Jakiś czas temu użytkownik @Taco_Polaco popełnił świetny wpis. Zilustrował go fotografią Dorothe'y Lange. Zainspirowało mnie to do stworzenia wpisu na temat czym była amerykańska fotografia amerykańska początku XX w. w kontekście gospodarczym, politycznym oraz społecznym. Dodatkowo z okazji Dnia Kobiet krótka analiza fotografii Lange pt. Matka Tułaczka (pic. rel). Serdecznie zapraszam, zostawcie łapkę w górę ( ͡°͜ʖ͡°)
W skrócie, załamanie gospodarcze i społeczne terenów wiejskich, spowodowanych wielkim kryzysem doprowadziło do powstania w 1935 roku z polecenia Roosevelta Farm Security Administration (FSA) - swego rodzaju agencji rolniczej. Miała ona na celu organizację pomocy poszkodowanym nadzorując pożyczki, organizując obozy dla migrujących oraz wsparcie w przenoszeniu się rolnikom w miejsca, w których łatwiej było się utrzymać. Przy Farm Security Administration powstał dział historyczny, zajmujący się dokumentacją działalności organizacji. Jego dyrektorem został doradca ekonomiczny Roy Stryker, który miał decydujący wpływ na kształt i sposób fotografii tworzonych dla FSA. Za jego sprawą wytypowano 20 fotografów.
Potrzeba dokumentacji konsekwencji recesji wśród ludności wiejskiej wynikała nie tyle z potrzeb artystycznych, co biurokratycznych. Fotografia została włączona w rolę propagandową. Zdjęcia pojawiały się w czasopismach, ulotkach, często w konfiguracji z zestawem przygotowanego wcześniej, manipulującego tekstu. Stryker wyznaczał miejsca, które fotografowie odwiedzali i mówił im jaki rodzaj tematu mają przedstawiać. Zdjęcia FSA sprawiały wrażenie bezstronnych, lecz w rzeczywistości miały narzuconą technikę - ukazywały biedę w sposób wyabstrahowany, z zakazem fotografowania ludzi szczęśliwych.
Fotografowie FSA budowali obraz silnej tożsamości amerykańskiej. Dla wielu ludzi wielki kryzys oznaczał potrzebę powrotu do tradycyjnych wartości i prostszego sposobu życia. Nie skupiały się one raczej na technice, lecz prezentowały rolników jako podporę amerykańskiego społeczeństwa. Fotografowie często ukazywali kobiety w roli wzmacniającej tradycyjne poglądy na temat relacji pomiędzy płciami i stabilności rodzinnej, jako żony, matki podpory.
Wśród osób zatrudnionych przez Strykera była wspomniana wcześniej Dorothea Lange, doświadczona fotografka dokumentująca wcześniej m.in. skutki kryzysu w San Francisco. Potrafiła ona przekazać opowieść w sposób symboliczny, tak cenny przy okazji roli propagandowej.
....
Dorothe Lange - Matka Tułaczka, Nipomo, Kalifornia, 1936 Fotografia będąca ikoną ilustrującą trudy życia podczas wielkiego kryzysu i prawdopodobnie najbardziej znana fotografia powstała w ramach projektu Farm Security Administration. Lange twierdziła, że spotkała kobietę przypadkiem i w zaledwie 10 minut stworzyła serię kilku zdjęć o wybitnym, dokumentalnym charakterze.
Lange skupia się na pojedynczej osobie, ukazując ją jednak jako archetyp, nie jednostkę. Skutki wielkiego kryzysu przedstawia za pomocą tradycyjnego motywu macierzyństwa i rodziny. Kobietę uwiecznia jako Madonnę, symbol godności i cnoty w kulturze chrześcijańskiej, która niekoniecznie przedstawia wierzenia portretowanej Florence Owens Thompson. Decyzja Lange, by zignorować jej tożsamość czyni problematycznym przejrzysty status fotografii dokumentalnej i obraz wartości amerykańskich, które próbowała określić. Kontrowersje wzbudza również wyretuszowanie kciuka, który pojawia się w oryginanej odbitce w prawym dolnym rogu. Palec, wg autorki zaburzał jej kompozycyjny zamysł, był zbędnym elementem.
Spójrzmy jednak na genialną stronę formalną fotografii. Lange odwróciła twarze dzieci, aby nie odwracały uwagi od wyrazu twarzy matki; tworzą one niejako ramę. Dłonie ułożone w geście zmartwienia, przy ustach jako symbol ciężkiej pracy i wytrwałości. W końcu brak kontekstu fotografii, która wzmacnia poczucie wykorzenienia, którego doznali farmerzy. Obraz nabiera cech uniwersalnych, budzących uczucie smutku i wyodrębnienia. Bez względu na uwarunkowania kulturowe każdy może się z nim utożsamić.
Lata później Thompson wyraziła żal, że zdjęcie Lange utrwaliło jej wizerunek jako osoby ubogiej. W rzeczywistości podróżowała ona po Kalifonii poszukując pracy i angażując się w działalność na rzecz poprawy życia robotników.
….
Mimo roli dokumentalistów, większość fotografów pracujących dla FSA zdołała wypracować indywidualny styl, jednocześnie zaspokajając potrzeby instytucji. Niektórzy z nich opierali się surowej kontroli tworząc fotografie będącymi czystym zapisem zdarzeń, nie propagandą. Na uwagę zasługują takie nazwiska jak Walker Evans, Jack Delano, Russell Lee, Marion Post Walcott, Arthur Rothstein. Ich dokumentalne podejście do fotografii wpłynęło na całe pokolenie fotografów prasowych.
