Grafik płakał jak robił. #gliwice #reklama #samobojstwo #depresja

Kurde żyje chyba tylko dlatego że nie mam pigułki po której bym umarł. Samobójstwo wymaga cierpienia. Co za żenada. #przegryw #samobojstwo

Ja pierdziele, nie dość że wzrost determinuje prawie całe nasze życie o czym pisałem tutaj:
https://www.wykop.pl/wpis/30762897/wysoki-facet-lepszy-facet-wysoki-wzrost-ulatwia-os/
to jeszcze się okazuje że niscy faceci częściej popełniają samobójstwo:
https://www.cbsnews.com/news/height-and-suicide/
#przegryw #stulejacontent #depresja #samobojstwo #tfwnogf #wzrost pokaż całość

#tfwnogf #przegryw #samobojstwo

źródło: i.redd.it

Feministki powiedzą, że to kobiety mają ciężko w życiu, a biały mężczyzna jest najbardziej uprzywilejowany na świecie...
#feminizm #rozowepaski #niebieskiepaski #samobojstwo #statystyka #mapporn #grafika #lewackalogika #4konserwy #neuropa pokaż całość

źródło: pbs.twimg.com

Od kilku lat chodzi mi po głowie plan wyruszenia jak najdalej przed siebie. Nie trzyma mnie nic już w moim miejscu zamieszkania i ogólnie w samej Polsce. Od kilku lat mam również duże myśli samobójcze związane z moją sytuacją. Uświadomiłem sobie, że w życiu zrobiłem więcej złego niż dobrego, a jedyne czego chce teraz w życiu, to podróżować.. Kolejne dni, tygodnie, będą dla mnie kluczowe. Myśli samobójcze w pewnych momentach były tak silne, że mam za sobą "próby" samobobójcze. Obecnie chciałbym przeżyć święta i w końcu wcielić w życie mój optymistyczny plan w którym zmienię swoje życie o 180 stopni i wyruszę w siną dal. Jeśli ktoś jest zainteresowany moim losem, to postaram się pisać dość regularnie pod tagiem #wsinadal. Na razie wpis jest krótki i mało szczegółowy, ale chciałbym się dzięki temu bardziej otworzyć. Tak jak pisałem wcześniej - te dni/tygodnie będą kluczowe i będą mieć ogromny wpływ na moje przyszłe losy. Będzie to wybór między samobójstwem, a ucieczką w nieznane.

#podroze #podrozujzwykopem #wsinadal #walkaozycie #samobojstwo pokaż całość

#humorobrazkowy #heheszki #depresja #samobojstwo

protip

źródło: sobie_zycie.jpg

Śniło mi się, że postanowiłem ostatecznie skończyć ze swoim nędznym życiem.
Wykorzystałem w tym celu pistolet-wiatrówkę. Władowałem sobie w głowę kilka śrutów.
Oczywiście był to słaby pomysł i przeżyłem. Wsiadłem do samochodu i pojechałem do przychodni. Obudziłem się jak byłem w drodze.
#przegryw #stulejacontent #tfwnogf #feels #samobojstwo #spierdolenie pokaż całość

W nawiązaniu do tego wpisu, jechałem kiedyś pociągiem, pod który wskoczył samobójca, mieliśmy do wyboru albo czekać w polu na dopełnienie wszystkich procedur (wg konduktora ~3h) czekać na busy, które miały dowieźć na najbliższą stację, albo targać z buta. W wagonie oczywiście lament januszy, najgłośniej krzyczały dwie grażyny, których największym życiowym problemem jest, że baśka spod szóstki znowu zrobiła imprezę i było głośno. Zwróciłem im uwagę, że osoba, która targa się na swoje życie raczej nie myśli na tyle racjonalnie aby brać pod uwagę takie rzeczy jak spowodowanie problemu komunikacji. Grażyny na mnie z ryjem "mógł pomyśleć o pasażerach, tylko problemów narobił idiota, i dobrze, że tacy debile sami się zabijają". Ściągnąłem okulary przeciwsłoneczne, nachyliłem się w ich stronę jak w filmach i patrząc tej starej kurwie prosto w oczy powiedziałem:
-mój brat popełnił samobójstwo, lepiej tak nie mów
Po czym założyłem okulary i wróciłem do przeglądania internetu.

Co prawda skłamalem z tym bratem, ale było warto zobaczyć jak raszple uwalają się na pizdę i ani mruknij xD

pokaż spoiler Samobójstwo to poważny problem, wszyscy możemy tak biadolić na samobójców, ale zmienimy zdanie, gdy zrobi to ktoś nam bliski, pamiętajcie o tym


#starebabyjebacpradem #truestory #samobojstwo pokaż całość

od 1970 do 2009 roku liczba samobójstw w Polsce zwiększyła się o 51,3% (razem w tym okresie czasu zarejestrowano ponad 190 tysięcy osób które odebrały sobie życie)
#ciekawostki #samobojstwo #depresja #polska

18 marca 2018, Bielsko-Biała, ul. Żywiecka, godz. 10.24 – Zaledwie kilku minut potrzebowali policjanci z Bielska-Białej, by ustalić, gdzie jest młody mężczyzna, który poinformował swoją dziewczynę, że wieczorem będzie mieć wielką „niespodziankę”, gdyż chce "wszystko zakończyć". Dzięki błyskawicznej akcji policji udało się zapobiec tragedii. Więcej: http://www.bielsko.biala.pl/nasygnale/aktualnosci/37071/policjanci-uratowali-mu-zycie-foto

#bielskobiala #policja #pogotowieratunkowe #samobojstwo #zycie pokaż całość

źródło: DSC_0238.jpg

Gloomy Sunday - Piosenka która wywołała falę samobójstw a sam autor zabił się skacząc z okna swojego domu w 1968 roku.

Z wieloma europejskimi utworami muzycznymi łączą się osobliwe opowieści, znacznie bardziej niezwykłe niż te, o których mówią słowa piosenek. Najdziwniejszą jednak historię ma kompozycja zatytułowana "Ponura niedziela."

Węgierski kompozytor Reszo Seress stworzył ją pewnej deszczowej niedzieli w grudniu 1932 r., w Paryżu. Jego narzeczona zerwała zaręczyny, Seress popadł więc w głęboką depresję. Kiedy rozmyślał o tym, jak przygnębiająca okazała się właśnie ta niedziela jego życia, do głowy przyszła mu smutna nieznana melodia. Nieoczekiwany pomysł wyrwał go z apatii. Napisał piosenkę i nadał jej tytuł "Ponura niedziela." Jej słowa mówiły o tragicznych przeżyciach kochanka. Jego dziewczyna umarła, a on chce popełnić samobójstwo, żeby znów się z nią połączyć.

Kiedy Seress chciał upowszechnić swoją kompozycję, wydawnictwo odmówiło mu publikacji nut, ponieważ uznano, że "Ponura niedziela" jest zbyt melancholijna. Uważano, że będzie lepiej, jeśli ludzie nigdy jej nie usłyszą. Była to myśl prorocza, ponieważ wkrótce po opublikowaniu w innym wydawnictwie, smutna piosenka zdobyła ponurą sławę. Zaczęto wierzyć, że wywołuje manię samobójczą.

Pierwszy przypadek zanotowano wiosną 1933 r. Młodzieniec, siedzący w budapeszteńskiej kawiarni poprosił orkiestrę o wykonanie "Ponurej niedzieli." Kiedy orkiestra skończyła grać, poszedł do domu i zastrzelił się. Relacjonując osobliwe dzieje piosenki w The Unknown (maj 1987), Tane Jackson opisuje wiele innych podobnych sytuacji, choć nie podaje żadnych nazwisk ofiar na potwierdzenie jej fatalnej mocy. Podobno wśród ofiar smutnych tonów znalazło się także kilku piosenkarzy, którzy odważyli się włączyć utwór do swojego repertuaru.

