W najbliższych dniach mogę wrzucać posty nieregularnie albo i wcale. Za zaistniałe utrudnienia przepraszam ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#iiwojnaswiatowawkolorze

Amerykańscy spadochroniarze z 82. Dywizji Powietrzno-Desantowej przygotowują się przed inwazją na Sycylię, lipiec 1943 roku. [A]

Tak, jak wspomniałem poprzednio przy okazji ''Husky'', lądowania morskie poprzedziły desanty spadochronowe. Operacje te nosiły kryptonim ''Ladbroke'' i ''Fustian''. Udział w niej miały wziąć: jeden pułk z 82. DPD pułkownika Jamesa Gavina (ksywa ''Jumping Jim''), wzmocniony batalionem spadochroniarzy, baterią artylerii i kompanią saperów, oraz brytyjska 1. Brygada Szybowcowa brygadiera Philipa Hicksa (ksywa ''Pip''). Celem był most Ponte Grande na południe od Syrakuz. Lądowanie Brytyjczyków miał poprzedzić zrzut pathfinderów z 21. kompanii spadochronowej, mających oznaczyć cele.

Zrzut był... eee... ciekawy. ( ͡° ͜ʖ ͡°) Na miejscu okazało się, że wieje tak silny wiatr (72 km/h), że amerykańskich spadochroniarzy rozrzuciło po całej Sycylii, od Syrakuz po Gelę. Co gorsza, nad morzem do lecących samolotów otworzyła ogień artyleria przeciwlotnicza z okrętów Sprzymierzonych (strącając 37 ze 144 szybowców). Po wylądowaniu był taki bajzel, że jeszcze cztery tygodnie po inwazji sycylijscy wieśniacy doprowadzali zgubionych spadochroniarzy do własnych linii.

Brytyjczykom nie powiodło się lepiej. Ze 144 szybowców zaledwie 12 wylądowało w wyznaczonych miejscach. 69 roztrzaskało się o wodę, 200 ludzi utonęło. Mimo to, brytyjscy spadochroniarze zdołali zdobyć Ponte Grande i odrzucić podobno kilka kontrataków. Do 8:30 mostu broniło zaledwie 39 ludzi. Wściekli Włosi przybyli o 11:30 siłami jednego batalionu z 75. pułku 54. Dywizji Piechoty ''Napoli'' i - wzmocnieni artylerią - wytłukli większość obrońców. Pozostali poddali się, zaledwie 45 minut zanim do ich pozycji dotarły czołówki zbliżającej się brytyjskiej 5. Dywizji.

Wg zachodnich historyków spadochroniarze wzbudzali chaos za liniami niemiecko-włoskimi, tocząc lokalne boje samotnie, ale to przesada. Większość z nich próbowała się ukryć,zwłaszcza, jeśli działali pojedynczo, i przeczekać pierwszą fazę inwazji. Amerykańscy spadochroniarze, świeży i nieostrzelani zostali łatwo rozproszeni przez ataki włoskiej dywizji ''Livorno''. Lądowanie spadochroniarzy można określić tylko jako kompromitację.

Autor postu: II wojna światowa w kolorze

#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny pokaż całość

źródło: 39173235_2085180468193393_1923267732170604544_n.jpg

1.Bądź płatnym trollem @lakukaracza_
2.Pisz cały czas o rigczu i ratowaniu poziomu.
3.Wrzucaj nagie zdjęcia żony.
4.Banuj za wytykanie hipokryzji(słynny wykopowy liberalizm).
5.Profit?
#neuropa #stoplewackiejhipokryzji #4konserwy #gruparatowaniapoziomu

Głowa Seutheas III (Tracki król), Tracja V wiek przed naszą erą.

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #archeologia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Detal z asyryjskiego reliefu, IX wiek przed naszą erą.

Artykuł

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Kris, Jawa bez daty, ale od XVII - XIX wieku pewnie.

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #militaria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Scena z kopalni węgla, Ukraina lata 70. XX wieku.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #konie #myrmekochoria pokaż całość

źródło: kon.jpg

Brawo W końcu jest co poczytać na głównej. #gruparatowaniapoziomu
#bekazkatoli #gimboateizm

źródło: glowna.png

Widok na Manhattan z New York Hilton Hotel, 1964 rok.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #cityporn #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mirrors edge.jpg

Poranek nad Manhattanem widziany z Hotelu Waldorf Astoria, 1963 rok.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: farm3.static.flickr.com

Widok na Park Avenue z gwiazdą Betlejemską na wierzchołku budynku Pan Am (246,6 m obecnie MetLife Building), lata 60.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #cityporn #myrmekochoria pokaż całość

źródło: farm5.static.flickr.com

W taki (mniej wiecej) sposob umra urodzeni dzisiaj ludzie.
#dzieci #antynatalizm #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu
http://www.theworldcounts.com/stories/How-Many-Babies-Are-Born-Each-Day
https://ourworldindata.org/causes-of-death pokaż całość

źródło: i.redd.it

Ślepowron żółtoczelny (Nyctanassa violacea) – gatunek ptaka występujący w środkowo-wschodniej części Ameryki Północnej, Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej. Zamieszkuje zarośnięte moczary i mangrowe bagna. Osiąga 55-70 centymetrów długości i 650-850 gramów masy ciała. Żywi się skorupiakami, dżdżownicami, owadami i rybami. Czasami w skład jego diety wchodzą także jaszczurki, małe ptaki i gryzonie.
Ślepowrony rozmnażają się od marca do maja. W tropikalnych obszarach występowania mogą rozmnażać się cały rok. Samice składają 2-6 jaj. Rodzice razem wysiadują jaja. Młode wykluwają się po 24-29 dniach. Po następnych 36-42 dniach opuszczają gniazdo. Nie potrafią jeszcze latać, więc przez następne trzy tygodnie nie oddalają się zbytnio od gniazda, do którego wracają regularnie po jedzenie. 6 tygodni po opuszczeniu gniazda ślepowrony podejmują pierwsze próby lotu, a po 7-11 tygodniach są już w stanie latać bez większych problemów.
Ptaki te mogą być nosicielami końskiego wirusowego zapalenia mózgu. Na chorobę nie ma lekarstwa. Ludzie mogą się nią zarazić - w ciągu roku w Stanach Zjednoczonych stwierdza się średnio 6 przypadków zachorowań, z czego około jedna trzecia umiera.
Ślepowron żółtoczelny jest gatunkiem najmniejszej troski.

#fajnyzwierz - tag z opisami ciekawych gatunków zwierząt
#ciekawostki #natura #zwierzeta #ptaki #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: 1534316964511.jpg

Sen o Halep, czyli jak Turcja przejmuje kontrolę nad syryjską rebelią

Obecnie Turcja jest jednym z najważniejszych graczy biorących udział w syryjskiej wojnie domowej. Każda operacja rebeliantów w północno-zachodniej Syrii, która ma mieć szanse powodzenia, najpierw musi zostać uzgodniona z Ankarą. Jednak nie zawsze tak było. Dzisiaj postaram się przybliżyć jak turecka polityka względem rebelii ewoluowała i jak to się stało, że Ankarze udało się zyskać tak duże poparcie ze strony rebelii. Zapraszam na „Sen o Halep, czyli o tym jak Turcja przejmuje kontrolę nad syryjską rebelią” - drugi artykuł z serii Idlibistan.

Tekst jest dostępny także na platformie steemit.
-----------------------------------------------

Al-Assad musi odejść
W początkowym okresie syryjskiej wojny domowej głównym celem Turcji było obalenie Assada i ustanowienie w jego miejsce rządu sunnickiego, który zostałby wciągnięty w turecką strefę wpływów. W tym okresie Ankara prowadziła iście makiawelistyczną politykę i zgodnie z zasadą „cel uświęca środki” współpracowała z niemal każdym ugrupowaniem rebelianckim – w tym z Nusrą. Ankara liczyła, że dzięki bliskiej współpracy z rebeliantami i dostarczaniu im ton sprzętu wojennego, ostatecznie uda jej się przejąć kontrolę nad całą rebelią. Wkrótce jednak okazało się, że tureckie plany są zupełnie oderwane od rzeczywistości.

Gdy 28 marca 2015 roku Armia Podboju dumnie wkroczyła do Idlib w Ankarze strzelały korki od szampanów. Turcy uważali, że upadek Idlib to pierwszy, duży krok na drodze do zwycięstwa. Kolejnym celem rebelii miało być Halep (turecka nazwa miasta Aleppo) i marsz, przez Hamę i Homs, na Damaszek. Jednak tureckie plany nigdy nie doczekały się realizacji. Po wypędzeniu armii rządowej z prowincji Idlib, rebelianci skoczyli sobie do gardeł i zaczęli walczyć między sobą o rolę lidera. Nikt nie chciał już słuchać Ankary i jej wezwań do zachowania jedności.

Konflikty wewnętrzne rebelii świadczyły o porażce ówczesnej polityki Ankary wobec Syrii. Dotychczas Turcy skupiali się na formowaniu jak największych sojuszy powstańczych, które tworzono z ugrupowań zarówno umiarkowanych, jak i radykalnych. Turcy byli świadomi, że takie działanie jest obarczone ogromnym ryzykiem, ale liczyli że uda im się zachować jedność rebelii poprzez skupienie jej na walce z Assadem. Jednak wydarzenia, które rozegrały się po upadku Idlib pokazały, że tureckie stanowisko było błędne.

Prezydent Syrii, Baszszar al-Asad, źródło: kremlin.ru

Podpatrzone w Arabii Saudyjskiej, aby Turcja rosła w siłę
Pod koniec 2015 roku Turcja znalazła się w bardzo złej sytuacji. Nusra i Ahrar, czyli dwa bardzo radykalne ugrupowania, nad którymi Turcja nie miała zbyt dużej kontroli wybiły się na liderów rebelii w północnej Syrii. Jednocześnie na południu kraju coraz większe wpływy zyskiwała Armia Islamu (Jaish al Islam) – wspierana finansowo i materiałowo przez Arabię Saudyjską. Jaish al Islam była bardzo ciekawym przypadkiem. Z jednej strony JaI było potężnym ugrupowaniem, które siało postrach we wschodniej Gucie pod Damaszkiem – ich defilada wojskowa przeszła do historii syryjskiej wojny domowej jako jeden z największych pokazów siły ze strony rebeliantów. Z drugiej jednak strony JaI działało zgodnie z wytycznymi otrzymywanymi od mocodawców z Rijadu.

