Ah, nadszedł w końcu ten dzień. Nie spodziewałam się, że to minie tak szybko. Nie czuję się zbytnio gotowa na myśl, że już koniec...
Okej, to tak... Wyzwanie zaczęło się siódmego stycznia bieżącego roku. Polegało ono na wykonywaniu określonych programów Ewy Chodakowskiej, które były wcześniej zaplanowane sześć dni w tygodniu przez 90 dni. W większości udało mi się zachować norme i wykonać 6/6. Zdążyło się parę wyjątków, jednak nie zawsze można wszystko zaplanować. Na początku wyzwania jak to każdy kto podejmuje przełomową decyzję w życiu miałam bardzo dużo motywacji i energii, lecz jak to bywa po drodze zdążyło się zgubić nie raz ten zapał do walki. Było kilka momentów, gdzie naprawdę było słabo. Były kryzysy. Zdarzało się, że coś w życiu nie wychodziło i energia momentalnie wyparowywała. W takich momentach było najciężej by zacząć. Często w takich sytuacjach w trakcie ćwiczeń specjalnie przywowywałam jak najwięcej złych wspomnień, rzeczy związanych z daną sytuacją. Naprzyklad ktoś wyprowadził mnie porządnie z równowagi to analizowałam całą tę sytuację do takiego stopnia, że dostawałam furii. Podczas takich przemyśleń ćwiczenia były wyjątkowo intensywne. Zazwyczaj już po połowie nerwy zaczęły puszczać, zaś na koniec cała negatywna energia ulatywała i ciężki dzień odpływał w dal. Naprawdę fajne uczucie, polecam. Zostawianie wszystkich złych emocji na macie naprawdę jest świetne. Bez bicia przyznam, że treningi jednak nie zawsze wyglądały tak kolorowo. Zdarzyło się parę dni, gdzie po prostu ćwiczyłam, bo ćwiczyłam, ale ćwiczenia były wykonywane po prostu słabo, aby je zaliczyć (lepsze jednak to niż leżenie na kanapie). Nie dawały one za dużo efektów, jednak ich nie pominięcie pozwalało zachować ciągłość w nich.
Co się zmieniło? Z pewnością moje podejście do wielu spraw. Stałam się bardziej pewna siebie, otwarta i polubiłam się sama z sobą. Co prawda zostaje jeszcze wiele do życzenia, ale postęp z przeciągu tych 90 dni jest niesamowity. Przed wyzwaniem jescze w grudniu byłam aspołecznym kłebkiem nerwów, bojącym się jakiej kolwiek reakcji z ludźmi, pełnym wewnętrznych konfliktów, fobii i stale uciekającym przed takimi rzeczami. Aktualnie diametralnie się to zmieniło. Zaczęłam bardziej kontrolować mój umysł. Nauczyłam się kontrolować bardziej swoje huśtawki nastroju. Choda miała rację mówiąc, że dzięki regularnym ćwiczeniom odzyska się nie tylko kontrolę nad własnym ciałem, ale i również nad swoim umysłem i życiem. Coraz częściej spotykam się z ludźmi, zaczynam z nimi tworzyć różne relacje.
Zmieniła się też sylwetka co widać na zdjęciach. Może nie wygląda to na jakoś mega dużo, ale jestem z siebie bardzo zadowolona i myślę, że jak na taki okres czasu i ogólnie początek mojej przygody z codzienną aktywnością po długiej przerwie jest całkiem nieźle.
Najbardziej mnie cieszy znaczna poprawa kondycji. Rzeczy, które kiedyś sprawiały mi sporą trudność teraz są dla mnie niczym rozgrzewka. Bardzo mnie to cieszy, ponieważ to najlepiej obrazuje postęp. Dlatego też w najbliższych dniach startuje z nowym wyzwaniem o którym mowa będzie dziś wieczorem. Jeśli ktoś będzie się chciał przyłączyć to bardzo zapraszam, w grupie raźniej!
Także podsumowując czuje się znacznie lepiej. Mam więcej energii, więcej chęci, więcej radości.
