#dziendobry oto kolejna postać z cyklu #dzielnipolacy - zachęcam do obserwowania, a także samodzielnego dodawania postaci Polaków dzielnych i odważnych w różnych dziedzinach życia ( ͡°͜ʖ͡°)
Dziś Gustaw Teofil Holoubek - ur. 21 kwietnia 1923 r. w #krakow, zm. 6 marca 2008 r. w #warszawa – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser i dyrektor teatrów, pedagog, prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu, członek Polskiej Akademii Umiejętności, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, senator I kadencji.
- Był jedynym dzieckiem Czecha Gustawa, który osiedlił się w Polsce po #iwojnaswiatowa, żeniąc się z owdowiałą Polką z Krakowa.
- W 1939 r. na ochotnika zaciągnął się do #wojsko i uczestniczył w kampanii wrześniowej. - Był jeńcem w obozach w Magdeburgu i Toruniu. Został zwolniony w 1940 r., wcześniej w niewoli zachorował na gruźlicę. - Do 1945 r. pracował w krakowskiej gazowni.
- Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. - W 1947 r. ukończył studia w krakowskim Państwowym Studiu Dramatycznym (przekształconym później w Państwową Wyższą Szkołę Teatralną).
- W #teatr zadebiutował 1 marca 1947 r. rolą Charysa w Odysie u Feaków Stefana Flukowskiego w Starym Teatrze w Krakowie. - W latach 1949–1956 pracował jako kierownik artystyczny, reżyser i aktor Teatru Śląskiego w #katowice.
- W trakcie swojej kariery teatralnej zagrał m.in. rolę tytułową w Fantazym Juliusza Słowackiego we własnej reżyserii (Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, 1955), sędziego Custa w Trądzie w pałacu sprawiedliwości Ugo Bettiego w reż. Marii Wiercińskiej (Scena Kameralna Teatru Polskiego w Warszawie, 1958), Goetza w Diable i Panu Bogu Jean-Paula Sartre’a w reż. Ludwika René (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1960), Skrzypka w Rzeźni Sławomira Mrożka (1975), tytułową w Królu Learze Williama Szekspira (1977, oba przedstawienia w reż. Jerzego Jarockiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie). - W 1989 r. wystąpił w przedstawieniu Mała apokalipsa na podstawie #ksiazki swego przyjaciela, Tadeusza Konwickiego, wyreżyserowanym przez Krzysztofa Zaleskiego (Teatr Ateneum w Warszawie).
- Był Gustawem-Konradem w Dziadach Adama Mickiewicza, inscenizowanych w 1967 r. przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Zdjęcie tego przedstawienia z afisza przez władze przyczyniło się do wybuchu demonstracji studenckich i zapoczątkowało wydarzenia Marca 1968. Kreacja Gustawa Holoubka, odtwórcy głównej roli, wpłynęła na wymowę widowiska i oddźwięk społeczny przedstawienia. - W 1981r. zagrał rolę Superiusza w Pieszo Sławomira Mrożka, w reżyserii Jerzego Jarockiego. Zaprotestowała wówczas m.in. grupa wojskowych, publikując list w „Żołnierzu Wolności”.
- Zagrał w prawie stu przedstawieniach Teatru Telewizji, współpracując z wieloma polskimi reżyserami, m.in. Adamem Hanuszkiewiczem, Zygmuntem Hübnerem, Andrzejem Łapickim, Olgą Lipińską, Jerzym Gruzą, Janem Englertem, Andrzejem Wajdą i Krzysztofem Kieślowskim. Jako reżyser przeniósł na ekran Teatru Telewizji m.in. Fantazego (1971) i Kordiana Juliusza Słowackiego (1980), Hamleta Williama Szekspira (1974), Na dnie Maksima Gorkiego (1994), Dwa teatry Jerzego Szaniawskiego (1999) i Króla Edypa Sofoklesa (2005).
- Był wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie. - Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego w Warszawie. Został odwołany w styczniu 1983r. z powodu konfliktu z ówczesnymi władzami.
- W #film zadebiutował rolą Feliksa Dzierżyńskiego w Żołnierzu zwycięstwa w reż. Wandy Jakubowskiej (1953). Łącznie zagrał ok. 50 ról. Wystąpił w kilku filmach Wojciecha Jerzego Hasa: "Pętli", "Pożegnaniach", "Rękopisie znalezionym w Saragossie" i "Sanatorium pod Klepsydrą". Zagrał także w "Prawie i pięści" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego, Klubie profesora Tutki Andrzeja Kondratiuka, Marysi i Napoleonie Leonarda Buczkowskiego, Jak daleko stąd, jak blisko i Lawie Tadeusza Konwickiego. - Był reżyserem noweli filmowej "Czas przybliża, czas oddala", będącej pierwszą częścią cyklu "Spóźnieni przechodnie", a także reżyserem i scenarzystą filmu "Mazepa", zrealizowanego na podstawie dramatu Juliusza Słowackiego.
- W 1976 r.i 1980r. uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL z ramienia Frontu Jedności Narodu.
- W 1982 r., po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, zrezygnował z zasiadania w parlamencie.
- W latach 1989–1991 był senatorem I kadencji wybranym z ramienia Komitetu Obywatelskiego (w trakcie kadencji przeszedł do Unii Demokratycznej). - Od 1992 r. do 1993 r. zasiadał w Radzie ds. Kultury przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej Lechu Wałęsie.
- Od 1994 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
- Współpracował z miesięcznikiem psychologicznym „Charaktery”.
- Był mężem aktorek Danuty Kwiatkowskiej, następnie Marii Wachowiak, a od 1973 r. Magdaleny Zawadzkiej. Miał troje dzieci: Ewę (z pierwszego małżeństwa), Magdalenę (z drugiego) i Jana Holoubka (z trzeciego), operatora filmowego.
- Kibicował klubowi piłkarskiemu Cracovia.
-Przez wiele lat chorował na gruźlicę, co o mały włos nie przyczyniło się do przerwania jego kariery. Właśnie z powodu choroby i chudości nią spowodowanej (ważył 49 kilogramów) na początku jego kariery chciano uczynić z niego aktora komediowego. W 1947 r. ukończył Państwowe Studio Dramatyczne (obecnie PWST) w Krakowie (Polska). Został uhonorowany następującymi odznaczeniami: - 1954 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy; - 1953 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; - 1955 - Medalem 10-lecia; - 1966 - Nagrodą Państwową I stopnia za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie; - 1967 - Odznaką 1000-lecia; - 1970 - Medalem Komisji Edukacji Narodowej; - 1974 - Medalem 30-lecia; - 1977 - Złotą Odznaką za zasługi dla miasta stołecznego Warszawy; - 1977 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy; - 1979 - Dyplomem Ministra Kultury ZSRR; - 1997 - Medalem 400-lecia stołecznego Warszawy; - 1998 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; - 1999 - Okolicznościowym medalem z okazji 200-lecia diecezji warszawskiej przyznany przez Prymasa Józefa Glempa; - 2005 - Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"; - 2008 - Orderem Orła Białego, przyznanym pośmiertnie " w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej". W 2001 roku dostał tytuł "Mistrz Mowy Polskiej"
@elady1989: warto też dodać, że w roku 1948 Gustaw Holoubek grał w sztuce napisanej przez Tadeusza Łomnickiego „Noe i jego menażeria”. Często ci dwaj aktorzy są sobie przeciwstawiani jako skrajne bieguny aktorstwa.
@AGS__K: Ich metody aktorskie były skrajnie różne, w dużym skrócie: Holoubek był aktorem intelektualnym, Łomnicki emocjonalnym. Pierwszy "dystansował się" od granej postaci, drugi "wczuwał się" w postać całkowicie.
