UWAGA, TEST JAK BARDZO JESTEŚ PRZEGRYWEM (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

Za każdą rzecz zauważoną u siebie sumuj punkty, maksymalnie możesz zebrać 350 punktów.

•WZROST 0-160CM (+15PKT)
•WZROST 160-170CM (+10PKT)
•WZROST 170-180CM (+5PKT)

•NADWAGA I OTYŁOŚĆ (+15PKT)
•NIEDOWAGA (+15PKT)

•BRAK DZIEWCZYNY KIEDYKOLWIEK (+20PKT)

•TRĄDZIK (+10PKT)

•WADA WYMOWY (+10PKT)

•ALKOHOLIZM (+20PKT)
•NARKOMANIA (+20PKT)
•LEKOMANIA (+15PKT)
•UZALEŻNIENIE OD PORNOGRAFII/MASTURBACJI (+10PKT)
•UZALEŻNIENIE OD SŁODYCZY (+10PKT)
•UZALEŻNIENIE OD TELEFONU/INTERNETU (+10PKT)

•ZABURZENIE/CHOROBA PSYCHICZNA (+20PKT)
•ZABURZENIE/CHOROBA FIZYCZNA (+20PKT)

•WYCHOWANIE W PATOLOGICZNYM DOMU (+30PKT)

•MIESZKANIE Z RODZICAMI (+20PKT)

•BRAK PRACY (+20PKT)

•BRAK ZNAJOMOŚCI JĘZYKÓW OBCYCH (+10PKT)

•BRAK WYKSZTAŁCENIA ŚREDNIEGO (+20PKT)

•BRAK PASJI/ZAINTERESOWAŃ (+10PKT)

•BRAK SENSOWNYCH OSZCZĘDNOŚCI (+20PKT)

•BRAK WYUCZONEGO ZAWODU (+20PKT)

•BRAK NADZIEI NA LEPSZE JUTRO (+5PKT)

----------------
ZDOBYTY WYNIK ZAZNACZ W ANKIECIE

#przegryw #zycie #heheszki #test #ankieta #pytanie #pytaniedoeksperta #depresja #alkoholizm #narkomania #glupiewykopowezabawy #bezrobocie pokaż całość

Ktoś wysłał do mojej matki list że jestem ćpunem narkomanem że jestem na wykopie i tylko ćpam cały czas bez przerwy i że na odwyk muszę iść... ( ͡° ʖ̯ ͡°)
I powiedzieli że do szpitala jadę kurwa się leczyć... Pomóżcie co robić
A wczoraj pisała do mnie administratorka wykopu że na policję mnie zgłosiła i że zagrażam są snu sobie.
@Conscribo @qwertty321 @shoterxD @gadpustynny @GothBoyy666 @Sertralina
I to nie żart ktoś serio chce żebym poszedł się leczyć i nie wiem kto...
#narkotykizawszespoko #narkotykiniezawszespoko #narkotyki #pytanie #kiciochpyta #pytaniedoeksperta #bojowkamedycznegoklefedronu #policja #monar #szpitalpsychiatryczny #psychiatria #leki #pomocy #narkomania nie wiem kogo wołać zaryzykuję nawet #danielmagical #patostreamy pokaż całość

Hanka musiała @Rafal-kowalyk'owi opowiadać niesamowite opowieści za gówniaka, że został takim #mitoman'em.

Sukcesy zeszczańca:
- matka już go nie kocha
- zapił ocja na śmierć
- nie ma hajsu
- skarbówka
- długi za wytrzrźwiałkę i pogotowie po 4.8 promila
- nie ma domu
- chwilówki na karku
- problemy z nietrzymaniem moczu
- patus na całą Polskę dzięki #uwagatvn
- stracił marlenkę
- #alkoholizm i #narkomania
- został psem glonojada i pośmiewiskiem po tym jak ona go nie chce tknąć na live xD #azor
#rafatus #danielmagical #patostreamy pokaż całość

Dla wszystkich, którzy pytali o książki, które mogę polecić w temacie #psychologia ale też #pedagogika, trochę o wychowaniu, trochę o #uzaleznienie jak #alkoholizm czy #narkomania, małe #rozdajo , trzy #ksiazki : )

1. Skillstreaming "Kształtowanie młodego człowieka- nowe strategie i perspektywy nauczania umiejętności prospołecznych"wspaniałej Ellen McGinnis wydanej przy współpracy z Arnoldem P. Goldsteinem., wydanie MOCNO poprawione.

