[pod_sloncem_szatana]

20 października 1882 r. przyszedł na świat Béla Ferenc Dezső Blaskó, szerzej znany jako Bela Lugosi. Pod tym pseudonimem, przyjętym jeszcze w latach młodości spędzonej w Europie (urodził się w Lugos w Austro-Węgrzech, na terenie dzisiejszej Rumunii), legendarny aktor zagrał wiele charakterystycznych postaci, z hrabim Draculą na czele. Lugosi zaczął występować na scenie jeszcze w Austro-Węgrzech, a pierwsze kroki na srebrnym ekranie stawiał w drugiej dekadzie XX w. w filmach węgierskich. Brał udział w I wojnie światowej, walcząc na „odcinku rosyjskim”, gdzie został ranny. Przyniosło mu to Medal Rannych i – jak się miało okazać w późniejszych już czasach – uzależnienie od morfiny i metadonu. Wówczas w głowie nie mąciły mu jednak narkotyki, tylko różne idee, m.in. rewolucyjne. Kiedy upadła Węgierska Republika Rad, aktorowi groziła nawet kara śmierci za działanie w organizacjach socjalistycznych, toteż czmychnął do Republiki Weimarskiej – rozstając się z pierwszą żoną (później nicpoń żenił się jeszcze cztery razy) – a niebawem popłynął do Ameryki, gdzie posmakował i sławy, i biedy.

Zanim zagrał w 1931 r. tytułową rolę w filmie Toda Browninga, Lugosi wielokrotnie wcielał się w Draculę na scenie. Mimo tego scenicznego doświadczenia nie był pierwszym wyborem reżysera, ale po tym, jak zrezygnowali inni aktorzy, to jemu przypadła rola słynnego krwiopijcy. Film okazał się hitem. Lugosi stworzył bardziej elegancką wersję wampira, różniącą się od upiornego Nosferatu zagranego przez Maxa Schrecka, ale równie sugestywną jak kreacja Niemca. Jak to często w takich przypadkach bywa, aktor przez swoją ikoniczną rolę i obcy akcent ugrzązł w rolach charakterystycznych (zagrał jeszcze m.in. w „Wyspie doktora Moreau”, „Czarnym kocie”, „Synu Frankensteina” i ponownie jako Dracula w „Abbott i Costello spotykają Frankensteina”), chociaż bardzo chciał wyjść poza te ramy. Nie udało się, w czym zapewne nie pomogły problemy z alkoholem i wspomniane uzależnienie od morfiny i metadonu – w następstwie ran odniesionych na wojnie aktor cierpiał na chroniczną rwę kulszową, lekarze przepisywali mu więc opiaty, żeby uśmierzał nimi ból. Za ostatni mainstreamowy i jakościowy film z jego udziałem uchodzi wspomniany „Abbott i Costello spotykają Frankensteina” z 1948 r., później grywał już tylko w niskobudżetowych produkcjach, m.in. u jego wielkiego fana, Eda Wooda.

Zmarł w 1956 r. we śnie na zawał serca. Chociaż sam, o ile wiadomo, nie wyraził nigdy takiego życzenia, to zgodnie z wolą syna i czwartej żony (matki syna Beli) pochowano go w stroju Draculi.

#film #filmy #horror #wampiry #dracula #ciekawostki