A do tego aktorzy nie przepadali za sobą, co dodatkowo podkreślało ich odmienność w oczach publiczności.
nie no jak czytam wykop, to wychodzi ze zarabia sie tutaj wiecej niz na zachodzie, gdzie nie mamy zadnego duzego korpo, a jestesmy tania sila robocza dla nich
Dziś Gustaw Teofil Holoubek - ur. 21 kwietnia 1923 r. w #krakow, zm. 6 marca 2008 r. w #warszawa – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser i dyrektor teatrów, pedagog, prezes Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu, członek Polskiej Akademii Umiejętności, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji, senator I kadencji.
- Był jedynym dzieckiem Czecha Gustawa, który osiedlił się w Polsce po #iwojnaswiatowa, żeniąc się z owdowiałą Polką z Krakowa.
- W 1939 r. na ochotnika zaciągnął się do #wojsko i uczestniczył w kampanii wrześniowej.
- Był jeńcem w obozach w Magdeburgu i Toruniu. Został zwolniony w 1940 r., wcześniej w niewoli zachorował na gruźlicę.
- Do 1945 r. pracował w krakowskiej gazowni.
- Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie.
- W 1947 r. ukończył studia w krakowskim Państwowym Studiu Dramatycznym (przekształconym później w Państwową Wyższą Szkołę Teatralną).
- W #teatr zadebiutował 1 marca 1947 r. rolą Charysa w Odysie u Feaków Stefana Flukowskiego w Starym Teatrze w Krakowie.
- W latach 1949–1956 pracował jako kierownik artystyczny, reżyser i aktor Teatru Śląskiego w #katowice.
- W trakcie swojej kariery teatralnej zagrał m.in. rolę tytułową w Fantazym Juliusza Słowackiego we własnej reżyserii (Teatr Śląski im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, 1955), sędziego Custa w Trądzie w pałacu sprawiedliwości Ugo Bettiego w reż. Marii Wiercińskiej (Scena Kameralna Teatru Polskiego w Warszawie, 1958), Goetza w Diable i Panu Bogu Jean-Paula Sartre’a w reż. Ludwika René (Teatr Dramatyczny w Warszawie, 1960), Skrzypka w Rzeźni Sławomira Mrożka (1975), tytułową w Królu Learze Williama Szekspira (1977, oba przedstawienia w reż. Jerzego Jarockiego w Teatrze Dramatycznym w Warszawie).
- W 1989 r. wystąpił w przedstawieniu Mała apokalipsa na podstawie #ksiazki swego przyjaciela, Tadeusza Konwickiego, wyreżyserowanym przez Krzysztofa Zaleskiego (Teatr Ateneum w Warszawie).
- Był Gustawem-Konradem w Dziadach Adama Mickiewicza, inscenizowanych w 1967 r. przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Narodowym. Zdjęcie tego przedstawienia z afisza przez władze przyczyniło się do wybuchu demonstracji studenckich i zapoczątkowało wydarzenia Marca 1968. Kreacja Gustawa Holoubka, odtwórcy głównej roli, wpłynęła na wymowę widowiska i oddźwięk społeczny przedstawienia.
- W 1981r. zagrał rolę Superiusza w Pieszo Sławomira Mrożka, w reżyserii Jerzego Jarockiego. Zaprotestowała wówczas m.in. grupa wojskowych, publikując list w „Żołnierzu Wolności”.
- Zagrał w prawie stu przedstawieniach Teatru Telewizji, współpracując z wieloma polskimi reżyserami, m.in. Adamem Hanuszkiewiczem, Zygmuntem Hübnerem, Andrzejem Łapickim, Olgą Lipińską, Jerzym Gruzą, Janem Englertem, Andrzejem Wajdą i Krzysztofem Kieślowskim. Jako reżyser przeniósł na ekran Teatru Telewizji m.in. Fantazego (1971) i Kordiana Juliusza Słowackiego (1980), Hamleta Williama Szekspira (1974), Na dnie Maksima Gorkiego (1994), Dwa teatry Jerzego Szaniawskiego (1999) i Króla Edypa Sofoklesa (2005).
- Był wykładowcą Akademii Teatralnej w Warszawie.
- Przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Teatru Dramatycznego w Warszawie. Został odwołany w styczniu 1983r. z powodu konfliktu z ówczesnymi władzami.
- W #film zadebiutował rolą Feliksa Dzierżyńskiego w Żołnierzu zwycięstwa w reż. Wandy Jakubowskiej (1953). Łącznie zagrał ok. 50 ról. Wystąpił w kilku filmach Wojciecha Jerzego Hasa: "Pętli", "Pożegnaniach", "Rękopisie znalezionym w Saragossie" i "Sanatorium pod Klepsydrą". Zagrał także w "Prawie i pięści" Jerzego Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego, Klubie profesora Tutki Andrzeja Kondratiuka, Marysi i Napoleonie Leonarda Buczkowskiego, Jak daleko stąd, jak blisko i Lawie Tadeusza Konwickiego.
- Był reżyserem noweli filmowej "Czas przybliża, czas oddala", będącej pierwszą częścią cyklu "Spóźnieni przechodnie", a także reżyserem i scenarzystą filmu "Mazepa", zrealizowanego na podstawie dramatu Juliusza Słowackiego.
- W 1976 r.i 1980r. uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL z ramienia Frontu Jedności Narodu.
- W 1982 r., po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego, zrezygnował z zasiadania w parlamencie.
- W latach 1989–1991 był senatorem I kadencji wybranym z ramienia Komitetu Obywatelskiego (w trakcie kadencji przeszedł do Unii Demokratycznej).
- Od 1992 r. do 1993 r. zasiadał w Radzie ds. Kultury przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej Lechu Wałęsie.
- Od 1994 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
- Współpracował z miesięcznikiem psychologicznym „Charaktery”.
- Był mężem aktorek Danuty Kwiatkowskiej, następnie Marii Wachowiak, a od 1973 r. Magdaleny Zawadzkiej. Miał troje dzieci: Ewę (z pierwszego małżeństwa), Magdalenę (z drugiego) i Jana Holoubka (z trzeciego), operatora filmowego.
- Kibicował klubowi piłkarskiemu Cracovia.
-Przez wiele lat chorował na gruźlicę, co o mały włos nie przyczyniło się do przerwania jego kariery. Właśnie z powodu choroby i chudości nią spowodowanej (ważył 49 kilogramów) na początku jego kariery chciano uczynić z niego aktora komediowego.
W 1947 r. ukończył Państwowe Studio Dramatyczne (obecnie PWST) w Krakowie (Polska).
Został uhonorowany następującymi odznaczeniami:
- 1954 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1953 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1955 - Medalem 10-lecia;
- 1966 - Nagrodą Państwową I stopnia za wybitne osiągnięcia w teatrze i filmie;
- 1967 - Odznaką 1000-lecia;
- 1970 - Medalem Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 - Medalem 30-lecia;
- 1977 - Złotą Odznaką za zasługi dla miasta stołecznego Warszawy;
- 1977 - Orderem Sztandaru Pracy II klasy;
- 1979 - Dyplomem Ministra Kultury ZSRR;
- 1997 - Medalem 400-lecia stołecznego Warszawy;
- 1998 - Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski;
- 1999 - Okolicznościowym medalem z okazji 200-lecia diecezji warszawskiej przyznany przez Prymasa Józefa Glempa;
- 2005 - Medalem "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis";
- 2008 - Orderem Orła Białego, przyznanym pośmiertnie " w uznaniu znamienitych zasług dla kultury polskiej, za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej".
W 2001 roku dostał tytuł "Mistrz Mowy Polskiej"
Jego dorobek artystyczny można przejrzeć tu https://www.filmweb.pl/person/Gustaw+Holoubek-242#
Zmarł 6 marca 2008 r.. Został pochowany 12 marca na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
#gruparatowaniapoziomu #ciekawostki #kino
źródło: comment_v8yc8M4ViKbDldqTz6gwDZ83zEHMQH4f.jpg
PobierzA do tego aktorzy nie przepadali za sobą, co dodatkowo podkreślało ich odmienność w oczach publiczności.