Tytuł: Życie to jednak strata jest Autor: Andrzej Stasiuk, Dorota Wodecka Gatunek: wywiad Ocena: ★★★★★★☆☆☆☆
Do tego, żeby przeczytać coś Stasiuka zbierałem się od dawna. On tak co jakiś czas przewijał się gdzieś w moich rozmowach czy "czytaniach". Ostatecznie zachęcił mnie do tego cytat: "To piękna rzecz #!$%@?ć kawał życia. Tę jedną, jedyną rzecz, którą się dostało. Na to trzeba mieć gest. Nie można być ściubolem, co to liczy każdą godzinę, że to trzeba tak, a to trzeba tak. Życie to w końcu strata jest." I właśnie z racji tego ostatniego zdania, może trochę nietypowo zacząłem przygodę z tym autorem właśnie od tej książki. Jest niesamowitym źródłem cytatów, chyba nigdy nie zaznaczyłem ich aż tyle, a moja wersja ebooka miała tylko 93 strony. Z niektórymi tezami, które Stasiuk prezentuje się zgadzam w pełni, z innymi mniej albo wcale. Ale nawet te drugie są warte uwagi. A może szczególnie one. Rzadko mi też się zdarza, że po przeczytaniu rozdziału czy dwóch odkładam książkę żeby pomyśleć o tym, co właśnie przeczytałem, a tutaj tak właśnie było. Z tym, że czytam głównie beletrystykę. Książka jest ciekawa, bo ciekawy jest rozmówca, jednak mniej więcej od połowy miałem wrażenie, że w kółko jest o jednym i tym samym. Może to przez pytania, które Stasiukowi zostają zadawane. Może dlatego, że ma on swoje zdanie i twardo się go trzyma. Może dlatego, że jak sam twierdzi są sprawy, które go interesują i o nich mówi, i są takie, które go nie interesują, albo nie ma o nich pojęcia i nawet podpuszczany nie chce na takie pytania odpowiadać. W każdym razie do samego autora na pewno jeszcze sięgnę, bo zawsze czułem pociąg (intelektualny albo duchowy, dla jasności) do wszelkiej maści wywrotowców, jak ja ich nazywam, czy odszczepieńców, jak nazywa ich Stasiuk. Ocena taka, a nie inna, bo oceniam samą książkę, a nie obraz Stasiuka, który po przeczytaniu tych rozmów mam gdzieś w głowie.
Tytuł: Życie to jednak strata jest
Autor: Andrzej Stasiuk, Dorota Wodecka
Gatunek: wywiad
Ocena: ★★★★★★☆☆☆☆
Do tego, żeby przeczytać coś Stasiuka zbierałem się od dawna. On tak co jakiś czas przewijał się gdzieś w moich rozmowach czy "czytaniach". Ostatecznie zachęcił mnie do tego cytat: "To piękna rzecz #!$%@?ć kawał życia. Tę jedną, jedyną rzecz, którą się dostało. Na to trzeba mieć gest. Nie można być ściubolem, co to liczy każdą godzinę, że to trzeba tak, a to trzeba tak. Życie to w końcu strata jest."
I właśnie z racji tego ostatniego zdania, może trochę nietypowo zacząłem przygodę z tym autorem właśnie od tej książki. Jest niesamowitym źródłem cytatów, chyba nigdy nie zaznaczyłem ich aż tyle, a moja wersja ebooka miała tylko 93 strony. Z niektórymi tezami, które Stasiuk prezentuje się zgadzam w pełni, z innymi mniej albo wcale. Ale nawet te drugie są warte uwagi. A może szczególnie one. Rzadko mi też się zdarza, że po przeczytaniu rozdziału czy dwóch odkładam książkę żeby pomyśleć o tym, co właśnie przeczytałem, a tutaj tak właśnie było. Z tym, że czytam głównie beletrystykę.
Książka jest ciekawa, bo ciekawy jest rozmówca, jednak mniej więcej od połowy miałem wrażenie, że w kółko jest o jednym i tym samym. Może to przez pytania, które Stasiukowi zostają zadawane. Może dlatego, że ma on swoje zdanie i twardo się go trzyma. Może dlatego, że jak sam twierdzi są sprawy, które go interesują i o nich mówi, i są takie, które go nie interesują, albo nie ma o nich pojęcia i nawet podpuszczany nie chce na takie pytania odpowiadać.
W każdym razie do samego autora na pewno jeszcze sięgnę, bo zawsze czułem pociąg (intelektualny albo duchowy, dla jasności) do wszelkiej maści wywrotowców, jak ja ich nazywam, czy odszczepieńców, jak nazywa ich Stasiuk. Ocena taka, a nie inna, bo oceniam samą książkę, a nie obraz Stasiuka, który po przeczytaniu tych rozmów mam gdzieś w głowie.
Wpis dodano za pomocą strony: https://bookmeter.ct8.pl
#bookmeter
źródło: comment_1607286893wTZok3VFSPm3uCyIcILgoN.jpg
Pobierz