Wydaje się, że to właśnie działalność Armii Islamu doprowadziła do rewizji tureckiej polityki względem Syrii. Ankara odrzuciła ideę tworzenia szerokiej koalicji, która objęłaby całą rebelię na rzecz stworzenia własnej wersji Armii Islamu. Zadanie to było o tyle łatwe, że Turcja – w odróżnieniu od Saudów – bezpośrednio graniczyła z terenami kontrolowanymi przez rebeliantów.

Parada Armii Islamu w Gucie, 2015 rok, źródło: JaI

Początki pro-tureckiego stronnictwa
Zimą 2015 roku Turcy zaczęli wprowadzać swój plan w życie. Zamiast tworzyć „frakcję pro-turecką” od zera, postanowiono stworzyć ją na kanwie mniejszych, bardziej umiarkowanych ugrupowań, które zostały zmarginalizowane przez Nusrę i Ahrar. Ugrupowania te, czując zagrożenie ze strony Nusry, szybko przyjęły pomocną dłoń wyciągniętą przez Ankarę. Pierwszym ugrupowaniem, które Turcy zaczęli przeciągać na swoją stronę było FSA, które dotychczas podchodziło do sąsiada z północny ze stosunkowo dużym dystansem. Jednocześnie Turcy zacieśnili jeszcze – i tak już szeroką – współpracę z tzw. Brygadami Syryjskich Turkmenów – głównym i najbardziej znanym członkiem BST była Dywizja Sułtana Murada.

W efekcie, w Idlib, w cieniu Nusry i Ahraru, zaczęły tworzyć się zaczątki frakcji „pro-tureckiej”. Ankara podeszła do tego sojuszu bardzo poważnie. Wkrótce szeroki strumień zaopatrzenia płynącego z Turcji dla rebelii został skierowany do grup pro-tureckich. W rezultacie oddziały lojalne Ankarze, mimo że mało liczne i rozbite rozbita na wiele drobnych ugrupowań, stały się jedną z najlepiej uzbrojonych grup w północnej Syrii.

Już wówczas – tj. pod koniec 2015 roku – Turcja zaczęła wykazywać duże zaangażowanie sojuszem z Ahrarem. Porozumienie się z tym ugrupowaniem było o tyle istotne, że była to druga – po Nusrze – najpotężniejsza grupa w Idlib. Ponadto to Ahrar kontrolował przejścia graniczne, przez które Turcja chciała przerzucać sprzęt dla FSA i Turkmenów. Jednak Ahrar odrzucił sojusz z Turcją. Póki co grupa nr 2 w Idlib wykazywała dużą niezależność i starała się balansować między Ankarą a Rijadem – swoimi głównymi sponsorami. Jednocześnie jednak Ahrar miał wyrazić duże zrozumienie dla tureckich działań i zagwarantować Turcji swobodny transport broni przez granicę.

Przejście graniczne Bab al-Hawa przed wojną, źródło: Patrickneil, wikimedia.org

Niespodziewani goście
Rosnąca rola Nusry i walka o wpływy z Suadami nie były jedynymi trudnościami, z którymi w 2015 roku musiała zmierzyć się Turcja. 30 września 2015 roku Rosjanie weszli do Syrii a tureckie możliwości działania zostały znacznie ograniczone. Wejście Rosjan wywróciło do góry nogami turecką politykę względem Syrii. Wcześniejszy cel Ankary, czyli wyeliminowanie Assada i instalacja w jego miejsce pro-tureckiego rządu, stał się niemożliwy do osiągnięcia. Nic też dziwnego, że napięcie na linii Ankara-Moskwa zaczęło rosnąć, czego kulminacyjnym punktem było zestrzelenie przez Turków rosyjskiego bombowca Su-24M 24 listopada 2015 roku.

Trudno przewidzieć do czego doprowadziłyby dalsze turecko-rosyjskie tarcia, gdyby nie noc z 15 na 16 lipca 2016 roku, gdy w Turcji doszło do nieudanego zamachu stanu. Do tej pory trwają ostre dyskusje czy zamach ten był zainscenizowany/sprowokowany przez stronnictwo pro-erdoganowskie w armii. W każdym razie jedno jest pewne. Od lipca 2016 roku pozycja prezydenta została znacznie wzmocniona a sama Turcja zaczęła coraz bardziej przypominać państwo autorytarne. Przemiany w Turcji wywołały stanowczą krytykę ze strony krajów członkowskich NATO i UE. Odpowiedź Turcji była równie ostra – Ankara zaczęła oskarżać rządy państw europejskich i USA o wspieranie spisku Gulena. Jednocześnie jeden człowiek dostrzegł w tym całym zamieszaniu okazję – Władimir Putin. Prezydent Erdogan uznał, że chwilowy sojusz z Putinem to idealna odpowiedź na zaostrzającą się krytykę ze strony zachodnich sojuszników. W ten sposób Ankara rozpoczęła niebezpieczną grę, w której stara się balansować między Moskwą a Waszyngtonem. Wkrótce ta gra miała doprowadzić do turecko-rosyjskiej współpracy w Syrii.

Opancerzone transportowce Ejder Yalçın 4X4 przekazane przez Turcję Legionowi Szamu, źródło: SL

Kwestia kurdyjska
Jednak póki co, Turcy musieli sami zmierzyć się z zagrożeniem, które zaczęło zbliżać się do ich południowych granic. W sierpniu 2016 roku Kurdowie, z amerykańską pomocą, zaczęli dążyć do połączenia swoich sił stacjonujących pod Afrin i Manbij. Gdyby im się udało cała północna granica syryjsko-turecka zostałaby opanowana przez Kurdów. Turcja musiała działać. W ciągu kilku dni tysiące członków „tureckiego skrzydła” zostało ewakuowanych z Idlib do południowej Turcji. 24 sierpnia 2016 roku rozpoczęła się operacja „Tarcza Eufratu”. Mimo wielu błędów w sztuce wojennej, turecka operacja zakończyła się ogromnym politycznym sukcesem – ryzyko połączenia się sił kurdyjskich zostało zażegnane.

Jednocześnie jednak Turcja wygrywając w Al Bab, przegrała w Idlib. Większość mudżahedinów z „tureckiego skrzydła” wzięła udział w „Tarczy Eufratu” a w Idlib pozostały tylko oddziały rezerwowe. Po zakończeniu operacji duża część bojowników nie chciała wracać do Idlib, gdyż przebywając pod opieką Turków nie musieli martwić się rosyjskimi bombardowaniami, walkami wewnętrznymi i uśpionymi komórkami IS. Ci którzy zdecydowali się na powrót nie mogli liczyć na ciepłe przyjęcie, gdyż zaraz po przekroczeniu granic Idlib byli rozbrajani przez JFS/HTS. Turcja była świadoma utraty wpływów w Idlib i, nie mogąc liczyć na powrót swoich sojuszników do Idlib, postanowiła zacieśnić stosunki z Ahrarem, który z coraz większym przerażeniem patrzył na, rosnącą w siłę, ex-Nusrę.

Początkowa faza operacji „Tarcza Eufratu”, źródło: MrPenguin20, OpenStreetMap contributors, openstreetmap.org

Astana, czyli nowe rozdanie
Tymczasem Rosja – widząc, że Turcja bardziej niż Assadem jest zainteresowana pacyfikacją Kurdów – zaproponowała Ankarze współpracę. Tak właśnie, w grudniu 2016 roku, powstał tzw. „format astański”, w skład którego weszły Rosja, Iran i Turcja. To właśnie Astana ma być miejscem, gdzie zostanie uzgodniony status powojennej Syrii.

Zgadzając się na współpracę z Moskwą i Teheranem, Ankara zrezygnowała z obalenia Assada za pomocą siły. Od teraz Turcja postanowiła dążyć do uzyskania jak największego wpływu na losy powojennej Syrii – to czy Assad zostanie w Damaszku stało się kwestią drugoplanową. Jednak cel ten miał zostać osiągnięty nie tylko przy pomocy zręcznej dyplomacji, ale także – a może i przede wszystkim – siły zbrojnej.

Po ogłoszeniu powstania „formatu astańskiego”, rebelianckie ugrupowania z Idlib zrozumiały, że jeśli chcą przetrwać to muszą zacząć bliżej współpracować z jednym z 3 partnerów z Astany. Nie mogąc liczyć na pomoc ze strony Rosji czy Iranu, rebelianci zwrócili się o pomoc do Ankary. Tym samym Turcy powrócili do gry o Idlib i tym razem to oni rozdawali karty. Dzięki Astanie, Turcja nie musiała już starać się o poparcie ze strony rebeliantów – teraz to oni musieli starać się o poparcie Turcji.

Turcja postanowiła nie zaprzepaścić swojej szansy na objęcie dowództwa nad rebelią. Na swojego głównego sojusznika w Idlib Turcy wybrali Ahrar. O ile wcześniej Ahrar i Ankara współdziałały w ramach układu partnerskiego, to po powstaniu „formatu astańskiego”, Ahrar całkowicie uzależnił się od tureckiego sojusznika.

Widząc zbliżenie swojego największego rywala z Turcją, Nusra/JFS postanowiła działać. 20 stycznia 2017 roku, na 2 dni przed rozpoczęciem pierwszej tury rozmów w Astanie, Julani wydał rozkaz do rozpoczęcia prewencyjnego ataku. Tego samego dnia bojownicy JFS zaatakowali posterunki oraz magazyny Ahraru i jego sojuszników. Ahrar odpowiedział ogniem. Od tamtej pory Ahrar i Nusra cały czas pozostają w stanie wojny, który przeplatany jest krótkimi okresami rozejmu. Szala zwycięstwa przechyla się to na jedną, to na drugą stronę, lecz żadna z grup nie jest na tyle silna, aby całkowicie wyeliminować przeciwnika. Strategiczne lokacje, jak np. Saraqib, przechodzą z rąk do rąk. Obok regularnych walk między HTS-em a Ahrarem, nieustannie dochodzi do zamachów bombowych organizowanych prawdopodobnie przez IS, co wprowadza jeszcze większe zamieszanie w prowincji.

