Mój mózg ma zadziwiającą skłonność do zapamiętywania dziwnych rzeczy. Dostałem dziś żel pod prysznic. Mam wannę więc używam żelów jako płynów do kąpieli jak już mam je w domu. Szykując kąpiel zorientowałem się, że znam jego zapach. Bardzo podobnie pachniały włosy mojej pierwszej prawdziwej miłości kiedy w grudniu 2009 roku chodziliśmy wieczorami na bardzo długie i mrozne spacery.. Siedzę w tej wannie i wspominam te piękne czasy. Miałem osiemnaście lat. Mimo, że związek przetrwał zaledwie dwa lata, był burzliwy i skończył się kłótnią to pamiętam z niego właściwie same takie sentymentalne bzdury jak tam zapach. Ludzka pamięć to zadziwiające narzędzie (｡◕‿‿◕｡)
#wspomnienia #przemyslenia pokaż całość

Mirki a pamiętacie takie coś? XD #gimbynieznajo #siemens #telefony #wspomnienia

źródło: fromapp.jpg

Gra stara jak ja. Pierwsza jaką pamiętam.

#gry #dziecinstwo #wspomnienia

źródło: prehistorik-2.gif

Ech, odpaliłem sobie ostatnio Dark Souls 2 i przypomniało mi się jak to było grać w to dopiero po premierze. Ta niepewność, nie wiadomo gdzie iść, w Internecie mało podpowiedzi, wiki dopiero się budowała. Na grupce polskich fanów panowały zażarte dyskusje. Ludzie rozmawiali o bossach, lokacjach, nowych rozwiązaniach, umawiali się na pierwsze walki pvp, na co-op przy trudniejszych bossach lub po prostu wymieniali się itemkami. To były czasy. Czuło się takie zaangażowanie społeczności, powszechną na grupce fascynację nową grą. "A widziałeś to, a tamto, a ten miecz to kozak, a na tego bossa nie idź piromancją, bo można się srogo zawieść". No piękne to było. Najmilej wspominam kooperację. Chyba każdą walkę próbowałem przechodzić w ten sposób, wielokrotnie, bo również pomagałem innym. Nie byłem słaby, po prostu dawało mi to dużo frajdy. Dotychczas żadna inna gra (prócz tych z tej serii) nie wywołała u mnie tego poczucia przygody. Często próbowałem grać w mmo, bo czułem że pozwolą mi przeżyć przygodę rodem z fantasy. Zawodziłem się. W Dark Souls dostałem to czego chciałem. Krótkie partie, historie bezimiennych bohaterów. Przejście przez lokację i walka z czasem bardzo wymagającym przeciwnikiem. Pamiętam jak męczyłem się z takim jednym w chyba końcowym etapie gry, Velstadtem. Już dojście do niego było w miarę trudne, a co dopiero walka. Z czasem stawał się coraz silniejszy i zwiększała się jego obrona. Potrafił zabić jednym atakiem. Wiem, że teraz ludzie robią go z zamkniętymi oczami, po prostu odbijając jego ataki. Wtedy jednak mało kto wyczuwał ten moment i trudno było go podejść. No i do tego atmosfera tej lokacji. Królewskie katakumby. Robiło to wrażenie. Wchodząc tam z dwoma nieznajomymi przypominało się napis z bramy piekieł z komedii Dantego. Cudowna gra. Niestety kolejne podejścia nie niosą za sobą tego poczucia osaczenia i zagubienia, towarzyszącemu nowym graczom. Jeśli ktoś nie grał, to pewnie nie doświadczy tego teraz, bo jest mało graczy na serwerach, ale spróbować warto. To jedno z najlepszych doświadczeń w grach wideo w ogóle. Te wszystkie gry o chodzeniu nie mają takiego ładunku emocjonalnego jak śmierć bezimiennego towarzysza pod koniec walki z bossem. Polecam.

Na zdjęciu poglądowym oczywiście jedyny w swoim rodzaju i najbardziej epicki ze wszystkich Lustrzany Rycerz. Walka z nim to istny rollercoaster, szczególnie kiedy zacznie przyzywać graczy do walki przeciwko nam. Sam się bawiłem w jego przydupasa przez jakiś czas. Warto było, nawet za cenę tych wyzwisk na PSN.

#darksouls #gry #wspomnienia #ehhhhhhhhhhhhh pokaż całość

źródło: vignette.wikia.nocookie.net

ale bym pojechał na wieś jak za dzieciaka, zeżarł talerz pierogów, poszedł do pokoju na strychu poczytał książke a wieczorem powłóczył z miejscowymi dzieciakami... a dzisiaj co dzieciaki robią lampią się na tablety/smartfony... ( ͡° ʖ̯ ͡°)
#wspomnienia #zalesie #wygryw

Kto grał i uwielbiał? :D
Znalazłem dzisiaj na strychu razem z płytą :)
Wymagania gry w komentarzu ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#gry #klasyk #nostalgia #wspomnienia

źródło: fromapp.jpg

Kto jeszcze pamięta? Chyba najszybsza nakładka "graficzna" na system (a właściwie tylko manager plików) ;) Pamiętam jak oddałem swój drugi (po Amidze 500) komputer do naprawy, bo nie działał w nim CD-ROM, a naprawca usunął bez mojej wiedzy Windowsa 95 i zainstalował 3.11, nc i parę gierek typu Golden Ace, czy Prince of Persia. Wkurwiony byłem niemiłosiernie. Ale podobno był za słaby na 95 ;)

