#sztuka #art #rysunek #ptaki #sowysazajebiste
autor: Steeven Salvat

źródło: ptaki2.jpg

Harpia wielka - gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae); jedyny przedstawiciel rodzaju Harpia
#zwierzeta #ptaki #ciekawostki #castellanocontent

źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

Albatrosy. Mistrzowie latania z napędem wiatrowym

To najwspanialsza maszyna latająca na Ziemi. Albatros to kości, pióra i mięśnie. Ten ptak jest zarazem napiętym łukiem i strzałą, którą wiatr niczym cięciwa wyrzuca w dal. Mała wiedza o albatrosach wynika zapewne z faktu, że ptaki te, poza niewielkim obszarem Pacyfiku, nie występują na półkuli północnej. Są natomiast dość liczne w okolicach podbiegunowych bieguna południowego. Na czym polega ich niezwykłość? Po pierwsze są to ptaki o największej rozpiętości skrzydeł dochodzącej do 3,6 m (największa stwierdzona rozpiętość to 3,7 m, dla porównania kondor wielki ma rozpiętość do 3,2 m), po drugie – są najbardziej długowieczne (dożywają ponad 50 lat, ale niektóre źródła mówią nawet o 80 latach), po trzecie pokonują najdłuższe dystanse (1.000 km w ciągu doby, 16.000 km w jednorazowym locie), po czwarte są najbardziej kochliwe i wierne ze wszystkich zwierząt na Ziemi

Jeśli coś potrafi przebyć miliony kilometrów na czystym, samoodtwarzającym się paliwie niedającym żadnych zanieczyszczeń – musi być albatrosem. Bo choć ptaki te latają nieszczególnie, to doskonale szybują. Blokują rozpostarte skrzydła, łapią pod nie wiatr i wzbijają się wysoko, a potem lotem ślizgowym płyną nad oceanem. Dla albatrosa oblecenie oceanu dookoła to pestka; on raczy łaskawie lądować na ziemi tylko w celach rozrodczych.Gody muszą się bowiem odbywać na twardym lądzie. Na ziemi, jeśli już się na niej znajdzie, kroczy, kołysząc głową i dostojnie stawiając łopatowate stopy. Poruszanie się na piechotę nie jest jego mocną stroną. Za to gdy rozwinie skrzydła i wyzwoli się z okowów grawitacji, której my, reszta świata, jesteśmy niewolnikami, nabiera gracji, której nie sposób wyrazić słowami. Albatrosów jest dwadzieścia kilka gatunków. Mają wdzięk aniołów, a mocne są jak wygarbowany rzemień. Potrafią miesiącami, nawet latami nie widzieć lądu i znieść najpiekielniejsze wybryki wściekłego oceanu.

Zamieszkują najbardziej wietrzne obszary naszej planety. Wydaje się, jakby żyły w innym wymiarze. 51. stopień szerokości geograficznej południowej. Nagie skaliste zbocza Wyspy Steeple’a Jasona w archipelagu falklandów przechodzą w porośnięte kępami wysokiej trawy wybrzeże. Na północnym cyplu wyspy albatrosy czarnobrewe tłoczą się na skalnych półkach i na brzegu tak, że same stają się brzegiem. Główna kolonia ciągnie się przez cztery kilometry. Ich głowy są przekreślone czarną brwią nad ciemnymi oczami. 10-centymetrowe dzioby mają kolor od jasnomusztardowego do różowego. Ptaki młodociane mają dzioby ciemne – poprzednie trzy, cztery lata żyły na oceanie i teraz po raz pierwszy wróciły na stały ląd. To pora godów. Najmłodsze ptaki przymierzają się do zalotów jak 14-latki na deptaku. Nie zanosi się jeszcze na trwałe związki. To dopiero trening cennych umiejętności społecznych. Ptaki popisują się przesadnym gestem, puszą, rozpościerają ogony, gruchają, wyciągają ku sobie szyje, przytulają się dziobami. Chwalą się nieskazitelnymi skrzydłami, zdrowym upierzeniem, czułością, podkreślając te cechy, które służą płodności. Zaloty trwają niekiedy i dwa lata. Ptaki będące w bardziej zaawansowanych stadiach narzeczeństwa dużo czasu spędzają przytulone. Oddają się czułościom, pielęgnują sobie nawzajem upierzenie na głowach i szyjach. Zapewniają się o wierności i oddaniu. Tak się zaczyna związek, który potrwa całe ich życie.