[Prezydenci: Rouhani, Putin i Erdogan, źródło: kremlin.ru](https://steemitimages.com/0x0/https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Vladimir_Putin%2C_Hassan_Rouhani%2C_Recep_Tayyip_Erdoğan_02.jpg/1280px-Vladimir_Putin%2C_Hassan_Rouhani%2C_Recep_Tayyip_Erdoğan_02.jpg)

Idlib, czyli rebeliancki kurort
Przed wojną prowincję Idlib zamieszkiwało ok. 1,5 mln osób. Na skutek działań wojennych i ucieczek cywilów z terenów kontrolowanych przez rząd liczba ta znacznie zwiększyła się i według szacunków wynosi obecnie od 2,5 do nawet 3,3 mln osób. Większość z tych „nowych mieszkańców” Idlib to uchodźcy wojenni, ale nie wszyscy. Część trafiła tu za pomocą rządu z Damaszku i „zielonych busów”.

Po zdobyciu Aleppo w 2016 roku, SAA przystąpiła do likwidacji „rebelianckich worków” istniejących w różnych częściach kraju. Część z tych kotłów znajdowała się w terenie mocno zurbanizowanym (tak było np. w Damaszku) – tym samym atak na nie oznaczałoby ogromne straty po stronie atakujących. Dlatego też armia wpadła na ciekawy pomysł. Przystępując do likwidacji każdego z kotłów, siły rządowe dawały rebeliantom wybór – poddajcie się i jedźcie do Idlib albo walczcie i gińcie. Zdecydowana większość rebeliantów wybierała tę pierwszą opcję. W ten sposób armii udało się odzyskać wiele strategicznych pozycji – czasami nawet bez strat własnych. Jednak likwidacja kotłów nie była jedynym celem jakim kierowała się armia oferując „wywózki” do Idlib. Przede wszystkim liczono, że „zielone busy” doprowadzą do eskalacji napięć istniejących w Idlib.

Wkrótce ewakuacje stały się powszechne. Worek za workiem poddawał się a jego obrońcy, wraz z całymi rodzinami, wyjeżdżali do Idlib. Ewakuacje prowadzone były w charakterystycznych busach koloru zielonego, co szybko stało się obiektem żartów ze strony armii i pro-rządowych aktywistów np. gwiazdy na flagach FSA zaczęto zamieniać na zielone busy.

Początkowo ewakuowani rebelianci byli witani w Idlib jak bohaterowie. Jednak gdy liczba ewakuacji zaczęła gwałtownie wzrastać, szybko się to zmieniło. Ugrupowania rebelianckie z Idlib zaczęły dostrzegać, że napływ bojowników z różnych części kraju prowadzi do zachwiania równowagi sił panujących w prowincji. Najbardziej na „zielonym procederze” traciła Nusra/JFS, gdyż jej bojownicy, stanowiący i tak mniejszość poza Idlib, najczęściej odrzucali układy z armią i wybierali walkę do końca. Dlatego też po kilku „wywózkach”, Nusra zaczęła rozbrajać rebeliantów przybywających do Idlib (armia pozwala wywożonym zatrzymać broń osobistą). Ponadto duża część ewakuowanych oficerów „zaginęła” po przybyciu do Idlib – prawdopodobnie trafili oni do więzień Nusry.

„Zielone ewakuacje” jeszcze bardziej zaogniły już i tak napiętą sytuację w prowincji. HTS stara się uniemożliwić ewakuowanym dołączanie do Ahraru czy tworzenie nowych frakcji., jednak ludzie Julaniego działają na oślep. W efekcie represje dotykają nawet tych, którzy nie mają negatywnego stosunku do HTS-u. Tymczasem część ewakuowanych zupełnie nie potrafi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Często przyjeżdżający do Idlib przeżywają szok kulturowy (dotyczy to zwłaszcza bojowników FSA z południa kraju) – myślą, że po ewakuacji znajdą się w jedynej wolnej prowincji w kraju, lecz w rzeczywistości trafiają do samozwańczego „emiratu” rządzonego prawem szariatu. Mówiąc o ewakuacjach do Idlib warto wspomnieć o ciekawym kazusie Jaish al Islam (Armii Islamu). Jej głównym regionem działania była wschodnia Guta. Gdy na początku 2018 roku armia rządowa przystąpiła to likwidacji tego kotła, JaI rozpoczęło negocjacje dotyczące ewakuacji. Początkowo rebelianci zgodzili się na warunki zaproponowane im przez armię, jednak gdy usłyszeli że jadą do Idlib odrzucili umowę. W Idlib struktury Armii Islamu prawie nie istnieją – lokalna filia była bardzo mała i została wchłonięta przez Ahrar. Ponadto w Gucie wielokrotnie dochodziło do walk między Nusrą a Armia Islamu. Dlatego też JaI zaproponowała rządowi, aby – zamiast do Idlib – wywieziono ich na tereny kontrolowane przez wojska „Tarczy Eufratu”. Na to jednak armia nie chciała się zgodzić, gdyż dałoby to Armii Islamu szansę na dołączenie do stronnictwa „pro-tureckiego” i reorganizację pod tureckim nadzorem. Cała sprawa zaczęła wyglądać jak niskobudżetowy czeski film, gdyż przez około 1 tydzień armia i JaI w kółko ogłaszały rozejmy i wznowienia walk. Ostatecznie Armia Islamu została wywieziona do Idlib. Tam potwierdziły się ich obawy – jej szeregowi członkowie zostali rozbrojeni przez HTS a dowódcy osadzeni w więzieniach. W efekcie, trzęsąca niegdyś wschodnim Damaszkiem, JaI przestała istnieć.

Tymczasem Ankara nie oceniała „zielonych ewakuacji” w tak jednoznacznie negatywny sposób jak HTS. Turcy zaczęli dostrzegać plusy całej sytuacji. Julani zupełnie nie wiedział jak radzić sobie z masami ludzi napływającymi do Idlib. Fala aresztowań, która miała chronić HTS, doprowadziła do serii protestów ludności cywilnej. Rządy Nusry zaczęły tracić społeczne poparcie i w coraz większym stopniu opierać się na terrorze. Ankara postanowiła wykorzystać tę sytuację i zachęcać napływających bojowników do wstępowania w szeregi pro-tureckich bojówek. W rezultacie „zielone busy” stały się kolejnym punktem zapalnym w stosunkach HTS-u i frakcji pro-tureckiej.

Ewakuacja rebeliantów z Aleppo, źródło: Ruptly, youtube.com

Nusra wobec rosnących wpływów Turcji

Tureckie plany przejęcia kontroli nad rebelią nie uszły uwadze HTS-u. Wcześniej Julani nie postrzegał Turcji jako swojego wroga. Mało tego, HTS wielokrotnie zgadzał się na ograniczoną współpracę wojskową z Turcją przeciwko wojskom rządowym. Jednak Astana zmieniła wszystko. Od pierwszego spotkania przedstawicieli Moskwy, Ankary i Teheranu, wiadome jest, że konfrontacja HTS-u z siłami pro-tureckimi jest tylko kwestią czasu.

Julani próbuje grać na czas. Z jednej strony stara się pomagać Turkom np. to bojownicy HTS-u eskortowali tureckie konwoje gdy te wjeżdżały do Idlib, aby założyć tu – zgodnie z postanowieniami z Astany – 12 posterunków monitorujących zawieszenie broni. Z drugiej strony – gdy tylko jest ku temu dogodna okazja – HTS atakuje ugrupowania pro-tureckie. Ciężko powiedzieć na co liczy Julani – niemal w każdym scenariuszu końca wojny w Syrii nie ma miejsca na dalszą obecność HTS-u.

Według różnych niepotwierdzonych informacji Julian wysyła do krajów europejskich i arabskich tajnych wysłanników, którzy mają wystarać się o protekcję tych krajów. Jeśli to prawda, to jest to bardzo ciekawa inicjatywa, lecz – moim zdaniem – od początku zdana na klęskę. Nikt nie będzie chciał negocjować z ugrupowaniem dowodzonym przez mężczyznę wpisanego na listę poszukiwanych terrorystów przez USA i Rosję. Jeśli HTS chce zachować jakiekolwiek szanse na przetrwanie to – moim zdaniem – musi skupić się na utrzymaniu status quo i liczyć na kolejne – podobne do tego z Astany – przetasowanie sytuacji na Bliskim Wschodzie.

Abu Mohammad al-Julani, źródło: JFS

Marsz na Idlib

W lipcu 2017 roku Ankara poczuła się bardzo pewnie. Od kilku miesięcy tureckie ciężarówki, wyładowane sprzętem wojennym, codziennie przekraczały przejście graniczne Bab al-Hawa. Dwa miesiące wcześniej, w maju 2017 roku, w Astanie, uzgodniono, że Idlib będzie jedną z 4 stref deeskalacji, które nie będą już dłużej atakowane przez siły pro-rządowe.

Turcja uznała, że jest to idealny moment na konfrontację z HTS-em i zaczęła coraz mocniej naciskać na Ahrar, wówczas już bardzo mocno związany z Ankarą, aby ten w końcu podjął zdecydowaną akcję przeciwko ugrupowaniu Julaniego. Jeśli Ahrar odniosłoby sukces to Turcja mogłaby zaprezentować się w Astanie jako jedyny legalny przedstawiciel rebelii. 14 lipca 2017 roku Brygady Suqour al-Sham (część Ahraru) zaatakowały posterunki HTS-u w okolicy Saraqib i w górach Zawiya. HTS dało się zaskoczyć, lecz sukcesy Ahraru nie trwały długo. W ciągu kilku kolejnych dni HTS zmobilizował setki bojowników i przeprowadził szeroką kontrofensywę przeciwko Ahrarowi w różnych częściach Idlib. W rezultacie, po zaledwie 9 dniach walki, HTS przejęło kontrolę nad: całym miastem Idlib, przejściem granicznym Bab al-Hawa, którym Turcy zaopatrywali swoje bojówki, strategicznymi miastami Saraqib oraz Atarib oraz niemal całą granicą Idlib z Turcją.

