#bron #heheszki #kryminalistyka #humorobrazkowy #strzelectwo

źródło: IMG_6290.PNG

№2 Błąd w analizie czeskich wybuchów - wymieszanie badania przyczyn naturalnych i nadprzyrodzonych istot w jednym miejscu.

W poprzednim wpisu napisałem, że 50% relacji prasowych z czeskich wydarzeń poświęcone jest interesującym dla nikogo kłótniom między nieznanymi czeskimi politykami. Z czego składa się pozostałe 50%? Na odwrót, to bardzo rozrywkowe dla wszystkich opowieści o ściśle tajnej i tajemniczej rosyjskiej agencji wywiadowczej - GRU. Jeśli jednak przyjrzeć się bliżej, owe historie również nie mają nic wspólnego z historią owych czeskich eksplozji.

Pozwólcie mi wyjaśnić, co mam na myśli pisząc to.

Krótka historia o UFO i polu ziemniaków. Rolnicy często widywali UFO nad jednym z pól ziemniaczanych. Na jesieni pole to dawało bardzo słabe plony. Czy powinniśmy zbadać wpływ pojawienia się UFO na plony ziemniaków? Czy najpierw należy zbadać kilka możliwych przyczyn naturalnych. Ustalono, że rolnik zapomniał wiosną nawieźć to pole obornikiem. Czy w tym momencie powinniśmy zapomnieć o UFO? Ale wszyscy widzieli UFO nad polem, musi być jakiś związek - rolnik nadal przekonuje bank, gdzie miał kredytu.

Badanie UFO jest bardzo interesujące. Ale powinno się to robić oddzielnie od dochodzenia w sprawie złych plonów.

O agencji GRU wiemy za dużo z gazet. A w przytłaczającej większości tych sensacyjnych publikacji brakuje podstawowych faktów o tej czeskiej firmie, o rodzaju amunicji, którą przechowywała, o tym, co robiła z tą amunicją w ostatnich dniach przed eksplozją.Tych podstawowych pytań jest jeszcze wiele, ale są one zbyt nudne, by je śledzić w porównaniu z przygodami znanych na całym świecie szpiegów.

A skąd publiczność bierze swoje informacje o owym GRU-UFO. Bierze je z innego UFO-Bellingcat. UFO opowiada o innym UFO, a widzowie wpatrują się w ekrany.

Czy naprawdę sądzisz, że wiesz co to jest GRU, jakie są jego cele, jaką operację prowadzi. Czy chociaż rozumiesz, że Bellingcat to nie grupa internetowych pasjonatów, ale tak samo zwykły członkowie jakiejś służby wywiadowczej?

Przed Czechami stało proste ziemskie zadanie opowiedzenia historii o tych wybuchach w logicznym następstwie bez pominięć. Była sobie prywatna firma. Robiła takie i takie rzeczy. Przechowywała w swoim magazynie taką i taką amunicję. Z tą amunicją dokonywano takich bezpiecznych manipulacji. Przed wybuchem dwóch pracowników firmy wykonywało tam takie i takie czynności. Z tego i tego powodu wykluczamy naturalne przyczyny eksplozji. Drugą eksplozję tłumaczymy z tego albo innego konkretnego powodu. I wreszcie mamy te i te dowody na udział tego człowieka w dywersji.

Zamiast tej zdrowej historii o incydencie. Mamy opowieść o tajemniczej organizacji GRU, której głównym celem są działania terrorystyczne w Europie. Ta tajemnicza organizacja, nie, to wykreślicie, wprost Rosja, Rosja tak ukradkiem zaatakowała państwo NATO, że zauważyliśmy to dopiero po 6 latach. Tak więc jak potężna i rozpowszechniona jest ta organizacja i jej agentura.

UFO to ciekawe zjawisko i należy je badać. Ale jeśli myślisz o złym plonie, to lepiej, żeby to nie była twoja jedyna wersja.

#czechy #bron #rosja #kryminalistyka

Wolam:
@matka_boska_w_klapie: , @Lutniczek: , @Vadzior:
który dają plusa trafią na trzeczy odcinek. pokaż całość

źródło: mysz6.jpeg

CZĘŚĆ PIERWSZA WPISU

Poniżej zamieszczę te informacje i szczegóły które uważam za jedne z ważniejszych, z książki Reginy Louf (ofiara belgijskiej siatki pedofilów z elit) ale tych szczegółów jest o wiele wiele więcej więc polecam samemu przeczytać książkę. Ten post będzie miał jeden motyw pojawiających się co chwilę elementów potwierdzających historię Reginy, więc nawet jeśli temat zmieni się to motyw pozostanie ten sam. Pozwoliłem sobie na edycje i dodatkowe info żeby naprowadzić czytelników.

Książka w formacie PDF: https://pdfcoffee.com/109518200-regina-s-story-pdf-free.html Bezpieczny link, można czytać online, jeśli spadnie można użyć wersji archive:

https://archive.vn/Gi4qK

Jeden z ważniejszych elementów na jakie się natknąłem była fabryka (w której kręcono filmy z morderstw dzieci/tortur/gwałtów) opisy Reginy pokryły się z prawdziwym budynkiem odnalezionym przez Reginę gdy podróżowała z detektywami, to fabryka ASCO ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/833503065859555328/unknown.png

Fabryka ASCO i powiązania właściciela zostały dokładnie opisane na stronie Conspiracy Dossiers z wieloma detalami:
https://conspiracydossiers.com/2021/04/14/roger-boas-and-the-asco-factory-of-the-films/

Cytują też ISGP (badają ten temat, zrobili spore opracowania na podstawie książki X Dossiers z 1999):

“The intention was that she [X1] would show them the way to ‘the factory’, where she already had spoken about in a previous interview. At the time, she talked about a secret studio where snuff movies were recorded. On the E40 Brussels-Luik she had pointed to exit Sterrebeek. From there she made the inspectors drive until a crossing. ‘Go left here’, she said. A few miles down the road she made the car stop. That’s it, ‘the factory’. De Pauw looked and saw a large board with a name on it [ASCO]. It was the company of a business friend [Roger Boas] of a politician pointed out by X1 [Paul Vanden Boeynants]… ‘It has changed’, she noted [accurately, just as the description she gave earlier]… [pp. 165-166] The movies were recorded in a studio, located at an industry park at the outskirts of Brussels, close to the exit of a highway. She [X1] can give a pretty good description of the building, and when it is identified a month later it also turns out to be accurate: a glass gateway, lots of aluminum, red bricks, square building, an aerial photo in the entry hall, a waiting room with four dark brown couches and a large white astray on a salon table. She describes the murder on a baby, about which Tony V. later insinuated that it might have been her own child…” (De X-dossiers book by Van Heeswyck, Bulte and De Coninck, pages 165-166, 259-260 [ISGP translation])

Regina zaczyna wspominać, że jej alfons Tony, kochanek jej matki, jej matka i ojciec zeznają później, że Tony rzeczywiście miał dostęp do domu Reginy i jej pokoju ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/833754299644641380/unknown.png

Całkiem rozwinięty artykuł na temat Tony'ego na stronie Conspiracy Dossiers, często podpierający się książką Reginy Louf ->

https://conspiracydossiers.com/2021/02/25/tony-van-den-bogaert-the-pimp/

Wspominający interesujące szczegóły jak fakt, że jej oprawcy używali BMW z przyciemnianymi szybami co sprawiło, że detektywi zaczęli myśleć, że wyspecjalizowana grupa żandarmerii [Diana Group], mogła brać w tym udział, wspomniana jest oczywiście fabryka ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834079621271650344/unknown.png

Artykuł kontynuuje, że zeznanie Reginy Louf zostało potwierdzone przez Carine Veniers, gospodynię domu Reginy która powiedziała podczas śledztwa, że Christiane Louf (matka Reginy) i jej kochanek i jednocześnie alfons Reginy - Tony - zmusili Reginę do uprawiania seksu z nimi. Tony miał to robić na oczach Carine. Tekst kontynuuje, że Carine była w kontakcie z osobą z klasy Reginy, która również potwierdziła, że dochodziło do kontaktów seksualnych pomiędzy X1 (Reginą Louf), Tonym i matką Reginy, a także ich gospodynią. ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834082592663666719/unknown.png

Conspiracy Dossiers wspomina również ten jeden bardzo ważny element ->

"On September 4, 1983, 17 year old Veronique Dubrulle was declared dead, oficially from cancer. Her death certificate waas written and signed by Dr. Luc De Schrijver and internationally esteemed neurosurgeon Dr. Luc De Waele. Veronique was the daugther of Jacsques Dubrulle, who was involved in the film industry. In Late 1996, X1 identified Veronique as one of the girls she had seen being murdered. She claimed that the murder took place in 1983, which is accurate. X1 testified that she had seen Veronique regularly at child abuse parties."

Dalsza część artykułu Conspiracy Dossiers ->

"The dossiers were closed in early 1997 by the District Attorney's office in Gent, before this could be investigated further. Veronique's body was not dug up as Aime Bille had requested. Detective also found out that Tony called up Jacques Dubrulle three times after the first leaks of the X-dossiers in January 1997. Further research indicated that Tony and Jacques Dubrulle were actually good friends."

Tekst: https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834085934031044658/unknown.png

Ta informacja ma swoje źródła aż w "X-Dossiers" książki z 1999 na której artykuły ISGP są częściowo oparte (Conspiracy Dossiers używa opracowań ISGP jako jedno ze śródeł) ->

Shortly after the press first mentioned the X-dossiers in January 1997, detectives found out that Tony, X1's former pimp, called up Dubrulle three times. Further research by the authors of the 1999 book 'The X-dossiers' indicated that both men
were good friends.

Tekst: https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834585020722446366/unknown.png

https://ia801803.us.archive.org/14/items/dutroux-x-dossiers-accused-overview-isgp-2007/dutroux-x-dossiers-accused-overview-isgp-2007.pdf

Idąc dalej z artykułem o Tonym alfonsie, zabrał on Reginę (już mężatkę) do zamku w s' Gravenwezel tuż obok zamku Axela Vervoordta gdzie została zmuszona do zabicia Katrien De Cuyper, obecni pedofile według Reginy? Nihoul, Bouty, Tony, Vander Elst, Leopold Lippens, prawdopodobny właściciel zamku Kattenhof (z rodziny de Caters, sąsiadów Axela Vervoordta, to oni sprzedali Axelowi swoje posiadłości miesiąc po zeznaniach Reginy na ten temat w 1997, pisałem już o tym we wcześniejszych wpisach na tym tagu) ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834090174593105950/unknown.png

<- Regina pisze, że w 1994 roku stworzyła listę adresów gdzie alfonsi odbierali nieletnich, dała listę organizacji "Against her will", ci przekazali listę policji która praktycznie zignorowała sprawę ponoć znając jej detale lecz bojąc się utraty pracy. Regina już wtedy napotkała opór ze strony policji próbując się kontaktować.