Wszędzie widać latające ptaki, ale uderzenia skrzydłem się nie zauważy. Wiele albatrosów rzuca się z wiatrem. Te, które chcą lecieć pod wiatr, wznoszą się z prądami powietrza, żeglują w górę z brzuchem wystawionym na nawietrzną, po czym płyną w dół. Po mistrzowsku wykorzystując dwie siły, wiatru i ciążenia, przemieszczają się niemal bez wysiłku. Ten sam silnik wiatrowy, który wprawia w ruch ptaki, napędza też system pogodowy raczący brzeg na zmianę pięknym słońcem, gradobiciem, zamiecią. Wicher zrywa płachty wody z rozfalowanego oceanu i rozbryzguje je w powietrzu. Podmuchy o prędkości 80 km/godz. zatykają oddech. Albatrosy ciężko pracują, by utrzymać się z morza, i w sezonie lęgowym składają tylko jedno jajo. Albatros królewski wychowuje pisklę cały rok. To taki wysiłek, że w następnym roku nie odbywa lęgów. Tyle czasu trzeba, żeby odzyskał masę ciała i kondycję. Wysokie urwiska i wzburzone morze strzegą samotności omiatanej przez lodowate wiatry Wyspy Campbella, leżącej 650 km na południe od nowej Zelandii. Lista gatunków, które odbywają tu lęgi, podkreśla wyjątkowość nowej Zelandii jako matecznika albatrosów: Thalassarche impavida, który występuje tylko na Wyspie Campbella, Diomedea antipodensis, a także albatrosy szarogłowy, czarnogłowy i czarnobrewy.

Albatros królewski dysponuje najdłuższymi skrzydłami ze wszystkich ptaków. Mają 3,5 m od końca do końca i rozcinają powietrze z wizgiem, jak skrzydła odrzutowca. na ziemi ptaki przypominają wielkie porcelanowe figurki. Teraz wysiadują jaja. Większość drzemie na gniazdach z głowami schowanymi pod śnieżnobiałymi skrzydłami; gęste upierzenie na grzbietach rozwiewa wiatr. Moore sprawdza u ptaków obrączki, zakłada nowe. Nie ruszają się z gniazd, a jedynie skubią go w palce haczykowatymi dziobami. Mimo izolacji Wyspy Campbella w XiX w. pojawiły się tu szczury przywleczone przez łowców fok. W XX w. przybyli osadnicy. To co ze sobą przynieśli – trawa, owce, pożary, psy – albatrosom nie służyło. O ich jajach mieli do powiedzenia jedno: „smaczne i większe niż gęsie”. gdy w latach 30. XX w. opuścili w końcu wyspę, zostało na niej tylko 650 par albatrosów królewskich.

Tysiące dużych ptaków szybuje w smugach światła słonecznego przedzierających się przez szpary ku ołowianemu morzu. W powietrzu niosą się się krzyki ptaków i zapach guana. gniazda, umieszczone na błotnistych kępach, rozmieszczone są w odległościach równych zasięgowi dzioba. Siedzą na nich miesięczne pisklęta wyglądające jak 30-centymetrowe śnieżne bałwanki. Obserwuję przylatujących na karmienie rodziców. Dorosłe albatrosy zamieniają pokarm w zagęszczony olej, którego wartość kaloryczną można porównać z paliwem dieslowskim. Kiedy przybywa któreś z rodziców, pisklę w podnieceniu podnosi ukośnie dziób. Dorosły ptak strzyka strugą oleju, jakby napełniał zbiornik paliwa. Karmienie trwa zaledwie kwadrans, ale ilość pożywienia sięga jednej trzeciej masy pisklęcia. Nakarmiwszy młode, ptak znów wyrusza w podróż, trwającą nawet parę tygodni, podczas których przeleci tysiące kilometrów. Między jednym karmieniem a drugim pisklę rośnie tak bardzo, że rodzice rozpoznają je nie po wyglądzie, ale po głosie lub zapachu.

Na hawajskim Atolu Midway odbywa się egzamin dojrzałości. Wyspa ma zaledwie 6 km2 powierzchni, ale tutejsza kolonia lęgowa albatrosów jest największa na świecie – liczy blisko pół miliona par. Jutrzenka ukazuje wybrzeże zatłoczone przez setki tysięcy młodych albatrosów wielkości gęsi, zawieszonych między pisklęctwem, a pierwszym lotem. To moment kluczowy, dla wielu granica życia i śmierci. Trupy piskląt zaśmiecają wyspę. Niektóre mają zdeformowane skrzydła – prawdopodobnie wskutek zawartości w pokarmie ołowiu. Wiele zdechłych piskląt ma w żołądku zapalniczki i inne plastikowe śmieci połknięte przez dorosłe ptaki na morzu, a potem oddane potomstwu. Inne zginęły z głodu, z przegrzania. Na szczęście tych, co przeżyły, jest więcej. Gdy tylko zawieje wiatr, zaczynają wymachiwać skrzydłami. Jeśli wieje mocno, skrzydła wypróbowuje cały tłum. W końcu młode zaczynają biegać po brzegu, aż tupot ich stóp ucicha, gdy wzbijają się w powietrze. Pierwsze loty są krótkie. Nad nieporadną młodzieżą szybują dorosłe ptaki, a ich prędkość i wdzięk stanowią wzór do naśladowania. Ale dzisiaj wiatru jest jak na lekarstwo. Skoro nie mogą liczyć na podmuchy, idą na piechotę. Marząc o horyzoncie, ptaki tysiącami po prostu wchodzą do wody, unoszą skrzydła i wiosłują łapami. Żeglują przez turkusową, spokojną zatokę, aż nikną nam z oczu. Codziennie o świcie młode albatrosy fala za falą schodzą z brzegu i wiosłują w dal. Wyrusza ich około 13 tys. dziennie