Porażka z lipca 2017 roku była bardzo dotkliwa, nie tylko dla Ahraru, ale dla całego stronnictwa pro-tureckiego, które utraciło dogodne pozycje w północnym Idlib i zostało niemal całkowicie zepchnięte na równinę al-Ghab. Oddziały, którym udało się utrzymać na północy, schroniły się w trudno dostępnych miejscach np. w górach Zawiya. Porażka uświadomiła Turkom, że póki co jej bojówki są zbyt słabe, aby stanąć do walki z HTS-em jak równy z równym. Ponadto zauważono, że jednym z powodów porażki były chaotyczne działania Ahraru i FSA, które nie potrafiły skoordynować swoich natarć. W żadnym wypadku tureckie bojówki nie mogły mierzyć się ze dyscyplinowanym i świetnie zorganizowanym HTS-em. W związku z tym Ankara zdecydowała się przeprowadzić radykalne zmiany i przekształcić skrzydło pro-tureckie w jednolitą formację z centralnym systemem dowodzenia.

Walki w Idlib w lipcu 2017 roku, wersja HD, źródło: archiwum autora

Syryjski Front Wyzwolenia

Plany Ankary zmaterializowały się 18 lutego 2018 roku. Tego dnia Ahrar oraz Nour ad Din Zenki powołały do życia Syryjski Front Wyzwolenia (SLF). Zenki była wówczas trzecią, pod względem liczebności, grupą w Idlib – ok. 7000 bojowników. Ruch Zenki odznacza się daleko idącą radykalizacją ideologiczną, co zresztą widać w działaniach grupy – pierwotnie Zenki weszło w skład HTSu. Ponadto Zenki posiada też wiele rys na swoim wizerunku – chyba najbardziej znanym „incydentem” z ich udziałem było morderstwo, którego dopuścili się w 2016 roku w Aleppo – ich bojownicy ucięli głowę ok. 12-letniemu chłopcu oskarżonemu o członkostwo w Liwa Al. Quds, pro-rządowej milicji, werbowanej z palestyńskich uchodźców.

Powstanie SLF było przełomowym momentem w historii Idlib. Po raz pierwszy Zenki tak wyraźnie opowiedziało się po stronie Turcji. Co prawda już wcześniej członkowie tego ugrupowania wykazywali pewną dozę sympatii względem Ankary np. brali udział w operacji Tarcza Eufratu, lecz ich współpraca z Turcją był luźna. Jednocześnie sformowanie SLF-u spotkało się z ostrą reakcją ze strony HTS-u – nota bene Zenki było członkiem HTS-u do lipca 2017 roku. O ile wcześniej ex-Nusra nie postrzegała tureckich bojówek w kategorii zagrożenia dla swojego istnienia, to po powstaniu SLF-u musiała zrewidować swoje stanowisko.

Logo Syryjskiego Frontu Wyzwolenia, źródło: SLF

Gdy kosa trafi na kamień

Widząc, że sytuacja wymyka się spod kontroli Julani postanowił działać. 19 lutego 2018 roku bojownicy HTS-u zaczęli atakować posterunki SLF w całym Idlib. Pretekstem do rozpoczęcia walk było zabójstwo wysoko postawionego członka HTS, Abu Aymana al-Masriego (nie mylić z Ahmedem Hassanem Abu al-Khayrą al-Masrim, który był bohaterem poprzedniej części), o które oskarżono Ruch Zinki. Walki trwały ponad 2 miesiące – do 24 kwietnia 2018 roku. Szala zwycięstwa przechylała się raz na jedną, raz na drugą z wojujących stron. Niektóre miasta kilkukrotnie przechodziły z rąk do rąk a siedziby walczących nieustannie nękane były zamachami bombowymi.

Ostatecznie walki zostały uznane za nierozstrzygnięte. Jednak moim zdaniem ten epizod walk o Idlib zakończył się strategicznym zwycięstwem SLF-u. Co prawda Ahrarowi i Zenki nie udało się rozbić HTSu, lecz w końcu – po wielu wcześniejszych porażkach – „skrzydło pro-tureckie” pokazało, że jest w stanie walczyć z ex. Nusrą jak równy z równym.

Na początku starć wydawało się, że HTS odniesie łatwe zwycięstwo nad rozproszonymi siłami SLF-u, które na wielu odcinkach musiały działać samotnie, odcięte o kilkadziesiąt kilometrów od swoich głównych sił. Jednak SLF wykazało się nadzwyczajnymi zdolnościami koordynacji swoich działań, co wyraźnie zaskoczyło ludzi Julaniego. Ponadto Ahrar i Zinki nie ograniczały się wyłącznie do obrony przed HTS-em. W wielu miejscach podjęły one ambitne działania zaczepne, a prawdziwym popisem stało się przebicie rebeliantów z równiny Al-Ghab do oblężonych gór Zawiya i odblokowanie walczących tam mudżahedinów, a następnie wspólny atak na Marat al-Numan zakończony zdobyciem miasta.

Wynik wspomnianych walk odbił się szerokim echem w całym Idlib. SLF postanowiło maksymalnie wykorzystać swój sukces i rozpoczęło akcję propagandową wśród innych ugrupowań, która miała zachęcić je do stworzenia wspólnego bloku rebelianckiego, który będzie w stanie przejąć władzę w Idlib. W ten sposób 28 maja 2018 roku, z inicjatywy SLF, powstał Narodowy Front Wyzwolenia (NFL). W jego skład weszły m.in.: Legion Szamu, Wolna Armia Idlib, 1. Dywizja Przybrzeżna, Jaysh al-Nasr, 23. Dywizja. 1 sierpnia 2018 roku dotychczasowi członkowie SLF – Ahrar oraz Zinki – także dołączyli do NFL.

Obecnie Narodowy Front Wyzwolenia liczy ok. 50-60 tysięcy mudżahedinów (szacunki autora). Taka siła jest w stanie nie tylko stanąć do walki z HTS-em jak równy z równym, lecz także zniszczyć ugrupowanie Julaniego. NFL stworzyło ramy organizacyjne, w które wciągnięte zostały niemal wszystkie liczące się ugrupowania rebelianckie, które nie zostały jeszcze wchłonięte przez HTS. Narodowy Front Wyzwolenia jest potężnym narzędziem, które – w odpowiednich rękach – jest w stanie zniszczyć dotychczasowe Idlib i zaprowadzić nowe porządki. Jak? O tym w kolejnej części.

Walki w Idlib w styczniu-marcu 2018 roku, źródło: MrPenguin20, OpenStreetMap contributors, SuriyakMaps, openstreetmap.org

-----------------------------------------------

Dzisiejszy artykuł miał pojawić się wczoraj, ale zabrakło mi mocy przerobowych - za co przepraszam tych, którzy czekali na post (m.in. kolega @Liesbaum). Jutro jest święto, także trzecia część pojawi się już terminowo. Jutro zajmiemy się podsumowaniem obecnej sytuacji w Idlib i porozmawiamy na temat ewentualnej ofensywy wojsk rządowych na Idlib. Prośba @Martwiak o źródła także zostanie spełniona - wrzucę wszystkie źródła jutro i przyporządkuję je do poszczególnych artykułów. Miałem to zrobić dzisiaj, ale to jeszcze bardziej opóźniłoby wstawienie tekstu. Grafika przypięta do posta pochodzi z kremlin.ru
-----------------------------------------------

Po więcej podobnych historii, zapraszam do:
- archiwum
- obserwowania tagu #lagunacontent
- polubienia strony na facebooku.

#syria #bitwaoidlib #geopolityka #turcja #bliskiwschod #lagunacontent #gruparatowaniapoziomu #steemit pokaż całość

źródło: steemitimages.com

9 listopada 1965 Nowy Jork. Awaria zasilania która objęła obszar około 207 tys. km² w granicach stanów Connecticut, Massachusetts, New Hampshire, New Jersey, Nowy Jork, Pensylwania, Rhode Island, Vermont oraz kanadyjską prowincję Ontario. Przyczyną był wadliwie działający przekaźnik systemu zabezpieczeń w kanadyjskiej hydroelektrowni. Usunięto ją po ok. 30 godzinach.
yt
#fotohistoria #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #energetyka pokaż całość

źródło: i.kinja-img.com

Przepraszam za zamieszanie, po przeanalizowaniu argumentów kilku osób, nie będę wrzucał blogów podróżniczych, chyba, że oferują coś wyjątkowego.

Mapa wyjaśnia, jak wszystko w fizyce jest do siebie dostosowane.

Mapa pokazującą, jak wiele sekcji fizyki jest ze sobą powiązanych - od ery Isaaca Newtona do teorii względności Einsteina i fizyki kwantowej (z małą szczyptą filozofii dla lepszego zrozumienia tematu). W powiązanych filmik z polskimi napisami wyjaśniający mapę .

Link do znaleziska: https://www.wykop.pl/link/4472151/ta-genialna-mapa-wyjasnia-jak-wszystko-w-fizyce-jest-do-siebie-dostosowane/

Coś fajnego nam umyka? Poinformuj mnie @botpoziomu
Jeżeli chcesz obserwować osobny tag dla tych wpisów, obserwuj: #botpoziomu

Ten wpis to inicjatywa podnoszenia poziomu na wykopie przez wołanie do znalezisk o merytorycznych treściach. Jest nas już ponad 300 osób. Zeby dolaczyc nalezy kliknac na ten link https://mirkolisty.pvu.pl/list/1UH8sCyT1AtCCdXr nastepnie zalogowac sie swoim kontem wykop.pl i kliknac dolacz w tej grupie. Przepraszam jak troche wymagajace nie my to wymyslalismy :(

#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #fizyka #nauka #liganauki #ligamozgow pokaż całość

źródło: link_Pr4LNqYssjguR0UCHSPCCxwH9bdiphcY,w300h223.jpg

Hej, to znowu ja :) ( wstawiam drugi raz bo wcześniej bez zdjęcia )
Dziś przedstawię wam parę ciekawostek o gadach.

