Już nie będzie Macieja Stolarczyka na ławce trenerskiej. Pożegnanie Macieja Stolarczyka z Wisłą Kraków… 4 medale: cztery złote, tu zdobyte jeszcze jako piłkarz. 1,5 sezonu trenowania. Fenomen sportowy. Utrzymanie Wisły Kraków przez najtrudniejszy rok w jej historii, po latach przyzwyczajenia do bogactwa Telefoniki, a przecież pierwsze zwycięstwo w Wiśle jako trener odniósł tu, na tym stadionie jako czterdziestosześciolatek i było to przecież nieco ponad rok temu. Coś niewiarygodnego! Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę walkę o przetrwanie. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kadencji? Że można w życiu wygrać ewidentnie bez układów z środowiskiem kibolskim. Że jest człowiekiem rzetelnym, solidnym, posłańcem wielkich wiadomości, wielkiej nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas prowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do utrzymania w Ekstraklasie. Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym transmisjom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele... Mam nadzieję, że z tych młodych chłopaków, którzy dzisiaj mają aspiracje, którzy oglądali Maciej na całym świecie, jak trener Wisły Płock Radosław Sobolewski, który powiedział, że Maciej go natchnął. Że uwierzą, że nie zmarnujemy tego fenomenu, jaki się stworzył przy oglądaniu meczów Wisły. Tego fenomenu popularności - 1,4 miliona, rekordowa telewizyjna widownia, kiedy wygrywał z Legią 4-0. 200 tysięcy - wygrana 4-2 z Zagłębiem Lubin. To Jego ostatnie zwycięstwo i ta wielka radość nas, ludzi, którzy oglądali jego drużynę. Państwo przed ekranami krzycząc, skacząc... Ja także krzycząc, skacząc... Po prostu... Było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło, ale miejmy nadzieję, że w sporcie będzie jakaś próba kontynuacji. Stolarczykomanii już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby były sukcesy sportowe i żeby coś po Macieju trwałego, bardzo trwałego, zostało. Dziękujemy Ci bardzo, Maciej! Dziękuję Państwu. Do usłyszenia.
Zwolnieniem Macieja Stolarczyka oficjalnie rozpoczęliśmy przerwę reprezentacyjną. Jego następcą został Artur Skowronek, niedawno zwolniony ze Stali Mielec za bycie dobrym trenerem.
Nie ma nic złego w pasjonowaniu się polską piłką ʕ•ᴥ•ʔ
Już nie będzie Macieja Stolarczyka na ławce trenerskiej. Pożegnanie Macieja Stolarczyka z Wisłą Kraków… 4 medale: cztery złote, tu zdobyte jeszcze jako piłkarz. 1,5 sezonu trenowania. Fenomen sportowy. Utrzymanie Wisły Kraków przez najtrudniejszy rok w jej historii, po latach przyzwyczajenia do bogactwa Telefoniki, a przecież pierwsze zwycięstwo w Wiśle jako trener odniósł tu, na tym stadionie jako czterdziestosześciolatek i było to przecież nieco ponad rok temu. Coś niewiarygodnego! Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę walkę o przetrwanie. Fenomen socjologiczny! Ileż rzeczy można było mu przypisać podczas tej kadencji? Że można w życiu wygrać ewidentnie bez układów z środowiskiem kibolskim. Że jest człowiekiem rzetelnym, solidnym, posłańcem wielkich wiadomości, wielkiej nadziei. Zaczynał jako idol kryzysowy, który miał nas prowadzić jako ambasador wspaniałego skoku cywilizacyjnego do utrzymania w Ekstraklasie. Fenomen społeczny. Przecież my, dzięki tym transmisjom, żyliśmy życiem zastępczym. Był powodem ogromnej zbiorowej radości. Dał nam wiele. Bardzo wiele... Mam nadzieję, że z tych młodych chłopaków, którzy dzisiaj mają aspiracje, którzy oglądali Maciej na całym świecie, jak trener Wisły Płock Radosław Sobolewski, który powiedział, że Maciej go natchnął. Że uwierzą, że nie zmarnujemy tego fenomenu, jaki się stworzył przy oglądaniu meczów Wisły. Tego fenomenu popularności - 1,4 miliona, rekordowa telewizyjna widownia, kiedy wygrywał z Legią 4-0. 200 tysięcy - wygrana 4-2 z Zagłębiem Lubin. To Jego ostatnie zwycięstwo i ta wielka radość nas, ludzi, którzy oglądali jego drużynę. Państwo przed ekranami krzycząc, skacząc... Ja także krzycząc, skacząc... Po prostu... Było pięknie i coś się niewątpliwie zamknęło, ale miejmy nadzieję, że w sporcie będzie jakaś próba kontynuacji. Stolarczykomanii już nie będzie nigdy. Natomiast ważne, żeby były sukcesy sportowe i żeby coś po Macieju trwałego, bardzo trwałego, zostało. Dziękujemy Ci bardzo, Maciej! Dziękuję Państwu. Do usłyszenia.
Zwolnieniem Macieja Stolarczyka oficjalnie rozpoczęliśmy przerwę reprezentacyjną. Jego następcą został Artur Skowronek, niedawno zwolniony ze Stali Mielec za bycie dobrym trenerem.
Nie ma nic złego w pasjonowaniu się polską piłką ʕ•ᴥ•ʔ
#ekstraklasajestokay #ekstraklasa #pilkanozna
@Bartoni: dobrego też nie xD
Polska myśl prezesowska w pigułce