Pewnego dnia zaniepokojeni mieszkańcy domu w Londynie włamali się do mieszkania, z którego dobiegały ich obsesyjne dźwięki "Ponurej niedzieli". Na podłodze leżała właścicielka mieszkania, młoda kobieta, która zmarła z powodu przedawkowania narkotyków, podczas gdy gramofon bez końca odtwarzał płytę z melancholijną piosenką.

Pod koniec lat trzydziestych wypadków było już tak wiele, że rząd węgierski zabronił publicznego wykonywania "Ponurej niedzieli." Wielu muzyków przyjęło tę decyzję z wielką ulgą, ponieważ obawiali się o swój własny los, ilekroć musieli wykonywać dziwną kompozycję Seressa. Liczne rozgłośnie radiowe, w tym BBC, rozważały zakaz jej emisji. Stacje lokalne w Stanach Zjednoczonych odmawiały jej nadawania. Kilka rodzin samobójców połączyło wysiłki, domagając się całkowitego zakazu jej wykonywania. Ogółem naliczono 200 ofiar melodii.

Anaelską wersję "Ponurej niedzieli" stworzył Sam Lewis. W 1941 r. piosenkę włączyła do swojego repertuaru i nagrała na płycie Billie Holliday. Wówczas jednak fama utworu zbladła w obliczu dramatycznych wydarzeń historycznych. Druga wojna światowa zbierała krwawe żniwo, a prawdziwe tragedie przysłoniły urojone dramaty. A jednak nawet wtedy zdarzały się wypadki zainspirowane osobliwą melodią.

Gordon Beck z Salisbury w Wiltshire, lotnik z 76 szwadronu RAF Yeravda, służący w Poonie w Indiach w 1946 r. wspominał niedawno, jak jeden z jego kolegów doznawał uczucia wielkiego smutku, ilekroć słuchał płyty z "Ponurą niedzielą" (w wersji nagranej przez orkiestrę Artiego Shawa i wokalistkę), twierdząc, że nękają go wówczas myśli samobójcze. Beck nie przejmował się zwierzeniami kolegi, ale zrozumiał jego niepokój, kiedy siadł za sterem samolotu. Stwierdził wówczas, że melodia "Ponurej niedzieli" obsesyjnie go prześladuje, mimo huku silnika. Postanowił więc nigdy więcej nie słuchać posępnej piosenki.

Jak wyjaśnić niezwykły wpływ melodii? Tane Jackson twierdzi, że Seress wyraził swoje własne głębokie uczucie rozpaczy tak sugestywnie, że udzielało się ono słuchaczom jego kompozycji. Ogarnięci smutkiem, postanawiali odebrać sobie życie. Nie jest to tak nieprawdopodobne, jak mogłoby się wydawać. W książce The Secret Power of Musie, David Tame dowodzi, że muzyka miewa niezwykły wpływ na zachowanie ludzi. Może powodować stres i zmianę rytmu uderzeń serca, wpływać na procesy trawienne i metaboliczne, kształtować reakcje emocjonalne i intelektualne.

W dziejach "Ponurej niedzieli", najbardziej znamienne wydają się losy ludzi, którzy przyczynili się do jej powstania. Jej kompozytor, Reszo Seress popełnił samobójstwo w 1968 r., skacząc z okna. Uprzednio miał wyznać, że już nigdy nie stworzy żadnego przeboju. Dziewczyna, która odtrąciła go przed laty, także popełniła samobójstwo. Obok jej ciała znaleziono kartkę, na której widniały słowa: "ponura niedziela."

Zła sława otacza także piosenkę "I Dreamt That I Dwelt in Marble Halls" z operetki Rudolfa Frimla The Bohemian Girl. Podobno przynosi ona pecha, każdemu, kto ją usłyszy. Artyści wykonują ją bardzo niechętnie, lękając się złego uroku równie mocno, jak aktorzy szekspirowskiego Makbeta, którego wolą nazywać "dramatem szkockim", nie chcąc wymawiać fatalnej nazwy. Nikt jednak nie wie, w jaki sposób i dlaczego piosenka Frimla zyskała ponurą reputację.

Można by sądzić, że "Ponura niedziela" i wiele innych kompozycji to dzieła nie tyle świadomości, ile podświadomości. Pewnej nocy włoski kompozytor Giuseppe Tartini śnił, że diabeł gra osobliwą kompozycję na skrzypcach. Kiedy się obudził, zapisał nuty utworu, który słyszał we śnie. Choć uważał, że to, co stworzył na jawie nie dorównuje nocnej wizji, "Diabelski tryl" stał się jego najsłynniejszą kompozycją. W Yesterday and Today Ray Coleman wyjawia, że późnym rankiem 1963 r. Paul Mc Cartney usłyszał we śnie dźwięki piosenki, która wkrótce stała się jednym z największych i najczęściej wykonywanych przebojów na świecie. Z marzenia sennego zrodziło się Yesterday."

Wiele osób w Anglii i USA popełniło przez nią samobójstwo (tam jest ,że w sumie około 200 osób) i nawet zabroniono jej nadawania.

Piosenka YouTube

#creepy #creepystory #muzyka #samobojstwo #paranormalne #innastronaswiata pokaż całość

#humorobrazkowy #czarnyhumor #heheszki #samobojstwo

źródło: i.imgur.com

#anonimowemirkowyznania
Krótko. Mam 33 lata i za miesiąc mam urodziny. Każde moje urodziny przyprawiają mnie o zawroty głowy i duszność, bo kojarzą mi się z najgorszym. Z tym że się nie starzeję. Teoretycznie jestem mężczyzną, ale wyglądam jak 13 latek. Nie mam zarostu, mam małą, okrągłą twarz jak dziecko, żadnej męskiej cechy we mnie nie widać. Moja siła fizyczna jest tak samo niska jak dziecka przez co co 2-3 miesiące tracę pracę z powodu wyczerpania i już mam poważne problemy z kręgosłupem. Do tego wiele problemów emocjonalnych, nie tylko spowodowanych traktowaniem mnie gorzej przez innych. Cały czas jestem wyśmiewany, znęcają się nade mną, byłem bity. Mężczyźni nie uważają mnie za człowieka. Kobiety też mnie omijają. Często dostaje latki homoseksualisty, choć nim nie jestem i też spotykają mnie nieprzyjemnosci z tego powodu. A ja sie zamykam w sobie coraz bardziej nienawidząc siebie. Nie spelniam sie jako mezczyzna ani z wyglądu, ani w pracy, ani emocjonalnie bo mam gorsze wahania dzien w dzien niz baba w ciazy. Leczylem sie psychiatrycznie juz 5 razy na oddziałach zamkniętych. Rodzina chce mnie wyrzucić z domu bo juz ma dosc. Czy jedyne co mi zostało to sie zabić? Nie dojrzałem, to musi być jakaś choroba, ale naukowcy jeszcze jej nie znają. Dlaczego musiało mnie to spotkać i bóg mnie kazać będzie za wszelkie grzechy, kiedy jest mi duzo trudniej? Jak moge spelniac wszystkie męskie zachowania w ogole nie będąc mężczyzną? Jestem jak dziecko cały czas i kazdy dzien to dla mnie wielki trud. Kazda praca, kazdy kontakt z mezczyznami, wiekszosc kontaktow z kobietami. Po co ja zyje i co mam ze sobą zrobic? Brakuje mi juz pomyslow. Najgorsze ze w mojej niestabilnosci nie umiem sie utrzymac nigdzie i nie jestem samowystarczalny, bo tak silne emocje mną miotają, a tak mnie boli kazda krytyka, wysmiewanie, taką traumy dostaje ze zawału w koncu dostane.

