Śląski kwartnik, Księstwo Jaworsko-Świtnyskie - piastowski książę Bolko II (1326-1368).
Srebrny pogański kwartnik z mennicy w Ząbkowicach Śląskich z XIV wieku.
Własność: Muzeum Śląskie we Wrocławiu.

#slowianie #slask #historia #monety #swidnica #jawor #zabkowiceslaskie #wroclaw #piastowie #amulety #poganie #rodzimowierstwo #historiaslaska #slunsk #slowianskislask #numizmatyka #artefaktnadzis #starszezwoje #wielkalechia #ciekawostkihistoryczne #religia #wiara #epokavilka pokaż całość

źródło: Kwartnik_Ksiestw_Jaworsko_Swidnyskie_Bolko_II_XIVw.jpg

Kaptorga - Słowiański pojemnik na amulety znaleziony na cmentarzysku w Dziekanowicach, niedaleko Gniezna na wschodnim brzegu jeziora Lednica. Nekropolia znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Ostrowa Lednickiego — jednego z najważniejszych ośrodków grodowych Piastów. Początek cmentarzyska możemy określić na okres od VII, a koniec na XII wiek.

#slowianie #piastowie #artefaktnadzis #amulety #rodzimowierstwo #polska #wielkopolska #archeologia #historiapolski #historia #religia #wiara #qualitycontent #gruparatowaniapoziomu #wielkalechia #epokavilka #ciekawostkihistoryczne pokaż całość

źródło: KAPTORGA_Dziekanowice_Poland.jpg

Słowiańska zawieszka krzyżowata znaleziona na cmentarzysku w Dziekanowicach, niedaleko Gniezna na wschodnim brzegu jeziora Lednica. Nekropola znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Ostrowa Lednickiego — jednego z najważniejszych ośrodków grodowych Piastów. Taki sam ariański krzyż solarny znajduje się na denarze piasta, króla Bolesława Chrobrego. Początek cmentarzyska możemy określić na okres od VII, a koniec na XII wiek.

#slowianie #polska #slowianskapolska #historia #historiapolski #archeologia #artefaktnadzis #arianizm #rodzimowierstwo #ciekawostkihistoryczne #epokavilka #wielkalechia #wielkopolska #religia #wiara #bizuteria #qualitycontent #piastowie pokaż całość

źródło: Slavic_Arjan_Krzyzyk_Dziekanowice_Poland.jpg

Denar piastowski Bolesława Chrobrego.
Na monecie z lewej strony napis "W BOJA JA ZESL".
Z prawej strony słowiańska symbolika solarna.

#bukwica #slowianie #piastowie #monety #amulety #numizmatyka #historiaslaska #historiapolski #ciekawostkihistoryczne #arianizm #rodzimowierstwo #slask #historia #religia #prawoslawie #starowiercy #slowianskapolska #ciekawostki #epokavilka #archeologia pokaż całość

źródło: Denar_rys_chrobry3.png

Moneta księcia Władysława Opolczyka tzw. kwartnik Ruski.
#slowianie #monety #numizmatyka #opole #rosja #slask #historiaslaska #historia #ukraina #bialorus #piastowie #artefaktnadzis pokaż całość

źródło: 4571B891-4F38-41AC-8D8F-95B1F33CE38A.jpeg

Godło Polski - państwa Jagiellonów. Orzeł Piastowski, pasy Pogoni, herb Pogoni i Wielkomorawski krest. Plus barwy Słowian: niebieski-morze, biały-niebo i czerwony-ziemia.

#jagiellonowie #hieraldyka #godlo #historia #wielkiemorawy #historiapolski #polska #prawoslawie #slowianie #slowianskapolska #warjagi #morawy #pogon #slowacja #czechy #slask #pomorze #wegry #epokavilka #ciekawostkihistoryczne #barwynarodowe #piastowie #herby #wikingowie #vikings #litwa #wielkalechia pokaż całość

źródło: Vladislaus_I_Jagello.png

Śląska moneta z okresu Wielkiej Morawy, czyli panowania morawskich i śląskich piastów.
Na monecie orzeł - piastowski herb rodowy, historyczne godło Śląska i Moraw.
Napis w starosłowiańskim alfabecie (tzw. azbuce lub bukwicy) - "IS HS NISA".
Biorąc pod uwagę krzyż po środku monety jako literkę głagolicową "+", możemy przeczytać - "IZASZ Z NIASIA"

#monety #numizmatyka #nysa #slask #piastowie #slowianie #orzel #hieraldyka #historiaslaska #silesiorum #slowianskislask #wielkiemorawy #wielkalechia #artefaktnadzis #historia #archeologia #archeologiabiblijna #religia #prawoslawie #wiara #naukowcywiary #bukwica #arianizm pokaż całość

źródło: IS_HS_NISA_ISHS_NYSA_COIN.jpg

Stara moneta z okresu Imperium Wielkomorawskiego. Ze starosłowiańskiej bukwicy tłumacząc pisze: awers "IHSUS CHRISTUS NISA", rewers: "MICHJAIL PISTOS MESJASZJA SILEUS ROMJAON".

