[arysto2011]

https://soundcloud.com/haydamaky/haydamaky-andrzej-stasiuk-stepy-akermanskie

#mickiewicz #polska #ukraina

Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu,
Wóz nurza się w zieloność i jak łódka brodzi,
Śród fali łąk szumiących, śród kwiatów powodzi,
Omijam koralowe ostrowy burzanu.

Już mrok zapada, nigdzie drogi ni kurhanu;
Patrzę w niebo, gwiazd szukam, przewodniczek łodzi;
Tam z dala błyszczy obłok - tam jutrzenka wschodzi;
To błyszczy Dniestr, to weszła lampa Akermanu.

Stójmy! - jak cicho! - słyszę ciągnące żurawie,
Których by nie dościgły źrenice sokoła;
Słyszę, kędy się motyl kołysa na trawie,

Kędy wąż śliską piersią dotyka się zioła.
W takiej ciszy - tak ucho natężam ciekawie,
Że słyszałbym głos z Litwy. - Jedźmy, nikt nie woła.

Pływu szyrokym stepom, niby okeanom, jak czowen, szczo dolaje bujni chwyli wysokoji trawy i tone u kowylli ta znowu wyrynaje nad burjanom. Uże spadaje smert. Ni szlachu, ni kurganu. Szukaju prowidnych zirok na neboschyli. A tam dałekyj błysk i chmary poczornili, widbytyj u Dnistri lichtar nad Akermanom. Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj. Czujemo klycz Lytwy. Letymo. Nespokij. Stijmo! Tak tycho, łysz czuty żurawliw z takoji dałyny, szczo ne distane j sokił. Tak tycho, szczo poczujesz netlu na stebli, wuża słyzkogo szurchit u trawi wysokij. Poczuw by nawit kłycz z łytowskoji zemli, ale nichto ne kłycze. Step szyrokyj. Stijmo! Jak? Tycho. Jid'mo! Step szyrokyj.