#pomocy #choroby #psychiatria #depresja #nienawiscdosiebie #jakisulom #samobojstwo #przegryw

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: kwasnydeszcz pokaż całość

źródło: 3.bp.blogspot.com

#depresja #samobojstwo

piłem już ze litra wódy albo więcej dziennie i postanowiłem to skończyć. obudziłem się rano, napiłem się i już nie wiedziałem czy to ja oddycham czy to już powietrze oddycha mną. pojechałem na stacje i wskoczyłem na szyny przed pociągiem kładąc się tak żeby mnie przeciął w miejscu klatki piersiowej, żeby nie było żadnego rykoszetu... zatrzymał się, bo nie przewidziałem, że będzie zwalniał... zacząłem uciekać, złapał mnie konduktor pociągu i zadzwonił po policje. starał się być przyjacielem, a po przyjeździe policji żegnał się ze mną serdecznie. zapomniałem mu powiedzieć, że mam to w dupie. policja spisała zeznania i zawieźli mnie do szpitala rozmawiając w karetce o dupie marynie - dzień jak co dzień dla nich.

po przyjeździe do oddziału wsadzili mnie do pokoju bez klamek i bez niczego czym mógłbym sobie zrobić krzywdę. chciałem zapalić - pani pokazała napis na ścianie - no smoking. w sumie wylądowałem w szpitalu na 7 dni, w normalnym szpitalu. to było w uk. no i był full wypas. menu - czy chcę rybkę na obiad, a może kotleta... po wyjściu ze szpitala kupiłem 6 mocnych browarów.

potem jeszcze próbowałem się powiesić, ale instynkt przetrwania był taki silny, że tylko zasnąłem nawalony ze sznurem obok. kto się powiesi to szacun za siłę woli...

już nie planuję samobójstwa. ale idę po jeszcze 1 browara bo tylko to daje mi szczęście. pokaż całość

W Rosji wiceminister służby zdrowia Tatarstanu Elena Szymszmarowa została zatrzymana za defraudację 5,1 mld rubli. Zatrzymana odpowiedziała na przesłuchaniu że jest gotowa zeznawać w śledztwie. Na tej podstawie została wypuszczona do domu. Kilka dni później została odnaleziona martwa w swoim domu. Wstępne przypuszczenia policji to samobójstwo

pokaż spoiler zadała sobie 8 ran kłutych nożem w szyję, a sąsiedzi dziwią się że osoba mająca wykształcenie medyczne i dostęp do leków wybrała taki bardzo brutalny sposób śmierci


http://www.evening-kazan.ru/articles/zagadochnaya-smert-zamministra-v-tatarstane-ona-slishkom-mnogo-znala.html

#rosja #samobojstwo #pdk #brutalnesamobojstwo #aryoconcent pokaż całość

źródło: evening-kazan.ru

Mamy teraz najlepszą porę do powieszenia się na dworze. Ciało od razu nie zgnije i nie będzie śmierdzieć
#depresja #samobojstwo

Jak poradzić sobie z tym że najbliższa mi ostatnio osoba chce sie zabić przez mirko?
usunęła konto a i tak musi dalej się męczyć z ludźmi (z tymi szmatami) którzy bezpodstawnie niszczą jej psyche?
#pomocy #psychiatria #samobojstwo

Mój dziadek właśnie umarł. Nie przeżywam tego jakoś szczególnie bo nigdy nie mieliśmy ze sobą bliskiego kontaktu. Ale w kontekście #smierc i tym, że ja właściwie planuje #samobojstwo to zdaje sobie sprawę, że ja tak naprawdę nie chciałbym umierać. Ale żyć też nie za bardzo. Kilka dni temu trzymałem żyletkę i chciałem po prostu to zrobić (oczywiście wzdłuż, nie jak do teraz w poprzek po zewnętrznej stronie żeby poczuć trochę bólu)
No i co tu robić, analizuje wszystko 24h/7 staram się znaleźć rozwiązanie ale nie ma, liczę wszystko i wychodzi mi, że czeka mnie życie włóczęgi. Tu powstaje pytanie czy lepiej żyć jak menel czy umrzeć jak człowiek, młodo chociaż niczego nie doświadczając bo życie spędzone w 4 ścianach, dosłownie.
Nie wiem, tak się zastanawiam i wylewam #przemyslenia
#przegryw pokaż całość

Święty Pepezjusz ukrzyżowany przez normików. Po 3 dniach zmartwychstanie i udowodni, że nie ma przegrywu z którego wyjść nie może. Przeszedłszy największy przegryw wyrośnie jak źdźbło wśród gleby suchej i skał popękanych albowiem tak silny będzie jego wygryw nad wygrywami przeszedłszy drogę największego przegrywu.Oto słowie żabie...

#pepe #smutnazaba #rozwojosobistyznormikami #motywacja #przegryw #wygryw #samotnosc #depresja #samobojstwo
@Reniferus @krystiano_ps3 @KZ_89 @Mataro @WedrowiecAtte @panparowkazbiedronki pokaż całość

Swiety pepe błogosławi cierpiącego anona przez normików. Dajcie plusa, a święty pepe pobłogosławi wam.
@KZ_89 @Jestem_spokojny @krystiano_ps3

#pepe #smutnazaba #rozwojosobistyznormikami #motywacja #przegryw #wygryw #samotnosc #depresja #samobojstwo pokaż całość

Pepe zstępuje do piekła ratując anona przebywającego wśród normickich diabłów. Dajcie plusa, a święty pepe pobłogosławi wam.

#pepe #smutnazaba #rozwojosobistyznormikami #motywacja #przegryw #wygryw #samotnosc #depresja #samobojstwo pokaż całość

Dzisiaj mi się śniło że psychiatra zamiast przepisać antydepresanty to przepisał Cyklon B w płynie i kazał wypić źeby zakończyć cierpienia. Może to rzeczywiście dobra terapia?

#heheszki #psychiatria #depresja #sny #samobojstwo

Współczynnik samobójstw w krajach europejskich.

#mapy #ciekawostki #samobojstwo

źródło: fromapp.jpg

Jeśli planujecie samobójstwo to nie rzucajcie się na tory. Nie jutro i w niedzielę. Prokurator godzinę będzie jechał i cały szlak zamknięty przez to. A jak trup trafi na oba tory jednocześnie to już kaplica totalna
#bitcoin #samobojstwo #pociagi

#anonimowemirkowyznania
Długo się zastanawiałem czy tu o tym napisać. Ale w sumie co mi zależy. Trochę się napiłem, to się robię wylewny, a anonimowo jest łatwiej. Może mnie Asterling nie sypnie ( ͡º ͜ʖ͡º)

TLDR:

pokaż spoiler Od lat zmagam się z bpd. Nie mam perspektyw na poprawę, 2 razy lądowałem w szpitalu z powodu próby samobójczej. Nie każdy border to niezrównoważony zjeb.
Ostrzegam, tekst poniżej jest cholernie długi


Zanim przejdę do konkretów, chcę postawić sprawę jasno: nic głupiego nie planuję.

