Wakacje!

#cagliari #sardynia #wlochy #pokazmorde

źródło: 1534443700047.jpg

#iiwojnaswiatowa #mussolini #faszyzm #wlochy #grecja #humorhistoryczny #memyhistoryczne #byloaledobre #humorobrazkowy #heheszki

źródło: pics.me.me

Fajny obrazek - dwóch kibiców klubów z Genui: Sampdorii i Genoa CFC trzymają się razem i tworzą tym samym przęsło mostu, który przedwczoraj uległ katastrofie. W takich sytuacjach nie powinno być żadnych podziałów.
#katastrofa #pilkanozna #kibice #wlochy

źródło: DkpXzLhW4AABDMD.jpg

To nietrafiony eksperyment. Prof. Rymsza o moście w Genui

- Na świecie nie ma innego mostu opartego na takiej konstrukcji (z żelbetowymi cięgnami), jak ten, który runął w Genui. Moim zdaniem to nietrafiony eksperyment - mówił w programie Wydarzenia i Opinie profesor Janusz Rymsza, dyrektor Instytutu Badawczego Dróg i Mostów.

#mikroreklama #swiat #architektura #mosty #wlochy #technologia #budownictwo

Pylon przy którym dodano metalowe liny (fot: 2017) pokaż całość

źródło: wykop.pl

Grafitti w Rzymie.
#bekazkatoli #rzym #wlochy

źródło: embed.jpg

Kiedy chcesz dorównać obiektowi swoich marzeń ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#humorobrazkowy #heheszki #rzym #spqr #wlochy #ladnapani

źródło: Duża i mały.jpg

Fart roku
#wlochy

źródło: fromapp.jpg

Powrót oficjalnej terminologii "mama" i "tata" zamiast "rodzic 1" i "rodzic 2"

pokaż spoiler Albo jak napisałby @koroluk : populacja bóldupiących lewaków zwiększa sie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#wydarzenia #polityka #ciekawostki #wlochy #4konserwy #lgbt pokaż całość

źródło: eqia6kuicgf11.png

#dziendobry dziś z cyklu #dzielnipolacy Marek Hłasko - ur. 14 stycznia 1934 r. w Warszawie, zm. 14 czerwca 1969 r. w Wiesbaden – polski prozaik i scenarzysta filmowy.

Marek Jakub Hłasko (którego drugie imię nosi Kuba, tragiczny bohater wczesnego opowiadania "Pętla") był synem urzędnika państwowego Macieja Romana Hłaski i Marii Łucji Hłasko z domu Rosiak. Małżeństwo Hłasków nie utrzymało się; ojciec po czterech latach pożycia (1933-37) opuszcza dom i żeni się powtórnie, ale już w pierwszych dniach wojny umiera na infekcję nerek (lub gruźlicę wg innych źródeł).

Matka z synem zostaje sama i podczas okupacji prowadzi stragan z żywnością. Poznaje wtedy sporo starszego od siebie Kazimierza Gryczkiewicza, z którym w 1949 roku weźmie ślub, źle zresztą przyjęty przez dorastającego syna jedynaka. W czasie #powstaniewarszawskie, które nie znalazło znaczącego odbicia w pamięci dziesięcioletniego Marka i potem w jego twórczości, przepada mieszkanie Hłasków przy ulicy Ciepłej 10, cały dobytek i wszystkie dokumenty. Po upadku powstania wychodzą ze zburzonego miasta 2 października i przez Komorów i Mszczonów, gdzie czasowo pomieszkują, udają się do #czestochowa; tam przebywają parę miesięcy. Tam też w styczniu 1945 roku są świadkami wielkiej ofensywy wojsk radzieckich, która zatrzyma się dopiero wiosną w Berlinie. Wstrząsający opis przemarszu Armii Czerwonej i oddziałów #nkwd, nadużyć i okrucieństwa wojennego, analizę duszy radzieckiej i mentalności homo sovieticus znajdziemy po latach w "Pięknych dwudziestoletnich" (1966) Marka Hłaski.

Traumatyczne przeżycie zaowocowało pierwszymi notatkami i próbą porządkowania doznań i wydarzeń. Swój pamiętnik, skrywany przed wszystkimi, kontynuuje Marek w Hajdukach na Śląsku (dziś Chorzów-Batory), a następnie w #bialystok gdzie próbują się Hłaskowie - z Gryczkiewiczem, ciągle ignorowanym przez Marka - zakotwiczyć. Wreszcie w styczniu 1946 roku osiadają na dłużej we #wroclaw, gdzie Marek po wielu perturbacjach w czerwcu 1949 skończy - z miernymi ocenami - szkołę powszechną, a 2 lipca tegoż roku Maria Hłasko sfinalizuje swój związek z przyzwoitym i opiekuńczym panem Kazimierzem. Do końca 1950 roku będą mieszkać we Wrocławiu-Sępolnie przy Borelowskiego 44; Marek od września jest w Warszawie, pozostaje pod opieką ciotki Jadwigi Oraczewskiej, mieszka w internacie przy Tarczyńskiej. Nie zagrzewa jednak długo miejsca w Państwowym Liceum Techniczno-Teatralnym przy ulicy Konopnickiej 6. Jest uczniem tak niekonwencjonalnym i niesubordynowanym, że już pod koniec grudnia zostaje uchwałą Rady Pedagogicznej usunięty ze szkoły, która mu się w sumie podobała i stwarzała możliwości ciekawej pracy. Wraca na ostatni rok do domu, do Wrocławia.