Podkreślając potwierdzenia zeznań Conspiracy Dossiers kontynuuje:

"Tony was spotted under police investigation no less than 21 times near four separate schools one of which had been attended by Katrien De Cuyper. Despite these observations, Commandant Duterme and the Gendarmerie ignored Patrick De Baets and Michel Bourlet's requests to continue the investigation. During the observations of Tony, it was discovered that Tony was in continous contact with a gendarme from Antwerp, regularly calling or emailing each other. This very same gendarme officer was appointed to a leading position in the investigation of Tony. No changes were made when De Baets and his team reminded their superior that this was a conflict of interest. This particular gendarme also became responsible for dismissing the possibility of X1's testimony about the murder of Katrien De Cuyper." ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834091332586176553/unknown.png

Ostatni skrinszot ofc kończy się informacją o Tonym przyznającym się do policji o wykorzystywaniu Reginy ale odrzucającym zarzucane mu kontakty ze specyficznymi osobami, to była również konkluzja wymiaru sprawiedliwości, i co ciekawe, Tony nie odczuł żadnych konsekwencji swoich zeznań, prawdopodobnie nadal był aktywny w Belgii, Holandii, Niemczech i miał firmę w Polsce ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834092525190774794/unknown.png

Ciekawa część na temat przeszłości Tony'ego w artykule Conspiracy Dossiers ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834095881242148906/unknown.png

"Tony was bragging about being friends with Baron Benoit de Bonvoisin and Willy De Clercq. BdB has been accused of visiting Ceciles's hotel-villa (Regina's grandmother), the ASCO factory, the child hunts, Le Mirano and visiting other child abuse events. BdB will be discussed later. However, Willy De Clercq has been mentioned before. He was born in Gent and allegedly would be tied to the "pink ballets" affair, as was Baron de Bonvoisin and Paul Vanden Boeynants. X2 claimed to have seen Willy De Clercq at meeting in the Hilton with Madani Bouhouche's spouse" And the text goes by mentioning "coincidences" with testimonies of other X-witnesses ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834099628055199754/unknown.png

Conspiracy Dossiers kontynuuje punktowanie znajomości przez fabrykę ASCO Rogera Boasa gdzie obecni mieli być

"Nihoul, Annie Bouty (companion of Nihoul), Tony and two gendarmes officers. Regular visitors accused of going there for the purpose of child abuse include Tony, Nihoul, Michel Vander Elst, Jean-Paul Dumont, Paul Vanden Boeynants, Baron Benoit de Bonvoisin, Wilfried Martens and Melchior Wathelet and possibly Roger Boas. These names have been mentioned before. Wathelet was the justice who approved the probationary release of convicted serial child kidnapper and rapist, in 1992. Wathelet is also accused of arranging orgies with minors and of holding satanic ritual abuse at a castle in Verviers. The rest of the individuals have all been interconnected. Wathelet and Martens were involved in the PSC, along with VdB, BdB, Dumont and Boas, who were all involved in the PSC's CEPIC. Baron de Bonvoisin, Paul Vanden Boeynants, Jean-Paul Dumont and Roger Boas were involved in the Cercle des Nations."

Córką Emile Dellaerta była Carine Dellaert, która prawdopodobnie była dziecięcą ofiarą znaną Reginie jako Clo - ofiarą, którą Regina poznała w siatce pedofilów. Clo została zamordowana. Emile był podejrzany o kazirodztwo w 1977 i stosunek z nieletnią w Holandii w 1965 roku. Miejsce w którym Clo została zamordowana [według Reginy] -

"ended up being a brothel called the International House in the 90s. Parents of X4 (another witness) happened to live next door to the house. The house was owned and inhabited by Gustaaf Derdijn, who owned the Co-Cli-Co in the early 1980s. The Co-Cli-Co also appeared in Tony's diary. At the time the Co-Cli-Co went bankrupt in 1984, one of its largest creditor's was Le Cinema Publicitarie, a video store owned by Tony. However the largest creditor was the firm All-Meat, in which Derdijn was a partner together with Dutch porn dealer Gerard Cok, who together with his business associate Charles Geerts are major players in the worldwide porn industry. Regina claimed that those present at the murder of Clo included Nihoul, Bouty, Tony, Vander Elst, Count Leopold Lippens and a man and a woman she recognized from the nightclub Co-Cli-Clo." ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834101467425931345/unknown.png - Sorry za urwany skrinszot. Można kontynuować tutaj: https://conspiracydossiers.com/2021/02/25/tony-van-den-bogaert-the-pimp/

Charles Geerts według źródeł zacytowanych na Wikipedii był oskarżany o powiązanie z pornografią dziecięcą ->

https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Geerts_(businessman)

In 2001 he successfully sued Het Parool newspaper in the Raad voor de Journalistiek (Journalism Council) after an article by Bart Middelburg on money laundering. In 2004, Zembla broadcast a programme in which he was associated with child pornography. By order of the Raad voor de Journalistiek, the programme had to rectify this claim. Geerts was friends with drug lord Klaas Bruinsma.

I w tym momencie wskakuje powiązanie z przypadkiem Zandvoort z Holandii gdzie znaleziono ogromną ilość dziecięcej pornografii. Zdjęcia jednej z ofiar ekstremalnie przypominały Katrien De Cuyper, która miała zostać zamordowana przez Reginę - ponieważ ta została do tego zmuszona przez Tony'ego i jego grupę na posiadłości sąsiadów (rodzina de Caters) Axela Vervoordta, w ten sposób miała siedzieć cicho gdy była już ze swoim mężem Erwinem. Zagrożono jej, że zostaną zabite jej dzieci. Przypadek Zandvoort wiąże się poprzez płatności jednego z podejrzanych - Ulricha - do klubu w Antwerpii, mieście w którym zaginęła Katrien, klubu przy którym była widziana ostatni raz. Mieście w którym Tony (alfons Reginy) miał kontaktować się z policjantem, pierwszy team detektywów przydzielonych do Reginy wiedział, że to konflikt interesów, jednak nie zrobiono z tym nic.

"In 1991, Regina claims she waas forced to murder a girl, seemingly Katrien De Cuyper, at the Castle Kattenhof, which happens to have been next door to the castle of Axel Vervoordt. Those named as being present were Nihoul, Bouty, Tony, Vander Elst, Leopold Lippens, Joost Bert, the assumed owner of Castle Kattenhof ( from de Caters family who sold their properties to Axel Vervoordt month after Regina's testimony about this), several others. Regina suspected that Katrien was one of Tony's girls and at the castle Tony brought her. Regina witnessed several more child murders there. It is known that during the Dutroux X-dossiers investigation and the reopening of the case on Katrien De Cuyper, that Tony was in contact with a gendarme office from Antwerp. Katrien was from Antwerp and was last seen making a phone call at cafe Les Routiers in Antwerp. Located above cafe Les Routiers was Studio De Pauw and X-Kiss, to which Gerrie Ulrich of the Zandvoort scandal made regular large donations of money. In the stash at Ulrich's flat in Zandvoort, Netherlands, found by Marcel Vervloesem, were photos of a girl who strongly resembled Katrien. This gendarme office would be appointed to a key position of the investigation into Tony and contributed to dismissing the implication of Tony in the murder of Katrien." ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834104519482408960/unknown.png

Tutaj trochę o podobieństwie dziewczyny z przypadku Zandvoort i Katrien De Cuyper a także płatnościach Ulricha (skandal Zandvoort) do klubów znajdujących się przy miejscu w którym ostatni raz widziana była Katrien De Cuyper: http://fondationprincessedecroy.eu/07-Katrien_De_Cuyper_et_le_reseau_X-Kiss-Zandvoort-GB.html

Zandvoort, skandal -> https://archive.seattletimes.com/archive/?date=19980730&slug=2763828

But the Dutch are not ready to tolerate the pornography discovered on computer drives and diskettes in mid-July, when police raided a cluttered apartment in the sleepy North Sea town of Zandvoort.

The apartment owner, convicted German pedophile Gerrie Ulrich, 49, was shot to death in Pisa, Italy, in June, allegedly by a rival gang member. Dutch authorities are seeking extradition of the slaying suspect, Robert van der Plancken, 24, of Belgium.

This week, the scandal took a startling new turn. A top employee of the Justice Ministry, which is leading the investigation, was ousted for downloading child pornography from his office computer for personal use.

The case echoes the uproar in Belgium over apparent police ineptitude that let a serial child rapist and killer, Marc Dutroux, prey on young girls for years, and even escape briefly in April.

Wracając do Tony'ego. Podsumowanie na temat Tony'ego i zeznań Reginy na jego temat, ze strony Conspiracy Dossiers

"What is shocking is how substantiated X1's testimony is. Nathalie W. and X7 (Nathalie C.) both confirmed some aspects about Tony, which we known by X1. On top of this, are how these witnesses interconnect with others as X4, Chantal Storme, testimonies whch have some satanic aspects to them." ->

https://cdn.discordapp.com/attachments/716477412505944167/834106442893754408/unknown.png

CZĘŚĆ DALSZA W NASTĘPNYM WPISIE

#pizzagate #qanon #pedofilia #epstein #marcdutroux #dutroux #kryminalne #kryminalistyka #mordercy pokaż całość

#polskiepato #rejestrzboczencow

Nic mnie tak nie zniechęca do pracy, jak złodzieje moich tekstów. Raz prawie zrezygnowałam z pisania bloga właśnie ze względu na plagiaty. Wtedy głównym winowajcą był autor podcastu "Dark". Dziś zauważyłam, że on nadal sięga po moje teksty i na nich zarabia. Jest mi straszliwie przykro i nie wiem już co z tym zrobić... Potrzebuję Waszej opinii.

Wrzucam screena komentarza, który dostałam na swoim blogu, pod tym artykułem. Sprawdziłam ten podcast i faktycznie, niektóre zdania żywcem wyjęte z mojego tekstu, niektóre tylko ze zmiennym szykiem lub zmianą słów typu "droga" na "ulica" itp. Chronologia wydarzeń też taka sama. Co o tym myślicie? Oprócz tego, wiele informacji autor podcastu po prostu zmyślił, co zdarza mu się bardzo często. Informacje o dzieciństwie księdza Marcina Ł., które podałam na blogu pochodzą od osoby z jego bliskiego otoczenia, z którą się kontaktowałam. Wszystkie inne, które autor podcastu "Dark" podał są zmyślone i są jego dywagacjami.

To nie pierwszy raz, kiedy autor podcastu "Dark" mnie plagiatuje. Napisałam kiedyś do niego w tej sprawie i usunął jeden materiał. W rozmowie okazało się że on uważa, że to, co w Googlach należy do wszystkich i można z tego czerpać do woli. Nie płaci też za zdjęcia, które kopiuje z gazet. Odniosłam wrażenie, że to albo bardzo młody albo bardzo mało inteligentny człowiek, do tego cwaniak. Na swoim Patronite zarabia od niedawna kilka stów miesięcznie na podpierdzielaniu czyichś prac. Wrzuca swoje filmiki bardzo często, widać, że niewiele czasu zajmuje mu napisanie tekstu i jego nagranie, co jest bardzo dziwne, bo sama dobrze wiem ile mi zajmuje samo zebranie informacji i złożenie je w całościową historie.

Co zrobić? Sprawa sądowa to kupa kasy, chociaż zapewne wygarną mam w kieszeni. Ale czy opłaca się? #pytaniedoeksperta Prześledzę jego wszystkie materiały na YT i napiszę do innych twórców, których okradł z tekstów i zdjęć. Może wspólnie z nimi założę mu sprawę? Co myślicie? Ten podcast o Marcinie Ł. to najprawdopodobniej nie jedyny, który splagiatował z mojego bloga. Widzę, że nagrywał też o małżeństwie M. z Wisznic-Kolonii, o których pisałam i jeździłam tam osobiście zbierać informacje. Fajnie mu, siedzi przed kompem i wszystko ma podane na tacy, a ja się najeżdżę, nadzwonię, wyłażę po sądach... ( ͡° ʖ̯ ͡°) Przez takich gagatków odechciewa się wszystkiego, echhh.

#afera #plagiat #truecrime #podcast #kryminalne #kryminalistyka pokaż całość

źródło: ccccc.jpg

https://epoznan.pl/news-news-116141-ponad_miesiac_poszukiwan_19_letniej_natalii_policja_ogranicza_dzialania

"LUBILA TAŃCZYĆ, PELNA RADOSCI TAK! CIĄGLE GONIŁA WIATRRR" zawsze ten sam schemat
( ͡º ͜ʖ͡º) wyzwolona, zbuntowana, imprezy, alko itp.
M.Żuk, Tylman, Wieczorek, ta z Zakopanego, i wiele wiele innych.