Słowem o strumieniowaniu umiejętności. Książka bardzo bliska, bo, ponieważ, iż miałem swój skromny udział w powstaniu tej edycji. ( ͡º ͜ʖ͡º)

2. "Uzależnienia od środków psychoaktywnych- poradnik dla rodziców i wychowawców".

O tyle ciekawa, że nie dostępna na rynku- wydanie całkowicie autorskie, pozycja do tej pory nie publikowana- taka mała niespodzianka ( ͡º ͜ʖ͡º)

3. "Wypłyń na głębie ze św. Wincentym Pallottim" - A.M Kolberg i ks. K. Kralak

Moja osobista inspiracja, którą chciałem się z Wami podzielić: > "Wszystko układa się dobrze, gdy dzieje się tak, jak chce Bóg."

Miraski i Mirabelki, jeżeli ktoś jest zainteresowany jedną z pozycji, proszę w komentarzu określić, którą (1, 2, czy 3). Miło by było, gdyby chociaż w jednym zdaniu, zechciał określić, dlaczego właśnie ta pozycja.

Rozstrzygnięcie konkursu w zależności od zainteresowania, paczki, o ile będą zainteresowani, planuję wysłać w poniedziałek. Pozdrawiam, z Bogiem, #wykop ( ͡º ͜ʖ͡º) pokaż całość

Dziś pojawiły się pod tagiem #narkotykizawszespoko 2 wyznania ludzi, który mieli doczynienia z nałogiem oraz walką z nim. Tak się złożyło, że niedawno skończyłem książkę o ponownej tematyce i spokojnie mogę powiedzieć, że we wszystkich 3 historiach przejawia się ten sam schemat. Jeśli ktoś chciałby poczytać więcej o wchodzeniu i wychodzeniu z nałogu narkotykowego to polecam autobiograficzną książkę "Ja, hipis - narkoman" Andrzeja Kaczkowskiego. Szczególnie jak ktoś siedzi w klimatach hipisowskich i rockowych ale nie tylko- książka jest uniwersalna. Autor powoli opisuje swoje wejście w narkotyki, kilkuletnią podróż, upadek, aż wreszcie- zerwanie z nałogiem. Użyłem słowa "powoli" bo na początku książka trochę mnie nudziła- w formie pamiętnika mamy opis o której zaczął danego dnia ćpać, z kim i gdzie i o której poszedł spać. I tak w kółko... Im jednak dłużej czytałem, tym bardziej rozumiałem ten zabieg- patrząc dopiero z perspektywy kilku rozdziałów widać powolny upadek autora i zmiany w jego życiu jakie spowodował nałóg. Są wyjazdy na festiwale muzyczne, ćpanie z Ryskiem Riedelem, wizyty na detoksie, meliny, mafia i przesłuchania na komendzie a nawet w sądzie... ale nie będę spojlerował. Wszystko pomieszane w PRL'owskiej rzeczywistości oraz latach 90. Nie ma moralizowania i oceniania- gość pisze jak było a wnioski można wyciągnąć sobie samemu.
#narkotyki #detox #ksiazki #narkomania #uzaleznienie #recenzja pokaż całość

źródło: ravelo.pl

Moje świadectwo.