#retrocomputing #retrogaming #wspomnienia pokaż całość

źródło: abandonwaredos.com

Grało się

Ja ide górą!
#pegazus #gimbynieznajo #wspomnienia #gry

źródło: how2play.pl

Pamiętam jak 15 lat temu poszedłem na swój pierwszy koncert metalowy. Ja to taki wtedy byłem dresik z #nowahuta nie żebym tam był agresywny do ludzi, czy przystanki rozpierdalał, ale jak trzeba było to w mordę mogłem dać, dać mogłem jak mnie ktoś zdenerwował ( ͡° ͜ʖ ͡°) No i miałem takiego kolegę w klasie co mi ciągle gadał o tym metalu i żebym z nim poszedł na koncert. No i mówię mu dnia pewnego "dobra no to chodźmy cwaniaczku". Czasami do niego wpadałem wcześniej to mi bombardował głowę puszczanymi co chwilę teledyskami #slipknot , gadał o wyższości napierdalania w perkusję nad wszystkim innym, że musiałem aż na fajkę wychodzić co 20 minut, bo nie mogłem wytrzymać wtedy tego wszystkiego i tego darcia mordy w tych teledyskach.

I pojechaliśmy na krakowski rynek w końcu, ja oczywiście w dresach w 3 paski (autentyk), opierdolony na głowie na 2 mm i sobie u niego w domu pomalowałem kilka paznokci na czarno markerem, bo mi się śmiać chciało, że tak widziałem na teledysku. No i wchodzimy. Na wstępie jacyś podpici goście przed wejściem, no typowi słuchacze metalu, długie pióra etc. patrzą tak na mnie i mówią "Sorry, ale chyba.. yyy.. pomyliłeś knajpy stary, tutaj wiesz grają inną muzykę, serio serio". No, ale włazimy, bo oni przecież niewiedzą, że ja dobrze wiem, gdzie przyszedłem. No i zaczyna się jazda.

Kurwa mać, jakieś pogo widzę pod sceną (nie widziałem wcześniej na żywo), trochę tak nieśmiało podszedłem na tyły, a znajomy już poleciał do przodu i zaczął się przepychać pod scenę. Wróciłem pod bar, sobie myślę strzelę z jednego browara, bo tak się trochę nieswojo czuję. Wszyscy mnie obcinają co chwilę i w ogóle różnię się od każdego w tej knajpie. Wypiłem to piwo na szybkości i wróciłem pod scenę. I tak mnie nagle porwały te rytmy, ta zadyma pod sceną, że wpadłem tam jak w amoku i zacząłem napierdalać pogo. Czułem jak spadało tempo, że mnie ludzie mocno obcinają wokół w stylu - co ten dresiarz tutaj robi i chyba jakiś naćpany, albo coś - a mnie serio wkręciło na ostro. Zacząłem się dobrze bawić, wsłuchiwać w muzykę, takty.

Wyjebałem się nagle na plecy pośród ludzi, podczas tych kuksańców, przepychanek. Czuję, że zgubiłem buta i już w naturalnym osiedlowym odruchu przybrałem pozycję z gardą spodziewając się, że zaraz po mnie będzie ktoś skakał, kopał mnie, okładał w pijackim amoku nogą. A tu co? Łapią mnie za fraki ludzie stojący wokół młynu i stawiają do pionu, ktoś z boku podaje mi buta. O kurwa jaki ja wtedy przeżyłem szok. Jak ja się zajebiście wtedy poczułem wśród tych ludzi. To było jedno ze zdarzeń które do dziś wspominam z nutką nostalgii ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Piąteczek, piątunio, alkoholiczunio to mi się przypomniało takie zdarzenie którym chciałem się podzielić z Wami.

#takbylo #wspomnienia #coolstory pokaż całość

Wakacje 2016 - ile to się człowiek namęczył ze zrobieniem tej foty, z 50 ujęć jak nie więcej... Przydałoby się trochę słońca, więc chyba trzeba będzie gdzieś wyskoczyć w listopadzie ( ͡° ͜ʖ ͡°) #wakacje #rozowypasek #ladnapani #wspomnienia

źródło: ania wakacje 2016.jpg

Po nocy zawsze smutam się, że to życie takie krótkie. Ot choćby dziadek, przeżył sporo lat, już też i parę lat minęło od jego śmierci, ale zawsze mi brakuje jego obecności. Jedyny tak dobrze pamiętał o moich imieninach, gdy do dziadków przyjeżdżałem to zawsze miał dla mnie konserwę mięsną ( :) zostało mu to chyba z czasów, jak był magazynierem w wojsku) nauczył mnie mnóstwa rzeczy, jak grać w szachy chociażby (pic rel), podrapał po plecach, przyczesał na Hitlerka swoim grzebieniem. Pewnie, ze i bywał upierdliwy, któż na starość taki nie jest, ale i tak zawsze dbał o swoje dzieci i wnuków, każdemu bym życzył takiego dziadka.