W wieku szesnastu lat Marek Hłasko rozstaje się z instytucją szkoły i rozpoczyna swą przygodę z pracą zarobkową. W czerwcu 1950 roku ukończy kurs samochodowy we Wrocławiu (kategoria III A). Zaczyna pracę w charakterze pomocnika kierowcy przy zwózce drewna w ekstremalnych warunkach jesienno-zimowych na niebezpiecznych dla wielkich i nad miarę obciążonych maszyn drogach górskich. Wytrzyma tam sześć tygodni, od 15 listopada do końca 1950 roku. Na swoje nieszczęście i na szczęście dla literatury i filmu polskiego ("Głupcy wierzą w poranek" - "Następny do raju" - "Baza ludzi umarłych") zatrudni Hłaskę Państwowa Centrala Drzewna PAGED z bazą w Bystrzycy Kłodzkiej, choć najbardziej znane opowiadanie młodego kierowcy zdaje się sugerować, że akcja rozgrywa się w powojennych Bieszczadach.

Od 1951 roku Marek Hłasko mieszka i pracuje jako kierowca w Warszawie, gdzie pisze "Sonatę marymoncką" - swój debiut, wyprzedzony jednak w druku przez "Bazę Sokołowską" (1954), opowiadanie o żywych jeszcze cechach "produkcyjniaka". Zatrudniony - jak na niego - wyjątkowo długo, bo przeszło rok (27 kwietnia 1951 - 16 czerwca 1952) w Zarządzie Gospodarki przedsiębiorstwa METROBUDOWA (dział zaopatrzenia), zostaje nieoczekiwanie obdarzony zaufaniem Partii i "mianowany" z ramienia "Trybuny Ludu" terenowym korespondentem robotniczym. Była to zgrabna krzyżówka dziennikarza-naturszczyka i donosiciela. Interwencje Hłaski, ostre i dowcipne, musiały się podobać mocodawcom, skoro "pewnego dnia - jak wspomina w 'Pięknych...' - wezwano go do 'Trybuny Ludu', by odebrał nagrodę". Była nią powieść Anatolija Rybakowa "Kierowcy". Wrażenie było piorunujące...

W ten sposób Partia uczyniła z kierowcy pisarza. Połknięty bakcyl literatury plus stare "atawizmy" domowe, plus pomoc zaprzyjaźnionego z rodziną (i zafascynowanego przystojnym osiemnastolatkiem) prezesa wrocławskiego oddziału Związku Literatów Polskich, Stefana Łosia, który spróbuje - przy pomocy Newerlego i Czeszki - "wydostać [Hłaskę] z tej szoferskiej matni", zadecydowały o dalszych losach i przeznaczeniach utalentowanego, rzutkiego młokosa. Jako kierowca wystąpi Hłasko jeszcze dwukrotnie: od 4 sierpnia do 1 grudnia 1952 w Warszawskiej Spółdzielni Spożywców i od 15 grudnia 1952 do 30 kwietnia 1953 w transporcie Miejskiego Handlu Detalicznego. W "Pięknych dwudziestoletnich" opowie z detalami o "sposobach" pracowników obu firm "na życie". O szwindlach i przekrętach. I o tych, którzy cały ten surrealistyczno - absurdalny System stworzyli.

Od połowy 1953 roku, dzięki uzyskanym od opiekunów ze Związku Literatów wielomiesięcznym stypendiom twórczym dla wschodzących talentów oraz własnemu zapałowi neofity (intensywne samokształcenie) Marek Hłasko sposobi się na pisarza. .

Hłasko w swym młodzieńczym radykalizmie i twórczym zapale po Październiku '56 złamał - jak się zdaje zupełnie świadomie - reguły gry władzy ze społeczeństwem i musiał za odstępstwo i "zdradę" zapłacić. Nim jednak do tego dojdzie, autor "Bazy Sokołowskiej", "Robotników", "Żołnierza", "Dwóch mężczyzn na drodze", "Targu niewolników", "Gawędy Staromiejskiej", "Trudnej wiosny", "Okna", "Pętli", "Najświętszych słów naszego życia" i innych atrakcyjnych opowiadań, pisanych ze swadą, stających w poprzek obowiązującym normom, robi zawrotną karierę w pismach codziennych i ekskluzywnych periodykach literackich. Drukują go tak różne pisma, jak "Sztandar Młodych", "Po prostu", "Świat", "Nowa Kultura" i "Twórczość". W tygodniku "Po prostu", który staje się symbolem przemian społeczno-politycznych 1955-56, ma Hłasko od 1 września 1955, etat publicysty - redaktora działu prozy; drukuje liczne opowiadania, ukazujące najczęściej , w całej brutalności, kontrast między wyobrażeniem o życiu a nim samym, jak choćby "Śliczna dziewczyna" czy znakomite "Najświętsze słowa naszego życia"; pisuje również prawie cotygodniowe felietony. W listopadowej "Nowej Kulturze" (1955 nr 47) wydrukuje "kultowy", jak by dziś powiedziano, niewielki utwór, "Pierwszy krok w chmurach", którego tytuł zostanie rozciągnięty na przygotowany w "Czytelniku" parę miesięcy później (maj 1956) debiutancki tom opowiadań Hłaski. Trzy wydania w paręnaście miesięcy w łącznym nakładzie 50 tysięcy egzemplarzy, entuzjastyczne recenzje i wzmiankowana już Nagroda Wydawców - dowodzą niebywałego sukcesu dwudziestodwulatka o absolutnym słuchu. Warto przypomnieć charakterystyczny początek tytułowego opowiadania:

