85-1=84 Tytuł: Pani Jeziora Cykl: Wiedźmin Geralt z Rivii (tom 7) Autor: Andrzej Sapkowski Gatunek: fantasy Ocena: 8/10 ★★★★★★★★☆☆ Recenzja szóstego tomu
Pani Jeziora powinna nigdy nie powstać. A przynajmniej nie w takiej formie. Nie dlatego, że odbiega poziomem od reszty części sagi, tylko z powodu jej treści. Nie chciałem żeby tak to się potoczyło. W ogóle nie spodziewałem się, że tak się wszystko potoczy. Myślałem, że będzie to najlżejszy z dotychczasowych tomów, a okazało się zgoła inaczej. Nic nawet nie sugeruje, że wszystko miałoby się tak potoczyć. Po prostu od pewnego momentu wszystko zaczyna się psuć.
Początek jest opisem magicznego jeziora przez pewnego rycerza, który spotyka tam kobietę – tytułową Panią Jeziora – która okazuje się kimś dobrze nam znanym. Początek daje satysfakcję dopiero po przeczytaniu dopełniającego go zakończenia i o ile trudno było mi przez ten początek przebrnąć, to na koniec ucieszyłem się z tej baśniowej formy, bo uspokoiła i napełniła nadzieją na lepszą przyszłość.
Ten tom skupia się na pobycie Gerlata i jego kompanii w Toussaint, gdzie wiodą iście królewskie życie. Na ruszeniu na ratunek Cirilli i na niej samej, podróżującej pomiędzy światami. Został też wprowadzony wątek czarodziejek z przyszłości, które chcą poznać prawdę o legendzie wiedźmina i wiedźminki. Duża część książki rozprawia również o polityce oraz toczącej się wojnie pomiędzy Królestwami Północy, a Nilfgaardem. O wojnie, po której ustaniu nasiliły się już i tak silne nastroje rasistowskie wśród ludzi i tragedii jakie niosą.
Zakończenie stanowi jak już wspomniałem dopełnienie początku. Pani Jeziora opowiada rycerzowi swoją smutno-wesołą historię i wyrusza z nim w dal. Poczułem się trochę tak jakbym przeczytał udawany happy end, ale nie przeszkadza mi to, bo był on mi wtedy bardzo, ale to bardzo potrzebny. #bookmeter #wiedzmin #ksiazki #czytajzwykopem #ksiazka
@Katsukyun: nie nie, nie mówię o tym, faktycznie najlepiej zacząć od 'Ostatniego życzenia', ale w Twoim linku na początku jest zbiór "Wiedźmin. Szpony i kły" opisany jako 'tom 0', a takiego podejścia zdecydowanie nie polecam
Tytuł: Pani Jeziora
Cykl: Wiedźmin Geralt z Rivii (tom 7)
Autor: Andrzej Sapkowski
Gatunek: fantasy
Ocena: 8/10
★★★★★★★★☆☆
Recenzja szóstego tomu
Pani Jeziora powinna nigdy nie powstać. A przynajmniej nie w takiej formie. Nie dlatego, że odbiega poziomem od reszty części sagi, tylko z powodu jej treści. Nie chciałem żeby tak to się potoczyło. W ogóle nie spodziewałem się, że tak się wszystko potoczy. Myślałem, że będzie to najlżejszy z dotychczasowych tomów, a okazało się zgoła inaczej. Nic nawet nie sugeruje, że wszystko miałoby się tak potoczyć. Po prostu od pewnego momentu wszystko zaczyna się psuć.
Początek jest opisem magicznego jeziora przez pewnego rycerza, który spotyka tam kobietę – tytułową Panią Jeziora – która okazuje się kimś dobrze nam znanym. Początek daje satysfakcję dopiero po przeczytaniu dopełniającego go zakończenia i o ile trudno było mi przez ten początek przebrnąć, to na koniec ucieszyłem się z tej baśniowej formy, bo uspokoiła i napełniła nadzieją na lepszą przyszłość.
Ten tom skupia się na pobycie Gerlata i jego kompanii w Toussaint, gdzie wiodą iście królewskie życie. Na ruszeniu na ratunek Cirilli i na niej samej, podróżującej pomiędzy światami. Został też wprowadzony wątek czarodziejek z przyszłości, które chcą poznać prawdę o legendzie wiedźmina i wiedźminki. Duża część książki rozprawia również o polityce oraz toczącej się wojnie pomiędzy Królestwami Północy, a Nilfgaardem. O wojnie, po której ustaniu nasiliły się już i tak silne nastroje rasistowskie wśród ludzi i tragedii jakie niosą.
Zakończenie stanowi jak już wspomniałem dopełnienie początku. Pani Jeziora opowiada rycerzowi swoją smutno-wesołą historię i wyrusza z nim w dal. Poczułem się trochę tak jakbym przeczytał udawany happy end, ale nie przeszkadza mi to, bo był on mi wtedy bardzo, ale to bardzo potrzebny.
#bookmeter #wiedzmin #ksiazki #czytajzwykopem #ksiazka
@Katsukyun: