[Garztam]

Mój ojciec mnie pobił...

Okres w jakim się teraz znajduje niejako ciągnie mnie w dół i powoduje, że zaczynam rozpamiętywać pewne sprawy. Swoje życie, swoje wybory i analizuję jak do tego doszło, że jestem w tym miejscu jakim jestem.

W mojej poprzedniej pracy, czasu na myślenie miałem sporo. Mimo że to co robiłem do najłatwiejszych zadań nie należało, to jednak gdy wpadłem w pewien rytm i potrafiłem robić to co muszę zrobić. Zacząłem pracować mechanicznie, monotonnie, a mózg był całkowicie odciążony. Mogłem pozwolić sobie na słuchanie audiobooków, muzyki itp. W ciągu tygodnia mogłem odsłuchać ze dwie, a nawet trzy książki, lecz po czasie zaczęło mnie to nużyć i zostałem sam na sam z moimi myślami.

Pracowałem wtedy i myślałem. Co poszło nie tak, że moje życie wygląda tak jak wygląda. Dlaczego tak się nienawidzę, po co ja żyje? Myślałem i myślałem. Sporo. Babrałem się w mojej przeszłości i próbowałem znaleźć jakieś dobre wspomnienia, cokolwiek. Jednak jedyne co znajdywałem to płacz, ból i cierpienie.

Historii mam mnóstwo, jednak to co najbardziej mnie ,,zabiło“ była kara moich rodziców.

Z biegiem lat jak sobie myślę, to był to właśnie początek mojej depresji. Miałem piętnaście lat, a ona rozwijała się powoli przez wcześniejsze lata, aż w końcu jakby ktoś pstryknął palcami dostałem depresji. Nie chciało mi się nic, chciałem umrzeć. Idąc na autobus myślałem tylko o tym, żeby się rzucić pod nadjeżdżającego tira.

Rodzice zauważyli to, że coś jest nie tak. Oceny się pogorszyły, nie interesowałem się szkołą i tym że coś muszę zrobić bądź nie, więc uznali że coś jest nie tak i zaczęli ze mną ,,rozmawiać“. Był to ostatni rok gimnazjum, niedługo egzamin i ja musiałem dostać się do dobrej szkoły, więc za wszelką cenę musieli coś z tym zrobić. Nie mogli pozwolić żeby ich syn poszedł do zawodówki i często potem słyszałem od ojca, że jeśli nie pójdę do technikum, albo liceum to mam wyp****ć z domu. Nie pamiętam przebiegu ,,rozmowy“ to był zawsze monolog mojej matki, a ja bałem się odezwać, bo każde słowo mogło zostać użyte przeciwko mnie. Na pewno powiedziałem że nie chcę się już uczyć. Mama zbladła, ojciec stał w drzwiach i w sumie nie widziałem jego reakcji. Moja rodzicielka po prostu wstała, poszła i powiedziała ojcu, żeby był cicho, żeby sąsiedzi nie słyszeli, a potem wyszła z mieszkania.

Ojciec wyciągnął wtedy pasek i kazał mi się położyć na łóżku. Bił mnie tym pasem po dupie, aż zwijałem się z bólu, płakałem i nie mogłem się ruszyć. Miał krzepę, ćwiczył wtedy i na pewno miałem po tym rany. Bił mnie, darł się i kazał mi przestać płakać żeby nikt nie słyszał. Pytał się mnie czy będę się uczył i raz po raz bił mnie dalej, aż w końcu wymusił na mnie obietnicę, że uczyć się jednak będę. Po wszystkim stwierdził iż dobrze że w końcu obiecałem, bo go ręka zaczęła boleć.

Oprócz tego dostałem karę. Nie mogłem grać, oglądać telewizji, jeść słodyczy i ogólnie robić wszystkiego co sprawia mi radość, oprócz tego nie wolno mi było wychodzić z pokoju. Mogłem jedynie chodzić do szkoły i do toalety. Z czasem kara ewoluowała i było jeszcze gorzej, bo wracałem do domu i przesypiałem resztę swojego czasu. Szkoła, sen, szkoła, sen.

Wtedy zacząłem dostawać od ojca pasem, pieszczotliwie nazywanym przez niego ,,wpi*m“ każdego dnia gdy wracałem do domu, a potem kazał mi siadać przy biurku i się uczyć. Siedziałem wtedy po prostu przy biurku i gapiłem się w otwartą książkę.