W skrócie, załamanie gospodarcze i społeczne terenów wiejskich, spowodowanych wielkim kryzysem doprowadziło do powstania w 1935 roku z polecenia Roosevelta Farm Security Administration (FSA) - swego rodzaju agencji rolniczej. Miała ona na celu organizację pomocy poszkodowanym nadzorując pożyczki, organizując obozy dla migrujących oraz wsparcie w przenoszeniu się rolnikom w miejsca, w których łatwiej było się utrzymać. Przy Farm Security Administration powstał dział historyczny, zajmujący się dokumentacją działalności organizacji. Jego dyrektorem został doradca ekonomiczny Roy Stryker, który miał decydujący wpływ na kształt i sposób fotografii tworzonych dla FSA. Za jego sprawą wytypowano 20 fotografów.
Potrzeba dokumentacji konsekwencji recesji wśród ludności wiejskiej wynikała nie tyle z potrzeb artystycznych, co biurokratycznych. Fotografia została włączona w rolę propagandową. Zdjęcia pojawiały się w czasopismach, ulotkach, często w konfiguracji z zestawem przygotowanego wcześniej, manipulującego tekstu. Stryker wyznaczał miejsca, które fotografowie odwiedzali i mówił im jaki rodzaj tematu mają przedstawiać. Zdjęcia FSA sprawiały wrażenie bezstronnych, lecz w rzeczywistości miały narzuconą technikę - ukazywały biedę w sposób wyabstrahowany, z zakazem fotografowania ludzi szczęśliwych.
Fotografowie FSA budowali obraz silnej tożsamości amerykańskiej. Dla wielu ludzi wielki kryzys oznaczał potrzebę powrotu do tradycyjnych wartości i prostszego sposobu życia. Nie skupiały się one raczej na technice, lecz prezentowały rolników jako podporę amerykańskiego społeczeństwa. Fotografowie często ukazywali kobiety w roli wzmacniającej tradycyjne poglądy na temat relacji pomiędzy płciami i stabilności rodzinnej, jako żony, matki podpory.
Wśród osób zatrudnionych przez Strykera była wspomniana wcześniej Dorothea Lange, doświadczona fotografka dokumentująca wcześniej m.in. skutki kryzysu w San Francisco. Potrafiła ona przekazać opowieść w sposób symboliczny, tak cenny przy okazji roli propagandowej.
....
Dorothe Lange - Matka Tułaczka, Nipomo, Kalifornia, 1936
Fotografia będąca ikoną ilustrującą trudy życia podczas wielkiego kryzysu i prawdopodobnie najbardziej znana fotografia powstała w ramach projektu Farm Security Administration. Lange twierdziła, że spotkała kobietę przypadkiem i w zaledwie 10 minut stworzyła serię kilku zdjęć o wybitnym, dokumentalnym charakterze.
Lange skupia się na pojedynczej osobie, ukazując ją jednak jako archetyp, nie jednostkę. Skutki wielkiego kryzysu przedstawia za pomocą tradycyjnego motywu macierzyństwa i rodziny. Kobietę uwiecznia jako Madonnę, symbol godności i cnoty w kulturze chrześcijańskiej, która niekoniecznie przedstawia wierzenia portretowanej Florence Owens Thompson. Decyzja Lange, by zignorować jej tożsamość czyni problematycznym przejrzysty status fotografii dokumentalnej i obraz wartości amerykańskich, które próbowała określić. Kontrowersje wzbudza również wyretuszowanie kciuka, który pojawia się w oryginanej odbitce w prawym dolnym rogu. Palec, wg autorki zaburzał jej kompozycyjny zamysł, był zbędnym elementem.
Spójrzmy jednak na genialną stronę formalną fotografii. Lange odwróciła twarze dzieci, aby nie odwracały uwagi od wyrazu twarzy matki; tworzą one niejako ramę. Dłonie ułożone w geście zmartwienia, przy ustach jako symbol ciężkiej pracy i wytrwałości. W końcu brak kontekstu fotografii, która wzmacnia poczucie wykorzenienia, którego doznali farmerzy. Obraz nabiera cech uniwersalnych, budzących uczucie smutku i wyodrębnienia. Bez względu na uwarunkowania kulturowe każdy może się z nim utożsamić.
Lata później Thompson wyraziła żal, że zdjęcie Lange utrwaliło jej wizerunek jako osoby ubogiej. W rzeczywistości podróżowała ona po Kalifonii poszukując pracy i angażując się w działalność na rzecz poprawy życia robotników.
….
Mimo roli dokumentalistów, większość fotografów pracujących dla FSA zdołała wypracować indywidualny styl, jednocześnie zaspokajając potrzeby instytucji. Niektórzy z nich opierali się surowej kontroli tworząc fotografie będącymi czystym zapisem zdarzeń, nie propagandą. Na uwagę zasługują takie nazwiska jak Walker Evans, Jack Delano, Russell Lee, Marion Post Walcott, Arthur Rothstein. Ich dokumentalne podejście do fotografii wpłynęło na całe pokolenie fotografów prasowych.
Bibliografia: Juliet Hacking, Historia Fotografii
#sztuka #kultura #historiasztuki #historiajednejfotografii #fotografia #historia #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne
Komentarz usunięty przez autora