Nie ma żadnej pewności, ale https://epoznan.pl/news-news-116534-naramowice_z_warty_wylowiono_cialo_kobiety
#rozowepaski warto czasem jednak wykazywać się instynktem samozachowawczym, a nie być latawicą wyzwoloną lubiąca tańczyć ;D nie każdy facet będzie miły, zapewniam was.
#poznan #zbrodnia #kryminalistyka #kryminalne pokaż całość

#policja #kryminalne #kryminalistyka #poszukiwani

źródło: IMG_20210411_095526.jpg

Szybki link do wpisu na blogu, jeżeli jesteś leniwy/a i nie chce Ci się rozwijać tego postu —> klikkkk

Od 1 stycznia 2018 r. działa w Polsce publiczny Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Znajdują się tam wizerunki gwałcicieli i pedofilów wraz z ich podstawowymi danymi, aktualnym miejscem pobytu i paragrafami, za które zostali skazani. Pod tagiem #rejestrzboczencow przedstawiam Wam sylwetki niektórych z nich, wraz z opisem zbrodni, linkami do artykułów na ich temat i wszelkimi ciekawostkami, które uda mi się wyszukać.

• • •

Tekst możecie przeczytać tutaj lub na moim blogu PolskiePato.pl. Bezpośredni link do wpisu powyżej.

Powiadomienia o nowych wpisach pojawiają się na fejsbukowym fanpejdżu Polskie Pato.

Jeżeli ktoś chciałby wesprzeć mnie w tym co robię, to zapraszam na mój Patronite.

• • •

WACŁAW N., rocznik '66

Wacław N. przyszedł na świat w 1966 roku w pomorskich Kartuzach. Następne lata życia spędził w małej miejscowości pod Gdańskiem. Dorastanie w patologicznym środowisku i zaniedbania wychowawczo-dydaktyczne ze strony rodziców przyczyniły się do jego słabego rozwoju intelektualnego, plasującego się na granicy ociężałości umysłowej. N. od wczesnych lat nastoletnich nadużywał alkoholu i popadał w liczne konflikty z prawem – nigdy jednak nie był sądownie karany.

W 1988 roku 22-letni Wacław wraz ze swoim bratem i zatrudnionymi przez niego mężczyznami wykonywali prace murarskie przy jednej z gdańskich ulic. Pod koniec listopada na placu budowy pojawiła się mieszkanka sąsiedniej kamienicy. Kobieta poszukiwała fachowca, który ułoży kafelki w jej domu, na co N. chętnie przystał. Widząc go przy pracy, koleżanka zleceniodawczyni zaproponowała młodemu mężczyźnie położenie płytek także u niej. Umówili się, że Wacław rozpocznie pracę w najbliższą sobotę, fachowiec jednak nie zjawił się w ustalonym terminie. Zapukał do drzwi Stanisławy dopiero po weekendzie, późnym rankiem 6 grudnia 1988 roku. Do środka wpuściła go córka kobiety, 31-letnia Basia. Pod nieobecność matki zaprowadziła spóźnionego mężczyznę do garażu, gdzie czekały na niego materiały do pracy. Poprosiła jednak, by poczekał na powrót Stanisławy, która go poinstruuje co do szczegółów wzoru, który miał ułożyć. Wypili kawę w kuchni, a gdy matka wciąż nie wracała, młoda kobieta zaproponowała, że włączy film na wideo. Rozsiedli się więc na fotelach po dwóch stronach ławy i oglądali.

Wacław nie mógł się skupić na ekranie telewizora. Jego wzrok zawiesił się na pasku od szlafroka, który leżał na blacie pomiędzy nim, a córką gospodyni. Długo fantazjował, by zacisnąć jej materiał na szyi i zgwałcić. Gdy Basia podeszła do odtwarzacza, by zmienić kasetę, mężczyzna nie zwlekał ani chwili: poderwał się z siedzenia, chwycił za pasek i zarzucił go na szyję odwróconej tyłem i niespodziewającej się niczego kobiety. Ściskał materiał tak mocno i długo, aż oniemiała osunęła się na podłogę. Leżała na wznak, gdy zawiązał supeł na jej krtani i rozerwał ubrania, obnażając ciało. Kobieta wciąż oddychała, N. poszedł więc do kuchni w poszukiwaniu przedmiotu, za pomocą którego odbierze jej życie. Żadne z kuchennych narzędzi nie spełniło jego oczekiwań, wyjął więc z łazienkowej szafki pustą butelkę po szamponie. Dwukrotnie uderzył nią w głowę ofiary, aż szkło rozbiło się na kawałki. Basia wciąż żyła, gdy wziął z kuchni drewniany taboret i trzymając go za nogi, uderzał nim w jej głowę. Starał się celować twardym rokiem siedziska. Po trzecim ciosie, stołek się rozpadł. Wacław N. postanowił zrobić sobie przerwę – zdjął spodnie i położył się na zakrwawionej i nieprzytomnej 31-latce. Gdy ją gwałcił, usłyszał dzwonek domofonu. Spłoszony zostawił swoją ofiarę i pobiegł do pokoju, z którego okna wychodziły na ulicę. Przed domem stało zaprzyjaźnione z Barbarą małżeństwo, które postanowiło wpaść z wizytą. Jedna z osób zauważyła ukrywającego się za firanką nieznajomego.

Panie będą za godzinę!

– krzyknął przez uchyloną szybę Wacław, udając, że przed chwilą wcale nie próbował chować się za zasłoną.

Znajomy kobiety kiwnął głową i wraz z żoną wsiadł do auta z zamiarem powrotu za rzeczoną godzinę. Spanikowany N. zaczął kręcić się po mieszkaniu i przeszukiwać szafy, torebki i szuflady. Podczas poszukiwań kosztowności zauważył, że Basia głośno oddycha, a jej ciało drga. Chwycił żelazko i metalową częścią kilkakrotnie uderzył kobietę w głowę. Dla pewności wyrwał z żelazka kabel i z całych sił zacisnął go jej na szyi. Gdy przestała oddychać, udał się do łazienki, by obmyć buty i spodnie z krwi, a później wrócił do plądrowania. Znalezione przedmioty spakował do materiałowej torby i uciekł. Zabrał ze sobą aparat fotograficzny, kalkulator, zegarek, dwa srebrne łańcuszki – jeden z bursztynem, drugi z wizerunkiem orła w koronie i krzyżykiem – siedemnaście tysięcy starych złotych, broszkę ze srebra, portmonetkę z pieniędzmi w kwocie dwóch tysięcy starych złotych, pół litra wódki, dwie paczki kawy, cztery paczki papierosów i karty do gry.

Po wyjściu z mieszkania złapał taksówkę i pojechał do restauracji pod Gdańskiem. W tamtejszej toalecie obmył się z resztek krwi i zdjął zabrudzoną na czerwono koszulę. Później rozsiadł się przy barze, stawiał kolegom kawę i piwo, obdarowywał drobnymi prezentami kelnerki i robił skradzionym aparatem zdjęcia.

Stanisława spędziła kilka godzin w kolejce, by kupić dywan i wróciła do domu wkrótce po wyjściu mordercy. Zastała bałagan, pośrodku którego leżała jej półnaga córka. Rozluźniła pętle na jej szyi i wezwała pogotowie. Na pomoc było już jednak za późno.

Wacław N. został zatrzymany jeszcze tego samego dnia. Podejrzany przyznał się do zamordowania i zgwałcenia Barbary oraz obrabowania domu jej matki. Opisał całe zajście i wziął udział w wizji lokalnej.

Sekcja zwłok wykazała, że 31-latka zmarła na skutek uduszenia. Obrażenia głowy nie miały bezpośredniego wpływu na jej zgon i powstały za jej życia. Wyniki badania wymazu z pochwy denatki przemawiały za winą N. Na jego penisie ujawniono także włosy najpewniej należące do zamordowanej. Odnaleziono też ślady linii papilarnych podejrzanego na rozbitej butelce po szamponie oraz nodze od krzesła.

N. został poddany badaniom psychologicznym i seksuologicznym. W uzasadnieniu wyroku czytamy: (…) u oskarżonego występuje parafilia w postaci erotofonofilii /mord z lubieżności/ wraz z raptofilią /gwałcicielstwo, gwałtowna napaść/. Zdaniem biegłej tego rodzaju rozpoznanie uzasadnia nieprawidłowość rozwoju seksualnego u oskarżonego, opóźnienie identyfikacji seksualnej w okresie dzieciństwa, a także fakt, iż w okresie późnego dojrzewania doznawał orgazmu bez wytrysku podczas brutalnych napaści na dziewczynki. Zdaniem biegłych lekarzy u badanego nie wytworzyła się potrzeba pieszczot seksualnych, bliskości i zdrowego emocjonalnie związku z płcią przeciwną. Opiniowany czuje za to potrzebę odbywania stosunków z doprowadzoną do nieprzytomności kobietą. Biegła seksuolog stwierdziła też, że oskarżony jako osobnik zboczony miał ograniczoną zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Nie była jednak w stanie określić, w jakim stopniu był niepoczytalny, ponieważ ocena ta powinna należeć do biegłych z dziedziny psychiatrii. Z kolei ich zdaniem Wacław N. miał ograniczoną lecz nie w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem i rozpoznaniem znaczenia czynu. Inteligencję badanego uznali za mieszczącą się w normach sprawności intelektualnej, ale o nierównomiernie rozwiniętych funkcjach umysłowych – N. określono jako infantylnego egocentryka, o ubogiej osobowości i bardzo spłyconej uczuciowości wyższej (braki w odczuwaniu skruchy czy żalu), dużym popędem seksualnym przy jednoczesnym braku samokontroli. Iloraz inteligencji badanego określono na 71, co oznacza, że jego sprawność intelektualna mieści się w dolnych granicach krajowej normy, globalnie na poziomie niższym, graniczącym z ociężałością umysłową. Nie stwierdzono u niego jednak choroby psychicznej. Analiza zachowania Wiesława N. wykazała, że działał konsekwentnie, ze sprytem i z pełną świadomością zaplanowanego wcześniej działania.

Proces rozpoczął się w grudniu 1989 roku w Sądzie Wojewódzkim w Gdańsku. Podczas rozpraw N. mówił, że żałuje tego co zrobił, odmówił jednak składania wyjaśnień i potwierdził te, które składał podczas trwania śledztwa. Twierdził, że idąc do domu Stanisławy, nie planował popełnić jakiejkolwiek zbrodni, dopiero gdy zobaczył Barbarę, nabrał ochoty na seks i to dlatego ją zaatakował.

Nie panowałem nad sobą

– przyznał.

Twierdził, że nie robiło mu wtedy różnicy to, czy kobieta przeżyje, czy nie. Nie wiedział, co robi i dlaczego ją dusi.

Sąd uznał, że Wiesław N. faktycznie nie mógł zaplanować wcześniej zgwałcenia i zamordowania Barbary, ponieważ nie wiedział, że zastanie ją samą w domu, ani nie znał jej wcześniej. Najprawdopodobniej pomysł zgwałcenia jej zrodził się w nim dopiero podczas picia kawy. Na to, by ją udusić, wpadł podczas obmyślania planu działania, gdy oglądali wspólnie film. Chciał ją zabić, by nie poznała go później jako ewentualnego gwałciciela i złodzieja.

Wyrok zapadł w marcu 1990 roku. Sąd Wojewódzki w Gdańsku skazał Wiesława N. na 25 lat pozbawienia wolności, 10 lat pozbawienia praw publicznych, karę grzywny w wysokości dwustu tysięcy starych złotych (w wypadku nieuiszczenia w terminie zamienioną na karę zastępczą pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień kary za równoważny kwocie tysiąca starych złotych) oraz dwie nawiązki po pięćdziesiąt tysięcy starych złotych na rzecz gdańskiego PCK oraz Wydziału Zdrowia Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku. Sąd obciążył N. także kosztami procesu sądowego w wysokości pięćdziesięciu dwóch tysięcy złotych.

Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących. W uzasadnieniu czytamy: Oskarżony pozbawił życia młodą, zdrową, w pełni sił 31-letnią kobietę, której nigdy wcześniej nie widział, która przyjęła go w swoim domu gościnnie, która nie spodziewała się ze strony oskarżonego jakiegokolwiek zamachu. Oskarżony działał z wyrachowaniem, premedytacją, wręcz metodycznie. Założył dwa zbrodnicze cele, których realizacja mogła nastąpić jedynie poprzez pozbawienie życia Barbary U. I te cele realizował. Wyjątkowość sytuacji w jakich okolicznościach popełnił zbrodnię, podkreśla okrucieństwo z jaką oskarżony pastwił się nad swoją ofiarą, którą za wszelką cenę starał się „dobić”.

Apelacji nie wniesiono, a wyrok uprawomocnił się w maju 1990 roku.

Według Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym Wacław N. w 2009 roku otrzymał od Sądu Okręgowego we Włocławku zwolnienie warunkowe i przebywał na wolności. Jednak w 2012 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku cofnął decyzję i N. wrócił za kratki. Decyzja Sądu była najprawdopodobniej podyktowana złamaniem przez Wiesława N. zasad próby przedterminowego warunkowego zwolnienia.

W 2017 roku Wiesław N. skończył odsiadywać wyrok i najprawdopodobniej został umieszczony w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie, gdzie przebywa do dziś.

O innym pacjencie KOZZD w Gostyninie pisałam tutaj.

• • •

Imiona kobiet w powyższym tekście zostały zmienione.

Do napisania tego artykułu korzystałam ze zanonimizowanego wyroku oraz jego uzasadnienia, który dostałam od Sądu Okręgowego w Gdańsku.

Nad poprawnością języka polskiego w moich tekstach czuwa @TerazMnieWidac, a nad językiem prawnym, prawniczym oraz służąc wiedzą z dziedziny prawa karnego – @IgorK.

#kryminalne #kryminalistyka #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #kartuzy #gdansk #gostynin pokaż całość

źródło: wacek.jpg

Złodziej strzela do policjantów podczas strzelaniny w North Hollywood, 28 lutego 1997.

#starszezwoje - tag ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #fotohistoria #kryminalistyka #usa #myrmekochoria

źródło: imageresizer.static9.net.au

Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że jutro wieczorem premiera najnowszego odcinka mojego podcastu kryminalnego #olgaherring :3
Będzie o ciekawej sprawie która wylądowała na głównej kilka razy.
Udało mi się dotrzeć do osób blisko związanych ze sprawą.

#podcast #podcasty #truecrime #truecrimecommunity #kryminalne #kryminalistyka #kryminalnesprawy #chwalesie #youtube #mordercy #zabojstwo #tworczoscwlasna pokaż całość

#kryminalne #kryminalistyka
Wprawdzie artykuł dość stary, ale uważam że wart przejrzenia. Pani przez 30 lat pracowała jako rysownik dla policji w Houston i naprawdę znała się na swojej robocie. Poniżej próbka, więcej w linku.

https://www.dailymail.co.uk/news/article-2178040/Picture-perfect-The-amazing-police-artist-sketches-criminals-shes-seen-look-EXACTLY-like-real-suspects.html pokaż całość

źródło: Przechwytywani22e.PNG

Erie, Pennsylwania, 28 sierpnia 2003

Mężczyzna na fotografii to dostawca pizzy, Brian Wells. Po przeprowadzonym napadzie na bank, siedzi na ziemi skuty kajdankami, a na szyi ma założoną bombę domowej roboty, która zaraz wybuchnie i go zabije.

Czy to zdjęcia do nowej części „Piły”? Niestety nie. To w̶s̶t̶ę̶p̶ zakończenie do niesamowitej historii, która jest tak pokręcona, że aż ciężko uwierzyć, że wydarzyła się na prawdę. Mamy tu miłość, zdradę i chorobę psychiczną.

Wells pracował w pizzeri w Erie w stanie Pennsylwania. Któregoś razu jego szef odebrał telefon, ale, że nie był w stanie zrozumieć rozmówcy, to przekazał słuchawkę Brianowi. Ktoś zamówił pizzę z dostawą na adres starej stacji radiowej. Wells pojechał z zamówieniem. To było ostatnie zamówienie w jego życiu. Na miejscu spotkał się z: Marjorie Diehl-Armstrong, Kennethem Barnesem, Williamem „Billem” Rothsteinem oraz Floydem Stocktonem, założono mu na szyję obrożę z bombą domowej roboty (nałożył ją Stockton) i nakazano obradować bank PNC. Miał ukraść $250,000. Dostał również szczegółowe instrukcje spisane na kilku kartkach, co ma robić dalej, żeby przeżyć całą akcję, i żeby nikomu nic się nie stało, a także laskę-strzelbę, którą miał użyć „w razie potrzeby”.To, co przeraża w tej historii to niesamowite wyrachowanie każdej postaci związanej ze sprawą (no, może poza Wellsem). Przeraża również zachowanie funkcjonariuszy policji w Erie. Mimo tego, że mężczyzna nie sprawiał żadnych problemów przy zatrzymaniu oraz zakuciu w kajdanki, to nikt nie udzielił mu pomocy, nikt nie próbował uwolnić go z obroży. Brian Wells błagał policjantów o pomoc, prosił, żeby ktoś wziął z samochodu instrukcje i mu pomógł. Co jeszcze gorsze, nawet po detonacji bomby, nikt do niego nie podszedł, aby udzielić pierwszej pomocy, mimo, że mężczyzna jeszcze oddychał. Jakby tego było mało, to na finał całej sprawy, zdecydowano się o obcięciu głowy Wellsa, aby „bezpiecznie” usunąć obrożę w całości, celem jej dalszego badania. Do samego końca śledczy nie byli w stanie ustalić czy Wells był zakładnikiem, czy wspólnikiem.Dla tych, którzy są zainteresowani co, jak i dlaczego - gorąco polecam film dokumentalny na Netflixie (lub gdzieś ;)) pt. Evil Genius: the True Story of America's Most Diabolical Bank Heist(4 odcinki)

#historiajednejfotografii #kryminalistyka #zbrodnie #morderstwo #netflix #nsfw pokaż całość

źródło: brian_wells.jpg 18+

Zapraszam na nową historię z serii #polskiepato pt. "Ślepy traf".

Tekst możecie przeczytać tutaj lub na moim blogu polskiepato.pl. Tam znajdziecie więcej zdjęć, link do odcinka "Magazynu Kryminalnego 997" na temat tej zbrodni oraz do wywiadu z jednym z mafiozów.

Powiadomienia o nowych wpisach pojawiają się na fejsbukowym fanpejdżu Polskie Pato. Zapraszam też na Instagrama, gdzie wrzucam całkiem ciekawe stories o patologii i kryminalnych tematach, którymi się aktualnie zajmuję (spoiler: jutro idę do czytelni akt).

• • •

Lata 90. to czas najaktywniejszych działań polskich zorganizowanych grup przestępczych. Nasza mafia jest najczęściej kojarzona z podwarszawskimi Pruszkowem i Wołominem, jednak w gangsterskich historiach zapisało się znacznie więcej miast i wsi. Ważnym miejscem przestępczych porachunków i nielegalnych biznesów były wschodnie przejścia graniczne. W Terespolu prężnie działały grupy złożone zarówno z obywateli Polski, jak i mieszkańców byłych krajów bloku komunistycznego.

. . .

Blisko trzydzieści lat temu kilkukilometrowe kolejki samochodów do polsko-białoruskiego przejścia granicznego nie dziwiły nikogo. Zdarzało się, że w oczekiwaniu na odprawę celną kierowcy stali nawet po pięć dni. Sytuacja na granicy sprzyjała okolicznym opryszkom wymyślającym coraz to nowsze sposoby na obrabowanie nocujących w autach ludzi. Wracający za Bug zwykle mieli ze sobą spore sumy pieniędzy – skupowali dolary lub sprzedawali na polskich bazarach papierosy, alkohol czy części samochodowe. Ofiarami złodziei padały także wycieczki autokarowe i kierowcy tirów.

Oprócz napadów rabunkowych przygraniczni bandyci wymuszali haracze i brali pieniądze za nonsensowne usługi: nocne pilnowanie kolejki, ochronę przed innymi gangsterami albo rzekome sprzątanie okolicy. Niektórzy z terespolskich „ochroniarzy” mieli nawet założone legalne działalności i nosili charakterystyczne mundury. Stawiających opór bito pałkami i rażono paralizatorami, grożono bronią lub jej atrapą, zastraszano i siłą usuwano z kolejki. Przybysze zza wschodniej granicy, gdzie zwykle panowało jeszcze większe bezprawie niż w Polsce, nie zdawali sobie sprawy, że wyłudzacze działają nielegalnie. Wielu z przyjezdnych miało już wcześniej przygotowane zaskórniaki, które posłusznie wręczali gangsterom w ochroniarskich uniformach.

Działalność gangsterska na polsko-białoruskiej granicy przynosiła duże zyski, było więc wielu chętnych do prowadzenia tam interesów, a konflikty pomiędzy konkurencyjnymi grupami były prawie na porządku dziennym. Gangsterzy nie przebierali w środkach – regularnie dochodziło do pobić, okaleczeń czy niewyjaśnionych zaginięć. Wiele z mafijnych zatargów kończyło się morderstwami. Gangsterzy byli bezwzględni, a swoje ofiary przed śmiercią często torturowali, obcinając palce czy dłonie.

. . .

Jednym z najbardziej znanych podlaskich rekieterów lat 90. był cieszący się autorytetem w przestępczym światku Mariusz L., pseudonim „Wara”. Oprócz wymuszeń rozbójniczych i pobierania haraczy, jego ludzie pomagali w tak zwanym „bezpiecznym przejeździe”, który polegał na przeprowadzeniu auta na sam początek kolejki. W 1996 roku „Wara” postanowił zalegalizować swoją przygraniczną działalność i założył przedsiębiorstwo pod nazwą „Budzik”, które zajmowało się budzeniem kierowców czekających w kolejce do odprawy. Zatrudnieni przez właściciela firmy przestępcy przechadzali się o poranku wśród zaparkowanych aut i pukali w szyby. Od zaspanych kierowców wymagali zapłaty w wysokości dziesięciu złotych.

W „Budziku” zatrudniony był miejscowy znany bandyta Dariusz W., nazywany w swoim środowisku „Tulipanem”. Znamienna ksywka pochodziła od działającego w latach 70. i 80. podrywacza i złodzieja Jerzego Kalibabki. Tak jak słynny uwodziciel, W. uwielbiał zakrapiane imprezy, towarzystwo kobiet i przypadkowy seks. Spore pieniądze, które zarabiał na granicy i na złomowisku trwonił w szybkim tempie. W firmie terespolskiego gangstera pracował także „Dżudżo”, kolega „Tulipana” mieszkający na tej samej ulicy.

W tym czasie jednym z najbardziej wpływowych ludzi na wschodniej granicy był obywatel Rosji ormiańskiego pochodzenia Aleksander Y., pseudonim „Said”. Mafiozo działał na terenie całej Polski i w krajach byłego bloku komunistycznego, skąd jego współpracownicy sprowadzali kradzione samochody. Sam „Said” mieszkał na stałe w Białymstoku, sporadycznie pojawiając się w Terespolu czy Białej Podlaskiej, gdzie w jednym ze znanych hoteli opłacał pokój, który zawsze na niego czekał. Firma „Budzik” była realnym zagrożeniem dla jego interesów, dlatego gdy tylko dowiedział się o legalnym biznesie konkurencji, zaczął częściej pokazywać się na granicy. W towarzystwie rosłych mężczyzn obserwował patrolujących przygranicze pracowników „Budzika”.

