WHO ani nie promuje pornografii, ani nie uczy dzieci masturbacji

Tekst dra Michała Zabdyr-Jamroza, pracownika UJ i członka Klubu Jagiellońskiego.

https://klubjagiellonski.pl/2019/03/19/who-ani-nie-promuje-pornografii-ani-nie-uczy-dzieci-masturbacji-polemika/

Międzynarodowe instytucje eksperckie mają zasadniczy problem z popularyzacją własnej wiedzy naukowej. Wiedza ta zbyt często zderza się z lokalnymi uwarunkowaniami lub wpada w młyn ideologicznych sporów, czemu zdecydowanie nie sprzyja nazbyt techniczna, podatna na przeinaczenie forma jej prezentacji. Tak też stało się w wypadku polskiego tłumaczenia dokumentu pt. Standardy edukacji seksualnej w Europie (...) W konsekwencji dostaliśmy kolejną odsłonę wojenki ideologicznej, w której po jednej stronie frontu stają oparte na dowodach standardy edukacji seksualnej, a po drugiej – konserwatywna wrażliwość obyczajowa.

No i właśnie w tym miejscu pojawia się „efekt kształcenia: informacje/wiedza” (s. 40). W kolumnie „umiejętności” nie ma nic na temat „uczenia masturbacji”, a w „postawach” – nic na temat „afirmatywnego stosunku” do tejże (no chyba, że ktoś uznaje za afirmację postawę posiadania „pozytywnego obrazu swojego ciała”).
Skoro dzieci już tak wcześnie samodzielnie zaczynają odkrywać własną cielesność – w tym przyjemność z dotykania swojego ciała – zasadne byłoby wyjaśnienie im tych kwestii po to, aby zachować kontrolę nad tym, czego i jak dzieci się uczą. Wydaje się, że warto informować (dostatecznie rozumiejące) dziecko o tym, że dotykanie siebie w taki sposób nie jest symptomem, że jest z nim „coś nie tak”, ale też, że robienie tego przy innych nie jest właściwe. Dzięki temu możemy uniknąć wielu niezręcznych sytuacji. Unikamy też niepotrzebnego napięcia i stresu związanego z takimi sytuacjami. Oczywiście takie rozmowy z dzieckiem powinni prowadzić rodzice. Ale też doskonale wiemy, że niektórzy z nich mogą nie być do tego przygotowani, ani psychicznie, ani merytorycznie. Kompetentny nauczyciel stanowić tu będzie dla rodzica bezcenną pomoc.

Krzysztof Mazur stwierdza, że „WHO nie nadąża za rzeczywistością. Z perspektywy tego dokumentu największym problemem i wyzwaniem jest edukować młodych ludzi, żeby uprawiali bezpieczny seks […] Natomiast z perspektywy bardziej aktualnych badań widać, że coraz większym, rosnącym problemem jest uzależnienie od pornografii”.
I to jest bardzo słuszna uwaga, bo rzeczywiście na znaczenie tego problemu wskazuje… WHO. Na przykład w najnowszej edycji międzynarodowej klasyfikacji chorób z grudnia 2018 r. Podkreślenie negatywnego charakteru pornografii zawarte jest wyraźnie w samym omawianym dokumencie.
Co prawda, „uzależnienie od pornografii” nie pojawia się w dokumencie expressis verbis, ale pornografia występuje zaraz obok „uzależnienia od seksu” i prostytucji jako zjawisk, które nauczyciele powinni wyjaśnić dzieciom w wieku lat 15 i więcej. Vide (s. 50) – wiedza: „Seks powiązany z wymianą dóbr ekonomicznych (prostytucja, seks w zamian za prezenty, posiłki, wspólne wyjścia, niewielkie sumy pieniędzy), pornografia, uzależnienie od seksu”). Mam nadzieję, że nikomu nie przyszło do głowy po przeczytaniu tego fragmentu, że chodzi tu o „uczenie prostytucji” lub „afirmowanie uzależnienia od seksu”.

Na pewno nie jest tak, że celem WHO-wskich standardów edukacji seksualnej jest wskazywanie dzieciom pornografii jako źródła wiedzy o seksie. Celem jest raczej wyjaśnienie, czym ta pornografia jest i dlaczego dzieci nie powinny uznawać jej za źródło wiedzy.
I nie jest też tak, że to przez tę edukację dzieci w ogóle dowiedzą się o pornografii. Sam Krzysztof Mazur zwraca uwagę na fakt, że wraz z popularyzacją urządzeń mobilnych dostęp dzieci do pornografii stał się powszechny. Pytanie, co z tym faktem zrobić. Przemilczeć go? Udawać, że problemu nie ma? A może raczej edukować, wyjaśniać i uczyć radzenia sobie z tym zjawiskiem?
Taka edukacja ma większą szansę – niż udawanie, że tematu nie ma – zapobiec wystąpieniu w przyszłości uzależnienia od pornografii.

Sam jestem ojcem. (...) uważam, że w seksualności istotną rolę odgrywają kwestie wartości, odpowiedzialności oraz szerszych relacji społecznych, a nie tylko to, czy seks jest bezpieczny. Zgadzam się także, że poważnym problemem może być uzależnienie do pornografii. I właśnie dlatego z całego serca życzyłbym sobie, żeby obowiązywały w Polsce standardy opisane w tym „oburzającym” dokumencie.

#klubjagiellonski #publicystyka #lgbt #4konserwy #neuropa #polityka #nauka pokaż całość

brak słów na to, co wyprawia ten globalny socjalizm-molochizm!

"Rynek wyszukiwania w internecie jest zdominowany (prawie 90 proc. udziałów) przez Google. Sektor portali społecznościowych (prawie 80 proc. rynku) należy do Facebooka. Obie firmy mają duopol na rynku reklamy w internecie. Z kolei branżę sklepów internetowych zdominował Amazon.

Ale koncentracja nie dotyczy tylko internetu. Dwie firmy w USA mają 90 proc. rynku piwa. Czterech graczy kontroluje rynek amerykańskiej wołowiny. Cztery linie lotnicze przejęły za oceanem sektor lokalnych połączeń lotniczych. Pięć banków kontroluje ponad połowę aktywów sektora bankowego. 75 proc. gospodarstw domowych w USA ma możliwość uzyskania dostępu do internetu tylko od jednego operatora.

Po serii ostatnich fuzji trzy firmy kontrolują 70 proc. światowego rynku pestycydów i 80 proc. amerykańskiego rynku kukurydzy. Tę listę można ciągnąć bardzo długo.

Autor cytuje w publikacji (jej polski tytuł to „Mit kapitalizmu. Monopole i śmierć konkurencji”) polskiego ekonomistę Michała Kaleckiego: „Monopole wydają się być głęboko zakorzenione w naturze systemu kapitalistycznego: wolna konkurencja, jako założenie, może być użyteczna na pierwszym etapie pewnych badań, ale jako opis normalnego stanu ekonomii kapitalistycznej to zaledwie mit”.

[...]

Założyciel PayPala Peter Thiel napisał w swojej ostatniej książce: „Amerykanie mitologizują konkurencję i przyznają jej zasługi za uratowanie nas przed kolejkami po chleb. Tak naprawdę kapitalizm i konkurencja to przeciwieństwa”. Thiel argumentuje, że bez silnej pozycji rynkowej nie można mieć wysokich zysków, które są konieczne do inwestowania i innowacji".

https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2550582148289934&id=100000145222364

https://forsal.pl/artykuly/1400371,mit-konkurencji-w-kapitalizmie.html

#neuropa #antykapitalizm #bekazprawakow #socdem #socjalizm #publicystyka pokaż całość

źródło: 53533199_3004719629553502_7636482234886651904_n.jpg

Prorok i błazen

Dwóch świetnych interpretatorów i charyzmatycznych mówców. Stare dowcipy z Europy Wschodniej przeciw biblijnym cytatom; wyciągnięte t-shirty i zapuszczona broda przeciw trzyczęściowemu garniturowi i nienagannej fryzurze. A także, jeżeli wierzyć tytułowi: kapitalizm przeciw marksizmowi.

19 kwietnia Slavoj Žižek i Jordan Peterson spotkają się na oczach kilku tysięcy widzów w Sony Centre w Toronto, by raz na zawsze wyjaśnić, kto jest najpotężniejszym popfilozofem naszych czasów.

Peterson jest prorokiem na poziomie najgłębszych struktur mitycznych organizujących logikę jego filozofii. Cechuje go poczucie misji i upadku grożącego „królestwu”. Szanuje wszelką władzę, wierząc w jej boską (naturalną) proweniencję, zarazem – niczym starotestamentalny prorok – bierze na siebie rolę napominania gnuśnego władcy, który nie dostrzega wszechobecnych znaków niebezpieczeństwa.

Tam, gdzie filozofia Petersona opiera się na „skupionej sprawczości”, a więc wskazywaniu winnych i braniu odpowiedzialności (chociażby za własne życie), Žižek ukazuje „odpowiedzialność rozproszoną” – mechanizmy niezależne od jednostek i uwarunkowane systemowo.
W świecie Petersona nieustannie, każdego dnia wybieramy dobro lub zło. Posprzątamy swój pokój lub nie zrobimy tego, będziemy się garbić albo wyprostujemy plecy (to autentyczne przykłady z jego książki!). W świecie Žižka nasz wpływ na rzeczywistość to zaledwie iluzja, którą sprzedaje nam kapitalizm. Walka z przeciwnościami losu i ciężka praca nic nie da, bo nasz los decyduje się na poziomie znacznie większych struktur wyzysku, dominacji, dyskryminacji… To przeciw nim powinniśmy skierować swą energię.

Dlatego Žižek wybiera maskę błazna. Szydzi ze wszystkich i sam – celowo – pozostaje śmieszny. Jest obsceniczny i wulgarny, gardzi zaszczytami, ale na dworze Króla Kapitalizmu umościł się wyjątkowo wygodnie.
Peterson chce za wszelką cenę ochronić królestwo przed Smokiem. Žižek przekonuje, że królestwo jest Smokiem.

Kto zwycięży?
To oczywiście źle zadane pytanie. Podejrzewam, że tak właśnie skwitowaliby je natychmiast obydwaj adwersarze. I Žižek, i Peterson lubią pokazywać, że pracą filozofa nie jest odpowiadanie na postawione im pytania, a pokazywanie, dlaczego są one źle zadane.

#filozofia #kultura #zizek #jordanpeterson #publicystyka #mitologiawspolczesna pokaż całość

źródło: mitologiawspolczesna.pl

Oto drugi wpis spod tagu #kiepskafilozofia - współtworzonym przeze mnie i Dawidk01.

SPEŁNIENIA MARZEŃ

W tym roku mija 20 lat od premiery pierwszego odcinka “Świata według Kiepskich”. Jest to dobra okazja do wspominania najlepszych odcinków, analizy historii serialu i szukania punktu, w którym “Kiepscy się skończyli”. Jest to także czas życzeń. Złośliwym zostawię laurki z napisem “Szybkiego końca”, a swoim ulubionym bohaterom polskiej telewizji życzę spełnienia marzeń. Tylko jakie to marzenia? Nie wydaje mi się, by odpowiedź była tak prosta jak “trzy razy 0,75 i słój ogórów-dryblasów”. Co musiałoby się wydarzyć w życiu bohaterów serialu, aby można było powiedzieć o spełnieniu marzeń? Przeanalizujmy postawy i pragnienia “Trójcy”: Ferdka, Boczka i Paździocha.

Marian Janusz Paździoch to niezwykle inteligentny, nadal ambitny, ale nieszczęśliwy i złośliwy człowiek. Można by było powiedzieć, że to człowiek idei, ponieważ jego działania motywowała już miłość (“M jak Marian”), przygoda (“Szczur lądowy”), a wielokrotnie żądza wiedzy i pożądanie. “Klasyczny” Paździoch jest oczywiście bardzo skąpy i chytry, ale nadal bardzo blisko mu do Fausta marzącego o zaspokojeniu ciekawości i przysłużeniu się ludzkości. Człowiek, który reputację mendy i podsłuchiwanie sąsiadów przyjmuje jak zaszczyt piękną nazwałby chwilę, w której byłby on wszechwiedzącym stróżem porządku, który jest sędzią prokuratorem i katem, jak w odcinku “Rzeczy, które się fizjologom nie śniły”. Tam Paździoch był w stanie za pomocą własnego umysłu “wykrzywiać mordy” osobom, których nie lubił, co miało być karą i stygmatem. Jakkolwiek to nie zabrzmi fantastycznie i niestosownie do “Świata według Kiepskich”, Mariana Paździocha uradowałoby stanie się mistycznym bytem na wzór komiksowego Doktora Fate’a, strażnika porządku walczącego z toczącym wszechświat chaosem. Nie wiem co musiałoby się wydarzyć w odcinku rocznicowym, aby tak potoczył się los Paździocha. Niemniej liczyłbym na spin-off o Kosmicznej Mendzie-Czarowniku w jakiejkolwiek postaci.

Totalnym przeciwieństwem Mariana Paździocha jest Arnold Boczek. Jest on osobą intelektualnie odstającą od reszty lokatorów, nie ma też wielkich ambicji. Z pewnością usatysfakcjonowałby go szacunek ludzi, taki jak wtedy, gdy w jednym z odcinków został kierownikiem rzeźni. Boczek-kierownik mógłby sobie pozwolić na dostatek oraz lepsze jedzenie i napoje, które tak lubi. Awans zaspokoiłby wszystkie jego pragnienia, od tych fizycznych, po psychologiczny komfort jakim cieszy się osoba zaakceptowana przez grupę. Ale czy naprawdę to wszystko, czego Boczek może chcieć od życia?
We “Łzach Wasyla” Boczek chce schudnąć, aby znaleźć dla siebie kobietę. Czy nadal marzy on o ustatkowaniu się? Pod koniec “Scen z życia małżeńskiego” zasypia oglądając w telewizji przedwojenny romans? Sądzę, że śni wtedy o kobiecie swojego życia (pewnie razem dokonują konsumpcji kapuśniaku na świńskim ryju). Może tego właśnie trzeba panu Boczkowi? To tłumaczyłoby po części przychodzenie tego osobnika do toalety na dole. Okazjonalne pogaduszki z sąsiadami leczą jego samotność.

Gdzieś między omnipotentnym władcą umysłów a prostym człowiekiem żyjącym we względnie dobrych warunkach jest Ferdynand Kiepski. Bohater, który zaliczył tak wiele zmian charakterologicznych, że ciężko powiedzieć, jakie mógłby mieć pragnienia, o ile jakiekolwiek jeszcze posiada. Z szorstkiego pijaczka w żonobijce przekształcił się w domorosłego przedsiębiorcę, piwosza. Taki Ferdek ustąpił miejsca poważnemu, ale nadal pełnemu wigoru bezrobotnemu dzielącego czas między “marne zabawy” a utarczki z sąsiadami. Potem nastał czas obecnego Ferdka, starzejącego się, zmęczonego życiem zrzędy bez cienia optymizmu co do życia.Czy Ferdek nadal marzy o cysternie piwa, czy już tylko o spokoju od Jolaśki i Paździocha?
Kiepski jako głowa rodziny zawsze miał na uwadze Halinę i resztę klanu. Dawno temu zarzucił tworzenie kolejnych pomysłów mających przynieść wielkie pieniądze. ale może nadal liczy, że los się do niego uśmiechnie i zapewni swojej rodzinie godziwe warunki życia, a może i małą fortunę dla każdego jej członka?

Można takie gdybania mnożyć i rozciągać na kolejne postaci i może się okazać, że w osobach Marioli, Kozłowskiego, i wielu innych mieszkańców Osiedla Kosmonautów krystalizują się pragnienia kolejnych środowisk i warstw polskiego społeczeństwa. Ale nie u Ferdka, Paździocha i Boczka. To w skali serialu osobowości tak rozwinięte, że umykają jakiejkolwiek systematyce. Raczej nie są już żadnymi archetypami, a stojącymi na własnych nogach kreacjami, na których to inni mogą się wzorować. Dlatego życzenia dla Paździocha nie będą takie same jak dla tysięcy polskich sprzedawców na bazarach, dla Boczka jak dla innych “robiących w mięsie”, a dla Ferdka jak dla zwykłego bezrobotnego.

#seriale #swiatwedlugkiepskich #kiepscy #publicystyka #gruparatowaniapoziomu #przemyslenia pokaż całość

Wszystkim tym którzy oburzają się o zapis w konstytucji Gwiazdowskiego, polecam przeczytać o co chodzi w tej idei

Sam nie jestem za tym pomysłem, ale rozumiem jakie przesłanki za tym stoją i mam nadzieję że wywoła to debatę w społeczeństwie i dojdzie do jakiś pozytywnych zmian w tej kwestii.

pokaż spoiler Podobnie myślę o emeryturach obywatelskich ( ͡° ͜ʖ ͡°)


#gwiazdowski #publicystyka pokaż całość

Jako jeszcze zielonka rozpoczynająca własną działalność publicystyczną, chciałbym zrobić skromne #rozdajo ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Jakiś czas temu dostałem od pewnego wykopowicza książkę, która została dość mocno skrytykowana wśród tutejszej społeczności. I w sumie nie ma się co dziwić - więcej tutaj kołczowania niż rzeczowych porad. Ja już przeczytałem, pora na kogoś z was - sprzedać raczej tego nie sprzedam, a też by nie wypadało (✌ ﾟ ∀ ﾟ)☞
Wyniki ogłoszę pojutrze o godzinie 20:00
#ksiazki #rozdajo #youtube #podcast #publicystyka pokaż całość

#myslnarodowa #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka #bekazkatoli #chrzescijanstwo #bekazprawakow

Bez religii nie możesz być normalnym człowiekiem... pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 1546668501515.jpg

W kontekście przypomnienia głosowań Andruszkiewicza, które wrzucił na mirko kolega @Kielek96 tak mi się przypomniało...