Ten tekst piszę po to, żeby Ci pozwolić dostrzec osoby koło Ciebie, które mogą się z tym zmagać. Nie dam tu rad jak im pomóc, bo gdybym wiedział, to sam bym sobie pomógł.

A piszę do "Ciebie" a nie "Was", bo o tak osobistych rzeczach nigdy nie mówię w grupie, zawsze sam na sam. Tak mi jest łatwiej też pisać, mam poczucie, że piszę do tej jednej osoby która zdecyduje się to przeczytać i mnie zrozumieć. Jeśli to będzie więcej niż jedna osoba, to i tak wolę się zwrócić do każdego z osobna niż wszystkich na raz.

Diagnozę Borderline Personality Disorder usłyszałem w wieku 18 lat. Powiedziała mi ją psychiatra, która dobrze mnie znała. Obserwowała mnie od jakiegoś czasu, bo znała mnie nie tylko z relacji pacjent-lekarz. Wcześniej myślałem, że mam po prostu depresję, której nie mogę się pozbyć. Zresztą w okresie dorastania dzieje się wiele, więc myślałem, że to po prostu mi przejdzie. Doradziła mi (choć nie wiem czy słusznie) żebym się zapoznał z materiałami na temat tego zaburzenia osobowości (ważna informacja: zaburzenie osobowości to nie to samo co choroba psychiczna, chorobę można leczyć a osobowość po prostu się ma). Po przeczytaniu wielu tekstów na ten temat zacząłem wiele rozumieć o sobie, dlaczego się czuję tak jak się czuję i jak działam. Najbardziej jednak zdołowały mnie słowa tej psychiatry. Po tym, gdy mnie uprzedziła (też nie wiem po ch*j mi to mówiła) że to zaburzenie z największym odsetkiem samobójstw, powiedziała mi, że jeśli dożyję 25 lat to powinno być trochę lepiej. Żesz ja p****lę. Minę i ton głosu miała wtedy, jakby mi mówiła że mam raka który mnie wykończy, choć może akurat w tym miała trochę racji. Niemniej jednak to zachowanie uważam za skrajnie nieprofesjonalne.

Zróbmy przerwę w tej he he wzruszającej historii, żebym mógł Ci przybliżyć o czym właściwie piszę, może będziesz sobie w stanie wyobrazić jak wygląda to co się dzieje w moim umyśle. Na początek zacznę od podziału borderów. Pierwszy, najbardziej znany, to tzw. acting-out. Jest powszechnie kojarzony z laskami które odwalają chore akcje, reagując skrajnymi emocjami na to co się dzieje w otoczeniu. Ciężko mi się w ich imieniu wypowiadać, ponieważ ja należę do typu acting-in, czyli wszystkie skrajne emocje przeżywam skrycie, nie okazując ich. Moje codzienne życie wypełnia pustka, której nic nie jest w stanie wypełnić. Brak poczucia sensu w życiu, brak umiejętności odczuwania radości czy szczęścia. Odczuwam bardzo silny ból psychiczny, który chyba najbardziej mi się kojarzy z uczuciem po śmierci kogoś bliskiego, jednak nie ma na to uzasadnienia w otoczeniu ani żadnej racjonalnej przyczyny. Ból miewa różną intensywność, choć z czasem stwierdzam, że jedynie go tłumiłem albo negowałem, lecz nigdy tak naprawdę się go nie pozbyłem. Do tego dochodzi jeszcze poczucie lęku przed porzuceniem przez ludzi na których mi zależy, co akurat nie jest moim zdaniem dziwne. Biorąc pod uwagę moją przypadłość, spodziewam się, że prędzej czy później kogoś odstraszę lub zniechęcę do zadawania się ze mną. To wszystko razem mnie popchnęło do 2 poważnych prób samobójczych, nie będę pisał kiedy dokładnie bo to bez większego znaczenia dla reszty historii.

Zapewne przeszło Ci przez myśl: użalasz się nad sobą, zrobiłbyś coś ze swoim życiem, znalazł sobie zajęcie, dziewczynę, to skończysz p****lić.

I tutaj kilka słów w tej kwestii. Spełniłem parę swoich marzeń. Skakałem ze spadochronem, wyjechałem do Stanów na jakiś czas. Jednak to nic nie zmieniło. Pomału do mnie docierało: to co masz w swojej głowie nigdy Cię nie opuści nieważne gdzie jesteś i co robisz. Z czasem traciłem nadzieję. Potem poznałem dziewczynę, która zechciała mnie wysłuchać i zrozumieć. Okazała mi zrozumienie i ciepło, których wcześniej u żadnej nie czułem. Byliśmy razem przez jakiś czas, ale niestety się posypało. Potem szukałem pociechy w seksie, który miał być rzekomo bez zaangażowania, ale zorientowałem się niedługo, że tak nie umiem. Desperacko szukałem czegoś, co zapełni moją wewnętrzną pustkę, więc nie umiałem pozostawać obojętny. Potem w końcu poznałem dziewczynę, z którą jestem do dzisiaj. A co się jeszcze wydarzyło w międzyczasie? Skończyłem studia, próbowałem swoich sił w różnych miejscach pracy, w moim obecnym mi całkiem dobrze idzie. Awansowałem niedawno i zarabiam całkiem niezłe pieniądze. I o dziwo nawet jestem całkiem lubiany (podobno). Znalazłem sobie nawet hobby. "To czego byś jeszcze chłopie chciał?" myślisz sobie pewnie teraz. Od dawna pragnę tylko jednej rzeczy, której nie jestem osiągnąć: uwolnić się od bólu.

"A byłeś z tym u specjalisty?"

No ba. Naliczyłem chyba z 4 psychiatrów i 5 psychologów. Psychiatrzy jak wiadomo, to ludzie od prochów, ale żaden "lek" nie przyniósł ukojenia. Jedyne co mi to dało, to otępienie, jakbym przestał odczuwać jakiekolwiek emocje. Wolałem już przestać to ścierwo brać i poczuć cokolwiek, nawet jeśli to coś złego, niż nie czuć nic. Nawet raz nieświadomie jedna lekarka dała mi leki, którymi spróbowałem się zabić. Na "szczęście" miał mnie kto uratować. Psychologowie? Mogę ich podzielić na 2 grupy. Grupa 1: popełniała kardynalny błąd. Okazywali mi litość i współczucie, przez co chyba sami nie umieli dać mi oparcia lub kopa, od którego hipotetycznie miałbym się odbić. Grupa 2 nie dawała się ponieść emocjom, była logiczna i stanowcza. Potrafili mnie (zapewne w celach terapeutycznych) wkurzyć i kłócić się ze mną, ale prędzej czy później rozkładali ręce mówiąc "to ja już nie wiem o co ci chodzi".