. . .

Nocą z 4 na 5 września 1996 roku w jednej z kamienic przy ulicy Wojska Polskiego w Terespolu rozległo się pukanie do drzwi. Tej nocy „Dżudżo” nie wrócił do domu i pijany po imprezie spał u znajomych. Bliscy gangstera po cichu spojrzeli przez wizjer, za którym stało dwóch młodych mężczyzn. Widok broni u jednego z nich utwierdził ich w przekonaniu, by udawać, że w mieszkaniu nikogo nie ma. Zrezygnowani nieproszeni goście opuścili klatkę schodową i udali się do sąsiedniej kamienicy.

Kto tam?

– szepnęła przez drzwi zbudzona ze snu niewidoma kobieta.

My do "Tulipana"

– odpowiedział głos z wyraźnym wschodnim akcentem.

Syna 62-latki nie było w domu, noc spędzał pijany w objęciach kochanki. Stanisława W. odpowiedziała zgodnie z prawdą, a ci oddali dwa strzały w stronę mieszkania. Kule przebiły drewniane drzwi i trafiły w klatkę piersiową matki „Tulipana”. Napastnicy uciekli, a jeden z członków rodziny postrzelonej wezwał pogotowie. Ranna kobieta została przetransportowana do szpitala w Białej Podlaskiej, gdzie podczas operacji zmarła.

Na miejscu pojawili się bialscy kryminalni, którzy ustalili, że bandyci uciekli autem z białoruską rejestracją. Mimo blokady dróg, sprawcy przedostali się na E30, a później poza granice Polski. Zarówno „Tulipan”, jak i „Wara” odmówili policji współpracy, oczywistym było jednak, że Stanisława W. była przypadkową ofiarą mafijnych porachunków. Z ustaleń mundurowych wynikało, że zamach miał związek z działalnością firmy „Budzik”, a martwi mieli być „Tulipan” i „Dżudżo”. Mordercy kobiety mieli ją już wcześniej nachodzić i dopytywać o syna, który w ostatnim czasie rzadko nocował w rodzinnym mieszkaniu. Tajemniczy mężczyźni mieli też na osiedlach w Białej Podlaskiej dopytywać o adres „Wary” i wybić szybę w mieszkaniu matki „Tulipana”.

Mimo działań bialskiej i lubelskiej policji sprawcy nie zostali zidentyfikowani, a sprawę umorzono. W krótkim czasie po zamachu „Wara” rozwiązał firmę i wraz z całą rodziną wyprowadził się do Warszawy. Interesy „Tulipana” przestały się opłacać, a koledzy z przygranicza bali się, że współpracując z nim, narażą się „Saidowi” i jego świcie. Syn zamordowanej kobiety na kilka lat zrezygnował z gangsterskiej kariery, ale na początku XXI wieku wrócił do fachu. Zajął się przemytem narkotyków na Białoruś, gdzie w 2002 roku został zatrzymany za posiadanie sporej ilości amfetaminy. Białoruski sąd skazał go na osiem lat pozbawienia wolności i pozwolił na odsiedzenie wyroku w Polsce. W trakcie jednej z przepustek zaczął się ukrywać i przez pewien czas był na liście poszukiwanych przez policję.

„Said” od 1997 roku wraz z ormiańską mafią zajmował się wymuszaniem haraczy od handlarzy na Stadionie Dziesięciolecia. W 2001 roku został zatrzymany, a blisko dwa lata później skazany na dziewięć lat więzienia. Rok po usłyszeniu wyroku zmarł na raka.

. . .

W 2012 roku kryminalni z lubelskiego Archiwum X postanowili wrócić do sprawy śmierci Stanisławy W. z Terespola. Policjanci z Wydziału Kryminalnego KWP w Lublinie oraz policjanci z Białej Podlaskiej nawiązali współpracę z białoruskimi instytucjami państwowymi i organami ścigania z Brześcia. Dzięki ich kooperacji i zastosowaniu nowoczesnych metod z dziedziny badań kryminalistycznych, funkcjonariusze ustalili, że sprawcą śmierci 62-letniej kobiety jest niejaki Uladzimir M. Białorusin w 1996 roku miał 18 lat i pracował m.in. dla „Saida”. Po zabójstwie Stanisławy W. wrócił do rodzinnego Brześcia, gdzie mieszkał przez sześć lat. Później wyprowadził się do Niemiec i tam ułożył sobie życie. Nie zaprzestał jednak stosowania przemocy i kilkakrotnie dotkliwie pobił swoją partnerkę.

Mimo wydania europejskiego nakazu aresztowania, M. przez kilkanaście miesięcy pozostawał nieuchwytny. Dopiero wiosną 2016 roku policja otrzymała informację, że poszukiwany widziany był w niemieckim mieście Augsburg. Niemieccy funkcjonariusze zatrzymali 38-letniego Uladzimira. Po deportacji do Polski mężczyzna został przewieziony do Aresztu Śledczego w Lublinie.

Oskarżony przyznał się do winy. Wyjaśnił, że nie miał pojęcia, że ktoś stoi za drzwiami.

Strzeliłem w kierunku drzwi, bo chciałem zrobić dziurkę, żeby „Tulipan”, gdy wróci do domu, wiedział, że tam byłem

– opowiadał przed sądem.

Twierdził też, że nie wiedział, że kogoś zabił, słysząc jednak plotki o śmierci kobiety po drugiej stronie granicy, podejrzewał, że to on mógł być sprawcą i przez dwadzieścia lat żył z tą niepewnością. Podczas procesu, który rozpoczął się w 2017 roku w Sądzie Okręgowym w Lublinie, płakał i prosił o wybaczenie. „Tulipan”, który był oskarżycielem posiłkowym wykrzykiwał na sali sądowej:

Wiedziałeś, do kogo strzelasz! Wiedziałeś, że matka jest święta!

W czerwcu 2017 roku Sąd skazał Uladzimira M. na karę 10 lat pozbawienia wolności.

• • •

Informacje z mediów, które zawarłam w tym tekście, pochodzą stąd, stąd, stąd, stąd, stąd oraz stąd. Korzystałam także z książki Ryszarda Modelewskiego “Odwet gliny. W imię sprawiedliwości”.

Nad poprawnością języka polskiego w moich tekstach czuwa @TerazMnieWidac. Tytuł też wymyślił.

. . .

#kryminalne #kryminalistyka #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #terespol #bialapodlaska #mafia pokaż całość

źródło: terespol.jpg

Nadal nic nowego w temacie ? #kryminalistyka #kryminalne #kryminatorium we wrześniu niby znaleziono pistolet jakiś. Miał być przełom

źródło: Screenshot_20210209_000137.jpg

Antti Rannanjärvi i Antti Isotalo w łańcuchach, 1869. Panowie przewodzili chłopskiemu gangowi (Isoo-joukko) w Finlandii przez 11 lat. Panowie bardzo lubili noże i często robili z nich użytek. Na fotografii wyglądają groźnie i prawdopodobnie zjedli by żywcem podstarzałego fikcyjnego Hannibala Lectera.

#starszezwoje - tag ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostkihistoryczne #fotohistoria #finlandia #kryminalistyka #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

( ͡° ͜ʖ ͡°)( ͡° ͜ʖ ͡°)( ͡° ͜ʖ ͡°)

#pdk #heheszki #bekazpisu #kryminalistyka

źródło: i.imgur.com

No to trafiłem jak śliwka w kompot. Jestem gdzieś daleko w Rosji, mam spędzić dwie doby na statku w ciasnej czteromiejscowej kajucie, a okazuje się, że moimi towarzyszami podróży są... recydywiści. Ten z lewej ma na imię Siergiej Iwanowicz i siedział już 9 razy, łącznie 27 lat. Ten drugi to też Siergiej Iwanowicz i przesiedział "mało", bo "tylko" 15 lat.

Co z tego wyszło? Jak wygląda życie w rosyjskim więzieniu? Jak płynie się na najdalsze rosyjskie wyspy na Dalekim Wschodzie? I czym jest "prawdziwa kaczka"?

O tym wszystkim napisałem reportaż. Zapraszam do lektury. A i pomóżcie wykopać, jeśli się spodoba (ʘ‿ʘ)

#podrozefilipa #rosja #morze #morskieopowiesci #podroze #podrozujzwykopem #reportaz #ciekawostki #kryminalistyka #kryminalne #truestory no i #pokazmorde pokaż całość

źródło: siergiejx2b.jpg

O takich pojeba** dawno nie czytałem..

https://echodnia.eu/podkarpackie/ruszyl-proces-w-sprawie-trzech-makabrycznych-zbrodni-pod-debica/ar/8677635

Tutaj sprawcy
https://rps.ms.gov.pl/pl-PL/Public#/judgement-detail/275bfe0d-1ced-4810-bf6b-5f14e6358143

https://rps.ms.gov.pl/pl-PL/Public#/home/a443c3af-0e48-43ec-aee6-4f551d371586

#kryminalne #kryminalistyka #ciekawostki #zabojstwo #patologiazewsi pokaż całość

Dziś Iwona Wieczorek obchodzi(łaby) 30 urodziny. Sprawa jej zaginięcia to jedna z najgłośniejszych kryminalnych spraw w Polsce.
To jest niesamowite, że ktoś jest i nagle znika. W samej Polsce w 2019 zaginęło podobno 15 tysięcy osób. Ogrom.

Jakie kryminalne sprawy wryły wam się w pamięć? Obok Iwony to chyba sprawa Madzi z Sosnowca (pamiętam jak czytałam na ten temat na wykopie, było mnóstwo wykopów na ten temat), a tak miedzynarodowo Madeleine McCain. Ciekawe czy się kiedyś dowiemy co się stało z Iwoną i Madeleine.
#iwonawieczorek
#kryminalne
#kryminalistyka
#zaginieni
#gdansk #sopot
#csiwykop pokaż całość

źródło: s2.kozaczek.pl

Gilotyna używana przez Luksemburg do egzekucji więźniów od 1789 do 1821 roku.

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostkihistoryczne #fotohistoria #kryminalistyka #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg

Ciało Bonnie i Clyde'a wystawione na widok publiczny, 1934.

Post na forum

#starszezwoje - blog ze starymi grafikami, miedziorytami, rysunkami z muzeów oraz fotografiami

#historia #ciekawostkihistoryczne #fotohistoria #usa #kryminalistyka #myrmekochoria pokaż całość

źródło: 1.jpg 18+

Od 1 stycznia 2018 r. działa w Polsce publiczny Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym. Znajdują się tam wizerunki gwałcicieli i pedofilów wraz z ich podstawowymi danymi, aktualnym miejscem pobytu i paragrafami, za które zostali skazani. Pod tagiem #rejestrzboczencow przedstawiam Wam sylwetki niektórych z nich, wraz z opisem zbrodni, linkami do artykułów na ich temat i wszelkimi ciekawostkami, które uda mi się wyszukać.

• • •

Tekst możecie przeczytać tutaj lub na moim blogu PolskiePato.pl. Polecam, tam zobaczycie zdjęcia i mapki dotyczące tej sprawy. Jestem w posiadaniu zdjęcia ofiary ale postanowiłam go nie dodawać, nawet z cenzurą, więc sorka.

Powiadomienia o nowych wpisach pojawiają się na fejsbukowym fanpejdżu Polskie Pato.

Jeżeli ktoś chciałby wesprzeć mnie w tym co robię, to zapraszam na mój Patronite.