pokaż spoiler #dziadek #wspomnienia #pokazmorde #smuteczek
pokaż całość

źródło: hss2 (28).jpg

ZLOT DRONÓW

#bonzo #szlegiery #byloaledobre #wspomnienia #klejnotmopsu

źródło: wykop.pl

Gurwa, Mircy i Mirabelcy, pamiętacie, jak kiedyś na początku internetu była taka strona rotten.com? xD
Dla mnie wtedy to był szczyt obrzydlistwa, a treści tam zamieszczane autentycznie mnie przerażały, dlatego dawkowałem je sobie tak w miarę rozsądnie xD
A dzisiaj? Dzisiaj to gurwa na Mirko są gorsze treści xD

#heheszki #rotten #nostalgia #wspomnienia #internet pokaż całość

źródło: Rotten-screenshot.png

Jakkolwiek to zabrzmi.. siedzę i oglądam dzieci w parku właśnie. Bawią się w wojnę karabinami z patyków, biegają, strzelają się.. ale ja bym wrócił do lat takiej beztroski gdzie największym problemem było znalezienie patyka podobnego do pistoletu.

#nostalgia #nostalglem #stareczasy #dzieci #dziecinstwo #wspomnienia pokaż całość

Właśnie przypomniała mi się w sumie bardzo miła historia z mojego życia :)
Dwa lata temu poszłam na koncert Kabanosa w Warszawie i jakoś tak wyszło, że poszłam sama. Stałam z boku sali i nagle podeszła do mnie dziewczyna prawie mojego wzrostu i pyta się kiedy koncert się zaczyna, coś tam zagaduje czy może jej potowarzysze bo ma 13lat!!!!!!!!! (byłam w szoku bo strasznie wysoka) i powiedziała że podeszła do mnie dlatego że wyglądam na dobrego człowiek, że ona tak czuje (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■) i tak oto byłam na koncercie z małą dziewczynką i bawiłam się wybornie xD + znała więcej piosenek ode mnie - trochę wstyd ( ͡° ʖ̯ ͡°)
#wspomnienia #gownowpis #kabanos pokaż całość

Premiera #fifa18 tuż tuż, a mnie się zebrało na #feels i wspominam jak się zagrywałem w fife 2000 18 at temu. Pamiętam jak dziś jak z wypiekami na twarzy tworzyłem brakującą w grze Reprezentację Portugalii z zeszyciku.
Plusujcie najlepszy kawałek na OS

#wspomnienia #nostalgia #fifa #soundtrack #rock #muzyka #gry #grykomputerowe pokaż całość

źródło: youtu.be

#gimbynieznajo #nostalgia #wspomnienia

źródło: i.wpimg.pl

EHHHHH

Od pamiętnego meczu Zagłębia Lubin z europejskim gigantem w postaci AC Milanu mijają dziś równo 22 lata. Z tej okazji autor jedynej bramki dla Zagłębia w tym spotkaniu, Jarosław Krzyżanowski, wspomina słynne starcie z Maldinim, Weah, Baggio czy Desaillym oraz mniej znane historie zza kulis.

#zaglebielubin #ekstraklasa #pilkanozna #acmilan #wspomnienia pokaż całość

źródło: youtube.com

Mirki, pamiętacie taki serial jak Skins o grupie brytyjskich nastolatków, którzy się razem trzymają, imprezuja, ale każdy miał jakieś swoje własne problemy? Jako gimbus mocno się tym jaralem i wszystkie 6 sezonów wchlonalem w około 2 tygodnie (potem był jeszcze 7 sezon o dalszych losach Cassie, Effy i Cooka gdy są już dorośli). Wtedy zazdroscilem im takich imprez, alkoholu, narkotyków, przygodnego seksu, bo sam byłem piwniczak mocno, dopiero w liceum zacząłem wychodzić do ludzi. Postuje, bo trochę mnie wzielo na wspominki, a serial ten mocno zapadł w pamięci, szczególnie 1 i 2 generacja, do 3 dopiero z czasem się przekonalem.
#seriale #przegryw #nostalgia #tfwnogf #skins #wspomnienia pokaż całość

. . . kliknij, aby rozwinąć obrazek . . .

źródło: images-na.ssl-images-amazon.com

pokaż spoiler Kto by zjadł niech pierwszy rzuci plusem ( ͡° ͜ʖ ͡°)


#wspomnienia #dobrylodzik #foodporn

źródło: dobrylodzikniejestzlylodzik.jpg

Jak byłem gówniakiem to rodzice dawali mi w ramach kieszonkowego małe sumy pieniędzy, które na nic poza oranżadą lub dwiema na miejscu w sklepie nie starczały, ale dla smarka jak ja były w sam raz. Pamiętam gdy zaczęli sprzedawać Pringles w Polsce i po spróbowaniu ich zakochałem się w tym smaku. Zbierałem kasę z całego tygodnia by w piątek wracając do domu móc sobie kupić Pringlesy. Miałem taki zwyczaj, że wracałem w ten dzień ze szkoły, plecak szedł w kąt i czekałem na godzinę bodaj 15 kiedy to leciał w telewizji Batman The Animated Series. Gdy nadchodził seans nalewałem sobie Coli do wysokiej szklanki z logo Pepsi(hehe) i otwierałem Pringlesy. To był magiczny czas. Najgorsze tego dnia było to, że wracałem ze szkoły zawsze z kilkoma kolegami i gdy wychodziłem ze sklepu z Pringlesami to zlatywały się sępy i się zaczynało
- no weź otwórz nie bądź taki
- ale z ciebie cham, kolegów byś poczęstował
- dej
- dej
- pokaż co tam masz(ta kurwa jasne...)
Musiałem nauczyć się odmawiać by móc oddać się piątkowemu rytuałowi. Do dzisiaj lubię sobie wracając z pracy w piątek kupić czipsy i napoje w puszkach(wiem, nieekonomiczne, ale tak lubię) i cieszyć się jakimś serialem czy filmem.