Nienawidzę ludzi nikczemnych, bez względu na to, czy są Niemcami, Moskalami, czy moimi własnymi rodakami, a może najwięcej w ostatnim wypadku. Nienawidzę nauczycieli, którzy, mając z powołania swego obowiązek uczyć i wychowywać młodzież, znęcają się nad nią, zabijając jej siły fizyczne w zarodku, znieprawiają ją moralnie, powstrzymują lub wypaczają jej rozwój umysłowy. Nienawidzę sędziów, którzy miast czynić sprawiedliwość, nadużywają prawa do obrony tych lub innych interesów, do prześladowania politycznych przeciwników. Nienawidzę urzędników, którzy, będąc organami machiny państwowej, powinni ułatwiać organizację życia i przyczyniać się do jego postępu, a tymczasem pracują nad unicestwieniem najlepszych wysiłków, nad powstrzymywaniem a nawet cofnięciem życia w jego rozwoju. Nienawidzę duchownych, którzy postawieni dla podnoszenia ludu moralnie i zaopatrzeni w tym celu w tak potężne środki, jak konfesjonał i kazalnica, używają ich na rzecz bieżących interesów politycznych. Postępowanie ich wszystkich poczytuję w większej lub mniejszej mierze za taką samą zbrodnię, jaką byłby czyn lekarza, który wezwany do chorego, znalazłby w nim osobistego lub politycznego przeciwnika, daje mu zamiast lekarstwa – truciznę. Gdybym na Rusi galicyjskiej spotkał nauczyciela Polaka, prześladującego dziecko za to, że jest ono dzieckiem ruskim, że po rusku mówi, czułbym do niego nie mniejszy wstręt od tego, jaki budzi we mnie moskiewska i pruska kanalia pedagogiczna...
Roman Dmowski, Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

#myslnarodowa #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: historia.org.pl

Tak tylko przypominam ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#myslnarodowa #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka

źródło: image-media.gloria.tv

Stankiewicz dostał nagrodę Grand Press w kategorii najlepszy materiał publicystyczny za artykuł państwo prywatnej zemsty opublikowany na łamach tygodnika powszechnego. Polecam serdecznie lekturę, jest dostępny bez logowania
https://www.tygodnikpowszechny.pl/panstwo-prywatnej-zemsty-154469
#neuropa #polityka #publicystyka pokaż całość

„Skoro rząd zajął miejsce Opatrzności, zrozumiałe jest, że każdy, kto znalazł się w potrzebie, wzywa jego pomocy.” To stwierdzenie Alexisa de Tocqueville’a rządzi niepodzielnie Francją od co najmniej początku V Republiki. Nie oznacza to jedynie, że ludzie uważają, iż państwo ma za zadanie wychować im dzieci, zadbać o ich starców i biednych, zająć się śmieciami na ulicy oraz dać im pracę lub zasiłek. Konsekwencje są mentalnie jeszcze głębsze. A skoro stare i kolonialne pieniądze już się skończyły (przynajmniej zniknęła niemal powszechna do nich dostępność), państwo przestało mieć, skąd brać.

Rzeczywiście, skąd państwo ma brać pieniądze? Przecież nie od bogatych. Pierwszą rzeczą, którą zrobił Macron jako prezydent było obniżenie podatków od dochodów z kapitału, z dywidend, ze spekulacji papierami wartościowymi itp. Zamiast górnych 59 proc., ustanowił płaski podatek 30 proc. Tak się odwdzięczył światowej finansjerze, która najpierw wytypowała go wśród młodych banksterów Rotschilda, pomogła stworzyć partię z niczego i zniszczyć nagonką medialną głównego rywala, Francois Fillona. Z takim wsparciem Macron przeszedł do drugiej tury ubiegłorocznych wyborów prezydenckich ze zdemonizowaną „populistką” i „faszystką” Marine Le Pen. Ostatecznie aż 43 proc. wyborców Macrona głosowało na niego wyłącznie dlatego, żeby nie dopuścić do władzy Le Pen. Dzisiaj Macron mówi: „Jeśli bycie populistą oznacza bycie z ludźmi, to jestem populistą”.

~ Aleksander Bondariew w tym ciekawym artykule o Francji - https://tygodnik.tvp.pl/40185973/paryz-wrze-bunt-przeciwko-elitom?fbclid=IwAR1K3trk6idAVt916OOdK7h5BmZ8TH9Ede8eJE6XLhXb8NGqbqxrTv-DJ1E

#publicystyka #polityka #4konserwy #francja #bekazlewactwa #konserwatyzm #polityka pokaż całość

Starożytny szał

O tańcu i jego rytuałach

Zostałem wywołany przez jakieś trollerskie konto do napisania artykułu dotyczącego rozrywki w starożytności. W obelżywym wpisie zarzucano mi nieznajomość epoki - o tutaj (przy czym co zabawne do zarzutu dopisywano Platona) i realiów tańca starożytnego. Jakaś neuropejska różowa obraziła się też kiedy napisałem, że wszystkie starożytne kultury odradzały chodzenie na tancerki i kiedy nazwałem je bezpośrednio - prostytutkami. Po łacinie chociażby nazwa tancerek - sallatrix - jest synonimem dla nazwy scorta - prostytka. Co ciekawe osoby które mi zarzucają nieznajomość tematu uważają, że zdanie "Wszystkie tancerki to w starożytności prostytki" jest równoważne z "Wszystkie tancerki to kur**" Trzeba być albo złej woli albo braku rozumu, żeby nie rozumieć różnicy w tych dwóch zdaniach. Tak czy inaczej rozpocznijmy naszą podróż po rozrywce starożytnej.

Paradoksalnie, bo nie jest to początek tańca, zaczniemy od Platona. W jednym z dialogów Platon opisuje jak Sokrates tańczył w deszczu wczuwając się w przyrodę dookoła. Jest to oczywista pochwała tańca Sokratejskiego, racjonalnego, kontemplującego bowiem w tym samym dialogu Platon opisuje, że Sokrates potrafił stać na deszczu i myśleć godzinami. Przy czym sam Platon był wrogiem pląsania bakchicznego i irracjonalizmu jaki w sobie zawierał kult Bachusa. Tancerki czczące Bachusa wprowadzały się w tzw. bakchiczny szał pijąc wino nierozrobione z wodą a potem w rytuałach odrodzenia dawały się zapłodnić Bachusowi - Bogowi Wina - którego grał lokalny król lub inna ważna persona - Po zapłodnieniu tancerek Bachantek istnieją relacje, że sam Bachus był rozrywany na strzępy i zjadany przez kobiety w szale. Ale w opinii mojej i moich kolegów a także Roberta Gravesa (bibliografia na dole) jest to analogiczny błąd wyciągnięty z innych rytuałów - tymczasem tesalijskich. Czarownice tesalijskie które miały czcić Księżyc w Pełni rozrywały mitologiczne Boreasza bo rytualnym seksie i zapłodnieniu a potem zjadały jego ciało mając zdobyć jego moc. Pełnia Księżyca tj. Bogini Wenus miała wzmocnić siłę i zapłodnienia (kobiety są bardziej płodne ponoć w pełnię Księżyca) - link ) i siłę ciała Boreasza który był rytualnie rozrywany na strzępy.

Tyle Grecja chociaż o Grecji można by było pisać wiele. Należy jednak dodać, że kiedy tańczyli mężczyźni nie byli uznawani za osoby które dzisiaj nazwalibyśmy prostytutkami lub rytualnym prostytuowaniem się. W Rzymie na przykład mężczyźni robili taniec Marsa, taniec wojny który per analogiam znamy z tańców wojsk filipińskich które dzisiaj mają zabawiać turystów.

Co robiły tancerki w Indiach i Persji i czemu kolczyki na brzuchu są stamtąd? Ano, mamy podobną sytuację co w Grecji. Gdy tańczyła jedna kobieta lub grupa kobiet - i takie osoby nazywamy tancerkami drodzy oponenci - zwykle był to taniec rozrywkowy mający zabawić widownię najczęściej męską lub widownię jakiejś historii np. z Mahabharaty. Ale tak samo jak później w Rzymie szanowano umiejętności tancerek tak je same jako osobę traktowano źle, na pewno gorzej niż szeregowych wojowników. Większość hinduskich tańców orgiastycznych umarło wraz z przybyciem zimnych Anglików do Indii a Perskie tańce orgiastyczne umarły wraz z przybyciem szyickiego odłamu Islamu. No dobrze, ale co z tymi kolczykami na brzuchu? Kobiety tańczące w Persji i Indiach za wszelką cenę chciały zdobyć seniora (że się tak wyrażę mediewalistycznie bo słowa sponsor nie lubię) który mógłby im pomóc i je utrzymywać - często bowiem tancerki pochodziły z biednych rodzin. Kolczyk w brzuchu miał przyciągać uwagę do niczego innego jak łono do tego porta Veneris który mógłby być seniora gdyby tylko chciał. Najlepsze tancerki potrafiły przyciągać uwagę od głowy do nóg tańcząc rytmicznie wprowadzając widzów w orgiastyczny nastrój. Do dzisiaj zresztą taniec jest sprawą profanum, seksualności, poznawania się, alkoholu (ale już nie takiego jaki miały Bachantki) i nie ma w tym nic złego. Taka jest Tradycja.

W Rzymie ta sprawa ma się jeszcze bardziej radykalnie. Aktorki, tancerki wszyscy rozrywkowi ludzie (oprócz o dziwo mimów) są określani jako sine grave - bez gravis (od gravis jest grawitacja) bez powagi, ciężkości, trudności życia. Nazwy "tancerka" i "aktorka" są obok scorta lub femina leva - lekka kobieta - i określają kobietę lekkich a nie ciężkich obyczajów. Do zmiany nastawień próbowali Rzymian zmusić cesarze tacy jak Neron i Heliogabal. Oboje byli fillohellenami którzy chcieli wprowadzić orgiastyczne tańce do Rzymu. Ich ucięte głowy i pokiereszowane ciała pokazują jakie podejście do takich tańców mieli Rzymianie.

Jeszcze jedna sprawa, abstrahująca od wpisu który zbliża się do końca. Atakowanie osoby @sorek za to, że plusował moje wpisy, obrażanie go jest absolutnie nie na miejscu i pokazuje, że neuropa ma jakąś psychozę na moim punkcie. Użytkownicy tacy jak @lakukaracza_ zapisali się specjalnie na moje autorskie listy, żeby zakopywać i minusować moje wpisy. To absurdalna i niezdrowa sytuacja przede wszystkim dla osób które tak robią. To tyle.

Obserwuj #ockham

Bibliografia:
Robert Graves Mitologia - Boreasz, Bachus, Bachantki
idem - Biała Bogini
_http://dancefans.cultu.be/the-dance-of-seven-veils/12-dance-history/218-dancing-in-antiquity_
Historia Sztuki z uwzględnieniem analizy mozaik Pompejańskich
Platon - Państwo

Inne moje wpisy
***
O starożytnej Axis Mundi - Osi Świata - https://www.wykop.pl/wpis/33428931/axis-mundi-co-laczy-wladce-pierscieni-poganska-swi/

O homoseksualizmie w Starożytności - https://www.wykop.pl/wpis/31176033/homoseksualizm-w-starozytnosci-religia-obyczaj-blu/
***

Na zdjęciu - obraz Bachantki

#gruparatowaniapoziomu #4konserwy #bekazlewactwa #historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #taniec #starozytnosc #starozytnyrzym #starozytnagrecja #platon #mitologia #publicystyka #zyciestarozytne #neoreakcja #chrzescijanstwo #religia #kultura #konserwatyzm #bekazateistow pokaż całość

źródło: arts.mythologica.fr

Przedstawiam pierwszy wpis spod tagu #kiepskafilozofia
Opiszę w nim jeden z moich ulubionych odcinków serialu, który zajmuje 516. miejsce na 529., w rankingu “Najlepsze odcinki” na stronie kiepscy.org.pl.

Psychuszkin

Najgorszy odcinek w historii ŚWK!

Nuda, dno i wodorosty, szmira

ten odcinek był tragiczny

Zbliża się Euro 2012. Najważniejsza impreza sportowa (i nie tylko) w dziejach Polski. Cały kraj czeka. Boczek nagotował bigosu, Kiepski przygotował sześciopak na mecz, i małpki, gdyby miała być dogrywka. Zapowiada się sportowy odcinek.

Pewnego dnia w prywatnej-publicznej toalecie Ferdek znajduje książkę “Carskie sioło”, literaturę piękną - rosyjską, autorstwa Psychuszkina. Zaczytuje się i przenosi (wraz z nami) na daczę rosyjskich arystokratów z początku XX wieku, gdzie długie letnie dni, goście Nastasji Filipowny (Halinki) spędzają na rozmowach przy koniaku, lub - co kto woli - herbacie z konfiturą z róży.

Książka wciąga Kiepskiego na tyle, że stopniowo traci zainteresowanie Euro. Niepokoi tym sąsiadów. Jak to, Polak-katolik meczów nie będzie oglądać?! I to na dodatek przez ruską książkę?! Uważam, że odcinek w ciekawy sposób pokazuje, jak "powszechność" zaczyna martwić się o jednostkę wymykającą się z dotychczasowych schematów, robiącą coś innego, niż "powinna" (polecam “Przemianę” Kafki).

Nieliczne pozytywne recenzje odcinka podkreślały, że:

przedstawiono w nim problemy, z którymi muszą sobie radzić intelektualiści XXI wieku. Wszechobecne niezrozumienie i pogarda, brak zainteresowania kulturą, gloryfikacja prostych rozrywek, upadek czytelnictwa, lenistwo intelektualne i wiele innych.

To oczywista interpretacja, ale w tym wpisie, spojrzymy na problem z nieco innej strony.

Według mnie warto zastanowić się, dlaczego Ferdek odcina się od Euro. Piękno wykreowanego świata potrafi wciągnąć, przysłonić rzeczywistość (mój kolega stwierdził kiedyś, że gra w gry komputerowe, bo w realu jest za słaba grafika). Klimat rosyjskich powieści ma w sobie coś urzekającego (wydaję mi się, że twórcom Kiepskich, za pomocą greenboxowych scenerii udało się w tym odcinku go w miarę oddać). Tak, ale Ferdek książkę mógłby przeczytać przecież po turnieju.

Może przytłacza go to, że znajduje się w tak ważnej dla kraju chwili, boi się, że nie wykorzysta tego historycznego wydarzenia w sposób pełny? Może znużyły go tak długie przygotowania (bezpośrednie trwające pewnie kilka dni, ale przecież od 2007. roku wiedzieliśmy i czekaliśmy na Euro). A może wpadł w syndrom hipstera - znalazł inne hobby, skoro “niszowe” zajęcie jakim jest bycie wielkim fanem piłki nożnej, nagle stało się narodową specjalnością. Ten ostatni powód, może najmniej prawdopodobny, ale pasuje do mojej tezy, że zachowanie Ferdynanda należy traktować jako niedojrzałą ucieczkę od silnych emocji związanych z kibicowaniem.

Do prezesa Kozłowskiego spływają skargi na dziwne zachowanie Ferdka. Przestał podobno nawet pić alkohol! Chyba nie ma większego uosobienia tłumu, od polityka, ale prezes jako jedyny wydaje się mieć dla postawy Ferdynanda, choć częściowe zrozumienie: “literatura - piękna rzecz, zwłaszcza rosyjska!”. Próbuje mu jednak wytłumaczyć, że nie należy uciekać od rzeczywistości w świat fikcji. Tłumaczenia prezesa, że warto z XX-wiecznej Rosji przenieść się do “pięknej, nowoczesnej, polskiej rzeczywistości” może by i przekonały Kiepskiego, gdyby nie grupka kompletnie pijanych kibiców przechodzących nieopodal.

Obrzydzenie do otaczającego “chamstwa” narasta w Ferdynandzie z każdą przeczytaną stroną “Carskiego sioła”. Jego nadzieję, że domownicy docenią Psychuszkina rozwiewa Halinka:
“A ja osobiście muszę się udać do kuchni, aby obrać kartofle. Bo żaden Psychuszkin ani Pierduszkin tego za mnie zrobi. A tym bardziej nie zarobi.”

W książce atmosfera się zagęszcza. Oto Masza (Jolasia) - narzeczona Wołodij (Waldka), wydaje się być ciężko chora (pluje krwią). Z Moskwy przybywa Konstantin Iwanowicz (Kozłowski). “Wszędzie bolszewicy!” - ostrzega, wieszcząc niespokojne czasy.
“Mrzonki, plotki” kwituje Agatia Fiodorowna (Helena), wtóruje jej Nastasja. Arystokraci wolą się bawić, niż rozważać realność wizji o nadchodzących niespokojnych czasach.

Kiepscy wiele razy przekonywali, że zwykły, prosty człowiek potrafi być mądrzejszy od niejednego profesora uniwersytetu. Śmiało można stwierdzić, że ten odcinek wpisuje się w treść innych, które zwracają uwagę na oderwanych od rzeczywistości przeintelektualizowanych ludzi - w świecie Kiepskich w tym odcinku (dla odmiany) uosabianych przez Ferdka - , często uważających się za elitę, gardzących rozrywką na niskim poziomie (promowanie czytania książek, jako bardziej wartościowej rozrywki od, na przykład oglądania meczów) i pospólstwem, nie doceniających jednocześnie siły, jaką ono dysponuje. W książkowym świecie tego odcinka taką elitę stanowi arystokracja. Iwan Iwanowicz (Ferdek) ostrzega przed lekceważeniem rosyjskiego chłopa (reprezentowanego przez Stiopę (Badurę)), który gotów “pod sztandarem rewolucji urżnąć pani łeb”.

Szybko nadchodzą niespokojne czasy zapowiadane przez Konstantina Iwanowicza. Przybiega Masza z Wołodią. “Carskie sioło płonie, rewolucja!” - wykrzykują. Okazuje się, że rzeczywistość jest w stanie przerwać każdą sielankę.

Polski film “Jutro idziemy do kina” w podobnym klimacie świetnie pokazuje jak jedno wydarzenie może wywrócić do góry nogami życie młodych ludzi mających nadzieję na to, że świat stoi przed nimi otworem. A lato było piękne w 1939. roku.
“Nad horyzontem błyska się i słychać szczęk żelaza” pod koniec piosenki “Filandia” zespołu Świetliki, w której Bogusław Linda obwieszcza “Nigdy nie będzie takiego lata”.
O ucieczce przed emocjonującym wydarzeniem (Mundialem), traktuje wreszcie moja pasta (mocno inspirowana Psychuszkinem), którą opublikowałem 1. czerwca tego roku.

Dalszej części historii “Carskiego Sioła” nie poznamy. Okazuje się, że Ferdek nieprzypadkowo książkę znalazł w ubikacji - Boczek wyrwał z niej parę stron, których użył zamiast papieru toaletowego.

Domyślamy się, że Kiepski niezbyt szybko pogodził się z taką zbrodnią na literaturze. W ostatniej scenie odcinka, co prawda jakby z wielką niechęcią, pozbawiony energii, ale dołącza do domowej strefy kibica. Zdążył na mecz otwarcia. Myślę, że w końcu oderwie się od myślenia o “rewolucji” i powoli skieruje swą energię na Euro. Wróci do codzienności i po czasie będzie zadowolony z tego, że nie przegapił tak wielkiego wydarzenia.

Jeśli miałbym wyrazić morał, jaki płynie do mnie z tego odcinka: pozostańmy czujni!
Należy zmierzyć się z rzeczywistością. Nieważne, czy pochodzimy z arystokratycznej elity narodu, czy jesteśmy prostymi ludźmi - nie lekceważmy rzeczy ważnych, i tak od nich nie uciekniemy. I bądźmy gotowi na to, że życie może nas kiedyś mocno zaskoczyć, i to w najmniej oczekiwanym momencie.

Reasumując to mocno spieprzyli odcinek o Euro2012 - jedyna szansa w życiu na nakręcenie mega odcinka który zapisałby się w historii na zawsze.

Odcinek został wyemitowany 30.05.2012, nieco ponad tydzień, przed rozpoczęciem turnieju.