• • •

MIROSŁAW S., rocznik ‘61

Mirosław S. przyszedł na świat w Lubiczu – wsi położonej około dziesięć kilometrów od Torunia, w którym później uczęszczał do szkoły. Miał ojca alkoholika i często cierpiał głód. By zdobyć jedzenie, nauczył się łowić ryby i kraść. Za drugą z nabytych umiejętności kilkakrotnie odsiadywał krótkie wyroki. Ostatni pochodzi z 1980 roku – później, jak twierdził, utrzymywał się tylko z prac dorywczych. Jako inwalida drugiego stopnia otrzymywał też niewielką rentę, którą w całości przekazywał swojej matce. Imał się głównie prac fizycznych, tak jak latem 1990 roku, gdy już jako 29-letni kawaler wyjechał do kaszubskiej Krzesznej, by pomagać przy wykończeniu jednego z turystycznych przybytków.

. . .

Na początku sierpnia 1990 roku rodzina G. wyjechała na tygodniowe wakacje. W czasach PRL-u okolice jezior na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego były oblepione zakładowymi ośrodkami wypoczynkowymi i domami wczasowymi. Po kilku dniach pobytu w Krzesznej córki wybrały się z ojcem na plażę w sąsiednim Pierszczewku. Czas wesołej zabawy w wodach Jeziora Patulskiego minął z nadejściem pory obiadowej i dwójka z latorośli posłusznie wróciła na brzeg. Dziesięcioletnia Agnieszka ociągała się nieco, żal było jej przerywać kąpiel. Mimo psującej się pogody, na mieliźnie pluskało się mnóstwo dzieci, a na brzegu czuwali wylegujący się na ręcznikach dorośli. Ojciec zabrał młodsze z sióstr do pobliskiego ośrodka wypoczynkowego, w którym byli zakwaterowani, a pozostałej w wodzie córce nakazał niebawem do nich dołączyć. Gdy opiekun wyszedł z plaży, do Agnieszki i o dwa lata młodszej Marty* podpłynęła biało-niebieska łódka wiosłowa. Siedzący w niej Mirosław S. zaproponował dzieciom rejs po jeziorze, na co podekscytowane się zgodziły. Przed wejściem na pokład młodsza z koleżanek pobiegła do opalającej się na leżaku mamy, by spytać o pozwolenie. Kobieta kategorycznie zabroniła córce wycieczki z obcym mężczyzną. W tym czasie pozostawiona bez opieki Agnieszka płynęła wraz S. w stronę oddalonych o kilkaset metrów szuwarów. Gdy mężczyzna zauważył, że jest obserwowany przez matkę drugiej z dziewczynek, która weszła do wody i przyglądała się oddalającej się łódce, skierował się ku małej przystani i wypuścił swoją pasażerkę na brzeg. Widząc to, kobieta odetchnęła z ulgą i zaczęła pakować swój plażowy kosz, by zdążyć do kwatery przed nadchodzącą burzą.

Agnieszka wróciła na plażę, gdzie Marta przekazała jej reprymendę od swojej mamy, by nigdy więcej nie wybierała się nigdzie z obcymi. Dziesięciolatka przytaknęła i przyrzekła, że więcej się to nie powtórzy. Zrywał się coraz silniejszy wiatr, więc dziewczynki pożegnały się i rozeszły w swoje strony: ośmiolatka do czekającego na nią rodzica, a Agnieszka ku wąskiemuj kanałowi łączącemu Jezioro Patulskie z Ostrzyckim. Mirosław S. obiecał jej, że gdy tylko przeprowadzi łódkę przez przesmyk, może przewieźć ją bliżej ośrodka, w którym czekali na nią rodzice i siostry. Gdy doszła w umówione miejsce, mężczyzna czekał już przy ujściu do Jeziora Ostrzyckiego. Podekscytowana rejsem dziewczynka wskoczyła na pokład, a 29-latek zaczął wiosłować w umówionym kierunku.

Minęły dwie godziny od rozstania Agnieszki z ojcem. Zmartwieni rodzice rozpoczęli gorączkowe poszukiwania, do których dołączyli inni wczasowicze. Zrozpaczeni niepowodzeniem, zgłosili zaginięcie córki na komisariacie w Kartuzach. Policjanci pojawili się bezzwłocznie, z czasem dołączyły do nich posiłki z gdańskiej komendy wojewódzkiej.

Zapadła już noc, gdy S. wstał z kanapy i wyłączył telewizor. Spakował na łódkę wędkę i akcesoria do łowienia ryb oraz linkę nylonową i metalową szynę-dwuteownik, którą wcześniej ukradł z zabezpieczenia miejsca na ognisko. W gęstych ciemnościach wypłynął na Jezioro Ostrzyckie. Po dotarciu na miejsce zbrodni odsłonił przykryte trzcinami ciało dziesięciolatki i owinął wokół jej szyi linkę, a drugi koniec przywiązał do leżącej na pokładzie ciężkiej szyny. Zepchnął łódkę do wody i powiosłował na środek zbiornika, ciągnąc za sobą zwłoki dziecka. Gdy dopłynął do celu, wyrzucił za burtę metalowy dwuteownik, który opadł na dno, pociągając za sobą ciało dziewczynki. Chcąc zachować pozory, S. zarzucił wędkę i udawał, że łowi ryby. Uznawszy, że ma już wystarczającą wymówkę, gdyby ktoś widział go kręcącego się nocą po okolicy, powiosłował ku swojej kwaterze. Zasnął szybko. Z łóżka wyszedł dopiero po godzinie dziewiątej i jak co niedzielę wysłuchał w radiu transmisji mszy świętej. Reszta dnia też toczyła się swoim stałym, dawno ustalonym rytmem.

Mijała doba od zaginięciu dziesięciolatki. Liczni mundurowi rozpierzchli się po okolicach jezior i
rozpytywali wczasowiczów. Ustalono, że Agnieszka była widziana w towarzystwie nieznanego mężczyzny. Ośmioletnia koleżanka zaginionej oraz jej matka opisały powierzchownie wygląd podejrzanego, który w minioną sobotę zaczepiał dzieci w pobliżu plaży: szczupły, niewysoki, może z sześćdziesiąt kilo wagi. Bardziej szczegółowe okazały się opisy łódki, którą się poruszał. Dzięki licznym relacjom na jej temat, policjanci znaleźli na jednej z przystani biało-niebieską łódź wiosłową odpowiadającą opisom świadków.

Mirosław S. został zatrzymany trzeciego dnia od zniknięcia Agnieszki. Przesłuchującym go policjantom przyznał się do zamordowania i zgwałcenia dziecka, wskazał też miejsce zatopienia zwłok. Na ramionach 29-latka stwierdzono kilkudniowe zadrapania, które mogła zadać broniąca się przed nim ofiara.

W dniu schwytania podejrzanego na terenie Ośrodka Wypoczynkowego „Rusałka” w Pierszczewku oraz w Ośrodku Wypoczynkowym Kolejowych Zakładów Usługowych w Krzesznej odbyła się wizja lokalna z udziałem Mirosława S. Zdaniem obserwatorów, 29-latek zachowywał się impulsywnie, drobiazgowo opisywał każdy szczegół wydarzeń z 11 sierpnia. Gdy przedstawiał, w jaki sposób owijał linkę wokół szyi dziecka, okazało się, że sznurek „pokazowy” jest za krótki. S. spontanicznie użył przewodu od mikrofonu i dokładnie zademonstrował, w jaki sposób użył nylonowego sznurka, by pozbyć się zwłok. Na zarejestrowanej na kasecie magnetowidowej relacji z tego dnia widać też, jak w którymś momencie podejrzany zaczyna płakać.

Nie mogę, nie mogę… Przerwijcie panowie ten film, nie mogę

– powiedział i poprosił o przerwę na papierosa.

Dzień po wizji lokalnej, 14 sierpnia 1990 roku, płetwonurkowie wyłowili z Jeziora Ostrzyckiego ciało Agnieszki. Zwłoki zostały okazane rodzicom, którzy rozpoznali swoją córkę. Kilka godzin później odbyło się okazanie podejrzanego mężczyzny ośmioletniej Marcie. Dziewczynka miała spośród trzech zaprezentowanych jej mężczyzn wybrać „pana od łódki”, podejść i podać mu rękę. Dziecko zastanowiło się przez chwilę i bez zawahania wskazało Mirosława S. W podziękowaniu za pomoc w śledztwie policja podarowała ośmiolatce książkę z dedykacją.

Sekcja zwłok wykazała, że dziewczynka zmarła w wyniku uduszenia przez ucisk na szyję. Przed śmiercią doznała licznych obrażeń, takich jak rozległe rozerwanie pochwy, co także mogło zagrażać jej życiu. Biegli początkowo podejrzewali, że Mirosław S. zgwałcił dziecko za pomocą użycia z bardzo dużą siłą tępego kołka lub metalowego pręta, śledztwo to jednak wykluczyło.

W domku kempingowym, w którym mieszkał S., zabezpieczono części jego garderoby oraz koc i ręcznik, na których znajdowały się zabrudzenia przypominające krew. Mirosław S. tłumaczył, że zaciął się podczas depilacji okolic krocza.

Faktycznie, zgolił się do ostatniego kłaczka. Ale to po to, by zatrzeć ślady. Wiedział dokładnie, co robi

– twierdził emerytowany policjant w rozmowie z toruńskim dziennikiem „Nowości”, w którym wspominał wydarzenia sprzed lat. (klik)

Badania wykazały, że plamy krwi na kocu nie należały do Mirosława S. Niestety, w latach 90. nie były możliwe tak dokładne badania morfologiczne jak dziś, dlatego zdołano ustalić tylko, że krew mogła należeć do Agnieszki G. ale nie było co do tego stuprocentowej pewności. Z kolei krew na majtkach zdaniem biegłych mogła pochodzić zarówno od S. jak i od jego ofiary. Próbki zebrane spod paznokci zatrzymanego także zostały uznane za ludzką krew bez możliwości zidentyfikowania, do kogo należała.

Biegli sądowi z dziedziny psychologii i psychiatrii stwierdzili, że Mirosław S. ma zaburzenia osobowości pod postacią psychopatii. Jego inteligencję oceniono jako ponadprzeciętną (w skali powyżej 123 IQ). Mimo niedostatecznie wykształconej uczuciowości wyższej, mężczyzna bezsprzecznie został uznany za w pełni poczytalnego i świadomego popełnionych czynów. W trakcie obserwacji psychiatrycznej, S. uciekł ze szpitala i ukradł samochód należący do kurii biskupiej. To zdarzenie skłoniło biegłych do sformowania stwierdzenia, że badany ma osobowość o cechach kryminogennych i asocjalnych.

Przeprowadzona przez biegłych analiza jego zachowania krytycznego dnia prowadzi do wniosku, że działania jego były zborne, zaplanowane i konsekwentne w realizacji, podporządkowane dewiacji seksualnej jaką jest pedofilia – orzekli biegli seksuolodzy. S. kolekcjonował zdjęcia kilku- i kilkunastoletnich dziewczynek, które dziurawił cyrklem lub scyzorykiem w okolicach krocza. Fotografie służyły mu do pobudzania się podczas masturbacji. Stwierdzono także, że badanego pociągają osoby niedorozwinięte umysłowo. W jego działaniach seksualnych ujawniono też elementy sadyzmu oraz somnofilii – czerpanie satysfakcji ze stosunku wyłącznie ze śpiącą lub nieprzytomną partnerką. W opinii lekarskiej czytamy też: Oskarżony jest dotknięty zboczeniem seksualnym w postaci gwałcicielstwa. Ma on nieprawidłowo ukształtowaną strefę potrzeb seksualnych i możliwości zaspokojenia tych potrzeb.

. . .

Prokuratura Rejonowa w Kartuzach skierowała do Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku akt oskarżenia przeciwko Mirosławowi S., w którym zarzucono mu zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem oraz morderstwo dziesięcioletniej Agnieszki.

Proces ruszył jesienią 1991 roku. Mimo że Mirosław S. wcześniej wielokrotnie przed prokuratorem i policjantami przyznawał się do uduszenia i zgwałcenia Agnieszki, a także ze szczegółami opisał wydarzenia z 11 sierpnia 1990 roku, przed Temidą odwołał wszystkie wyjaśnienia i nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. W trakcie przewodu sądowego** odpowiadał tylko na pytania niemające bezpośredniego związku z popełnionymi zbrodniami. Tłumaczył też, że w dniu zaginięcia dziewczynki właściciel domku kempingowego, w którym S. mieszkał, dał mu tabletki na ból głowy „z krzyżykiem”, które popił piwem. Oskarżony najpewniej chciał zasugerować w ten sposób, że zabijając i gwałcąc dziecko, mógł nie być do końca świadomym. Właściciel domku zaprzeczył tej informacji.

Podczas rozprawy 29 listopada odtworzono nagranie z wizji lokalnej. Zdaniem Sądu, Mirosław S. podczas oglądania zdawał się być pobudzony seksualne, jakby na nowo przeżywał całe zdarzenie, które dawało mu satysfakcję. Sąd uznał też, że S. prezentował postawę obojętną, często nonszalancko uśmiechając się i to nawet w takich momentach, gdy ze łzami w oczach zeznania składali rodzice dziecka.

12 grudnia 1991 roku zapadł wyrok. Za zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem Agnieszki G. Mirosław S. został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności oraz wpłatę dwóch nawiązek po 50 tysięcy złotych*** na rzecz dwóch wskazanych przez Sąd organizacji charytatywnych. Za zabójstwo dziewczynki Sąd orzekł karę śmierci oraz pozbawienie praw publicznych na zawsze, co było także karą łączną za wszystkie postawione Mirosławowi S. zarzuty.

Wyrok argumentowano ustaleniami biegłych lekarzy, którzy zgodnie stwierdzili, że Mirosław S. stanowi realne zagrożenie, które najpewniej nie minie nawet po wielu latach izolowania go od społeczeństwa. Zdaniem biegłej z dziedziny seksuologii, z czasem dewiacje seksualne oskarżonego miały ulec spotęgowaniu, a formy zaspokajania popędu miały stać się jeszcze bardziej wyrafinowane. Wypuszczony na wolność, S. mógłby zareagować na widok dziecka w taki sam sposób jak na Agnieszkę, gdy potrzebował wstrząsającego bodźca psychicznego (śmierci ofiary) do stymulacji swojego popędu seksualnego. Biorąc pod uwagę jego wysoki iloraz inteligencji, istniało wysokie prawdopodobieństwo, że tym razem mógłby zatrzeć ślady zbrodni w skuteczny sposób.

Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących. Uznał Mirosława S. za głęboko zdemoralizowanego i bez najmniejszych hamulców moralnych. W uzasadnieniu czytamy: Sąd analizując zachowanie oskarżonego po popełnieniu zarzucanych czynów – aż do dnia wyrokowania w sprawie – starał się dopatrzeć po jego stronie jakiejś głębszej refleksji nad tym, co się stało, przejawów skruchy czy też żałowania swojego czynu, które przecież wcale nie musiały objawiać się przyznaniem do winy przed sądem. Niestety takich elementów w zachowaniu jego nie było widać. Fakt, że oskarżony w życiu codziennym zdawał się być nieśmiały i łagodny, w oczach biegłych potęgowało jego zagrożenie dla społeczeństwa. Mężczyzna nie rokował też na poprawę, dlatego kara eliminacyjna miała uchronić społeczeństwo przed realnym zagrożeniem z jego strony.

W szczególności zabezpieczy dzieci

– podkreślił sędzia.

. . .

Obrońca Mirosława S. wniósł rewizję o złagodzenie wyroku. Na rozprawie w Sądzie Apelacyjnym w Gdańsku adwokat poparł swój wniosek, a prokurator wniósł o wymierzenie kary 25 lat pozbawienia wolności. Ojciec Agnieszki, który w procesie występował jako oskarżyciel posiłkowy, chciał utrzymania wyroku śmierci. Sam oskarżony przyznał się do winy i poprosił o danie mu szansy.

W tamtym czasie w Polsce nie można było wykonywać wyroków śmierci. Kara śmierci widniała w Kodeksie Karnym, ale od 1989 roku obowiązywało na nią moratorium. Chociaż było powszechnie wiadomo, że „stryczka” nie będzie, sędziowie wciąż na niego skazywali. Wszystkie takie wyroki były później (z braku wyższej kary) zamieniane na 25 lat pozbawienia wolności. Dopiero od 1997 roku w Kodeksie Karnym pojawiła się surowsza kara – dożywocie.

27 maja 1992 roku gdański Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok i skazał Mirosława S. na 25 lat pozbawienia wolności, 10 lat pozbawienia praw publicznych oraz wpłatę dwóch nawiązek po 50 tysięcy złotych na dwie wskazane organizacje charytatywne.

W uzasadnieniu decyzji Sądu czytamy, że okolicznością łagodzącą było przyznanie się S. do winy zaraz po jego zatrzymaniu oraz wskazanie miejsca zatopienia zwłok. Sąd uznał też, że oskarżony szczerze żałuje popełnionych czynów, o czym świadczyło chociażby jego zachowanie podczas wizji lokalnej, gdy poprosił o przerwanie nagrywania. Nie ma żadnych dowodów pozwalających ów przejaw żalu ocenić jako nieszczery – stwierdzono w uzasadnieniu wyroku. Zrodzenie się u oskarżonego w przyszłości głębszej refleksji nad popełnioną zbrodnią i głębszej skruchy nie jest wykluczone. Podkreślono także fakt, że oskarżony jest inwalidą drugiego stopnia, ze swojego miejsca zamieszkania ma opinię „przeciętną”, a z ostatniej pracy wręcz dobrą. Do zmiany wyroku przyczynił się też fakt, że nigdy wcześniej nie był karany za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu, a jedynie za kradzieże. Sąd Apelacyjny uznał też, że opisane przez Sąd niższej instancji zachowanie Mirosława S. podczas odtwarzania nagrania wideo z wizji lokalnej – uśmiecha się, z zadowoleniem zaciera ręce, jest nienaturalnie pobudzony – mogło zostać źle zinterpretowane. Zdaniem Sądu, określenie nie rokuje szans poprawy było użyte zbyt kategorycznie i nawet jeżeli szansa na resocjalizację jest niewielka, to nie powinno się jej zaprzepaszczać.

. . .

Rok 2013 przyniósł w Polsce medialną histerię i strach. Po 25 latach spędzonych za kratkami, na wolność miał wyjść pedofil i wielokrotny morderca dzieci Mariusz Trynkiewicz. Oprócz „szatana z Piotrkowa” mury więzienia miało opuścić wielu innych przestępców skazanych w latach 1988-1998 na karę śmierci, którą z braku innych możliwości w ówczesnym Kodeksie Karnym zamieniono na 25 lat pozbawienia wolności. Niektórzy z nich to (nie)sławny Leszek Pękalski, Zbigniew B., o którym pisałam tutaj oraz Mirosław S. – oprawca dziesięcioletniej Agnieszki. Wielu z tych, którym władza PRL darowała życie, stanowili wciąż realnie niebezpieczeństwo, a zdaniem biegłych lekarzy istniała wręcz pewność, że znów będą gwałcić i zabijać. W listopadzie 2013 roku powstała więc ustawa o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi i preferencjami seksualnymi stwarzającymi zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób, nazwana przez media „ustawą o bestiach”. Akt prawny określa, kto zalicza się do owych „bestii” oraz wprowadza dwa bezterminowe środki chronienia obywateli przed takimi ludźmi: nadzór prewencyjny lub umieszczenie w nowo powstałym Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie.

Gdy zbliżał się koniec odsiadywanej przez Mirosława S. kary, skazany został poddany ponownym badaniom. 23 kwietnia 2015 roku, po zapoznaniu się z opiniami biegłych, Sąd Okręgowy w Gdańsku uznał S. za osobę stale stwarzającą zagrożenie i zdecydował o umieszczeniu go w gostynińskim ośrodku, do którego Mirosław S. trafił w sierpniu tego samego roku.

Pod koniec marca 2017 roku Mirosław S. zadzwonił do toruńskiego Domu Dziecka „Młody Las” z propozycją przepisania swojej polisy ubezpieczeniowej na któreś z dzieci przebywających w placówce. Rozmawiająca z 56-latkiem pracownica, mimo wieloletniego stażu pracy, nie skojarzyła ośrodka w Gostyninie z miejscem, gdzie izoluje się m.in. zagrażających dzieciom przestępców. Oprócz przedstawienia się i wskazania miejsca, z którego dzwoni, S. pożalił się, że został „skrzywdzony przez państwo”. Te słowa również nie wzbudziły w Małgorzacie B. żadnych podejrzeń. Darczyńca podał wytyczne, które miało spełniać dziecko, któremu przekaże pieniądze – powinna być to dziewczynka, która nie skończyła jeszcze 10 lat. B., która pełniła w „Młodym Lesie” funkcję specjalisty koordynatora do spraw wychowanków, wytypowała ośmioletnią Hanię. Nie kontaktując się wcześniej z opiekunem dziecka, podała agentowi ubezpieczeniowemu Mirosława S. wszystkie niezbędne dane dziewczynki do sporządzenia stosownych dokumentów. Za sprawą spisującego umowę nazwisko dziecka i jego pesel trafiły także do właściciela polisy.

Z okazji 8 urodzin (Haniu), życzę Ci zdrowia, szczęścia, dobrych wyników w nauce, samych pogodnych dni i spełnienia najskrytszych marzeń

życzy

Mirek S.

– kartkę urodzinową o takiej treści w kwietniu 2017 roku otrzymała wychowanka toruńskiego Domu Dziecka. Mirosław S. wysłał dziewczynce także lalkę przypominającą „Barbie”.

Niedługo potem ktoś napisał anonimowe pismo do mediów z informacją, że pedofil i morderca dziecka wypisuje do ośmioletniej dziewczynki. Następnych dwóch przesyłek Dom Dziecka już nie rozpakował i żadna też nie trafiła do adresatki.

Władze Torunia w porozumieniu z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie zarządziły kompleksową kontrolę w „Młodym Lesie” mającą na celu sprawdzenie, czy pracownicy przestrzegają procedur dotyczących ochrony danych osobowych wychowanków oraz w jaki sposób pozyskują darczyńców i sponsorów. Sprawą zainteresowała się też toruńska prokuratura, która o wszystkim dowiedziała się z doniesień medialnych. Biuro Rzecznika Praw Dziecka napisało do „Młodego Lasu” z prośbą o wyjaśnienie sytuacji.

Dzwonią do nas setki darczyńców. Pracownica kierowała się dobrą wolą, nie skojarzyła Gostynina, ale powinno się jej zapalić czerwone światło, choćby po rozmowie z agentem ubezpieczeniowym Mirosława S., który wyraźnie zaznaczył, że ofiarodawca przebywa w ośrodku w Gostyninie. Natomiast pracownica zajmująca się tą sprawą nie musiała zgłaszać dyrekcji faktu, że ktoś chce obdarować wychowanka polisą ubezpieczeniową

– tłumaczyła postawę Małgorzaty B. Anna Czeczko-Durlak, dyrektor Centrum Placówek-Opiekuńczo-Wychowawczych „Młody Las” w Toruniu.

