Dywizja pancerna uznawana za najbardziej fanatyczną spośród dywizji Waffen-SS. Jej żołnierze oraz dowódca Theodor Eicke w większości wywodzili się z jednostek pełniących służbę wartowniczą w obozach koncentracyjnych. W 1942 roku ochrzczono ją mianem "Totenkopf" (trupia czaszka).

Akcja "Główki" to jedna z najbardziej znanych i najciekawszych operacji Polskiego Podziemia, choć nie była jednorazowym wyczynem żołnierzy Armii Krajowej. Składała się bowiem z szeregu uderzeń na ludzi, których Polacy przeznaczyli do zlikwidowania.

W czerwcu 1941 roku niemieccy żołnierze z dywizji "Totenkopf" walczący na Linii Stalina po raz pierwszy mieli okazję zetknąć się z bardzo licznymi sowieckimi czołgami. W północnym sektorze frontu Armia Czerwona wprowadziła do walki ponad pięćdziesięciotonowe czołgi KW-II.

Czwarta część dokumentu o SS. Totenkopf - Oddziały Trupiej główki

Lokalizacja odpowiadała pustemu wąwozowi, gdzie jeszcze w latach 30. NKWD potajemnie grzebało swoje ofiary. Metoda egzekucji odpowiadała przyjętym wytycznym dla zagłady Żydów na terenie ZSRR, przez działalność tzw. Einsatzgruppen.