Wpis z mikrobloga

Cura te ipsum, czyli opieka medyczna w USA.

Część 1. Teoria i statystyka

System opieki zdrowotnej w Stanach Zjednoczonych jest niezwykle skomplikowany. I mówiąc to nie mam na myśli faktu, że Amerykanie są nieogarnięci i zbyt leniwi, aby czytać umowy. Ta kwestia jest naprawdę potwornie złożona i pełna kruczków, których nieznajomość na każdym kroku wyciąga pieniądze z kieszeni. Zacznijmy zatem od podstaw teoretycznych. W kolejnych częściach praktyka.

Co to jest ubezpieczenie zdrowotne?

Ubezpieczenie zdrowotne jest to dobrowolne ubezpieczenie, zawierane z wybraną, prywatną firmą lub firmami, które pokrywa część kosztów, jakie pacjent ponosi w wyniku choroby lub leczenia. Sytuacja, w której ubezpieczenie pokrywa 100% kosztów praktycznie się nie zdarza, ale o tym zdążę powiedzieć…

Co się dzieje, jeśli nie masz ubezpieczenia, a zachorujesz?

Cóż, to zależy od Ciebie. Jeżeli zgłosisz się na do lekarza lub na izbę przyjęć nieubezpieczony, a jesteś w stanie zagrożenia życia, to zostaniesz przyjęty, ale dostaniesz rachunek do zapłaty. A wynosi on – bagatela – od kilkunastu tysięcy do kilku milionów dolarów. W rezultacie horrendalne rachunki za opiekę zdrowotną to główna przyczyna upadłości konsumenckiej w USA. Dla wielu ludzi jest to sytuacja tragiczna: nikt im nie wynajmie mieszkania, nie pozwoli wziąć abonamentu na telefon, ani nie podłączy kablówki. Dlatego niejednokrotnie biedni Amerykanie ryzykują życiem, żeby nie płacić za szpital czy leczenie. Mimo wszystko nie jest tak, jak mówią niektórzy: w USA nie „zdycha się pod płotem”. Natomiast widmo choroby, zwłaszcza przewlekłej, to dla nieubezpieczonych koszmar. Dla ubezpieczonych zresztą też, co wynika z faktu, że aby ubezpieczenie w ogóle zaczęło działać (tzw. deductible), przeciętnie w ciągu roku trzeba z własnej kieszeni wydać prawie 4500 dolarów. (Źródło).

Jak wielu Amerykanów jest nieubezpieczonych?

To zależy od stanu. W północnych stanach ubezpieczonych jest więcej; liczba nieobjętych ubezpieczeniem sięga kilku procent. Wynika to z faktu, że mniej jest tam imigrantów z Meksyku, których na ogół nie stać na ubezpieczenie, a także więcej etatów (przemysł). Natomiast na południu, na przykład w Teksasie, gdzie przebywam, ubezpieczenia nie ma prawie 30% ludzi. Innymi słowy, co trzeciej osoby nie stać, aby chorować. W przypadku jakiegokolwiek zdarzenia w rodzaju zawału / wylewu / raka / ugryzienia przez kojota (do czego zaraz wrócę) taka osoba jest praktycznie rzecz biorąc skończona. Dla jasności: szpital ją przyjmie, ale potem zlicytuje. Średnia dla kraju to 11%.

Jaka wolność! Każdy może się nie ubezpieczyć?

Otóż nie. Tacy ludzie jak ja, czyli na przykład zagraniczni studenci i pracownicy naukowi, mają nałożony przez władze federalne (inaczej: ogólnokrajowe) obowiązek zgłoszenia posiadania ubezpieczenia na cały czas pobytu. Mało tego: to ubezpieczenie musi spełniać konkretne warunki. Są to mianowicie:

Ubezpieczenie od wypadku lub choroby: $100,000
Koszty transportu medycznego: $50,000
Transport zwłok: $25,000
Deductible: nie więcej niż $500
(Źródło)