Od kilku dni zastanawiałam się czy wstawić zdjęcia czy może nie... Przeglądając wykop widziałam sporo krzywdzacych komentarzy na temat troszkę większej figury... Ostatecznie podjęłam jednak decyzję by to zrobić. Przyjmę na siebie kady hejt. Właściwie doszłam do wniosku, że to dla mnie nic nie znaczy. To mi ma się podobać zmiana, innym nie musi. Twarz na zdjęciach zasłoniłam ze względu na to, żeby któryś ze znajomych nie poznał mojego konta i by zostać przynajmniej minimalnie anonimową.
@Asia24164: 90 dni tak szybko minęło że nie mogę w to uwierzyć:D Ja od jutra też zaczynam będzie ciężko ale jak mówiłem postaram się dać rade, Gratulację że wytrwałaś no i czekamy na kolejne wpisy ! Miłego wieczoru :)
Może nie wygląda to na jakoś mega dużo, ale jestem z siebie bardzo zadowolona i myślę, że jak na taki okres czasu i ogólnie początek mojej przygody z codzienną aktywnością po długiej przerwie jest całkiem nieźle.
@Asia24164: różnica jest wyraźna. Nawet gdyby to był -1 cm w obwodach, to zawsze lepsze to, niż pierdzenie w kanapę i wymuszanie akceptacji otyłości przez środowisko. Gratulacje!
@Asia24164: byłaś ulana i po 90 dniach wciąż jesteś nie rozumiem clou ... jak porównujesz to załóż te same ciuchy bo patrząc na te fotki to przychodzi mi na myśl porównanie przed kupą i po
@Asia24164: Szczerze, brzmi to trochę jak przemyślenia 17-latki, a nie dorosłego człowieka, bo nic w tym powyżej nie ma jakiegoś głębokiego sensu. Ćwiczenia mogą podnieść samopoczucie tak samo jak herbata, kawa, słodycze, jedzenie, czy hobby. Chcesz schudnąć, to uprawiaj ćwiczenia, zacznij robić pompki, lub brzuszki (na czymś miękkim), pij dużo herbaty/kawy i stosuj l-karnitynę, a także prawie całkowicie wyeliminuj cukier, używaj tylko tłuszczy zwierzęcych i jedz dużo białka.
#wyzwaniebebetter
FINAŁ
Ah, nadszedł w końcu ten dzień. Nie spodziewałam się, że to minie tak szybko. Nie czuję się zbytnio gotowa na myśl, że już koniec...
Okej, to tak...
Wyzwanie zaczęło się siódmego stycznia bieżącego roku. Polegało ono na wykonywaniu określonych programów Ewy Chodakowskiej, które były wcześniej zaplanowane sześć dni w tygodniu przez 90 dni. W większości udało mi się zachować norme i wykonać 6/6. Zdążyło się parę wyjątków, jednak nie zawsze można wszystko zaplanować.
Na początku wyzwania jak to każdy kto podejmuje przełomową decyzję w życiu miałam bardzo dużo motywacji i energii, lecz jak to bywa po drodze zdążyło się zgubić nie raz ten zapał do walki. Było kilka momentów, gdzie naprawdę było słabo. Były kryzysy. Zdarzało się, że coś w życiu nie wychodziło i energia momentalnie wyparowywała. W takich momentach było najciężej by zacząć. Często w takich sytuacjach w trakcie ćwiczeń specjalnie przywowywałam jak najwięcej złych wspomnień, rzeczy związanych z daną sytuacją. Naprzyklad ktoś wyprowadził mnie porządnie z równowagi to analizowałam całą tę sytuację do takiego stopnia, że dostawałam furii. Podczas takich przemyśleń ćwiczenia były wyjątkowo intensywne. Zazwyczaj już po połowie nerwy zaczęły puszczać, zaś na koniec cała negatywna energia ulatywała i ciężki dzień odpływał w dal. Naprawdę fajne uczucie, polecam. Zostawianie wszystkich złych emocji na macie naprawdę jest świetne.
