Aktywne Wpisy
lecoffe +198
Co się dzisiaj #!$%@? to ja nie mam pytań, zbliża się wiosna, a oznacza to że byki jelenia zaczynają zrzucać swoje poroża. Poszedłem dzisiaj na rekonesans do lasu, i wpadłem na jednego z nich. Zacząłem go obserwować lornetką, a ten #!$%@? mnie wyczuł i zaczął uciekać. Podczas ucieczki musiał mocno rzucać głową bo jedna z jego tyk odpadła na moich oczach. Takiego farta jeszcze nigdy nie miałem, a zbieram zrzuty od 4
źródło: temp_file5539152820668276917
Pobierz
D00msday +62
Czy jesteście gotowi umierać za p0lki i ewenementy u władzy takie jak 'ministra równości', Kotula? ( ͡° ͜ʖ ͡°)
#polska #ukraina #rosja #wojna #bekazpodludzi
#polska #ukraina #rosja #wojna #bekazpodludzi
źródło: Screenshot_20240227_183011_Samsung Internet
Pobierz
Kiedyś miałem zrobić długą listę najlepszych odcinków słynnego serialu „Twilight Zone” wraz ze skromnym komentarzem, ale raczej to się nie wydarzy z braku czasu. Przeto może o najlepszym (oczywiście w mojej opinii) odcinku tego kultowego serialu.
Martin Sloan, age thirty-six. Occupation: vice-president, ad agency, in charge of media. This is not just a Sunday drive for Martin Sloan. He perhaps doesn't know it at the time, but it's an exodus. Somewhere up the road he's looking for sanity. And somewhere up the road, he'll find something else.
Luksusowy samochód przejeżdża koło stacji benzynowej/warsztatu samochodowego gdzieś na prowincji. Kierowcy się śpieszy, ale samochód doznał drobnej usterki. Martin Sloan jest wpływowym biznesmenem w Nowym Jorku, ale na jego twarzy widać zmęczenie. Narzeka do znudzonego mechanika, że cały czas jest zajęty pracą, powoli „przejada” mu się życie i wspomina żartobliwie o wyskoczeniu z okna jednego z wieżowców, w którym pracuje. Nagle Martin widzi tablice informacyjną „Homewood 1,5 mili”. Sloan wychował się w tym małym miasteczku i przez 25 lat nigdy nie wrócił. Naprawa samochodu zajmie godzinę przeto nasz bohater postanawia wybrać się na spacer do miejsca swego urodzenia. Wspaniałe ujęcie przy pomocy lustra – kamera zbliża się aż w końcu wchodzi w „lustro”.
Martin powraca do Homewood i wszystko wydaję się takie samo. Kawalkada obrazów wymieszana z epifaniami z dzieciństwa. Smak lodów i ich cena w okolicznej cukierni. Neonowa karuzela, detale dzieciństwa. Jednak świat do którego wrócił nie chcę go przyjąć i powoli zamienia się w psychologiczny koszmar. Martin spotyka samego siebie z dzieciństwa, widzi swój dom, spotyka rodziców, którzy go nie poznają. Martin zszokowany jest widokiem zmarłego ojca i po czasie mają ze sobą dialog.
Robert: You have to leave here. There's no room, there's no place. Do you understand that?
Martin: I see that now, but I don't understand. Why not?
Robert: I guess because we only get one chance. Maybe there's only one summer to every customer. That little boy, the one I know - the one who belongs here - this is *his* summer, just as it was yours once. Don't make him share it.
Robert: Martin, is it so bad where you're from?
Marinn: I thought so, Pop. I've been living on a dead run, and I was tired. And one day I knew I had to come back here. I had to come back and get on the merry-go-round, and eat cotton candy, and listen to a band concert. I had to stop and breathe, and close my eyes and smell, and listen.
Robert: I guess we all want that. Maybe when you go back, Martin, you'll find that there are merry-go-rounds and band concerts where you are. Maybe you haven't been looking in the right place. You've been looking behind you, Martin. Try looking ahead.
Na początku Martin jawi się nam jako trąbiący (na mechanika) buc z wielkiego miasta, ale tak naprawdę to głęboko rozczarowana życiem postać. Wielu ludzi ma problemy z pozostawieniem przeszłości za sobą i nie doceniają czasu, który wciąż im pozostał. Oczywiście, to jedna z teorii. Z drugiej strony ostatni dialog (pomiędzy Martinem a „prawdziwym sprzedawcą lodów”) ma głęboko pesymistyczny wydźwięk i sugeruje, że Martin popełni samobójstwo po powrocie do swojego prawdziwego życia.
Sprzedawca: A little late, I guess?
Martin: Huh? Huh?
Sprzedawca: A little late for you , I mean
Martin: Yeah…, very late. Very late for me.
Martin Sloan, age thirty-six, vice-president in charge of media. Successful in most things, but not in the one effort that all men try at some time in their lives - trying to go home again. And also like all men, perhaps there'll be an occasion - maybe a summer night sometime - when he'll look up from what he's doing and listen to the distant music of a calliope, and hear the voices and the laughter of the people and the places of his past. And perhaps across his mind, there'll flit a little errant wish, that a man might not have to become old, never outgrow the parks and the merry-go-rounds of his youth. And he'll smile then, too, because he'll know that it is just an errant wish, some wisp of memory, not too important really, some laughing ghosts that would cross a man's mind - that are a part of The Twilight Zone.
#cytaty #seriale #film #usa #scifi #twilightzone #nostalgia #myrmekochoria