Mam teraz 27 lat i nigdy w życiu nie czułem szczęścia ani radości. Owszem, nieraz czułem ekscytację i satysfakcję, ale nie stawiałbym tego na równi. Moja dziewczyna czuje że się psuje. Widzi, że jestem nieszczęśliwy a ja widzę jej bezradność i frustrację z tym związaną. Myślę czasem nawet, czy by tego związku nie zakończyć, niech nie marnuje na mnie życia. Widzę, że mnie bardzo kocha, przez co boli mnie jeszcze bardziej, że mogę jej zmarnować życie. A boję się też ją zostawić, bo czuję, że nikt mnie tak już nie pokocha.
Znalazłem w pracy osobę, z którą udało mi się nawiązać bliższą więź i powiedziałem jej niedawno sporą część prawdy o sobie. Potrzebowałem tego, bo z dziewczyną nie chcę o tym rozmawiać, bo nic już jej nie powiem czego nie wie, a tylko będę ją dodatkowo dołował że jest jak jest. Ale o tę znajomość z pracy też się boję, że może powiedziałem za dużo albo że kiedyś coś odp***dolę co tę znajomość zniweczy. I choć rozmowa i fakt że ktoś mnie rozumie sprawia, że jest mi lżej, to niestety nic nie pomaga do tego stopnia, żebym mógł powiedzieć że czuję się dobrze. Obecnie przed snem piję, bo inaczej aż się trzęsę zanim zasnę

Dlaczego ludzie z borderline próbują popełnić samobójstwo? Nie dlatego, że są tchórzami. Moja sytuacja życiowa jest na tyle stabilna, że nie mam czego się bać, i pewnie niejeden by się ze mną chętnie zamienił. Nie dlatego, że nie mają dla kogo żyć. Ja wiem że mam dla kogo żyć, dlatego żyję, a właściwie zmuszam się do życia. Ale przychodzi prędzej czy później taki moment w życiu ludzi z tą przypadłością, że chęć uwolnienia się od nieustającego psychicznego bólu staje się silniejsza od emocji i racjonalizacji które trzymają nas przy życiu. Czasem myślę sobie, że wolałbym mieć problem z ręką niż z głową. Jeśli ręki nie da się wyleczyć to w ostateczności można ją obciąć żeby uratować człowieka, a głowę to już niestety nie bardzo.

Póki co jakoś wegetuję. Wypracowałem sobie sposób na funkcjonowanie w społeczeństwie. Lęki i problemy staram się ubierać w sarkastyczny i cyniczny humor. Wiem kiedy i jak się zachować i staram się to robić, mimo że najczęściej nie ma to odzwierciedlenia w tym jak się czuję. Lecz niestety, mam coraz mniej sił. Nie wiem co będzie w przyszłości, bo wolę o niej nie myśleć.

Napisałem tu po pierwsze, żeby dać ujście temu co we mnie siedzi. Wyrzucam to wszystko z siebie, z nadzieją, że odczuję choć odrobinę ulgi. I chyba trochę mi lżej. Wolę tutaj niż zrzucić to wszystko, na tę jedyną osobę, przed którą mogę się obecnie otworzyć, i która już raz mnie wysłuchała, bo boję się, że albo ją to przerośnie albo będzie miała mnie dość.

Jeśli udało Ci się przeczytać całość, to po pierwsze gratuluję wytrwałości, po drugie dziękuję. Wiem że tym tekstem nie zmienię stereotypu borderline'a zjeba, ale może chociaż Ciebie przekonam, że w głębi jestem normalnym człowiekiem, mimo bólu i lęków które odczuwam.

Ciesz się ze wszystkiego z czego możesz, czerp szczęście z czego się tylko da, nawet jeśli nie wszystko Ci się w życiu układa. Doceń że możesz, bo są tacy którzy niestety nie wiedzą jak to jest. Może są koło Ciebie i nawet o tym nie wiesz. Może po przeczytaniu tego ich dostrzeżesz, choć zwykle dobrze się kamuflujemy.

Dziękuję Ci jeszcze raz za przeczytanie. Wiem że nigdy się nie dowiem na pewno czy ktokolwiek doczytał do końca, ale fajnie jest pomyśleć, że chociaż jedna osoba to zrobi.

#void #chorobypsychiczne #borderline #samobojstwo #feels

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: kwasnydeszcz pokaż całość

Dziś dowiedziałem się, że moją koleżankę z podstawówki zamknęli pół roku temu w psychiatryku( ͡° ʖ̯ ͡°)
Uwaga to będzie #truestory bez szczęśliwego zakończenia

W skrócie.
Wyszła za mąż za informatyka. Gość przejawiał zainteresowanie głównie komputerami itp.
Po około 2 latach znalazła sobie #bolecnaboku
Kolejny rok i mąż łapie o co chodzi ᶘᵒᴥᵒᶅ
Popełnia #samobojstwo wieszając się na klatce schodowej tuż przed drzwiami
Zostawia kartkę

Zapamiętaj ten widok na zawsze. #japierdole

Tak się jakoś dzieje, że to właśnie ona go znajduje ¯_(ツ)_/¯
Kobieta przez kolejny rok nie może się pozbierać, przestaje całkowicie wychodzić z mieszkania w końcu sama podejmuje próbę samobójstwa.

Chyba muszę się napić (ꖘ⏏ꖘ)

#zwiazki #psychologia #niewiemjaktootagowac pokaż całość

Od 17 urodzin nie było tygodnia bym nie pomyślał o śmierci, od 20 roku życia nie było chyba dnia bym o tym nie myślał, dziś jest kilka miesięcy po moich 21 urodzinach i od ok. tygodnia nie mam poranka bez tej myśli. Pojawia się ona w głowie sama i bardzo szybko po przebudzeniu, maksymalnie 20 sekund. Wiem, że może wam się to wydawać dziwne, ale to jest moja rzeczywistość i jak teraz to sobie uświadomiłem to sam nie wiem co o tym myśleć. Widać wyraźną tendencję wzrostową, lecz nie jest mi z tego powodu ani trochę przykro pewnie dlatego, że pogodziłem się może nie tyle ze śmiercią (jej się boję), co z myślą, że kiedyś moje istnienie się zakończy. Zależnie od mojego nastroju ta myśl, albo mnie rozwesela, albo demotywuje do działania, co później skutkuje zwiększeniem się smutku i pogorszeniem nastroju. Jak to jest u Was?
#depresja #samobojstwo pokaż całość

NOGI MARESUKE (1849–1912), generał japoński. W czasie przewrotu 1868 stanął po stronie cesarza Mutsuhito. W 1896 gubernator Tajwanu. Jako dowódca 3. armii w wojnie rosyjsko-japońskiej zdobył Port Artur (2 stycznia 1905) i odniósł zwycięstwo pod Mukdenem (9 marca 1905). Po wojnie otrzymał tytuł hrabiego. W dniu pogrzebu cesarza popełnił (jako wierny wasal) wraz z żoną seppuku. Później ku jego czci wzniesiono w Tokio świątynię.
#japonia #generalowie #seppuku #samobojstwo #ciekawostkihistoryczne #historia pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Yo @Moderacja, jak czytam takie wpisy - zawsze zastanawiam się, czy ktoś mówi serio czy nie. IMHO potrzebna jest tu interwencja (kiedyś już dzwoniłem na policję z numerem ip, i ludzie wpadli na chatę jednej użytkowniczce). Moglibyście coś zdziałać?
#wykop #depresja #samobojstwo #wykopefektpotrzebny

źródło: Screenshot from 2018-01-24 23-58-42.png

Zaplusuj jeśli chcesz zdechnąć. Pokażmy ile nas jest.
#depresja #zalesie #przegryw #samobojstwo

Ja pierdole, stoję na stacji bo powiedzieli przez mikrofon ze zatrzymujemy się na chwile bo jakaś osoba nieznana (tzn nie ze staffu) stoi na torach, i teraz slysze jak się kłócą pracownicy z kims, ja pierdole gdyby goscia nie zauważyli to bym kurwa siedział w pociagu i nawet nie poczuł jak ktoś zginął obok mnie, aż mi serce kurwa wychodzi #pociag #uk #afera #pociagi będę wolał do następnego wpisu jak coś się będzie działo #samobojstwo pokaż całość

źródło: embed.jpg

Nie polecam psychozy schizofrenicznej 0/10 dziwie sie ze umiem mirko obslugiwac w tym stanie

#schizofrenia #psychiatria #samobojstwo #depresja

Na chuj ja żyję

#samobojstwo #depresja #przegryw

Ciekawe jest to, że na temat samobójstw w Polsce ciągle jest cicho, tak jak było o smogu przez ostatnie 30 lat, a problem cały czas rośnie. W takim tempie, to niedługo dobijemy do top 10.
#ciekawostki #samobojstwo #statystyka #polska

źródło: alejaja.png

#depresja #samobojstwo #neurologia #psychologia #psychiatria #swietokrzyskie #kielce

Wpis długi, odnoszący się do tego co napisałem przed usunięciem poprzedniego konta jakoś pod koniec października. Powrót czysto spontaniczny, dokładnie to samo co ostatnio robiłem, ale także pokazujący co się ogólnie dzieje z takimi ludźmi jak ja i jak zapatrują się na pewne rzeczy.