Korzystne umowy z wydawnictwami i Centralnym Zarządem Wytwórni Filmowych przynoszą Hłasce krocie. Tyle że krezus i letkiewicz nie ma nigdy pieniędzy i nie pomaga rodzinie. W listach do matki, pisanych do końca, zawsze te same obietnice poprawy i pomocy. Odpowiedzialność za innych, logiczna organizacja własnego życia, samokontrola i dyscyplina, wreszcie alkoholizm - to bez wątpienia najsłabsze strony Marka Hłaski - człowieka. One też pomogą rozprawić się z autorem wydrukowanych za granicą, u wrogów Polski Ludowej (czyli u Giedroycia) "Cmentarzy" i "Następnego do raju" (1958), choć przecież rok wcześniejna odwilżowej fali Października periodyki sięgały do obu utworów; "Panorama" drukowała w odcinkach "Głupców wierzących w poranek", a "Kulisy" fragmenty "Cmentarzy". Warto również dodać, że w kwietniu 1956, w trosce o kwiat pisarzy, z puli premiera Józefa Cyrankiewicza otrzymuje Hłasko mieszkanie z wyborem lokalizacji (decyduje się na Ochotę i ulicę Częstochowską, której jednak nie polubi), a w grudniu tegoż roku zostaje przyjęty w poczet członków Związku Literatów Polskich i zgłoszony do zagranicznego stypendium, które w roku nastopnym, w kwietniu, zostaje mu przyznane. Tyle że festiwal literacki i towarzyski Marka Hłaski dobiegał kresu i nie było w tym nic dziwnego, skoro Partia rozpoczynała nową ofensywę ideologiczną i dokręcanie obluzowanej Październikiem śruby. Odwilż przechodziła w przymrozek; "Po prostu" na rocznicę przemian, w październiku 1957 zostanie zlikwidowane, a nowe pismo "Europa" (miesięcznik kulturalny pod redakcją Jerzego Andrzejewskiego, z Hłaską w składzie kolegium) rozbite w trakcie układania czy drukowania pierwszego - listopadowego - numeru. Nie okazało się ono wystarczająco "socjalistyczne", jego program "liberalno-burżuazyjny" został obnażony i napiętnowany, a sam Gomułka miał się wyrazić, jak zwykle szczęśliwie, że tu "żadnej 'Europy' nie będzie".

Hłasko, który dobrze wyczuwał tak pomyślne, jak przeciwne wiatry, zrozumiał, że nie ma na co czekać, że jego żywotne interesy są gdzie indziej. Tym bardziej że czekała go wieloletnia służba w łodzi podwodnej (miał wciąż nieuregulowane stosunki z wojskiem) i realna groźba odebrania paszportu. Jak sam napisze w "Pięknych dwudziestoletnich" - znalazł się na rozdrożu, dotknął krawędzi i życie domagało się radykalnych posunięć, ostrych decyzji:

Nie mylił się, ale też nie wiedział, że zenit ma już za sobą i że druga część istnienia będzie taka burzliwa, chaotyczna i krótka. W każdym razie, w piątek 21 lutego 1958 roku, na lotnisku Okęcie - czy jak kto woli na Orly - skończył się polski, zaczął emigracyjny, ściślej: zagraniczny, okres w życiu i twórczości Marka Hłaski.

Jak tylu przed nim zaczął od Paryża i wizyty u Giedroycia w Maisons-Laffitte, gdzie miał dom, wikt i żywotne interesy wydawnicze. Pierwotne zachwyty nad "cudownym dzieckiem", nad "skrzywdzonym i nieszczęśliwym chłopcem, który się zbuntował", ustępują miejsca rozczarowaniu i zniecierpliwieniu księcia redaktorów i jego domowej ekipy z Hertzami na czele. Hłasko, nie bacząc na okoliczności, staropolskim, warszawskim czy szoferskim obyczajem nadużywa gościnności, bawi się w gwiazdora z cyrku medialnego, któremu wolność i woda sodowa uderzyły do głowy. Z ujmującym wdziękiem, świadom własnej urody i czaru sprawdzonego wcześniej na kobietach, redaktorach i ich sekretarkach - robi, co chce. Udziela prowokujących wywiadów marnym i głupim, goniącym za sensacją piśmidłom francuskim, topi gotówkę z wydawanych i nagradzanych książek, obnosi się z panienkami i pije wódkę, najchętniej w rosyjskich knajpach. "Przyjechawszy do Paryża zachowywałem się jak ostatni idiota" - wyzna poniewczasie polski Dymitr Karamazow. Opowiadania, zwłaszcza izraelskie, w których Hłasko, "przekraczając ostatnią granicę wstydu", kreuje się na alfonsa rozprowadzającego "dziewczynki" (jak chociażby w "Opowiem wam o Esther") lub na męską prostytutkę, żigolaka żyjącego z bogatych kobiet (jak w "Drugim zabiciu psa"), są oczywiście fikcją literacką, ale mieszczącą się w jego ulubionej konwencji "prawdziwego zmyślenia".

