[Maudee]

Julian Tuwim (1894-1953), Ranyjulek

Po­wi­nie­nem z wia­tra­mi po uli­cach się włó­czyć,
W tło­ku miast, pod­chmie­lo­ny, naj­ra­do­śniej się chwiać,
Od an­dru­sów, dryn­dzia­rzy po­wi­nie­nem się uczyć
Gwiz­dać, kląć, po­hu­ki­wać na psia­krew i psia­mać!

Od rynsz­to­ka do ścia­ny zyg­za­ka­mi się to­czyć,
Ra­ny­ju­lek! swo­bod­ny, bez­pań­ski, jak pies!
Siń­ce ła­pać na słu­pach, w zbie­go­wi­skach się tło­czyć,
Na par­ka­ny wdra­py­wać się wio­sną po bez!

I ka­pe­lusz dziu­ra­wy li­lio­wy­mi kwia­ta­mi
Na swą chwa­łę ustro­ić i na chwa­łę swą chlać,
I znów w kwia­tach się włó­czyć po uli­cach z wia­tra­mi,
Pod­nieś łeb, gwiaz­dy ły­kać i na no­gach się chwiać!

#literaturazmaude -> tag do obserwowania