Problem pojawił się u mnie, gdy miałem czternaście lat. Najpierw papierosy, potem alkohol wspólnie z kolegami z klasy, dość szybko pojawiły się pierwsze narkotyki, kodeina leki, morfina, a zaraz heroina i mefedron dożylnie, w wieku 16 lat byłem już w ciągu, zażywałem codziennie. Już wtedy straciłem kontrolę nad swoim życiem, jednak stan, w którym się znajdowałem skutecznie utrudniał mi dostrzeganie tego faktu. Dochodziły jeszcze mechanizmy uzależnienia, takie jak wyparcie problemu, bo przecież „biorę bo lubię” i w każdej chwili mogę przestać, czy minimalizacji i racjonalizacji rzeczywistych konsekwencji uzależnienia. W tym czasie pod wpływam środków psychoaktywnych zatraciłem zupełnie poczucie konsekwencji. Tego, że konsekwencje są. Żyłem z dnia na dzień, martwiąc się jedynie o to, jak załatwić kolejny towar, gdy ten który zażyłem przestawał działać. Z perspektywy czasu myślę sobie: „to straszne”, jednak tak wtedy było. Wszelkie substancje psychoaktywne, z którymi miałem kontakt w tamtym czasie zmienił również moją percepcję i system wartości na tyle, że to mi w zupełności wystarczało. Wstać, ogarnąć towar, naćpać się, ogarnąć towar, naćpać się pójść spać. Do tych kliku punktów zredukowałem swój plan dnia. W tym czasie poniosłem wiele konsekwencji: doprowadziłem do rozwodu, rozpadu rodziny którą zacząłem tworzyć, utraciłem kontakt z synem, przed którym do tej pory jest mi ogromnie wstyd, wyrządziłem wiele krzywd osobą na którym mi bardzo zależy, moim rodzicom, bratu, przyjaciołom. Nie zliczę prac, które w tym czasie utraciłem, szans, które zmarnowałem, pieniędzy, które przepadły. Utraciłem relację z ludźmi, ze sobą i Bogiem. Sprzedałem siebie i wszystko, co dla mnie ważne dla ukojenia, które dają narkotyki. W dużej mierze był to efekt braku umiejętności radzenia sobie z napięciem i emocjami w zdrowy sposób, braku umiejętności nawiązywania i utrzymywania relacji z ludźmi, przez co towarzyszyło mi ciągłe poczucie niedostosowania i wyobcowania, samotność. Nie rozumiałem też swoich potrzeb i nie potrafiłem o nich komunikować, a zaspokajałem je nie wprost, tłumiąc ich przejawy narkotykami. W tym czasie towarzyszyło mi ogromne poczucie pustki i bezsensu oraz strachu, które tłumiłem poprzez zażywanie. Byłem w spirali mechanizmu nałogowego regulowania emocji, w którym już nie towarzyszyły mi głębsze refleksje, brałem by zapomnieć że mam problem z braniem. Trwało to około sześć lat.

Przyszedł w moim życiu moment, w którym byłem już totalnie wypalony fizycznie i psychicznie. Nie miałem siły już dalej brać narkotyków, mój organizm był zbyt wycieńczony, nie byłem też w stanie żyć na trzeźwo- ból psychiczny i fizyczny odstawienia był zbyt silny. Szach mat. Bałem się umrzeć, ale nie chciałem też żyć. Poprosiłem o pomoc. Dzięki kochającym, ale również cierpiącym rodzicom i bratu trafiłem na detoks, potem na leczenie. Mój proces trzeźwienia trwał sześć lat, przez ten czas przeszedłem siedem detoksów, sześć ośrodków leczenia uzależnień, które ukończyłem dwukrotnie. Nie było lekko, gdy już mi się wydawało, że dam sobie radę, przychodził kryzys, z którym sobie nie radziłem i łamałem abstynencję. Poddawałem się, wielokrotnie upadałem, bolało, ten ból mnie zahartował. Teraz, z perspektywy czasu wiem, że był mi niezbędny do tego, żeby się zahartować, nauczyć od nowa życia, życia na trzeźwo.