Tysiące po prostu siedzą, setki ćwiczą skrzydła w morskiej bryzie. Ich młodzieńczy zapał jest zaraźliwy. Większość ptaków jednak boi się chyba fali przyboju. Część szybuje na pełne morze, ale zawraca nad linią grzywaczy i kieruje się z powrotem ku zatoce. To prawdziwy dramat. Jeśli ptaki tu zostaną, padną z głodu. Brak wiatru drogo kosztuje. Wymachiwanie skrzydłami zużywa zapasy energii. Ale wystarczająco dużo młodych albatrosów wylatuje poza falę przyboju, nad kobaltowe rozfalowane wody, by pokazać, że pełne morze to ich dom. Przez następne miesiące okaże się, czy dają radę się wyżywić. Z badań wynika, że śmiertelność wśród świeżo opierzonych albatrosów sięga 40 proc. w ciągu pierwszych dwóch miesięcy. Jak się uczą zdobywania pokarmu, pozostaje zagadką. Wiemy na pewno, że głównie łowią kałamarnice, ale też często gromadzą się przy kutrach rybackich, czekając na resztki, wnętrzności i przynęty na ryby zawieszone na hakach. Sto tysięcy rocznie ginie od urządzeń do połowu ryb.

http://www.national-geographic.pl/national-geographic/przyroda/na-skrzydlach-albatrosa-1

#ptaki
#gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: ornitofrenia.pl

#humorobrazkowy #ptaki #golebie #heheszki

źródło: 1543949225463.jpg

pokaż spoiler #heheszki #humorobrazkowy #zwierzaczki #ptaki #memy


źródło: wykop.pl

Tak wygląda tuczenie gęsi. Widać pod ścianą przerażone gęsi które wiedzą już co je czeka.

#ciekawostki #nauka #przyroda #biologia #zwierzaczki #dziwnekotki #gruparatowaniapoziomu #heheszki #humorobrazkowy #ptaki #ornitologia #wegetarianizm #weganizm pokaż całość

źródło: tuczenie gesi.jpg

W naturze nic nie ginie XD
#warszawa#warszawa #alkohol #ptaki

źródło: 1543732159260.jpg

#smiesznygolomp #ptaki #zwierzaczki

źródło: FB_IMG_15435792476369516.jpg

zamiast powitania słów #porannaporcja krzykliwych uszatków

Uszatka krzykliwa (Asio clamator lub Pseudoscops clamator [w rodzaju tym umieszczana jest razem z uszatką jamajską (Pseudoscops grammicus)] albo klasyfikowana jako monotypowy gatunek w rodzaju Rhinoptynx) - Zamieszkuje z Amerykę Południową i część Ameryki Środkowej. Jest stosunkowo dużym ptakiem z wyraźnymi kępkami wydłużonych piór na koronie przypominającymi uszy. Osiąga 30-38 centymetrów długości i od 320 do 546 g wagi. Wykorzystuje różnorodne siedliska, w tym lasy łęgowe, bagna, sawanny, trawiaste otwarte obszary i tropikalne lasy deszczowe.

#ptaki #sowy #sowysazajebiste #zwierzeta #zwierzaczki

fot. Corinne Benavides

fot. Stephen Persaud

fot. Ric

fot. Erik Alpizar R.

fot. Ruth S Hart

fot. andrés c

fot. Fernando Burgalin Sequeira

fot. Juan David Fernandez

fot. Rodrigo Conte

fot. Wilmer Quiceno

fot. Kester Clarke

fot. Nelson Mena

fot. Nicolas DEFAUX

fot. Eduardo Banderas pokaż całość

źródło: i.imgur.com

#ptaki #zwierzaczki #fotografia
Fot. Wilson Chen

źródło: pbs.twimg.com

zamiast powitania słów #porannaporcja dziwonosów

Dziwonos (Sarkidiornis melanotos) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Zasiedla Amerykę Środkową i Południową, subsaharyjską Afrykę (łącznie z Madagaskarem) oraz południowo-wschodnią Azję. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Dziwonos sylwetką przypomina gęś. Dziób czarny, z charakterystycznym, okrągłym wyrostkiem na początku. Jest zbudowany z tłuszczu, znacznie powiększa się przed okresem lęgowym. Samica ma więcej białego na bokach ciała, głowa jest cała biała w czarne kropki. Nie posiada też wyrostka na dziobie. Środowiskiem życia tego gatunku są bagna, rzeki i jeziora w otwartych i świetlistych, zalesionych obszarach. Przebywa także na łąkach, obszarach popowodziowych, w zalanych lasach, na pastwiskach oraz na polach ryżowych. Występuje do wysokości 3500 m n.p.m. Jeżeli ma wybór, woli czyste wody. Większość pożywienia dziwonos znajduje na lądzie. W wodzie zjada prawie wyłącznie rośliny. Dzięki silnym pazurom dziwonosy potrafią przytrzymać się drzewa. Gatunek bardzo wrażliwy na zimno. Najwyższy zanotowany wiek wynosił 21 lat i 6 miesięcy.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki

fot. nichbar

fot. Tony Faria

fot. Cameron_hf

fot. Jubeau Philippe

fot. Maurizio Tentorio

fot. WY Agency

fot. Ian White

fot. Ian White

fot. jaffles

fot. Tony

fot. Paul Dykes

fot. Ian White

fot. savisingh

fot. Ian White pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

Kruki, ptaki nie do końca zwyczajne

( Corvus corax)

To nasz największy ptak należący do wróblowatych. Jego rozmiary zbliżone są do takich ptaków drapieżnych jak myszołów, czy jastrząb. Kruki są doskonałymi powietrznymi akrobatami, co szczególnie można zauważyć w styczniu i lutym podczas ich godowych lotów.
Kruki, jako jedne z pierwszych naszych krajowych ptaków przystępują do składania jaj. Dzieje się tak na przełomie lutego i marca. Biorąc pod uwagę panujące w tym okresie temperatury i ogólnie aurę, niesłychanie trudno jest sobie wyobrazić jakim cudem udaje im się utrzymywać właściwą temperaturę i doprowadzić do szczęśliwego wylęgu.
Ptaki już nie tak płochliwe jak jeszcze kilkanaście lat temu

Pamiętam jak w latach osiemdziesiątych w jednym z leśnych kompleksów niedaleko Rogoźna Wlkp. próbowałem podejść rodzinę kruków składającą się z rodziców i czterech młodych, ale lotnych już osobników. Jakkolwiek nie próbowałbym się zakamuflować, to jednak nie miałem szans podejść ją bliżej aniżeli na około 500 metrów.
W ostatnich latach ptaki te stały się mniej płochliwe. Obecnie można je obserwować już z odległości kilkudziesięciu metrów. Podczas lotu natomiast potrafią przelecieć tuż obok człowieka.
Kruka trudno pomylić z innym ptakiem. Po pierwsze wielkość, po drugie styl lotu i w końcu po trzecie - sylwetka. Charakterystyczny jest dla tego gatunku ogon w kształcie klina ( podobny jak u bielika ) donośnie Krk! Krk! oznajmia również naszemu zmysłowi słuchu, iż mamy do czynienia z tym wyjątkowym ptakiem.

Postanowiły przetrwać

Kruki, to ptaki niegdyś niesłychanie skryte i nieufne wobec człowieka. Oswojone jednak, stawały się jego wiernym, niezwykle inteligentnym towarzyszem. Przy dłuższym obcowaniu z człowiekiem, kruk potrafi naśladować ludzki głos podobnie jak papuga.

Z chwilą dynamicznej urbanizacji kraju wydawać się mogło, iż kruki staną się gatunkiem zagrożonym wyginięciem. Stało się jednak inaczej. Ptaki te zdecydowały się na bliższy kontakt z rodzajem ludzkim
(podobne zjawisko można obserwować w przypadku żurawi, ale to temat na odrębny artykuł)

.
Dzięki ich wszystkożerności, nie miały nigdy problemów z bazą pokarmową a pokonanie strachu przed człowiekiem, spowodowało obecny znaczny wzrost ich populacji.
W niektórych środowiskach traktowane są niesłusznie jako szkodniki. Niesłusznie dlatego, iż gatunek ten jest ptakiem terytorialnym i nie pozwoli, by inne kruki wdzierały się na ich rewir bytu i żerowania a przez to nie ma mowy o wyrządzaniu szkód i mowie o nadmiernej populacji.

Mity, legendy i prawdziwe historie

Jednym z najbardziej znanych powiedzeń jest stwierdzenie „biały kruk”. Powiedzenie to jest zarówno prawdziwe, jak trafne. Zdarza się albowiem niezwykle rzadko u kruków zjawisko albinizmu ( bielactwa, polegającego na zaniku pigmentów w skórze, tworach skórnych, piórach i tęczówce oka )
Jak ogólnie wiadomo, zobaczyć białego kruka i w ogóle albinosa wśród zwierząt, nie jest łatwe. Jeśli już się zdarzy takie spotkanie, to można zaliczyć je do wyjątkowych wydarzeń naszego życia. Kruka albinosa trudno spotkać generalnie z dwóch względów. Pierwszym i oczywistym, jest w ogóle rzadkość tego zjawiska. Drugą o wiele mniej znaną przyczyną jest fakt, iż osobniki cierpiące na albinizm są niezwykle wrażliwe i podatne na choroby. Szczególnie groźne jest dla nich promieniowanie słoneczne (promienie UV). Sprawia to, że ptaki takie żyją znacznie krócej.

