A.

Szybko się zintegrowałem z ludźmi jak i całą szkołą. Na tyle sam siebie przycisnąłem z nauką że byłem najlepsze w klasie z każdego przedmiotu. W tym hiszpański lepszy od Hiszpanów ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Co do samej szkoły to poświęciłem temu kiedyś osobny WPIS więc zapraszam do czytania :)

Zmiana miejsca zamieszkania nie zmieniła tylko mojej sytuacji ale też rodziców. Ojczym zaczął pracować w firmie swojego teścia jako serwisant dźwigów szynowych legalnie. Podniosło to nam znacznie możliwości finansowe i warunki życia. Matka zaś dostała więcej ofert sprzątania lepiej płatnych. A z jej pracą wiąże się jedna ciekawa historia po sprzątała u pewnego malarza. O tym następnym razem. Więc życie toczyło się dalej na lepsze, jeszcze...

Kontakt z rodziną początkowo mieliśmy poprzez listy. Nikt z nas nie miał telefonu. Więc na jakiekolwiek wieści z Polski musieliśmy dość długo czekać. Dopiero w późniejszym czasie zaczęliśmy korzystać z budek telefonicznych, była to dla mnie udręka. Bo matka potrafiła długo rozmawiać, a dla mnie jako dzieciaka było to dość nudne. Siedziałem i czekałem aż skończy. Wtedy jeszcze nie czułem żadnej tęsknoty. Wszystko się ciągle zmieniało i tym byłem pochłonięty.

Po polsku miałem okazję tylko rozmawiać z rodziną w domu. Nie mieliśmy kontaktu z innymi polakami na miejscu. Nie mieliśmy internetu ani komputera, więc nikt nie wiedział o niczyim istnieniu. Po czasie usłyszeliśmy pierwszych polaków na ulicy, od razu moja mama zagadała. Tak powstały nasze pierwsze znajomości polskie w tym mieście. Każdy polak przekazywał innemu kogo zna i każdy się zapoznawał. W ten sposób można powiedzieć, że powstała mała społeczność.

Pewnie wielu tematów nie omówiłem albo ich nie wyczerpałem odpowiednio więc jak coś to pytać ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Na zdjeciu ja podczas urodzin w tym mieszkaniu. Konkretnie jest to Albayna w El Campello.

#emigracja #przemyslenia #hiszpania #dziecinstwo pokaż całość

źródło: 9-te urodziny Macka (2)_1.JPG8527109057190139370

Patrzcie na to wykopalisko ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Nostalgłem.
#szkola #dziecinstwo #nostalgia

źródło: embed.jpg

Część 1. Wyjazdy

Mój tag -> #mojahiszpania

Byłem w zerówce gdy się dowiedziałem o tym że będziemy wyjeżdżać. Powody to były głównie finansowe. Na miejscu mieszkał ojciec matki który to nas zaprosił i obiecał pomóc na miejscu. W mojej szkole było krótkie pożegnanie, rozdałem cukierki, chwilę się pogadało i nic więcej. Wyjazdu zbytnio nie przeżywałem, może dlatego że jeszcze wtedy do mnie nie dotarło gdzie będę.

Przylecieliśmy samolotem z Berlina do Alicante tylko z ciuchami. Miałem strasznie zatkane uszy po przylocie. Na miejscu mieszkał ojciec matki wraz z żoną i ich synem. Zostałem przywitany dużą ilością zabawek, miłego złego początki jak się okazało, bo potem była jazda bez trzymanki. Tymczasowo mieszkaliśmy w jego domu aż pomógł nam znaleźć mieszkanie w Alicante które wynajęliśmy.

Był to jeszcze okres wakacyjny, więc miałem czas by uczyć się języka. W domu wszystko szło na marne, nie potrafiłem. Mieszkanie w Alicante było położone w bloku w dzielnicy cyganów i prostytutek. Niezbyt ciekawa okolica. Gdy wakacje się skończyły poszedłem do szkoły. I to była tragedia.