1. Biegające po wodzie
Tak, są gatunki takie jak agama żaglowa filipińska, bazyliszek płatkogłowy (Basiliscus plumifrons), czy bazyliszek pasiasty, zwany jaszczurką Jezusa Chrystusa (Basiliscus vittatus), które potrafią biegać po powierzchni wody (stąd nazwa drugiej z jaszczurek). Jest to niezwykła zdolność, którą posiadło niewiele gatunków w świecie zwierząt.

2. Jak silne są gady?
Krokodyle gryzą najsilniej ze wszystkich zwierząt świata. Siła nacisku szczęk krokodyla może wynosić nawet 1800 kg na cal kwadratowy. Jest to więcej niż 3 razy silniej niż w przypadku rekina i 2 razy więcej niż w przypadku hieny.

Pyton siatkowy jest tak silny, że do obezwładnienia siedmiometrowego osobnika potrzeba 7 dorosłych mężczyzn.

3. Dziwadła?
Jedna z jaszczurek z Nowej Zelandii ma troje oczu, z czego jedno jest szczątkowe na czubku głowy. Jej metabolizm jest bardzo powolny. Oddycha raz na godzinę. Z kolei legwan potrafi wstrzymać oddech na pół godziny.
Padalec wygląda jak wąż, ale to jaszczurka! Głównym obiektem podań, legend, baśni o smokach jest bazyliszek płatkogłowy.

4. Najliczniejsza w Polsce? Najszybsza na świecie?
Najbardziej pospolitym gadem Polski jest jaszczurka zwinka. Najbardziej pospolitym wężem Polski jest zaskroniec zwyczajny.

Najszybszy gad na świecie to obecnie legwan ostroogonowy, który potrafi poruszać się z prędkością 35 km/h.

5. Największe gady
Największą żyjącą jaszczurką jest waran z Komodo, który osiąga 3 m długości.

Największą z agam jest soa-soa z Filipin, osiąga 1 m długości.

Największym żółwiem jest żółw skórzasty. Rekordzista ważył 960 kg, miał 2,8 m długości i 2,7 m szerokości.

Największym wężem w Polsce jest wąż Eskulapa. To jednocześnie najrzadziej spotykany wąż w naszym kraju.

Największym wężem Ameryki Północnej jest zaskroniec igliwiowy.

Anakonda to jeden z największych pod względem masy ciała węży na świecie, ale nie najdłuższy. Najdłuższy jest pyton siatkowy. Mierzy nawet 11 metrów!

Największą krajową jaszczurką jest jaszczurka zielona, która może osiągnąć rozmiar nawet 40 cm. Jest jednak w Polsce niezwykle rzadka.

Kobra królewska jest największym jadowitym wężem świata.

Tajpan jest najwiekszym jadowitym wężem Australii, zaś mamba czarnym w Afryce.

6. Czy gady są niebezpieczne?
Jak tajpana pustynnego z Australii jest tak silny, że 0,04 g może zabić człowieka.

Mimo, że lepiej tego nie robić, połknięcie jadu węży nie jest tak groźne. Groźne jest jego przedostanie się do krwiobiegu człowieka.

Anakonda może pożreć człowieka w całości! Zanotowano też przypadek pożarcia 14 letniego chłopca przez pytona siatkowego. W żołądku pytona tygrysiego o długości 5,7 m znaleziono leoparda.

Ukąszenie żmii zygzakowatej jest jadowite i zagraża zdrowiu oraz życiu człowieka, szczególnie dzieci i osób starszych. Konieczne jest szybkie podanie surowicy przeciw jadowi żmii.

Nawet żółwie bywają niebezpieczne. Należy do nich żółw jaszczurowaty, który jest bardzo agresywny i kąsa.

Ukąszenie kobry królewskiej w 3 godziny moze powalic słonia.

Mimo, że na widok człowieka kodbra indyjska (okularnik) zwykle ucieka, to należy on do najbardziej niebezpiecznych węży świata. Jad zawiera neurotoksyny, porażające funkcje oddechowe. Ukąszony człowiek umiera w ciągu kilku godzin. W samych Indiach każdego roku z około 300 000 pokąsanych ludzi umiera kilkanaście tysięcy. W 70% przypadków nie leczone surowicą ukąszenie kończy się śmiercią pokąsanego.

7. Długowieczność?
Organy wewnętrzne żółwi starzeją się wolniej niż u innych zwierząt.
Żółwie słoniowe z Galapagos żyją 300 lat!

link:
Wikipedia
https://www.medianauka.pl/ciekawostki-o-gadach

#ciekawostki #zwierzaczki #przyroda #gady #smiesznypiesek #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: media.discordapp.net

8 maja 1941 - Port lotniczy Nowy Jork-LaGuardia. Mechanicy i inspektorzy Trans World Airlines podczas prac remontowych samolotów transportowych.
#fotohistoria #lotnictwo #samoloty #gruparatowaniapoziomu

źródło: cdn.theatlantic.com

Czy istnieją uniwersalne prawa człowieka?

Niedawno opublikowano sondaż, wg którego 29% Polaków odrzuca istnienie uniwersalnych praw człowieka. Dziś zabawię się więc w adwokata diabła i pokażę argumenty, dla których nawet zwolennik liberalnej demokracji może mieć w kwestii ich istnienia poważne wątpliwości.

"Przedstawiciele ludu francuskiego, zebrani w Zgromadzeniu Narodowym, uznawszy, iż nieznajomość, zapoznanie lub pogarda dla praw człowieka to jedyne przyczyny publicznych nieszczęść i zepsucia rządów, postanowili ogłosić w uroczystej deklaracji naturalne, niezbywalne i święte prawa człowieka (...)”

Tak właśnie zaczyna się dokument nie byle jakiego formatu. Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela, uchwalona ponad 200 lat temu tuż po wybuchu Rewolucji francuskiej jest bez wątpienia jednym z najważniejszych aktów prawnych w historii i do dziś stanowi integralną część francuskiej Konstytucji. Czy jednak powinniśmy się zgodzić z jej tezami?

Cytowany fragment świetnie streszcza to, co przez wcześniejsze dziesięciolecia głosili francuscy myśliciele doby oświecenia.

Były to czasy wielkich odkryć naukowych, świeże były jeszcze prawa fizyki Newtona. Ludzie zachłysnęli się olbrzymią, jak się wówczas wydawało, wiedzą. Zasada generalnie była prosta: świat jest stworzony rozumnie i rządzi się swoimi niezmiennymi prawami. Zadaniem człowieka jest go poznać i opisać. Jeżeli człowiek poprawnie pozna fizykę, stworzy dobrą maszynę. Jeżeli poprawnie pozna prawa rządzące ludzkością, stworzy dobry ustrój, w którym każdy będzie szczęśliwy. Nieszczęście? No przecież napisali – wynika z nieznajomości praw człowieka.

Koncepcja praw człowieka jest więc koncepcją prawa natury – człowiek może je odkryć, ale nie może ich ustanowić.

To nieco zabawne, ale w tym momencie stają ci myśliciele, zazwyczaj zagorzali antyklerykałowie w jednym szeregu z chrześcijanami, którzy również wierzą w dokładnie to samo – że jest jakiś szereg norm, które niezależnie od widzimisię władcy, parlamentu, czy kto by tam prawo stanowione uchwalał obowiązują zawsze. I prawodawca „ludzki” musi ich w swojej twórczości przestrzegać – chyba, że chce sam na swoją głowę ściągnąć problemy.

Czy jednak jest to stanowisko słuszne? Oddajmy głos pewnemu człowiekowi:

„Nie istnieje nic takiego, jak prawa naturalne, nic takiego jak prawa uprzednie w stosunku do instytucji władzy.”

Wbrew pozorom słów tych nie napisał Hitler, Stalin czy inny Jaruzelski, a Jeremy Bentham, angielski filozof współczesny czasom Rewolucji Francuskiej i postać wymieniana powszechnie w panteonie twórców ustroju charakterystycznego dzisiaj dla świata zachodniego. Czemu więc Bentham w prawa człowieka nie wierzył?

To proste – Bentham był jednym z pierwszych pozytywistów prawniczych.

Pozytywizm prawniczy nawiązywał do pewnego dużego nurtu filozoficznego, który miał zdobyć popularność w połowie XIX wieku i potem przeżyć renesans przed II wojną światową w Wiedniu. Pozytywiści uprawiali mianowicie filozofię minimalistyczną – zamiast formułować jakieś rozdmuchane teorie dotyczące Ducha, Boga czy innych tak wielkich, jak i niedostępnych dla nas bezpośrednio rzeczy skupili się na tym co można poznać na pewno: a tym są rzeczy poznawalne empirycznie.

Dokładnie tak samo uważają pozytywiści prawniczy – o „prawie natury” gdybać nie sposób. O tym co mówi ustawa czy Konstytucja – jak najbardziej można!

Tak więc, nawet jeżeli człowiek ma jakieś naturalne prawo do życia, do wolności od tortur czy do swobody wypowiedzi to jest to przede wszystkim prawo wynikające z Konstytucji, ustaw lub innych aktów władzy. A przynajmniej, tylko z takich aktów możemy czerpać materiał do jakiejkolwiek sensownej dyskusji. Problem polega na tym, że koncepcja wiary w praworządność wszystkiego co ustanowi władza w pewnym momencie, zdaniem wielu, poszła z dymem.

Z dymem hitlerowskich krematoriów w obozach zagłady

Hitlerowska III Rzesza formalnie była państwem prawa – na każdego skazanego znajdywał się stosowny rozkaz, nawet obowiązywanie wcześniejszej Konstytucji zostało przez Hitlera zawieszone „zgodnie z prawem”. Wywołało to wielki szok wśród zwolenników pozytywizmu prawniczego i spowodowało postawienie pod znakiem zapytania jego słuszności. Najgłośniej wystąpił wybitny niemiecki prawnik, Gustaw Radbruch, tworząc obowiązującą do dziś w niemieckim prawodawstwie „formułę Radbrucha”. Formuła ta przewidywała, że owszem, podstawą działania wszelkich organów państwa i jego przedstawicieli jest prawo ustanowione przez państwo (lex) ale równocześnie wszyscy je stosujący są zobowiązani oceniać je również w kontekście prawa naturalnego (ius). Dzięki temu możliwe było nie tylko skazanie działających zgodnie z „pozytywnym” nazistowskim prawem zbrodniarzy, ale także wielu funkcjonariuszy komunistycznej bezpieki z powojennego NRD, którzy również formalnie mieli do swych działań podkładkę ustawową.