„Młody Las” odesłał do Gostynina paczki nadane przez Mirosława S. Zawiadamiam pana, że rezygnujemy z pomocy w postaci polisy, a także zabraniam panu kontaktów z placówką w jakiejkolwiek formie – napisała dyrektorka domu dziecka w liście dołączonym do przesyłki.

Ryszard Wardeński, dyrektor KOZZD w Gostyninie, poinformował prasę, że to on zawiadomił Rzecznika Praw Dziecka, gdy dowiedziano się, że S. próbuje skontaktować się z dziewczynką. Kierowana przez Wardeńskiego placówka nie ma prawa zabraniać czy cenzurować swoim pacjentom kontaktów telefonicznych i listownych, ponieważ jest podmiotem leczniczym, a nie zakładem karnym.

Mirosław S. tłumaczył się tym, że jako dziecko często łowił ryby w rozlewisku nieopodal toruńskiego Domu Dziecka. Spotykał tam jego wychowanków, którzy go dokarmiali. Fundując polisę jednemu z dzieci, chciał się odwdzięczyć za przeszłość. Sam nie ma kontaktu z rodziną i nie ma komu zostawić swoich pieniędzy.

Ośmiolatka, która miała dostać pieniądze od Mirosława S., nie była sierotą i miała rodzinę, której została odebrana półtora roku wcześniej. Jej matka miała częściowo ograniczone prawa rodzicielskie. Kobieta dowiedziała się o podpisanej polisie dopiero w czerwcu i jako opiekun unieważniła umowę. Mimo że wszyscy starali się ukryć przed ośmiolatką fakt, że chciał skontaktować się z nią pedofil i morderca, dziewczynka dowiedziała się o wszystkim od innych dzieci z „Młodego Lasu”.

W czerwcu 2018 roku Prokuratura Okręgowa w Toruniu postawiła Małgorzacie B. zarzut łamania przepisów dotyczących ochrony danych osobowych. Kobieta przyznała się do winy i złożyła wyjaśnienia. Przeprosiła też Hanię i jej matkę. Nie utraciła posady, pracodawcy ukarali ją tylko upomnieniem. Dyrekcja „Młodego Lasu” zapewniła, że oprócz kontroli przeprowadziła też szkolenia z zakresu ochrony danych osobowych oraz opracowała procedury postępowania z darczyńcami.

W maju 2019 roku Sąd Okręgowy w Toruniu uznał Małgorzatę B. za winną popełnienia czynu z art. 107 ust. 1 Ustawy o ochronie danych osobowych i umorzył warunkowo postępowanie na dwa lata próby. Skazana musi zapłacić dwa tysiące złotych nawiązki na rzecz dziewczynki, której dane osobowe ujawniła, oraz pokryć koszty procesu.

. . .

Mirosław S. ma dziś 59 lat i wciąż przebywa w Krajowym Ośrodku Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym w Gostyninie.

. . .

*imię zmieniłam

**przewód sądowy – w procesie karnym najważniejsza część rozprawy obejmująca odczytanie aktu oskarżenia, wysłuchanie oskarżonego oraz przeprowadzenie postępowania dowodowego (sjp.pwp.pl)

***50 tysięcy "starych złotych" po denominacji w 1995 roku odpowiada 5 złotym

• • •

Tekst powstał w oparciu o zanonimizowany wyrok oraz jego uzasadnienie, który dostałam od Sądu Okręgowego w Gdańsku oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku wraz z uzasadnieniem. Korzystałam także z informacji z prasy: stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd, stąd i stąd.

Nad poprawnością języka polskiego w moich tekstach czuwa @TerazMnieWidac, a nad językiem prawnym, prawniczym oraz służąc wiedzą z dziedziny prawa karnego – @IgorK.

#kryminalne #kryminalistyka #gruparatowaniapoziomu #qualitycontent #krzeszna #kartuzy #torun #lubicz #gostynin pokaż całość

źródło: miroslasportrecikzkreskooooo.jpg

552 + 1 = 553

Tytuł: Trupia Farma
Autor: Bill Bass
Gatunek: kryminalistyka, literatura faktu
ISBN: 9788324046621
Ocena: ★★★★★★★★★☆

Jeżeli planujesz morderstwo doskonałe, to ta pozycja jest dla Ciebie obowiązkowa.

A tak na poważnie, to książka będzie strzałem w dziesiątkę dla wszystkich fanów seriali kryminalnych takich jak „CSI: Kryminalne zagadki” czy „Kości”. Jeżeli interesujesz się ludzką śmiercią, tym, jakie procesy zachodzą w człowieku po śmierci, co się dzieje w ciałach i kościach topielców czy pogorzelców, to znajdziesz tu odpowiedzi na wszystkie intrygujące Cię pytania.

Autor, dr Bill Bass jest antropologiem sądowym, czyli kimś, kto ustala do kogo należy znalezione ciało, zazwyczaj ofiary morderstwa. Trzeba tutaj zaznaczyć, że antropolog sądowy włącza do akcji wtedy, kiedy dla patologa sądowego jest już za późno, czyli wtedy, kiedy ofiara jest już praktycznie pozbawiona tkanki miękkiej. Antropolog zatem bada raczej kości niż ciało.

Żeby zdobyć jakiekolwiek doświadczenie naukowe konieczne do stworzenia metodologii badawczej i klasyfikacji poszczególnych stopni rozkładu człowieka dr Bass stworzył tytułową „Trupią Farmę”, czyli kilkudziesięciometrową działkę. Na działce tej umieszczał ludzkie zwłoki i wraz z grupą jego studentów badał i klasyfikował wszelkie procesy zachodzące w ludzkim ciele od dnia śmierci po goły szkielet a nawet dłużej.

Książka obfituje w bogate opisy kilku głośnych spraw seryjnych morderców, których udało się ująć korzystając właśnie z metod antropologii. Każdy rozdział wciąga od pierwszej strony.

Wpis dodano za pomocą strony: https://bookmeter.ct8.pl

#bookmeter #kryminalistyka #literaturafaktu #antropologia #ksiazki #czytajzwykopem #myczytamy pokaż całość

źródło: myczytamy.pl

Rosyjski youtuber Stas ReeFlay, któremu najbliżej do patostreamu, podczas jednego z live'ów zmusił swoją dziewczynę do stania na dworze prawie nago, podczas gdy na zewnątrz panowały minusowe temperatury. Przed zamknięciem na mrozie polał dziewczynę wodą, co przyczyniło się do głębokiej hipotermii, a w konsekwencji - śmierci. Była w ciąży.
To, co wydarzyło się w domu 30-letniego rosyjskiego youtubera brzmi gorzej niż scenariusz na odrażający horror. Z informacji podawanych przez m.in. New York Post i The Sun wynika, że ReeFlay regularnie dręczył i zadawał obrażenia swojej partnerce, 28-letniej Valentinie "Valji" Grigorjevej, za co subskrybenci przelewali mu pieniądze. Teraz jego fani będą występowali w charakterze świadków w sprawie morderstwa ciężarnej dziewczyny. Podczas wcześniejszych streamów nikt nie zwrócił uwagi na to, że dziewczyna jest fizycznie i psychicznie dręczona, nawet kiedy została spsikana gazem pieprzowym.

pokaż spoiler via Noizz

To jest obrzydliwe, oglądałam film od momentu w którym przyniósł ją z balkonu, głaskał po włosach, zaniósł na kanapę i owinął kocykiem...

#kryminalistyka #morderstwo #lobuzkochamocniej #rosja #moskwa pokaż całość

Mureny, czy wśród Was są fani „Detektywa”? Jeśli tak, to teraz ten trzydziestotrzyletni miesięcznik szczególnie potrzebuje naszego zainteresowana. W sensie - kup pan gazetę. Dej piątaka, nie daj zginąć.

#pomagajzwykopem #detektyw #kryminalistyka #koronawirus

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: IMG_0841.PNG

13 sierpnia 2018 roku. Frederick, Kolorado, USA. Shanann Watts nie zjawia się na umówionym badaniu lekarskim, a także nie dawała żadnego znaku życia. Nickole, która noc wcześniej odwiozła Shanann do domu, zawiadomiła policję, a także jej męża - Chrisa, że coś się musiało stać.
Policja dotarła do domu Wattsów o godzinie 13:40. Chwilę potem dotarł również Chris. Na miejscu czekała przyjaciółka Shanann - Nickole oraz jej syn. Chris pozwolił policjantowi na wejście do domu celem jego przeszukania. W domu znaleziono telefon zaginionej, leki dzieci, torebkę, klucze do domu. Nie było Shanann ani ich córek - Celeste (3) oraz Belli (4). Mężczyzna nie potrafił odpowidzieć, gdzie może się znajdować jego rodzina. Twierdził, że żona pojechała razem z dziećmi do znajomych, którzy też mieli małe dzieci, ale nie potrafił podać ich nazwiska. Niezbyt to miało sens, bo foteliki dzieci, również były w domu, a samochód Shanann w garażu.
Tego samego dnia, Chris oraz policjant zostali zaproszeni przez sąsiada, którego monitoring zarejestrował coś ciekawego. Samochód Chrisa - pickup, który zazwyczaj staje przed domem wzdłuż ulicy, tej nocy zaparkowany był na podjeździe, tyłem do garażu. Kamera zarejestrowała, że Chris coś pakował na pakę samochodu, ale nie widać było co. Sam mężczyzna był wyjątkowo zdenerwowany nagraniem i nie poświęcał mu zbyt dużo uwagi. Kiedy Chris opuścił dom sąsiada, ten powiedział policjantowi, że mężczyzna nigdy się tak nie zachowuje - zazwyczaj jest spokojny i opanowany. Policjant zignorował to, twierdząc, że zaginęła mu rodzina, więc może być poddenerwowany.
Sprawa stała się medialna na cały kraj. Sprawą zainteresowało się FBI. Sam Chris w wywiadach telewizyjnych, błagał żonę i córeczki o szybki powrót do domu.
15 sierpnia mężczyzna został przesłuchany oraz poddany badaniu wariografem (dobrowolnie, bez udziału adwokata). Badania nie przeszedł, o czym został poinformowany przez śledczych. Chris poprosił o rozmowę z ojcem, który czekał w pomieszczeniu obok. Podczas tejże rozmowy, przyznał się do zabójstwa żony poprzez jej uduszenie. Jak zeznał zrobił to, bo kobieta udusiła ich córki. Mężczyzna wskazał miejsce pochówku żony, a po zobaczeniu zdjęć z drona, wskazał również miejsce pochówku ich córek.
Shanaan Watts została pochowana płytkim grobie, obok niego leżało prześcieradło, którym była owinięta. Kobieta była w 15. tygodniu ciąży. Ich syn - Nico, przyszedł na świat w wyniku porodu pośmiertnego.
Córki - Celeste oraz Bella, również zostały uduszone przez Chrisa. Tylko starsza córka - Bella, walczyla z ojcem (miała przygryziony język). Mężczyzna umieścił swoje córki w zbiornikach z ropą naftową przez otwór o średnicy 8 cali (~20cm). Szerokość ramion Celeste wynosiła 24cm. Dziewczynki były zanurzone w cieczy przez 4 dni. Ciał nie dało się skremować w obawie o spowodowanie wybuchu. Pogrzeb odbył się przy zamkniętych trumnach. Rodzina nie mogła zobaczyć wnuczek. Same trumny zostały wyłożone specjalnym, niepalnym materiałem, a następnie zapieczętowane.

Chris Watts przyznał się do winy. Obecnie odsiaduje wyrok potrójnego dożywocia. Jak sam zeznał, kiedy żona powiedziała mu, że musi od nich odejść (bo sam miał romans), i już nigdy nie zobaczy swoich córek to, "coś w nim po prostu pękło".

#historiajednejfotografii #ciekawostki #mordercy #kryminalistyka pokaż całość

źródło: WATTS_FAMILY_26_11_2017.jpg