Pełno cyganów, brak pomocy w nauce języka. Po prostu zostałem tam rzucony i jakoś musiałem sobie poradzić. Cyganie nie byli zbyt mili, potrafili wziąć moje rzeczy i je rozrzucić. Oczywiście nic nie rozumiałem. Raz był sprawdzian, nawet nie wiedziałem co było napisane. Zacząłem instynktownie ściągać. Nie kumałem do tego stopnia że nawet przepisałem imię i nazwisko typa obok XDDD

Rodzice nie dostali obiecanej pomocy, musieli sami znaleźć sobie pracę. Matka zaczęła sprzątać mieszkania, zaś ojczym poszedł na budowę z ruskami. Nie przelewało się, potrafiliśmy jeść codziennie ziemniaki z jajkiem.

Sytuacja diametralnie się zmieniła parę miesięcy później, gdy wyprowadziliśmy się z Alicante do El Campello. Całkowicie inne życie się zaczęło, ludzie z nowej szkoły zaczęli mi pomagać. O tym będzie następnym razem.

Na zdjęciu widok na port z zamku Santa Barbara

#emigracja #przemyslenia #hiszpania #dziecinstwo pokaż całość

źródło: 100_0629.JPG

Pamiętacie to białe ustrojstwo, którym rzucaliście się z kolegami/koleżankami? Pamietam jak dziś, jak wspólnie rozgniataliśmy je sobie na głowie z kumplami :)

Jest to Śnieguliczka – to rodzaj krzewów z rodziny przewiertniowatych. Należy do niego około 17 gatunków. Niemal wszystkie pochodzą z Ameryki Północnej, jeden tylko i to rzadki gatunek pochodzi z Chin. Rośliny te występują w lasach i zaroślach, zwłaszcza na terenach skalistych.

#rosliny #dziecinstwo #ciekawostki pokaż całość

źródło: snieguliczka6.jpg

Chyba zagram znowu :( Grało się kiedyś ostro kampanię i mapki generowane :D

#nostalgia #staregry #gry #feels #dziecinstwo

źródło: gralosie.jpg

W związku z tym że postanowiłem całość zdjęć rodzinnych jakie mam przenieść do chmury by nie zginęły, pomyślałem by się z wami podzielić można powiedzieć moją historią i też by sam dla siebie powspominać, głównie postaram się poruszyć wątek emigracji z punktu widzenia dziecka. Czyli sam wyjazd, adaptacja, wdrażanie się, życie tam i powrót do ojczyzny.

Wpisy będę zamieszczać pod tagiem -> #mojahiszpania

Więc na wstępie kim jestem. Niedługo będę mieć 21 lat. Od 7 lat w Polsce. Mając 6 lat (2004 rok) wyemigrowałem do Hiszpanii do miejscowości El Campello. Jest to małe miasteczko położone na południowy wschód, obok Alicante. Założone zostało jako mała osada rybacka, obecnie pełni funkcję turystyczną. Po prawie 7 latach mieszkania wróciłem do Polski wraz z rodzicami gdzie obecnie dalej mieszkam. Lecz mimo bycia polakiem i urodzenia się w Polsce to jestem w środku hiszpanem i z tym krajem się mocno utożsamiam. Łącznie przeprowadziłem się w życiu 12 razy.

W następnym wpisie omówię jak wyglądała cała emigracja, powody i początki na miejscu. W wpisach będą ogólne informacje o emigracji i odczuciach a czasami też i prywatne wątki i historie.

Na zdjęciu widok portu w mojej miejscowości. Niestety starsze zdjęcia są wywołane, muszę zrobić skany.