Radbruch zauważył, że prawo pozytywne ma jedną, niewątpliwą zaletę – jest pewne, natomiast niekoniecznie moralne, i ten ewentualny brak moralności jest dowodem, że musi istnieć jakaś furtka zabezpieczająca.

Czy jest nią jednak poszukiwanie niespisanych uniwersalnych zasad typu prawa człowieka?

Zaznaczam – wątpliwe moim zdaniem by te 29% z badania składało się wyłącznie, lub nawet przede wszystkim ze scjentystycznych pozytywistów, którzy po długiej refleksji uznali wyższość pozytywizmu prawniczego nad wszelakimi koncepcjami prawno-naturalnymi. Obawiam się, że prawda jest tu dużo bardziej brutalna.

Trzeba jednak pamiętać, że każdy dyktator miał w zanadrzu swojej propagandy wiele górnolotnych haseł o „woli narodu”, jego „dobra”, „konieczności dziejowej” czy też, jakże współcześnie to brzmi „woli suwerena” które miałyby rzekomo stać ponad prawem pozytywnym – nad ustawami czy nawet nad Konstytucją. Gdy pamiętamy o zbrodniach nazistów, nie zapominajmy, że działający w, jak im się wydawało, szczytnym celu rewolucjoniści francuscy również wyrżnęli dziesiątki tysięcy ludzi.

Bibliografia:
K. Chojnicka; H. Olszewski Historia doktryn politycznych i prawnych
S. Wronkowska; Z. Ziembiński, Zarys teorii prawa.

Obserwuj: #filozofiadlajanuszy Polub: na Facebooku Wesprzyj: finansowo lub bezpośrednio na Patronite

#zainteresowania #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #mikroreklama #filozofia #prawo #neuropa #historia pokaż całość

źródło: DjjFqWPW4AAZyfY.jpg

Hanuman w rydwanie w świątyni Wat Phra Kaew (świątynia Szmaragdowego Buddy), Tajlandia XVIII wiek

Wiki

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #sztuka #religia #myrmekochoria pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Świątynia Chaitya wykuta w skale w jaskini Karla, Indie II wiek przed naszą erą

Wiki

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #architektura #myrmekochoria pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Zegar z organami i klawesynem, Niemcy 1625.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: images.metmuseum.org

Para królewskich kolczyków z tygrysem i słoniem, Indie I wiek przed naszą erą.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: images.metmuseum.org

Wykopiecie? ( ͡° ͜ʖ ͡°)

https://www.wykop.pl/link/4472775/fregaty-typu-adelaide-jaka-wartosc-bojowa/

Artykuł przygotowany przez moich redakcyjnych kolegów opisuje fregaty rakietowe typu Adelaide, których ostatnie 2 egzemplarze (plus części zamienne z trzeciego) zostaną zakupione przez MON od Australijczyków. Został w nim przedstawiony realny opis możliwości tych okrętów i odkłamuje pewne kwestie zaprezentowane przez osoby spod znaku bagietki i ślimaków ( ͡° ͜ʖ ͡°) (#pdk)

#wojskopolskie #wojsko #militaria #militaryboners #okrety #marynarkawojenna #polska #technologia #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: dziennikzbrojny.pl

Dorothy Lamour z szympansem "Jiggs" podczas kręcenia filmu "Her Jungle Love", USA 1938 rok

Galeria

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #film #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 4.bp.blogspot.com

Dziwne fotografie z początku XX wieku

Galeria

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 4.bp.blogspot.com

Ernest Cole, Apartheid w Południowej Afryce na fotografiach , lata 60. XX wieku.

"W roku 1949 wprowadzona została ustawa zakazująca mieszanych małżeństw. W roku 1950 wprowadzono prawo stawiające pod sąd białą osobę, której udowodniono stosunek seksualny z osobą innej rasy. Karano tylko białych.

Wprowadzenie polityki apartheidu zostało umożliwione przez Ustawę o Spisie Ludności z roku 1950. Apartheid narzucał klasyfikację wszystkich mieszkańców na „białych”, „czarnych” i „kolorowych”. Kryteria klasyfikacji uwzględniały m.in. pochodzenie, wygląd i zwyczaje. Później dodano czwartą kategorię – „Azjatów”, wcześniej klasyfikowanych jako „kolorowi”; jednakże kategoria „Azjatów” odnosiła się prawie wyłącznie do Hindusów. System apartheidu już w 1950 roku nadał Japończykom status „Honorowej Rasy Białej”, co dawało im takie same prawa jak ludziom rasy białej. W niedługim czasie tytuł „Honorowej Rasy Białej” został rozszerzony na prawie wszystkie azjatyckie narody rasy żółtej (większość Chińczyków, Koreańczyków, Tajwańczyków itd.), co całkowicie zrównało ich prawa z rasą białą.

System apartheidu został wzmocniony przez serię praw z lat 50. XX wieku. Ustawa o Zbiorowej Przestrzeni z 1950 przypisała poszczególnym rasom oddzielne strefy mieszkaniowe i komercyjne. Ustawy o Ziemi z lat 1954 i 1955 zabroniły przebywania poszczególnym rasom w określonych strefach.

Wprowadzano segregację rasową w instytucjach publicznych oraz różne standardy edukacyjne, stworzono zdefiniowane rasowo kategorie zawodowe. Oddzielono też władze polityczne, jedynie biali mieli prawo głosu w wyborach do białych władz krajowych (później rozszerzono je również na kolorowych). Regiony zamieszkane przez czarnych – Transkei, Ciskei, Bophuthatswana, Venda i KwaZulu zostały wydzielone wyłącznie dla czarnych jako bantustany, w których wprowadzono czarne władze i zamierzano docelowo uczynić z nich niepodległe państwa. Większość czarnych uzyskała obywatelstwo tych krajów i jednocześnie została pozbawiona obywatelstwa południowoafrykańskiego.

Członkostwo w związkach zawodowych było zakazane czarnym do lat 80. Każdy związek zawodowy o charakterze politycznym był zakazany. Obowiązywał też zakaz strajków. "

Cała galeria
Wiki

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #historiajednejfotografii #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 4.bp.blogspot.com

Saul Leiter, Snowy corner, USA 1952.

Galeria

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.bp.blogspot.com

Bronchocela jubata – gatunek jaszczurki występujący w Indonezji, Kambodży, Tajlandii oraz na Filipinach. Żyje w lasach tropikalnych, zwykle w pobliżu źródła wody. Czasami można ją spotkać na obszarach uprawnych i zaroślach powstałych na skutek karczowania lasów. Osiąga 55 centymetrów długości, w tym 44 centymetry ogona. Prowadzi nadrzewny, dzienny tryb życia. Choć zwykle nie poluje aktywnie, czekając nieruchomo na ofiarę, niekiedy obserwuje się osobniki, które spadają z drzew w pogoni za ofiarą. W takiej sytuacji jaszczurka szybko ucieka w kierunku najbliższego drzewa bądź krzewu. W skład jej diety wchodzą motyle, ważki, muchy i inne małe owady.
Gatunek ten potrafi zmienić kolor skóry na brązowy, gdy czuje się zagrożony.
Samice składają 2-5 jaj w dziurze, którą wcześniej wykopują pyskiem. Młode wykluwają się zwykle po 7 tygodniach. Średnia długość życia tych zwierząt to 10-15 lat.
Bronchocela jubata jest gatunkiem najmniejszej troski. Stan populacji jest stabilny.

#fajnyzwierz - tag z opisami ciekawych gatunków zwierząt
#ciekawostki #natura #zwierzeta #gady #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: 1534233898135.png

Denializm. Co to jest i jak naukowcy powinni reagować? - znalezisko

Dzień dobry, chciałbym zareklamować swoje znalezisko dot. denializmu naukowego. O co chodzi? Fragmenty i tagi poniżej, zachęcam do wykopania.

Skutki regulacji wprowadzanych na podstawie takich poglądów mogą być fatalne. Na przykład Thabo Mbeki (prezydent RPA w latach 1999–2008 – przyp. red.) zanegował fakt, że HIV powoduje AIDS, w wyniku czego tysiące HIV-dodatnich ciężarnych w RPA nie przyjmowało leczenia przeciwretrowirusowego, niepotrzebnie zakażając swoje dzieci. Minister Zdrowia w jego rządzie, Manto Tshabalala-Msimang, zasłynęła z odrzucenia dowodów na skuteczność tej grupy leków, propagując zamiast nich leczenie czosnkiem, burakiem i przyklękiem (Hypoxis hemerocallidea). Ironią losu była zbieżność w czasie zakończenia ich kadencji i przyznania Nagrody Nobla dla Luca Montagniera i Françoise Barré-Sinoussi za odkrycie, że HIV istotnie jest przyczyną AIDS.

Nawet dziś, mimo jasnych dowodów na szybkie zmniejszenie zapadalności na zawał serca w regionach objętych zakazem palenia tytoniu, są osoby, które zaprzeczają szkodliwości biernego palenia. W dużej mierze działo się tak z powodu wysiłków przemysłu tytoniowego, by zwrócić uwagę na inne domniemane przyczyny chorób związanych z paleniem tytoniu, począwszy od stresu, a kończąc na ptakach domowych. Raporty wydane przez Międzynarodowy Panel ds. Zmian Klimatu były obiektem podobnej krytyki ze strony komentatorów mających powiązania z dużymi koncernami naftowymi.

Trzecią strategią jest wybiórczość – powoływanie się na pojedyncze artykuły, które podważają panujące przekonanie, lub uwypuklanie wad najsłabszych artykułów stanowiących podstawę uzgodnień, aby podważyć wiarygodność wszystkich pozostałych. Przykładem pierwszej taktyki jest często cytowany artykuł z „The Lancet” opisujący nieprawidłowości jelit u 12 dzieci chorujących na autyzm, który zaledwie sugerował możliwy związek ze szczepieniem przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR). Artykuł szeroko wykorzystywali aktywiści działający przeciwko szczepieniom, mimo że 10 z 13 autorów artykułu wycofało się z sugerowanego związku szczepień z zaobserwowanymi zmianami w przewodzie pokarmowym.