Coś musiało być na rzeczy; fantazja życiowa Marka była nieograniczona, a kreacje literackie bywały w jego "życiopisaniu" uwiarygodniane, aranżowane i "rozpoznawane bojem", często bardzo ryzykownym i kosztownym. Ostrą, krwistą literaturę "wyciskał" z życia, zdobywał na życiu, sprawdzał sobą, inkubował w sobie. Nie chciał, by szeleściła papierem; gotów był tracić dla niej zdrowie, pozycję życiową, godność... Imperatyw wiarygodnego opisu, naturalnego dialogu, prawdy psychologicznego behawioru był dlań kategoryczny i święty, wart każdej ceny. Bez tego trudno pojąć jakikolwiek sens i logikę jego awanturniczego życia, jego europejskiej, izraelskiej i amerykańskiej krzątaniny, mieszającej kraje, pejzaże, kobiety, normy, zwyczaje, zajęcia, kliniki psychiatryczne i więzienia, firmy wydawnicze, samochody, którymi ten "komunistyczny James Dean" się rozbijał, i samoloty, którymi latał nad Kalifornią. Bo jego życie pomiędzy 1958 a 1969 rokiem to gorączkowa, niecierpliwa gonitwa, na pozór chaotyczna i przypadkowa, ale początkowo organizowana przez meandryczne, zakończone niepowodzeniem zabiegi i starania o powrót do Kraju (Paryż, Berlin Zachodni, Tel Awiw), potem coraz bardziej bezładna, kapryśna, dyktowana depresją, nagłym impulsem, chęcią zobaczenia jakiejś twarzy (Janek Rojewski, Esther Steinbach), związania się z kobietą (Sonia Ziemann) czy przeciwnie, ucieczką od kobiety, od mieszczańskiej niewoli dobrobytu i nudy niemieckiej Gemütlichkeit (Sonia Ziemann, jej ojciec i brat). A pewnie też żyłką przygody i poznania nowych rejonów ziemi, zakamarków egzystencji czy zwyczajnym interesem (wydawnictwo Kiepenheuer und Witsch w Kolonii, Roman Polański w Holywoodzie, redaktor zachodnioniemieckiej telewizji ZDF Hans-Jürgen Bobermin w Wiesbaden). W tej gonitwie, kołowaniach i nawrotach, zejściach i rozstaniach, małżeństwach i rozwodach, w fabryce waty szklanej i hurtowni blachy, na budowie, przy mierniczej łacie i hutniczym piecu, w kabinie awionetki, nocnym lokalu i tanim, zawszonym hoteliku - Marek Hłasko tracił bezcenną energię młodości, legendarną witalność, odporność i upór, równowagę duchową, zuchwałość, humor, dobre samopoczucie i zdrowy sen (uzależniał się coraz bardziej od środków uspokajających i nasennych), bo "żyjąc, tracimy życie"; ale zyskiwał rzecz dla urodzonego, organicznego pisarza bezcenną: zapłaconą i zweryfikowaną życiem tematykę literacką.

Szamotanina, którą sobie nieustannie fundował - we #francja, #wlochy, #szwajcaria, #anglia, #niemcy, #izrael ,czy w #usa - miała, moment terapeutyczny, zawierała czy wyzwalała kompensacyjno-obronny mechanizm, skoro przekładała się na żywiołową i regularną twórczość. Wciąż szukał, za czymś gonił, coś burzył i rozsadzał ten niespokojny duch przekory, przeczenia, buntu; prawdziwie heglowski duch negacji każdego dopiero co osiągniętego stanu. A z całej tej zawieruchy i krzątaniny jak z diabelskiego młyna sypały się nie wiadomo kiedy i jakim cudem poczęte, do tego w regularnych odstępach (przy całej niesystematyczności Marka!) nowe opowiadania i powieści, bez śladów pośpiechu i chaosu. Wypadały kształtne jasne perełki opowieści "polskich", "izraelskich" i "amerykańskich". Wystarczyła mu dekada, by pomijając drobniejsze kreacje, jak eseje o współczesnej kinematografii dla szwajcarskiego "Die Weltwoche", jak drukowane w "Kulturze" Giedroycia "Listy z Ameryki", opublikować długi szereg bynajmniej nie miniaturowych opowiadań i powieści, często wybitnych, tłumaczonych na wiele języków. Przypomnijmy ich tytuły: "Cmentarze", "Następny do raju" (Instytut Literacki, Paryż 1958), "Powiedz im, kim byłem" ("Kultura" 1961 nr 10), "W dzień śmierci Jego" ("Kultura" 1962 nr 5), "Stacja" ("Kultura" 1962 nr 12), "Opowiadania" (Instytut Literacki, Paryż 1963, to poszerzona o "Ósmy dzień tygodnia" i parę opowiadań emigracyjnych wersja debiutanckiego "Pierwszego kroku w chmurach" z 1956 roku), "Wszyscy byli odwróceni", "Brudne czyny" (Instytut Literacki, Paryż 1964), "Drugie zabicie psa" ("Kultura" 1965 nr 1-2), "Nawrócony w Jaffie", "Opowiem wam o Esther" (Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1966), "Sowa, córka piekarza" (Księgarnia Polska, Paryż 1968). Pośmiertnie ukazała się ukończona w 1969 roku "amerykańska" powieść Marka Hłaski "Palcie ryż każdego dnia", znana na Zachodzie pod tytułem "The Rice Burners".
Osobne i niezwykle ważne miejsce zajmują w twórczości Hłaski "Piękni dwudziestoletni", tekst napisany w Maisons-Laffitte, publikowany na pniu w "Kulturze" (pierwsze fragmenty pod koniec 1965 roku, numery 11 i 12); w maju 1966 Instytut Literacki wydaje tę niezwykłą książkę, która na druk w kraju autora poczeka jeszcze ponad dwadzieścia lat, by wreszcie - ocenzurowana i z nie najmądrzejszym słowem wydawcy - ukazać się w "Czytelniku" w 1988 roku.

