W ośrodku w którym mam przyjemność pracować oprócz osób starszych jest również kilka osób z upośledzeniem umysłowym. Moją uwagę przykuł pewien pan (ok. 60 lat) który ma problem z dostosowaniem się do środowiska, nie komunikuje się z resztą grupy(może też dlatego, że grupa izoluje się od niego). Jest to osoba której do szczęścia wystarczy kartka papieru, ołówek i gumka do mazania (tu też czasem kredki). Nie uczestniczy w zajęciach prowadzonych przeze mnie dla ogółu podopiecznych. Cały czas spędzony w ośrodku poświęca na rysowanie. Mężczyzna nie potrafi pisać ani czytać, natomiast wyróżnia się nadzwyczajną pamięcią oraz słuchem muzycznym. W chwilach wolnych staram się poświęcić mój czas pracując z nim indywidualnie. Jego rysunki bardzo często zdobywały nagrody w lokalnych konkursach plastycznych lecz strasznie trudno namówić go do narysowania czegoś innego niż gitara, czołg, autobus, statek, twarze (wszystko z pamięci). Gdy pierwszy raz próbowałam go skłonić do narysowania czegoś odrębnego od poprzednich rysunków w moją stronę zostało skierowanych niezliczona ilość przekleństw w tym momencie wycofałam się z dalszych prób negocjowania. Następnego dnia doszłam do wniosku, iż jeżeli proste polecenie nie zdaje egzaminu warto próbować innym sposobem. Przyniosłam z domu blok rysunkowy w formacie A3, a ze starych gazet powycinałam najróżniejsze zdjęcia. Zdjęcia rozłożyłam przed mężczyzną i zapytałam które z nich najbardziej mu się podoba, wskazał dwie fotografie, które pozostawiłam na stole, a resztę zabrałam. Następnie poprosiłam o wskazanie lepszego ze zdjęć, po jego wskazaniu podarowałam mu blok. Szczęśliwy nie mógł uwierzyć, że to prezent dla niego, była to dla niego rozmaitość gdyż na ogół rysuje na papierze A4-kolejno delikatnie zasugerowałam, że może warto by było narysować obiekt ze zdjęcia które najbardziej mu się spodobało. Pan zrobił się nerwowy, zaczął wymachiwać rękami i z przerażeniem w głosie pytał co jeśli nie wyjdzie(kilkukrotnie). Ze spokojem powiedziałam, że jeżeli rysunek się nie uda to nic się nie stanie i w każdej chwili mogę mu pomóc albo będzie mógł rysować co chce. Moja pomoc nie była konieczna. Jego prace nie są dziełami sztuki lecz zrobiły jako tako na mnie wrażenie, iż rysowane są przez osobę niepełnosprawną umysłowo. Z przyjemnością prezentuje jedną pracę owego mężczyzny. ______________________________________________________________________ A teraz czas na #heheszki #seksy #logikaniebieskichpaskow
Rozmowa dwóch panów na świetlicy w ośrodku (jeden ok. 60lvl drugi 70)
-Idę zapalić -Ty bez papierosa to jak ja bez kobiety -Andrzej, a Tobie fujarka jeszcze staje!? ... Bo moja żona zaczyna narzekać, chyba musiał bym iść do lekarza.
W ośrodku w którym mam przyjemność pracować oprócz osób starszych jest również kilka osób z upośledzeniem umysłowym. Moją uwagę przykuł pewien pan (ok. 60 lat) który ma problem z dostosowaniem się do środowiska, nie komunikuje się z resztą grupy(może też dlatego, że grupa izoluje się od niego). Jest to osoba której do szczęścia wystarczy kartka papieru, ołówek i gumka do mazania (tu też czasem kredki). Nie uczestniczy w zajęciach prowadzonych przeze mnie dla ogółu podopiecznych. Cały czas spędzony w ośrodku poświęca na rysowanie. Mężczyzna nie potrafi pisać ani czytać, natomiast wyróżnia się nadzwyczajną pamięcią oraz słuchem muzycznym. W chwilach wolnych staram się poświęcić mój czas pracując z nim indywidualnie. Jego rysunki bardzo często zdobywały nagrody w lokalnych konkursach plastycznych lecz strasznie trudno namówić go do narysowania czegoś innego niż gitara, czołg, autobus, statek, twarze (wszystko z pamięci). Gdy pierwszy raz próbowałam go skłonić do narysowania czegoś odrębnego od poprzednich rysunków w moją stronę zostało skierowanych niezliczona ilość przekleństw w tym momencie wycofałam się z dalszych prób negocjowania. Następnego dnia doszłam do wniosku, iż jeżeli proste polecenie nie zdaje egzaminu warto próbować innym sposobem. Przyniosłam z domu blok rysunkowy w formacie A3, a ze starych gazet powycinałam najróżniejsze zdjęcia. Zdjęcia rozłożyłam przed mężczyzną i zapytałam które z nich najbardziej mu się podoba, wskazał dwie fotografie, które pozostawiłam na stole, a resztę zabrałam. Następnie poprosiłam o wskazanie lepszego ze zdjęć, po jego wskazaniu podarowałam mu blok. Szczęśliwy nie mógł uwierzyć, że to prezent dla niego, była to dla niego rozmaitość gdyż na ogół rysuje na papierze A4-kolejno delikatnie zasugerowałam, że może warto by było narysować obiekt ze zdjęcia które najbardziej mu się spodobało. Pan zrobił się nerwowy, zaczął wymachiwać rękami i z przerażeniem w głosie pytał co jeśli nie wyjdzie(kilkukrotnie). Ze spokojem powiedziałam, że jeżeli rysunek się nie uda to nic się nie stanie i w każdej chwili mogę mu pomóc albo będzie mógł rysować co chce. Moja pomoc nie była konieczna. Jego prace nie są dziełami sztuki lecz zrobiły jako tako na mnie wrażenie, iż rysowane są przez osobę niepełnosprawną umysłowo.
Z przyjemnością prezentuje jedną pracę owego mężczyzny.
______________________________________________________________________
A teraz czas na #heheszki #seksy #logikaniebieskichpaskow
Rozmowa dwóch panów na świetlicy w ośrodku (jeden ok. 60lvl drugi 70)
-Idę zapalić
-Ty bez papierosa to jak ja bez kobiety
-Andrzej, a Tobie fujarka jeszcze staje!? ... Bo moja żona zaczyna narzekać, chyba musiał bym iść do lekarza.
źródło: comment_vVMyq56qY740kQ4e2aV9P5alnc1rg70a.jpg
Pobierz