#dawidk01

#seriale #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #filozofia #swiatwedlugkiepskich #kiepscy #rosja #polska #publicystyka #kultura #ksiazki #pilkanozna

(cytaty pochodzą stąd)

(obrazek zescreenowałem z Ipli)

PS.: Chciałbym, żeby wpisów było więcej, ale mam dosyć mało czasu, i w sumie niezbyt dużo pomysłów. Dlatego chętnie przyjmę jakąkolwiek pomoc. Mogę też pomóc chętnej osobie w rozwijaniu tagu. Myślę, że Kiepscy przez 19 lat istnienia dostarczają masę inspiracji, i ciekawych wpisów mogłoby być naprawdę dużo. pokaż całość

źródło: kiepscy1.png

O Królestwie

Lewica a Prawica

Skąd pochodzą nasze wszystkie spory? Skąd pochodzą nasze dyskusje o kształcie Państwa i światopoglądu? Skąd, w końcu, pochodzi nasze dziwne prawo o woli ludu ciemne jak mistyka żydowska i manifesty alchemików sabaudzkich? Skąd?

Na początku - jak mówi Biblia - było Nic i tak samo było z naszym podziałem na Lewicę i Prawicę. Nie istniał ten podział i nie istniała także ogólna teoria człowieka a tacy merkantyliści - ekonomiści z wczesnej nowożytności - wierzyli, że bogactwo i siła Państwa jest zwiększana przez ilość szlachetnych kruszców, dodatni bilans handlowy (większy import niż eksport) oraz ogólnie pojęte bogactwo, ale ci sami merkantyliści nie dążyli do ogólnej teorii człowieka jak marksiści czy anarcho-kapitaliści i nie ma wśród nich tej idei aby opisać człowieka totalnie przez jakiś soc-realizm czy ideę państwa minimum. Merkantyliści nie pretendowali do takich teorii i zajęli się tylko ekonomią.

Sam jednak podział a przez to spór, który będzie potem nieodłączną częścią takiej polityki, wyszedł z cienia w czasie rewolucji francuskiej. To na lewo od króla siedzieli jego przeciwnicy, republikanie rewolucyjni chcący stworzyć Republikę, często w zamysłach totalitarną zajmującą wszelkie dziedziny życia. Na prawo od króla siedzieli rojaliści, konserwatyści, zwolennicy Króla uznający, że to jego komórki i organy konstytuują Naród i tak jak prawo było Duchem Narodu i jego zasadami tak Król był Ciałem Narodu - jego uosobieniem.

Ewoluowaliśmy, powstał marksizm a rewolucja październikowa była zainspirowana rewolucją francuską. I znowu, marksiści uznali, że należy walczyć z tym co pozostało z Królestwa a także z dziedzin jego życia. Walczono z klasowością, hierarchią, własnością prywatną. Konserwatyści z których niektórzy przestali być monarchistami popierali wszystko to co z Królestwem i Królem się łączyło - z etyką chrześcijańską, z rodziną nuklearną (w przeciwieństwie do komun) z hierarchią i własnością prywatną.

Podział na lewicę i prawicę wciąż w dużej mierze determinuje politykę na Zachodzie. Największy wstrząs pojęciowy przynieśli Amerykanie którzy ze swoim konserwatyzmem stworzyli dziwne połączenie abstrahujące od podziału europejskiego. Powstał neo-konserwatyzm i neo-liberalizm oba naznaczone amerykańską pieczęcią. Jakie absurdalne będą takie podziały pokaże Azja - antyteza Europy - W takiej Korei na przykład lewica będzie katolicka i dzisiaj premier lewicowy jest pierwszym katolikiem obejmującym ten urząd. Ale nie mieszajmy w głowach.

Sami Amerykanie jednak nie uznają podziału europejskiego. Są za młodzi na zrozumienie idei Królestwa, na popieranie wszystkiego tego co zostało z Królestwa (konserwatyzm ewolucyjny) lub na odrzucenie wszystkiego co z niego zostało (lewica ogólnie pojęta) Zarazem jednak są za starzy na dokonanie jakiejś fundamentalnej zmiany a podział na prawicę i lewicę ma u nich charakter postulatów politycznych - zwiększania siły rządu centralnego czy go zmniejszania.

Jest oczywistym, że w takim chaosie pojęciowym będą powstawały nowe - Trzecie Drogi - czyli choćby nazizm, próba ustanowienia demokratycznego Królestwa z Królem - Fuhrerem. Ale ilość samego Marksa czy republikańskiego totalitaryzmu zaszczepionego w takich Państwach (Marks był skrajnym antysemitą) zawsze prowadził do szybkiego zniszczenia takich Państw i degradacji. Tysiącletnia Rzesza trwała mniej niż dwadzieścia lat. Tysiącletni ZSRR mniej niż 50.

W tym momencie na scenę wchodzimy My. A obok nas kręcą się wszystkie te idee bez punktu zaczepienia. Król przestał istnieć, przestał więc istnieć punkt odniesienia do którego wszystkie nasze systemy polityczne się określały. Lewica staje się prawicą, prawica lewicą, republikanie lewicowi stają się konserwatywni dla marksistów. Lewicowi stają się etatyści dla wolnorynkowców a przecież to Król był źródłem Państwa i Prawa a nie mistycznie określona Wola Ludu.

Bez Króla, który pojawia się i znika to w dyskusjach konserwatystów i w dyskusjach lewicy nie możemy prowadzić jasnego rozróżnienia semantycznego. I do czasu aż jego Duch będzie się unosił nad Europą to w jego marnych zamiennikach - Prezydentach - czy abstrakcyjnie pojętej Sprawiedliwości Prawniczej w Europie wciąż będzie istniało rozróżnienie na prawo i lewo choć coraz bardziej odchodzące od pierwotnej formy. Coraz większy będzie Chaos chcący ujmować człowieka totalnie.

A może warto by było, tak jak merkantyliści, powściągnąć ambicję i dla dobra wspólnego stanąć obok Króla przy odnowie naszych sporów? Nasze spory w końcu godził Król a bez niego zabijaliśmy się w tysiącach. To też w końcu udowodnia, że ani Fuhrer ani Pierwszy Komisarz Królami nie są. Byli oni tylko przywódcami lewicy i prawicy którzy bez tubalnego głosu Króla zaraz rzuciliby się na pożarcie swoich największych wrogów.

Obserwuj #ockham

Obraz - Koronacja Karola Wielkiego
#gruparatowaniapoziomu #publicystyka #neoreakcja #chrzescijanstwo #4konserwy #konserwatyzm #bekazlewactwa #filozofia #4chan #redpill #historia #korwin #sztuka #nazizm #komunizm #chrzescijanstwo #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #religia #kultura #monarchizm #lewica #prawica #rozmyslania #rozwazania #polityka pokaż całość

źródło: brewminate.com

Altruizm wobec swego narodu i przejęcie się jego egoizmem składają się łącznie na uczucie patriotyzmu. Sam altruizm wystarczyć tu nie może: pozbawiony drugiego swego pierwiastku, zespolenia się z indywidualnością narodu, z jego egoizmem, niezbędnym dla zapewnienia mu bytu i rozwoju, stanie się jedynie i wyłącznie zmysłowym. Filantropia wobec ojczyzny patriotyzmem nie jest: będzie ona boleć nad jej cierpieniami, ale sił i życia w nią nie wleje, nie będzie z nią chcieć, dążyć i żądać, to też nie uczyni jej wielką, bo proste współczucie nie zrodzi pragnienia czyjejś potęgi. Dla filantropa patriotyzmu, ojczyzna jest może istotą żywą i kochaną, ale na zewnątrz jego indywidualności stojącą, to też będzie się starał >zrobić coś dla nieszczęśliwego kraju< i bolejąc nad jego losem, da mu jałmużnę czynu. Altruista zmysłowy jest przede wszystkim wrażliwy na cierpienia innych, wszystko co stanowi treść ich indywidualności, dążenie na odległą przyszłość, pragnienie czegoś więcej nad uniknięcie cierpień, wszystko to nie jest zdolne poruszyć dość silnie jego drażliwości nerwowej i pozostawia go mniej więcej obojętnym. Takie uczucie u nas tylko, wśród rozbicia i rozprzężenia duchowego może być podnoszone do godności patriotyzmu; zdobyć się na nie może każdy cudzoziemiec bezstronny, współczujący z cierpieniami innego narodu. Jako patriotyzm, uczucie takie straciłoby wszelki grunt pod nogami wśród narodu wolnego, zasobnego i szczęśliwego. Tam niema miejsca dla płaczliwych patriotów, pełnych współczucia, ubolewania i rozrzewnienia nad każdym cierpieniem narodu, choćby to cierpienie było młotem kującym jego przyszłą wielkość; i u nas miejsca być nie powinno dla tych, których patriotyzm umie tylko boleć, a niczego więcej prócz prześladowań odczuć nie jest w stanie. >Brzozy płaczące, mówi de Maistre, nigdy owoców nie niosą, nie można z nich nawet wyciąć kija, aby wypędzić psy ze świątyni<.

Altruista samowiedny zespala się z ojczyzną, z jej celów robi cele swego życia, ognisko swych dążeń i ambicji, a ze swej indywidualności uczyni stalowe koło tej wielkiej machiny, poruszającej się pod wpływem najpotężniejszego motoru ludzkości — samowiednego egoizmu narodowego. Służąc temu egoizmowi, nie będzie łez ronił nad ofiarami, które każdy naród w walce ponosić musi, tak jak się nie będzie rozczulał nad własnymi cierpieniami, gdy te są nieodłączne od wielkich jego pragnień życiowych, nie zadowoli się tanimi zdobyczami narodu i nie okupi folgi w prześladowaniach żadnym żywotnym jego interesem, tak samo jak zadowolenie małostkowej ambicji lub pogoń za drobnymi korzyściami nie zwróci go z wytkniętej drogi życia; nie będzie unikał ciężkiej i wytrwałej walki dla okupienia sobie spokoju, bo wie, że spokój bezwzględny uwstecznia i obniża, a walka godziwa podnosi, hartuje i krzepi.

Tylko silne charaktery na usłudze samowiednego egoizmu narodowego są w stanie wznieść się na wyżyny moralności ideowej. Jeden więc i ten sam typ charakteru zgodny będzie z etyką społeczną zarówno w człowieku, jak i w obywatelu. Nierozdzielne połączenie w jednej osobie moralności prywatnej i publicznej, harmonijne pełnienie obowiązków osobistych i społecznych, jest nie tylko naturalne, nie tylko ugruntowane w naszym polskim sumieniu, ale wysoce etyczne zarazem.
Egoizm narodowy wobec etyki, Zygmunt Balicki, 1902

#myslnarodowa #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

O włoskim futuryzmie i japońskiej mandze

Czyli co łączy japoński korporacjonizm z makaronem

Jedną z bardziej fascynujących rzeczy jakie może robić filozof jest poszukiwanie źródła jakiejś idei. I tak, zalążki konstytucji USA znajdziemy w projekcie konstytucji dla stanu Karolina stworzonym przez filozofa Johna Locka zaś początków niemieckiego protestantyzmu możemy poszukiwać w Bizancjum i w podróżach prawników z Drugiego Rzymu do Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Są jednak historie które zdumiewają po bliższym przyjrzeniu się. W tym wpisie opiszę jedno z kluczowych źródeł komiksu japońskiego który swoją dzisiejszą kreskę w dużej mierze zawdzięcza włoskim futurystom i faszystom. Zapraszam.

Musimy rozjaśnić po pierwsze pewną kwestię. Rysunki japońskie sięgają niemal XII wieku naszej ery i wydaje się, że już od dawna istniała zasada, że historie pisze się od prawej do lewej. Podobnie pisze się w całej Azji, będziemy tak pisali po arabsku i hebrajsku i nie ma co do tego większych wątpliwości. Sam komiks japoński czy raczej stworzenie konceptu "historii rysowanej na kartach" rodzi się w epoce Edo (1603-1867) podczas gdy w Europie powstają Imperia. Kreska tych rysunków nie jest jakoś porywająca, nie dorównuje europejskiemu naturalizmowi. Porównajmy choćby olbrzymie różnice między obrazami z Hokusai Manga (1814–1834) a między Vermeerem malującym w XVII wieku.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b3/Hokusai-MangaBathingPeople.jpg

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5e/Jan_Vermeer_-_The_Art_of_Painting_-_Google_Art_Project.jpg/800px-Jan_Vermeer_-_The_Art_of_Painting_-_Google_Art_Project.jpg

Kluczem jednak do zrozumienia mangi (jak i w ogóle Japonii współczesnej) jest epoka Meiji, epoka w której Japonia otwierała się na świat, zrozumiała swoją niższość wobec kultury Zachodu i mądrze dokonała syntezy różnych myśli europejskich. Lata od 1863 roku do 1920 roku to wielki postęp Japonii stworzenie nowego mocarstwa regionalnego na Pacyfiku - Cesarstwa Japońskiego. Władza w Japonii przekształciła wojsko japońskie na wzór niemiecki, flotę na wzór amerykański a rządy na wzór brytyjski. Nacjonalizm nie był ściągany znikąd, japońska tradycyjna hierarchia dobrze wcisnęła się w ten nowy ład wzmocniona jeszcze potem wątkami faszystowskimi przed II wojną światową, prawdziwym fanatyzmem. Ale wróćmy do mangi.

Japończycy rozumiejąc, że nowe media są także nowym środkiem wyrazu ściągnęli do siebie europejskich artystów, przede wszystkim włoskich. Włochy na początku XX wieku, przez blisko 30 lat żyły futuryzmem który dążył do patrzenia w przyszłość i odrzucenia tradycji. Tutaj trafiamy na ten słynny makaron bowiem wielu futurystów odrzucało to danie jako "skrajnie tradycjonalistyczne". Żeby rozjaśnić czym był futuryzm zacytuję 10 punktów manifestu futurystycznego Filippo Tommasa Marinettiego z jedenastu. 11 punkt już jest dla mojego wpisu zbyt przydługi:

1. Chcemy wyśpiewywać miłość do niebezpieczeństwa, praktykę energii i zuchwałość.
2. Podstawowymi elementami naszej poezji będą odwaga, śmiałość i bunt.
3. Dotąd literatura wychwalała pełen zadumy bezwład, ekstazę i sen, my zaś chcemy sławić agresywny ruch, gorączkową bezsenność, gimnastyczny krok, ryzykowny skok, policzkowanie i cios pięścią.
4. Oświadczamy, że wspaniałość świata wzbogaciła się o piękno prędkości. Samochód wyścigowy z bagażnikiem zdobnym w grube rury jak węże o buchającym oddechu, samochód rozgrzany do czerwoności, który wygląda jak pędzący pocisk piękniejszy jest niż Nike z Samotraki.
5. Chcemy śpiewać na cześć człowieka trzymającego kierownicę, której idealna oś przecina ziemię, a ta z kolei wystrzelona krąży po swej orbicie.
6. Trzeba, by poeta podejmował wysiłki z zapałem, błyskotliwością i roztropnością, aby podsycać entuzjastyczny zapał pierwotnych żywiołów.
7. Jedynie walka jest piękna. Arcydziełem jest tylko to, co ma agresywny charakter. Poezja musi być gwałtownym szturmem na nieznane siły, ma zmuszać je, by leżały pokornie przed człowiekiem.
8. Jesteśmy na samym krańcu przylądka wieków! Wczoraj umarły Czas i Przestrzeń. Żyjemy już w absolucie, stworzyliśmy już bowiem wieczną i wszechobecną prędkość.
9. Chcemy wysławiać wojnę – jedyną higienę świata – militaryzm, patriotyzm, niszczycielski gest anarchistów, piękne idee, które zabijają, oraz głosić pogardę dla kobiety.
10. Chcemy zniszczyć muzea, biblioteki, zwalczyć moralizm, feminizm i wszelkie przejawy oportunistycznego i użytkowego tchórzostwa.

Tyle futuryści stawiający podstawę dla faszyzmu, ruchu modernistycznego chcącego tworzyć wielkie betonowe miasta z autostradami, latającymi samochodami i maszynami. Później w Polsce postanie ruch futurystów z genialnym mottem - Miasto, Masa, Maszyna - który trafnie opisuje zakres zainteresowań tych młodych, pięknych i idealistycznych ludzi. Potem wielu włoskich futurystów stanie się faszystami włoskimi wyznającymi doktrynę korporacjonizmu autorytarnego gdzie dana gałąź gospodarki jest zarządzany przez wielką korporację (corpus - ciało) podległą rządowi lub radzie nadzorczej. Jakże podobne jest to do dzisiejszej Japonii z nawiasem, że rząd sam w sobie już nie kontroluje owych przedsiębiorstw. Wielkie przedsiębiorstwa jednak zostały a cały system zatrudnienia opiera się na wielkich firmach i życiu w takich właśnie korporacjach.

Kreska jak i dusze Japończyków zmieniały się. Porównajmy dzieła włoskich futurystów/faszystów z japońskimi futurystami i protoplastami mangi. Pamiętajmy też, że jak faszyzm i przez to futuryzm umiera we Włoszech w latach 50tych tak japoński futuryzm i zafascynowanie technologią trwa do dzisiaj. A więc japoński futuryzm będzie trwał nawet do lat 60tych i 70tych a wiele dzisiejszych japońskich artystów będzie czerpało z niego inspirację.

Włochy:
http://exhibitions.guggenheim.org/futurism/content/small/futurism_landing_depero.jpg
https://www.futurismo.org/wp-content/uploads/2016/08/vittorio-corona7.jpg
https://i2.wp.com/thesefantasticworlds.com/wp-content/uploads/2013/04/Ugo-Gianattasio-untitled.jpg?fit=758%2C597&ssl=1
Japonia:
plakat - https://i.pinimg.com/originals/6e/b6/ad/6eb6ad004a049126da3e70e441a15f35.jpg
https://preview.redd.it/f90up1nwj5611.jpg?width=900&s=be9a4e3ed2695edd8cf4e9f4e0ecf9bb53793d3f
https://i.kinja-img.com/gawker-media/image/upload/s--xGgXxcZU--/c_scale,f_auto,fl_progressive,q_80,w_800/18s8dbxc1xac6jpg.jpg

Jak widać usunięto pewien rodzaj abstrakcji na rzecz wyciągnięcia szczegółu - przede wszystkim jakiegoś nowoczesnego zjawiska jak samochód czy pojazd kosmiczny. Treść się poważnie nie-zmieniła, wciąż są to wielkie futurystyczne marzenia.

Jako ciekawostkę dodam, że niezwykle fascynującym jest manga - Naruto - której choć nie oglądałem wiem, że odnosi się do tradycji chociażby samurajskiej i shogunatów. To niesamowite, że za pomocą włosko-futurystyczno-japońskiej kreski dokonano rewolucji i dziś pokazuje się w niej wszystko to czym pierwotni futuryści gardzili - Tradycję.

Anime science-fiction będzie dodatkowym smaczkiem i ewolucją samego futuryzmu. Ghost in the shell mógłby tak samo powstać we Włoszech w latach 80tych gdyby faszyści i futuryści wygrali wojnę. Historia jednak jest czasem zabawna - tam gdzie jedno umiera, drugie się rodzi a my śledząc to możemy mieć świetną zabawę.