#monety #numizmatyka #historia #nysa #slask #silesia #historiaslaska #slowianie #wielkiemorawy #prawoslawie #religia #silesiorum #bukwica #archeologia #artefaktnadzis #naukowcywiary #piastowie #wiara pokaż całość

źródło: coin_ihsus_hrisus_nisa_nka_nica_nysa_mihail_pistos.jpg

Legenda, ktora jest z pewnością jedną z najstarszych ze wszystkich znanych słowiańskich legend. Opowiada historię trzech braci słowiańskich, którzy zdecydowali się odejść razem z przeludnionej ojczyzny, gdzie nie mogli już karmić swoich plemion, aby znaleźć nowe miejsca, w którym mogliby się osiedlić. Tymi braćmi byli Lech, Czech i Rus.

Wielu uczonych próbuje umiejscowić tę legendę na osi czasu historii i wskazują oni na okres wczesnego średniowiecza, który mógłby datować legendę na około 6 wiek naszej ery, ale jego początki mogą sięgać znacznie dalej. Polska legenda podkreśla, że były to czasy, kiedy wszyscy Słowianie mówili jednym ojczystym językiem i zamieszkiwali jedną ziemię.

Najpierw Lech i Czech pożegnali się z Rusem, który wybrał się na wschód, na rozległe stepy, gdzie wiatr wiał swobodnie.

Brat Czech jako drugi ze swoim plemieniem . Poszedł na zachód, dowiedziawszy się o żyznych ziemiach

Lech i jego ludzie szli dalej na północ, mijając wiele niezamieszkanych ziem, ale przez długi czas nie mogli znaleźć niczego, co mogłoby ich wszystkich wyżywić. Pewnego dnia zatrzymali się na wyjątkowo pięknych krainach z gęstymi lasami i czystymi wodami pełnymi zwierząt i ryb, i zdecydowali się na dłuższy odpoczynek.

Potem zobaczyli niezwykły widok, który Lech i starszyzna plemienia interpretowali jako dobry omen . Ogromny biały orzeł pojawił się na niebie i usiadł na pobliskim dębie, gdzie zbudowano jego gniazdo. Przed lądowaniem na dębie orzeł zatrzymał się w powietrzu z szeroko otwartymi skrzydłami, jego pióra pięknie kontrastowały z czerwonym wieczornym niebem.

Po konsultacjach ze starszymi, Lech postanowił zostać w tym miejscu. Jego plemię zbudowało fortecę i nazwał ją Gniezno po słowie oznaczającym "gene zno"(geny zna), czyli "gniazdo".

#slowianie #slowianskapolska #polska #czechy #rosja #bialorus #ukraina #rodzimowierstwo #historiaslowian #mitologiaslowianska #gniezno #piastowie #godlo #patriotyzm #ciekawostkihistoryczne #historiapolski #historia #starozytnosc #epokavilka #slavorum #lehja #lechistan #wielkopolska #lechici #orzelbialy pokaż całość

źródło: slavic_legends-lech-czech-rus1.jpg

Stara moneta z okresu Wielkiej Morawy. Z bukwicy tłumacząc pisze na niej: "MIHAILKA I MARIA PISTOIWA SILESIS ROMAION"

#monety #numizmatyka #slask #wielkiemorawy #prawoslawie #piastowie #archeologia #ciekawostkihistoryczne #bukwica #slowianie pokaż całość

źródło: coin_silesiorum.jpg

Inskrypcja nt. króla Gejzy 1 pochodzaca z Świętej Korony Węgier.
Z tlumaczenia bukwicy: "GODWIT 1 Z PIASTOW KRAL NA TOURKIACH"

#slowianie #wegry #piastowie #historia #ciekawostkihistoryczne #slask #bizancjum #prawoslawie #turcja #wielkiemorawy pokaż całość

źródło: GEZA_I.jpg

#leszekbialy #piastowie #zjazd #morderstwo #polska #historiapolski #kalendarium

źródło: 24_listopada.png

Piast (Piast Kołodziej, Piast Oracz)– legendarny protoplasta dynastii Piastów; ojciec Siemowita, mąż Rzepichy.
Według Galla Anonima był synem Chościska i ubogim oraczem spod Gniezna. Miał żonę Rzepichę i syna.
W czasie postrzyżyn siedmioletniego syna, miał ugościć tajemniczych przybyszów wypędzonych z dworu Popiela. Podczas skromnej uczty nastąpiło cudowne rozmnożenie jadła, a ostatecznie zaproszono na nią i samego Popiela. Nieznajomi postrzygli syna Piasta i nadali mu imię Siemowit. Gdy Siemowit dorósł, wypędził Popiela i został księciem.
Opowieść o Piaście została powtórzona bez znaczących zmian przez Wincentego Kadłubka. Pierwsze poważniejsze dodatki do legendy przyniosła dopiero Kronika Dzierzwy z początku XIV wieku, według której tajemniczy goście Piasta mieli być aniołami bądź świętymi Janem i Pawłem.