Podczas terapii pogodziłem się ze sobą, poznałem siebie. Poznałem emocje, czysto teoretycznie- jakie emocje znamy, jak również w praktyce, jak ja czuje się pod wpływem konkretnych emocji. To było jak nauka chodzenia, całkowicie od nowa. Zupełnie obcy świat- świat uczuć. Poznałem swoje słabe strony, zobaczyłem brak pewności siebie, brak odpowiedzialności, nieumiejętność nazywania i komunikowania swoich potrzeb, deficyty w kontakcie z ludźmi. Poznałem i nauczyłem sobie radzić z mechanizmami uzależnienia. Podjąłem trudną pracę nad sobą, której owocem było nauczenie się nowych umiejętności, niezbędnych w życiu na trzeźwo. Nauczyłem się asertywności, prawdomówności, proszenia o pomoc, przyznawania się do błędów, poprawnej komunikacji. Poznałem swoje mocne strony- zaradność, wytrwałość, upór, konsekwencję, kreatywność, odwagę. Nauczyłem się je wykorzystywać w codziennym życiu. „W trudzie akceptacji krzesałem ogień”. Pogodziłem się również z rodziną, przyznałem do swoich błędów, przeprosiłem i staram się zadośćuczynić. Teraz wiem, że gdyby nie rodzina nie było by mnie tutaj, jestem im ogromne wdzięczny za wsparcie i pełen podziwu za wytrwałość i towarzyszenie mi w bólach trzeźwienia. Dziękuje Ci Mamo, Tato, Bracie. Pogodziłem się z Bogiem, dostrzegłem Jego obecność w swoim życiu, wiem, że gdyby nie Bóg, nie miał bym najmniejszych szans. Wiem również, że pomimo całej pracy, jaką wykonałem, jak również dzięki świadomości problemów, których w sobie jeszcze nie zmieniłem, gdyby nie Bóg nie było by mnie tutaj. Bycie trzeźwym w przypadku osób uzależnionych jest tylko w niewielkim zakresie zależne od nich samych, dopóki sobie tego nie uświadomimy, nie możemy stać się ludźmi wolnymi. Musimy zdać sobie sprawę, że jest nad nami siła, jakkolwiek pojmowana, a bez Jej pomocy, na nic wszelkie starania.

Odbudowałem swoje wartości dzięki autorytetom, dzięki mojemu Tacie, dzięki ks. Dr B.P.R. , jak również dziesiątkom innych osób, których nie sposób było by terasz wymienić, wszystkich terapeutów, psychoterapeutów i wychowawców oraz dobrych i wartościowych ludzi, od których uczyłem się życia na nowo, życia w prawdzie i trzeźwości.

Patrząc w przeszłość wielu rzeczy żałuję, ale mam też świadomość, że gdyby nie te doświadczenia, nie był bym tym, kim jestem. A wiem, że jestem wartościowym człowiekiem, zwycięzcą. Staram się nadawać sens wydarzeniom z mojego życia, to mi pomaga. Wykorzystuje swoje doświadczenie by pomagać innym zagubionym osobą, którzy potrzebują pomocy w walce ze swoimi ograniczeniami, uzależnieniami i problemami, jestem psychologiem i terapeutom uzależnień.

Mam na imię XXX, mam 27 lat, jestem narkomanem, a narkotyki nie są mi już do niczego potrzebne. Mam piękne życie właśnie dzięki temu, że z nich zrezygnowałem.


#ama #swiadectwo #narkotyki #narkotykizawszespoko #narkotykiniezawszespoko #trzezwosc #abstynecja #uzaleznienie #alkoholizm #narkomania #religia #wiara #cud

pokaż spoiler Do publikacji zainspirował mnie @ketorw , trochę nieświadomie, ale jednak.


pokaż spoiler Z chęcią odpowiem na pytania, jeśli się pojawią.


pokaż spoiler Miłego dnia, Mirki i Miraski ( ͡°( ͡° ͜ʖ( ͡° ͜ʖ ͡°)ʖ ͡°) ͡°)
pokaż całość

#anonimowemirkowyznania
Narkotyki nie zawsze spoko- czyli krótka opowieść o tym jak w ciągu 2 lat stoczyłem się z pewnej ścieżki kariery do rynsztoka przez narkotyki. Ku przestrodze.