Na Orientarion Meeting – obowiązkowym spotkaniu dla nowych studentów i pracowników naukowych – osoba prowadząca podkreśla zawsze, że te stawki są śmiesznie małe. $100,000 można spokojnie wydać po przewróceniu się na ulicy: sam rezonans magnetyczny może w niektórych przypadkach kosztować $20,000! (Źródło). Jeżeli natomiast będziesz miał pecha i ugryzie Cię kojot, to przemycie rany, opatrunek i cztery zastrzyki na wściekliznę, kosztują kolejne $20,000. (Źródło z mojej okolicy). Wyobrażacie sobie combo: kojot + upadek? Dlatego zaleca się wyższe stawki ubezpieczenia. Całe szczęście w każdym przypadku, który nie jest nagły, każdy - nieważne czy GP (General Practice), czy UMC (Urgent Medical Center) czy ER (Emergency); wyjaśnię niebawem – podaje wycenę zabiegu przed jego wykonaniem. Dzięki temu na ogół obywa się bez zaskoczeń.

No dobra Jack, to ile dałeś za ubezpieczenie?

Za półroczne ubezpieczenie medyczne i dentystyczne – uwaga, one są oddzielne: to drugie nie jest obowiązkowe nawet dla scholars – dałem 1521 dolarów, czyli ponad 6000 zł. Jest to ubezpieczenie „grupowe” (uczelniane), jakie najczęściej dostają pracujący Amerykanie właśnie przez fakt, że są zatrudnieni i można im je pobierać z pensji. I choć za ubezpieczenie można płacić w miesięcznych ratach, to mnie pociągnęli jednorazowo – za pół roku. Jest to zatem niemały wydatek, ale jak Ci się nie podoba, to idź do innego ubezpieczyciela.

Sporo...

Wcale nie! Ja płaciłem za siebie, ale absurdalnie drogie są ubezpieczenia dla rodziny. Szacuje się, że przeciętny roczny koszt ubezpieczenia (składka + co-pay, czyli to, co się dopłaca do usług medycznych + deductible, czyli próg od którego ubezpieczenie zaczyna działać) to dla typowej amerykańskiej, czteroosobowej rodziny koszt rzędu $28,166 (źródło). Czyli średnio dwa i pół tysiąca dolarów miesięcznie. To jest naprawdę sporo, pieniędzy, połowa jednej sporej pensji. Do tego dochodzi kilka faktów. Ubezpieczenie z wiekiem jest coraz droższe, bo dla osób 45-64 osiąga trzykrotność tego, co dla osób 18-24 (patrz niżej). Nierówne są także stawki pomiędzy poszczególnymi stanami (Alaska ma stawki średnio trzy razy wyższe niż Ohio). Dodatkowo jest to wyłącznie ubezpieczenie, które nazywamy w Polsce zdrowotnym. Nie chroni ono zatem przed niemożliwością pracy: dlatego wirus ma takie używanie w Stanach – nikt nie chce iść na zwolnienie, bo nie jest ono płatne.

Ale Ty głupi jesteś, Jack! A nie lepiej wykupić ubezpieczenie podróżne w Polsce?

Jak jedziesz na tydzień, to spoko. Jak na pół roku, to nie bardzo. Dlaczego? Bo na ogół wygląda to tak, że jeżeli jesteś ubezpieczony w jakimś PZU, AXA czy TU Europa, to w przychodni gówno ich ten świstek obchodzi. Musisz płacić z własnej kieszeni, a potem słać pisma do ubezpieczyciela, żeby Ci oddali. Mało tego: na ogół jest tak, że w OWU widnieje obowiązek kontaktu z ubezpieczycielem *przed pójściem* do lekarza. Dajmy na to, że łamiesz nogę, wzywasz kartkę, jedziesz na Emergency. Nie dość, że za wszystko płacisz z własnej kieszeni, to potem ubezpieczyciel może Ci powiedzieć: „No ale wie pan, nie było dzwonione do nas, a pan złamał nogę, a nie – nie wiem – palec, którym się wybiera numer, więc my tego nie możemy zapłacić”. I pupa zbita. Mało tego: ostrzeżenie dla Was moi Mircy. Zwróćcie uwagę że większość OWU ma bardzo dużo wyłączeń – choroby psychiczne, nasilenie objawów posiadanych już chorób albo wypadki po spożyciu alkoholu. Dlatego starajcie się, jeżeli wyjeżdżacie na dłużej, kupować lokalne ubezpieczenia. Na ogół są dużo lepsze. Ja za pierwszym razem kupiłem ubezpieczenie w Polsce i nosiłem polisę cały czas, bo takie jest zalecenie. Za drugim stwierdziłem, że nie ryzykuję – zapłaciłem trochę więcej i kupiłem ubezpieczenie lokalne.