W 1969 pogmatwana, burzliwa, a przecież literacko owocna droga Marka Hłaski dobiegła kresu. W nocy z 13 na 14 czerwca w Wiesbaden przy Hauberisserstrasse 26, w mieszkaniu wspomnianego już redaktora niemieckiej telewizji i scenarzysty filmowego Hansa-Jürgena Bobermina, w bliżej niewyjaśnionych okolicznościach trzydziestopięcioletni pisarz polski, od jedenastu lat na emigracji - zakończył życie. Bezpośrednią przyczyną zgonu, który nastąpił "pomiędzy godziną 1 w nocy a 8 rano", była zapaść wywołana połączeniem nadmiernej ilości środków nasennych z alkoholem. Tyle komunikat. Przyczyny pośrednie, wielorakie, całymi latami odkładające się w świadomości najczęściej nie bywają znane lekarzom pogotowia.

#literatura #marekhlasko #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #ksiazki #czytajzwykopem pokaż całość

źródło: static.polityka.pl

Kolejny szrot znika z ulicy. Mieszkańcom #warszawa polecam aplikację #19115 a reszcie zgłaszanie ich do Straży Miejskiej lub Policji, bo mają obowiązek zajmować się takimi złomami (art. 50a prd). Miejsc parkingowych zawsze jest za mało, więc zachęcam do działania. Estetyka i środowisko też na tym zyskają :)

#auto #samochody #policja #parkowanie #bialoleka #tarchomin #brodno #targowek #pragapolnoc #pragapoludnie #grochow #goclaw #rembertow #wesola #saskakepa #wawer #bielany #zoliborz #ursus #wlochy #wola #ochota #mokotow #ursynow #wilanow #strazmiejska pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: 1533808424601.png

Czas powoli kończyć włoski #nightdrive. Mały przystanek na trasie powrotnej. Kąpiel w jeziorze Garda w środku nocy zaliczona. Nie ma to jak wyjazd na #spontan #wlochy #nightdrive #weekend #spontan #podroze #autogrill #mediolan

źródło: embed.jpg

Spoleto - ukryta perełka w środkowych Włoszech. Film wykopowicza

Witajcie, od 3 lat mieszkam we Włoszech. Całkiem niedawno postanowiłem nagrywać miejsca, które odwiedzam. Ponieważ są wakacje mogę jeździć więcej, niż podczas regularnych miesięcy.

Link do znaleziska: https://www.wykop.pl/link/4451223/spoleto-ukryta-perelka-w-srodkowych-wloszech-moj-film/

Coś fajnego nam umyka? Poinformuj mnie @botpoziomu

Ten wpis to inicjatywa podnoszenia poziomu na wykopie przez wołanie do znalezisk o merytorycznych treściach. Jest nas już ponad 200 osób. Zeby dolaczyc nalezy kliknac na ten link https://mirkolisty.pvu.pl/list/1UH8sCyT1AtCCdXr nastepnie zalogowac sie swoim kontem wykop.pl i kliknac dolacz w tej grupie. Przepraszam jak troche wymagajace nie my to wymyslalismy :(

#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #nauka #historia #liganauki #ciekawostkihistoryczne #wlochy #wykop pokaż całość

źródło: Screen Shot 2018-08-02 at 12.31.30.png

#nacjonalizm #faszyzm #wlochy #terroryzm #historia #polityka #neuropa #bekazprawakow
2 sierpnia 1980 roku o godz. 10:25 we włoskiej Bolonii członkowie neofaszystowskiego ugrupowania Zbrojne Komórki Rewolucyjne wysadziły w powietrze dworzec kolejowy. Zginęło 85 osób, a ponad 200 zostało rannych.
Zbrojne Komórki Rewolucyjne były formacją neofaszystowską politycznie powiązaną z ugrupowaniem Terza Posizione której jednym z liderów był niejaki Roberto Fiore. Po zamachu zbiegł on do Londynu gdzie został aresztowany, jednak władze włoskie nie wystąpiły o jego ekstradycję.

