POLIGON BRONI V-3 (DZIAŁO WIELOKOMOROWE), TAJEMNICA ZALESIA POD MIĘDZYZDROJAMI

Od maja 1943 roku do 12 lutego 1945 roku w Zalesiu pod Międzyzdrojami istniał tajny, niemiecki poligon doświadczalny V3. Nowa, cudowna broń nie miała być kolejnym pociskiem rakietowym jak V1 i V2. Była olbrzymim działem, w którym prędkość pociskowi nadawały eksplozje wywoływane kolejno w miarę poruszania się ładunku wewnątrz lufy .„Stonoga”, bo tak nazwano V3 (z niemieckiego: Vergeltungswaffe 3), była najdłuższym działem drugiej wojny światowej. Jego lufa miała aż 130 m długości, ważyła 76 ton, a do obsługi giganta potrzeba było 157 żołnierzy. Zasięg V3 miał wynieść 165 km – dokładnie tyle, ile potrzeba było do ostrzelania Londynu z francuskiego wybrzeża. Na poligonie w Zalesiu Niemcy postawili trzy działa doświadczalne, każde inne, inne nachylenie i długość. Stanowisko pierwsze miało 60m. , drugie 130m. , a trzecie 80 m. Cały poligon był obsługiwany przez 705 odział artylerii niemieckiej w sumie 557 osób. Pociski doświadczalne leciały za Kołobrzeg w morze. Prace na poligonie nadzorował generał SS Hans Kamler. Podczas gdy na poligonie w Zalesiu trwały testy, w Mimoyecques w Normandii rozpoczęto budowę podziemnego kompleksu bunkrów, które miały obsługiwać docelowo aż 50 dział typu V3. Ogromne pociski miały spadać na Londyn co 15 minut. Wielka Brytania w 1944 r. nie była w stanie obronić się przed „stonogą Hitlera”.

Budowa potężnego schronu w Mimoyecques była kilkakrotnie zakłócana ciężkimi nalotami alianckimi. Prawdopodobnie samoloty 8 Armii Lotniczej atakowały także poligon w Zalesiu. Już po zajęciu bunkra Mimoyecques przez wojska alianckie, prace nad bronią V-3 były wciąż kontynuowane na wyspie Wolin w Zalesiu. W listopadzie (od 29.11.44 do 6.12.44) 1944 r posłużono się nową amunicją z zakładów "Skoda". Testowano głównie mniejszą, krótszą wersję działa ( 60 metrów), która w obecnych warunkach ( po utracie obiektu we Francji i braku możliwości ostrzelania Wielkiej Brytanii) miała większą szansę na użycie bojowe. Nie wymagała dużych nakładów środków budowlanych i czasowych jak to miało miejsce w przypadku działa Nr 2 (130 metrów). Po zakończeniu testów, broń była gotowa do użycia na froncie. Sformowany oddział artylerii Artillerie-Abteilung 705 był już przeszkolony w obsłudze nowej broni. Pierwsze użycie dział wielokomorowych odbyło się podczas niemieckiej ofensywy w Ardenach. Dwie krótkie stonogi (60 m., montowane na drewniano-metalowej konstrukcji) zamontowano w Lampaden koło Trewiru. 30 grudnia 1944, prawie po 15 dniach od rozpoczęcia ofensywy, pierwsze z dział otworzyło ogień. Drugie wprowadzono do walki 3 stycznia 1945. Działa ostrzeliwały oddalone o około 65 km rozwidlenia dróg na terenie Luksemburga. Do 22 lutego wystrzeliły 157 pocisków.

Niecały rok później wojna się skończyła. Bunkry we Francji znalazły się w rękach Brytyjczyków, a na poligon w Zalesiu wkroczyła Armia Czerwona. Zarówno Rosjanie, jak i Amerykanie testowali technologię V3, ale próby zarzucono. A jednak historia „Stonogi” nie skończyła się w latach 40-tych…. W 1990 r. działa podobnej konstrukcji pojawiły się pod Bagdadem. Iracki dyktator Saddam Husajn zamierzał z nich ostrzelać Tel Aviv. Armaty „Baby Babylon” zostały zbombardowane przez Amerykanów, a ich konstruktor – pracujący dla Husajna Kanadyjczyk Gerald Bull zginął w zamachu. Według niektórych źródeł, w jego gabinecie znaleziono hitlerowskie dokumenty na temat V3 z 1944r.

Źródło: www.bunkierv3.pl

#ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #historia #iiwojnaswiatowa pokaż całość

źródło: v3.jpg

Zdjęcie z ostatniego startu rakiety Falcon 9 z misją TESS. (｡◕‿‿◕｡)

#spacex #fotografia #kosmos #rakietoweporno

źródło: apod.nasa.gov