Zacznę od paru słów o mnie. W tej chwili mam 29 lat, pochodzę z małej miejscowości- przeprowadziłem się do miasta na studia i tu juz zostałem. Pochodzę z (niegdyś) majętnej rodziny (biznes rodziców podupadł przez pare ostatnich lat) z wykształcenia jestem inżynierem.

Zawsze byłem głodny sukcesu, parłem do przodu po kolei realizując swoje cele- od zawsze pieniądze grały ważna role w moim życiu, i posiadanie ich dużej ilości to był mój cel nadrzędny. Studia skończone- ruszyłem na podbój świata. 22 lata- pensja 3200 netto, 23 lata- pensja 4500, 25- 6400, 26,5-7000. I tu zaczęły sie wodotryski. Założyłem własna działalność bo odkryłem nisze na rynku. Z tej działalności na rękę zostawało mi od 9 do 15tys zł miesięcznie. Zaczęły sie drogie kluby, bogate wakacje, prostytutki. Potrafiłem w ciągu jednego wieczoru zostawić w klubach po 2-3tys zł. Byłem pewny ze teraz będzie juz tylko lepiej dlatego wydawałem wszystko co zarabiałem- a czasami nawet więcej. Dodam ze do czasu przełomu nie przepadałem za alkoholem, i byłem przeciwny nartkotykom (pierwszego blanta pod presja gawiedzi zapaliłem w wieku 24 lat).

Mój upadek zaczął sie od pewnej majówki (do tej pory miałem 2-3 krotny kontakt z kokaina która nie zrobiła na mnie przesadnego wrażenia). Pojechaliśmy ze znajomymi na majówkę nad morze- tam pierwszy raz usłyszałem o mefedronie. Kolega posypał kreskę, dał mi stuzłotówke złożona w rulon- wciągaj, nie bądź pizda. Wziąłem rulon w dłoń, przestawiłem do nosa. Hop, najpierw poczułem ostre pieczenie, a za sekundę fala euforii opanowała moje ciało. Poczułem sie jeszcze pewniejszy siebie- mogę wszystko. Z tym cudem osiągnę wszystkie cele nie w ciągu 15 lat a 3!

Co się dzieje u mnie teraz?

Mieszkam w wyjmowanym pokoju, żyję od 1 do 1, mam w tej chwili 90zł które muszą mi wystarczyć do końca miesiąca. Każdą większą wolną gotówkę wydaję na narkotyki- nie myślę wtedy o tym że za chwilę nie będę miał co jeść. Myślę tylko o tym aby na chwilę oderwać się od długów, wierzycieli i rodziny… I na te parę godzin wyłączyć myślenie.

Co jeszcze się zmieniło?
Od roku nie wciągam.
Kiedy rok temu pierwszy raz wziąłem amfetaminę dożylnie- od tego momentu jest to jedyna forma podania przez którą przyjmuję narkotyki.

Cdn.

Mirki, mam konto na wykopie od dłuższego czasu, dlatego moje wpisy będę zamieszczał anonimowo. Co zmieniło się w moim życiu przez te 2lata i dlaczego skończyłem na dnie będę wrzucał sukcesywnie. Dziś jestem na zjeździe i chyba więcej z siebie nie wykrzesam,

Wpisy traktuje terapetycznie aby znaleźć w sobie siłę na rzucenie nałogu.

#narkotykizawszespoko #naroktyki #mefedron #kokaina #narkomania #gorzkiezale #zalesie

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: NowyJa pokaż całość

6123 - 1 = 6122

Tytuł: Milion małych kawałków
Autor: James Frey
Gatunek: Literatura faktu/powieść
★★★★★★★★★☆

Nie brałem wcześniej udziału w akcji ale ta książka zrobiła na mnie duże wrażenie i postanowiłem się podzielić:

James budzi się na pokładzie samolotu z wybitymi zębami, złamanym nosem i rozciętym policzkiem. Nie wie, dokąd leci ani co się z nim działo przez ostatnie dwa tygodnie. Ma dwadzieścia trzy lata, od dziesięciu lat jest uzależniony od alkoholu, a od trzech – od narkotyków. Kiedy zgłasza się na odwyk do najstarszego ośrodka w Stanach, chlubiącego się rekordowo wysoką skutecznością siedemnastu procent wyleczonych, lekarze nie wiedzą, jakim cudem wciąż żyje.

