[Wypok2]

859 + 1 = 860

Tytuł: Później
Autor: Stephen King
Gatunek: horror
Ocena: ★★★★★★★☆☆☆

Mały Jamie ma magiczną moc - potrafi rozmawiać ze zmarłymi, w tym zadawać pytania, na które denat musi odpowiedzieć zgodnie z prawdą. Wykorzystuje tę zdolność do różnych celów, najczęściej do pomocy innym. Jest to jego tajemnica, ale pewnego razu matka chłopca wyjawia ten sekret przed swoją dziewczyną, co wplątuje Jamiego w policyjną intrygę. Od tego momentu chłopak będzie współpracował z partnerką swojej matki w celu udaremnienia wybuchu bomby martwego już przestępcy. Będzie miał jednak wątpliwości co do czystości intencji policyjnej pani detektyw.

Książki Kinga są dla mnie idealną odskocznią od codzienności i jej problemów. Zawsze, gdy po nie sięgam, wiem, że spotkam się z mało ambitną, ale angażującą i lekką rozrywką. Tak też było i w tym przypadku.

Mamy tu elementy powtarzalne w twórczości Kinga takie jak prosty humor, nieskomplikowaną fabułę, małego chłopca jako protagonistę obdarzonego nadludzkimi zdolnościami czy zamachowca jako jednego z villainów. Są też elementy, które często się u niego nie powtarzają, z czego najważniejszym jest narracja pierwszoosobowa w formie pamiętnika. Jest to ciekawa odskocznia od standardowej narracji i pasuje do całej konwencji książki.
Główny bohater jest sympatyczny i dowcipny, pomysł na fabułę może się wydawać oklepany, ale humor i postacie ratują go, zakończenie nawet mnie zaskoczyło i wreszcie nie mam wrażenia, że zostało napisane na doczepkę, bo wydawca poganiał.

Zwrócę jeszcze uwagę na dyskretny diss jaki autor wykonał w stronę swoich dawnych popisów (przynajmniej mam taką nadzieję) i przytoczę fakt, że w książce znajduje się drugoligowy pisarz, który znany jest z tego, że w swoich dziełach opisuje „jędrne sterczące piersi zwieńczone różowiutkimi sutkami”

Fajny, przyjemny, lekki horror

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

#bookmeter #ksiazki #czytajzwykopem #stephenking

[George_Stark]

drugoligowy pisarz, który znany jest z tego, że w swoich dziełach opisuje „jędrne sterczące piersi zwieńczone różowiutkimi sutkami”

@Wypok2: O, dokładnie o tym pisałem we wpisie o Sklepiku z marzeniami. :) Przy lekturze Później nie wychwyciłem tego dissu. Jak to dobrze poznać czyjeś zdanie, nie trzeba kolejny raz czytać tej samej książki, żeby wyłapać smaczek. ;)

[Wypok2]

@George_Stark: King przynajmniej na starość się ogarnął, ale we wczesnych latach jego twórczości to było nagminne.
Ogólnie, jeśli w jakiejś jego książce pojawia się postać pisarza/nauczyciela angielskiego, to najczęściej ma w sobie intencjonalnie bardzo dużo cech samego Kinga