#wspomnienia #lata90 #truestory #pringles #czipsy #90s pokaż całość

źródło: assets3.thrillist.com

Gdybym wiedziała, że pojawi się czwarta atomówka, inaczej zredagowałabym swoją gazetkę lata temu.

#atomowki #dziecinstwo #wspomnienia

Też tak czasem macie, że wspominacie czasy gimnazjum, liceum? Jak np. siedzicie w danej sali czy też na przerwie bądź piszecie sprawdzian czy kartkówkę. Ja czasem jak o tym pomyśle to zbiera mi się na płacz.
#wyznanie #szkola #liceum #wspomnienia

#anonimowemirkowyznania
To będzie długi wpis, ale nie zamierzam się tu żalić czy pytać o porady. Po prostu chcę z siebie wyrzucić to, co siedzi we mnie od lat, a nie mam nikogo komu mógłbym to opowiedzieć. Na co dzień raczej w ogóle o tym nie rozmyślam, ale czasem wspomnienia zatlą się z tyłu głowy i pewnie tak tlić się będą do końca życia, już nic na to nie poradzę, chociaż część z was uzna, że to szczeniacka historia nie warta uwagi.

Naszło mnie na wspomnienia, bo dzięki web archive odkryłem swojego bloga, którego prowadziłem w wieku 15 lat i przypomniało mi się jaką byłem wtedy spierdolinką, a dodatkowo jakieś 2 tygodnie temu minęło dokładnie 15 lat od opisywanych przeze mnie wydarzeń. A było tak...

Zamiast grać w gry jak wszyscy kumple, ja odkryłem znajomości internetowe i wmówiłem sobie, że za wszelką cenę potrzebuję mieć dziewczynę, a że byłem bardzo wrażliwym młodzieńcem i lubiłem wygłaszać górnolotne teksty o wielkiej miłości, to nie mogło się dobrze skończyć ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Spotkałem się wówczas z kilkoma dziewczynami (oczywiście nie jednocześnie), po parotygodniowej korespondencji i zapewnianiu siebie o obopólnym uczuciu, na spotkaniach było drętwo (głównie przez moją nieśmiałość i spierdolenie) i znajomość urywała się po jednym, maksymalnie dwóch, spotkaniach, nad czym ubolewało moje wrażliwe serduszko, a spierdolenie tylko się powiększało.

Najbardziej jednak zabolało mnie "rozstanie" z Olą. Była bardzo dojrzała, jak na swój wiek, i darzyłem ją uczuciem, którego już chyba nigdy potem nie poczułem i nie poczuję, chociaż od kilku lat jestem w związku.
Przyjechała nawet do mojego miasta (ok. 350 km) z rodzicami i mogliśmy się spotkać sam na sam. Chociaż przez internet wyznawaliśmy sobie miłość, to przed spotkaniem nie robiliśmy sobie nadziei, że zaraz padniemy sobie w ramiona. Chcieliśmy się spotkać, pogadać, zobaczyć jacy jesteśmy na żywo i wtedy się okaże co dalej. Nie mieliśmy dużo czasu, ale i tak było cudownie, dostałem od niej coś na pamiątkę (pewnie kurzy się do dziś w pudle w mieszkaniu rodziców), a po spotkaniu utwierdziliśmy się oboje w przekonaniu, że chcemy kontynuować znajomość już bardziej zażyłą ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Moje serce chciało wybuchnąć z radości, że taka dziewczyna chce ze mną być. Jako, że właśnie wyjeżdżała z rodzicami na wakacje, umówiliśmy się, że pod koniec wakacji tym razem to ja przyjadę do niej. Z wielkim trudem odważyłem się powiedzieć o wszystkim rodzicom, bo przecież musiałem się tam jakoś dostać, a nie łudziłem się, że pozwolą 15-latkowi samemu wyruszyć taką drogę.

Wreszcie nadszedł dzień wyjazdu. Przy okazji rodzice chcieli odwiedzić po drodze dawno nie widzianą rodzinę, gdzie zabawiliśmy 2 dni, a ja niecierpliwie odliczałem czas do spotkania.
Dzień przed spotkaniem rozmawialiśmy przez telefon i okazało się, że jest u niej kolega, którym miałem się nie przejmować, bo "to tylko kolega". No ok.