#emigracja #ciekawostki #przemyslenia #hiszpania #dziecinstwo pokaż całość

źródło: P3210044.JPG

#konkursnanajbardziejgownianymemznosaczem #nosaczsundajski #polak #dziecinstwo

źródło: download.jpg

W epoce mitycznych bóstw, walecznych wodzów i królów. Udręczona kraina potrzebowała bohaterki. Oto Xena potężna księżniczka zahartowana w ogniu bitwy. Władza. Namiętność. Zagrożenie. Jej odwaga zmieni świat. #xena #niedzielnyporanek #seriale #dziecinstwo

Jak ja nienawidziłem za dziecka, jak ojciec, matka, nauczycielki powtarzały że trzeba szanować laski xDDD Ja młody nie wiedziałem o co im chodzi. Jak to szanować? Przecież szacunek trzeba mieć do każdego bez względu na płeć, wiek czy co tam... Dopiera teraz, po latach wiem że chodziło im o wchodzenie w kufę, nadskakiwanie i przymilanie się xD #dziecinstwo #wspomnienia #rozowepaski #niebieskiepaski pokaż całość

Pamiętacie mnie? To ja, Eryk, ten jeden z Domisiów ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#heheszki #bajki #domisie #gimbynieznajo #dziecinstwo #przegryw #fryzura

źródło: fromapp.jpg

#nostalgia #pokemon #dziecinstwo #gimbynieznajo

Kiedyś to było, teraz już nie ma takich bajek

źródło: 1540376916489.jpg

#przegryw #stulejacontent #spierdolenie #feels
Czytając o tym, że ostatnie wybory miały być rzekomo sfałszowane, przypomniała mi się pewna sytuacja z czasów gdy chodziłem do szkoły podstawowej. U mnie w klasie był taki Marcin- szkolny Chad, bogaci rodzice, najdroższe ubrania, Samsung Avila, co wtedy było porównywalne z dzisiejszym Iphone za 8k. I on w piątej klasie postanowił wystartować w wyborach na przewodniczącego szkoły. Oczywiście, żeby Marcinek dostawał zawsze to co chce, pewnego dnia nasze cudowne dziecko przyniosło do szkoły cukierki, które kupili jego rodzice, żeby wszystkie dzieci na niego zagłosowały. Ja jako jedyny nie dostałem cukierka. Dostałem za to wpierdol od chłopaków z klasy z zastrzeżeniem, że jak na niego nie zagłosuję, to jeszcze poprawią. Pamiętam, że płakałem wtedy bardzo mocno, bo chciałem zagłosować na taką jedną Klaudię z młodszej klasy... I wiecie co? I było mi po prostu, kurwa, przykro.

pokaż spoiler #dziecinstwo #szkola #wybory #podbaza
pokaż całość

źródło: indeks.png

#dziecinstwo #krecik

źródło: 1BE84ACD-4978-4678-AC21-98F71CEFD22A.jpeg

#dziecinstwo na #slask

źródło: scontent-lhr3-1.xx.fbcdn.net

Co ja znalazlem... Bedzie szacun na dzielni?
#dziecinstwo #kiedystobylo #gownowpis

źródło: 20181014_103706.jpg

A cóż to ja znalazłem
#nostalgia #dziecinstwo #tp #gimbynieznajo

źródło: 1539610883489.jpg

Ojejku, patrzcie co leci w tv (｡◕‿‿◕｡)

#nostalgia #dziecinstwo #bajki

źródło: 1539328549590.jpg

#gownowpis #milkyway #slodycze #jedzenie #dziecinstwo #gimbynieznajo

Gwiazdki Milkyway, niecałe 100g za 5 zł, trochę drogo, ale czasem można.

źródło: 1539199340323.jpg

#ciekawostki #dziecinstwo

Wiedzieliście ,że:

Hyzio to zdrobnienie od imienia Hieronim.
Dyzio to zdrobnienie od imienia Dionizy.
Zyzio to zdrobnienie od imienia Zygmunt.

