[gaim]

Lasowiacy lub inaczej Lesiacy, to grupa etnograficzna, zamieszkująca rozległe obszary leżące w widłach Wisły i Sanu oraz na prawym jego brzegu. W początkach XX w. obszar, na którym ich kultura była ciągle jeszcze żywa zmniejszył się gwałtownie i ograniczał już tylko do terenów położonych na północ i wschód od rzeki Łęg (prawobrzeżny dopływ Wisły). Geografowie określają te tereny mianem Kotliny Sandomierskiej i wyodrębniają na nim dwa mikroregiony: Równinę Tarnobrzeską i Płaskowyż Kolbuszowski. Obszary te są na ogół płaskie, dobrze przystosowane do uprawiania rolnictwa, ale gleby piaszczyste i niezbyt urodzajne. Ziemie te od pradawnych czasów porastały lasy, zwane Puszczą Sandomierską. Puszczańskie obszary w dużym stopniu były królewszczyznami i przez wiele wieków stanowiły miejsce polowań, dzięki którym królewska armia, podczas wojen zaopatrywała się w mięso. Aby zagospodarować te niezamieszkałe ziemie i pozyskać je dla rolnictwa, hodowli oraz przemysłu związanego z eksploatacją lasu i rud darniowych prowadzona była szeroka akcja osadnicza. Zasiedlali je przybysze z okolic Sandomierza, osadnicy z Mazowsza, a w XVI i XVII w. często różnej narodowości jeńcy wojenni. Ci ostatni prędko wymieszali się z ludnością polską i szybko się z nią zasymilowali. Obecnie o pochodzeniu potomków tych osadników świadczą niekiedy nazwiska (np. Turczyn, Mołdoch – pochodzący z Mołdawii) oraz nazwy miejscowości (np. Szwedy, Moskale, Rusinowska Wola).
#polak #strojeludowe