Kronika wielkopolska przeniosła akcję całej legendy z Gniezna do Kruszwicy jednocześnie następcą Popiela czyniąc nie Siemowita, a samego Piasta. Siemowit miał zostać księciem dopiero po śmierci ojca, Piast miałby być wybrany na księcia przez wiec na skutek ponownego pojawienia się tajemniczych gości z postrzyżyn, którzy dopiero wówczas dokonują cudownego rozmnożenia jadła. Kronika wywodzi również imię Piasta od określenia człowieka niskiego wzrostu, za to silnego ciałem i pięknego wyglądu. Historię tę powtórzył Jan Długosz dodając, że Piast został wybrany na księcia w obliczu najazdu sąsiadów po śmierci Popiela, wydatował także błędnie te wydarzenia na 954 lub 964 rok. Długosz podaje także historię o umieszczeniu przez Piasta chłopskich sandałów w pałacu dla świadectwa niskiego stanu z jakiego pochodzi władca, jego pomyślnych rządach i przeniesieniu stolicy z Kruszwicy do Gniezna. Piast miał według kronikarza umrzeć w wieku 120 lat, nie doprowadzając jednak do odzyskania zwierzchnictwa nad krajami którymi dawniej rządzili synowie Leszka III.

Marcin Bielski powtórzył wersję Długosza, uczynił jednak z Piasta bartnika lub kołodzieja i dodał drugą oprócz wiecu możnych historię jego elekcji. Księciem według ustaleń możnych miał zostać ten, który się do nich "najpierwej przewiezie przez to jezioro", a los sprawił, że był to wracający ze swojej pasieki po drugiej stronie jeziora Piast. Bielski skorygował również datację Długosza na 842 rok i dodał informację iż Piast został księciem w wieku 70 lat, a panował lat 50.

W XIX wieku przypuszczano, że Piast był majordomusem na dworze Popiela. Sądzono nawet za Tadeuszem Wojciechowskim, że imię "Piast" w rzeczywistości było określeniem pełnionej funkcji piastuna. Wskazywano tu na analogię do Pepina Krótkiego, majordoma który w 751 roku przejął władzę w państwie Franków.

Późniejsi badacze, jak Kazimierz Ślaski i Henryk Łowmiański dopatrywali się w podaniu o Piaście historii ilustrującej zrzucenie przez Polan zwierzchnictwa Goplan.

Jedyny w Polsce pomnik Piasta w Złotowie
Z kolei Jacek Banaszkiewicz w Podaniu o Piaście i Popielu (Warszawa 1986) tłumacząc całą historię w oparciu o system trójfunkcyjny Dumézila uznał ją za przetworzenie mitu o zmianie rodu panującego, zaś Piast-oracz miałby być herosem symbolizującym trzecią funkcję społeczną.

#slowianie #slowianskapolska #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historia #piastowie #dynastiapiastow pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Legenda o Piaście Kołodzieju
Ciężko żyło się ludziom pod rządami Popiela, zwłaszcza, że księcia do złych czynów podjudzała jego pochodząca z Niemiec małżonka - Gerda. To ona wymyśliła okrutny sposób pozbycia się stryjów, którzy zasiadali w radzie starszych. Przekonała męża, że musi się pozbyć starców, gdyż z pewnością wkrótce zechcą pozbawić go tronu.

Zaprosili, więc krewniaków na ucztę do swojego zamku w Kruszwicy pod pozorem chęci pojednania i umacniania więzi rodzinnych. Niczego niepodejrzewający stryjowie z radością przyjęli zaproszenie i przybyli na zamek. Kiedy starcom zaszumiało w głowach od nadmiaru trunków, Gerda przyniosła z piwnicy kolejny dzban miodu, do którego potajemnie wsypała truciznę. Kiedy Popiel ujrzał konających w potwornych mękach stryjów, przeraził się tak okrutnej zbrodni. Wówczas jego bezduszna małżonka zmusiła go, by pomógł jej ukryć przed światem ich haniebny czyn. Późną nocą przywiązali każdemu ze stryjów kamień do nóg i wrzucili ciała w głębiny Gopła. Nikt nie wiedział, co wydarzyło się na zamku ani gdzie zniknęli zaproszeni na ucztę goście. Popiel pewien już niepodważalności swojej władzy, po dokonanej zbrodni bardziej nieczuły na los innych, coraz okrutniej uciskał swych poddanych. Aż pewnego dnia zaczęła się spełniać zlekceważona przez księcia przepowiednia, by strzegł się myszy. Oto, bowiem w zatopionych ciałach stryjów zalęgły się tysiące myszy i ruszyły w stronę zamku. Popiel i Gerda schronili się na wieży, jednak i tu wdarły się małe gryzonie i pożarły okrutną książęcą parę. Wiele dni upłynęło, nim jeden z kmieci odważył się zajrzeć do zamku, w którym od pewnego czasu nie dało się zauważyć żadnych oznak życia. Wieść o śmierci okrutnego księcia ucieszyła wszystkich, jednak szybko zrozumieli, iż muszą znaleźć nowego władcę. Niedaleko grodu, którym władał cieszący się złą sławą książę Popiel mieszkał Piast ze swoją żoną Rzepichą i dziećmi.