źródło: upload.wikimedia.org

przypomniało mi się jak na kolonijnej dyskotece podeeszła do mnie starsza śliczna dziewczyna i spytała "czy mogę?" i myślałem, że chce się dosiąść i zanim mój mózg to przetrawił to odeszła już z krzesłem które chciała z mojego stolika.
#wspomnieniapradziadka #dziecinstwo #przegryw #ciekawostki ( ͡° ʖ̯ ͡°)

Uwielbiam ten obrazek :3 #dziecinstwo #dzieci #takaprawda

źródło: 1538429423106.jpg

Najbardziej z czasów szkolnych załuje tego, że byłem taki posłuszny wobec nauczycieli, nie żebym był taką klasową pizdą, która wszystkich kabluje, co to to nie, ale mimo wszystko miałem taką naiwną wiarę jako dzieciaczek, że nauczyciele i rodzice nigdy sie nie mylą i chcą dla mnie zawsze jak najlepiej. Gdybym teraz wrócił do szkoły to miałbym ich totalnie w dupie.
#szkola #dziecinstwo

Mirki patrzcie co mi różowa kupiła na dzień chłopaka

Marzenia się spełniają 乁(♥ ʖ̯♥)ㄏ

#marzenia #rozowepaski #niebieskiepaski #zwiazki #prezenty #chlopak #dziewczyna #auta #samochody #dziecinstwo pokaż całość

źródło: IMG_20180928_162040.jpg

Czy tylko ja pamiętam cheetosy o smaku czekoladowym, waniliowym i truskawkowym?
Właśnie nostalgłam przy piłeczkach cebulkowych i przypomniało mi się o słodkich.
Pamiętam, że miały one kształt plusa, i chyba kołka ( ﾟヮﾟ)
W moim sklepie osiedlowym do 2015 były takie jakby kartonowe szyldy promujące te smaki, dlatego tak dobrze je pamiętam

#cheetos #chrupkiswietejpamieci #jedzeniejedzenie #dziecinstwo pokaż całość

Chcesz sobie zszyć spodnie, a tu kurwa ciastka...
#zalesie #heheszki #dziecinstwo

źródło: 20770319_10154772199716931_8541245778715674119_n.jpg

#dzieci #dziecinstwo #tatacontent

Tak w kontynuacji mojego wcześniejszego wpisu (nie umiem linków w aplikacji)

No i udało się. W ostatniej chwili dołączyła do nas jeszcze jedna dziewczynka. Udało mi się opanować całą ferajnę i Po 30-minutowym spacerze, w trakcie którego przeszliśmy chyba z 500 metrów :) wróciliśmy do rodziców. Udało mi się opanować całą ferajnę
- każdy spróbował, że woda w morzu jest naprawdę słona
- każdy zobaczył na własne oczy, że fale zacierają ślady
- każdy przynajmniej raz kogoś ochlapał
- każdy przynajmniej raz został ochlapany
- każdy przynajmniej raz się przewrócił
- wszyscy zgodnie narzekali, że ich nogi bolą

Nawet widzieliśmy prawdziwą meduzę, ale dzieciaki nie wyraziły zainteresowania (w przeciwieństwie do mnie - jeszcze nigdy nie widziałem )

Na koniec wszyscy nazbierali muszelek. Może to i niewiele, ale jestem z siebie zajebiście dumny, że dałem radę opanować towarzystwo. Awansowałem jednocześnie na wujka, onkela i diadię :) pokaż całość

Za chwilę zabieram 5 dzieciaków (z tego 4 obcych) na spacer po plaży.

Dejcie plusa na szczęście, bo tremę mam większą, niż przed egzaminem :).

#dzieci #tatacontent #dziecinstwo #zebroplusy

Właśnie obserwuję 2 czterolatków, którzy od pół godziny bawią się razem samochodzikami. Jeszcze się chłopaki nie zorientowali, że każdy mówi w innym języku ☺.