W międzyczasie toczył się zaoczny proces w Rzymie, w którym został oczyszczony z zarzutów współudziału w zamachu, lecz skazany na karę 9 lat pozbawienia wolności (obniżoną do 5 i pół roku w wyniku procesu apelacyjnego) za działalność w ugrupowaniu o charakterze terrorystycznym. Ostatecznie wykonanie kary uległo przedawnieniu, dzięki czemu Roberto Fiore mógł w 1999 powrócić do Włoch. Na początku lat 90. współtworzył wspólnie z Nickiem Griffinem International Third Position, która poprzez sieć sklepów charytatywnych pozyskiwała fundusze na druk neofaszystowskich materiałów propagandowych.
W 1997 był jednym z założycieli partii Nowa Siła, której został przewodniczącym.
Fiore odwiedzał Polskę wielokrotnie, w 2015 roku poseł Robert Winnicki zaprosił go nawet do Sejmu. XD pokaż całość

źródło: lryn5zih.png

#rosja #ukraina #wlochy #bekazprawakow #prawica #neuropa

http://www.lastampa.it/2018/08/01/italia/reclutavano-mercenari-per-la-guerra-in-ucraina-arrestati-sei-neofascisti-italiani-caccia-ai-complici-Hd0tgCsCszueiZKOFWFAXI/amphtml/pagina.amp.html pokaż całość

źródło: 1533136074788.jpg

Rzymskie psy nawet do kościołów chodzą!
#smiesznypiesek #pieseczkizprzypadku #wlochy

źródło: IMG_20180729_210452.jpg

Krótki wypad do Toskanii mireczki!

4 DNI W TOSKANII W PAŹDZIERNIKU JUŻ OD 604 ZŁ! (LOTY+NOCLEGI)

Pamiętajcie tego typu wypad do dowolnego miejsca na świecie w dowolnym terminie możemy zorganizować za Was - wystarczy, że wypełnicie nasz formularz kontaktowy!

Nie przegapcie żadnej okazji, zapisując się na naszą mirkolistę!

Powyższa okazja to jedynie propozycja spędzenia wyjazdu. Jeżeli chciałbyś w niej cokolwiek zmienić - napisz.

Do następnego!

#breakplan #podroze #podrozujzwykopem #tanieloty #promocje #okazje #turystyka #taniepodrozowanie #cebuladeals Gdańsk #wlochy #toskania pokaż całość