#nauka #gruparatowaniapoziomu #ligamozgow #liganauki #ciekawostki #denializm #mikroreklama pokaż całość

źródło: encrypted-tbn0.gstatic.com

Wykopiecie? :)

Jak wyglądały koronacje polskich władców elekcyjnych? - Koronacja miała wymiar sakralny i była obrzędem religijnym, w czasie którego namaszczano króla, nadając mu według ówczesnych wyobrażeń nadnaturalną moc. Był to rytuał ważny dla utrzymania ładu społecznego, gdyż władca spajał państwo. Akt ten niósł też ze sobą poważne następstwa natury prawnej.

Na zdjęciu replika tzw. Korony Chrobrego (fot. Gryffindor, CC BY-SA 3.0).

#nauka #historia #liganauki #gruparatowaniapoziomu #ciekawostkihistoryczne #polska #mikroreklama pokaż całość

źródło: tytus.edu.pl

#iiwojnaswiatowawkolorze

Fiński żołnierz przy zdobytym sowieckim uzbrojeniu, rejon jeziora Ładoga, sierpień 1941 r.

Rozpoczęta bolszewicką agresją na Finlandię Jatkosota obróciła się na niekorzyść Sowietów. W lipcu rozpoczęto planowaną w końcu czerwca ofensywę. Pierwsza z nich obejmowała atak w kierunku jeziora Ładoga. W tym celu utworzono Armię Karelii, dowodzoną przez gen. Heinrichsa, złożoną z dwóch dwudywizyjnych korpusów (VI i VII) oraz Grupy Oinonen, złożonej z z trzech brygad, w tym stanowiącą szpicę ataku 1. Brygadę Jegierską. W rezerwie zatrzymano jedną dywizję, która miała blokować okupowany przez Sowietów półwysep Hanko. Ogółem front był obsadzony przez cztery korpusy, idąc od zachodniej Karelii: IV, atakujący Viipuri, dalej na wschód II. i VI., atakujące na południe, w stronę Ładogi oraz VII., idący na Sortavala, najbardziej na wschód.Naprzeciw nim rozlokowała się sowiecka 7. Armia, oparta o umocnienia.

10 lipca VI Korpus ruszył do ataku, szybko przełamując sowieckie linie, dopiero przy jeziorze Jänisjärvi prawa flanka napotkała na silny opór, który zatrzymał ich aż do 16 lipca. Do walki weszła też pozostająca w rezerwie 1. Dywizja, rezerwowa 17. DP oraz niemiecka 163. DP, które miały zająć miasteczko Suvilahti. Niezbyt dobrze radziła sobie Grupa Oinonen, której atak zatrzymał się tuż po tym, jak się zaczął, zatrzymany silnym sowieckim oporem.

Jednak Finom - siłami wyczerpanej 110-kilometrowym natarciem 1. Brygady - udało się 16 lipca dotrzeć do brzegów Ładogi, 21 lipca zdobyli szturmem graniczne miasteczko Salmi, wybijając okrążony sowiecki 452. pułk zmotoryzowany, zaś 23 lipca dotarli do przedwojennej granicy w pobliżu jeziora Onega. Mannerheim nakazał kontynuowanie natarcia i przygotowanie pozycji obronnych bardziej na południe. Finowie skierowali się na Sortavala i Pietrozawodsk, jednak spora część żołnierzy odmówiła przekroczenia granicy z 1939 roku. Sowieci próbowali kontratakować siłami 198. Dywizji Zmotoryzowanej przez rzekę Jänisjoki, jednak Finowie przechwycili ich plany i zmusili do odwrotu 1 sierpnia. Sortavala została wyzwolona 15 sierpnia, a Finowie okrążyli sowiecką 168. Dywizję Strzelecką nad brzegiem Ładogi, rozcinając sowiecki front na pół (wschodnią i zachodnią Karelię) i zdobywając duże ilości zaopatrzenia, którego Sowieci nie mogli wyewakuować przez jezioro.

#unternehmenbarbarossa #barbarossa

Autor postu: II wojna światowa w kolorze

#iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #historiajednejfotografii #zdjeciazwojny pokaż całość

źródło: 39065511_2083226761722097_779696405726887936_n.jpg

#memy #heheszki #niemcy #gruparatowaniapoziomu #ocieplaniewizerunkuadolfahitlera

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: i.imgflip.com

@w_gs: 20 maja 1945 Belsen - autor: George Rodger.
Niemiecki chłopiec idzie drogą przy której leżą ofiary obozu w Bergen-Belsen.
#fotohistoria #iiwojnaswiatowa #gruparatowaniapoziomu #obozykoncentracyjne

źródło: 04504.jpg 18+

Zbiór najlepszych, moim zdaniem, ciekawostek o mrówków :) (lub mrówek, mówiąc mniej kolokwialnie)

1. Największa odnaleziona kolonia mrówek miała ponad 6,000 km szerokości.
Ogromna kolonia mrówek argentyńskich rozciągająca się na 6,000 km, została odkryta w Europie i stwarzała spore zagrożenie dla lokalnych zwierząt i upraw. Zwykle mrówki te formują mniejsze grupy, jednakże tutaj kolonie uformowały jedną, ogromną super-kolonię.

2. Mrówki są najdłużej żyjącymi owadami.
Mrówcza królowa, którą obserwowano w jej naturalnym środowisku w stanie Idaho, w USA żyła aż 30 lat.

4. Większość mrówek potrafi przeżyć pod wodą aż 24 godziny.
Mrówki nie posiadają płuc, oddychają przez maleńkie otwory na ciele – przetchlinki. Kiedy mrówka jest zalana wodą może wydawać się martwa, jednakże jeżeli woda wyparuje mrówka powróci do życia.

5. Mrówki dużo śpią.
Mimo, że potocznie mówi się, że mrówki ciągle pracują i nigdy nie śpią, badania prowadzone na czerwonych mrówkach dowodzą inaczej. Odkryto, że robotnice „przysypiają” 253 razy na dobę i trwa to około 1 minuty, co łącznie daje prawie 5 godzin snu. Królowe zasypiają 92 razy, ale za każdym razem na około 6 minut, co daje prawie 9,5 godziny snu. Niektóre mrówki są bardziej aktywne za dnia, inne w nocy. Mogą też spać nawet 4 miesiące podczas hibernacji.

6. Znane jest ponad 12,000 gatunków mrówek.
Mrówcza baza danych „antbase” daje dostęp do wszystkich znanych gatunków mrówek na świecie. 3 marca 2010 zarejestrowano tam 12,565 różnych gatunków. Nowe gatunki są ciągle odkrywane. Szacuje się, że na świecie może ich być około 22,000.

7. W czasie jednego roku mrówki przenoszą 50 ton ziemi na jednej mili kwadratowej.
„Mrówki są głównym czynnikiem przemieszczania się gleby – ważniejszym nawet niż dżdżownice.” Powiedział Edward Osborne Wilson, socjobiolog z Uniwersytetu Harvarda, największy na świecie specjalista od zachowań społecznych insektów.

8. Wszystkie robotnice, żołnierze i królowe są samicami.
Prawie wszystkie mrówki, które możesz zobaczyć w dziczy są samicami. Samce mrówek nie robią nic w koloniach, żyją krótko a ich jedynym zadaniem jest zapłodnienie królowej, po czym giną.

9. Mrówki mają dwa żołądki.
Czasami można zauważyć „całujące się” mrówki, które tak naprawdę karmią się wzajemnie. Proces ten nazywany jest trofalaksją. Umożliwia to niektórym mrówkom pilnowanie gniazda, podczas gdy inne szukają pożywienia.

10. Niektóre mrówki nie mają oczu.
Większość mrówek ma bardzo słaby wzrok. Niektóre gatunki rozwinęły komunikację przez czułki tak bardzo, że w ogóle nie potrzeba im oczu.

A teraz najlepsze!

11. Największym wrogiem mrówek są… inne mrówki.
Mrówki z różnych kolonii nawet tego samego gatunku traktują się jak wrogowie. Używają żuwaczek, żeby przytrzymać nogi lub czułki wroga kiedy ich pobratymcy rozrywają ofiarę na kawałki. Zwycięzcy mogą najechać pokonaną kolonię i zabrać jajeczka dla jedzenia, lub żeby wychować je na niewolników.

12. Niektóre gatunki mrówek potrafią zniewolić inne.
Niewolnictwo objawia się na dwa sposoby. Królowa może zabić królową z sąsiedniego mrowiska. Przejmuje je wtedy a robotnice przynoszą jej jajeczka. Mrówki, które wcześniej tam żyły z biegiem czasu wymrą.
Innym sposobem jest kradzież larw i poczwarek z innych mrowisk i wychowywanie ich na robotnice-niewolników.

13. Mrówki hodują mszyce podobnie jak ludzie zwierzęta. Przenoszą je na świeżą roślinność i zapewniają ochronę. W zamian za to mszyce produkują spadź, która jest przysmakiem mrówek.

14. Grzyb Ophiocordyceps unilateralis potrafi przejąć kontrolę nad umysłem żywiciela. Wrasta w ciało zarażonej mrówki. Następnie zmusza zarażoną mrówkę, by udała się w miejsce, które jest najbardziej dogodne dla jego rozwoju i rozmnażania się. Po paru dniach z głowy mrówki zaczyna wyrastać długa strzępka, na której pojawia się kula z zarodnikami. W ten sposób powstaje zasadzka na kolejne mrówki, co może prowadzić do zagrożenia całej kolonii.

15. Niektóre gatunki mrówek zbierają kawałki żywicy, by następnie po niej chodzić i ocierać się o nią. Żywica używana jest jako antybiotyk, która dzięki swoim właściwościom bakteriobójczym chroni ciała mrówek przed zarazkami.

Tak więc, czy mrówki nie przypominają NAS?