Kończąc, jest to temat co najmniej na magistrat, powiązania osobiste między różnymi autorami należałoby prześledzić za pomocą biografii włoskich futurystów i japońskich artystów mangi z lat 1900-1940. Ja zajmuje się historią idei.

To tyle.

Obserwuj #ockham

Inne moje wpisy
***
O tym czy chodzenie na siłownię jest anty-nazistowskie - https://www.wykop.pl/wpis/28714753/o-potrzebie-wychowania-fizycznego-czy-silownia-jes/

O ewolucji myślenia o Wolnym Rynku - https://www.wykop.pl/wpis/27906893/moralnosc-w-wolnym-rynku-filozofia-dobr-adam-smith/

O tym, że Coco Chanel była faszystką - https://www.wykop.pl/wpis/27026827/coco-chanel-i-faszyzm-jak-mala-czarna-miala-uderzy/
***

Na zdjęciu - obraz 'Widok Miasta" Tulio Craliego z 1939 roku. Szkoła futurystów włoskich.

Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Filippo_Tommaso_Marinetti
https://www.reddit.com/r/RetroFuturism/comments/3zul3i/cityscape_by_tulio_crali_1939_from_the_italian/
https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_anime
Własna wiedza filozoficzna i historyczna
#manga #anime #historia #gruparatowaniapoziomu #publicystyka #futuryzm #japonia #wlochy #ciekawostkihistoryczne #4konserwy #faszyzm #fashwave #ciekawostki #naruto #filozofia #socjologia #iiwojnaswiatowa (czy tag pasueje, proszę o odpowiedź, jeśli nie, usunę) #animacja #sztuka pokaż całość

źródło: i.imgur.com

W dwudziestoleciu 1919-1939 polski ruch narodowy przeszedł głęboką ewolucję poglądów, porzucając imperatyw "egoizmu narodowego” na rzecz zharmonizowania uczucia narodowego z uniwersalizmem katolickim 68 Ta ewolucja pociągnęła i pociąga za sobą nadal szereg skutków, z których jednym jest konieczność sprecyzowania naszej postawy wobec zagadnienia organizacji świata. W roku 1941 ukazała się w Anglii książka A. C. F. Bealesa pt. The Catholic Church and the International Order 69 . Beales przypomina prawdę wciąż na nawo zapominaną, że to właśnie Kościół katolicki reprezentował zawsze i reprezentuje nadal ideę uniwersalistycznej organizacji ludzkości i że wszelkie próby przedstawiania tej idei jako zdobyczy nowoczesnej myśli tzw. "wolnej" są zwykłym nieuctwem. Katolik powinien uznawać potrzebę organizacji uniwersalistycznej nie tylko duchownej, którą jest Kościół, ale i świeckiej; w tym kierunku poszło szereg wypowiedzi Papieża Piusa XII w czasie obecnej wojny. Jednakże Beales podkreśla bardzo mocno, przy pomocy długiego szeregu cytatów, że Kościół katolicki nie zamierzał nigdy budować jednolitego państwa światowego na gruzach poszczególnych państw i narodów. Kościół uznaje, że narody są wytworem swej odrębności. Pisaliśmy o tym obszernie w pierwszych rozdziałach tej pracy. Formuła ludzkości jako zorganizowanej wielości narodów, odpowiada zarówno katolickiemu, jak i narodowemu punkowi widzenia, i ma solidne fundamenty naukowe, powinna więc stać się wytyczną przyszłej organizacji świata.

Na wszelką organizację składają się trzy elementy: jej zmożenia, jej formy oraz ludzie, którzy te formy wypełniają.

Zacznijmy od tych ostatnich. Do organizacji świata brat się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat z reguły internacjonaliści, podczas gdy nacjonaliści przeciwdziałali jak mogli. Rezultat tych zapasów musiał być ujemny. Pierwszym warunkiem powodzenia jest przeto wytworzenie kadr ludzi, rozumiejących potrzebę organizacji świata w sensie "wielości narodów", ludzi kochających własne narody, a zarazem oddanych całym sercem wielkiemu zadaniu łudzenia ludzkości. Od przyszłej organizacji świata należy wykluczyć wszelkich "zacieraczy granic", kosmopolitów i bezpaństwowców. W międzynarodowych władzach powinni zasiadać zwykli Anglicy, Francuzi, Polacy, Żydzi, zwyczajnie kochający swe ojczyzny. Ludzie ci nie powinni opierać się na kierowanych międzynarodowo konspiracjach, lecz powinni szukać w swych narodach oparcia na grupach społecznych i prądach myśli, świadomie łączących nacjonalizm z uniwersalizmem.

Drugim warunkiem powodzenia organizacji międzynarodowej są jej formy. Ewoluować one muszą powoli, nie wyprzedzając narastania kadr i dojrzewania w masach zrozumienia dla korzyści, płynących ze współdziałania narodów. Nawet najwięksi entuzjaści federacjonizmu, jak np. Clarence Streit, nie uważają w obecnej chwili za możliwe sfederowania więcej niż piętnastu państw, najbardziej cywilizacyjnie zaawansowanych. Federacja światowa może dojść do skutku dopiero w wyniku długofalowego procesu zbliżania i upodobniania się do siebie narodów; muzyka to dalekiej przyszłości. Na obecną chwilę wysuwa się z różnych stron projekty, idące raczej w kierunku koordynacji poszczególnych dziedzin życia przez szereg międzynarodowych organizacji.

Zwolennicy takiej koncepcji powołują się na to, że w ostatnich dziesięcioleciach organizacje takie, jak np.: Światowy Związek Pocztowy, Międzynarodowe Biuro Pracy, Trybunaty w Hadze, międzynarodowe porozumienia przemysłowe (kartele itp.), Międzynarodowy Instytut Rolniczy w Rzymie, Bank Wypłat Międzynarodowych itd. funkcjonowały o wiele sprawniej i skuteczniej niż "centralna władza" w postaci Ligi Narodów.

Niewątpliwie organizowanie się ludzkości na płaszczyznach realnych potrzeb jest metodą skuteczniejszą, niż tworzenie zawieszonych w powietrzu ciał ponadpaństwowych. Z drugiej jednak strony organizacje takie - nazwijmy je funkcjonalne - wymagają koordynacji i egzekutywy, .które czerpią obecnie z konspiracji międzynarodowych, ale które powinny czerpać z jawnych ośrodków autorytetu. Toteż jawna, centralna władza ponadpaństwowa jest niewątpliwie pożądana. Rzecz oczywista, że w dzisiejszym stadium władza taka mogłaby mieć charakter co najwyżej konfederacyjny, tzn. mogłaby wywierać bezpośredni wpływ tylko na rządy, a jedynie pośrednio - poprzez rządy - na obywateli poszczególnych państw.

Dla uniknięcia fikcji równości między wielkimi mocarstwami, a mniejszymi narodami, te drugie nie powinny być reprezentowane w centralnym ośrodku władzy bezpośrednio, lecz raczej - jak radził Churchill - poprzez związki, obejmujące po kilka czy kilkanaście państw.

Wśród zadań przyszłej organizacji międzynarodowej, na pierwszy plan wysuwa się międzynarodowa obrona przed napadem (przy pomocy kontroli zbrojeń ofensywnych, międzynarodowej siły zbrojnej, umiędzynarodowienia lotnictwa transportowego itp.). Obrona taka wymaga silnej egzekutywy światowej oraz nałożenia poważnych obowiązków na poszczególne państwa. Jednakże ta obrona będzie skuteczna tylko wtedy, gdy usunie się główne przyczyny pchające państwa do zbrojeń i wojen, a więc przede wszystkim niesprawiedliwy rozdział surowców oraz terenów do osiedlanie się.

Szczególnie delikatnym zadaniem naczelnych władz międzynarodowych będzie ochrona małych narodów i mniejszości narodowych w sposób nie hamujący narastania wielkich narodów.
Adam Doboszyński, Teoria narodu, 1943

#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: wykop.pl

O kłamstwie Comte'a i ewolucji społeczeństwa

Dlaczego inteligencja nie idzie po drodze z dobrocią moralną

"Islam jest 500 lat przed nami" "Jeszcze trzysta lat i się ucywilizują" takie komentarze można spotkać po każdej stronie internetu na temat barbarzyńskich zachowań muzułmanów. Otóż w tym wpisie dokonamy dekonstrukcji tej myśli, zastanowimy się co za nią stoi i w końcu czy jest prawdziwa czy nie.

Zacznijmy od francuskiego pozytywisty Augusta Comte'a który dla wielu nieuświadomionych liberałów, w tym i ateistów, jest głosem podświadomości. Co to znaczy? To znaczy, że wielu liberałów jak i ateistów (a nawet niektórzy chrześcijanie) myślą tak jak Comte, ale nie mają o tym bladego pojęcia ponieważ nie mieli czasu aby zanurzyć się w myśli francuskiego uczonego. Nie ma w tym nic złego, fizycy teoretyczni mogą rozbijać nowe cząsteczki bez znajomości kategorii bytów Arystotelesa czy filozofii nauki i prawa. Ale wróćmy do Comte'a

Nasz francuski znajomy uważał, że ludzkość rozwija się w etapach zaś wraz z rozwojem technologicznym rozwija się "pozytywna" moralność człowieka. Te etapy to kolejno - faza teologiczna gdzie zjawiska wyjaśnia się na bazie istot boskich, metafizyczna - gdzie zjawiska wyjaśnia się na bazie "abstraktów" i w końcu pozytywna, nasza współczesna epoka - gdzie zjawiska są wyjaśniane na bazie faktów. Ale to jest na razie nic. Filozof August Comte postulował stworzenie globalnego systemu społecznego którego celem byłoby oświecenie człowieka. Jego koncepcje były zatrważające i w końcu znalazły ujścia w wielu dziwnych systemach społecznych. Uważał on, że należy wprowadzić kulty "abstraktów" jak Ludzkość, Ład i Postęp. Kapłani owej religii, naukowcy, mieliby monopol na nauczanie, sprawowaliby cenzurę. Ustrój miałby być dyktatorski a urzędy dziedziczne. Ostatecznie dewizą tego świata miała brzmieć "L’amour pour principe; l’ordre pour base; le progrès pour but („Miłość jako zasada, porządek jako podstawa, postęp jako cel”).

Rozróżnienie Comte'a narodziło nowy ruch w Europie zwany pozytywizmem. Pozytywiści rośli jak grzyby po deszczu i mieli do tego znakomite fundamenty. Europa rosła w świecie, trwały jej imperia, produkcja była największa od tysiącleci. Niewątpliwie ewolucją myśli Comte'a był Marks ze swoim Materializmem i oświeceniowym ateizmem. Comte inspirował także anarchistów a nawet chrześcijan którzy po śmierci królestw europejskich znaleźli nowy cel swoich dążeń politycznych. Ale były to garstki. Liberalizm angielski przez długi okres nie rozumiał Comte'a, ale w końcu zaprzągł jego idee do swojej własnej filozofii. I to właśnie dzisiaj neo-liberałowie często głoszą kult Postępu, Ładu i Ludzkości wraz z jej abstrakcyjnymi prawami człowieka które istnieją a priori i są niepodważalne. Problem jest tylko taki, że prawa człowieka wprowadzili głęboko wierzący chrześcijanie i chadecja po II wojnie światowej i prawa człowieka wywodzą się bezpośrednio z filozofii chrześcijańskiej gdzie każdy człowiek ma w sobie cząstkę imago Dei - podobieństwa Boga i przeto każdy jest wartościowy. W materialistycznym świecie nie każdy jest wartościowy, utylitarny, nie ma równości intelektualnej bowiem nie istnieją równe wszystkim reakcje chemiczne w mózgu. Tyle idea liberałów. Skoro zaczęliśmy o wojnie napiszmy dlaczego idea Comte'a stała się tak niepopularna po I wojnie światowej i dlaczego była obiektem takiej wielkiej krytyki ze strony przede wszystkim nihilistów takich jak Nietzsche.

Nihiliści powstali pod koniec XIX wieku i zauważyli, że Comte nie miał racji pisząc, że rozwój technologiczny jest tożsamy z rozwojem moralnym. Ba! Uważali, że im dalej postępujemy w technologii tym gorzej dla naszego naturalnego Ducha wywodzącego się z samego Życia i jego kontemplacji. Nihiliści jasno pisali, a przede wszystkim Nietzsche, że kult Ładu, Postępu i Ludzkości doprowadzi do wielkiego kataklizmu gdzie te idee zostaną wyniesione wyżej niż jednostka ludzka i jej jednostkowe, marne Życie. Życie, idea którą wielbił Nietzsche miała być wciągnięta w ramy skrajnego idiotyzmu intelektualnego którym wyrazem było słowo - Fakt. Istnieje według Nietzschego coś więcej niż fakt, wielka walka między dobrem a złem a i nawet rzeczy które przekraczają myślenie o dobroci i złu jak chociażby Miłość. Comte gdyby widział bajdurzenia Nietzschego najpewniej uznałby, że należy on do średniowiecza albo dalej do samych idiotycznych Starożytnych Greków.

Ewolucja społeczeństw według Comte'a była totalna i wszystko społeczeństwa je przechodziły. Świat chiński i islamski także tylko później. Ale udało się wcześniej zaprzeczyć idei Comte'a i to w jego własnej cywilizacji. Nadeszła I wojna światowa która pogrzebała nadzieję na jego idee. Okazało się, że literaturoznawstwo i anty-analfabetyzm nie sprawia, że ludzie są lepsi, bardziej mili, przyjacielscy; wręcz przeciwnie, okazało się, że dzięki temu, że ludzie mogli czytać i pisać propagandowe ulotki miliony ludzi rzuciło się na siebie przez opinie wielkich oświeconych Królów i Premierów. Okazało się, pierwszy raz zresztą (bo wojnę francusko-niemiecką z roku 1870 traktowano jako wypadek przy pracy), że rozwój ludzkości nie jest Jeden, ba! Nawet nie ma dwóch rozwojów ludzkości, ale jest to raczej tajemniczy Plan który rozwija się (albo zwija) w wielu kierunkach.

Co zabawne myślenie Comte'a mogło tylko powstać z powodu chrześcijańskiej myśli o linearnej historii. Historia nie jest kołowa jak rozumieli ją Hindusi czy Starożytni Grecy czy nawet Rzymianie ze swoim "złotym wiekiem który powróci" Historia jest linearna bowiem Jezus urodził się, umarł i zmartwychwstał i my ludzie czekamy na jego Powrót tzw. Paruzję. Ale to nie stanie się dwa razy czy trzy razy. Jezus w następnym cyklu nie powróci. Żyjemy w Jednej Historii według chrześcijańskiej filozofii w przeciwieństwie do koncepcji takich Azteków czy Greków. Dla Comte'a historia była ewolucją tj. rozwijała się w dobrym kierunku, ale I i II wojna światowa położyła kres takiemu myśleniu. I dobrze.

Druga sprawa, scjentyzm nie tworzy lepszych ludzi. Nie są oni jakościowo lepsi. Naziści żyli zgodnie ze stanem współczesnej nauki a współczesna nauka mówiła, że niektóre rasy są niżej od innych. Rozwój technologiczny dokonuje się nawet wbrew rozwojowi moralnemu. W końcu zdobycie kosmosu zawdzięczamy nazistom takim jak Wernher von Braun - późniejszy szef Nasa, który tworzył rakiety V-2 które miały przetransportować bomby atomowe na Londyn i inne miasta Aliantów.

Trzecia sprawa, moralność nie jest sprawą inteligencji. Ludzie z doktoratami z filozofii i chemii potrafili zabić miliony ludzi. Następnym razem więc z większym szacunkiem patrzmy na głupszą od nas osobę. Może to ona nie podniesie prawej ręki z okrzykiem: Ład, Ludzkość i Postęp! i nie stanie w szeregu obok przyszłych republikanów francuskich chcących wymordować symbole fazy metafizycznej i teologicznej - zwykłych ludzi którzy wobec liberałów są głupi, niechętni Oświeceniu.

Oświecenie bowiem oślepia serca i pochodzi o Lucyfera - którzy znaczy po łacinie - Niosący Światło.

Obserwuj #ockham

Na zdjęciu: August Comte
Moje inne wpisy
***
O źródłach rewolucji seksualnej - https://www.wykop.pl/wpis/23826485/o-zrodlach-rewolucji-seksualnej-seks-nas-wyzwoli-p/

O tym, że Chiny to zwierciadło Zachodu - https://www.wykop.pl/wpis/22895767/o-zwierciadle-zachodnim-chiny-po-stuleciu-hanby-kt/

O Celu polityki - https://www.wykop.pl/wpis/22253611/o-celu-polityki-nasza-polityka-zmaga-sie-z-pytania/
***
#gruparatowaniapoziomu #publicystyka #neoreakcja #chrzescijanstwo #4konserwy #konserwatyzm #bekazlewactwa #filozofia #4chan #redpill #historia #korwin #sztuka #nazizm #komunizm #nietzsche #ateizm #chrzescijanstwo #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #religia #kultura pokaż całość

źródło: thefamouspeople.com

Myśl nasza we współczesnych pokoleniach ma pewną szczególną właściwość. Znamienne rysy umysłu polskiego – jasność, trzeźwość, realizm, które tak wybitnie występują u pisarzy naszych we wszystkich dobach dziejowych,. zupełnie nie ujawniają się dziś w naszym sposobie traktowania najdonioślejszych zagadnień bytu narodowego. Sprawy narodowe są przedmiotem, wobec którego przeciętny wykształcony Polak przestaje być człowiekiem realnym, dzisiejszym, nowoczesnym.

W naszej ojczyźnie ludzie, którzy w sprawach techniki, ekonomii, nawet często zagranicznej polityki trzymają się najświeższych wyników ludzkiego doświadczenia, gdy przychodzą na stół sprawy narodowe polskie, kwestie naszej polityki narodowej, zaczynają tak rozumować, jakby dla nich nie istniała druga połowa dziewiętnastego wieku. O Rosji, Niemczech, Anglii, Francji umieją jeszcze myśleć, biorąc choć w części w rachubę to, co te kraje przez ostatnie pół stulecia przeżyły, przechodząc zaś do Polski, tak rozumują, jakby się razem z nią po półwiekowym śnie obudzili. Stąd wytwarza się dla Polski jakieś wyjątkowe stanowisko: innym narodom wolno mieć najbrudniejsze interesy, dążyć do ekspansji, uważa się za zupełnie naturalne, że posiadają silną organizację państwową; dla Polski zaś byłoby to wszystko w ich przekonaniu nieprzyzwoitym, niezgodnym z jej duchem. Ileż to razy zdarza się słyszeć zdania w tym rodzaju: „wolę, żebyśmy nie odzyskali niepodległości, niż żebyśmy byli zmuszeni wytworzyć wstrętne instytucje państwowe i prowadzić nikczemną politykę z krzywdą innych!", „lepsza niewola, niż panowanie nad innymi"; jak często w tych samych warunkach, w których uważamy za zupełnie naturalne, że ktoś walczy, sobie nakładamy obowiązek umoralniania przeciwnika, pouczania go o zasadach chrześcijańskich...

