Wpis z mikrobloga

Właśnie mija 100 lat od umieszczenia w dożywotniej izolacji Mary Mallon zwanej Tyfusową Mary - nieświadomie zaraziła ona 47 osób (z czego 3 zmarło). Od roku 1901 pracowała w domach na terenie Nowego Jorku jako kucharka. Wszędzie tam gdzie pracowała odnotowano zachorowania na dur brzuszny. Nie znaleziono jednak żadnego chorego który łączyłby te przypadki. Jedynie pani Mary Mallon odwiedzała wszystkie te miejsca ale ona była zdrowa!

Jak to możliwe aby zdrowa osoba zarażała?!
Początkowo wydawało się to śmieszne. Dowody były jednak jednoznaczne - kucharka musiała być chora i o tym nie wiedzieć. I rzeczywiście tak było!

Dzisiaj takie osoby które są chore ale nie mają objawów choroby nazywamy "asymptotycznymi nosicielami". To co uczyniło Mary sławną, jest to jak się zachowała w czasie całej tej afery z zachorowaniami.Nie współpracowała z lekarzami którzy prowadzili dochodzenie. Uciekała. Zmieniała pracę, nazwisko a nawet atakowała dręczących ich lekarzy grożąc, że ich zarazi. Odmawiała przyznać się, że jest chora, a tymczasem wokół niej chorowali kolejni ludzie.

Aresztowano ją a potem wypuszczono po długim czasie przetrzymywania w izolacji o ile przysięgnie nie pracować w zawodzie w którym mogłaby zarażać. Zgodziła się, po czym...uciekła i zaczęła znowu zarażać.

Skończyło się to tak, że w końcu odnaleziono ją i odizolowano na całe życie na wyspie North Brother. Dokładna historia jej pobytu na wyspie nie jest do końca poznana i jasna. Wiadomo na pewno, że Mallon bardzo pomagała w szpitalu, dzięki czemu w 1922 roku nadano jej tytuł „pielęgniarki” a nieco później, także „pomocnika szpitalnego”. W 1925 roku zaczęła pomagać w szpitalnym laboratorium jako technik.

Po śmierci Mary Mallon określenie "Tyfusowa Mary" (Typhoid Mary) weszło na stałe do anglosaskiej popkultury i języka. Określa się nim nie tylko nieświadomego roznosiciela zarazków chorobotwórczych, ale także rozsiewających wirusy komputerowe, a nawet osoby często zmieniające pracę. Mianem tym nazwano także jedną z przeciwniczek Daredevila, postaci komiksowej stworzonej w 1964 roku.

Mary Mallon nie była najbardziej „zabójczym” nosicielem. Mallon przypisano 47 przypadków zachorowań, w tym trzy ze skutkiem śmiertelnym. W wyniku tego odizolowano ją od społeczeństwa na 27 lat. Tymczasem inny bezobjawowy nosiciel, Tony Labella, przyczynił się do 122 przypadków zachorowań, z czego 5 zakończyło się zgonem chorego. Różnica była jednak tak, że Labella został poddany jedynie dwutygodniowej kwarantannie, po czym opuścił szpital.
Na zdjęciu na pierwszym planie Mary podczas pierwszej przymusowej kwarantanny
#ciekawostki #historiajednejfotografii #100lattemu #stahs
stahs - Właśnie mija 100 lat od umieszczenia w dożywotniej izolacji Mary Mallon zwane...

źródło: comment_a5eldK67JYTGPLnUIRtXGRo42VTk1xTs.jpg

Pobierz
  • 9