Wpis z mikrobloga

Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 25/???

Lockheed U-2 ”Dragon Lady”

Jednosilnikowy odrzutowy samolot rozpoznawczy używany przez USAF a wcześniej również przez CIA. Początkowa idea Lockheed Corporation powstała na początku lat 50 XX wieku. Po drugiej wojnie światowej wojsko Stanów Zjednoczonych potrzebowało dobrego rozpoznania lotniczego, które umożliwiłoby określenie ówczesnych zdolności ZSRR jak również, aby uniknąć sytuacji podobnych do ataku na Pearl Harbor. Pomysł zatwierdzono już w 1954r. a w 1955 odbył się pierwszy lot testowy. Systemy kamer rozpoczęto projektować jeszcze przed rozpoczęniem wyboru i rozpoczęcia konstrukcji dokładnego płatowca. Ostateczna wersja użyta na pokładzie wykorzystywała pionierskie rozwiązania technologiczne jak np. ray tracing. Pierwsza wersja nosiła nazwę CL-282 i bazowała na skróconym kadłubie istniejącego F-104 do którego dołączono długie i wąskie skrzydła. Startował przy użyciu specjalnego wózka i lądował na brzuchu – de facto był to szybowiec z silnikiem odrzutowym. Początkowo osiągnął pułap 22300m (73000ft), lecz wojsko nie patrzało na niego przychylnym okiem, ze względu na wykorzystanie wyłączne jednego silnika oraz brak podwozia. Ostatecznie po kilku większych i mniejszych zawirowaniach administarcyjnych zdecydowano się na wprowadzenie maszyny w fazę produkcyjną. Zamiast klasycznego podwozia zastosowano tzw. układ rowerowy – główne koła przednie zaraz za kabiną pilota oraz tylne za silnikiem. Dodatkowo przy starcie używano dwóch „podpór” na końcach skrzydeł, które były odrzucane przy starcie. Końcówki skrzydeł są wykonane z tytanu w celu ich ochrony. Po lądowaniu ekipa naziemna dołącza ponownie „podpory” i samolot kontynuuje kołowanie do miejsca parkowania. Wersja konstrukcyjna osiąga pułap ponad 24000m (80000ft) i zasięg przekraczający 11000km. Wraz z poddźwiękową prędkością przelotową pozwala to na wykonywanie dwunastogodzinnych lotów rozpoznawczych. Ze względu na na swoje osiągi w kabinie jest utrzymywane ciśnienie odpowiadające wysokości 8500m n.p.m. a pilot dodatkowo ubrany jest w skafander kosmiczny. Podczas pojedynczej misji może stracić nawet do 5% masy własnego ciała. Powstało łącznie ponad 100 egzemplarzy z czego te nadal pozostające w użyciu wyprodukowano w latach 80 a najnowsze modernizacje techniczne przeprowadzono w 2012 roku. Jest również wykorzystywany przez NASA pod nazwą ER-2 (earth resources) do obserwacji atmosferycznych i astronomicznych. Swoją długoletnią służbę zawdzięcza możliwości szybkiej zmiany obserwowanego obiektu, co nie jest możliwe w przypadku satelitów. Obok takich maszyn jak B-52, KC-135 czy C-130 jest jednym z najdłużej pozostających w słubie samolotów w historii lotnictwa.

Podstawowe dane techniczne (U-2S):

Załoga: 1
Długość: 19.2m
Rozpiętość skrzydeł: 31m
Wysokość: 4.88m
Powierzchnia nośna: 93m^2
Masa własna (pusty): 7257kg
MTOW: 18144kg
Napęd: 1x General Electric F118-101 76kn (kg) ciągu
Vmax: 805km/h | 435kts
Prędkość przelotowa: 765km/h | 413kts
Prędkość przeciągnięcia: 120km/h | 65kts
Zasięg: 11280km | 6090nmi +
Pułap: 24000m (80000ft) +

#dziendobry #lotnictwo #samoloty #inzynieria #ciekawostki #historia #gruparatowaniapoziomu #hobby #aircraftboners #zainteresowania
Do obserwowania: #whangarzeumajstra - jak komuś podobają się moje wypociny
MajsterZeStoczni - Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym...

źródło: comment_1668350513ZxWS0qnUj4wGgPANuUcBwH.jpg

Pobierz
  • 39
@MajsterZeStoczni: Mogłeś dodać, że samolot powiększyli o 1/3 w stosunku do pierwszych egzemplarzy. Dzisiaj latają tylko 33 egzemplarze z czego 5 to dwuosobowe trainery i 2 egzemplarze użytkuje NASA. Wkleiłeś kokpit z analogowymi zegarami, gdzie już chyba w 2002 zaczęli upgrade. Jak dodałeś zdjęcie z zasobnikiem komunikacyjnym to mogłeś napisać o konfiguracji senior span / senior spur