Federalny Sąd Społeczny zapoczątkował najprawdopodobniej szereg zmian w polityce socjalnej – każdy obcokrajowiec z krajów UE, który żyje dłużej niż 6 miesięcy w Niemczech będzie miał w przyszłości prawo do pomocy społecznej. Co oznacza to w praktyce?
Za zamkniętymi drzwiami, po cichu stała się rzecz nieprawdopodobnie ważna. Wyrok Sądu Społecznego w Kassel najprawdopodobniej zmieni raz na zawsze atrakcyjność państwa niemieckiego w sposób w który trudno obecnie oszacować. W zeszły czwartek sędziowie uznali, że każdy obcokrajowiec z państw Unii Europejskiej będzie miał prawo do pomocy społecznej w Niemczech, jeśli tylko stworzy pozory, że chce w RFN podjąć pracę. Nie jest to zwykły wyrok. O nie. To prawdziwa rewolucja!
Przykładowo – jeśli do Niemiec przyjedzie ktoś z Rumunii, wystarczy, że wytrzyma na miejscu ledwie pół roku by osiągnąć coś co sąd określił mianem trwałego pobytu. Później może udać się do odpowiedniego urzędu ds. opieki społecznej i poprosić o zasiłki, zapomogi etc. Nie ma znaczenia czy dana osoba na prawdę poczyniła starania by podjąć pracę a nawet czy w ogóle coś potrafi, co mogłoby ewentualnie jej zagwarantować stałe zajęcie. Kluczowe jest owe pół roku spędzone w Niemczech.
Odniesienie do Rumunii oczywiście nie jest przypadkowe. Wyrok sądu dotyczy bowiem obywatela tego kraju, który bezskutecznie próbował pracując zarobić pieniądze po czym poprosił o zasiłek Hartz IV, którego również nie otrzymał. Dzięki swojemu uporowi oraz decyzji sędziów powód wraz z swoją małżonką otrzymają dwukrotność tego, co w Rumunii zarabia pracownik przemysłu lub nauczyciel, z tą różnicą, że pozywający nie będzie musiał podjąć pracy.
Zobowiązanie do kochania swojego bliźniego ma również swoje odzwierciedlenie w geografii. Najbardziej kochamy najbliższych z rodziny, przyjaciół, później sąsiadów, którzy oczywiście są nam bliżsi niż ludzie mieszkający znacznie dalej. Warto przypomnieć, że jeszcze we wrześniu br. Europejski Trybunał Sprawiedliwości otworzył krajom wspólnoty furtkę, by te mogły traktować rdzennych mieszkańców inaczej niż imigrantów. Sędziowie z Kassel tę furtkę zignorowali stawiając uchodźców na równi z imigrantami ekonomicznymi.
Sąd społeczny powołał się w tej kwestii na wyrok Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł, że każdemu azylantowi należy zagwarantować minimum egzystencjalne. Różnice są jednak ewidentne. Uchodźca z oczywistych względów nie może wrócić do swojego kraju, jednak po robotniku z Rumunii można oczekiwać, że w przypadku gdy jego nadzieje na podjęcie pracy spełzną na niczym uda się z powrotem do swojej ojczyzny.
Obserwujemy w Europie niepokojący trend, jakim bez wątpienia są rosnące w siłę partie nacjonalistyczne. Obywatele coraz chętniej na nie głosują, gdyż wydaje im się, że inne po prostu ignorują ich interesy. Tylko w Niemczech (póki co) żadna antyeuropejska frakcja nie ugruntowała na dobre swojej pozycji. Można to oczywiście zmienić. Wystarczy kilka podobnych wyroków jak ten z Kassel.
Federalny Sąd Społeczny zapoczątkował najprawdopodobniej szereg zmian w polityce socjalnej – każdy obcokrajowiec z krajów UE, który żyje dłużej niż 6 miesięcy w Niemczech będzie miał w przyszłości prawo do pomocy społecznej. Co oznacza to w praktyce?
Za zamkniętymi drzwiami, po cichu stała się rzecz nieprawdopodobnie ważna. Wyrok Sądu Społecznego w Kassel najprawdopodobniej zmieni raz na zawsze atrakcyjność państwa niemieckiego w sposób w który trudno obecnie oszacować.
W zeszły czwartek sędziowie uznali, że każdy obcokrajowiec z państw Unii Europejskiej będzie miał prawo do pomocy społecznej w Niemczech, jeśli tylko stworzy pozory, że chce w RFN podjąć pracę. Nie jest to zwykły wyrok. O nie. To prawdziwa rewolucja!
Przykładowo – jeśli do Niemiec przyjedzie ktoś z Rumunii, wystarczy, że wytrzyma na miejscu ledwie pół roku by osiągnąć coś co sąd określił mianem trwałego pobytu. Później może udać się do odpowiedniego urzędu ds. opieki społecznej i poprosić o zasiłki, zapomogi etc. Nie ma znaczenia czy dana osoba na prawdę poczyniła starania by podjąć pracę a nawet czy w ogóle coś potrafi, co mogłoby ewentualnie jej zagwarantować stałe zajęcie. Kluczowe jest owe pół roku spędzone w Niemczech.
Odniesienie do Rumunii oczywiście nie jest przypadkowe. Wyrok sądu dotyczy bowiem obywatela tego kraju, który bezskutecznie próbował pracując zarobić pieniądze po czym poprosił o zasiłek Hartz IV, którego również nie otrzymał. Dzięki swojemu uporowi oraz decyzji sędziów powód wraz z swoją małżonką otrzymają dwukrotność tego, co w Rumunii zarabia pracownik przemysłu lub nauczyciel, z tą różnicą, że pozywający nie będzie musiał podjąć pracy.
Zobowiązanie do kochania swojego bliźniego ma również swoje odzwierciedlenie w geografii. Najbardziej kochamy najbliższych z rodziny, przyjaciół, później sąsiadów, którzy oczywiście są nam bliżsi niż ludzie mieszkający znacznie dalej. Warto przypomnieć, że jeszcze we wrześniu br. Europejski Trybunał Sprawiedliwości otworzył krajom wspólnoty furtkę, by te mogły traktować rdzennych mieszkańców inaczej niż imigrantów. Sędziowie z Kassel tę furtkę zignorowali stawiając uchodźców na równi z imigrantami ekonomicznymi.
Sąd społeczny powołał się w tej kwestii na wyrok Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł, że każdemu azylantowi należy zagwarantować minimum egzystencjalne. Różnice są jednak ewidentne. Uchodźca z oczywistych względów nie może wrócić do swojego kraju, jednak po robotniku z Rumunii można oczekiwać, że w przypadku gdy jego nadzieje na podjęcie pracy spełzną na niczym uda się z powrotem do swojej ojczyzny.
Obserwujemy w Europie niepokojący trend, jakim bez wątpienia są rosnące w siłę partie nacjonalistyczne. Obywatele coraz chętniej na nie głosują, gdyż wydaje im się, że inne po prostu ignorują ich interesy. Tylko w Niemczech (póki co) żadna antyeuropejska frakcja nie ugruntowała na dobre swojej pozycji. Można to oczywiście zmienić. Wystarczy kilka podobnych wyroków jak ten z Kassel.
#niemcy #niemcynews #niemcywiadomosci #zasilki #socjal #europa