Piast był kołodziejem, człowiekiem bardzo pracowitym, każdego dnia składał drewniane koła do wozów, nie narzekał na brak zajęcia, jego żona opiekowała się dziećmi, wiele pracy miała i w domu, i na przydomowym poletku, chociaż oboje z Piastem byli ludźmi pracowitymi w domu nie przelewało się, ale też ani oni, ani dzieci nie znali głodu, Rzepicha dokładała starań, aby nikomu niczego, na co dzień nie brakowało, żyli skromnie, ale w szczęściu i spokoju. Najstarszy synek Rzepichy i Piasta miał już niemal siedem lat – małżonkowie jednocześnie ze szczęściem, ale też z troską oczekiwali dnia, w którym ukończy siedem lat. W okolicach Kruszwicy panował zwyczaj, któremu wszyscy się podporządkowywali od pokoleń, – gdy chłopiec kończył siedem lat przechodził pod opiekę ojca, to ojciec w głównej mierze od tego czasu odpowiadał za jego wychowanie, musiał go nauczyć wszystkich czynności, które kiedyś, w przyszłości, gdy stanie się już dorosły, mogły okazać się niezbędne.

W dniu siódmych urodzin chłopca odbywała się uroczystość postrzyżyn – była to nie tylko uroczystość rodzinna, w tym dniu świętowała cała okolica, rodzice siedmioletnich chłopców musieli, zatem długo przygotowywać się do tej uroczystości – odpowiednie ugoszczenie tak wielu osób niejednokrotnie przekraczało możliwości skromnych rodzin, zorganizowanie pięknych postrzyżyn było jednak marzeniem wszystkich, którzy mieli małych synów, dlatego na długo przed dniem siódmych urodzin dziecka w domowych spiżarniach gromadzono wielkie zapasy jadła i napojów. Rzepicha niemal codziennie patrzyła na zasoby swojej spiżarni, doglądała domowego ogródka, uprawiała warzywa, Piast, gdy tylko skończył swoje kołodziejskie prace wybierał się z dziećmi do lasu, który dawał im obfitość różnych jagód i grzybów. Zapasy w domu Rzepichy i Piasta rosły, ale gospodarze wciąż nie byli zadowoleni. Spiżarnia nie była tak dostatnia, jak chcieli, tymczasem dzień siódmych urodzin chłopca zbliżał się coraz szybciej. Nie tylko Rzepicha z Piastem, ale również sam chłopiec starał się na tyle ile mógł wspomóc rodziców – łowił ryby w pobliskiej rzece i szło mu to całkiem dobrze, wybierał miód z leśnych barci… był bardzo zwinnym i mądrym dzieckiem. Wreszcie Rzepicha z Piastem postanowili, że czas podjąć ostateczne przygotowania do uroczystości, zaprosili gości z całej okolicy i w końcu nastał tak długo wyczekiwany dzień – dzień uroczystych postrzyżyn ich siedmioletniego synka. Nie tylko Rzepicha i Piast byli przejęci, sam chłopiec patrząc na tłumy przybyłych ludzi, którzy przyglądali się mu z uśmiechem i gratulowali rodzicom ślicznego, zdrowego dziecka, które tak szybko rośnie – nieco onieśmielony, czuł jednak, że w jego życiu stanie się coś bardzo ważnego. Nie przypuszczał, że postrzyżyny, do których i jego rodzice, i on sam przygotowywali się tak długo, o czym myślał nieustannie w ciągu ostatnich miesięcy wcale nie będą najważniejszym wydarzeniem tego świątecznego dnia…Tuż obok domu Piasta i Rzepichy, gdzie trwała w najlepsze wesoła zabawa, biesiadnicy zauważyli przechodzących wędrowców. Widać – przyprowadzić ich tu musiał gwar i wesołe pieśni, które z domu Piasta rozchodziły się na całą okolicę. Ktoś z gości zwrócił uwagę Piasta na wędrowców przechodzących obok jego domu, choć i on, i Rzepicha obawiali się, czy starczy im zapasów w spiżarni, aby niczego na stołach nie zabrakło, postanowili zaprosić ich na ucztę. Goście z wielką chęcią przystali na to zaproszenie, widać, znali tutejsze obyczaje, bo gdy tylko zobaczyli kilkuletniego chłopca z płową czupryną – zrozumieli, że będą mieli honor uczestniczyć w pradawnym obrzędzie. Sam Piast też uznał, że czas już tego dokonać, wezwał synka do siebie, ale zanim zdecydował się przyciąć jego piękne, złote włosy popatrzył w stronę obu wędrowców, coś w ich spojrzeniach podpowiedziało mu, że ten honor powinien oddać właśnie im i poprosił swoich tajemniczych gości o to, aby to oni dokonali postrzyżyn. Wielki to był dla nich zaszczyt, ale widać – nie byli bardzo zaskoczeni tym szczególnym wyróżnieniem, tak, jakby wiedzieli, że właśnie po to do domu Rzepichy i Piasta przybyli! Przystąpili, więc do obrzędu i jasne pukle długich włosów spadły na podłogę, a gdy postrzyżyn tych dokonywali jeden z wędrowców nadał chłopcu imię – Ziemowit. Dumnym i przejętym rodzicom powiedzieli, że ich syna czeka wielka przyszłość, a i imię samego Piasta Kołodzieja będzie po wiek wieków sławne – Rzepicha z Piastem z niedowierzaniem te słowa nieznajomych wędrowców przyjęli, ale zakiełkowała w ich głowach myśl, że nie mogą oni mówić nieprawdy…, ale jak miało się to stać? Piast – prosty kołodziej i jego syn mieli zyskać sławę, a ród ich miał być wielki i znamienity? Szybciej niż mogli przypuszczać – zapowiedź wędrowców zaczęła się ziszczać, gdy po ich odejściu Rzepicha po raz kolejny zajrzała do spiżarni – nie mogła uwierzyć własnym oczom, choć uczta trwała już długo, niemal nic z zapasów nie ubyło! Widząc jak godnie i bogato przyjmuje ich Piast z Rzepichą goście z coraz większym uznaniem patrzyli na tak hojnych i mądrych gospodarzy, którym widać nie brakło mądrości, ale też chęci do pracy, żeby tak wspaniałą ucztę przygotować. Najstarsi mieszkańcy kruszwickiej ziemi zaczęli coraz głośniej zachwalać gospodarzy, ich przezorność i mądrość, i choć Piast tłumaczył im z właściwą sobie skromnością, że tak suto zastawione stoły to zasługa tajemniczych wędrowców, oni coraz bardziej przekonywali się do tego, że złego Popiela na zamku w Kruszwicy powinien zastąpić właśnie Piast!