Ta nieumiejętność myślenia o sprawach polskich w ten sam sposób, w jaki myślą o swoich inne narody i w jaki częstokroć my sami o ich sprawach myślimy, pochodzi moim zdaniem przede wszystkim stąd, że dla nas kwestie narodowe na innym gruncie są kwestiami żywymi, zmieniającymi się z dnia na dzień pod wpływem zmian w życiu, gdy sprawa polska jest częstoczymś oderwanym, jest kwestią literacką lub ideą starannie przechowaną i jak dogmat religijny ochranianą od nowych wpływów.
Roman Dmowski, Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: wykop.pl

Wiele się mówi dziś o bankructwie parlamentaryzmu. Niewątpliwie ustrój reprezentacyjny w tej postaci, do której w Europie doszedł, przy której rządy wychodzą z parlamentu i przez parlament są w każdej chwili obalane, coraz mniej wytrzymuje krytykę. Kierowanie polityką państwa w całości i w poszczególnych jej działach oddaje się ludziom niekompetentnym, często wprost nieinteligentnym, których całą kwalifikacją jest zdolność demagogiczna lub zręczność w intrygach, którym wszystko jedno jest, co im powierzą - handel i przemysł, oświatę czy marynarkę, byleby zostali ministrami; w chwilach zaś najważniejszych dla losów państwa brak jednego głosu większości wywołuje kryzys i państwo pozostaje na krótszy lub dłuższy czas bez rządu; po załatwieniu zaś kryzysu przychodzi nowy rząd, który w mniejszej lub większej części nagle wywraca to, co poprzedni zrobił. Ten system coraz surowiej jest sądzony przez ludzi myślących i coraz powszechniej go się uważa za klęskę krajów europejskich. Bankructwo wszakże polityczne Europy leży głębiej.

Zbankrutowała polityka klasowa.

Źródłem polityki klasowej było oparcie ustroju politycznego państw wyłącznie na prawach jednostki, przeciwstawionej społeczeństwu. Wbrew temu, co o niej twierdzili filozofowie XVIII wieku, przeciętna jednostka ludzka, wyzwolona z więzów religijnych i społecznych, kieruje się przede wszystkim swymi bezpośrednimi, na krótką odległość widzianymi interesami materialnymi. Uczynienie tedy jej podstawą bytu państwowego musiało pociągnąć za sobą w życiu politycznym zapanowanie polityki klasowej, w życiu zaś moralnym skrajne zmaterializowanie.

Zbankrutowała zasada praw jednostki, tak pojęta, jak ją pojęła rewolucja francuska.

Nie trzeba zapominać, że nasza cywilizacja, cywilizacja rzymska, wielkość swoją, swą wyższość nad wszystkimi innymi zawdzięcza przede wszystkim temu, że podniosła jednostkę ludzką i uczyniła ją przedmiotem prawa; nasza zaś religia, religia chrześcijańska, jest religią jednostki, ma w pieczy indywidualną duszę ludzką i kształci jej moralną samoistność. Jednakże cywilizacja ta pojmuje jednostkę w rodzinie i w społeczeństwie, a ponad prawa jednostki stawia salus reipublicae - dobro całości społecznej i politycznej oraz siłę węzłów religijnych, moralnych i prawnych, czyniących ze zbiorowiska ludzkiego jedną całość. Zasada wszakże praw jednostki, wyzwolonej z wszelkich krępujących ją więzów, przeciwstawionej społeczeństwu i państwu - pojmowana, jak ją pojęła rewolucja francuska i jak ją pojmuje dotychczas wiek XX - jest zabójczym wypaczeniem podstaw cywilizacji rzymskiej.

Oparłszy na tej zasadzie swój byt polityczny, narody europejskie tracą szybko swą spójność i siłę wewnętrzną, coraz mniej okazują się zdolnymi do wytworzenia rządu, umiejącego pokierować państwem, sprostać jego zadaniom politycznym i gospodarczym.
Roman Dmowski, Zagadnienia rządu, 1927

#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: wykop.pl

Radykalizm LGBTQ

Afirmacja a Tolerancja

Tolerancja jest niczym innym jak znoszeniem. Znoszeniem błądzenia innych, marudzenia, błędnego wnioskowania i sofistyki erystycznej. Tolerancja owa, którą charakteryzowała się I Rzeczpospolita nie ma jednak nic wspólnego z afirmacją i należy to powiedzieć głośno; ani Żydzi ani Rusini nie żyli zawsze z Polakami w zgodzie historycznej. Ba! Polska kultura wyrosła na tradycji rodzinnej, równości możliwości i szacunku do swojego współbrata, ale musiał to być rzeczywiście współbrat który żywił do nas szacunek. Poczucie, że dla Wschodu Europy byliśmy tymi samymi co Rzym dla nas jest prawdziwe, oto wzięliśmy światło cywilizacji wraz z jego moralnością - chrześcijaństwem - i daliśmy je nowym ludom. Taka jest tolerancja polska która z łacińską tolerantio ma parę rzeczy wspólnych, ale z angielskim terminem tolerance która w świecie anglo-saskim coraz bardziej odpowiada terminowi affirmation ma coraz mniej wspólnego.

Przenoszenie tych terminów i tych samych problemów anglo-saskich na grunt polski sprawia olbrzymie zamieszanie. Dekonstrukcja życia społecznego opartego na rodzinie zaczęła się w krajach anglo-saskich już w latach 60tych i 70tych XX wieku. W końcu bowiem żeby zacząć pisać o grupie LGBTQ musimy zacząć od hipisów i rewolucji seksualnej 68' roku. Rewolucja owa, jak większość z Państwa wie, była nie tylko reakcją marksistów zachodnich, o nie, byłoby to nieprzyjemne uogólnienie. Była to ogólna reakcja komunitarystów, młodych artystów chcących tworzyć, pić, palić i uprawiać seks w grupach znajomych i przyjaciół. Historię roku 68' w pigułce bardzo dobrze opisuje historia Lennona który przed spotkaniem z Yoko Ono (feministką i najpewniej marksistką) był artystą wyzwolonym, ale nie komunitarystycznym, nie łączył się w większe grupy i miał własnny boysband. Dopiero po śmierci Lennona jego postać została wykorzystana do celów politycznych rewolucji seksualnej od zmniejszenia odpowiedzialności za aborcję przez seks grupowy aż do dekonstrukcji systemów opresyjnych dla takich ludzi jak transseksualiści.

Dzisiaj tą walkę z jakimikolwiek strukturami opresji symbolizuje ciągle zwiększająca się nazwa LGBTQ która na początku była tylko LG potem B potem T a w końcu Q. Niedawno zostało zaplanowane dodanie kolejnych liter. Ich historia jest historią fascynującą. Habermas (filozof niemiecki) napisał, że zachodnie społeczeństwo rozwijało swą wolność (inaczej niż Polska) przez prywatne spotkania "kawiarniane" Na początku wolność tworzyła wysoka arystokracja spotykająca się w domach - jak u Kartezjusza - i z czasem do owego domu, do tej kawiarni zapraszano coraz więcej ludzi "represjonowanych" lub "nieobecnych" Cóż bowiem mógł murzyn w angielskim społeczeństwie w XIX wieku? Do owej grupy - arystokratów wolności - zapraszano coraz więcej grup i robiono to właśnie poprzez grupy (myślenie grupowe będzie ważne). W tym samym czasie szukano wszędzie systemów opresyjnych. W XIX wieku systemem opresyjnym stała się rasa, w drugiej połowie XIX wieku - klasa społeczna, potem język (początek XX wieku) a w końcu (lata 60te XX wieku) kultura która przez hipisów i marksistów zachodnich była nazywana kulturą burżuazyjną i opartą na Logosie - Myśli, Świadomości i Słowie. Co zostanie określone dzisiaj jako struktura opresyjna? Płeć? Geny? To wszystko robi się coraz bardziej absurdalne.

pokaż spoiler Polska kultura wolności wyrosła na jednostkowości katolickiej i nie dekonstruowała systemu opresji bo takowego jeśli nie miała to rozwijała go w zgodzie z zasadami nie-grupowymi. Dzięki temu mogliśmy zasymilować Tatarów bo traktowaliśmy ich jednostkowo a oni w dniu próby - roku 1683 poszli z nami bronić Wiednia i "Najjaśniejszej Rzeczpospolitej" Z drugiej strony owa jednostkowość była bardzo realistyczna i negatywnie podchodzono do jakiejkolwiek imigracji z Państwa Turków Osmańskich obawiając się szpiegostwa. A więc jednostkowość tak, ale różnice cywilizacyjne też TAK


Hipisi w latach 80tych i 90tych założyli normalne rodziny, ale w głowach mieli już zakodowaną afirmację grup rewolucyjnych czyli takich które poszukiwały i niszczyły dane struktury opresji. I tak, jak zniesienie niewolnictwa można uznać za czyn chwalebny bo poparty doniosłymi intencjami tak hipisowskie struktury kierowały się raczej hedonizmem niż umiłowaniem Prawdy, Dobra i Piękna - Platońskiej Trójcy. Ten hedonizm który jest jak irracjonalny bawół rozlał się potem na całą politykę amerykańską a z nią na świat zachodni. To dlatego też homoseksualiści Zachodu nie są niczym Oscar Wilde albo niektórzy Spartanie. LGBTQ też nie opiera się na koszarach wojskowych a raczej na zdegenerowanych klubach w których homoseksualiści szukają partnerów w wielkich ilościach tym samym narażając się na HIV i AIDS. Niewątpliwe jest bowiem, że rozrost patologii HIV i AIDS jest związany z "walką" z "seksualnymi strukturami opresji" jak normalna rodzina czy ilość partnerów seksualnych. To fakt.

Dochodzimy w tym momencie do radykalizmu grupy LGBTQ która jak muzyka The Doorsów (piękna, ale też bardzo powabna, manipulująca i ciągnąca nas w stronę irracjonalizmu) nie ma granic wyznaczonych. Jest jak piach pchany przez fale historii często o własnej historii nie mając pojęcia. Jednym ze znamiennych jej przykładów jest polityczna poprawność, zaimki osób transeksualnych które wymusza się na obywatelach w Kanadzie (słynna legislacja c-16) i coraz większe szaleństwo związane z negacją wszystkich korzeni - czarne królowe Angielskie, homoseksualni rycerze Króla Artura, lesbijski charakter Ani z Zielonego Wzgórza w adaptacji Netflixa która także ma symboliczną nazwę - Ania, nie Anna.

Radykalizm LGBTQ jest nie tylko ukryty w ich nazwie, ale także w ich czynach. Oprócz tego, że nie ma granicznych celów tej organizacji tak jak dla abolicjonistów było to zniesienie niewolnictwa tak samo można zrobić wszystko, przede wszystkim z pomocą Państwa aby osiągnąć swój cel.

Ostatecznie wszyscy możemy skończyć w niekończącej się, śmiesznej walce z strukturami opresyjnymi. Tylko, że następnym razem takimi strukturami nie będzie niewolnictwo a zmuszenie nas przez Państwo do używania "gender neutral pronoun" jak w Kanadzie. I nie mydlmy oczu, że chodzi o pragmatyzm prawniczy: o zawieranie związków partnerskich przez osoby homoseksualne - które mogą to robić od lat - ale o totalne rozmontowanie systemu Opresji. O parytety w kinach, teatrach i filharmoniach (bo kultura jest opresyjna) o nowy, neutralny, nie-obrażający nikogo język (bo język jest opresyjny) o dekonstruowanie pojęcia rodziny atomowej (bo rodzina jest opresyjna samym swoim istnieniem) w końcu zaś o poczucia bycia kolejnym Martinem Lutherem Kingiem, kolejnym niszczycielem kajdan, kolejnym Wyzwolicielem Czarnych.

To radykalna droga

Obserwuj #ockham

Inne moje wpisy
***
O homoseksualizmie w starożytności https://www.wykop.pl/wpis/31176033/homoseksualizm-w-starozytnosci-religia-obyczaj-blu/

O "wolność drugiego człowieka kończy się tam gdzie zaczyna się wolność drugiego" https://www.wykop.pl/wpis/31335213/sprzecznosci-zasady-liberalnej-wolnosc-pierwszego-/

O multi-kulturowym Imperium https://www.wykop.pl/wpis/29475261/demokracja-i-despotyzm-multi-kulturowe-imperium-ju/
***

Zdjęcie - "gender neutral pronouns" ze strony Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender Resource Center na Uniwersytecie z Wiscounsin Link
#gruparatowaniapoziomu #publicystyka #neoreakcja #chrzescijanstwo #4konserwy #konserwatyzm #bekazlewactwa #homoseksualizm #filozofia #4chan #redpill #historia #korwin #feminizm #sztuka pokaż całość

źródło: uwm.edu

Neuropa informuje, że:

W 2012 Rafał Ziemkiewicz określił pewną grupę Polaków, wywodzących się z większych miast, ze środowisk lepiej usytuowanych, lub aspirujących do tego jako “fajnopolaków”. I przewidział upadek tej grupy związany ze znużeniem rządami PO, które obiecywały, że będzie super, ale realia nie do końca pokrywały się z rozbuchanymi oczekiwaniami. Dziś, sześć lat później pokazujemy wam jak dramatycznie skurczyła się ta grupa, co może być kluczem zarówno do rozwiązania zagadki poparcia, jakim wciąż cieszy się PiS, jak i przyczyn dla których opozycja nie jest w stanie wydostać się z dołka.

PiS - z braku lepszego określenia - jest fajny. PO i tożsame siły polityczne - nie. Są obciachem. Podpieramy się wynikami Polskiego Generalnego Studium Wyborczego - dużej analizy powyborczej prowadzonej od 1997, badającej szczegółowo preferencje Polaków tuż po wyborach.

Sympatia wyborców jest dla organizacji politycznej jak teflon - nic się do niej nie przylepi, jeżeli ludzie są skłonni “po znajomości” wybaczyć błędy. Ale kiedy warstwa sympatii eroduje, głupie gafy stają się nagle kluczowymi problemami. Jeżeli przeciwnicy polityczni wiedzą jak to wykorzystać, jest się w tarapatach.

Wyniki sugerują, że odsetek osób głosujących na podstawie tylko emocji (sympatii do partii) rósł stabilnie do 2015. W 2007 tylko emocjami kierował się co szósty wyborca, w 2015 było to już 40%. W świecie, gdzie odczucia stają się ważniejsze niż analiza sytuacji, sympatia staje się kluczową walutą w politycznej wojnie.

Wiemy, że wyniki sondażowe dla nowej formacji Biedronia nie są porywające, ale ma on coś, czego pozostała część opozycji nie ma. Wysokie zaufanie i stosunkowo niski poziom nieufności [6]. To daje mu niepowtarzalną szansę na to, żeby być odnowicielem polskiej sceny politycznej. Biedroń ma szansę zaoferować nową umowę społeczną.

#polityka #spoleczenstwo #polska #wybory #neuropa #publicystyka pokaż całość

źródło: scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net

O tym jak nie dyskutować z katolicyzem/ateizmem

O zamkniętych światach

W ostatniej wpisie pojawiła się ankieta dzięki której wyłoniliśmy bohatera dzisiejszego wpisu - ateizm i katolicyzm. Ankieta tutaj - klik

Żeby wyłonić się z mroków niepewności, żeby w ogóle prowadzić jakąkolwiek dyskusję musimy opisać pewne reguły które będą rządziły naszym myśleniem. Jeśli chcemy dyskutować o religii lub religiach w jakimś specyficznym kontekście musimy rozróżnić dwa źródła poznania. Epistemologia, nauka o poznaniu, rozróżnia podstawowe dwa źródła wiedzy: pierwsze to poznanie a priori, drugie to a posteriori i tak a posteriori jest wiedzą zmysłową pochodzenia doświadczalnego. Na bazie a posteriori działają wszystkie science czyli chociażby biologia czy chemia. Dokonując doświadczenie i badając to doświadczenie za pomocą zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku, zapachu i smaku dowiadujemy się nowych rzeczy. Poznanie a priori zaś jest wiedzą umysłu pochodzenia aksjomatycznego czyli oczywistości. I tak wiedza matematyczna czy logiczna czy metafizyczna jest wiedzą a priori wywiedzioną z oczywistości i reguł logiki klasycznej (gdzie istnieje tylko prawda lub fałsz i wnioskowanie prawidłowe i nieprawidłowe) Wzoru matematycznego nie da się zobaczyć, usłyszeć, dotknąć czy posmakować. Nie da się go zważyć czy określić jego długość. Wzór matematyczny więc jest więc bytem idealnym - w przeciwieństwie do bytu materialnego - jak badana żaba. Ominiemy teraz spór o to czy to materia jest uprzednia w stosunku do wzorów matematycznych (pozytywiści i materialiści) i bytów idealnych czy byty idealne konstytuują materię. Taką opinię podtrzymywał Platon i zdają się podtrzymywać dzisiejsi fizycy teoretyczni. Wiedza o poznaniu będzie nam potrzebna przy tworzeniu reguł prawidłowej dyskusji.

To pierwsza sprawa, druga to dyskutowanie w manierze którą podejmujemy. Czytałem wymianę zdań w której to użytkownik udowadniał Boga z pozycji filozofii Arystotelesa za pomocą argumentu kosmologicznego z jego Metafizyki po tych rozdziałach w których Arystoteles rozprawia się z relatywizmem i jednością Bytu. Oponował jego argumentom @prawa_reka_sorosa. Argument ten brzmiał, że skoro przyroda jest celowa i każdy cel ma przyczynę a ilość celów jest skończona to ilość przyczyn musi być skończona stąd pierwsza przyczyna czyli Bóg. @prawa_reka_sorosa wychodząc poza filozofię Arystotelesa spytał się więc co stworzyło Boga skoro każda rzecz ma swoją przyczyną. I choć najpewniej @prawa_reka_sorosa jest inteligentnym człowiekiem to nie znał arystotelizmu na tyle by wiedzieć, że w filozofii Stagiryty ilość przyczyn jest skończona tj. policzalna a nie nieskończona i niepoliczalna. A więc druga sprawa przy prowadzeniu dyskusji to jej maniera czyli język jaki w niej prowadzimy. Gdybym dyskutował z egzystencjalistą nie męczyłbym go logiką modalną, funktorami, A, B, p ---> q i tak dalej. Byłoby to nie tylko głupie, ale pokazałoby, że nie mam pojęcia o egzystencjalizmie i pewnej niechęci do logiki która jest w nim. Ostatecznie dyskusja rozbija się o ilość wiedzy i gdyby taki chrześcijanin spotkał Nietzschego czy Feyerbacha zostałby zdrowo rozjechany argumentami tak jak gdyby ateista spotkał Plantningę czy Akwinatę.