Najgorsze były weekendy... Nie było szkoły ja miałem rano pobudkę i jedyne co mogłem to się uczyć. Pamiętam że czytałem wtedy książki, ale one też były mi zabierane jeśli nie były lekturą szkolną. Więc chyba jestem jedną z niewielu osób, która przeczytała Pana Tadeusza, Krzyżaków itp. Chociaż mimo mojego kiepskiego położenia nie dałem rady ich przeczytać.

Myślałem o śmierci codziennie. Chciałem umrzeć. Gdy wracałem ze szkoły to siadałem na przystanku i płakałem, a potem szedłem do domu, po codzienną dawkę ,,wpi**“.

Któregoś dnia miałem już całkowicie wszystko gdzieś. Moi rodzice zabili mnie, wyssali mi duszę i sprawili, że nienawidziłem siebie. Mimo tego wszystkiego nie dawałem się. Słabe oceny to był mój jedyny przejaw buntu i jedyne czym mogłem się im sprzeciwić.

Ojciec zaczął się na mnie drżeć, mówił że jestem śmieciem, nic nie wartym. Że by mnie zabił, bo jestem bezużytecznym gnojem. Bydlakiem. Odpowiedziałem mu wtedy i był to jedyny raz w moim życiu, kiedy się mu postawiłem i odpyskowałem. Powiedziałem mu wtedy:


Popadł wtedy w taką furię, że myślałem że mnie wtedy zabije i wcale bym nie rozpaczał, ale mój instynkt samozachowawczy kazał mi zasłonić twarz rękoma i ustać pod ścianą. Ciosy padały ze wszystkich stron. Z góry, dołu, boków. Bił mnie, aż dostał zadyszki, a ja stałem pod tą ścianą, dając się bić przez mojego ojca. Raz po raz, bez opamiętania. Jedynie zmęczenie dało mu się we znaki i przestał. Wyszedł z pokoju i to był chyba ostatni raz, kiedy mnie uderzył.

Chociaż znalazł jeszcze jeden sposób by mi dokuczyć za tę zniewagę. Interesowałem się informatyką i chciałem iść w tym kierunku do technikum. Gdy wybierałem szkołę, mój stary stał nade mną z pasem w ręku i zabronił mi iść na informatykę. Obserwował i patrzył jakie szkoły wybieram. Mogłem iść na wszystko. Dosłownie wszystko, ale nie mogłem iść na jeden jedyny kierunek jaki chciałem.

Więcej moich myśli, przeżyć i historii możecie znaleźć na tym tagu:

#smiecizglowy epizod 23

[M-ever]

Trzymaj się mireczku :( aż płakłem.

[aulus]

@Garztam: Dlaczego jesteś taką pipą? myślisz że ty jeden w życiu zostałeś pobity, odrzucony, wyśmiany?

[Garztam]

@aulus: gnojono mnie odkąd pamiętam. Co miałem wtedy zrobić? Albo gdy bito mnie lata wcześniej? Jak mogłem jako dziecko coś zrobić dorosłemu?

[aulus]

@Garztam: Współczuję, miałeś gorszego ojca niż mój. Ale to już jest za tobą, dlaczego nie kupisz jakieś pałki i go nie napadniesz? wiesz o ile lepiej byś się poczuł, jeśli dalej to rozpamiętujesz.

[Garztam]

@aulus: nie czuję takiej potrzeby... Nic to nie zmieni, a ja mogę mieć #!$%@?

[szuineg]

@Garztam iść na policję miałeś, do nauczycieli, do innych członków rodziny, opcji było wiele, a teraz naucz się żyć, ono może być jeszcze dobre

[Login44456]

@Garztam:
Budziłem się. Miałem jakieś 6, 7 lat. Mama była w pracy, tata miał się mną opiekować. Budziłem się, a dom był pusty. W środku nocy. Ustawiałem sobie krzesło na środku pokoju, płakałem i krzyczałem, że tata na pewno nie wróci, bo sądziłem, że życie tak mnie nienawidzi, że zrobi mi na przekór i tata wróci. Któregoś razu mama wróciła szybciej z pracy. Jak zobaczyła, że jest pusto, to wzięła mnie

[xan-kreigor]

@Garztam: tl;dr

[Tytanowy_robak]

@Garztam pociesze Cię co do tego technikum inf. Gówno byś się tam nauczył

[Mefarel]

@Garztam: Jesteś silny - pokazałeś to rodzicom, pozostaje jeszcze pokazać to reszcie świata.. W młodości Twoja siła przejawiała się w wytrzymałości i odporności na ból, teraz, jako dorosły człowiek masz większe możliwości i może ona objawiać się w wytrwałym budowaniu siebie i swojego życia: poczucia własnej wartości, relacji międzyludzkich, umiejętności zawodowych, wartości materialnych czy ponadczasowych..