W końcu spotkaliśmy się. Spędziliśmy ze sobą prawie cały dzień, zaprosiła mnie nawet do siebie do domu, gdzie jej mama poczęstowała mnie obiadem ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Kręciliśmy się trochę po mieście, poszliśmy na jej działkę pod miastem. Niestety moje spierdolenie dało znać o sobie i całe spotkanie było przegadane bez praktycznie żadnego kontaktu fizycznego (poza lekkim objęciem do zdjęcia), choć bardzo chciałem sprawić, żeby doszło do pocałunku lub chociaż przytulenia, ale nie potrafiłem się przełamać przez moją nieśmiałość.
Ostatecznie, gdy spotkanie miało się powoli ku końcowi postanowiłem zrobić krok ku naszemu zbliżeniu i spróbowałem ją pocałować, gdy wracaliśmy polną drogą z działki. To była jedna najbardziej niezręcznych chwil w moim życiu. Nachyliłem się nad nią, a ona stała jak wryta, bez żadnej wzajemności z jej strony, a nawet chyba lekko odsuwając się ode mnie, nie mówiąc przy tym ani słowa. Po trzech próbach dałem za wygraną i w cholernie niezręcznej atmosferze poszliśmy dalej, ale zaraz zaczęliśmy jakąś rozmowę i jakoś udało się tę niezręczność odpędzić. Doszliśmy na rynek gdzie mieliśmy się rozstać i po krótkiej pożegnalnej rozmowie wreszcie się pocałowaliśmy. Nie były to żadne fajerwerki i nie wiadomo jak namiętny pocałunek, po prostu najzwyklejszy pocałunek w usta, ale ja byłem w tym momencie w raju.
Całą drogę powrotną rozmyślałem o tym, jak cudowną mam dziewczynę i już planowałem jak będziemy teraz do siebie regularnie jeździć.

Następnego dnia po powrocie do domu dostaję od niej wiadomość, że jednak nie mamy przyszłości i to koniec naszego "związku". Możecie sobie tylko wyobrazić jaka była moja rozpacz, miałem ochotę odebrać sobie życie (wiem, szczeniackie gadanie), a po nocach płakałem. Podejmowałem żałosne próby "przekonania" jej, żeby jednak jeszcze spróbować, które oczywiście nie odnosiły żadnego skutku.
Po niedługim czasie (tydzień-dwa?) dowiedziałem się, że oficjalnie jest z tym "kolegą", który był u niej dzień przede mną, co tylko jeszcze bardziej mnie dobiło.
Do dzisiejszego dnia nie wiem czy przed naszym spotkaniem naprawdę nie było się o co martwić, tylko ja tak koncertowo spierdoliłem, czy już wtedy wiedziała, że woli jego, ale robiła dobrą minę, żeby mnie nie zranić skoro już do niej jadę, czy może wahała się i nasze spotkanie miało przesądzić którego wybierze.

Z dzisiejszej perspektywy uświadamiam sobie jak bardzo spierdolony byłem i zachodzę w głowę jak w ogóle mogłem się łudzić, że jestem atrakcyjnym dla kogokolwiek młodzieńcem tak się zachowując ( ͡° ͜ʖ ͡°) zwłaszcza, że miała ona przede mną 18-letniego chłopaka, a różnica 3 lat jednak jest ogromna w tym wieku.
Wtedy jednak to była dla mnie czarna rozpacz przez długie miesiące i wpłynęło to bardzo negatywnie na moją samoocenę i kontakty z płcią przeciwną na długie lata. Skutki zauważam nawet po dziś dzień, bo od lat unikam głębszych relacji z ludźmi, tłumiąc wszystko w sobie, ze strachu przed odrzuceniem czy niezrozumieniem. Nawet ze znajomymi utrzymuję coraz rzadszy i płytszy kontakt, a to, że od kilku lat mam dziewczynę zakrawa na cud ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Olę mam po dziś dzień w znajomych na fejsie, chociaż nie utrzymujemy żadnego kontaktu poza życzeniami urodzinowymi. Co najciekawsze teraz w ogóle nie marzę o niej, chociaż jest atrakcyjną kobietą (zresztą i tak jest że dwie ligi za wysoko - została prawniczką), nie czuję zazdrości czy smutku widząc jej zdjęcia z mężem, pogodziłem się z losem. Tylko te cholerne wspomnienia cały czas się tlą...

THE END
Jeśli dotarłeś do tego momentu to gratuluję i proszę o plusa ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#gorzkiezale #feels #przemyslenia #wspomnienia #rozowepaski #niebieskiepaski #przegryw

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: kwasnydeszcz pokaż całość

Niby jestem już starcem, ale pamiętam jak za pierwszą wypłatę pobiegłem do sklepu jak głupi, by spełnić marzenie swojego dzieciństwa - Kierownicę do komputera. Wychowany zostałem na collinie 2.0, a teraz powoli wracam do korzeni. 5 lat ma sprzęt, a jeszcze 2 części collina przede mną, no i richard burns rally. Eh wspomnień czar. Taka głupia zabawka, a tyle frajdy.
#pcmasterrace #dirt #wspomnienia pokaż całość

źródło: fromapp.jpg

2017 rok, a na osiedlu w #plock ktoś na cały regulator rozgłośnił to ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#muzyka #wspomnienia #heheszki

źródło: m.youtube.com 18+

#muzyka #wiersz #feels #polska #wspomnienia #swietliki

Smutne to jest bardzo :(

źródło: youtube.com

"Chyba okoliczne lotniska zgłoszą przelot UFO" ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Ehh, kto by nie zagrał niech pierwszy rzuci kamieniem :c
#gimbynieznajo #wspomnienia #skokinarciarskie

źródło: fromapp.jpg

#wykop #woodstock #wspomnienia #kiedystobylyczasyteraztoniemaczasow

Rok około 2013? Z koleżanką w ASP namalowałyśmy Mumina z logiem wykopu (Wykop pozdrawia, kulturka ^^), który później wisiał na scenie razem z innymi pracami.