Trzecia więc sprawa rozbija się o internet. Zachęcam zamiast dyskutować na Wykopie zacząć dyskutować w gronie rodzinnym i przyjacielskim. Realne ramy które zamykają rodziny i przyjaciół wymuszają posiadanie chociaż odrobiny spokoju i argumentów. A gdybyśmy nawet obrazili naszego interlokutorami musimy wziąć za to odpowiedzialność co jest prawie, że niemożliwe w internecie. A więc po rozróżnieniu na wiedzę doświadczalną i idealną (którą musimy rozróżnić przy dyskusji) i na manierę w której dyskutujemy zachęcam do prowadzenia dyskusji w barze lub Domu. Pozwoli nam to nie tylko poznać opinię naszych bliskich, ale też zrozumieć, że oni także mogą coś sądzić

Po czwarte sprawa równości. Ateiści i Katolicy dyskutujący często w swoim gronie wyrażają wyższość nad przeciwnikiem. Pozwólmy więc aby to prawidłowe wnioskowanie, nie tyczące się internetu skażonego bańkami, antyszczepionkowcami i osobnymi grupkami ateistów i katolików, było ważniejsze a argumenty podejmowane były ciekawsze i prowadzone w realnej rzeczywistości. Wraz z równością dochodzimy do spraw jawności a więc nie ma dyskusji w momencie kiedy uczestnicy jej złudzą lub mamią. Muszą mówić co myślą w tym momencie gdy dyskutują. Żeby doprowadzić do dyskusji logicznej zachęcam do studiowania logiki przede wszystkim klasycznej (dla Katolików tak, tak, nie, nie a dla Ateistów racjonalizm) i wychodzę z opinią nauki logiki w szkołach nie tylko gimnazjalnych, ale także ponadgimnazjalnych i w końcu na studiach.

Rok 68' który we Francji łączył się z upowszechnieniem szkół wyższych dla ludu łączył się też z odrzuceniem logiki jako 'schematycznego myślenia' i łaciny której upowszechnienie mogła zjednoczyć Unię Europejską. Oba te języki - logiczny i łaciny mogły nie tylko polepszyć nasz byt, ale także wykuć nowe, prawdziwe elity Unii.

Podsumowując - najlepiej dyskutować w gronie rodzinnym. Warto dokonać rozróżnienia na wiedzę doświadczalną - science - i wiedzę umysłową - self delivered - potem być zakorzeniony w języku w którym się dyskutuje i znać ten język (Arystotelesa czy Nietzschego) Zachować szacunek by nie tłamsić się obrażaniem, triggerowaniem i masakrowaniem czy to katoli czy ateuszy antifowców

Ostatecznie to od nas samych zależy czy chcemy obrzucać się błotem czy w garniturach, paląc fajki dyskutować o Arystotelesie. Ja wybieram to drugie.

Reguły dyskusji:
1. Dokonać rozróżnienia na a posteriori i a priori. Nie łączyć dyskusji o żabach z dyskusją o Bogu.
2. Dyskutować mając wiedzę o przedmiocie dyskusji. Sprawa @prawa_reka_sorosa którego proszę o wybaczenie skoro posłużył mi jako przykład, jest tu znamienna.
3. Dyskutować raczej w domu niż w internecie. Internet nie tylko tworzy efekt potwierdzenia, ale i bańki które łączą dyskusji. Potem tacy ateiści z wykopu którzy zbierają po 400 plusów piszą o polskiej rewolucji gdzie 400 osób to parę parafii i budynków kościelnych. Wykop zaś to około 600 tysięcy ludzi, aktywnych użytkowników może 50-60 tysięcy. Zachowajmy więc umiar i realizm. Dom > Wykop
4. Zachować równość i skupić się na prawidłowym wnioskowaniu niż wewnętrznym wywyższaniu. Większość ateuszy to komuniści i lewacy a większość katoli to debile Taki pogląd na sprawę nie pomaga na rozwój naszych doktryn i ich rozpowszechnianiu.
5. Ostatecznie lobbować za nauką logiki w szkołach i zachowaniu prawidłowych reguł wnioskowania.

To wszystko.
Obserwuj #ockham

Na zdjęciu - obraz Williama Blake'a - Newton który był zarazem chrześcijaninem i wielkim uczonym posługującym się prawidłowymi regułami myślenia

#gruparatowaniapoziomu #filozofia #logika #ateizm #katolicyzm #chrzescijanstwo #dyskusja #religia #mirkomodlitwa #mikromodlitwa #publicystyka #historia #neoreakcja #biblia #4konserwy #teologia #ciekawostki pokaż całość

źródło: 1.bp.blogspot.com

Ale mnie wkurza ten Chwast.
#spidersweb #publicystyka #internet #netflix #wiedzmin #witcher

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 1537604025719.android.chrome.png

Nie tak znowu skuteczna walka z globalną biedą

Wstęp:

Życie bezkrytycznych miłośników wolnego rynku było kiedyś proste. Wystarczyło rzucać na przemian kilkoma hasłami. Przypływ podnosi wszystkie łodzie! Więcej rynku to więcej demokracji! Znieśmy regulacje rynkowe i uwolnijmy energię oraz przedsiębiorczość ludzi sukcesu! Jednak rzeczywistość brutalnie zweryfikowała te opowieści. Im bardziej państwa rozwinięte podążały za wolnorynkową ortodoksją, tym gorzej się w nich działo. Realne płace klasy średniej stanęły w miejscu. Nierówności społeczne wzrosły do poziomu nieznanego od czasów sprzed II wojny światowej. Demokracja zaczęła ustępować rządom finansjery. Na to wszystko nałożył się potężny kryzys gospodarczy, wywołany między innymi deregulacją sektora finansowego.

Fundamentalistom rynkowym pozostał ostatni mit. „Popieram neoliberalizm, bo w ostatnich kilkudziesięciu latach wyciągnął setki milionów ludzi z ubóstwa” – napisał mi kiedyś jeden ze znajomych. To jedno zdanie dobrze podsumowuje ten mit. Może najubożsi i klasa średnia w krajach rozwiniętych nie mają tak dobrze, jak chcieliby, ale zobaczcie za to, ilu ludziom w krajach peryferyjnych pomógł ten rzekomo wstrętny neoliberalizm. Ta opowieść opiera się między innymi na danych Banku Światowego, wedle których skrajne ubóstwo w skali globalnej zmniejsza się systematycznie z roku na rok.

Jason Hickel, brytyjski antropolog, zauważa jednak, że gdy tylko przyjrzymy się bliżej problemowi światowego ubóstwa, to dostrzeżemy mniej optymistyczny obraz. Jak to często bywa, Bank Światowy okazuje się skuteczniejszy w reklamowaniu rzekomych sukcesów niż w rzeczywistej walce z biedą.
#publicystyka #ekonomia #bekazliberalow pokaż całość

#publicystyka #polityka #socdem #lewica

Wywiad z Wosiem po burzy wywołanej tym jego artykułem.

–Polska lewica w poszukiwaniu czystości zaczęła się zżerać. Dużo mówimy o otwartości i tolerancji, ale najchętniej byśmy tropili odstępstwa odchylenia i dewiacje. Im mniej nas jest, tym bardziej się napinamy. Jesteśmy mistrzami świata w teorii, przeczytaliśmy wszystkie książki i widzieliśmy wszystkie wykłady ważnych ludzi. Tylko politycznie dalej lewica nie może nic. A co, jeśli dodatkowo się okaże, że na prawicy jest też więcej przestrzeni dla różnorodności i pluralizmu poglądów niż po naszej stronie? – pyta Rafał Woś w rozmowie z Agnieszką Wiśniewską.
http://krytykapolityczna.pl/kraj/rafal-wos-rozmowa/

Fragmenty:

Jak słyszę po raz tysięczny, że „z Kaczyńskim nie da się rozmawiać…” to moje oczy stają się szkliste. Bo wiem, że osoba wygłaszająca to zdanie czerpie wiedzę o PiS-ie co najwyżej z Ucha Prezesa.

Ja jestem zwolennikiem demokratycznych metod kierowania instytucjami. Mediami również. Mój ideał to organizacje, które rosną od dołu. Gdzie ludzie mają wpływ na kierunek, w którym podąża firma. Gdyby w takiej np. „Gazecie Wyborczej” było demokratyczne zarządzanie, to zaręczam ci, że Sroczyński nadal by tam pracował ku zadowoleniu czytelników i samego koncernu. Ale zwyciężył model konserwatywny niedzielenia się władzą. I nie wychodzi to „GW” na dobre niestety.

Najzabawniej będzie, jak się okaże, że na prawicy jest więcej przestrzeni dla różnorodności i mniej niechęci dla obcego niż u liberałów. Zwróć uwagę, że „Do Rzeczy” już dziś tak działa. Łukasz Warzecha, który chce mieć dostęp do broni i nie lubi podatków, obok endek Ziemkiewicz, monarchista Zychowicz, piłsudczyk Semka albo zafascynowany pismami Abramowskiego Stefan Sękowski. A na deser Kataryna. Rozdyskutowani jak lewica w 1968!

Dziś trudno jest być lewakiem. Trzeba spełnić cały szereg wyśrubowanych kryteriów. Lewica w poszukiwaniu czystości zaczęła się zżerać. Dużo mówimy o otwartości i tolerancji, ale najchętniej byśmy tropili odstępstwa odchylenia i dewiacje. Każdy ma swojego hopla. Ja u wszystkich tropię fascynację trzecią drogą i nieuświadomione neoliberalne schematy. Inni nie gadają z tobą, jak powiesz coś dobrego o Kościele albo będziesz nie dość gorliwym feministą. Czasem można się w tym wszystkim pogubić. To gąszcz najeżony pułapkami. Im mniej nas jest, tym bardziej się napinamy. Od strony teoretycznej jesteśmy mistrzami świata. Przeczytaliśmy wszystkie książki i widzieliśmy wszystkie wykłady ważnych ludzi. Tylko politycznie dalej lewica nie może nic. Wciąż nie ma na nic wpływu.
#takaprawda #4konserwy #neuropa pokaż całość

#publicystyka #ekonomia #gospodarka #polska

Transformacja ustrojowa nie przyniosła zmiany w poziomie moralności Polaków. Ale wyzwoliła cechy, które ukształtowały specyficzną etykę polskiego biznesu – korupcja czy oszustwa stały się normą warunkującą powodzenie. Transformacja mentalności dopiero się zaczęła
Stare, ale widzę że nie było. Polecam
https://www.forbes.pl/csr/o-etyce-biznesu-polska-dobra-i-zla

Fragmenty:

Ludzie zauważyli, że wygrywają ci, którzy potrafią w każdym systemie dobrze się ustawić, a nie ci, którzy na to zasługują swoją ciężką pracą i talentami. Moralność została uchylona na rzecz pragmatyki politycznej i ekonomicznej

Uzależniało, bo stawka finansowa była wyższa nawet niż w Ameryce Łacińskiej, gdzie przemianom gospodarczym towarzyszyły podobne terapie szokowe jak u nas. Europa Wschodnia była nietknięta przez zachodni kapitalizm, podobnie jak rynek konsumencki. Najcenniejsze przedsiębiorstwa znajdowały się w rękach państwa i były pierwszymi kandydatami do prywatyzacji. Potencjał szybkich zysków dla tych, którzy pojawili się nad Wisłą pierwsi, był więc ogromny. Podobna okazja pojawiła się kilkanaście lat później przy finansowanych z funduszy unijnych gigantycznych przetargach informatycznych, infrastrukturalnych czy podbijaniu nowych segmentów rynku, na przykład farmaceutycznego. Lekarzy korumpowali już nie tylko pacjenci załamani nieudolnością służby zdrowia, ale też przedstawiciele medyczni. Kolejny po infoaferze przykład współpracy CBA z Amerykanami – w sprawie korumpowania łódzkich lekarzy przez koncern GlaxoSmithKline – to tylko ujawnienie jednej z wielu tego typu tajemnic poliszynela.

Sposób traktowania Polski przez korporacje międzynarodowe wpłynął na nas demoralizująco. Bardzo często zachowywały się one u nas jak w krajach Trzeciego Świata, ignorując nasze prawo czy prawa pracownicze. Biernie przyglądało się temu państwo, pogłębiając w obywatelach poczucie całkowitego porzucenia i zdania jedynie na własne siły. Promowało to brutalne nastawienie na przetrwanie za wszelką cenę. Moralność musiała ustąpić przed wymogami przeżycia we wrogim otoczeniu – ocenia profesor Andrzej Szahaj z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, historyk myśli społecznej i filozof polityki.

Ta pragmatyka doprowadziła do tego, że – jak wynika z tegorocznego raportu Komisji Europejskiej – 82 proc. Polaków nadal przyznaje, że korupcja jest u nas powszechnym zjawiskiem. Tylko w minionym roku 15 proc. osób (w porównaniu z ledwie 4 proc. Europejczyków ogółem) spotkało się w Polsce z sugestią wręczenia łapówki lub też w inny sposób było świadkami korupcji, głównie w kontekście opieki zdrowotnej. 92 proc. Polaków (największy wskaźnik w całej Unii Europejskiej) przyznaje, że łapówkarstwo i koneksje są często jedyną, a na pewno najłatwiejszą drogą do skorzystania z określonych usług publicznych, ponad połowa uważa, że powiązania polityczne są konieczne do odniesienia sukcesu w biznesie. Również z opublikowanego pod koniec ubiegłego roku raportu Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) wynika, że w Polsce korupcja może obejmować nawet jedną czwartą przetargów. Pod tym względem jesteśmy w europejskiej czołówce, w towarzystwie Rumunii, Bułgarii i Węgier. To pokazuje brak wiary, że aparat państwowy działa skuteczniej (o czym świadczy ujawnianie afer) czy też że większe sukcesy odnoszą już utalentowani i ciężko pracujący na swój sukces.

Socjologowie tłumaczą zachowania w miejscu pracy naszą historią i kulturą. Jacek Santorski podczas ubiegłorocznego Kongresu Regionów w Świdnicy, organizowanego przez „Forbesa”, udowadniał, że większość polskich instytucji, zarówno publicznych, jak i prywatnych firm, działa na zasadzie biznesowych folwarków. Z utrwalonymi historycznie wzorcami minidyktatur: krótka mowa, twarda gra, metoda kija i marchewki – jeśli przekroczysz znacząco wyznaczone cele, otrzymasz nagrodę, jeśli ich nie osiągniesz, stracisz pracę. Twórcą pojęcia „modelu folwarcznego” jest profesor Janusz Hryniewicz, który twierdzi, że taka kultura organizacyjna doprowadziła do wykształcenia dwóch typów zachowań pracowników i kierownictwa „folwarku”. Kierownicy mieli nieskrępowaną władzę, nieograniczoną przepisami. U chłopów z kolei wykształciło się, najczęściej wymuszone, posłuszeństwo, połączone jednocześnie z brakiem poczucia odpowiedzialności i biernością. pokaż całość

Jak pisałem wcześniej, decyzją Prezydenta Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Roman Dmowski zostanie odznaczony 11 listopada sto lat po symbolicznym odzyskaniu przez Polskę niepodległości Orderem Orła Białego. W związku z tym nie może zabraknąć klasycznego cytatu z tej okazji.

pokaż spoiler Pojawi się na pewno jeszcze raz 11 listopada ( ͡° ͜ʖ ͡°)


Nierzadko spotykamy się ze zdaniem że nowoczesny Polak powinien jak najmniej być Polakiem. Jedni powiadają że w dzisiejszym wieku praktycznym trzeba myśleć o sobie nie o Polsce, u innych Polska zaś ustępuje miejsca – ludzkości. Tej książki nie piszę ani dla jednych, ani dla drugich.

Myślami swymi chcę się dzielić nie z tymi, dla których naród jest martwą cyfrą, zbiorowiskiem jednostek, mówiących pewnym językiem i zamieszkujących pewien obszar: zrozumieją mnie tylko ci, co widzą w nim nierozłączną część społeczną, organicznie spójną, łączącą jednostkę ludzką niezliczonymi więzami, z których jedne mają swój początek w zamierzchłej przeszłości – twórczyni rasy, inne znane nam w historii – twórczyni tradycji, inne wreszcie, mające wzbogacić treść tej rasy, tradycji, charakteru narodowego, tworzą się dziś, by w przyszłości dopiero silniej się zacieśnić. Piszę nie dla tych, których dla polskości trzeba pozyskiwać dopiero, ale dla tych, co głęboko czują swą łączność z narodem, z jego życiem, potrzebami, dążeniami, którzy uznają obowiązek udziału w jego pracach i walkach.

Jestem Polakiem – to słowo w głębszym rozumieniu wiele znaczy.

Jestem nim nie dlatego tylko, że mówię po polsku, że inni mówiący tym samym językiem są mi duchowo bliżsi i bardziej dla mnie zrozumiali, że pewne moje osobiste sprawy łączą mnie bliżej z nimi, niż z obcymi, ale także dlatego, że obok sfery życia osobistego, indywidualnego znam zbiorowe życie narodu, którego jestem cząstką, że obok swoich spraw i interesów osobistych znam sprawy narodowe, interesy Polski, jako całość, interesy najwyższe, dla których należy poświęcić to, czego dla osobistych spraw poświęcić me wolno.

Jestem Polakiem – to znaczy, że należę do narodu polskiego na całym Jego obszarze i przez cały czas jego istnienia zarówno dziś, jak w wiekach ubiegłych i w przyszłości; to znaczy, że czuję swą ścisłą łączność z całą Polską: z dzisiejszą, która bądź cierpi prześladowanie, bądź cieszy się strzępami swobód narodowych, bądź pracuje i walczy, bądź gnuśnieje w bezczynności bądź w ciemności swej nie ma nawet poczucia narodowego istnienia; z przeszłą – z tą, która przed tysiącleciem dźwigała się dopiero, skupiając koło siebie pierwotne pozbawione indywidualności politycznej szczepy, i z tą, która w połowie przebytej drogi dziejowej rozpościerała się szeroko, groziła sąsiadom swą potęgą i kroczyła szybko po drodze cywilizacyjnego postępu, i z tą, która później staczała się ku upadkowi, grzęzła w cywilizacyjnym zastoju, gotując sobie rozkład sił narodowych i zagładę państwa, i z tą, która później walczyła bezskutecznie o wolność i niezawisły byt państwowy; z przyszłą wreszcie, bez względu na to, czy zmarnuje ona pracę poprzednich pokoleń, czy wywalczy sobie własne państwo, czy zdobędzie stanowisko w pierwszym szeregu narodów.Wszystko co polskie jest moje: niczego się wyrzec nie mogę. Wolno mi być dumnym z tego, co w Polsce jest wielkie, ale muszę przyjąć i upokorzenie, które spada na naród za to co jest w nim marne.

Jestem Polakiem – więc całą rozległą stroną swego ducha żyję życiem Polski, jej uczuciami i myślami, jej potrzebami, dążeniami i aspiracjami. Im więcej nim jestem, tym mniej z jej życia jest mi obce i tym silniej chcę, żeby to, co w mym przekonaniu uważam za najwyższy wyraz życia stało się własnością całego narodu.

Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka.

