Jak wyglądała karna musztra w Wehrmachcie i Waffen-SS?
Dziś o temacie rzadko poruszanym w opracowaniach historycznych, czyli o karnych musztrach stosowanych w Wehrmachcie i Waffen-SS do jesieni 1942 r. Była to bardzo ciężka kara, której nie wyznaczano zbyt często i przeważnie stosowano ją za niewykonanie rozkazu, oddalenie się z miejsca stacjonowania bez pozwolenia czy za niestawienie się na apelu lub ćwiczeniach.
Na karną musztrę ukarany żołnierz musiał pojawić się w kompletnym umundurowaniu oraz z nienaładowanym karabinem i pustymi ładownicami, gdyż zdarzało się, że doprowadzeni do granic wytrzymałości żołnierze strzelali do prowadzącego. Oprócz tego żołnierz miał mieć plecak wypełniony cegłami, których mieściło się tam 4. Skąd miał je wziąć? To już był jego problem, ale lepiej żeby się bez nich nie pokazywał.
Rolę "kata" pełnił podoficer (najczęściej ten, któremu ukarany podpadł), ale zawsze pod nadzorem oficera. Ukarany żołnierz był prowadzony na błotniste pole lub podobny teren, gdzie przez co najmniej 3 godziny musiał biegać, czołgać się, robić przysiady, pompki (to wszystko nierzadko w masce gazowej) oraz inne rzeczy, które akurat wpadły do głowy podoficerowi. Jeżeli rozkazy nie były wykonywane szybko - żołnierzowi groził areszt, a czasami nawet postępowanie dyscyplinarne mogące prowadzić do sądu polowego.
Po zakończeniu kary żołnierz w czasie wolnym miał wyczyścić i doprowadzić mundur oraz broń do nienagannego stanu, który był sprawdzany podczas specjalnego apelu, gdzie przeprowadzano kontrolę czystości. Jeżeli podoficer zauważył chociażby najdrobniejsze odchylenie od normy - karna musztra była powtarzana następnego dnia. Żołnierze dyskwalifikował nawet pyłek na karabinie czy grudka ziemi na bucie. Praktykę tę ukrócił jesienią 1942 r. sam Adolf Hitler, gdyż zabronił jej wykonywania pod jakąkolwiek postacią.
Dziś o temacie rzadko poruszanym w opracowaniach historycznych, czyli o karnych musztrach stosowanych w Wehrmachcie i Waffen-SS do jesieni 1942 r. Była to bardzo ciężka kara, której nie wyznaczano zbyt często i przeważnie stosowano ją za niewykonanie rozkazu, oddalenie się z miejsca stacjonowania bez pozwolenia czy za niestawienie się na apelu lub ćwiczeniach.
Na karną musztrę ukarany żołnierz musiał pojawić się w kompletnym umundurowaniu oraz z nienaładowanym karabinem i pustymi ładownicami, gdyż zdarzało się, że doprowadzeni do granic wytrzymałości żołnierze strzelali do prowadzącego. Oprócz tego żołnierz miał mieć plecak wypełniony cegłami, których mieściło się tam 4. Skąd miał je wziąć? To już był jego problem, ale lepiej żeby się bez nich nie pokazywał.
Rolę "kata" pełnił podoficer (najczęściej ten, któremu ukarany podpadł), ale zawsze pod nadzorem oficera. Ukarany żołnierz był prowadzony na błotniste pole lub podobny teren, gdzie przez co najmniej 3 godziny musiał biegać, czołgać się, robić przysiady, pompki (to wszystko nierzadko w masce gazowej) oraz inne rzeczy, które akurat wpadły do głowy podoficerowi. Jeżeli rozkazy nie były wykonywane szybko - żołnierzowi groził areszt, a czasami nawet postępowanie dyscyplinarne mogące prowadzić do sądu polowego.
Po zakończeniu kary żołnierz w czasie wolnym miał wyczyścić i doprowadzić mundur oraz broń do nienagannego stanu, który był sprawdzany podczas specjalnego apelu, gdzie przeprowadzano kontrolę czystości. Jeżeli podoficer zauważył chociażby najdrobniejsze odchylenie od normy - karna musztra była powtarzana następnego dnia. Żołnierze dyskwalifikował nawet pyłek na karabinie czy grudka ziemi na bucie. Praktykę tę ukrócił jesienią 1942 r. sam Adolf Hitler, gdyż zabronił jej wykonywania pod jakąkolwiek postacią.
Zapraszam do obserwowania tagu #dookolarzeszy
#dookolarzeszy #iiwojnaswiatowa #historia #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #wojna #niemcy #gruparatowaniapoziomu #wojsko
źródło: comment_1615142883YsP9vwGOTRwZu0f91kx8xn.jpg
Pobierz@royal_flush: !