Trochę #pokaznogi moje i koleżanki :p

źródło: 1063512_147691178754469_1707781185_n.jpg

Piękna gra i miliony godzin spędzonych przy niej...

#nostalgia #wspomnienia #gry

źródło: fromapp.jpg

Pierwszy dzień roku szkolnego i tak mnie naszło na wspominki. Wiem, że w szkole średnie często unika się wf'u. Tylko nikt nie powiedział, tego mojemu wf'iscie, że jemu jednak wypadało by się pojawić ;). Tak rozkminiliśmy z kolegami, że u niego w domu wyglądało to tak:
Żona: Idziesz dzisiaj do szkoły?
Wf'ista: Nie, jebać to, dzisiaj same wf'y.
#szkola #nauczyciel #wspomnienia #licbaza #coolstory pokaż całość

Jest ciężko, masz wydatki, rachunki na wczoraj, w końcu pojawiaja się długi... Za mało zarabiasz, najpierw finansowo nie spinasz jednego, dwóch, a potem jeszcze kolejnego miesiąca. Długi rosną i rosną.
Niespodziewanie, odzywa się przez telefon twój daleki krewny, dawno z nim nie miałeś kontaktu, jest od ciebie znacznie młodszy, mówi ci, że najważniejsza jest rodzina.
Na sam początek pomaga ci finansowo, gasi twoje długi. Później podpowiada, gdzie możesz aplikować, żeby ponownie nie odrzucili twojego CV.
Zatrudniasz się, pracujesz, i - w końcu - żyjesz normalnie. Później, dowiadujesz się, że pracujesz w jednej z jego licznych, dużych firm. Czasami sobie myślisz, że jak wygrasz w Lotto miliony, a grasz, to z radością wręczysz mu część wygranej. Fakt, on jest bogaty, ale szanuje ludzi i rodzinę, i potrafi ocenić, komu należy przekazać nadmiar gotówki, by wesprzeć tych, którzy na to zasługują. A karma wraca.
Prawdziwa historia.

#truestory #rodzina #historia #wspomnienia #takbylo #lpolska pokaż całość

#polak #humorobrazkowy #tworczoscwlasna #wspomnienia

źródło: meme_61299095.jpg

Ej, a wiecie, że Pszczółka Maja to też anime? Wszyscy jesteśmy #mangozjeby

#odkrycie #heheszki #wspomnienia #dzieci #90s #80s

A pamiętacie tego ancymona, który dzwonił do Superstacji i puszczał przemówiania Stonogi? Hehe ale były jaja
#gimbynieznajo #wspomnienia #stonoga

źródło: youtube.com

Za gówniaka to mi się chciało
#wspomnienia #retrofutbol #pilkanozna

źródło: fromapp.jpg

Ktoś jeszcze pamięta? Własnie sprzatam stare płyty i sam nie wiem czy zostawić czy wyrzucić :).
#wspomnienia #optimus #pc

źródło: IMG_20170828_220640_HDR.jpg

Jedna z najlepszych piosenek z GTA San Andreas
#wspomnienia #gta #muzyka #muzyknadziendobry #muzykanarozluznienie

źródło: youtube.com

kiedyś po przegranym meczu Śląska Wrocław (koszykówka) chyba w 1995 roku powiedziałem do jakiegoś zawodnika murzyna shame on a nigga i on to usłyszał. Prawie mi najebał. Ziomki z zespołu go odciągali a on darł mordę łamanym polskim - Mam cię bić? Ciekawe czy jak by mi wtedy najebał to bym skosił w chuj hajsu :) Miałem 13 lat, słuchałem wu tang clan i jakoś mi to pasowało do tej chwili...chociaż po angielsku nauczyłem się 10 lat później hehe

Wu Tang Clan - Shame On A Nigga https://www.youtube.com/watch?v=Wf3jzDb4H7o

#rap #wutangclan #koszykowka #slaskwroclaw #wspomnienia #wroclaw pokaż całość

źródło: i.ytimg.com

#boks #wspomnienia
aż mi się przypomniało jak naście lat temu ojciec zawsze darł ryja "lej bambusa!" o 3 w nocy przy takich walkach ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ktoś go jeszcze pamięta? To były czasy!

#gimbynieznajo #wspomnienia #heheszki #polskiyoutube #rakcontent

źródło: youtube.com

Właśnie przeżywam powrót do przeszłości. A Wy co robicie?

#gry #gothic #mrocznetajemnice #wspomnienia

źródło: Podróż w czasie.png

#anonimowemirkowyznania
#wygryw #oswiadczenie #chwalesie (?) #psychologia #przemyslenia #wspomnienia #takbylo

Pomyślałem, że opiszę pewne swoje przeżycia. Anonimowo, bo to głupie sprawy, ale wiem, że niejedna osoba może się w tym znajdować. Może to komuś coś pomoże, mi zaś pomoże ostatecznie zamknąć ten rozdział swojego życia.

