Aktywne Wpisy
mirko_anonim +7
✨️ Obserwuj #mirkoanonim
Jestem załamana. Podczas kłótni wykrzyczałam mu że ma małego. Zależy mi na nim, ale wczoraj ostro się pokłóciliśmy a ja tak mam, że jak się wkurzę to wszystko wygarniam i powiedziałam że ma małego i nigdy mi dobrze nie było i nawet go nie czuje. Załamał się, nie gadamy ze sobą, unika mnie. Jak to odkręcić??
Będzie już trzeci tydzień jak się do mnie nie odzywa. Byliśmy ze sobą
Jestem załamana. Podczas kłótni wykrzyczałam mu że ma małego. Zależy mi na nim, ale wczoraj ostro się pokłóciliśmy a ja tak mam, że jak się wkurzę to wszystko wygarniam i powiedziałam że ma małego i nigdy mi dobrze nie było i nawet go nie czuje. Załamał się, nie gadamy ze sobą, unika mnie. Jak to odkręcić??
Będzie już trzeci tydzień jak się do mnie nie odzywa. Byliśmy ze sobą
HuopWsiowy +301
KOLEJNY DZIEŃ TRZEŹWOŚCI (5 JUŻ) DLA JEGO
No nie piłem uguem (XD). Wstałem z rana, suplementy, kreatyna, bez śniadania bo już #!$%@? po świętach bełtam na widok jedzenia. Sami widzieliście fotkę ze spierdotripu, ze 2h chodziłem po lesie i myślałem. Pierw było troszkę depresyjnie o tym w jakim miejscu się znajduje, ale miałem rację, las ostatecznie podniósł na duchu. Cisza (pomimo pobliskiej wycinki drzew xD) oraz szum liści, wpatrywanie się w spokojną
No nie piłem uguem (XD). Wstałem z rana, suplementy, kreatyna, bez śniadania bo już #!$%@? po świętach bełtam na widok jedzenia. Sami widzieliście fotkę ze spierdotripu, ze 2h chodziłem po lesie i myślałem. Pierw było troszkę depresyjnie o tym w jakim miejscu się znajduje, ale miałem rację, las ostatecznie podniósł na duchu. Cisza (pomimo pobliskiej wycinki drzew xD) oraz szum liści, wpatrywanie się w spokojną
Tytuł:
Kantyk dla LeibowitzaAutor:
Walter MillerGatunek:
fantastyka, fantasy, science fictionOcena: ★★★★★★☆☆☆☆
Tłumacz:
Adam SzymanowskiKiedyś żyły na Ziemi dinozaury. Z tego co nam wiadomo, nie wykształciła się u nich inteligencja, a przynajmniej nie na takim poziomie żeby mogły stworzyć coś co moglibyśmy nazwać nawet nie tyle cywilizacją, ale namiastką cywilizacji. Później najprawdopodobniej przyszedł kataklizm i zagłada gatunków. Jakieś życie musiało jednak przetrwać, bo proces który znamy jako ewolucja trwał. Doprowadził do powstania człowieka. I ten człowiek, jako gatunek, obdarzony został przez naturę – a może jakichś bogów czy jednego boga – inteligencją. Pozwoliła mu to budować cywilizacje. Wiemy, że istniały takie, których już nie ma: Majowie, Aztekowie, Egipcjanie, Babilończycy. Jesteśmy pewni, że dysponowali jakimś poziomem wiedzy. Świadczy o tym choćby to, co po nich zostało, na przykład piramidy. Jeśli one stoją do dziś, to najpewniej zostały zbudowane. Nie wiemy tylko jak. Część wiedzy, którą te ludy dysponowały udało się nam odtworzyć, części nie.
Tych cywilizacji dziś już nie ma, dziś na Ziemi jesteśmy my. Istnienie ciągłości tego co mamy, co zbudowaliśmy przyjmujemy niemal jako naturalne. To że coś było wczoraj i że coś będzie jutro to nasz sposób myślenia. A przecież tak wcale nie musi być. Znamy siły, które potrafią zniszczyć może nie planetę, ale sporą część życia na niej. Tak dużą część, że gdyby to się stało, pewnie można by mówić o upadku naszej cywilizacji.
W wizji pana Waltera Millera czytelnik trafia właśnie do takiego świata. Świata, w którym ludzkość co prawda przetrwała atomową zagładę, ale w ilości szczątkowej. Przetrwał też Kościół katolicki, a w szczególności zakon, założony przez byłego elektrotechnika, Izaaka Edwarda Leibowitza. Zadaniem zakonu jest przechowywanie resztek wiedzy, które zostały po poprzedniej cywilizacji. Wiedzy, która w każdym swoim przejawie, w skrajności nawet pod postacią umiejętności czytania, została uznana za szkodliwą i jest niszczona. Bo to przecież wiedza doprowadziła do tego pogromu, który, analogicznie do historii z Noem, został nazwany potopem. Potopem Płomieni.
Co znajdą po nas ludzie, kiedy to nasza cywilizacja będzie tą starożytną, upadłą. Jak wiele wskazówek zostawimy potomnym? Ile będzie fałszywych tropów? Wreszcie jak, znając, przynajmniej z grubsza, nasze błędy może rozwinąć się świat po nas? Czy ludzie są zdolni uczyć się na błędach swoich poprzedników? Możliwy scenariusz zaprezentowany w Kantyku dla Leibowitza nie napawa optymizmem.
Książką przedstawia trzy etapy rozwoju po zagładzie. Wszystko dzieje się na przestrzeni osiemnastu wieków, z dużymi skokami czasowymi. Przedstawiona wizja jest ciekawa, jest podniesionych kilka ciekawych problemów, jak choćby problem moralności w – chyba najlepszej dla mnie scenie – rozmowie lekarza Corsa z opatem Zerchim. Rozmowie, w której jestem w stanie zrozumieć racje obu stron, nie potrafię tylko zająć stanowiska.
Tyle tylko, że książkę czyta się ciężko. To kwestia tego jak jest ona napisana (a może przetłumaczona – tutaj istnieje jeszcze jeden przekład zatytułowany Kantyczka dla Leibowitza, ale nie wiem czy gorszy czy lepszy). Brakuje tej prozie rytmu, zdaniom brakuje jakiejś płynności. To jeden minus, powiedzmy że obiektywny. Drugi jest zupełnie subiektywny: sięgnąłem po Kantyk..., bo mam ochotę prześledzić motyw Żyda Wiecznego Tułacza. W tej książce ten motyw jest. I tyle. Gdyby go nie było niewiele by to, wydaje mi się, zmieniło. Chociaż może to też minus obiektywny. Część wątków jest rwana, niedokończona, jak właśnie ten związany ze wspomnianym motywem. Tyle, że z drugiej strony wynika to trochę z tego, jak ta historia jest opowiedziana.
Tak czy tak spodziewałem się po tej lekturze trochę więcej.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter #fantastykabookmeter #fantasybookmeter #sciencefictionbookmeter
Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★☆☆ (7.5 / 10) (2 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-02-01 12:00 tag z historią podsumowań »
Kategoria książki: fantasy, science fiction, horror
Liczba stron książki: 416
Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2020-09-12 - Użytkownik F...............i ocenił na: ★★★★★★★★★☆ (9.0 / 10) - Wpis »
... zobacz resztę fragmentów recenzji (1) na: upolujksiazke.pl
Podobne książki:
1\. Astronauci (Stanisław Lem)
O przypomniałeś mi. Muszę to znaleźć i przeczytać jeszcze raz, bo pamiętam tylko powalające wrażenie. :)