Jak wyglądał Twój zakup ubezpieczenia?

Śmiesznie. Wypełnia się świstek PDF. I teraz uwaga. Wpisuje się na nim dane karty kredytowej (razem z numerem i CVV). A następnie wysyła się faksem. Ktoś powie: to jest nienormalne. Ale musicie obie zdać sprawę, że Amerykanie są technologicznie zacofani. Nie ma Blika, nie ma PayU. Jest PayPal, który działa jak działa i służy głównie do e-zakupów, są czeki… I karty kredytowe. Wyprzedzając fakty: kiedy chcesz, żeby ściągnięto Ci kasę z karty, np. u lekarza, pielęgniarka po prostu zabiera Ci ją i zanosi sobie do uzupełnienia danych. Kradzież kasy? No, trudno, panie. Ach, a wiecie, jak się podpisuje PDF? Nie jakimś podpisem cyfrowym czy innym cudem. Bierzesz funkcję „Maszyna do pisania” i wpisujesz swoje imię i nazwisko. (Ostatnio na jednej ze stron podpisałem tak rachunek: śmieszne było to, że czcionkę Times New Roman zmieniło mi na jakiś odręczny font – i to tyle, jeżeli chodzi o definicję podpisu). Dla mnie, który na Szafir czekał chyba dwa tygodnie, to jest szok.
Tak więc wysłałem ten PDF kontem na MyFaksie (metody jak za króla Ćwieczka), a za kilka dni otrzymałem… Dwie przesyłki od firmy BlueCross BlueShield. W obu karty. Jedna medical insurance, druga dental insurance. (Pic rel).

Ej, chwila, nikt nie sprawdzał Twojego stanu zdrowia?

Nie! Ubezpieczyciel nie widział mnie na oczy. Nie pytał o wagę, wzrost, choroby. Wiem, że wraz z wiekiem ograniczenia nakładane przez ubezpieczycieli są coraz większe. Jednak po wprowadzeniu Patient Protection and Affordable Care Act (znanego jako ObamaCare) – czyli częściowej nacjonalizacji służby zdrowia – pojawiły się pewne warunki: nie można wykluczyć nikogo z ubezpieczenia, a dla osób 45-64 stawka może być maksymalnie trzy razy wyższa niż dla osób 18-24. Nie można ten podnosić kosztu ze względu na pre-existence conditions, czyli wcześniejsze choroby. Aż strach pomyśleć, co działo się wcześniej, skoro wprowadzone obostrzenia i tak wydają się stosunkowo liberalne…

A co z osobami po 65. roku życia?

Mają problem. Nawet jeżeli wykupiły ubezpieczenie w ramach Term Life Insurance, czyli na całe życie, to z czasem składki rosną tak dramatycznie, że praktycznie nie ma możliwości ich opłacania. Szacunki mówią, że osoba, która kończy 65 lat, musi mieć co najmniej $280,000 na leczenie, aby mogła mieć zapewnioną opiekę zdrowotną. (Źródło). Jeżeli kogoś nie stać, to – znowu – nie umiera w męczarniach, bo istnieje federalny program Medicare (jeżeli przepracowało się co najmniej 10 lat) oraz programy stanowe. Wiadomo oczywiście, że finansowane w ten sposób usługi są niższej jakości, ale nikt przynajmniej nie umiera na ulicy.