Widać sprzyjały mu również inne siły, wyższe, a wędrowcy, którzy dokonali postrzyżyn Ziemowita nie mogli tu przybyć bez przyczyny. Sam Piast z Rzepichą też to zrozumieli i zgodzili się na to, by władać Kruszwicą, a przyszłość ich syna Ziemowita rzeczywiście okazała się wielka, od niego to właśnie wywodzić się ma pierwszy historyczny władca Polski – Mieszko I.

źródło:http://www.gazetapetersburska.org/pl/node/1280

#slowianie #slowianskapolska #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historia #piastowie #dynastiapiastow pokaż całość

źródło: upload.wikimedia.org

Siemomysł (Ziemomysł) (zmarł w 964 roku)
Syn i następca Lestka (Leszka) księcia Polan.
W 913 roku został dopuszczony do współrządów. W 921 roku objął samodzilne rządy. Panował do swojej śmierci, która nastąpiła w 964 roku.
Historyczność Siemomysła, jak i pozostałych przodków Mieszka I znanych jedynie z relacji Anonima zwanego Gallem, budzi dyskusje w literaturze przedmiotu; obecnie większość badaczy uznaje go za postać rzeczywiście istniejącą.
Starsza literatura określała go mianem Ziemomysł. Obecnie przyjmuje się, że ojciec Mieszka I poprawnie winien być zwany Siemomysłem. Forma ta jednak długo była uważana za błędną ze względu na autorytet Oswalda Balzera, który takim mianem określił władcę Polan w swojej Genealogii Piastów.
Wobec niemożliwości potwierdzenia jego istnienia w innych źródłach jest uważany za postać, której istnienie nie jest historycznie udowodnione. Panował hipotetycznie od ok. 930 roku (niektórzy badacze sugerują, że panowanie Siemomysła było dość krótkie i rozpoczęło się ok. 950 roku). Przypuszcza się, że zjednoczył najprawdopodobniej ziemie Polan, Goplan i Mazowszan, chociaż nie można wykluczyć, że uczynił to już jego ojciec. Według hipotezy Henryka Łowmiańskiego w 954 roku wsparł powstanie plemienia Wkrzan przeciwko Niemcom. Nie jest znane miejsce jego pochówku.
Żona (żony) Siemomysła nie są znane. Pojawił się domysł, że mogła być córką Włodisława, księcia Lędzian żyjącego w 944 roku. Tego domysłu z braku źródeł nie można zweryfikować.
Według bałamutnych źródeł żona Siemomysła nosiła imię Gorka - pogląd ten obalił w 1895 roku Oswald Balzer.
Potomstwo:
Mieszko I - książę Polan w latach około 960(?)-992.
Nieznany z imienia syn, który zginął w 964 lub 965 (wg starszej literatury w 963[4]). Dopuszcza się możliwość, że mógł być on również starszym, przyrodnim bratem Mieszka I, nieznane jest miejsce jego pochówku.
Czcibor (zmarł po 24 czerwca 972 roku)
Przypuszcza się również, że córką Siemomysła mogła być żona nieznanego bliżej księcia pomorskiego. Hipoteza ta jest oparta m.in. na fakcie, że imię Siemomysł nosił książę pomorski wzmiankowany w źródłach w 1046 roku. Zdaniem jednak części badaczy to córka Mieszka I, a nie Siemomysła poślubiła księcia pomorskiego. Istnieje również hipoteza uważająca książąt pomorskich za linię Piastów, wywodzącą się od Świętopełka, syna Mieszka I, która stawia pod znakiem zapytania istnienie tej osoby.