pokaż spoiler to jest ctrl-c ctrl-v, ponijżej coś ode mnie:


Przez chwilę zastanawiałem się nad między oceną, którą dałem, a jedną gwiazdką mniej. Uznałem jednak, że dawno nie odebrałem żadnej książki tak emocjonalnie i stąd też 9/10. Jest to jednak ocena bardzo subiektywna. Przekaz nie jest łatwy w odbiorze ale jednocześnie książkę czyta się ją bardzo dobrze. Podczas lektury cały czas chciałem wiedzieć co będzie na kolejnej stronie, za 100 stron, i wreszcie na końcu.
Autor używa dosadnego i wulgarnego języka, który moim zdaniem pasuje, bo wydaje się zwiększać autentyczność przekazu. Jednak wiem, że są osoby, którym taka forma w literaturze nie odpowiada, więc uznałem, że warto o tym wspomnieć.
Nietypowy zapis dialogów w mojej opinii nie przeszkadza w lekturze.
Jeżeli w wydaniu, które trafi w wasze ręce jest wstęp napisany przez autora to sugeruję przeczytać go na końcu. Jeżeli tegoż wstępu brak, to po przeczytaniu warto znaleźć go w internecie i się z nim zapoznać.

#bookmeter #czytajzwykopem #alkoholizm #narkomania #odwyk pokaż całość

źródło: s.lubimyczytac.pl

#cavaprogres #narkomania
Kończę właśnie 19 dzień trzeźwości.
Głód silny, olbrzymia chęć ucieczki od problemów, ale system natychmiastowego szczypania w nadgarstek przy pierwszej myśli związanej z ćpaniem jak na razie się sprawdza. Nie, nie sprawia, że nie chce mi się ćpać. Nie sprawia, że głód spada. Sprawia, że myśli próbujące przebić się z podświadomości do świadomości nie mogą nabrać wystarczającego pędu by zacząć mieszać mi w głowie bo natychmiast zauważam zagrożenie i zaczynam je tłumić. Trochę minie zanim zrobię z tego warunkowy odruch na myśl związaną z ćpaniem ale warto się zmusić.
Co się dzieje w przypadku gdy nie tłumi się złych myśli w zarodku?
W połączeniu z silnym głodem, podświadomą potrzebą ucieczki w ćpanie taka myśl może zasiać ziarno zwątpienia w trzeźwość.
Powiedzmy, że przez tydzień nie ćpam. Pojawia się źródło silnego stresu, problemy itd. Na obecnym etapie leczenia, sam głód rozpoznaje zwykle dosyć sprawnie... ale nie bardzo wiedziałem co dalej. Zabunkrować się w domu i przeczekać? Trochę pouczyć, poćwiczyć? Nieskuteczne, to za mało. Za bardzo bagatelizowałem te "małe" myśli. Te ataki potworka zwanego uzależnieniem na (jeszcze) trzeźwą świadomość. Na początku wydawało się ok, pojawiało się wspomnienie, czy fantazja ćpania. Jedna dwie sytuacje, jakiś trip z pamięci. I dopiero wtedy: Cava, co ty o ćpaniu fantazjujesz przestań bo się nakręcasz. I tak co jakiś czas, reakcja zawsze przychodziła za późno. Krok po kroczku coraz bardziej się nakręcałem, nieświadomy tego "bo przecież przestałem, zauważyłem, że źle robię". Gówno przestałem, bo spustoszenie w silnej woli już zasiane. A potem nawet się nie zauważa, w którym momencie takie myśli coraz częściej... coraz rzadziej, słabiej się z nimi walczy.. w pewnym momencie się przestaje... wtedy już jest za późno, świadomość nastawiona na "chcę zaćpać". Jeżeli dotrę do tego momentu, 99%, że nie będę potrafił się już powstrzymać. Raz czy dwa udało mi się, ale jest to zdecydowanie nie warte ryzyka i bardzo trudne... no boli wręcz :d
Cieszę się, że wreszcie zacząłem wypracowywać świadomą i skuteczną metodę. Nareszcie zaczynam widzieć realne szanse na progres ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Trzymajcie kciuki mireczki, nadchodzi sesja, dużo stresu, życzcie mi dużo silnej woli w nadchodzących dniach :D pokaż całość

