Aktywne Wpisy
LSkiper +540
Nie wiem co mnie skłoniło aby pisać takie rzeczy na portalu ze śmiesznymi obrazkami, ale trudno. Jakoś muszę to z siebie wyrzucić.
Dzisiaj po godz. 3 odeszła ode mnie moja wieloletnia dziewczyna. Byliśmy ze sobą ponad 10 lat - ta dekada była wypełniona ogromnym szczęściem, które mnie spotkało z jej strony - najpierw spotykaliśmy się, aby w ogóle ocenić czy się lubimy, potem codzienne pisanie po 100-200 sms/dzień, potem sama świadomość o
Dzisiaj po godz. 3 odeszła ode mnie moja wieloletnia dziewczyna. Byliśmy ze sobą ponad 10 lat - ta dekada była wypełniona ogromnym szczęściem, które mnie spotkało z jej strony - najpierw spotykaliśmy się, aby w ogóle ocenić czy się lubimy, potem codzienne pisanie po 100-200 sms/dzień, potem sama świadomość o
Amatorro +737
Giorgio de Chirco- twórca malarstwa metafizycznego ♡ prekursor surrealizmu, zagubiony geniusz z ciekawą historią. Twórczość De Chirico miała ogromny wpływ na surrealistów. Jego pracami fascynowali się między innymi Salvador Dalí, Max Ernst i René Magritte. Najsłynniejszy jest przypadek Yves Tanguy’a, który gdy zobaczył obraz De Chiorico, jadąc tramwajem, wyskoczył z jadącego pojazdu, aby mu się przyjrzeć. Postanowił wtedy, że zostanie malarzem, choć wcześniej nigdy nie miał w ręku pędzla.
Chirico, kreując pozornie zwykłe, wręcz „nudne” kompozycje malarskie (lata 1911-1918), składające się głównie z elementów klasycznej architektury, tworzy miejskie przestrzenie przepełnione poczuciem niepewności, lęki, niepokoju czy melancholii.
Wizualizacja marzeń i lęków
Na pierwszy rzut oka jego kompozycje sprawiają wrażenie zwykłych, miejskich krajobrazów. W obrazach wszystko jednak zastyga, jakby zatrzymane magiczną różdżką i znajdujące się poza działaniem czasu. Puste, obszerne place pozbawione są ludzi, którzy pojawiają się jedynie jednostkowo, przemierzając samotnie puste przestrzenie. Krajobrazy Chirico przypominają trochę teatralne, surrealistyczne scenografie, stanowiące miejsca, które widz może zapełnić swoimi własnymi projekcjami prosto z wnętrza podświadomości. Kiedy przyglądniemy się jego pracom bliżej, zauważymy, że tak naprawdę nic nie działa tu prawidłowo: cienie pojawiają się wbrew prawom fizyki, perspektywa w wielu przypadkach mocno nagina rzeczywistość, a wszystkie inne elementy kompozycji, takie jak fontanny, zegary, pociągi czy manekiny nie pojawiają się tam przypadkiem i posiadają symboliczny charakter.
Malarstwo metafizyczne to kompletnie nowy kierunek w sztuce, który nie miał żadnych prekursorów, De Chiorico był jedynym twórcą. Główne motywy jego metafizycznych dzieł to:
- prawie puste enigmatyczne place z
ogromnymi budynkami,
- pokazane z irracjonalnej perspektywy, wszechobecne arkady,
- złowieszcze, wydłużone, niemające nic wspólnego z prawami fizyki cienie,
-nawiązujące do dzieł Nietzschego, tajemnicze posągi i manekiny (interpretowane czasem jako symbolizujące zmarłego ojca)
- pociąg, symbol podróży, w jaką wyruszył De Chirico jako artysta
Co ciekawe ten charakterystyczny okres twórczości trwał tylko 9 lat. Dzieła z okresu 1909-1918 to niepokojąca, złowroga atmosfera melancholii, samotności i tajemnicy. Na autoportrecie z 1911 roku napisał Et quid amabo nisi quod aenigma est? (Co ukocham, jeśli nie tajemnicę?).
Po 1918 De Chirico kompletnie zmienił styl- zaczął tworzyć malarstwo klasyczne (uznał się spadkobiercą włoskiego renesansowego malarza Tycjana). Oczywiście spotkało się to z falą krytyki płynącą od tych, którzy wcześniej dostrzegli jego geniusz i nowatorskość stylu metafizycznego, jego nowa sztuka została okreslona jako zdegenerowana. Niestety De Chiorico został przy stylu klasycznym przez następne 60 lat, a nawet zaczął kopiować swoje dzieła z lat świetności. Skończył jako twórca bez polotu imitujący dawnego siebie.
Dodatkową ciekawostką jest fakt, że obrazy De Chirico były analizowane w publikacjach medycznych pod kątem ewentualnych chorób, jakie mogły trapić artystę. Naukowcy doszli do wniosku, że charakterystyczny styl de Chirico wiązał się z częstymi, silnymi atakami migreny
Fragment kursywą pochodzi z:
https://www.laminerva.pl/2017/07/co-wasciwie-maluje-giorgio-de-chirico.html
#sztuka #malarstwo #sztukanowoczesma #estetyczneobrazki #gruparatowaniapoziomu
Jeszcze jako ciekawostkę dodam - twórczość de Chirico prawie 90 lat później imitował Fumito Ueda (według mnie bardzo udanie), tworząc okładkę do gry Ico. Właściwie dzięki tej okładce poznałam de Chirico.
Zawsze dobrze jest widzieć ładną sztukę na wykopie.