Oswald Balzer w Genealogii Piastów przypisywał niesłusznie Siemomysłowi syna Prokuja (w ogóle nie należał do dynastii Piastów) oraz córkę Adelajdę (Białą Kneginię) (postać fikcyjna).
Autor kroniki wielkopolskiej imię Siemomysł wyprowadził nie od rodziny, lecz od ziemi. Stąd Siemomysł to "myślacy o ziemiach". Książę ten, w przeciwieństwie do swego ojca Lestka, wsławionego głównie orężem, prowadzi politykę pokojową, umacnia w ten sposób państwo, jest przede wszyskim dobrym gospodarzem podlegającej mu ziemi.
Według kronik Galla Anonima z początku XII wieku Siemomysł był ojcem Mieszka I, historycznego już władcy Polski, o którym mamy wystarczające przekazy zapisane w różnych kronikach, aby nikt historyczności Mieszka nie kwestionował. Tym samym trudno podważać historyczność Siemomysława. Imię jego nawiązuje do prasłowiańskiego słowa "siema = rodzina", a więc Siemomysł to człowiek myślący o rodzinie. Gall Anonim o władcy tym pisze dość krótko: "Po śmierci Lestka nastąpił Siemomysł, jego syn, który pamięć przodków potroił zarówno urodzeniem, jak godnością."
     Jakże krótko, a zarazem jak wiele tu powiedziano jednym słowem "potroił". Chodzi tu zarówno o podtrzymanie dorobku dwóch poprzedników, jak i o własny wkład Siemomysła, który obejmuje zarówno działalność organizacyjną nad umocnieniem państwa, jak i militarną, której celem było zwiększenie obszaru, nad którym Siemomysł sprawował władzę. Państwo to w końcu IX wieku i na początku X wieku obejmowało nie tylko najwcześniejsze terytoria Polan, czyli dzisiejszą Wielkopolskę i Kujawy, lecz i ziemię Lendzian (późniejszą dzielnicę sandomierską), Mazowsze, ziemię sieradzką i łęczycką, a w połowie X wieku prawdopodobnie także ziemię lubuską, co musiało prowadzić do bezpośrednich starć z Niemcami, których ówczesne wpływy sięgały już na te terytoria.
     W końcu XIII wieku w Gnieźnie lub Poznaniu została napisana "Kronika Wielkopolska", w której omówiono polskie dzieje od czasów legendarnych do roku 1272. Autor tej pracy, prawdopodobnie Godysław Baszko, wyprowadził imię Siemomysł nie od rodziny, lecz od ziemi; stąd Siemomysł to "myślący o ziemiach" książę, który w przeciwieństwie do swego ojca Lestka, wsławionego głownie orężem, prowadzi politykę pokojową, umacnia w ten sposób państwo, jest przede wszystkim dobrym gospodarzem podlegającej mu ziemi. Zarówno Gall Anonim, jak i twórca "Kroniki Wielkopolskiej" pozostają jednak zgodni w charakterystyce Siemomysła, który - niezależnie czy nazwie się go "myślącym o ziemiach" czy też "myślącym o rodzinie" - jest prezentowany jako książę myślący o rodzie, dbający o ród i o terytorium, które we władaniu rodu pozostawało. Siemomysł jest władcą zapobiegliwym, dobrym gospodarzem. Takie też, dobrze zagospodarowane państwo pozostawił po sobie następcy - Mieszkowi I.

