Sagittarius A* to czarna dziura znajdująca się w centrum Drogi Mlecznej. Jest ogromna, ale w porównaniu z obiektem znajdującym się w galaktyce M87 wygląda na niewielką.

Naukowcy z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics zarejestrowali tajemniczy błysk czarnej dziury znajdującej się w odległości 665 milionów lat świetlnych od Ziemi. Odkrycie zostało opisane w artykule opublikowanym w The Astrophysical Journal.

Profesorowie Paweł Jochym oraz Paweł Bruckman opowiedzieli o czarnych dziurach, w szczególności o tym czy zawierają w środku plazmę kwarkowo-gluonową.

Oto jak wygląda supermasywna czarna dziura w centrum Drogi Mlecznej. W maju 2022 roku naukowcy opublikowali pierwszy obraz obiektu, jaki znajduje się w samym sercu naszej galaktyki. W tym programie pokażemy jak udało się go uzyskać i co wiemy na temat wpływu centralnych czarnych dziur na...

To inspirujące, że dzięki naszym instrumentom potrafimy zajrzeć do naszego centrum galaktyki, oddalonego o 26 tys. lat świetlnych i zdobyć dowody na istnienie

W niektórych z najbardziej zatłoczonych części Wszechświata czarne dziury mogą rozrywać tysiące gwiazd i wykorzystywać ich pozostałości do zwiększania swojej masy. Odkrycie to może pomóc odpowiedzieć na kluczowe pytania dotyczące nieuchwytnej klasy czarnych dziur.

Międzynarodowy zespół astrofizyków odkrył olbrzymie zmiany w jasności optycznej źródła znajdującego się w sąsiedztwie, jednej z najbliższych nas czarnych dziur i doszedł do wniosku, że tego rodzaju zmienność może być tylko wynikiem zwichrowania (wygięcia) otaczającego ją dysku akrecyjnego...

Czarne Dziury są paradoksem, bo jednocześnie powinny istnieć i nie móc istnieć, więc łamią prawa fizyki, jakie znamy. Wielu naukowców uważa, że rozwiązaniem są Struny. Według Teorii Strun Czarne Dziury jako Rozmyte Piłki (Fuzzballs) są być może nawet dziwniejsze, niż ich klasyczny odpowiednik.

Dotychczas za pomocą teleskopów optycznych można było pośrednio obserwować czarne dziury tylko do pewnej granicznej wielkości. O istnieniu najbardziej masywnych obiektów informowały jedynie detektory fal grawitacyjnych. Dlaczego masywnych czarnych dziur nie sposób odkryć konwencjonalnymi metodami?

Nie ma nic bardziej dziwnego w kosmosie niż czarne dziury. To niewidzialne i wiecznie głodne zjawiska kosmiczne. Niektóre z nich występują w niewyobrażalnie dużych rozmiarach. W rzeczywistości czarne dziury mogą pochłaniać tak dużo materii, że rosną niemal w nieskończoność.

Czarne dziury to najbardziej zagadkowe obiekty we wszechświecie. Spopularyzowane w filmach i science fiction, przywołują magię i tajemnicę naszego wszechświata oraz dostarczają inspiracji dla tych, którzy chcą odcisnąć swoje piętno w świecie fizyki akademickiej. Czym właściwie jest czarna dziura?

Wyobraź sobie czarną dziurę o rozmiarach jednego atomu. Naukowiec z Uniwersytetu Murcii podejrzewa, że właśnie z takich obiektów składa się ciemna materia.

Dzięki nowym technologiom obserwacji kosmosu dowiadujemy się coraz więcej o otaczającym nas wszechświecie. Czasami zupełnie przy okazji poznajemy nieznane wcześniej zjawiska. Kto by pomyślał, że projekt trójwymiarowego mapowania galaktyki przyczyni się do zdumiewającego odkrycia? Jakiś...

[Kurzgesagt – In a Nutshell]

Czarne dziury nie emitują światła, lecz je zatrzymują, Ponad sto lat temu Albert Einstein przewidział, że grawitacyjne przyciąganie czarnych dziur jest tak silne, że powinny one zginać światło tuż wokół siebie. To właśnie udało się zaobserwować po raz pierwszy.

Czarne dziury o masie gwiazdowej mogą się ze sobą zderzać oraz łączyć. Warto się jednak zastanowić, czy taka sama sytuacja zachodzi w przypadku supermasywnych czarnych dziur znajdujących się w centrach galaktyk.