Bo im szerszą stroną mego ducha żyję życiem zbiorowym narodu, tym jest mi ono droższe, tym większą ma ono dla mnie cenę i tym silniejszą czuję potrzebę dbania o jego całość i rozwój. Z drugiej strony, im wyższy jest stopień mego rozwoju moralnego, tym więcej nakazuje mi w tym względzie sama miłość własna. Na niższych szczeblach moralności postępowanie człowieka względem bliźnich, o ile nie wypływa z życzliwości dla nich, uzależnia się wyłącznie od obawy odwetu, kary, czy to w życiu doczesnym, czy w zagrobowym. W miarę wszakże cywilizacyjnego postępu coraz wyższe postacie miłości własnej kierują naszą moralnością. Człowiek cywilizowany nie postępuje nikczemnie dlatego przede wszystkim, że zanadto siebie samego szanuje. To poszanowanie samego siebie wytwarza też odpowiedni stosunek do własnego narodu Poczucie swej godności, które zabrania człowiekowi kraść lub żebrać, nie pozwala mu również korzystać z dóbr narodowych, nie dokładając nic do nich od siebie, nie pracując nad ich pomnożeniem i nie biorąc udziału w ich obronie. Pewien stopień inteligencji pozwala człowiekowi zrozumieć, w jakiej mierze duchowe bogactwo narodu jest podstawą rozwoju jednostki, jak wiele zatem każdy korzysta z narodowego dobra, odpowiednia zaś dojrzałość moralna zmusza go do uznania faktu, że korzystając z tych dóbr, a nie dając nic w zamian lub dając za mało, jest na łasce swego społeczeństwa, jak żebrak w dobroczynnym przytułku. I sama miłość własna, niezależnie od przywiązania do ojczyzny, nakaże mu uznać obowiązki narodowe, pracować dla ojczyzny, walczyć za nią, dawać jej jak najwięcej w zamian, za to co od niej bierze.
Myśli nowoczesnego Polaka, 1903

pokaż spoiler Bonus muzyczny z epoki w komentarzu ( ͡° ͜ʖ ͡°)


#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #neuropa #publicystyka #4konserwy #polityka #historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #filozofia pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Polecam świetny tekst ze źródła w którym bym się tego nie spodziewał(KryPa) o tym jak #imigranci i Wilskommenskultur doprowadziło do upadku zaufania do państwa i mediów w #niemcy

Fragment na zachętę

Cztery dni po zamieszkach prasa, telewizja, radio milczały jak zaczarowane. Szukałam teraz, w 2018 roku, tekstów, by odnaleźć jakiś ślad refleksji, dlaczego tak się stało. Ciekawą samokrytykę czytam w Zeit Online, to tekst Fabiana Klaska z grudnia 2017, który analizował całą tę sytuację przez wiele miesięcy. Doszedł do prostego wniosku: bano się napisać prawdę. On sam jako niemiecki dziennikarz był uczony, że podawanie pochodzenia sprawcy jest nieistotne, nic nie wnosi do sprawy, a wręcz społecznie szkodzi, bo szerzy uprzedzenia, a tutaj sprawcami są młodzi mężczyźni z arabskiej części kontynentu, pisanie o tym to już jest rasizm. Ten dziennikarz przeprosił za swój błąd, opisał pułapki takiego myślenia. Wspomina policjanta, który na pytanie komisji śledczej, dlaczego nie podano pochodzenia sprawców, odpowiedział, że było to „politycznie drażliwe”. Dziennikarz przytacza jeszcze słowa, że był ponoć anonimowy telefon z landowego MSW z poleceniem wykreślenia z raportu słowa „gwałt”.

https://www.wykop.pl/link/4522573/niemieckie-potyczki-z-uchodzcami-rachunek-strat/

#dankemerkel #polityka #4konserwy #publicystyka pokaż całość

źródło: src.lol24.com

Przestępcza spółdzielnia prokuratora Gajka <<< znalezisko
Łukasz K. rozbił grupę, która handlowała narkotykami w więzieniu. Kilka lat później ludzie, którym zaszkodził, oskarżyli go, że sam był szefem narkobiznesu. Prokurator Jarosław Gajek dał wiarę i posadził go na ławie oskarżonych, choć nie dysponował żadnymi konkretnymi dowodami. Nie był to jednak pierwszy raz. Z grupki gangsterów, morderców i narkomanów stworzył prawdziwą maszynkę do stawiania zarzutów.

I co ciekawe to kolejna dziwna sprawa z Zakładu Karnego nr 1 we Wrocławiu z tym nazwiskiem w tle.

W skrócie - Inspektor z wrocławskiego więzienie rozbija grupę rozprowadzającą kontrabandę, a złożoną z osadzonych, ale także innego 'klawisza'. Zostaje później oskarżony na podstawie m.in. zeznań tego właśnie 'klawisza', który później wycofuje swoje zeznania i przyznaje, że został namawiany przez policjantów i prokuraturę do takiego działania.

Nie on jedyny wycofuje swoje zeznania, a zeznania innych świadków nie trzymają się kupy i nie mają odzwierciedlenia w faktach.

Łukasz K.:

Służbę na "Klęczkach" - jak popularnie określa się największe wrocławskie więzienie - zaczął w czerwcu 2002 roku. W dziale ochrony przeszedł wszystkie szczeble – od strażnika, przez dowódcę konwoju, po funkcjonariusza okręgowej grupy interwencyjnej. W 2012 roku, w uznaniu za wzorowe pełnienie służby, został awansowany na inspektora. Dwa lata później trafił na ślad afery, która zrujnowała jego karierę.

Jeden ze świadków w sprawie Łukasza K., 'Kurczak':

W zeznaniach "Kurczaka" faktycznie nic nie trzyma się kupy. Twierdził, że w 2011 roku, kiedy "współpracował" z Łukaszem K., ten był oddziałowym. Tymczasem pracował wówczas w grupie interwencyjnej i przebywał w zupełnie innej części zakładu karnego.

Dalej "Kurczak" zeznawał, że osadzeni płacili mu za narkotyki przelewami, jednak nie ma na to żadnego dowodu. Dlaczego? Bo przelewy miały rzekomo przychodzić na rachunek jego koleżanki, która obecnie przebywa w Wielkiej Brytanii. Nie chciał podać jednak jej danych. Nie podał też nazwiska dilera, od którego pochodziły narkotyki. Co więcej, nie pamiętał nawet, którym więźniom sprzedawał towary przyniesione przez Łukasza K. Jego zeznań nie potwierdził też Tomasz M., który rzekomo miał dostarczać funkcjonariuszowi reklamówki z kurczakami.

To jednak nie przeszkadzało prokuratorowi Jarosławowi Gajkowi, żeby uznać go za wiarygodnego świadka. Co więcej, Prokuratora Krajowa w korespondencji z Onetem potwierdziła stanowczo, że "nie ma podstaw co do braku wiarygodności zeznań Andrzeja W. ps. Kurczak".

Kolejny świadek, 'Pająk':

Drugim po "Kurczaku" najważniejszym świadkiem prokuratury był Piotr S. pseudonim Pająk. Podobnie jak w przypadku "Kurczaka", jego zeznania w wielu miejscach nie wytrzymują konfrontacji z faktami. Twierdził on na przykład, że kupował narkotyki od Łukasza K., z którym nawiązał "współpracę" w maju 2013 roku. Tylko Łukasz K. przebywał wtedy na zwolnieniu lekarskim. Co więcej, był całkowicie unieruchomiony – miał zerwane więzadła krzyżowe i nogę w gipsie.

Mało tego, w lutym 2014 roku funkcjonariusze przechwycili gryps, w którym "Pająk" wprost instruował, jak pomawiać strażników z "Klęczek".

(...) Sam "Pająk" w pewnym momencie... po prostu wycofał się ze złożonych zeznań. W styczniu tego roku wysłał pismo do sądu, w którym przekonywał, że został "zmanipulowany i wykorzystany". Dalej tłumaczył: "[...] ja nie uczestniczyłem w żadnym handlu narkotykami, nie wręczałem żadnych łapówek i nie mam nic z tą sprawą wspólnego, tylko tyle, że akurat odbywałem karę w ZK nr 1".

Jeszcze jeden świadek, były klawisz rozprowadzający po więzieniu kontrabandę, złapany na gorącym uczynku przez Łukasza K.:

Nie on jeden zresztą wycofał się ze swoich zeznań. Kolejną osobą był Sławomir U., czyli skorumpowany funkcjonariusz, złapany na gorącym uczynku przez Łukasza K. Najpierw w prokuraturze obciążył swoich byłych kolegów z "Klęczek", a potem przed sądem stwierdził, że był w ogromnym stresie, a policjanci i prokurator wręcz namawiali go do obciążania innych strażników.

"W trakcie zeznawania byłem informowany przez policjantów, że inni funkcjonariusze tyle na mnie nagadali, że długie lata spędzę w wiezieniu [...]. Podobnie w rozmowie z prokuratorem Gajkiem, gdzie byłem wzięty na przesłuchanie bez mojego obrońcy. Pytałem dlaczego go nie ma, a on odpowiedział, że ma takie prawo [...] Ja na tym przesłuchaniu odniosłem wrażenie, że prokurator oczekiwał ode mnie pomocy, żebym ja mówił na innych funkcjonariuszy" – tłumaczył przed sądem Sławomir U.

#wroclaw #polska #prawo #prokuratura #publicystyka #neuropa pokaż całość

źródło: ocdn.eu

Spotkanie autorskie z Ziemowitem Szczerkiem 11 września w Pabianicach. Wklejam, bo może kogoś zainteresuje ( ͡~ ͜ʖ ͡°)
#publicystyka #literatura #ksiazki #pabianice

źródło: scontent-frt3-2.xx.fbcdn.net

Woś: Lewico, czas na współpracę z PiS.

Nowa polska lewica nie ma dziś ani wystarczającej siły, ani interesu, żeby całkowicie odsunąć PiS od władzy. Celem lewicy na najbliższe lata powinno być najpierw "udomowienie" prawicy, a potem pchnięcie jej na drogę wspólnej budowy demokratycznego socjalizmu.

Zostaje więc trzecia droga. Nazwijmy ją rozsądnym otwarciem się na dialog z PiS. I w ogóle z całym środowiskiem, które tzw. prawica reprezentuje. Od Klubów „Gazety Polskiej” (100 lat temu ich członkowie spokojnie odnaleźliby się np. w PPS) po Klub Jagielloński.

Istnieje wreszcie argument pragmatyczny, żeby z PiS rozmawiać. Być może najważniejszy. Jest bardzo prawdopodobne, że PiS (lub coś, co z niego wyrośnie) zostanie w Polsce przy władzy na nieco dłużej. Zagrożenie pełzającą dyktaturą (niektórzy mówią nawet o faszyzacji) będzie więc realne. W interesie nas wszystkich jest zatem istnienie jakiejś siły, która nawet jeśli PiS nie będzie umiała pokonać, to przynajmniej podejmie się misji jego ucywilizowania. Przekona do porzucenia najbardziej poronionych pomysłów. Zresztą to… już się dzieje. Pamiętacie „czarne protesty”? Zainicjowała je nowa lewica, i to właśnie one doprowadziły do wstrzymania prac nad zaostrzeniem ustawy aborcyjnej. Można powiedzieć, że w tym wypadku lewica wychowała prawicę.

Tym wszystkich, którzy będą się łapać za głowy, że oto próbuję namawiać do kolaboracji z Hitlerem, odpowiem: tylko bez histerii.

#publicystyka #polityka #socdem #razem #pis pokaż całość

źródło: bi.gazeta.pl

Nie wystarcza wiedzieć czego chcemy, trzeba nam również kierownictwa, świadomego swych zadań i zdolnego poprowadzić Naród w wytyczonym kierunku. Takiego kierownictwa zabrakło nam niestety w ostatnich latach, i Naród nasz poprzez najcięższe próby dziejowe posuwa się niejako po omacku, zdany na własny instynkt, który nie zawsze potrafi wziąć górę nad połączonym działaniem agentur i inspirowanych z za- granicy konspiracyj. Za przykład, do czego prowadzi brak poważnego kierownictwa narodowego, niech posłuży historia Powstania Warszawskiego z roku 1944. W przeddzień jego wybuchu, w dniu 31 lipca odbyła się narada najwyższego ciała Polski Podziemnej, przy udziale Delegata Rządu (wicepremiera na kraj), Dowódcy Armii Krajowej oraz przedstawicieli czterech rządzących stronnictw.Wszyscy obecni - bez wyjątku - opowiedzieli się przeciw powstaniu. Mimo to powstanie następnego dnia wybuchło i zniszczyło stolicę, co niezmiernie ułatwiło Sowietom opanowanie Polski.
Potrzebne nam jest więc prawdziwe kierownictwo narodowe, złożone z jednostek najtęższych w Narodzie, niezależne od zagranicy i ponadpartyjne. Kierownictwo takie ustali sobie bez trudu program działania, najważniejsze bowiem zagadnienia bytu narodowego, które starałem się przed chwilą naszkicować, są już dziś dla ogromnej większości Polaków bezsporne i trzeba nam tylko świadomie wytyczonego kierunku. Jednego natomiast błędu powinno się takie kierownictwo wystrzegać jak ognia: powinno zerwać wreszcie z mitem "doganiania Zachodu", z czym łączy się mit drugi - równie szkodliwy - że tylko przy pomocy i pod protektoratem któregoś z państw Zachodu, Francji czy Anglii (ostatnio modne są u nas Stany Zjednoczone) potrafimy stanąć na nogi.
Mity te są podwójnie szkodliwe: bo każą nam się wzorować i oddawać pod kuratelę państw, których cywilizacja jest w rozstroju, o ile nie w rozkładzie, które albo już płacą rachunki za swe przeszłe grzechy, jak Francja i Wielka Brytania, albo są zagrożone ciężkimi przejściami ekonomicznymi i społecznymi, jak Stany Zjednoczone; po drugie, bo mity te budzą w nas fałszywe mniemanie, że znajdzie się kiedykolwiek jakieś państwo, które zechce udzielić nam pomocy na tyle bezinteresownej, by w ostatecznym rozrachunku pomoc ta szła na naszą korzyść. Otóż historia uczy stanowczo, że narody łączą się wprawdzie często przejś­ciowo przeciw komuś, ale na stałe i w czasie pokoju liczyć mogą tylko na własne siły. Taka jest twarda nauka dziejów, dorzućmy zaś jeszcze, że właśnie w tych krajach, w których wielu Polaków dopatruje się naszych przyszłych protektorów (a w szczególności w krajach anglosaskich) rozstrzygający wpływ mają czynniki antypolskie i antykatolickie.
Adam Doboszyński, W pół drogi, 1947

#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #neuropa #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: dzieje.pl

Szanowni czytelnicy #ockham, #gruparatowaniapoziomu i w ogóle wszyscy użytkownicy wykop.pl!

Mój autorski tag - #ockham - dobił do 800 obserwujących, czuję lekką satysfakcję z tego faktu jak i mam nadzieje na więcej. Zaczynałem pisząc teksty, gdy przyszło mi coś na myśl tylko z tytułem i z krótką rozprawą. Pod wpisami było jednak wiele komentarzy, staram się pisać na tematy filozoficzne, polityczne, społeczne i językoznawcze.

Z tej okazji robię #rozdajo i nie byłbym sobą gdyby nie było to rozdajo książkowe. Losowanie odbędzie się już w piątek 17 sierpnia. Wysyłka na mój koszt. Z tego powodu, że moich czytelników jest więcej niż 500 robię pakiety książek do rozdania. Jedna osoba dostaje jedną książkę. Wysyłka na mój koszt.

1) Mitologia Arabów - Ryszard Piwiński http://lubimyczytac.pl/ksiazka/69956/mitologia-arabow

2) Ostatnie królestwo - Bartosz Jastrzębski - http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4355203/ostatnie-krolestwo-szkice-teologiczno-polityczne

3) Uległość -Michel Houellebecq http://lubimyczytac.pl/ksiazka/311305/uleglosc

4) Ion, Charmides, Lizys - Platon http://lubimyczytac.pl/ksiazka/98802/ion-charmides-lizys

5) Stop! Jesteś Tyranem! - studium nowoczesne poezji, nie mogę znaleźć na lubimy czytać

6) Lingua Latina - Podręcznik do łaciny na poziomie podstawowym - osoba wylosowana zostanie zapytana czy ta książka się jej przyda, jeśli nie będę losował dalej - https://www.amazon.co.uk/Familia-Romana-Lingua-Latina-HansH/dp/1585104205

7) Sztuka Baroku - kompletne studium sztuki barokowej - brak linku do lubimy czytać

8) Metafizyka - Arystoteles - http://lubimyczytac.pl/ksiazka/62375/metafizyka

9) Polskość - Norwid - studium prac politycznych Cypriana Kamila Norwida - http://lubimyczytac.pl/ksiazka/212598/gorzki-to-chleb-jest-polskosc

10) Uzasadnienie metafizyki moralności - Immanuel Kant - http://lubimyczytac.pl/ksiazka/112726/uzasadnienie-metafizyki-moralnosci

Robię też ankietę która wywoła jeden z kolejnych wpisów na tagu #ockham

Zdjęcie - jedna z opowieści arabskich która może się znaleźć w opracowaniu języka arabskiego

Obserwuj #ockham

#rozdajo #cebuladeals #oswiadczenie #ksiazki #publicystyka #mitologia #filozofia #sztuka #literatura pokaż całość

źródło: 20180813_104115.jpg

Gdzie byliście, jak łamano Konstytucją...

Fragmenty:

Jeśli popatrzymy na blisko już 30 lat naszych demokratycznych doświadczeń, to dostrzeżemy, że III RP miała tak naprawdę jeden podstawowy i absolutnie nadrzędny nad wszystkimi innymi cel: zapewnienie postkomunistycznej nomenklaturze całkowitej bezkarności za PRL-owską przeszłość i pełnej przewagi we wszystkim, co dotyczy przyszłości. Przy wszystkich zakrętach i zmianach rządów minionych 29 lat widać jak na dłoni, że tamten układ miał się tylko dobrze lub bardzo dobrze. To w czerwcu 1989 roku, po tym, jak wyborcy wyrzucili do kosza listę krajową, Bronisław Geremek stwierdził, że "pacta sunt servanda" - "umów trzeba dotrzymywać" - i pokazał dokładnie, gdzie jego bardzo przecież demokratyczne środowisko ma wolę wyborców. No a potem na prezydenta wciąż jeszcze PRL wybrano generała w ciemnych okularach.

Po co o tym piszę? Ano po to, by przypomnieć też, jak wielu z nas te machlojki nie mieściły się wtedy w głowie, jak wielu z nas było przekonanych, że nierozliczenie PRL-u położy się cieniem na naszej przyszłości, będzie nie tylko jaskrawo niesprawiedliwe, ale utrudni też budowę silnego, sprawiedliwego, bezpiecznego państwa. Wiadomo było, że z "tamtymi" ludźmi tego zrobić się nie da. Jeszcze wtedy liczyliśmy jednak na to, że postkomuna z czasem odejdzie ze względów czysto demograficznych, nie mieliśmy dość wyobraźni, by przewidzieć, że tak konsekwentnie będą ją utrwalać też dzieci i wnuki PZPR-owców. Wymiar sprawiedliwości niby sam miał się oczyścić, ale się nie oczyścił, pozostał jako ten ostatni szaniec, gdyby wyborcy znowu nieprzewidzianie zagłosowali nie tak, jak powinni.