Dorastałem w kiepskim otoczeniu - konserwatywna rodzinka, miasto-dresiarnia. No i zewsząd gadanie jaki to facet powinien być. Taki, śmiaki, owaki. Gadki typu "Bądź chłop, nie baba". Każdy z nas choć raz gdzieś się z tym spotkał.
Ja miałem pecha, bo mimo tych gadek, moi rodzice nie potrafili mnie wychować na mężczyznę. Oni sami są tacy, ze jeśli biją ich w jeden policzek, to nadstawiają drugi, byleby nie pogorszyć sprawy. Dodajmy do tego to, że większość czasu spędzałem w gronie kobiet - mama, ciotki, siostra, kuzynki... najstarszy kuzyn, który mi mógł robić za wzór emigrował do Stanów, zaś ojciec, wujkowie zjadani przez pracę nie mieli jak się mną zająć. Dziadka widywałem okazjonalnie, był dla mnie wzorem, ale i to nie starczyło. Dorzućmy słynne gadanie o Bozi, czego nie wolno... Tak, raz nawet babcia sobie ubzdurała, że spróbuje ze mnie zrobić księdza.
Efekt był taki, że w szkołach byłem ofiarą losu. Sierotą prześladowaną przez tych fajnych i przez silniejszych. Do tego grubasek. I macie pełny obraz człowieka, z którym nie można było się zadawać jeśli chciało się być szanowanym przez resztę wokół. W ciągu paru lat straciłem ekipę znajomych - przestałem się zadawać nawet z ludźmi z osiedla, po szkole zamykałem się w domu, we własnym świecie, albo jeździłem ewentualnie rowerem.
W efekcie prześladowań mocno zachwiała się moja wiara w swoją płciowość. Zaczynało się niewinnie. Od myśli, że fajnie byłoby być dziewczyną. Potem stworzyłem w pewnym uniwersum swoje OC płci żeńskiej, z którą zacząłem się utożsamiać, biorąc ją za tą stronę siebie, która była ściśnięta, schowana przez otaczający mnie świat. Była to postać wesoła, czerpiąca z życia ile wlezie, imprezująca, wiodące szczęśliwe życie z inną kobietą u boku i mająca przyjaciół.

I wtedy doszło to myślenie, że powinienem był urodzić się kobietą. Że ktoś na górze dokonał fatalnego błędu.
Przez lata wierzyłem w to, jednocześnie wiedząc, że nigdy nie chciałbym mieć operacji zmiany płci. I to było to, co mi pozwalało wierzyć w to, że nie jestem transem. Traktowałem to jako błąd Boga albo kogoś, kto u niego zarządza czymś takim i pozostaje mi z tym żyć. A z czasem przestałem wierzyć w Boga.

Potem wyjechałem na studia, odżyłem, zacząłem czerpać z życia ile wlezie. W międzyczasie chodziłem do psychologa i leczyłem się z traum szkolnych i problemów w rodzinie. Z tego ich nacisku, że mam być taki jak inni. Myśli o byciu trans znikły, ale ciągle gdzieś siedziała w głowie, czekając na moment, by zaatakować.
Gdy pojechałem do Amsterdamu zjarać się porządnie (ciągnęło mnie do różnych używek), by zajrzeć wgłąb siebie i odkryć, że we mnie są dwie strony - męska i żeńska, kłócące się ze sobą o dominację nade mną. Oczywiście z czasem pojąłem, że to było dzieło po prostu mojego umysłu, a nie coś prawdziwego. Ale to nad tym też pracowałem u psychologa, po odkryciu po prostu tego problemu.
Kiedy już uporałem się z problemami, które uważałem za największe, problem wiary w swoją płciowość zaatakował ze zdwojoną siłą. Uświadomiłem sobie, że wiele mi brakuje do wzorca mężczyzny i, że chciałbym ten wzorzec osiągnąć. Cieszyłem się z każdej namiastki osiagniętej - bródki dorabiałem się 1,5 roku, trudami i różnymi sposobami, bo mając 24 lata, ledwo mi ta bródka rosła. Do tego, porównując mnie z tamtym mną - wtedy miałem zdecydowanie mniej pewności siebie i poweru do działania. Ale nie to było najgorsze.

Ogarniały mnie myśli o byciu kobietą. Wyobrażenie siebie jako kobiety. W pewnym momencie nawet jedna z wizji przyszłości mi się zakolorowała - zawsze chciałem założyć rodzinę, mieć córkę, zostać ojcem. W tamtym momencie wyobraziłem sobie siebie jako kobietę wychowującą córkę z inną kobietą.

pokaż spoiler Uświadomiłem sobie, że masturbuję się stricto kobieco. Jakbym robił palcówkę, dopiero na sam koniec walenie konia. Do tego to wszystko obracało się przeciwko mnie w relacjach z kobietami - albo lądowałem we friendzonach, albo w łóżku miałem problem, by mi sprzęt stanął do gotowości i by odbyć normalny seks. Dlatego dotąd potem ledwo, ale 3 razy zaliczyłem prostytutki, mimo, że miałem co najmniej 4 szanse na zaliczenie czegoś we własnym łóżku. Za to, gdy kobieta zaczynała nade mną dominować i pieścić mnie dotykiem, ja stawałem się jej zabawką, a moje reakcje - przynajmniej w moim mniemaniu, bo nigdy ich o to nie pytałem - wydawały mi się być reakcjami typowo dziewczęcymi. Pisywałem też cyberki w necie, wczuwając się w rolę dziewczyny. Wtedy zdałem sobie sprawę, że podnieca mnie myśl o byciu dziewczyną.


