Tytuł: Bogactwo i Nędza Narodów Autor: David S. Lander Gatunek: ekonomia/historia ★★★★★★★☆☆☆
Czemu jedne narody (Zachód) osiągnęły taki sukces gospodarczy, a inne (Azja, Afryka, Ameryka łacińska) wleką się nie potrafiąc wyciągnąć się z biedy? Autor stara się odpowiedzieć na to pytanie śledząc historię gospodarczą świata, tak by odnaleźć czynniki które przesądziły o sukcesie/porażce danego kraju/regionu. Książka mimo sporej objętości całkiem fajne się czyta. Landes ma fajne podejście, z jednej strony nie gloryfikuje Zachodu, mimo wszystkich jego sukcesów. Z drugiej nie bawi się też w lewicowe relatywizowanie zgodnie z którym za biedę trzeciego świata odpowiadają co najwyżej kolonizatorzy, a już na pewno nie jego mieszkańcy. Czego mi zabrakło. Niestety niektóre regiony są opisane bardzo po łebkach. Rozdziały o Japonii, Chinach są świetne i wyczerpujące. Natomiast całą Afrykę Subsaharyjską autor załatwia na kilku stronach pisząc, że jest tam gorąco i plenią się choroby tropikalne, co nie sprzyja rozwojowi ( a w Brazylii, czy Indonezji to nie? ). Nieco więcej miejsca auto poświęca Indiom, ale w sumie dalej nie dowiedziałem się zbyt wielu konkretów poza oczywistościami, że dali się skolonizować Anglikom.
Tytuł: Bogactwo i Nędza Narodów
Autor: David S. Lander
Gatunek: ekonomia/historia
★★★★★★★☆☆☆
Czemu jedne narody (Zachód) osiągnęły taki sukces gospodarczy, a inne (Azja, Afryka, Ameryka łacińska) wleką się nie potrafiąc wyciągnąć się z biedy? Autor stara się odpowiedzieć na to pytanie śledząc historię gospodarczą świata, tak by odnaleźć czynniki które przesądziły o sukcesie/porażce danego kraju/regionu.
Książka mimo sporej objętości całkiem fajne się czyta. Landes ma fajne podejście, z jednej strony nie gloryfikuje Zachodu, mimo wszystkich jego sukcesów. Z drugiej nie bawi się też w lewicowe relatywizowanie zgodnie z którym za biedę trzeciego świata odpowiadają co najwyżej kolonizatorzy, a już na pewno nie jego mieszkańcy.
Czego mi zabrakło. Niestety niektóre regiony są opisane bardzo po łebkach. Rozdziały o Japonii, Chinach są świetne i wyczerpujące. Natomiast całą Afrykę Subsaharyjską autor załatwia na kilku stronach pisząc, że jest tam gorąco i plenią się choroby tropikalne, co nie sprzyja rozwojowi ( a w Brazylii, czy Indonezji to nie? ). Nieco więcej miejsca auto poświęca Indiom, ale w sumie dalej nie dowiedziałem się zbyt wielu konkretów poza oczywistościami, że dali się skolonizować Anglikom.
#bookmeter