Ostatnio poruszony przeze mnie temat, to testowanie pistoletu czarnoprochowego. Teraz ogólnie będzie więcej informacji. Jakieś 2 tygodnie przed swoimi 30 urodzinami, postanowiłem w końcu sprawdzić czy działa. Wcześniej wszystko zaplanowałem i przygotowałem, jednak jak to u mnie bywa… impuls i wszystko poszło się jebać. Poszedłem, przechodząc obok Dyckerhoff Beton Polska Sp. z o.o., w stronę pobliskich terenów. Wybrałem je głównie dzięki temu, że są w miarę puste, bez ludzi, na skraju osiedla. Trzęsły mi się ręcę, wyjąłem pistolet, nałożyłem kapiszon, strzał. Odrzut znikomy, potem dym, huk poczułem w uchu, echo wystrzału rozeszło się po okolicy, psy zaczęły szczekać. Jeśli ktoś to słyszał, przepraszam, naprawdę, mieszkańców okolicy ul.Malików. Po wszystkim wróciłem do domu, planować kolejne podejście.
13 grudnia nastał. Bębenek ma miejsce na 6 kul, załadowałem całość i poszedłem, tym razem dalej, oczywiście znów w stronę terenów odległych. Dogodnym miejscem, tak mi się wydawało, okazał się lasek w pobliżu rzeki Sufraganiec. W sumie zajęło mi wszystko z powrotem ponad 2 godziny, z czego po przybyciu na miejscu, po jakiejś chwili zacząłem się śmiać, a potem uklęknąłem i zacząłem płakać. Strzeliłem raz, techniczny problem. Pewna rzecz nie dawała mi spokoju. Wróciłem do domu i kiedy zobaczyłem i usłyszałem swoją matkę, stwierdziłem “powinienem się zajebać”. Tego samego dnia, umówiłem się, ze swoim psychiatrą [Marta Cholewicka]. Pierwszy wolny termin był na 03.01.2018, napisałem w wiadomości co się stało i udało mi się dostać termin na 15.12.2017 o godz. 8.00 [przyjmuje na ul.Wspólna 1/2]. Pojawiłem się, no i niestety zgrzyt. Jednakże, zanim rozwinę ten temat, muszę stwierdzić, iż nie mam najmniejszego pojęcia dlaczego zgłosiłem się na wizytę, skoro każde spotkanie zawsze przebiega tak samo, z równie podobnymi rezultatami. Na miejscu wyszło na to, że ostatni raz byłem 2 lata temu, miałem ze sobą sznur, oddałem go Pani dr, gdyż mi nie był już potrzebny. W żadnym miejscu w którym byłem, nie było odpowiednich drzew na których mógłbym się powiesić. Miałem także ze sobą swoje zapiski i list pożegnalny, które zostawiłem. Pani Marta miała się ze mną skontaktować na początku przyszłego tygodnia i to omówić, jednak nic takiego się nie stało. Zabrałem także buteleczkę z rozdrobnionymi wszystkimi swoimi tabletkami. Teraz powracając do tego, dlaczego moja wizyta okazała się być niewypałem. Wcześniej wizyty były godzinne, ja mam co powiedzieć i po to głównie przychodzę, chcę żeby ktoś mnie wysłuchał. Kurwa, 30 lat czekam i szukam kogoś, kto by chciał mnie wysłuchać, może ktoś by mi coś doradził, albo nie wiem, cokolwiek. Godzinne spotkania zostały skrócone do 30 minut, kilka pytań i recepta, czyli kolejna wyjebka, znowu sugerowanie mi szpitala, po raz kolejny musiałem napisać “nie zgadzam się na pobyt w szpitalu psychiatrycznym + podpis”, potem tradycyjnie leki [teraz padło na: Sulpiryd, Depakine], które w żaden sposób nie zmienią mojej sytuacji, ani nic, sugerowanie terapii. Zapytałem o eutanazję, ale odpowiedź odmowna. W ciągu tych kilkudziesięciu minut udało mi się coś tam powiedzieć, ale to kropla w morzu moich potrzeb. Myślę, a nawet i wiem, że Pani Marta już podchodzi do swoich pacjentów, jak do klientów, a nie ludzi w potrzebie, patrzy na nich przez pryzmat książkowej regułki, szufladkuje. Skończyło się osobiste podejście. Teraz jest “dzień dobry, co się stało, recepta, 100 zł, wypierdalaj”. Źle się po tym poczułem, bardzo, oczywiście wspominałem, że to nie koniec i kwestia czasu zanim znów pójdę do lasu.

Zrobiłem to w następnym tygodniu. Za każdym razem wybieram inne miejsce, teraz padło na ul.Białogońska i pobliskie tereny. Dzień wcześniej kupiłem sobie wino, a wspomniany wcześniej miks tabletek, zmieszałem w drugiej butelce z resztkami trunku. Szedłem wzdłuż drogi, aż w końcu znalazłem kilka drzew i usiadłem sobie pod jednym z nich. Wyjąłem wino i zacząłem pić. Po jakimś czasie było mi tak zimno, iż zacząłem się trząść, drugą butelkę zostawiłem na miejscu i tak włóczyłem się ok. 6 godzin po Kielcach. Powrót do domu i wtedy się zaczęło, łzawiły mi oczy, katar, kaszel, temperatura, minęło po kilku dniach.

Powitałem kolejny tydzień, jako wciąż żywy człowiek i nie powinno nikogo dziwić, że znów wyruszyłem do lasu, tym razem po raz 4. Znów ta sama droga, znajome okolice, tradycyjnie jeszcze dalej, w okolice Brusznia. Problem polegał jednak na tym, iż zboczyłem celowo z drogi, aby wejść w głąb lasu i gdzieś tam sobie przycupnąć i się zastrzelić. Natrafiłem jednak na metalowe druciane ogrodzenia, gdzie tylko spojrzeć z wąskim przejściem. W pewnych miejscach były drabinki, nie mam pojęcia po co to wszystko. Trochę pochodziłem, zacząłem myśleć o dziwce, którą sobie upatrzyłem na Roksa.pl, wokół mnie coraz ciemniej, zimniej, aż w końcu wróciłem.