źródło: toskania.jpg

360 tysięcy metrów sześciennych betonu, 261,6 metra wysokości i 150 milionów metrów sześciennych pojemności.
To tylko fragment parametrów zapory w Vajont, która powstał w północnych Włoszech 14 lat po zakończeniu wyniszczającej wojny. Budowa tej gigantycznej zapory rozpoczęto w 1957 roku, stanęła ona w dolinie rzeki Vajont. W momencie budowy była to największa tego typu konstrukcja na świecie.
Już w momencie rozpoczęcia prac na zboczach otaczających dolinę pojawiły się pierwsze oznaki problemów ze statecznością skał. Problem dotyczył prawego brzegu (patrząc od strony zapory), była to góra Toc, która zaczęła drgać. Pojawiające się zagrożenie inwestor- firma SADE, zignorował. Jeszcze w trakcie budowy, na pobliskiej zaporze Pontesei doszło do do osuwiska, które wywołało 20 metrową falę, która zabrała ze sobą jedną osobą.
W 1959 roku zakończono budowę betonowej konstrukcji i rozpoczęto zalewanie rezerwuaru. Jesienią 1960 roku przy 190 metrów głębokości doszło do osuwiska o objętości 800 tysięcy metrów sześciennych. Po tym zdarzeniu SADE zdecydowało o przerwaniu zalewaniu i obniżeniu docelowego lustra wody o 50 metrów. Dodatkowo zdecydowano o wzmocnieniu zbocza góry Toca. Prace przy brzegu zakończono po roku. Operator zapory zdecydowała się na wznowienie zalewania zbiornika. W 1962 przy poziome 215 metrów doszło do pięciu wstrząsów o magnitudzie około 4 do 5 w skali Richtera.
W maju 1962 roku inżynierowie SADE po wykonaniu badań jaką falę może wywołać kolejne osuwisko. Wodę należało obniżyć 20 metrów aby woda nie przelała korony zapory, jednak nie zdecydowano się na taki ruch. Specjaliści SADE twierdzili że są w stanie kontrolować zbocze poprzez regulowania ilości wody.
Ponad rok później, we wrześniu 1963 zbocze w ciągu jednej doby przesunęło się o 22 centymetry, w odpowiedzi na to obniżono poziom wody do 240 metrów, osuwisko jednak nadal było aktywne.
Sądny dzień nadszedł 9 października 1963 roku o godzinie 22:39. W ciągu 30 sekund do zbiornika ze zbocza Toc osunęło się 270 milionów metrów sześciennych skały (108 000 basenów olimpijskich ( ͡° ͜ʖ ͡°) ). Tak duże osuwisko doprowadziło do wywołania fali o wysokości ponad 100 metrów o objętości 30 miliardów metrów, która bez problemu przelała betonową zaporę i runęła w dolinę. Na drodze rozpędzonej ściany wody znalazło się 7 wsi pogrążonych we śnie.
Pierwsze uderzenie spadło na miasteczko Longarone, fala o wysokości 20 metrów zmiotła większość zabudowy i poniosła je w kierunku Morza Adriatyckiego. Następnie fala rozlała się na szerokość prawie 1000 metrów i ponad 20 minutach dotarła do morza po drodze zmywając kolejnych 6 wsi.
Rozmiar tragedii można było ocenić dopiero po kilkunastu godzinach, gdy wstało słońce. Cała trasa przejścia wody była zrównana z ziemią, fala zabrała ze sobą około około 2000 dusz (szacuje się od 1900 do nawet 2700). Na miejsce katastrofy skierowani zostali żołnierze, którzy mieli pomóc ratownikom, oprócz Włochów do doliny Vajont wysłani zostali Amerykanie, którzy z pomocą śmigłowców zajęli się ewakuowaniem ocalałych ofiar. Załogi helikopterów wykonały około 300 lotów ratując 4 tysiące osób. Co zaskakujące, tama była nienaruszona jednak rumosz skalny wypełnił znaczną jej objętość pozbawiając ją większości cech użytkowych.
Gdy minął pierwszy szok rozpoczęło się szukanie winnych tragedii. Naturalnie podejrzenie padło na budowniczych tamy i późniejszego operatora czyli konsorcjum SADE oraz ENEL (powstałe z SADE w 1963). Włoskie władze określiły zdarzenie jako niespodziewaną katastrofę naturalną, co w obliczu faktu, że o zagrożeniu wiedziano na lata przed katastrofom dało wodę na młyn mediom i opozycji. Burza wywołana tragedią pozbawiła stanowiska ówczesnego premiera Giovanniego Leone. Ten jednak już po kilku miesiącach został szefem grupy prawników, która broniła SADE w procesach wytoczonych przez rodziny ofiar. Ostatecznie odszkodowania wypłacono jedynie 600 ofiarom. Pomimo wielu lat potyczek sądowych do odpowiedzialności za śmierć 2 tysięcy osób pociągnięto 11 osób, które skazane zostały na 3 lata więzienia!. Jedynie inżynier SADE, Mario Pancini, dręczony poczuciem winy popełnił samobójstwo w 1968 roku.
Obecnie tama nadal jest zarządzana jest przez firmę ENEL, a od 2002 roku jest ona dostępna dla zwiedzających.

Dla bardziej zainteresowanych:
https://web.archive.org/web/20080227120506/http://tellnet.jp/pdf/italy.pdf
https://en.wikipedia.org/wiki/Vajont_Dam
http://www.geociekawostki.pl/2012/07/vajont-tragiczna-historia-najwyzszej.html
#wlochy #katastrofa #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu pokaż całość

źródło: longarone.png

Piękne auto, stoi sobie pod blokiem jak passat w Polszy ¯(ツ)/¯
#carspotting #wlochy #lancia #motoryzacja #samochody #carboners

źródło: received_1922816547738981.jpeg

Wodospad Reinbach nocą Alpy / Franziskusweg / Górna Adyga / Taufers #fotografia #europa #turystyka #hobby #przyroda #natura #gory #alpy #wlochy

źródło: embed.jpg

Relikwiarz ze szczęką i językiem świętego Antoniego z 1349r., który znajduje się w Bazylice św. Antoniego w Padwie w północnych Włoszech.

pokaż spoiler Najbardziej szokująca jest jednak symbolika mikroblogowa w dolnej części relikwiarza... ( ͡° ͜ʖ ͡°) #heheszki


#creepy #ciekawostki #swiat #wlochy i trochę w sumie #bekazkatoli pokaż całość

źródło: i.redditmedia.com

#humorobrazkowy #wlochy

źródło: fromapp.jpg 18+

Kurcze, Mirki, chyba w poprzednim wcieleniu musiałam zrobić wiele dobrego, bo nie wiem jak wyjaśnić to, że w poniedziałek byłam w pracy, wieczorem zadzwoniło do mnie biuro z pytaniem „hej, chcesz lecieć na wakacje? Ok, idź do domu, spakuj się”. We wtorek byłam już w Rzymie i zwiedzałam wieczne miasto, a od wczoraj jestem na Sardynii (do wtorku) w 5 gwiazdkowym hotelu z rachunkiem na ponad 11000€ i kieszonkowym na „jedzenie i taksówki” większym niż moja pensja.
Co tu sie.... (｡◕‿‿◕｡)
Życie jest dobre (ʘ‿ʘ)

Jestem w absolutnym szoku i jestem tak wdzięczna! Zawsze staram się podróżować budżetowo wiec teraz to jest TOTALNIE inne doświadczenie.

