[czerwonapigulka_pl]

Nie istnieje wartość, która we współczesnych czasach nie została jeszcze wyśmiana.

Bez honoru nie ma szacunku, a honor wymaga czasem groźby lub użycia siły. Dzisiejsze trendy kulturowe starają się potępić wszelkie przejawy agresji, nawet tej w obronie. Siła kojarzona jest z dzikością i zwierzęcością, jakby stała się zupełnie obca bytowi ludzkiemu i była wynaturzeniem. Brak poszanowania dla własnego honoru daje pozostałym ludziom przyzwolenie na atak.

Honor to również godność i autorytet, za którym zawsze stoi siła i przymus. Dlaczego potępiamy mężczyzn broniących honoru osobiście, a pochwalamy państwo broniące godności swojej i obywateli również za pomocą siły?

Jeśli natomiast honor to tak archaiczny i śmieszny koncept, to nie ma wartości, która zasługuje na szacunek. Powaga wartości w naszym życiu mierzona jest stopniem honoru, który im nadajemy. Jeśli go nam zabraknie, to zabraknie szacunku do czegokolwiek, nawet najpodlejszy i najsłabszy oszczerca będzie mógł wymierzyć zniewagę w najwyższą świętość. Przecież nie musi się obawiać się cudzej siły.

Honor to dotrzymywanie obietnic. Hebrajczycy wierzyli niegdyś, że słowo, które pada z cudzych ust, staje się częścią rzeczywistości. Jeśli wierzymy, że idee mają wartość, to powinniśmy nadawać im tę powagę. Jeśli chcemy mówić prawdę, to słowa, w których jest ona zawarta, muszą mieć u nas szacunek.

Oto „toksycznie” męska idea honoru.