Za każdym razem jak wychodzę, czuję się świetnie, nastaje błogi spokój i japa sama mi się cieszy, ale na miejscu, czuję co innego. W mojej głowie jest pełno myśli pokroju “a może gdyby”, “jest tyle możliwości, to nie może tak się skończyć”, “muszę jeszcze to zrobić” i inne tego pokroju, ja się nie bronię, to broni się coś w mojej głowie, jeszcze, chociaż za każdym razem posuwam się coraz dalej i wiem, że za którymś razem już tam zostanę. Więc idę do tego kurewskiego lasu, wyjmuję ten pistolet i przykładam sobie go tu i ówdzie, przeważnie do czoła pomiędzy oczami [wcześniej myślałem o sercu] i myślę, ale za chwilę dochodzę do innych wniosków. Wszystko jest takie dziwne. Prawdę powiedziawszy, to ja nawet nie pamiętam dokładnie dat, kiedy wychodziłem. Czuję się jak by od tych wydarzeń minęło już kilka lat, a przecież nie minął nawet i miesiąc. Gdzieś gubię dni i naglę dociera dociera do mnie, że np. jest środa, a mi wydawało się, iż jest poniedziałek. Mój sen się pogorszył, tu również czasem kładąc się, nie mam pojęcia kiedy się budzę, często wstaje, albo leżę bez możliwości zaśnięcia do np. 5, a 8 odpływam, czy budzę się o 15.

Psychiatra, tradycyjnie drążył w kierunku schizofrenii, jednak jest mi to obce, chociaż ostatnio zacząłem się zastanawiać, czy ja, jestem jeszcze sobą, czy już nie, ile jest mnie we mnie? Co do wielu rzeczy nie ma wątpliwości, dwubiegunowa wygrywa, wahania nastroju, jak nigdy i to właśnie wtedy wychodzę do lasu. Od tak, bez powodu, jakiś impuls i idę, a na miejscu do mnie dociera gdzie jestem i co chciałem zrobić.

W tym tygodniu przyszła do mnie kurtka w kamuflażu Flecktarn, co prawda za duża o jeden rozmiar, wydawało mi się, że lepiej będzie jak wezmę te kilka cm na zapas, ale wyszło inaczej. Mam w sumie już gotowy zestaw i wkrótce znów idę się przejść, tylko nie wiem zbytnio które okolice teraz wybrać. Na pewno wejdę gdzieś głęboko w las, znajdę sobie jakąś dziurę. Przez ostatnie wichury jest sporo połamanych gałęzi, zbiorę je, przykryję się i zdechnę. W liście pożegnalnym i reszcie moich zapisków oznajmiłem, iż nie chcę pochówku, dla mnie będzie lepiej jak zgniję w lesie. Tym razem nic nie zabiorę poza dokumentami, nie chcę mi się nosić tyle papieru, mieć zajętę ręce, na kompie folder jest już przygotowany, tylko pewnie znów trzeba będzie nieco zmienić treść. Format też zrobiony, dysk zewnętrzny ma trochę zawartości, ale specjalnie zostawiłem na nim pierdoły, wszystko co miało wartość jest usunięte.

Dzień następny i kolejny jest już za mną. Poprzednio dodawałem mniejsze wpisy w przeciągu kilku dni, teraz ograniczę się do 1 dłuższego, konta nie usunę, zostawię to wszystko.

Ostatnio często słucham One More Light - Linkin Park, albumu, który swoją drogą nie zachwyca, a wręcz przeciwnie. Kilka utworów jakoś się wybija, ale nie ze względu na aranżację, a tekst, jeśli chodzi o całokształt, to tytułowe One More Light wyciska ze mnie łzy. Przesłuchałem w bieżącym tygodniu całą dyskografię LP, jednak tym razem wsłuchałam się w tekst i szukałem drugiego dna. Osobiście, potrafię się w tym wszystkim odnaleźć. Problem polega jednak na tym, że jako osoba, która ma 30 lat, co jakiś czas przychodzi mi zmierzyć się ze śmiercią kogoś, kogo co prawda realnie nie było mi dane poznać, ale w jakiś sposób był częścią mojego życia. Jeśli zgon wystąpił z przyczyn naturalnych, wtedy mniej mnie to rusza, co innego samobójstwo. Ludzie, którzy można by rzecz mieli wszystko, wybrali takie, a nie inne wyjście. Byli przykładami, nie wiem jak to ująć w słowa, z racji tego, że wychowałem się bez ojca, patrzyłem na pewnych ludzi w określony sposób, iż oni zawsze będą. Okazuje się być inaczej, ich już nie ma, a ja wciąż trwam. Może to jest właśnie powód dla którego wtedy w lesie się rozpłakałem? Wcześniej tego samego dnia, dodałem wpis na Facebook’a, głównie była tam zbieranina ludzi napotkanych gdzieś w internecie, kilka ze świata realnego. Wziąłem ze sobą telefon, z każdym krokiem coraz mniej wierzyłem, że ktokolwiek zadzwoni. Liczyłem na pewną osobę, ale cóż, wyszło inaczej. Do dziś, brak kontaktu z niczyjej strony. I w sumie jest mi tak dobrze. Niech myślą, iż zdechłem. Jeśli ktoś tutaj dotarł, to gratuluję. Wpis nie jest dla “atencji”, chyba. Gdybym chciał uwagi, to przez ostatnie ponad 15 lat nie zamknąłbym się kompletnie na cały świat, co jak pisałem wcześniej na starym koncie, pozwoliło mi oszukać wszystkie osoby z jakimi miałem doczynienia. “Jestem niczym teatralny aktor, przywdziewam maskę i odgrywam swoją rolę.” Taka prawda, ludziom trzeba wiele rzeczy mówić wprost, a ja akurat zawsze działałem odwrotnie. Mówiłem, robiłem, zachowywałem się tak jak oni tego chcieli, dzięki czemu przestali mi pomagać, niektórzy tak to sobie tłumaczyli. Dla mnie było do kompletnie przeciwne odczucie. Nie można kogoś zamykać w szpitalu i mówić, że to dla jego dobra i robić całej masy innych rzeczy, tylko dlatego, iż Tobie wydaje się... . Czy ja jestem jakimś zwierzakiem, czyjąś własnością? Nie chcę nic nikomu mówić, nie chcę iść po pomoc, chciałbym, żeby to mnie ktoś odnalazł i do mnie wyciągnął rękę, zwracam uwagę na detale. Często się wycofuję, nie chcę brać udziału w wyścigu szczurów. Świat rządzi sie jednak pewnymi prawami i jeśli nie biegniesz z motłochem, to kończysz samotnie, nie liczy się kto ma rację, wszystko przestało mieć znaczenie. Presja społeczna również robi swoje. Chciałbym być różowym paskiem, patrzeć na tych wszystkich rycerzy, którzy przybyli pod mój blok chcąc mnie uratować, ale jako niebieski, mogę tylko zasilić policyjną statystykę i być poświewiskiem samców alfa.

Czasem chciałbym kogoś zranić, chciałbym, żeby ktoś na chwilę mógł być mną, albo przeżyć to co ja. Odnoszę takie wrażenie, że to mnie tutaj trzyma, fakt, iż nikt, dosłownie nie zauważy mojego zniknięcia, nikt nie zapłacze, nie powstrzyma mnie przed tym wszystkim. Wielokrotnie zastanawiałem się, czy nie skończyć gdzieś w miejscu publicznym, specjalnie, tylko po to, żeby ktoś zareagował. To ma sens, chwilowy, a potem co? Deja vu i powrót do rzeczywistości. Wymuszone ludzkie reakcje są nic niewarte, z tego też powodu lepszy jest las. Umrzeć samotnie, tak jak i żyłem samotnie. Co mi po takich ludziach, którzy teraz są, a za chwilę już ich nie będzie? To boli bardziej niż samotność. Przerabiałem już takie relacje. Dokładnie tak samo jest z osobami, które są niby od pomagania. Nie wiem ilu już psychologów i psychiatrów przerobiłem. Zawsze zaczyna się i kończy tak samo. Wizyta raz na ileś tam, siedzisz te 30 minut, czy tam godzinę i tyle, wychodzisz. Człowiek jest pozostawiony sam sobie. Odnośnie Pani Marty Cholewickiej, odradzam jeśli ktoś jest w stanie podobnym do mojego, ale polecam jeśli ktoś ma błahe problemy i żyje w matrix’ie będąc przekonanym, że tabletka to wszystko to czego im potrzeba.