źródło: http://www.piast.neostrada.pl/strona6.html
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Polska/opisy/Siemomysl%20%28Ziemomysl%29.htm

grafika: http://www.interklasa.pl/portal/index/strony?mainSP=subjectpages&mainSRV=historia&methid=89935&page=subpage&article_id=320997&page_id=19587

#slowianie #slowianskapolska #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historia #piastowie #dynastiapiastow pokaż całość

źródło: FLKHKhg2txW0_tRcZ6ng_-ksmCSzUwnTy0GGF1ItgQ5PM9aq0xjr3Ca9QO5ZuoNKjRFU41uqm3RyOqcbnUeAOaIBh-987094kpIMaseJQlOj60p36wRdUayT

Lestek (Leszek)(zmarł w 921 roku)
Syn i następca Siemowita księcia Polan, po którym w 892 roku objął we władanie ziemie Polan, panując do około 930 roku.
Wymieniony przez kronikarza Galla Anonima w "Kronice", jako drugi w kolejności Piast władający państwem Polan. Ojciec Ziemomysła. Jego wnukiem miał być książę Mieszko I. Nie dowiedziono tego dotąd, czy był on postacią historyczną, ale teoria ta ma wielu zwoleniników.
Lestek miał być synem i następcą Siemowita, a ojcem i poprzednikiem Siemomysła. Po jego [tj. Siemowita] zgonie na jego miejsce wstąpił syn jego Lestek, który czynami rycerskimi dorównał ojcu w zacności i odwadze. Po śmierci Lestka nastąpił Siemomysł, jego syn.
Przypuszcza się, że od jego imienia powstały terminy "Lestkowie" i "Lestkowice", jakimi jeszcze w czasach Mieszka I nazywano nieraz mieszkańców państwa Polan. Kronika Widukinda zawiera informację, że poddanymi Mieszka I byli Licikaviki. Znaczenie tego terminu jest sporne, a jedna z mniejszościowych hipotez zakłada, że może on pochodzić od imienia Lestka. Z kolei dzieło De administrando imperio cesarza bizantyjskiego Konstantyna VII Porfirogenty z 948 roku wspomina o ludzie zwanym Litzke.
Początkowo nikt nie wątpił w historyczność Piastów "przedmieszkowych". W drugiej połowie XIX wieku zaczęto kwestionować ich istnienie. Bogatą dyskusję rozstrzygnął w zasadzie artykuł Henryka Łowmiańskiego Dynastia Piastów we wczesnym średniowieczu, w którym obronił wiarygodność przekazu Galla Anonima, a tym samym i "historyczność" przynajmniej trzech bezpośrednich poprzedników Mieszka. Pogląd ten jest dominujący w polskiej literaturze historycznej.
Nie zachowały się żadne wiarygodne dane na temat dat panowania Lestka. Przyjmuje się hipotetycznie, że urodził się około 870-880 roku, a objął rządy około 900-910 roku. Większość literatury przyjmuje, że zmarł przypuszczalnie w latach 930-940. Henryk Łowmiański przesuwał datę zgonu na około 950 rok.
Nie wiadomo nic o żonie (żonach) Lestka. Stanisław Zakrzewski wysunął domysł, że Lestek mógł być żonaty z księżniczką morawską. Późny przekaz belgijskiego kronikarza z XIV wieku zdawał się sugerować, że był żonaty z saską księżniczką i miał z nią syna Ewrakera, późniejszego biskupa Leodium. Informacji tej jednak nie sposób zweryfikować; w polskiej literaturze poza Stanisławem Kętrzyńskim nikt nie zwrócił na nią uwagi. Według legendy rodowej rodu Sobieskich córka Lestka Metodia miała poślubić niejakiego Sobiesława (Sobiesza), wnuka Sobiesława księcia Dalen.
Jedynym pewnym dzieckiem Lestka jest syn Siemomysł, który objął po nim rządy.
Według Galla Anonima na liście dynastycznej Leszek jest dziadem pierwszego historycznego księcia polskiego, Mieszka I. W ubiegłym stuleciu większość historyków traktowała go jako postać legendarną, współcześnie jednak historycy opowiadają się za jego autentyzmem. Kronika Galla Anonima o Leszku, nazywanym w nich Lestkiem (co etymologowie wyprowadzają od starosłowiańskiego określenia chytrości; Lestek znaczyłoby więc "chytry"), podają niezbyt wiele. Bezpośrednio po zdaniu o Siemowicie czytamy: "...Po jego zgonie na jego miejsce wstąpił syn jego Lestek, który czynami rycerskimi dorównał ojcu w zacności i odwadze..."
Jak więc widać, o ojcu Leszka, Siemowicie Gall napisał dużo więcej. O Leszku dowiadujemy się jedynie, że był mężnym wojownikiem, który był znany z racji wojskowych dokonań na miarę ojca. Nie musiały być nikłe, skoro poprzez te czyny właśnie Leszek zdobył uznanie wśród swoich i obcych. Bowiem za czasów Leszka państwo Piastów było już tak potężne, że wiedziano o nim poza granicami kraju.
Znany historyk polski prof. dr Benedykt Zientara, opierając się też na słowach Henryka Łowmiańskiego, podkreślał, iż "...w połowie X wieku poddanych Piastów określano najczęściej jako "ludzi Lestka": Lestków lub Lestkowiców. Tak można interpretować mieszkający nad Wisłą lud Litzikie, wymieniony przez bizantyjskiego cesarza - literata Konstantyna Porfirogenetę, tak też najprościej wytłumaczyć zwrot niemieckiego kronikarza Widukinda, który podaje, że Mieszkowi podlegali "Słowianie, zwani Licikaviki." Lestek Siemowitowic musiał być wobec tego wielką indywidualnością, skoro niewiele brakowało, abyśmy wszyscy zostali do dziś Lestkowicami."