Wtedy zacząłem się poważnie bać, że jestem transem, że przez lata to dusiłem w sobie w obawie przed reakcją polskiego społeczeństwa, zwłaszcza mojej rodziny. Zacząłem dużo czytać o tym, by odpowiedzieć sobie na pytanie, kim ja w końcu jestem do jasnej cholery. Tak, przepełniała mnie frustracja.

Tu na szczęście pojawił się jeden Wykopek, który faktycznie był transem, w trakcie przemiany m->k. Poprosiłem prywatnie, by mi opowiedział swoją historię, szczegóły jego transpłciowości. Wtedy zrozumiałem, że to definitywnie nie to. Domyśliłem się, że to ma jakiś związek z traumami szkolnymi.

Dzięki psychologowi dowiedziałem się, że to prawdopodobnie jest pewna odmiana fetyszu zwanego autoginefilią. I gdy w końcu stwierdziłem, że pora to w sobie zaakceptować, nauczyć się z tym żyć, w końcu przyszła ulga. Myśli o tym że mogę być trans przestały mnie katować. Wyobrażenia jakie miewałem zaczęły słabnąć, zaś typowe myśli męskie, heteroseksualne, zaczęły stopniowo się wzmacniać. I nabrałem pewności siebie i większej chęci do działania nad rozwojem swojej męskości. Wraz z tym odeszły chyba ostatnie ślady wieloletniej depresji - zaobserwowałem w sobie większą wrażliwość na muzykę i świat wydaje się być jaśniejszy, piękniejszy. I wspomniana autoginefilia też zaczęła słabnąć.

Myślę więc, że mimo, że do osiągnięcia celu jeszcze daleka droga, to mogę sobie postawić tag #wygryw. Bo w końcu pokonałem swoje największe słabości, które mnie hamowały i czuję, że idę coraz bardziej do przodu.

Co chcę przez to przekazać... ?
1. Jeśli się przeżyło w życiu jakieś traumy, należy jak najszybciej się z nimi rozprawić, bo potrafią namieszać w życiu.
2. Warto odciąć się od towarzystwa Ciebie uciskającego i nie chodzi tu tylko o prześladowania, ale i o mieszanie w głowie gadkami typu "Bądź prawdziwym mężczyzną", "Jesteś facetem, powinieneś być [opis]".
3. Jeśli myśli się o byciu transem, trzeba nad tym długo podumać. O mały włos, a popełniłbym największy błąd swojego życia. Oczywiście tutaj nie czepiam się osób, jeśli są faktycznie transami - chcecie się zmieniać, to zmieniajcie, ja Wam życzę powodzenia i trzymam kciuki, by wszystko było ok. Chodzi po prostu o to, że u niektórych myśli o byciu trans są naturalne, u innych są efektem traumatycznych przeżyć. A u kogoś faceta myśl o byciu kobietą może być przejawem autoginefilii, a nie transseksualizmu.
4. Nie wolno pozwalać na przemoc w szkole i robienie z kogoś ofiary, nawet jeśli ofiara się sama prosi. To nie jego wina, że jest jaki jest - wychowanie bierze się z domu i otoczenia, potem ze szkoły. Teraz dochodzi jeszcze internet. Takie prześladowanie potrafi zrobić człowiekowi w głowie syf na lata. Moje prześladowanie zaczęło się, gdy miałem 10 lat. Pierwsze problemy z płciowością pojawiły się, gdy miałem lat 13. Wychodzę z tego dopiero teraz. Z problemem swojej płciowości użerałem się 12 lat, nie mogąc dostać pomocy z żadnej strony. Do psychologa poszedłem dopiero 2 lata temu, ze wspomnianym Wykopkiem rozmawiałem pół roku temu. Dlatego jeśli kiedyś ktoś zechce prześladować moje dziecko, dopilnuję, by dzieciak i jego rodzice tego pożałowali.
5. Jak można pomóc dzieciakowi proszącemu się o bycie ofiarą? Zmieniać go stopniowo. Mi pewne osoby z czasem zaoferowały swoją przyjaźń i to mi pomogło wejść na drogę odżycia, po której zebrałem się, by pójść do psychologa. Ja zaś w swojej rodzinie miałem młodszego kuzyna, z którego rodzina próbowała zrobić kolejną ofiarę losu. Wziąłem chłopaka w obroty, traktując go twardo-kumpelsko. Rzucałem w niego różnymi tekstami, które wyśmiewały jego wady, czasami cisnąłem po nim za niektóre zachowania. On się zawsze śmiał, w życiu przeze mnie rozryczał się tylko 2 razy i to nie było na zasadzie, że ma nie ryczeć. Chciał - proszę bardzo, niech się chłopak wypłacze. Efekt? Teraz jest jednym z najbardziej lubianych osób wśród swoich znajomych, a ja i on jesteśmy nie tylko kuzynami, ale i świetnie dogadującymi się ziomami. Z biegiem lat wytłumaczyłem mu, dlaczego dałem mu nie lekką lekcję życia. Na własne oczy widział w swoich szkołach inne ofiary życia i zdał sobie sprawę, że lata temu prawie wcale się od nich nie różnił. Jest mi wdzięczny po dziś dzień.
Dałem mu to, czego nie miałem ja - męskie wychowanie. Starszego brata/kuzyna.

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Zkropkao_Na pokaż całość