Jedyny minus jest taki, że

pokaż spoiler George Clooney spędzał tu wakacje ale miał wypadek, wiec się nie poznamy z Grześkiem :D


#thegirlcontent #podrozujzwykopem #podroze #sardynia #wlochy #chwalesie #nicwaznego #szczescie pokaż całość

źródło: x3.wykop.pl

Ten moment i to uczucie, gdy wracasz do domu, otwierasz skrzynkę pocztową. Ty już wiesz, ona nie bardzo rozumie... Ale Ty tak i to bardzo dobrze. To pocztówka... Pocztówka od Wykopka xD

Dziękuję za pamięć @Andczej [-:

#heheszki #wakacje #podruzujzwykopem #wlochy #fanklubwujaandrzeja #fanclubandczeja pokaż całość

źródło: fromapp.jpg

1637 DEFINICJI ENCYKLOPEDYCZNYCH

3# CICISBEO

Cicisbeo, także cicisbej (wł. cicisbeo, cavaliere servente; wym. cziczizbeo) – przyjaciel domu, który adoruje panią domu, gach, kochanek. W XVIII wieku we Włoszech tym mianem określano towarzysza zamężnej damy z wyższych sfer.

Cicisbeo w dawnych Włoszech był powiernikiem zamożnej mężatki, najczęściej płatnym, który zaspokajał jej potrzeby intymne i towarzyszył w miejscach publicznych. Mógł być mężczyzną żonatym albo kawalerem. Zwykle należał do arystokracji. Odpowiedniego partnera dla damy wybierali niekiedy oboje małżonkowie. W Hiszpanii nazywany cortejo lub estrecho. Przez cały wiek XVIII zatrudnianie cicisbeo uchodziło za powszechny zwyczaj i normę społeczną, której nie łączono z pojęciem zdrady małżeńskiej.

W miejscach publicznych unikano okazywania sobie nawzajem czułości między damą, a cicisbeo. Na przyjęciach mężczyzna na ogół stał za siedzącą kobietą, odzywając się do niej tylko cichym szeptem; tłumaczy to etymologię słowa, które najprawdopodobniej jest onomatopeją, naśladującą dźwięk ledwo słyszalnego szpetu. (Cicis + beo, beo = wł. zabawiam, uszczęśliwiam).

W załączniku: rycina Luigi Ponelato, Il cicisbeo z XVIII wieku.
#wlochy #historia #cicisbeo #jezykwloski #wloski #stulejacontent
zródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Cicisbeo https://pl.wikipedia.org/wiki/Cicisbeo

Zapraszam do obserwowania ----> #1637definicji pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Włoska prasa. Debilom z ONR gratulujemy następnej fantastycznej promocji Polski. Jakieś wykopki sie zapierały, że "oni już nie hajlują"? A później pójdą na tzw "Marsz Niepodległości" albo co gorsza 1 sierpnia na marsz ONR i będą płakusiać, że źli ludzie piszą o faszystach i neonazistach, a oni tylko biorą udział w pięknej patriotycznej imprezie ze stadem hajlujących łysoli z celtykami. (W sumie sama już nie wiem, kto większy debil, bo ONR-owcy przynajmniej mają z tego zafundowane przez "przyjaciół" wakacje w Rimmini, a co mają ich pożyteczni idioci?).

http://www.riminitoday.it/politica/no-ai-neonazisti-a-rimini-la-sinistra-si-mobilita-contro-forza-nuova.html

#polityka #bekaznarodowcow #nacjololo #faszyzm #wlochy pokaż całość

źródło: 3.citynews-riminitoday.stgy.ovh

#takbylo
https://twitter.com/1934ONR/status/1015910532916875264

#rimini #wakacje #bezpieczenstwo #neuropa #4konserwy #bekaznarodowcow #wlochy
#imigranci pokaż całość

źródło: 1.png

#heheszki #onr #wakacje #wlochy

źródło: 36791141_1082257641941908_1744857380560044032_n.jpg

We Włoszech jest coraz mniej stabilnie. Salvini, lider Ligi Północnej, minister spraw wewnętrznych pisze w pierwszym tweetcie "Soros chciałby żeby Włochy stały się wielkim obozem dla uchodźców bo lubi niewolników" w drugim zaś "Czy mogę walczyć z miliarderem spekulantem, który chce wypełnić Europę imigrantami? Czy jestem Nazistą?"

Coraz więcej Państw dzieli poglądy Polski i Węgier w stosunku do kryzysu imigranckiego.

#polska #polityka #wlochy #polityka #4chan #4konserwy #neoreakcja #ue #redpill pokaż całość

źródło: 1530870908856m.jpg

Brawa dla naszej husarii

#rimini #wakacje #bezpieczenstwo #neuropa #4konserwy #bekaznarodowcow #wlochy

źródło: pbs.twimg.com

Kwatera główna Mussoliniego
podczas 2 wojny światowj.
Klimat jak z jakiegoś psycho filmu :)

#ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #historia #gruparatowaniapoziomu #fotohistoria #wlochy #faszyzm #totalitaryzm #drugawojnaswiatowa #wojsko pokaż całość

źródło: Screenshot_20180705-011129.png

#heheszki #pepe #wlochy #jezykiobce #humorobrazkowy

źródło: Przechwytywanie.PNG