Kilka dni temu na głównej był wpis o tym, że ludzie w depresji są realistami, natrafiłem też na kilka ciekawych wpisów.
Sporo osób twierdzi, że z tego co mi dolega łatwo wyjść, przykładów cała masa, chociażby znajdź sobie hobby, zajęcie. Mam, zawsze miałem, tylko nigdy nie byłem w stanie tego realizować, u mnie w mieście niestety tego nie ma. Inne rzeczy owszem, ale przeważnie odbijam się od tego, przez brak pieniędzy. Idąc dalej tym tropem, pewnych rzeczy po prostu mi się nie chce nie robić, bo nie dość, iż są bezcelowe, to nie odczuwam kompletnie nic. Od grudnia, do chyba ostatnich kilku dni nawet konia nie waliłem, ostatni raz tak długą przerwę miałem ponad 15 lat temu. Jeść też mi się nie chce, ani pić, nic. Pewne rzeczy można by zmienić jak bym miał jakieś towarzystwo, tak mi się wydaje, ale to może być błędne założenie. Może ja tylko sobie tak to tłumaczę, a jak by przyszło co do czego, to by się skończyło jak zawsze. Zawsze byłem marzycielem i szukałem perfekcji, gardziłem tym czym nie powinienem, nie korzystając. Patrzyłem gdzieś tam na odległy horyzont, cały czas wmawiając sobie, iż wkrótce tam się znajdę. Teraz niestety wiem, że nie warto patrzeć przed siebie w dal, a prosto pod nogi. Nie wybrzydzać, aż tak, żyć dniem dzisiejszym. W pewnym okresie swojego życia miałem takie podejście, iż nie warto z byle kim, ani byle czym. Potem trafiła się Justyna ze Skarżyska Kamiennego. Nic nas kompletnie nie łączyło. Napisała do mnie na Gadu-Gadu, a ja to dalej pociągnąłem. Kilka spotkań i w sumie tyle. Gorzej mi było z nią, niż samemu. To wszystko sprawiło, że jednak utwierdziłem się w tym, iż nie może być mowy o przypadku w moim życiu i byle jakich wyborach, czego jak widać dzisiaj żałuję. Cały czas uważam, że to podejście dobre, ale w mojej kwestii, kiedy nie ma nic, lepsze jest cokolwiek. Problemy w domu i inne takie, przymusowy wyjazd do Warszawy, ośrodek San Damiano w Chęcinach [Iwony nigdy nie zapomnę]. Justyna była mi najbliższa, co oczywiście nie podobało się nikomu, matka wmawiała mi jakieś rzeczy pokroju, że ona jest chora, nie dla mnie i żebym ją zostawił. Dzwoniła do niej. Najgorszy okres mojego życia to były właśnie te lata. Dużo osób miało przez mnie nieprzyjemności, przez co izolowałem się od nich, żeby nie mieli problemów, aby moja sytuacja w domu im się nie udzielała. Po jakimś czasie skończyłem z Justyną i wygarnąłem jej też prawdę. Po latach kiedyś tam do mnie napisała, iż chce wrócić, oznajmiła nie wiem czemu "już nie jestem dziewicą", jednak dla mnie to był koniec. W sumie poznawałem jakieś tam dziewczyny, zawsze było jakieś ale, zawsze, za każdym razem i tak się skończyło, że mam 30 lat jestem prawiczkiem i umiem konia walić oburącz. Nie warto było, trzeba korzystać, brać to co jest. Teraz rozumiem dlaczego ludzie narkotyki biorą i są alkoholikami, ten świat na trzeźwo jest nie do przyjęcia, a jak ktoś sobie spierdoli życie, to do końca swoich będzie ponosić tego konsekwencje. Najgorsze w tym wszystkim to, że światem rządzi przypadek. Jeden będzie synem Donald'a Trump'a, a drugi dzikusem biegającym z fiutem na wierzchu, dzidą w łapie, ganiając małpy w lasach Amazonii. Żałuję, że zawsze gardziłem. Powinienem korzystać jak była okazja, jebać, pić, ćpać. Nie mam żadnych wspomnień. Na portalach całe lata byłem zarejestrowany, ostatnio się jakaś niedorozwinięta odezwała, na grupach Facebook wcale nie lepiej. Samotnie matki, czy wiekowo do mnie zbliżone. A jak nawet się kogoś pozna, to co robić. Pytania i inne takie. Z doświadczenia wiem, że kłamstwa kiedyś wyjdą, a jak prawdę powiem, to już na starcie do siebie zniechęcam.

Zawsze o tym powtarzałem, żyję przeszłością, mam dziurę w rzeczywistości i tego nie da się nadrobić, tych wszystkich lat. Wpadłem w wir. Nie da się ruszyć do przodu.

Prawdziwa miłość istnieje, Kotwicz i cała masa osób, która kogoś sobie znalazła, ale nie mam już siły szukać, na nic. Chyba tylko z litości ktoś by chciał się ze mną spotkać, albo jak bym płacił.

Rozważałem nawet udział w "Mirek szuka żony", ale po chwili do chodzi do mnie, że jest cała masa lepszych kandydatów i nie warto w to brnąć.

Dziś 16.01.2018, kolejny bezdech senny, w ciągu ostatnich dni, to 3 raz, tiki nerwowe podczas snu też się nasiliły, najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie mam nad tym kontroli, nie panuje nad tym, a wszystko czuję.

No i to by było na tyle. Zebrało mi się jakoś na podsumowanie. pokaż całość

Gratulacje dla dwóch idiotów. Gość się pyta jak może się zabić a oni podtykają mu pomysły. To tak jakby pomóc założyć komuś pętle na szyję i jeszcze kopnąć w taboret.
Tak o was mowa @noizu i @psychokid
Nie ważne czy napisaliście, żeby tego nie robił ale daliście mu pomysł jak może to zrobić. Idioci.
#samobojstwo #wykop #gownowpis
Nie wiem jakie tagi żeby trafić do większego grona odbiorców ale nie pochwalam takiego zachowania i pluje wam w twarz. pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: fromapp.jpg

Samobójstwo wierzącej osoby nie ma logicznego sensu. Jesli się wierzy w nieśmiertelna duszę to jak miało by to pomoc? xD
#religia #samobojstwo

Niemiecka prasa rozpisuje się o rodzinnym dramacie,chodzi o zbiorowe samobójstwo małżeństwa mające autystyczne dziecko.Kobieta pracując w szpitalu ukradła duże ilości Propofol , środek używany podczas operacji służący do usypiania pacjentów. Kobieta podała dozylnie ten środek mężów i i swojemu synowi , następnie próbowała sama dokonać samobójstwa, bez skutecznie.
Mąż kobiety zostawił w pracy list pożegnalny, gdy pracodawca poinformował o tym policje ta znalazła na miejscu : zwłoki męża,dziecka i ranna kobietę.

#ciekawostkizniemiec

http://www.fr.de/rhein-main/kuenzell-gemeinsame-toetung-in-kuenzell-wohl-geplant-a-1419636

#samobojstwo #medycyna #autyzm #rodzina pokaż całość