źródło(a):
- http://www.myrmeblog.pl/ciekawostki-o-mrowkach/
- https://zalajkowane.pl/15-ciekawostek-o-mrowkach/
- wikipedia
#mrowki #zwierzaczki #smiesznypiesek #zwierzeta #ciekawostki #przyroda
#gruparatowaniapoziomu ? pokaż całość

źródło: photos.smugmug.com

Co robi lewica kiedy łyka "fejka"?
- chyba fejk. Ale malo odstaje od naszej rzeczywistosci
- To chyba źle świadczy o rzeczywistości w której przyszło nam żyć, że się nad tym zastanawiamy.
- Fejk, ale jakże bliski prawdy.
- ja tak wiele razy myślałem że widzę fake, po czym sprawdzałem Twittera i to było kurwa prawdziwe.

(Tak, to prawda, to źle świadczy o rzeczywistości)

Co to są psychologiczne mechanizmy obronne?
http://www.centrumdobrejterapii.pl/materialy/co-to-sa-psychologiczne-mechanizmy-obronne/

Skoro, nawet przy tak błahej sprawie nie potrafią zachować rozumu i godności człowieka, i przyjąć czegoś do świadomości, to pomyślcie jak to jest z bardziej skomplikowanymi sprawami. Wytłumaczcie takim ludziom, że mylą się w sprawach z dziedziny ekonomi, polityki, socjologi, filozofii...

https://www.wykop.pl/wpis/34402457/bieznia-w-kazdym-kosciele-%CA%96-bekazkatoli-bekazpisu/

#bekazlewactwa #gruparatowaniapoziomu #polityka #4konserwy #psychologia #oswiadczenie #centryzm pokaż całość

źródło: fejk2.jpg

Trzydziesty Siódmy Prezydent USA – Richard Nixon
Ur. 9 stycznia 1913 w Yorba Linda, Kalifornia, zm. 22 kwietnia 1994 w Nowym Jorku
Okres urzędowania: 20 stycznia 1969 – 9 października 1974
Partia: Republikańska

1. Richard Milhous Nixon przyszedł na świat jako drugi z pięciorga synów małżeństwa farmerów – Francisa i Hannah Nixonów. Podobnie jak Herbert Hoover, Nixon był kwakrem, zaś jego dalekim przodkiem był słynny osadnik – Thomas Cornell (pokrewieństwem z Cornellem mogą się również pochwalić m.in. Jimmy Carter czy Bill Gates).
2. Rodzina Nixonów nie należała do zamożnych, lecz Richardowi udało się zdobyć bardzo dobre wykształcenie – w 1934 roku ukończył Whittier College, by w 1937 roku uzyskać dyplom prawnika Duke University, gdzie był jednym z najzdolniejszych studentów.
3. Pod koniec studiów złożył podanie do przyjęcia do służby w FBI, jednak nie otrzymał odpowiedzi zwrotnej – słynny szef Biura, J. Edgar Hoover, tłumaczył Nixonowi po latach, że nie przyjęto go do służby ze względu na cięcia budżetowe.
4. W 1940 roku poślubił nauczycielkę Pat Ryan (1912-1993), z którą miał dwie córki: Tricię (ur. 1946 – w 1971 wzięła ślub z prawnikiem Ewdardem Coxem – ceremonia odbyła się w Ogrodzie Różanym przy Białym Domu) oraz Julie (ur. 1948 – wyszła za mąż za Davida Eisenhowera, wnuka prezydenta Dwighta D. Eisenhowera, który na cześć swojego jedynego wnuka nadał nazwę słynnej rezydencji amerykańskich prezydentów – Camp David).
5. W trakcie II wojny światowej służył w US Navy na Pacyfiku, ale nigdy nie brał czynnego udziału w walce. Po wojnie zaczął rozwijać karierę polityczną – w 1947 roku dostał się do Izby Reprezentantów, zaś w roku 1950 – do Senatu. W 1952 roku stanął u boku Dwighta D. Eisenhowera jako kandydat na wiceprezydenta – w trakcie kampanii wokół Nixona wybuchł skandal związany z czerpaniem przez niego korzyści z funduszu finansowanego przez konserwatywnych biznesmenów, a które miał przeznaczać m.in. na prywatne cele. W telewizyjnym orędziu do narodu Nixon odparł zarzuty oponentów i poinformował, że jedynym prywatnym prezentem jaki otrzymał podczas kampanii był pies Checkers (stąd przemówienie to określane jest jako The Checkers Speech).
6. Jest jednym z dwóch – obok Franklina Delano Roosevelta – amerykańskich polityków, którzy startowali w aż pięciu kampaniach prezydenckich: w 1952 i 1956 roku jako kandydat na wiceprezydenta przy Eisenhowerze (wygrana), w 1960 roku jako kandydat na prezydenta przeciwko JFK (porażka) i ponownie w 1968 oraz 1972 roku jako kandydat na prezydenta (obydwie elekcje wygrane – przeciwko kolejno: Hubertowi Humphreyowi i Georgowi McGovernowi).
7. Był miłośnikiem gry w kręgle – do tego stopnia, że zlecił instalację toru kręglarskiego w piwnicach Białego Domu.
8. Potrafił grać na pięciu instrumentach muzycznych – fortepianie, saksofonie, klarnecie, akordeonie i skrzypcach.
9. Jako prezydent doprowadził do wprowadzenia szeregu ustaw m.in. zwiększających prawa mniejszości, liberalizujących politykę wobec Indian czy walczących z segregację rasową; założył również Agencję Ochrony Środowiska i rozpoczął wartą 100 milionów dolarów kampanię na rzecz walki z rakiem. W polityce zagranicznej dał się zapamiętać m.in. z dążenia do zakończenie wojny w Wietnamie, czy historycznej wizyty w Chinach w 1972 roku.
10. Jego prezydenturą wstrząsały potężne skandale – w październiku 1973 roku w związku z oskarżeniami o korupcję rezygnację złożył jego wiceprezydent, Spiro Agnew. Rok później, w wyniku Afery Watergate, z prezydentury zrezygnował sam Nixon (pozostaje jak dotąd jedynym amerykańskim prezydentem, który zrezygnował z pełnienia urzędu). Po ustąpieniu z urzędu m.in. doradzał swoim następcom w polityce zagranicznej. Zmarł w wieku 81 lat w wyniku powikłań po udarze mózgu.

***

W poprzednich odcinkach:

1. George Washington
2. John Adams
3. Thomas Jefferson
4. James Madison
5. James Monroe
6. John Quincy Adams
7. Andrew Jackson
8. Martin Van Buren
9. William Henry Harrison
10. John Tyler
11. James K. Polk
12. Zachary Taylor
13. Millard Fillmore
14. Franklin Pierce
15. James Buchanan
16. Abraham Lincoln
17. Andrew Johnson
18. Ulysses S. Grant
19. Rutherford B. Hayes
20. James A. Garfield
21. Chester A. Arthur
22. & 24. Grover Cleveland
23. Benjamin Harrison
25. William McKinley
26. Theodore Roosevelt
27. William Howard Taft
28. Woodrow Wilson
29. Warren G. Harding
30. Calvin Coolidge
31. Herbert Hoover
32. Franklin Delano Roosevelt
33. Harry S. Truman
34. Dwight D. Eisenhower
35. John Fitzgerald Kennedy
36. Lyndon Baines Johnson

***

Pod tagiem #prezydenciusa będę co jakiś czas wrzucać mniej lub bardziej znane ciekawostki dotyczące prezydentów Stanów Zjednoczonych - w kolejności urzędowania, po 10 ciekawostek na głowę.

Jeśli znacie jakieś ciekawostki dotyczące prezydentów USA, o których traktują moje wpisy, to zachęcam do publikowania ich w komentarzach.

#historia #usa #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

John Paul Miller, kolonia polipów, USA 1995.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mfas3.s3.amazonaws.com

Witam, przepraszam, ze wolam raz jeszcze, ale poprzednie znalezisko po przeanalizowaniu nie spelnialo standardow naszej spolecznosci, dlatego wolam raz jeszcze. Przepraszam za kłopot.

1177 p.n.e.: Rok, w którym upadła cywilizacja, czyli "pierwsze średniowiecze"

Upadek Rzymu w V w. n.e. spowodował regres cywilizacyjny. Poziom produkcji rolnej, wymiany handlowej i sytuacja naukowo-techniczna Europy uległy degradacji. To samo stało się niemal dwa tysiąclecia wcześniej, kiedy w jednym czasie upadło kilka imperiów na Bliskim Wschodzie, kończąc epokę brązu.

Link do znaleziska: https://www.wykop.pl/link/4471091/1177-p-n-e-rok-w-ktorym-upadla-cywilizacja-czyli-pierwsze-sredniowiecze/

Coś fajnego nam umyka? Poinformuj mnie @botpoziomu
Jeżeli chcesz obserwować osobny tag dla tych wpisów, obserwuj: #botpoziomu

Ten wpis to inicjatywa podnoszenia poziomu na wykopie przez wołanie do znalezisk o merytorycznych treściach. Jest nas już ponad 200 osób. Zeby dolaczyc nalezy kliknac na ten link https://mirkolisty.pvu.pl/list/1UH8sCyT1AtCCdXr nastepnie zalogowac sie swoim kontem wykop.pl i kliknac dolacz w tej grupie. Przepraszam jak troche wymagajace nie my to wymyslalismy :(

#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #historia #ciekawostkihistoryczne #nauka #liganauki #rzym #starozytnosc #starozytnyrzym pokaż całość

źródło: Screen Shot 2018-08-13 at 13.14.10.png

Naszyjnik z Hathor, Egipt 743–712 rok przed naszą erą.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mfas3.s3.amazonaws.com

Zestaw biżuterii, Włochy 1870 rok.

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mfas3.s3.amazonaws.com

Dziewczyna dmuchająca bańki mydlane (naszyjnik: złoto, platyna, diamenty, szafiry perły i emalia), Hiszpania 1910

Muzeum

#smoczautopia - Tag do obserwowania. Przegląd przedmiotów z różnych muzeów czasem z dłuższym komentarzem.

#historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #artefaktnadzis #gruparatowaniapoziomu #myrmekochoria pokaż całość

źródło: mfas3.s3.amazonaws.com

Czas wakacji, czas wolny. Warto ten czas spędzić ciekawie i mądrzej niż patostreamy!

Zachęcam do wykopania portalu wolne lektury, z którego można pobrać darmowe książki, audiobooki! Polecam i zachęcam.

#ksiazki #gruparatowaniapoziomu #wakacje #studbaza #licbaza pokaż całość