Kruki w podaniach i legendach mają od wieków swoją szczególną pozycję.
Obecnie przedstawia się je często jako ptaki czarownic i czarnoksiężników. Często kojarzy się je z czarną magią i złymi mocami. Prawda jest jednak taka, że przed wiekami ptaki te postrzegane były wyłącznie w kategoriach pozytywnych. O kruku w starożytności pisał już Owidiusz, jako o ptaku związanym z Apollinem i przewyższającym go swoimi umiejętnościami przewidywania a nawet tajemnymi mocami.
Kruk występuje w niemal wszystkich kulturach świata jako symbol niezwykłej inteligencji, przenikliwości i spostrzegawczości.

Można go również znaleźć na polskich herbach.
Negatywny wizerunek kruka zaczęło dopiero nakreślać chrześcijaństwo, utożsamiając go niesłusznie z symbolem ludzi rozwiązłych, ateistów a nawet samego diabła. Przez ostatnie stulecia kreowanie takiego wizerunku nie pomagało tym ptakom a religijni fanatycy nie szczędzili wysiłku w ich tępieniu.

Rodzina

Kruki, to ptaki niezwykle sobie wierne. Prawdopodobnie łącząc się w pary, trwają w tym związku do końca życia. Są to również ptaki niezwykle opiekuńcze. Bronią stanowczo swojego terytorium przed intruzami, w tym przed innymi krukami. Często można dostrzec na niebie kruka przeganiającego jego największego konkurenta w danym regionie, czyli myszołowa. Widok jest o tyle fascynujący o ile ukazuje w pełni zdolności do powietrznych akrobacji obu tych gatunków.

Ochrona

Niestety i w czasach obecnych, prócz oczywistych wrogów naturalnych kruków, największym zagrożeniem są ludzie. Zdarza się, iż kruki padają ofiarą nadgorliwych myśliwych, którzy obarczają je odpowiedzialnością za spadek populacji zajęcy czy kuropatw. Wśród wrogów naturalnych najgroźniejszymi są kuny wyjadające jaja oraz ptaki drapieżne jak jastrzębie czy sokoły.
W Polsce kruki objęte są ochroną prawną.
Kruki poza okresem lęgowym żyją w stadach. Obecnie w Polsce można spotkać grupy tych ptaków liczące kilkadziesiąt osobników.
W kruczych stadach panuje hierarchia i podobnie jak w przypadku rodzaju ludzkiego może ona być nabyta. Taki przykład może stanowić samica kruka, która związała się z samcem stojącym na czele hierarchii. Ów związek gwarantuje samicy awans społeczny. Ma to u tych ptaków znaczenie praktyczne w pobieraniu pokarmu, do którego mają prawo w pierwszej kolejności ptaki mające wyższy status społeczny.

http://naszemiasto.pl/artykul/kruki-ptaki-nie-do-konca-zwyczajne,4499870,artgal,t,id,tm.html
#gruparatowaniapoziomu
#ptaki pokaż całość

źródło: d1ia71hq4oe7pn.cloudfront.net

zamiast powitania słów #porannaporcja zmiennych nogalów

Nogal zmienny (Megapodius reinwardt) - gatunek ptaka z rodzaju Megapodius z rodziny nogali (Megapodiidae). Gatunek ten składa się z pięciu podgatunków występujących na wielu Małych Wyspach Sundajskich, południowej Nowej Gwinei i północnej Australii. Jest to ptak naziemny wielkości kurczaka domowego, ciemnego koloru z silnymi pomarańczowymi nogami i spiczastym grzebieniem z tyłu głowy. Wykorzystuje szereg siedlisk leśnych i zarośli oraz skolonizował wiele małych wysp w swoim zasięgu. Żywi się nasionami, owocami i bezkręgowcami. Podobnie jak w przypadku innych nogali, gniazduje w dużych kopcach z piasku, ściółki i innych odpadków, gdzie ciepło generowane przez rozkład materiału organicznego służy do inkubacji jaj. Budowa i utrzymanie kopców, które mogą osiągnąć 4,5 m wysokości i 9 m średnicy, odbywa się przez cały rok.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki

fot. Darren Bellerby

fot. Stewart Monckton

fot. Ricardo Bitran

fot. paulberridge

fot. Laval Roy

fot. flickr quickr

fot. Geoff Whalan

fot. Arthur Grosset

fot. Jono Dashper

fot. Steve

fot. Benjamin Naden

fot. Shane Black

fot. Steve pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

Żółwik panie orzeł
#ptaki #zwierzaczki #zwierzeta #przyroda #ciekawostki

źródło: i.redd.it

zamiast powitania słów #porannaporcja rdzawogłowików

Rdzawogłowik (Aleadryas rufinucha) – gatunek ptaka z monotypowego rodzaju Aleadryas z rodziny Górniki (Oreoicidae). Występuje na Nowej Gwinei, gdzie zasiedla podzwrotnikowe i tropikalne wilgotne lasy górskie.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki

fot. Birdman of Brownsville

fot. Jerry Oldenettel

fot. Thierry NOGARO

fot. Thierry NOGARO

fot. Markus Lilje

fot. Robert Lewis

fot. Jerry Oldenettel

fot. Ken Behrens

fot. anna pang

fot. Bill Schofield

fot. Bill Schofield

fot. Bill Schofield

fot. Frédéric Pelsy

fot. Jon Irvine pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

Życie pod postacią człowieka jest obrzydliwe. Dzisiaj wyszedłem ze sklepu i przez parę minut obserwowałem dwa ptaki siedzące na drzewie (chyba gile), jakie to musi być zajebiste - po prostu wzbić się w powietrzę i fruwać, nie da się tego opisać w słowach, gdyby człowiek mógł chociaż na 10 sekund tego zaznać, bez żadnego sprzętu czy zabezpieczeń, ot po prostu ciach i nagle jesteś 200 metrów nad własnym domem, bajka
Albo żyć jako kruk. Trochę podjesz padlinki, wyścielisz gniazdo, rozbijesz orzecha o ulicę aby ogarnąć białko a potem resztę dnia sobie latać
latać i latać, latać w nieskończoność
Jakbym miał 100% pewności, że po śmierci zrespię się jako takie stworzenie o pięknym czarnym lśniącym futerku to od razu jebnąłbym sobie w łeb
#antynatalizm
#ptaki
#gownowpis
#chcebyckurwakrukiem pokaż całość

źródło: birdwatching.pl

Cóż za zbieg okoliczności

#humor #humorobrazkowy #warszawa #ptaki

źródło: scontent-mrs1-1.xx.fbcdn.net

zamiast powitania słów #porannaporcja amadyńców

Amadyniec, amadyna wspaniała (Erythrura gouldiae) – gatunek ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Występuje w północnej Australii. Ze względu na swój wygląd jest chętnie hodowana w klatkach. Wskutek importu tego ptaka z naturalnego środowiska jego liczba malała, aż znalazł się na czerwonej liście IUCN 2003. Obecnie w Australii handel tymi ptakami jest zakazany. Zasiedla sawannowy las tropikalny i otwarte przestrzenie z wysokimi trawami, drzewami w pobliżu zbiorników wodnych. Często występują w dużych stadach liczących nawet do 1000 ptaków. Pożary lasów są dla nich dużym zagrożeniem. Zjada nasiona traw, a w okresie lęgowym także owady.

#zwierzeta #zwierzaczki #ptaki

był już kiedyś w porcji zbiorczej dla podrodziny Erythrurinae

fot. Bruce Thomson

fot. Jim Frazee

fot. Bernard Spragg

fot. Jim Scarff

fot. Peter Dolkens

fot. Lorraine

fot. Robert D. MacNevin

fot. Gaurav Singh

fot. Vineeth Rakesh

fot. Robert D. MacNevin

fot. Larry Flynn

fot. Lawrence Neo pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

ʕ•ᴥ•ʔ

#zwierzaczki #zwierzeta #ptaki #przyroda #natura #fotografia

źródło: steemitimages.com

W obuwiu sportowym nie wpuszczamy

Z fejsa Delta Optical Polska
#ptaki #natura #heheszki

źródło: FB_IMG_1542894289905.jpg

Hej, od pewnego czasu pracuje w Vetice w Krakowie jako wolontariuszka przy dzikich zwierzątkach, zajmujemy się ptakami, jeżami, wiewiórkami, zającami, lisami i co nam jeszcze kto podrzuci i na co jeszcze mamy miejsce i możliwości. Organizujemy pierwszy kiermasz świąteczny, może znajdziecie coś tam dla siebie? Można też wystawiać swoje rzeczy na aukcje na rzecz dzikich zwierzątek. Nie otrzymujemy żadnych pieniędzy z miasta i mogę ręczyć głową że to żadna szemrana fundacja jakich wiele, każda złotówka polepszy warunki dla dzikich.
Link do kiermaszu -> https://www.facebook.com/events/258395881542882/
Na zdjęciu jeden z naszych podopiecznych - lelek kozodój #zwierzaczki #ptaki #jeze pokaż całość

źródło: 43880348_1919007351478515_2660900589705101312_n.jpg

Szmaragdzik modrogłowy (Amazilia versicolor)
#vaticanouccello #vaticanowallpapers #ptaki #wikipedia #gruparatowaniapoziomu

źródło: c1.staticflickr.com

Podczas przygotowań do Dnia Domina w 2005 roku do hali Frisian Expo Center wleciał wróbel, który przewrócił ponad 23 000 kostek domina. Po fakcie organizatorzy zastrzelili ptaka wiatrówką. Pamięć wróbla została uczczona minutą ciszy przed rozpoczęciem imprezy ~ jak się bawić to się bawić, ale Wróbla trzeba zabić xD