Chodząc grzecznie do wyborów i głosując na partie spoza okrągłostołowego rozdania, część wyborców mogła jeszcze liczyć na zmianę układu, na odzyskanie podmiotowości. W 2015 roku po raz kolejny zagłosowała tak, jak nie powinna. I oto paradoksalnie te marzenia o lepszym państwie usiłuje teraz zgnieść sama, miłościwie nam panująca, Unia Europejska. Awantura wokół sądów, które przecież niby można nawet suwerennie reformować, ale nigdy tak, by coś rzeczywiście się zmieniło, jest tego najlepszym dowodem. Nagle okazuje się, że Bruksela ochoczo bierze na siebie rolę strażnika szemranego dealu dokonanego kiedyś pod okrągłym stołem. Paradne...

Ktoś może zapytać: gdzie wy wszyscy, którzy dziś mówicie, że łamana jest Konstytucja, byliście, gdy w przeszłości, w przenośni, "łamano Konstytucją"? Gdzie byliście, gdy przed II turą wyborów kontraktowych domykano system, gdy Sąd Najwyższy w 1995 roku stwierdzał, że kłamstwa w sprawie wyższego wykształcenia absolutnie nie miały najmniejszego wpływu na wyniki wyborów prezydenckich, gdy przez te wszystkie lata sądy konsekwentnie oczyszczały władze PRL z jakiejkolwiek odpowiedzialności za cokolwiek, itd....? Gdzie wtedy byliście? Nie odpowiadacie? Może właśnie dlatego tam, gdzie teraz jesteście, chcą wam towarzyszyć tak nieliczni...
#publicystyka #polityka pokaż całość

Dawid Krawczyk - Po co bijecie się z policją?:

Zaryzykuję tezę, że niektórym wygodnie żyje się w takiej wyobrażonej dyktaturze. Prezes Kaczyński jak złowieszczy doktor Klauf z Inspektora Gadżeta głaszcze kota w biurze na Nowogrodzkiej, przywołuje dyspozycyjnego Ministra Spraw Wewnętrznych i rozkazuje mu wysłać hordy naćpanych zomowców na protestujących wyznawców Mahatmy Ghandiego i Martina Luther Kinga pokornie zbierających razy od zbrojnego ramienia PiSlamabadu. Przesada? Pewnie, ale to, co słyszałem w tłumie w zeszły piątek nie różniło się wiele od tej hiperboli. W estetyce nie różniło się też wcale od tego, co słyszałem na miesięcznicach smoleńskich.

A dlaczego to wygodne? Bo wtedy nie trzeba już uprawiać polityki, bo się nie da. Zbyt często słyszę głosy, że nie będzie już wolnych wyborów w Polsce i brzmią one, jak uznanie, że nie ma co się skupiać na budowie opozycji, tworzeniu alternatywnej dla PiS propozycji wyborczej, no bo po co, skoro nie da się jej wyborcom zaprezentować. To jeszcze nie ten moment. Jeśli ośmielam się powiedzieć, że to wygodne stwierdzenie, to dlatego, że zwalnia ono z obowiązku ciężkiej pracy politycznej a zezwala na pławienie się w niczym nieskrępowanym moralnym oburzeniu, na krzyczenie: „wojna”, „rewolucja”, „no pasaran” i „wypierdalać” do policjantów.
#publicystyka pokaż całość

Katarzyna Tubylewicz - Co się dzieje z socjaldemokracją?:

Nic dziwnego, że socjaldemokracja stała się symbolem odpowiedzialnego i racjonalnego myślenia o nowoczesnym, w miarę sprawiedliwym społeczeństwie. Nie zaskakuje też, że kojarzymy ją z otwartością i tolerancją oraz wysokimi standardami moralnymi. Zapatrzeni w ten mit i zanurzeni we własnych, ostrych sporach (które mogą się wydawać podobne do zachodnich potyczek z populizmem, ale mają inne źródła), nie do końca zdajemy sobie sprawę z tego, jak szybko zmienia się polityczna mapa Europy.
#publicystyka #socdem pokaż całość

Naród nasz pod względem siły materialnej, pod względem liczebności i bogactwa, daleko pozostał poza tymi ludami, które postanawiają dziś głównie o losach świata, i podniesienie materialnych zasobów jest jednym z pilniejszych i donioślejszych zadań naszego bytu. Dzieje ludzkości wszakże nieraz przynosiły dowody, że mniejszy a częstokroć większy bez porównania wpływ na losy narodu miała jego siła moralna. Tylko trzeba pamiętać, że siłą moralną narodu nie jest jego bezbronność, jego niewinność, jak to często dziś u nas słyszymy, ale żądza szerokiego życia, chęć pomnożenia narodowego dorobku i wpływu oraz gotowość do poświęceń dla urzeczywistnienia narodowych celów. Ubogie i nieliczne narody tą siłą moralną zdobywały nieraz przewagę i wpływały potężnie na bieg dziejów świata.
Roman Dmowski, Myśli Nowoczesnego Polaka, 1903

#myslnarodowa #dmowskinadzis #marszniepodleglosci #nacjonalizm #patriotyzm #ruchnarodowy #neuropa #publicystyka #4konserwy #polityka pokaż całość

źródło: wykop.pl

#publicystyka

Schröder o Krymie: „Zapomnijcie, jest rosyjski na zawsze"
Były kanclerz Niemiec Gerhard Schröder, człowiek doświadczony, posiadający autorytet i dobrze zorientowany w rosyjskiej tematyce, powiedział to, o czym nie chcą mówić inni europejscy politycy.

- Przewiduję, że nie będzie ani jednego rosyjskiego prezydenta, który odda Krym — odpowiedział Schröder na dość prowokacyjne pytanie dziennikarza „Stern", „co będzie po Putinie".

Zresztą, byłoby dziwne, gdyby dobrze zorientowany w sprawach Rosji niemiecki polityk odpowiedział inaczej. Można wierzyć lub nie w to, co mówią rosyjscy politycy, w tym aktualny prezydent tego kraju. Ale nie można kwestionować lub zaprzeczać faktom. Na przykład, istnieje podstawowy dokument określający rozwój postukraińskiego Krymu — federalny program docelowy „Rozwój społeczno-gospodarczy Krymu i Sewastopola do 2020 roku".

Na jego realizację przeznaczono ponad 708 miliardów rubli, w tym ponad 688 miliardów bezpośrednio z budżetu federalnego. Jednocześnie należy zauważyć, że same łączne inwestycje z budżetu Rosji na Krymie i w Sewastopolu przekraczają cały program kredytowy Międzynarodowego Funduszu Walutowego dla Ukrainy.

Po przyłączeniu Krymu w kwestii transportowej półwysep wypełnił testament „pisarza-szestidziesiatnika" Wasilija Aksionowa i stał się „wyspą". Zaczął też tak funkcjonować. W wyniku ukraińskiej blokady transportowej obecnie dobudowywany jest most kerczeński i częściowo zrekonstruowane lotnisko w Symferopolu rozpoczęło budowę nowego kompleksu dworca z terminalami i budynkami służbowymi o powierzchni ponad 78 tys. m.kw.

Został on obliczony na obsługiwanie 7 mln pasażerów rocznie z możliwością rozszerzenia do 10 mln. Już teraz lotnisko w Symferopolu zajmuje piąte miejsce wśród portów lotniczych w Rosji pod względem liczby obsługiwanych pasażerów (5,2 mln pasażerów w 2016 roku).

Oczywiste jest, że Krym nie żyje wyłącznie transportem oraz budową i modernizacją infrastruktury. Tylko w 2017 roku dotacje do upraw winorośli wyniosły 235 mln rubli. Władze mają w planach (a plany rosyjski władz w ostatnich latach, pomimo pewnych opóźnień, są realizowane) założenie winnic na Krymie na powierzchni 60 tys. ha, podwajając rosyjski wskaźnik. Ogólnie na rozwój rolnictwa na Krymie do 2017 roku przeznaczono 25 mld rubli.

Jeszcze bardziej agresywna jest „aneksja" krymskiego przemysłu. Wiele zakładów zbrojeniowych już włączono do systemu rosyjskich zamówień sektora obronnego, co umożliwi ich modernizację. Nawiasem mówiąc, poziom życia na Ukrainie po wydarzeniach na Majdanie zmniejszył się znacznie. A poziom życia mieszkańców Krymu znacznie się poprawił, nawet w porównaniu do błogosławionych dla ukraińskiej gospodarki rządów Janukowycza.

W wielu aspektach doszło do tego dzięki podniesieniu wynagrodzeń urzędników i emerytur, które stopniowo sprowadzano do poziomu federalnego. Jednak to nie wszystko. Krym w tej chwili jest niemal wzorcowy w sensie włączenia się w gospodarkę kontynentalnej części Rosji. Nawet w przypadku niemieckiej gospodarki po obaleniu muru berlińskiego odbywało się to bardziej boleśnie. I wiele dysproporcji między wschodem a zachodem jest dość boleśnie odczuwalne do tej pory.

A Krym i Sewastopol faktycznie nigdy nie stały się „znowu rosyjskimi ziemiami". Po prostu nigdy nimi nie przestawały być. Obecnie jest to trudny, ale płodny rosyjski region, ze swoją specyfiką. Ale istotny, funkcjonujący wewnątrz Federacji Rosyjskiej. W tym względzie słowa Gerharda Schrödera nie są deklaracją, a stwierdzeniem faktu.
#rosja #ukraina #krym #donbaswar #ruskapropaganda pokaż całość

źródło: 6292958.jpg

Axis Mundi

Co łączy Władcę Pierścieni, pogańską świątynię we Wrocławiu i Jerozolimę?

Axis Mundi to po łacinie "oś świata" która łączy świat górny - często wyobrażony w formie nieba, świat pośrodku - nasz świat oraz świat podziemny - tudzież świat śmierci i końca. Wyobrażony w formie drzewa był kluczową koncepcją pogaństwa północnej Europy. Słowianie, Germanie, Nordowie mieli swoje święte drzewa a i Celtowie łączyli kalendarze i dni z drzewami i gajami. Te trzy światy działają w połączeniu i wpływają na siebie. Górny jak i dolny świat mają swoje zasady i wpływają na świat środkowy.

Takie są przynajmniej podstawy Axis Mundi, koncepcji która przez całe wieki uległa mutacji lub ukryciu. W odróżnieniu bowiem od Germanów, Słowian i ogólnie pojętej Północy, Południe Europy z braku wielkiej ilości lasów (tutaj przede wszystkim Grecja) czy stopniowemu ich wycinaniu (Italia) nie tworzyła poglądów panteistycznych opartych na wspaniałościach przyrody. I tak jak w gajach Słowiańskich czciło się przyrodę a kontakt z nią był ożywiony tak Grecy szybko zaczęli budować swoim bóstwom - świątynie - specjalne miejsca poświęcone im samym. Te budowle nie były odosobnione w świecie morza śródziemnego bo i Egipcjanie i Żydzi mieli swoje świątynie - Żydzi tylko jedną - Jerozolimską. Chrześcijaństwo więc w następnych wiekach będzie przekazywało tradycję kościołów, budynków w których zbierają się Kościoły czyli wspólnoty wiernych nie tylko dlatego, że chrześcijaństwo narodziło się na Bliskim Wschodzie gdzie oprócz Libanu brak większych skupisk drzew, ale także dlatego, że skonkretyzowane miejsce modłów może mieć większe znaczenie dla ducha człowieka.

Pogańska świątynia we Wrocławiu nie jest aberracją jakby chcieli ją widzieć wielu konserwatystów. Jest wynikiem dzisiejszej świadomości społecznej, która przez wieki była pod wpływem myśli chrześcijańskiej a przeto łacińskiej i greckiej, można rzec - cywilizacyjnej. Jest to taka świadomość, która już w wielu momentach nie rozumie dlaczego jest chrześcijańska czy to odnosimy się do prawa i wolnej woli czy właśnie pogańskiej świątyni. Gdy piszę te dwa słowa "pogańska świątynia" wydaje mi się, że czynię niejako szkodę poglądom rodzimowiercom, tym prawdziwym, nie-malowanym. Przyroda będąca Światowidem kurczy się niejako do granic świątyni! Las, miejsce pracy, supermarket stają się tymczasem miejscami sekularnymi - w których mało Boga. Proszę sobie wyobrazić sytuację w której moglibyśmy poczuć siłę Peruna - nieodłączny składnik przyrody - w kolejce w urzędzie miejskim siedząc ze swoim numerkiem i czekając na swoją kolej. Polska jak i wszystkie Państwa Europy chrystianizowały się mentalnie - są budowle święte, przyroda jest celowa i stoi za nią transcendencja a Oś Świata łącząca wymiary zbiega się w człowieku - w jego duszy.

Jakże nierozważne są to poglądy w opinii pogaństwa północnej Europy! Przyroda wcale nie musi być celowa, jest wynikiem kompromisu świata górnego z dolnym - Chaosu i Porządku. Człowiek najważniejszy też nie jest - przyroda w obrazie drzewa lub gaju staje się równa człowiekowi jeśli nie ważniejsza! I co najważniejsze Bóg nie jest transcendenty tj. nie jak w opinii św. Pawła objawia się w rzeczach stworzonych przez się jak zasady świata czy dusza człowieka (która także jest niematerialna) ale bogowie są jak najbardziej materialni i panteistyczni.

John Ronald Reuel Tolkien w swoich 6 częściach Władcy Pierścieni (tak 6ciu) nazwał świat w którym żyją jego bohaterowie Middle-Earth czyli tym samym Midd-Gardem - Środkowym Światem. Żyją tam nieśmiertelne elfy, pobożne i święte łączące Middle-Earth ze światem górnym - Valinorem - światem bogów. Świat podziemny zaś jest mało wspomniany. Władca Pierścieni jednak estetycznie wplątuje w walkę dobra ze złem wątek Axis Mundi w formie Świętego Drzewa Minas Tirith - Wieży Wschodzącego Słońca. Owe drzewo zaowocuje gdy naprawiony zostanie świat i jego naderwana relacja ze światem Zasad, Bogów a ludzie wrócą na tory godności i chwały. Owe Drzewo w końcu wydaje swe plony co jest daleką obietnicą na wzór Apokalipsy św. Jana gdzie gromada świętych zbierze się w Nowym Białym Mieście - Nowym Jeruzalem, oczywiście po sądzie ostatecznym.

Wykazaliśmy, że świątynia we Wrocławiu łączy się przez axis mundi z Władcą Pierścieni, ale jak ona ma się do Świątyni Żydowskiej? Otóż to właśnie Żydzi skonkretyzowali Boga i dali mu należne miejsce. I tak w Świątyni Jerozolimskiej było miejsce święte gdzie arcykapłan wchodził raz do roku. To właśnie tam wypowiadał jego imię a imię Boga tak jak wszystkie imiona na Bliskim Wschodzie były esencją osoby ją noszącej. Gdyby Polscy rodzimowiercy chcieli naprawdę robić wielką rewolucję intelektualno-duchową taką jaką zrobiło chrześcijaństwo z Rzymem i Grecją na barkach głosiliby znowu, że Bóg - jakkolwiek się nazywa - jest wszystkim i należy odnosić się doń z szacunkiem - czy to do drzewa czy do mrówki. I wtedy nie potrzebne by były świątynie - dowody na to, że nawet umysły polskich pogan są wciąż bardziej rzymskie i ateńskie niż nordyckie i słowiańskie.

Obserwuj #ockham

Moje inne wpisy
***
Geneza brody i jej wpływ na świat - https://www.wykop.pl/wpis/31932057/geneza-brody-historia-i-wplyw-na-swiat-w-tym-wpisi/

Czy można coś nakazywać na wykopie? O etyce normatywnej - https://www.wykop.pl/wpis/31605057/etyka-normatywna-w-dzisiejszym-spoleczenstwie-i-st/

O wielości bogów i o tym czy Babilończycy, Wikingowie, Grecy i Rzymianie czcili te same bóstwa? - https://www.wykop.pl/wpis/30732475/wielosc-bogow-czy-babilonczycy-wikingowie-grecy-i-/
***

Na obrazie - Yggdrasil, drzewo świata w mitologii nordyckiej
#gruparatowaniapoziomu #filozofia #publicystyka #religia #religioznawstwo #katolicyzm #chrzescijanstwo #wiara #rodzimowierstwo #lotr #wladcapierscieni #zydzi #ciekawostki #4konserwy #religia pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Gdzie ta kasa, czyli o dwóch procentach na armię <<< znalezisko
Po prostu pierwszy raz od czasu napaści Rosji na Ukrainę polski polityk zgłosił pomysł zmniejszenia wydatków na armię.

(...) Propozycje przewodniczącego SLD prowadzą na manowce, choć w jednej przynajmniej dziedzinie stanął on zgodnie w koalicji z pozostałymi liderami lewicy w Polsce.

Też jest ignorantem w sprawach wojska.

Nie to jest jednak tutaj najistotniejsze, gdyż:

Słowa pana Czarzastego są bowiem zaledwie przyczynkarską anegdotą. Nie zdobędzie przecież władzy w Polsce i nie wprowadzi swojego ekscentrycznego konceptu w życie.

Co jednak prowadzi do smutnej konstatacji

Gdzie są te dwa procenty PKB? Czy widać je w poprawie stanu uzbrojenia i technicznych zdolności Wojska Polskiego? Nędzny stan Marynarki Wojennej, wydłużane terminy używania śmigłowców Mi-24 i Mi-17 oraz wzmianki o przywracaniu starych czołgów T-72 do służby świadczą o tym, że wojsko wraca do znanego już w latach dziewięćdziesiątych terminu: „kanibalizmu technicznego”, czyli zjadania własnych zasobów technicznych. Ewentualnie do dawania kroplówki polskiemu przemysłowi obronnemu, który co prawda nie jest zdolny do konkurowania na rynkach światowych, ale za to stare ruskie czołgi ładnie wyremontuje.

Gdzie są nowe okręty podwodne, gdzie drony, które miały pilnować przedpola przed zielonymi ludzikami? Gdzie artyleria rakietowa dalekiego zasięgu, nie mówiąc już o obronie przeciwlotniczej? Gdzie są środki rozpoznania i systemy cyfrowego pola walki?

(...) „2% PKB” stały się totemem, którym zastąpiono reformy zmierzające do poprawy bezpieczeństwa Polski. Tych pieniędzy w sprzęcie wojskowym, w strukturze, w systemie dowodzenia i kadrach po prostu nie widać. Wydatków i reform własnych sił zbrojnych nie zastąpi sojusz z Amerykanami, zwłaszcza jeśli zawierany będzie w kontrze do Europy.

#publicystyka #neuropa #polska #wojsko #militaria pokaż całość

źródło: krytykapolityczna.pl