Na razie nie widzę w tym nic skomplikowanego…

Bo dopóki nie zachorujesz, to nie wiesz, jaki ten system jest powalony. W rzeczywistości nie wiesz, ile zapłacisz za jakikolwiek zabieg i wizytę u lekarza, dopóki nie wiesz: (a) kto Cię przyjmie (in-network/out-of-network); (b) czy masz ubezpieczenie PPO (Preferred Provider Organization) czy HMO (Health Manage Organization); (c) czy masz możliwość jechać do GP, czy może do UMC albo, nie daj Boże, największego nemezis każdego Amerykanina i jego ubezpieczyciela – Emergency. Mało tego: na razie mówimy o lekarzach i usługach medycznych, a dochodzi jeszcze koszt zakupu lekarstw, które bez ubezpieczenia bywają koszmarnie drogie. O tym też zdążę powiedzieć.

Ale na razie tyle wystarczy, ciąg dalszy jutro. Idę teraz zarzucić Tramadol XD Dziękuję za uwagę!

PS. Nie chcecie trailerów, to nie powiem, co będzie w odcinku 2 ( ͡° ͜ʖ ͡°)

#curateipsum #usa #zdrowie #wolnyrynek #nfz
J.....0 - Cura te ipsum, czyli opieka medyczna w USA. 

Część 1. Teoria i statystyk...

źródło: comment_1586620664cXTqHHrYOdcWi7wtMLc48R.jpg

Pobierz
  • 317
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

Czyli były tanie.


Chłopie, były W OGÓLE. Nikt inny nie interesował się publicznym systemem zdrowia. A tym bardziej władza państwowa. Publiczny system zdrowia narodził się ponad 1000 lat przed państwową nacjonalizacją. Także Twoje twierdzenia o stworzeniu przez państwo publicznego systemu zdrowia są z tyłka. Tylko tyle w tym temacie.

ile masz dzisiaj Benedyktynów z Monte Casino? Czy starczy ich, żeby w całej Europie zwolnić wszystkich lekarzy i kazać tym mnichom
  • Odpowiedz
@arkadiusz-dudzik: zamiast pisać tony lania wody, napisz krótko, czemu tu cały czas mieszkasz, zamiast wyprowadzić się tam, gdzie jest społeczeństwo takie jakbyś chciał.

Piszesz, że ta ziemia w Polsce jest twoja, ale tak nie jest, chyba że jesteś pełnoprawnym szlachcicem herbowym z udowodnionym rodowodem.

Więc odpowiedź czemu się nie wyprowadzisz, bez pisania tony głupot o tym, że średniowieczna pomoc medyczna to odpowiednik obecnej służby zdrowia.

A czy to wyklucza możliwość likwidacji
  • Odpowiedz
@JackTheDevil90: @hellfirehe: @davido000: @Toratora: @shadowboxer:

Zastanawiałem się na tym skąd się biorą takie horrendalne kwoty za prywatne usługi medyczne i że szczególnie wysokie są w przypadku specjalistycznych zabiegów i SORów.

Gdybym miał założyć taki 100% prywatny biznes pt. "szpital", bez żadnego dofinansowywania od państwa to musiałbym ponosić liczne koszty stałe:
- utrzymanie budynków, media, podatki (w tym od dużych nieruchomości)
- pensje kadry, w tym administracyjnej i
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

Nie chcę. Uznaję po prostu, że społeczeństwo ma prawo się organizować i tworzyć zbiorowe zasady.


Uznajesz, a potem twierdzisz że masz prawo narzucać pod przymusem to co sobie uznałeś z jakąś tak reprezentowaną przez Ciebie grupą społeczną. Naprawdę musisz stosować takie wygibasy retoryczne, żeby unikać stwierdzenia przejrzystego faktu?

Oczywiście, społeczeństwo ma prawo się organizować i niech się organizuje, ale kto powiedział że ma prawo narzucać pod przymusem swoje zasady? Płać
  • Odpowiedz
Zastanawiałem się na tym skąd się biorą takie horrendalne kwoty za prywatne usługi medyczne i że szczególnie wysokie są w przypadku specjalistycznych zabiegów i SORów.