Czy ktoś to jeszcze pamięta? Domino Day

#ciekawostki #ptaki #dominoday #domino #worldrecord pokaż całość

#smiesznypiesek #ptaki #ornitologia

fot. Jacek i Adrian Adamczak

źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

#biologia #przyroda #ornitologia #ptaki #ciekawostki #infografika

źródło: 45717014_2513126285580520_4230929136048144384_o.jpg

#ciekawostki #ptaki
Kra, kra? Grub grab? Kre, Krr, Krrak? A może - Kree kree. Czyli jak rozpoznać gawrona, wronę i kruka. Teraz jest okres gdy terroryzują wasze ogrody w poszukiwaniu orzechów i innych gówien przed zimą...

Ciekawostka. Kruk potrafi zapamiętać twarz czlowieka do końca życia, widząc go tylko przez chwilę
Jak pierdolniesz go kamieniem, to wiedz że może się zemścić za 10 lat jak cię zobaczy. pokaż całość

źródło: comment_CljAQPAtiXkfaogNy0EkQDdUXPygwtV4.jpg

Kopciuszek zwyczajny (Phoenicurus ochruros)
#vaticanouccello #vaticanowallpapers #ptaki #wikipedia #gruparatowaniapoziomu

źródło: i.imgur.com

Ucho sowy. Widać gałkę oczną z drugiej strony
#ciekawostki #ptaki #zwierzaczki #zwierzeta

źródło: whyevolutionistrue.files.wordpress.com

Pisklę siewki złotej
#ciekawostki #ptaki #ptaknadzis #zwierzaczki #zwierzeta

źródło: i.imgur.com

zamiast powitania słów #porannaporcja krasnosternych krasnosójkowców

Krasnosójkowiec krasnosterny (Trochalopteron milnei) - gatunek ptaka z rodzaju Trochalopteron, z rodziny pekińczyków (Leiothrichidae) gatunek ptaka z rodzaju Występuje w Chinach, Laosie, Birmie, Tajlandii i Wietnamie.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki

fot. Sheau Torng Lim

fot. Sheau Torng Lim

fot. Henry Koh

fot. andrew eagle

fot. Lawrence Neo

fot. Janetli SF

fot. Benjamin Naden

fot. Lawrence Neo

fot. Marcel Holyoak

fot. Lawrence Neo

fot. 重庆 咔嚓

fot. Khalid Sharif

fot. Lawrence Neo

fot. Michal Hruby

fot. Oleg Chernyshov pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

Jest tu jakis cwaniak?

#heheszki #ptaki #jaszczomb

źródło: 1542307545042.jpg

Zimorodek, Zdjęcie wykonane niedaleko miejscowości Milicz. Cudne klimaty. #ptaki #birdwatching #natura #przyroda #fotografia #zdjecia #polska #milicz #barycz

źródło: 43417520_10217773941769407_5558169181217619968_o.jpg

zamiast powitania słów #porannaporcja dużych ogonówków

Ogonówka duża (Reinwardtoena reinwardti) - gatunek ptaka z rodzaju Reinwardtoena, z podrodziny gołębi (Columbinae) w rodzinie gołębiowatych (Columbidae). Występuje na Molukach i Nowej Gwinei. Gniazduje w skalnych wąwozach w pobliżu wodospadów.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki #ocieplaniewizerunkugolompiof

fot. Nigel Voaden

fot. belderdj

fot. Marcel Holyoak

fot. anna pang

fot. Graham Ekins

fot. David Beadle

fot. Mike Nelson-Birdtour

fot. Walter Bachmann

fot. anna pang

fot. Nigel Voaden osobnik młodociany

fot. jon hornbuckle

fot. Rob Hutchinson

fot. Nik Borrow pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

#ptaki #orzel #zwierzaczki

Zgubiłeś coś?

źródło: tumblr_nieocnnA9m1u54ewno1_1280.jpg

#ptaki #humorobrazkowy

źródło: ptaki.jpg

zamiast powitania słów #porannaporcja rajskich żurawiów

Żuraw rajski, żuraw błękitny, żuraw Stanleya (Grus paradisea) – gatunek dużego ptaka z rodziny żurawi (Gruidae), występujący w RPA i Namibii. Narażony na wyginięcie. Żuraw rajski zamieszkuje RPA, nie zasiedla jednak większości Prowincji Przylądkowej Północnej i Limpopo. Izolowana populacja występuje w Parku Narodowym Etoszy w Namibii. Środowiskiem życia gatunku są głównie naturalne, trawiaste wyżyny, jednak występuje też w zakrzewieniach i obszarach upraw. Wszystkożerny. Zjada zarówno owady (w tym gąsienice, prostoskrzydłe i termity Hodotermes mossambicus), kraby, kręgowce (np. ryby, płazy, gady i małe ssaki), jak i materię roślinną – liście lucerny, kukurydzę i nasiona pszenicy. Monogamiczny. Gniazdo to platforma z roślin umieszczona na podłożu lub płytki dołek w ziemi wyściełany kamykami, roślinnością i ssaczymi odchodami.