#dzieci #tatacontent #dziecinstwo #zonabijealewolnobiega

Ehhh kiedys to było... Sie szło do realu, kupowało kompjutra, to sie grało po nocach. A i opierdol od starych czasem był... A tera to ni ma, tylko paczą w te swoje palety i samfony ( ͡° ʖ̯ ͡°)

#nostalgia #kiedystobylo #dziecinstwo #komputery

źródło: IMG-20180919-01134.jpg

Szanujesz plusujesz! (ʘ‿ʘ)
#nostalgia #dziecinstwo #gimbynieznajo a moze znajo

źródło: 1537350213838.jpg

Mireczki, przez wątek rozpoczęty przez @mdka zaatakowała mnie taka ogromna dawka nostalgii, że aż postanowiłem wyciągnąć z archiwum stare czasopisma o grach. Mam ich całkiem sporo, na zdjęciu pierwsze lepsze jakie wypadły! Macie też takie swoje archiwum? Jak chcecie to mogę jakieś skany zorganizować, albo coś więcej wrzucić. Piękne to były czasy jak uczyłem się na tym czytać xd. #dziecinstwo #nostalgia #gry pokaż całość

źródło: 1536871824804.jpg

Jakie były Wasze ulubione gry komputerowe w dzieciństwie? Moja pierwszą gra to oczywiście Jazz Jackrabbit 2 ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#nostalgia #dziecinstwo #gimbynieznajo

źródło: download.net.pl

#kiedystobylo #gimbynieznajo #dziecinstwo #pokemon #bajki w komentarzach więcej. Zawsze chciałem mieć tego pokedexa i konsole z motywem pokemonow(na tylnej okładce) (｡◕‿‿◕｡)

źródło: x3.wykop.pl

#anonimowemirkowyznania
#rodzice #dziecko #dzieci #dziecinstwo #rodzice #tatacontent

Pamiętacie jeszcze mojego posta z niedzieli? https://www.wykop.pl/wpis/35083819/anonimowemirkowyznania-mirki-spod-tagu-rodzice-mus/
Epopei ciąg dalszy. Ostrzegam, będzie długie.

Wczoraj byłem u młodego w szkole, żeby porozmawiać z wychowawczynią. (tło dla was: w wyniku perturbacji związanych z reformą, z 3 klas zrobiono u nas 4. W efekcie dzieciaki się trochę przemieszały, wychowawcy też się zmienili). Notabene - bardzo kumata, konkretna babka. Przedstawiła mi tło:

W klasie wytwarza się mało fajna grupka 5-6 osób, skupiona wokół - nazwijmy go Staszek. Staszek pochodzi ze środowiska nawet nie patologicznego, tylko - mówiąc wprost - kryminalnego. Dość powiedzieć, że ojciec siedzi, a on sam w wieku lat 12 w te wakacje dostał dozór kuratora. Dzieciaki oczywiście wpatrzone w niego jak w obrazek, i popisują się przed nim i przed sobą nawzajem. Jak to dzieciaki w podstawówce. Przy okazji dowiedziałem się jeszcze o jednym drobnym incydencie związanym ze strojem na WF.

Tym samym runęły moje obawy związane z pozycją mojego syna w grupie. Co jak co, ale na jego pozycji w takiej grupie mi na pewno nie zależy.

Teraz coś o samej karze:
Niestety, ze skoordynowanych działań nic nie wyszło. Ojciec Andrzeja zastosował metody konwencjonalne i Andrzej "po prostu" dostał w d***ę. Skłamałbym, gdybym powiedział, że nie rozważałem takiej opcji - ale ostatecznie doszedłem do wniosku, że i tak nie wiem, jak się za to zabrać.

Po szkole Młody został wezwany do salonu, przed szacowne kolegium w osobie mnie i żony. I tutaj stała się rzecz, której nie planowałem: wiedział, że coś ustalaliśmy z ojcem Andrzeja, wiedział też, że Andrzej dostał lanie. Dodał 2+2... Jak wchodził do pokoju, to trząsł się jak galareta i co prawda jeszcze nie płakał, ale był na granicy. Był tak przerażony, że serio myślałem, że się zaraz posika. Dopiero, jak usłyszał, że nikt go dziś bić nie będzie, to się jako-tako uspokoił na tyle, żeby słuchać.