@skrytozgroza:

Odpowiedz na to pytanie jest suma kilku czynnikow. Gadam duzo z ludzmi mieszkajacymi tu 20-30-40 lat, i to co sie dzieje teraz to jest burdel na kolkach z cenami.

Czynniki zawyzajace ceny:
- nielegalni imigranci: szpital musi ich przyjac, czesto jak cos ich boli, sa
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

nie istnieją "prawa wolnościowe".


Oczywiście, że istnieją i są nawet ujęte w większości najważniejszych dokumentów państwowych - konstytucjach. Gwarantują one podstawowe swobody i prawa wolnościowe obywateli, tak więc widzę że zaczynasz już podważać nawet najważniejsze dokumenty stanowiące podstawę istnienia państwa :D Już nawet nie wspomnę o systemach filozoficznych, które dość precyzyjnie ujmują na czym polegają owe prawa wolnościowe. W obrębie cywilizacji zachodniej (do której należy Europa), źródła tych praw zostały
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

przecież tak jest. Możesz przestać płacić składki, opuszczając społeczeństwo. Gwarantuje to konstytucja.


Nie wiem czy masz problem z czytaniem ze zrozumieniem, ale ponownie przedstawię Ci na czym opiera się struktura społeczna respektująca prawa wolnościowe człowieka - na interakcji opartej na obustronnej i dobrowolnej umowie społecznej. Opuszczanie społeczeństwa NIE ZMIENIA formy zawierania umów w obrębie omawianego społeczeństwa. To dalej forma zawierania PRZYMUSOWEJ umowy społecznej. To jest agresja społeczna, rozumiesz? A wiesz
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

Emanacja woli społeczeństwa, czyli ogólny kształt państwa, który społeczeństwo w każdej chwili może zmienić w wyborach.


Nawet nie chcę mi się wchodzić w debatę, co może społeczeństwo zmienić, ale jak pokazują referenda władza ma często głęboko w tyłku zdanie społeczeństwa. Obecna władza została wybrana przez 30% społeczeństwa. Czy to dla Ciebie jest większość?
Demokracja pośrednia jest po prostu dość ułomnym systemem władzy wzorowanym na prawdziwej demokracji bezpośredniej. Demokracja pośrednia nie
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

brednie. Promujesz marksistowską walkę klas.

System opiera się na solidarności społecznej i wspólnym ponoszeniu przez społeczeństwo wspólnych kosztów.


Nie solidarności społecznej, tylko jednostronnej umowie społecznej, czyli zmuszaniu społeczeństwa do uiszczania świadczeń społecznych, czyli agresji społecznej. Solidaryzm społeczny jest wtedy, gdy społeczeństwo zawiera dobrowolną i obustronną umowę.
Dlaczego nie istnieje "solidaryzm społeczny" przymusowych składek na korzystanie z innych podstawowych świadczeń społecznych? Jedzenie, mieszkanie, samochód? Aha, bo to cechy komunizmu, ale już
  • Odpowiedz
@Strzelec_Kurpiowski:

zamiast pisać tony lania wody, napisz krótko, czemu tu cały czas mieszkasz, zamiast wyprowadzić się tam, gdzie jest społeczeństwo takie jakbyś chciał.


Napisałem, że dyskusja nie dotyczy mojej osoby, tego gdzie mieszkam i po co mieszkam. Przestań stosować erystyczne wybiegi w dyskusji i zamiast próby odwracania uwagi takimi metodami typu red herring, czy atakowaniem chochoła (sofizmat rozszerzenia, który zastosowałeś już kilkukrotnie), skup się na dyskusji dotyczącej tematu. Liczyłem ilość rodzajów
  • Odpowiedz
Trochę zes namieszał z tym deductible, w takim np. blue crosie możesz se kupić takie ubezpieczenie co ma deductible zero $ i gitarka nie wykładasz z własnej kieszonki nic. Elo
  • Odpowiedz