#ptaki #zwierzeta #zwierzaczki

fot. Bernard DUPONT

fot. Bernard DUPONT

fot. Sharon Emma Goldring

fot. Bernard DUPONT

fot. Bernard DUPONT

fot. Craig Adam

fot. Bernard DUPONT

fot. Blake Matheson

fot. Isidro Vila Verde

fot. Fons Buts

fot. Melody Lytle

fot. Adrian Tavano

fot. Adrian Tavano

fot. Bernard DUPONT pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

No dobra wykopki, dzisiaj wydra zdobyła dużo plusów, to ile dacie za papugę która z mojej nogi zrobiła sobie stół?

#olsztyn #ptaki

pokaż spoiler Papugarnia w Olsztynie ( ͡º ͜ʖ͡º) jak będzie dużo plusów to dam zdjęcie psa pod kordłą który jest zmęczony jesienią


. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: Snapchat-645594602.jpg

Patrzcie jaki fajny piesek
#morze #ptakipolski #ptaki #danielmagical

źródło: 1541860658521.jpg

Dziwaczek maskowy (Pithys albifrons) – gatunek ptaka występujący w Brazylii, Kolumbii, Wenezueli, Ekwadorze, Peru, Surinamie i w Gujanach. Żyje głównie w dolnych piętrach nizinnych lasów deszczowych. Osiąga 11-13 centymetrów długości (z czego około 4,5 centymetra przypada na ogon) i 18-25 gramów masy ciała. Gatunek jest monomorficzny, czyli osobniki obu płci wyglądają tak samo. Żywi się głównie owadami, rzadziej innymi stawonogami. Zaobserwowano także osobniki spożywające jaszczurki.
Ptaki te zdobywają pożywienie głównie przez śledzenie armii mrówek, które idąc po dnie lasu wypłaszają z ukrycia inne zwierzęta.
Samiec i samica razem budują gniazdo. Samica składa 2-3 jaja. Są one wysiadywane przez oboje rodziców. Młode są karmione przez około miesiąc.
W CKGZ Pithys albifrons sklasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski.

#fajnyzwierz - tag z opisami ciekawych gatunków zwierząt
#ptaki #zwierzeta #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: 1541832971951.jpg

Szczygieł (Carduelis carduelis)
#vaticanouccello #vaticanowallpapers #ptaki #wikipedia #gruparatowaniapoziomu

źródło: i.imgur.com

Coenraad Jacob Temminck był zoologiem żyjącym 200 lat temu, badał wiele zwierząt (głównie ptaków) i opisywał je w swoich dziełach. Badając ptactwo żyjące w Japonii popełnił pewną zabawną pomyłkę i opublikował ją w swoim dziele, przez co przyjęła się do słownictwa naukowego:

Słowik rudzikowy: po japońsku komadori, ma naukową nazwę Larvivora akahige.
Słowik czarnolicy: po japońsku akahige, ma naukową nazwę Larvivora komadori.

Można by tu jeszcze bardziej namieszać, bo angielska nazwa "japanese robin" może się odnosić do słowika rudzikowego, albo do innego ptaka: pekińczyka czerwonodziobego. A jeszcze akahige (czerwona broda), to niby zniekształcona nazwa bo kiedyś na te ptaki mówiono akaike (czerwone pióra), zaraz się sam w tym pogubię

Na zdjęciu poniżej komadori (l. akahige)

#ptaki #ornitologia #przyroda #japonia #ciekawostki pokaż całość

źródło: suntory.co.jp

zamiast powitania słów #porannaporcja rudych łaźców

Łaziec rudy (Xiphocolaptes major) - gatunek ptaka z rodzaju Xiphocolaptes, z rodziny tęgosterowatych (Dendrocolaptidae). Występuje w Argentynie, Boliwii, Brazylii i Paragwaju. Jego naturalnym siedliskiem są subtropikalne lub tropikalne suche i wilgotne lasy nizinne.

#zwierzeta #ptaki #zwierzaczki

fot. Patrick MONNEY

fot. Edith Polverini

fot. anna pang

fot. Dave Curtis

fot. Bernard DUPONT

fot. Edith Polverini

fot. Leonardo Avelino Duarte

fot. Gregoire Dubois

fot. Carlos Cuñado

fot. Maggie

fot. tulpius

fot. Pieter Verheij

fot. Jose Luis Fernandez Guaraz pokaż całość

źródło: c1.staticflickr.com

#widealnymmomencie #ptaki #koty #zwierzaczki

źródło: scontent.fmia1-2.fna.fbcdn.net

Miodaczek białolicy (Phylidonyris niger)
#vaticanouccello #vaticanowallpapers #ptaki #wikipedia #gruparatowaniapoziomu

źródło: i.imgur.com