Mirki czas najwyzszy wyzalic sie wam. Juz jako male dziecko mialem depresje, fobie spoleczna, bylem bardzo agresywny a samoocena byla ekstremalnie niska. W wieku 15 lat zaczal sie alkohol / narkotyki i tak poplynalem przez 9 lat.

Obecnie 2 lata trzezwy, terapia od poczatku indywidualna i grupowa. Dzis choc czuje sie lepiej to nadal #przegrywmotzno. Nie mam swojego zycia, malo rzeczy mnie interesuje, emocje takie plytkie, mozg tak mocno zniszczony. Ostatnio po raz pierwszy w zyciu zblizylem sie do siebie i zaczynam powoli byc soba. Powoli cos mnie cieszy np. Smaczna kolacja, kapiel wieczorem, czy obejrzenie dobrego filmu...

W wakacje byl taki czas ze nie chcialem juz zyc, to taki moment kiedy terapeuta odbiera Ci wszystko czego sie nauczyles po to bys zobaczyl prawde, a prawda w oczy kole. Co zobaczylem? Zakompleksionego chlopca z zanizona samoocena o emocjonalnosci 10-12 latka.

Mam wiele innych zaburzen jak natretne myslenie itd, ale to tylko objawy. Wszystko idzie powoli do przodu a czasami miewam nawet dobre dni. Znalazlem prace i dostalem umowe na stale. Przeprowadzilem sie na swoje zeby odciac sie od toksycznej rodziny. Za kilka dni zapisze sie na ostatni brakujacy semestr szkoly sredniej a pozniej matura.

Jest jeszcze nadzieja na lepsze dni. Jestem swiadomy ze wyjscie z tak powaznych zaburzen, badz zaleczenie narkomani to dlugotrwaly proces. Wierze w siebie.

#depresja #przegryw #truestory #narkomania #smutek #wygraczycie pokaż całość

#korwinnadzis, poniżej pełen cytat, zobacz też starsze Korwiny i stronę korwinnadzis.pl.

Motorem narkomanii jest ogromny zysk: narkotyk w Warszawie kosztuje 200 razy więcej niż w „Złotym Trójkącie”! Różnica cen bierze się z zakazu - gdyby nie zakaz wynosiłaby 10% i nikt poza apteką, by się takim zarobkiem nie zainteresował.

Gdy potrzeba jest silna, a różnica cen wielka - nikt i nic zjawiska nie zwalczy. Amerykanie wydają dziesiątki miliardów na „walkę z narkomanią” - i w efekcie narkomanów jest tam coraz więcej.

Niemcy za okupacji grozili karą śmierci za nielegalny handel mięsem - a mięso można było dostać wszędzie, bo dzięki temu zysk był kilkakrotny. A co przy przebiciu 200 razy?

Dealer daje więc człowiekowi kilka działek za darmo - i gdy ten (zwłaszcza dziecko!) wpadnie w szpony nałogu, to już musi kupować.

U niego - bo innego dealera nie zna, a w wolnej sprzedaży narkotyku nie ma. Skąd dziecko weźmie na to ciężkie pieniądze? Najprostszy sposób to wciągnąć w nałóg pięcioro dalszych klientów - i kupować narkotyki za procent od sprzedaży. Tamci zaś tworzą dalszy łańcuszek. I w ten sposób narkomania musi się szerzyć - podobnie jak szerzył się alkoholizm za czasów Prohibicji w USA.
Fragment pochodzi z polecanej ostatnio przeze mnie książki.

#narkotyki #narkomania #korwin #jkm #korwinboners #krul pokaż całość

źródło: k81.jpg

#narkomania #marihuana

źródło: fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net