Po raz kolejny dowiedział się, że zrobił straszne świństwo, i że jesteśmy bardzo rozczarowani blablabla i tak dalej (szkoda strzępić Wykopu ględzeniem rodzica). Na ile to weźmie do siebie, to się dopiero okaże, ale przejął się. I usłyszał "wyrok": skoro nie potrafi sobie poradzić z fajnymi butami i strojem na WF, to widocznie popełniliśmy błąd kupując je, więc ma je wyrzucić do kontenera. Do tego do odwołania koniec z kupowaniem takich rzeczy. Jak sobie odłoży, to może sobie kupić sam. Poinformałem go, że jeżeli to się powtórzy (dokuczanie komukolwiek w jakikolwiek sposób ze względu na to, że go na coś nie stać), to zostało mu jeszcze trochę rzeczy, które możemy wyrzucić, z telefonem na czele.

Na koniec pojechaliśmy na zakupy do Pepco, gdzie kupiliśmy trampki za 24zł i zestaw spodenki z koszulką za 19zł. W widoczny sposób nie był z tego zadowolony, ale nie protestował. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się przy kontenerze z odzieżą, gdzie miał wywalić buty i stary strój - wywalił własnoręcznie, bez marudzenia, jedynie z drobnym jęknięciem.

Mam nadzieję, że to koniec epopei. Dzisiaj ma WF w szkole - zobaczymy, jak się sprawy potoczą. Życzcie mi powodzenia w wytrwaniu :)

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Eugeniusz_Zua
Dodatek wspierany przez: Wyjazdy studenckie - bogata oferta przez cały rok pokaż całość

#gimbynieznajo #kiedystobylo #cybermycha #gry #dziecinstwo

źródło: embed.jpg

#anonimowemirkowyznania
Mirki spod tagu #rodzice, muszę się wygadać, żeby się uspokoić.

Mam syna w 5 klasie podstawówki. Dzisiaj, do spółki z kolegą z klasy (dajmy mu Andrzej), zaczaili się na podwórku i pobili o rok młodszego sąsiada (powiedzmy - Bartka).

Nie ma mowy o przypadku, czy o jakimś równorzędnym konflikcie. Działali celowo, z premedytacją i bez powodu.

"Konflikt" polega na tym, że sprawcy mają markowe buty, a Bartek ich nie ma (bo jej nie stać). Czyli - mówiąc wprost - gówniarze znęcają się nad młodszym i słabszym, tylko dlatego, że jest od nich uboższy.

Jest mi za niego tak sakramencko wstyd, że brak mi słów.

Rodzice całej trójki się znają, więc jesteśmy w stanie podjąć jakieś skoordynowane działania. Młody na razie o tym nie wie, ale razem z ojcem Andrzeja wstępnie ustaliliśmy, że jutro Marek (ofiara) otrzyma w prezencie w ramach przeprosin buty mojego syna i Andrzeja. Będą trochę za duże, ale na wiosnę powinny się przydać.

Przez chwilę rozważałem, czy nie wysłać syna do szkoły boso, ale jak się uspokoiłem, to stwierdziłem, że to by było lekkie przegięcie (zwłaszcza, że jednak jest już chłodno). Zamiast tego szukam właśnie na OLXie czegoś maksymalnie obciachowego. Oj, jutro jak wróci ze szkoły, to czeka go kilka niespodzianek....

#dziecko #dzieci #dziecinstwo #rodzice #tatacontent

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: kptant
Dodatek wspierany przez: Nie siedź w domu w ferie i w wakacje pokaż całość

Tak pod ten klimat wrześniowej aury za oknem przypomniało mi się jedno wspomnienie z czasów wczesnoszkolnych.

Jestem ostatnim rocznikiem, jaki podszedł uczyć się "do starej szkoły", tj. prawie 100-letniego budynku jeszcze przystosowanego pod system ośmioklasowy. Nowa miała być oddana do użytku w przyszłym roku (z tego, co pamiętam skrzydło gimnazjalne otwarte było w rok rozpoczęcia przeze mnie pierwszej klasy).

Do czego zmierzam... Budynek był stary, bywało w nim chłodno i ponuro, ale miał nieziemski klimat, jaki mi utkwił w pamięci.

