HODOWLA
Sławomir Mrożek

Przyszedł do mnie Kogut, bardzo zdenerwowany.
– Podobno Lis zakłada hodowlę kur. To niedopuszczalne.
– Dlaczego? Hodowla to organizacja, czyli cywilizacja.
– Jak to, dlaczego. Przecież wiadomo, do czego Lisowi potrzebne są kury. To jest zbrodnicze przedsięwzięcie. Należy przeciwdziałać.
– Jak?
– Musimy rozmówić się z Lisem.
– Ja też?
– Chodź ze mną, potrzebuję cię jako świadka.
Lisa zastaliśmy przed lokalem dopiero co wynajętym. Właśnie przybijał do drzwi tabliczkę: „Hodowla drobiu. Kierownictwo: Lis”.
– Zdejm to w tej chwili! – krzyknął Kogut.
– Dlaczego? To jest solidna firma i musi posiadać swoje biuro.
– Ty, powiedz mu – zwrócił się do mnie Kogut.
– Kogut obawia się, że zakładanie hodowli drobiu przez Lisa jest niewłaściwością.
– Tak myśli? – zmartwił się Lis.
– To może wywołać reperkusje. Krytycyzm, można sądzić, uzasadniony, to znaczy pewne podejrzenia, przypuszczenia co do rzeczywistych celów przedsiębiorstwa.
– Doprawdy? A czemuż to?
– Z uwagi na twój stosunek do kur.
– Ja mam czyste intencje, a ludzie mówią byle co. Mnie chodzi o dobro kur. Pragnę im zapewnić godziwe warunki egzystencji.
– Aha, czyste intencje! – oburzył się Kogut szyderczo. – A jaki będziesz miał personel?
– Też lisy, oczywiście. Sami fachowcy.
– Proszę – zwrócił się do mnie Kogut. – Czy to nie jest bezczelność?
– Obawiam się, że Kogut ma rację. Hodowanie kur przez lisy, tego opinia publiczna nie może przyjąć bez zastrzeżeń.
Lis zamyślił się głęboko.
– Ha, jeżeli obaj jesteście tego zdania... Mogę się wycofać. Ja osobiście nie mam żadnych ambicji. Ja tylko chciałem dobrze dla kur.
– Rezygnujesz naprawdę? – zapytał Kogut z niedowierzaniem.
– Oczywiście. Tylko mi żal, że upada tak piękny projekt mający na celu dobro społeczne.
– Ustępujesz bez sprzeciwu?
– Jak mam cię inaczej przekonać, że mnie wcale nie zależy ani na interesie, ani na kierowniczym stanowisku?
– Jakoś nie mogę ci uwierzyć.
– Wobec tego załóżmy hodowlę lisów przez kury.
– Poważnie?
– Jeżeli nie wypada, żeby lisy hodowały kury, to niech kury hodują lisy. W ten sposób opinia publiczna będzie zadowolona. Ja będę poza wszelkim podejrzeniem. Tym bardziej, że ciebie mianujemy dyrektorem.
– Dlaczego mnie? – zdziwił się Kogut, ale jakoś nie za bardzo.
– Nie widzę lepszej kandydatury. Jesteś wybitnie uzdolniony, energiczny, a przy tym piękny. Dyrektor powinien mieć dobrą prezencję.
– Muszę to przemyśleć – rzekł Kogut po chwili. – Ostatnio jestem bardzo zajęty.
– Czy możemy jednak liczyć?
– Niczego nie obiecuję. Ostatnio proponują mi wiele kierowniczych stanowisk.
– To zrozumiałe. Będziemy jednak czekali.
Rozstaliśmy się. W parę dni potem przechodziłem tamtędy. Na drzwiach lokalu widniała tabliczka: „Hodowla lisów. Kierownictwo: Kogut”.
W poczekalni tłoczyły się młode, tłuste, smakowite kury.
– Czy jest pan dyrektor? – zapytałem kurę w sekretariacie.
– Zajęty. Właśnie angażuje personel. Poczeka pan?
– Nie, może innym razem.
W parku spotkałem Lisa. Siedział na ławce i czytał gazetę.
– Co porabiasz? – zapytałem.
– Na razie nic. Czekam na otwarcie tego przedsiębiorstwa – odrzekł i oblizał się.

„Tygodnik Powszechny”, 24/1983
#mrozek #gruparatowaniapoziomu #kultura #literatura #ksiazki trochę #pasta i #heheszki

źródło: Mrożek.jpg