Bez bicia przyznam, że treningi jednak nie zawsze wyglądały tak kolorowo. Zdarzyło się parę dni, gdzie po prostu ćwiczyłam, bo ćwiczyłam, ale ćwiczenia były wykonywane po prostu słabo, aby je zaliczyć (lepsze jednak to niż leżenie na kanapie). Nie dawały one za dużo efektów, jednak ich nie pominięcie pozwalało zachować ciągłość w nich.
Co się zmieniło?
Z pewnością moje podejście do wielu spraw. Stałam się bardziej pewna siebie, otwarta i polubiłam się sama z sobą. Co prawda zostaje jeszcze wiele do życzenia, ale postęp z przeciągu tych 90 dni jest niesamowity. Przed wyzwaniem jescze w grudniu byłam aspołecznym kłebkiem nerwów, bojącym się jakiej kolwiek reakcji z ludźmi, pełnym wewnętrznych konfliktów, fobii i stale uciekającym przed takimi rzeczami. Aktualnie diametralnie się to zmieniło. Zaczęłam bardziej kontrolować mój umysł. Nauczyłam się kontrolować bardziej swoje huśtawki nastroju. Choda miała rację mówiąc, że dzięki regularnym ćwiczeniom odzyska się nie tylko kontrolę nad własnym ciałem, ale i również nad swoim umysłem i życiem. Coraz częściej spotykam się z ludźmi, zaczynam z nimi tworzyć różne relacje.
Zmieniła się też sylwetka co widać na zdjęciach. Może nie wygląda to na jakoś mega dużo, ale jestem z siebie bardzo zadowolona i myślę, że jak na taki okres czasu i ogólnie początek mojej przygody z codzienną aktywnością po długiej przerwie jest całkiem nieźle.
Najbardziej mnie cieszy znaczna poprawa kondycji. Rzeczy, które kiedyś sprawiały mi sporą trudność teraz są dla mnie niczym rozgrzewka. Bardzo mnie to cieszy, ponieważ to najlepiej obrazuje postęp. Dlatego też w najbliższych dniach startuje z nowym wyzwaniem o którym mowa będzie dziś wieczorem. Jeśli ktoś będzie się chciał przyłączyć to bardzo zapraszam, w grupie raźniej!
Także podsumowując czuje się znacznie lepiej. Mam więcej energii, więcej chęci, więcej radości.
Od kilku dni zastanawiałam się czy wstawić zdjęcia czy może nie... Przeglądając wykop widziałam sporo krzywdzacych komentarzy na temat troszkę większej figury... Ostatecznie podjęłam jednak decyzję by to zrobić. Przyjmę na siebie kady hejt. Właściwie doszłam do wniosku, że to dla mnie nic nie znaczy. To mi ma się podobać zmiana, innym nie musi. Twarz na zdjęciach zasłoniłam ze względu na to, żeby któryś ze znajomych nie poznał mojego konta i by zostać przynajmniej minimalnie anonimową.
Dziękuję za uwagę i życzę miłego dnia!
#wyzwanie
#gownowpis
źródło: comment_3BIXnDiplruz1boM3cQlxmNrTYG4l2fg.jpg
PobierzGratki! Szafa tez jest szcuplejsza na tej fotce
@Asia24164: różnica jest wyraźna. Nawet gdyby to był -1 cm w obwodach, to zawsze lepsze to, niż pierdzenie w kanapę i wymuszanie akceptacji otyłości przez środowisko. Gratulacje!
źródło: comment_O89X2Qj1xkwuUO8abuqirXfGDreZbdM9.jpg
PobierzKomentarz usunięty przez autora
after 07.01.2019
Tak to widzę
Komentarz usunięty przez autora
Ćwiczenia mogą podnieść samopoczucie tak samo jak herbata, kawa, słodycze, jedzenie, czy hobby.
Chcesz schudnąć, to uprawiaj ćwiczenia, zacznij robić pompki, lub brzuszki (na czymś miękkim), pij dużo herbaty/kawy i stosuj l-karnitynę, a także prawie całkowicie wyeliminuj cukier, używaj tylko tłuszczy zwierzęcych i jedz dużo białka.
Nie wiem na