I tak oto jako dzieciaki mieliśmy do sprawdzenia opuszczony sklepik szkolny, gdzie wkradliśmy się jakimś cudem na przerwie. Mieliśmy także klasę przerobioną na składzik, w którym leżała cała masa starego sprzętu komputerowego (a był to rok 2001, gdzie spora ilość dzieciaków pierwszy raz komputer na oczy widziała).

Przed szkołą po lekcjach z chłopakami eksplorowaliśmy zniszczone już przez czas i brak zainteresowania szkolne szopy (wysypano do nich gruz po remoncie w budynku szkolnym i zostawiono same sobie). I warto było, bo trafiliśmy na np. dyktanda pisane przez naszych rodziców i w niektórych przypadkach mit "ja to w Twoim wieku problemów z nauką nie miałem" prysł :D.

No i co najbardziej pamiętam, to widok z okna mojej klasy jesienią. Widok na park w naszym miasteczku. Gdy przyszły chłody, to cały przybrał barwę pomarańczowo-żółto-czerwoną. Mogłem godzinami patrzeć przez okna i po prostu się tym zachwycać.

No ale rok wtedy zleciał szybko, na wakacjach podjęto decyzję o przeniesieniu nas do nowoczesnego budynku i od roku kolejnego szło się do szkoły wybudowanej gdzieś na obrzeżach miasta, gdzie ledwo kilka sosen rosło, a wokół szkoły rozciągały się ugory.

W sumie nie wiem, po co to piszę, ale naszło mnie, by się tym podzielić, a zwłaszcza tym, że wówczas mało się siedziało w domu, a wręcz jak to dzieciaki szukaliśmy przygód, bo przecież mieliśmy ulice pełne pustostanów, miasto ciekawych uliczek, cały świat do odkrycia, nawet jeśli ceną za to okazywał się wpierdol od rodziców :D. I tu zakończę historią, która takim oberwaniem po dupie się skończyła.

Byłem raczej grzecznym dziewięciolatkiem. Jednak po tym, jak słuchaliśmy rodziców mówiących o 'dzikiej górze, na której żyją żmije, inne węże oraz aligatory' stwierdziliśmy z kumplami, że to dobre miejsce na wyprawę. 10 kilometrów w jedną stronę. Rodzice dopiero po jakimś czasie ogarnęli, że nas nie ma i ruszyli z misją odnalezienia swoich pociech. Trafiliśmy na nich podczas powrotu i jedzenia dzikich jabłek. Cała ekipa od razu chodu, a ja jak ten debil zostałem. Powód dla mnie był prosty. Wiedziałem, na co się piszę idąc na wyprawę. Wiedziałem też, że od kary nie ucieknę, więc po prostu stałem w miejscu i czekałem na konsekwencje, choć bałem się jak cholera. Oczywiście oberwałem, ale niezbyt mocno, bo wyprawa poszukiwawcza była zdumiona tym, że nie uciekałem xd.

#truestory #dziecinstwo #wspomnienia #kiedystobylo xd. pokaż całość

Tak wygląda guma TURBO! i zawsze tak wyglądała.
Jedynie wydaje się być bardziej twarda niż "za dawnych czasów".

#turbo #jedzenie #prl #dziecinstwo #biedronka

źródło: GUMA TURBO z BIEDRONKi.png

Na wykopie głównym tematem stała się #szkola więc i mnie wzięło mnie na wspomnienia.

Pamiętam jak w 3 licbazie, gdzie już miałem w miarę ukształtowany pogląd na Kościół Katolicki to nie przeszkadzały mi 2 religie w tygodniu. Miałem fajnego księdza (co się bardzo rzadko zdarza) i oglądaliśmy fajne filmy, graliśmy w karty, nawet ksiądz grał ze mną w pokera i jak przegrałem to kazał mi iść w ramach porażki do kościoła w niedziele XD

Jednak już dalszej perspektywy uważam, że 2 lekcje religii to skrajna głupota i marnowanie czasu uczniów, który by mogli przeznaczyć choćby na inny przedmiot lub przygotowania do matury. Zrozumiałbym 1 relgię tygodniowo co i tak jest praniem mózgu.