źródło:http://www.piast.neostrada.pl/strona6.html
http://www.wladcy.myslenice.net.pl/Polska/opisy/Lestek%20(Leszek).htm
grafika:http://www.interklasa.pl/portal/index/strony?mainSP=subjectpages&mainSRV=historia&methid=89935&page=subpage&article_id=320997&page_id=19586
#slowianie #slowianskapolska #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historia #piastowie #dynastiapiastow pokaż całość

źródło: interklasa.pl

Siemowit (Ziemowit) – książę Polan z IX wieku znany jedynie z kroniki Galla Anonima. Według jego relacji Siemowit był synem Piasta i Rzepichy i objął władzę po obaleniu Popiela, zgodnie z wolą zgromadzonych na wiecu współplemieńców. Synem i następcą Siemowita był Lestek.

Kwestia historyczności Siemowita początkowo nie budziła wątpliwości, została zakwestionowana pod koniec XIX wieku. Od lat 60. XX wieku badacze raczej skłaniają się do uznania przekazanej przez Galla listy przodków Mieszka I, gdzie figuruje m.in. Siemowit, za autentyczną. Znacznie więcej zastrzeżeń co do autentyczności dotyczy informacji o rodzicach Siemowita.

Wśród badaczy wierzących w autentyczność tej postaci utrzymuje się, że lata życia Siemowita hipotetycznie powinny przypadać na okres od 845 do 900, chociaż istnieje możliwość, że ewentualny błąd tych ustaleń może wynosić nawet kilkadziesiąt lat. Natomiast objęcie władzy na pewno nastąpiło w drugiej połowie IX wieku. Nie jest znane miejsce jego pochówku.

Według informacji zawartej w kronice Galla Anonima w wieku siedmiu lat Siemowit został postrzyżony przez dwóch obcokrajowców. Według niektórych historyków, ci obcokrajowcy to Cyryl i Metody, lub ich uczniowie, którzy mogli go ochrzcić w obrządku słowiańskim.

Poczynając od Siemowita utrwala się dziedziczność władzy w rodzie Piastów. Zatem Siemowit (syn Piasta i Rzepichy) był pradziadem Mieszka I. Zapis Galla Anonima jest oszczędny, nie zawiera zbyt obszernych informacji, co przemawia za jego autentyzmem. Anonim po prostu przekazał te informacje, które czerpał z ustnych przekazów lub z dokumentów, sam ich zaś nie ubarwiał. A oto co pisze Gall Anonim o Siemowicie:"Siemowit tedy, osiągnąwszy godność książącą, młodość swą spędzał nie na rozkoszach i płochych rozrywkach, lecz oddając się wytrwałej pracy i służbie rycerskiej zdobył sobie rozgłos zacności i zaszczytną sławę, a granice swego księstwa rozszerzył dalej niż ktokolwiek przed nim."
J. Banaszkiewicz w swoim studium porównawczym nad średniowiecznymi tradycjami dynastycznymi "Podanie o Piaście i Popielu" tak interpetuje w/w informację Galla Anonima: "O Siemowicie słyszymy więc, że po osiągnięciu godności książęcej młody władca potrafi ustrzec się światowych rozkoszy i pustych rozrywek. Praca i działalność rycerska wypełnia mu panowanie i sprawia, że zdobywa on (...) rozgłos zacności i zaszczytną sławę. Siemowit rozszerzył granice swojej domeny. Nikt przed nim nie dokonał tak dużych podbojów (...). Siemowit (...) jest typem suwerena - organizatora państwa i twórcy blasku najwyższej zwierzchności. Modelowe cechy uosabia on tak dalece, że fakt objęcia kraju po Popielidach nie przeszkadza, aby właściwy początek księstwa łączyć z jego imieniem."

źródło:http://www.piast.neostrada.pl/strona6.html
grafika:http://www.interklasa.pl/portal/index/strony?mainSP=subjectpages&mainSRV=historia&methid=89935&page=subpage&article_id=320997&page_id=19585

#slowianie #slowianskapolska #ciekawostkihistoryczne #ciekawostki #historia #piastowie #dynastiapiastow pokaż całość

źródło: interklasa.pl

Siemowit (Ziemowit) – książę Polan z IX wieku znany jedynie z kroniki Galla Anonima. Według jego relacji Siemowit był synem Piasta i Rzepichy i objął władzę po obaleniu Popiela, zgodnie z wolą zgromadzonych na wiecu współplemieńców. Synem i następcą Siemowita był Lestek.

#slowianie #ciekawostkihistoryczne #slowianskapolska #piastowie #historia pokaż całość

źródło: IMG_79315725376381.jpeg