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że największą winę nie ponosi Kościoł lub MEN. Gdyby przeciętni rodzice w tym kraju nie byli tak spie******ni i wypisali swoje dzieci z tych lekcji to problem rozwiązałby się natychmiastowo.

Niestety ja i wiele rówieśników miało rodziców typowych Januszy i Grażyn i nawet nie było tematu w domach o wypisaniu się, a o kontkretnych działaniach w tym temacie nie ma co pisać.

taguję oczywiście #bekazkatoli i #gimboateizm

#religia #dziecinstwo pokaż całość

Dlaczego tak lubię od czasu do czasu zanurzyć się w smaku ketchupu TORTEX? Nie wiem. Myślałem o tym długo, czemu najbardziej wzgardzany, wyśmiewany, przyrównywany do octu z koncentratem pomidorowym (!) ketchup jest czasami dla mnie duchowym doświadczeniem balansującym na granicy mistycyzmu i zjawisk paranormalnych. Chyba sednem tego wszystkiego jest nostalgia za dzieciństwem. Dzieciństwem, gdyż to właśnie tam ketchup #tortex smakował najlepiej...

Pamiętacie tą pierwszą Krakowską zapiekankę którą jedliście na zielonej szkole? Te pieczarki, ten sos... to na pewno był ketchup Tortex. Albo jak głodni po wycieczce w Murzasichle w końcu mieliście 30 minut wolnego żeby coś sobie kupić i postawiliście na zapiekankę z pieczarkami i szynką. Oczywiście podlaną suto słodko-ziołowym Tortexem... Albo jak po całym dniu wędrówki po Muszynie przed klasową dyskoteką skoczyliście z kolegami do budki fast food. Tam pewnie zjadłeś czizburgera lub hod doga, z lekką warstwą sarepskiej i oczywiście pierzynką z Tortexu...

Pamiętasz te cudowne, beztroskie chwile? Pamiętasz ten letni wiatr i smak tortexu w twoich roześmianych oczach?....

TORTEX to smak dzieciństwa, smak beztroski, nostalgii, melancholii, zachwytu nad pacholęctwem i nad zapachem rozkwitającego bzu, chłodnej wody w lipcową noc, bzyczeniem szerszenia nad ogniskiem w sierpniowy wieczór... ketchup Tortex to wy i wasze wspomnienia, wasza młodość i godność, wasza niewinność... Szanujmy ketchup Tortex a wszystkim jego przeciwnikom chuj w dupę. #tortexboners #torteksiarze #tortexzajebisty #ketchup #milosc #foodporn #dziecinstwo #wakacje #90s pokaż całość

źródło: big_index.jpg

Siedzę sobie przy fajce oraz żelkach i przypomniało mi się co kiedyś chciałem odjebać w #gimbaza. Był to okres kiedy wszyscy zaczynali wspominać kolejną rocznicę Powstania Warszawskiego. Siedziałem wieczorem na Facebooku i podczas scrollowania aktualności wpadłem na wypowiedź jednego z powstańców okraszoną smutną, klasyczną muzyką w tle. Warto nadmienić, iż wtedy już byłem zatwardziałym korwinistą XD
Oglądam, słucham słów tego człowieka jak mówi o walce z niemieckim okupantem. Na koniec zaczął mówić, że Polska potrzebuje odnowy, bo rządzący mogą ją doprowadzić do upadku i inne tego typu teksty. Co zrobił ten blisko 14letni sto0osik? Zacząłem strasznie płakać, odpaliłem konto Korwina na Facebooku i chciałem do niego pisać list, żeby pomógł nam, młodym Polakom wzniecić rewolucję i przejąć władzę w Polsce XDDDD
Całe szczęście po napisaniu połowy tego patriotycznego elaboratu pomyślałem, że to nonsens, zamknąłem kartę i odpaliłem YouTube... Ach, piękne czasy XD
#korwin #heheszki #dziecinstwo pokaż całość